[Lezersbrief aan De Morgen]
Is het u ook al opgevallen dat er anders wordt gereageerd door onze regering als er Israëlische doden vallen dan als die doden Palestijn zijn?Als Israëlische burgers omkomen door een aanslag, dan biedt onze regering steeds haar medeleven aan de familie van de slachtoffers aan en spreekt ze haar verontwaardiging uit. Als er Palestijnse burgers omkomen door een militaire aanval van de Israëlische regering, dan blijkt onze regering plots doofstom!
Zijn Palestijnen dan minderwaardige mensen? Zijn Israëli's meer waard omdat ze 'dichter' tot onze Westerse 'beschaving' staan?Telkens opnieuw ben ik verbaasd door dit onderscheid: het meten met twee maten en gewichten blijft een gangbare praktijk en met deze minister van Buitenlandse Zaken zal dit niet snel veranderen: economische belangen komen op de eerste plaats. Het respecteren van het Internationaal Humanitair Recht blijkt een vodje papier waar regeringen graag hun handtekening onderzetten, maar als ze tot daden moeten overgaan, hoor je ze niet!
Ine Pieters
vrijdag, juni 30, 2006
Het Israëlische optreden heeft politieke motieven
[Reactie op artikel op vrtnieuws.net van 30 juni]
Op uw website opent een artikel over de Israëlische invasie in Gaza: "Het Israëlische leger zet zijn opmars tegen Palestijnse doelwitten in Gaza voort in een poging om toch nog een jonge soldaat vrij te krijgen". U vertolkt hier volgens mij de versie van de Israëlische regering. De buitenproportionele manier waarop het Israëlische leger optreedt lijkt me weinig te maken te hebben met de bevrijdingsactie van een militair: het vernietiging van de hele elektriciteitsinfrastructuur, watervoorziening en bruggen, etc. lijken erg veel op een collectieve strafexpeditie.
Het zou bijvoorbeeld even goed kunnen zijn dat het Israëlische optreden vooral uit politieke motieven bestaat. Op het ogenblik dat Hamas een meer constructieve houding aanneemt, een akkoord sluit met Fatah, het steevast herhalen dat het stopzetten van de bezetting beantwoord wordt met een langdurige wapenstilstand van 50 jaar..... grijpt Israël plots naar grootschalige militaire middelen. Dit is een andere mogelijke versie dan die u in uw aanhef suggereert, m.a.w. opletten met het klakkeloos overnemen van berichten van inetrnationale (angelsaksische) persbureaus.
Ook nog dit: Volgens de Israëlische mensenrechtenorganisatie valt het Israëlische optreden in de Gaza de afgelopen weken onder de categorie 'oorlogsmisdaden.' Ik heb alvast nauwelijks kritische woorden gehoord over dat optreden, noch wat de reactie is van onze regering daarop (als verdraghoudende partij van de vierde conventie van Geneve). Reporters ter plaatse als Jetteke van Wijk vertolken mijns inziens soms wat te gemakkelijk de Israëlische versie en dreigen dan uit hun journalistieke rol te vallen. Van de openbare omroep verwacht ik toch wel een rigoreuze verslaggeving met een ritische houding ten aanzien van de bronnen.
Ludo De Brabander
verkiezingsmonitor van de Palestijnse presidentsverkiezingen ('95) en parlementsverkiezingen ('96)
Op uw website opent een artikel over de Israëlische invasie in Gaza: "Het Israëlische leger zet zijn opmars tegen Palestijnse doelwitten in Gaza voort in een poging om toch nog een jonge soldaat vrij te krijgen". U vertolkt hier volgens mij de versie van de Israëlische regering. De buitenproportionele manier waarop het Israëlische leger optreedt lijkt me weinig te maken te hebben met de bevrijdingsactie van een militair: het vernietiging van de hele elektriciteitsinfrastructuur, watervoorziening en bruggen, etc. lijken erg veel op een collectieve strafexpeditie.
Het zou bijvoorbeeld even goed kunnen zijn dat het Israëlische optreden vooral uit politieke motieven bestaat. Op het ogenblik dat Hamas een meer constructieve houding aanneemt, een akkoord sluit met Fatah, het steevast herhalen dat het stopzetten van de bezetting beantwoord wordt met een langdurige wapenstilstand van 50 jaar..... grijpt Israël plots naar grootschalige militaire middelen. Dit is een andere mogelijke versie dan die u in uw aanhef suggereert, m.a.w. opletten met het klakkeloos overnemen van berichten van inetrnationale (angelsaksische) persbureaus.
Ook nog dit: Volgens de Israëlische mensenrechtenorganisatie valt het Israëlische optreden in de Gaza de afgelopen weken onder de categorie 'oorlogsmisdaden.' Ik heb alvast nauwelijks kritische woorden gehoord over dat optreden, noch wat de reactie is van onze regering daarop (als verdraghoudende partij van de vierde conventie van Geneve). Reporters ter plaatse als Jetteke van Wijk vertolken mijns inziens soms wat te gemakkelijk de Israëlische versie en dreigen dan uit hun journalistieke rol te vallen. Van de openbare omroep verwacht ik toch wel een rigoreuze verslaggeving met een ritische houding ten aanzien van de bronnen.
Ludo De Brabander
verkiezingsmonitor van de Palestijnse presidentsverkiezingen ('95) en parlementsverkiezingen ('96)
Olmert boort Palestijnse akkoord over gesprek de grond in
[Lezersbrief aan De Morgen]
In De Morgen van vandaag (30.6.2006) lees ik op p. 16 dat er een akkoord gesloten is tussen de belangrijkste Palestijnse groeperingen om met Israël gesprekken te voeren over de oprichting van een Palestijnse Staat op de bezette gebieden van 1967 (= 22% van het totaal grondgebied). Dit gaat in tegen het plan van de Israëlishe premier Ehud Olmert om de grenzen eenzijdig te bepalen met behoud van de grootste joodse kolonies op de Westelijke Joordaanoever en van heel Jeruzalem.
Volgens het plan van Olmert zouden de Palestijnen dan nog enkel in een beperkt aantal bantoestaatjes mogen leven. Door 8 ministers van de Palestijnse regering te laten oppakken heeft Olmert het tot stand gekomen Palestijns akkoord de grond ingeboord en keldert hij aldus de onderhandelingen met de Palestijnen.
De internationale gemeenschap mag zijn verantwoordelijkheid niet ontwijken. België moet de Israëlische ambassadeur op het matje roepen en de UNO interpelleren. Het internationaal kwartet (UNO, VS, EU en Rusland) moet de Israëli's en de Palestijnen aan de onderhandelingstafel zetten om te onderhandelen over een rechtvaardige vrede en een leefbare Palestijnse Staat.
Werner De Bus
In De Morgen van vandaag (30.6.2006) lees ik op p. 16 dat er een akkoord gesloten is tussen de belangrijkste Palestijnse groeperingen om met Israël gesprekken te voeren over de oprichting van een Palestijnse Staat op de bezette gebieden van 1967 (= 22% van het totaal grondgebied). Dit gaat in tegen het plan van de Israëlishe premier Ehud Olmert om de grenzen eenzijdig te bepalen met behoud van de grootste joodse kolonies op de Westelijke Joordaanoever en van heel Jeruzalem.
Volgens het plan van Olmert zouden de Palestijnen dan nog enkel in een beperkt aantal bantoestaatjes mogen leven. Door 8 ministers van de Palestijnse regering te laten oppakken heeft Olmert het tot stand gekomen Palestijns akkoord de grond ingeboord en keldert hij aldus de onderhandelingen met de Palestijnen.
De internationale gemeenschap mag zijn verantwoordelijkheid niet ontwijken. België moet de Israëlische ambassadeur op het matje roepen en de UNO interpelleren. Het internationaal kwartet (UNO, VS, EU en Rusland) moet de Israëli's en de Palestijnen aan de onderhandelingstafel zetten om te onderhandelen over een rechtvaardige vrede en een leefbare Palestijnse Staat.
Werner De Bus
woensdag, juni 28, 2006
Het Israëlische leger onderhandelt niet
[Reactie op forum Radio1 waar gereageerd werd op de berichtgeving van Jetteke Van Wijk]
Om alles nog wat meer in perspectief te plaatsen: het voorwendsel van het Israëlische leger om de Gaza binnen te vallen is de ontvoering van één soldaat door Palestijnse strijders.
Akkoord, bij die ontvoering vielen nog 2 Israëlische doden. Ook soldaten. In de context van een daad van verzet door strijders van een bezet volk dat al 60 jaar verzet levert tegen de macht die haar op alle mogelijke manieren aan het wurgen is, in die context dus is een legerpost aanvallen geen onlogische of zelfs onwettelijke daad. Een daad die overigens door internationale wetgeving wordt erkend. Dat daarbij doden vallen onder de soldaten is inherent aan de actie. Er zijn hele generaties vol wanhoop die in die actie tot uiting komen.
Als je dat vergelijkt met het systematische Israëlische geweld tegen Palestijnse burgers waarbij vrouwen noch kinderen worden ontzien, dan is er maar één conlusie: het gaat hier niet om een soort broedertwist tussen twee gelijkwaardige partijen. Als je het patroon begint te zien volgens het welke de Israëlische militairen het Palestijnse volk viseren: schieten op scholen en andere plekken waar veel kinderen komen, platwalsen van huizen, massaal ontvoeren van mannen, vrouwen én kinderen enz.
Dat is ten eerste disproportioneel geweld, ten tweede illegaal tegenover alle internationaal aanvaarde rechtsregels en vooral, compleet moreel verwerpelijk.
Israël houdt momenteel meer dan 8000 Palestijnen gevangen. Een 100-tal van hen zijn vrouwen en meer dan 300 kinderen. De eis van de Palestijnse strijders gaat enkel over het vrijlaten van vrouwen en kinderen.
Een kidnapping in het kader van een militair conflict veronderstelt een onderhandelde oplossing. Maar neen, het Israëlische leger onderhandelt niet, het trekt 'met groot machtsvertoon' de Gaza strook binnen, bombardeert electriciteitscentrale en snijdt watertoevoer af: hallo?? Waar is de militaire relevantie?
Het leven van haar soldaat interesseert Israël niet. Het zo efficiënt mogelijk wurgen van het Palestijnse volk en het opzettelijk instandhouden van 'het conflict' des te meer.
Wat Jetteke van Wijk aangaat, ik ben al blij dat ze dit keer de naakte feiten meegaf: dan kan de luisteraar tenminste zijn eigen conclusie trekken.
Koen Stuyck
Om alles nog wat meer in perspectief te plaatsen: het voorwendsel van het Israëlische leger om de Gaza binnen te vallen is de ontvoering van één soldaat door Palestijnse strijders.
Akkoord, bij die ontvoering vielen nog 2 Israëlische doden. Ook soldaten. In de context van een daad van verzet door strijders van een bezet volk dat al 60 jaar verzet levert tegen de macht die haar op alle mogelijke manieren aan het wurgen is, in die context dus is een legerpost aanvallen geen onlogische of zelfs onwettelijke daad. Een daad die overigens door internationale wetgeving wordt erkend. Dat daarbij doden vallen onder de soldaten is inherent aan de actie. Er zijn hele generaties vol wanhoop die in die actie tot uiting komen.
Als je dat vergelijkt met het systematische Israëlische geweld tegen Palestijnse burgers waarbij vrouwen noch kinderen worden ontzien, dan is er maar één conlusie: het gaat hier niet om een soort broedertwist tussen twee gelijkwaardige partijen. Als je het patroon begint te zien volgens het welke de Israëlische militairen het Palestijnse volk viseren: schieten op scholen en andere plekken waar veel kinderen komen, platwalsen van huizen, massaal ontvoeren van mannen, vrouwen én kinderen enz.
Dat is ten eerste disproportioneel geweld, ten tweede illegaal tegenover alle internationaal aanvaarde rechtsregels en vooral, compleet moreel verwerpelijk.
Israël houdt momenteel meer dan 8000 Palestijnen gevangen. Een 100-tal van hen zijn vrouwen en meer dan 300 kinderen. De eis van de Palestijnse strijders gaat enkel over het vrijlaten van vrouwen en kinderen.
Een kidnapping in het kader van een militair conflict veronderstelt een onderhandelde oplossing. Maar neen, het Israëlische leger onderhandelt niet, het trekt 'met groot machtsvertoon' de Gaza strook binnen, bombardeert electriciteitscentrale en snijdt watertoevoer af: hallo?? Waar is de militaire relevantie?
Het leven van haar soldaat interesseert Israël niet. Het zo efficiënt mogelijk wurgen van het Palestijnse volk en het opzettelijk instandhouden van 'het conflict' des te meer.
Wat Jetteke van Wijk aangaat, ik ben al blij dat ze dit keer de naakte feiten meegaf: dan kan de luisteraar tenminste zijn eigen conclusie trekken.
Koen Stuyck
woensdag, juni 21, 2006
Israëlische dorpje Siderot betoogt tegen qasm rakketten
Vanochtend hoor ik Roger De Knijf in het onvolprezen programma Voor de Dag een reportage aankondigen over het Israëlische dorpje Siderot aan de grens met de Palestijnse Gaza strook. In dat dorpje betoogden gisteren inwoners tegen de Palestijnse beschietingen met qasm rakketten "die ze al jaren te verduren krijgen." De reportage is gemaakt door correspondente Jetteke van Wijk, een journaliste die geen enkele waarnemer al op een onvertogen woord over de Israëlische bezettingspolitiek kon betrappen.
Let wel, het is geen pretje te moeten leven onder de voortdurende dreiging van neervallende bommen -je zou voor minder op straat komen- maar door met deze reportage weer eens eenzijdig het 'lijden' van één dorp in Israël op te voeren wordt de indruk van Palestijnen=terrorristen tegenover Israëli=slachtoffers nog maar eens bevestigd.
Nochtans biedt de reportage een overschot aan uitspraken om de balans recht te trekken. Want, en daar begint de vergelijking mee, deze qasm 'rakketten' hebben nog geen enkel Israëliër van het leven beroofd. In tegenstelling tot de Israëlische raketaanvallen: Sinds 1 januari 2006 werden er ongeveer 170 Palestijnen vermoord door het Israëlisch leger, waarvan de grote meerderheid onbewapende onschuldige burgers. In maart werden 5 kinderen gedood, in april 6. En in juni zijn dat er nu reeds zoveel.
Eén van de betogers klaagt terecht dat haar kind in therapie moest. Maar wat dan met de tienduizenden getraumatiseerde Palestijnse kinderen die broers, zussen en/of ouders verloren? Wat met de honderdduizenden die moeten rondkomen met minder dan twee dollar per dag omdat alle reserves op zijn? Zij hebben geen geld om therapie te volgen.
De betogers blokkeerden de ingangen van het dorp voor iedereen die er door moest. Met lange rijen tot gevolg en boze inwoners die de geïmproviseerde checkpoints voorbij wilden. Palestijnen worden niet meer boos aan checkpoints. Ze staan elke dag, meerdere keren per dag, aan één van de honderden checkpoints te wachten om door te mogen, onderworpen aan de willekeur en de pesterijen van de Israëlische militairen die geen onderscheid maken tussen mensen die naar hun werk gaan(als ze dat nog hebben), taxi's met hoogzwangere vrouwen of ambulances die dringend naar het hospitaal moeten: onlangs was er weer een vrouw wiens kind dood geboren werd wegens geen doorgang gekregen aan een checkpoint...
Palestijnen worden onderworpen aan een onhoudbare repressie. Sinds januari 2006: duizenden arrestaties; duizenden invallen in dorpen, steden, huizen, honderden huizen vernield ook, soms letterlijk met de bewoners er nog in.
En waar ligt dan de oorzaak van dit zogenaamd 'conflict tussen twee partijen?' Jetteke van Wijk zal het niet over haar lippen krijgen. Terwijl de inwoners van Siderot zo graag 'actie' willen van hun overheid bouwt die ondertussen weer tientallen kilometers apartheidsmuur bij, plant ze tientallen extra huizen in de illegale nederzettingen, valt scholen en universiteiten aan... Oh ja, ze bestrijden het 'terrorrisme,' mevrouw.
Tussen haakjes, Hamas heeft meer dan een jaar geleden een éénzijdig staakt het vuren ingesteld. Er zijn al meer dan een jaar geen vreselijke zelfmoordaanslagen meer. Wat doet Israël terwijl? Er harder dan ooit tegenaan gaan, zoals hierboven enigzins minnetjes beschreven.
Rechtvaardigheid, daar gelooft al lang geen Palestijn meer in. En de gewone Israëli dan? Die leeft zijn leven zoals wij in Europa gewend zijn. Weekendje naar zee met de kinderen. Avondje uit in de discotheek. Geen barrières, soldaten, hekken, muren, miserie, geen lonen, lege restaurants, lege winkels, lege straten na de zoveelste serie martelaren die vielen. Oh ja, behalve de inwoners van Siderot, die krijgen zelfgemaakte Al-Qasm 'rakketten' over zich heen, stukken regenpijp die nog nauwelijks een slachtoffer hebben nagelaten.
Lees ook het ooggetuigeverslag op 11.be
Let wel, het is geen pretje te moeten leven onder de voortdurende dreiging van neervallende bommen -je zou voor minder op straat komen- maar door met deze reportage weer eens eenzijdig het 'lijden' van één dorp in Israël op te voeren wordt de indruk van Palestijnen=terrorristen tegenover Israëli=slachtoffers nog maar eens bevestigd.
Nochtans biedt de reportage een overschot aan uitspraken om de balans recht te trekken. Want, en daar begint de vergelijking mee, deze qasm 'rakketten' hebben nog geen enkel Israëliër van het leven beroofd. In tegenstelling tot de Israëlische raketaanvallen: Sinds 1 januari 2006 werden er ongeveer 170 Palestijnen vermoord door het Israëlisch leger, waarvan de grote meerderheid onbewapende onschuldige burgers. In maart werden 5 kinderen gedood, in april 6. En in juni zijn dat er nu reeds zoveel.
Eén van de betogers klaagt terecht dat haar kind in therapie moest. Maar wat dan met de tienduizenden getraumatiseerde Palestijnse kinderen die broers, zussen en/of ouders verloren? Wat met de honderdduizenden die moeten rondkomen met minder dan twee dollar per dag omdat alle reserves op zijn? Zij hebben geen geld om therapie te volgen.
De betogers blokkeerden de ingangen van het dorp voor iedereen die er door moest. Met lange rijen tot gevolg en boze inwoners die de geïmproviseerde checkpoints voorbij wilden. Palestijnen worden niet meer boos aan checkpoints. Ze staan elke dag, meerdere keren per dag, aan één van de honderden checkpoints te wachten om door te mogen, onderworpen aan de willekeur en de pesterijen van de Israëlische militairen die geen onderscheid maken tussen mensen die naar hun werk gaan(als ze dat nog hebben), taxi's met hoogzwangere vrouwen of ambulances die dringend naar het hospitaal moeten: onlangs was er weer een vrouw wiens kind dood geboren werd wegens geen doorgang gekregen aan een checkpoint...
Palestijnen worden onderworpen aan een onhoudbare repressie. Sinds januari 2006: duizenden arrestaties; duizenden invallen in dorpen, steden, huizen, honderden huizen vernield ook, soms letterlijk met de bewoners er nog in.
En waar ligt dan de oorzaak van dit zogenaamd 'conflict tussen twee partijen?' Jetteke van Wijk zal het niet over haar lippen krijgen. Terwijl de inwoners van Siderot zo graag 'actie' willen van hun overheid bouwt die ondertussen weer tientallen kilometers apartheidsmuur bij, plant ze tientallen extra huizen in de illegale nederzettingen, valt scholen en universiteiten aan... Oh ja, ze bestrijden het 'terrorrisme,' mevrouw.
Tussen haakjes, Hamas heeft meer dan een jaar geleden een éénzijdig staakt het vuren ingesteld. Er zijn al meer dan een jaar geen vreselijke zelfmoordaanslagen meer. Wat doet Israël terwijl? Er harder dan ooit tegenaan gaan, zoals hierboven enigzins minnetjes beschreven.
Rechtvaardigheid, daar gelooft al lang geen Palestijn meer in. En de gewone Israëli dan? Die leeft zijn leven zoals wij in Europa gewend zijn. Weekendje naar zee met de kinderen. Avondje uit in de discotheek. Geen barrières, soldaten, hekken, muren, miserie, geen lonen, lege restaurants, lege winkels, lege straten na de zoveelste serie martelaren die vielen. Oh ja, behalve de inwoners van Siderot, die krijgen zelfgemaakte Al-Qasm 'rakketten' over zich heen, stukken regenpijp die nog nauwelijks een slachtoffer hebben nagelaten.
Lees ook het ooggetuigeverslag op 11.be
zaterdag, juni 17, 2006
Vóór Adenauer, sloeg Menachem Begin toe in Deir Yasin
[Reactie naar De Morgen op artikel van 16 juni 2006]
Omdat Menachem Begin niet zo vredelievend was als zijn Nobelprijs voor de vrede laat vermoeden, lijkt het verhaal over zijn rol in de moordpoging op Konrad Adenauer zeer geloofwaardig. Zoals u zegt was hij leider van de IRGUN Tzevai Leumi en samen met Yitzhak Shamir, leider van de STERN Lohamei Herut Israël, vielen ze met 130 man het dorp Deir Yasin aan op 9 april 1948. Hierbij werden ongeveer 250 mannen, vrouwen en kinderen in koelen bloede vermoord. Hiervan zijn zowel Israëlische als niet Israëlische getuigenissen. Onder hen werden 25 mannen eerst op een vrachtwagen zegevierend door Jeruzalem gevoerd en daarna in een steengroeve gefusilleerd.
De geest van dit gebeuren "Deir Yasin" werd door Israel Eldad, ook leider van de STERN zoals Shamir, als volgt beschreven: "(..)Indien Deir Yasin er niet geweest was, zouden een half miljoen arabieren nu in de staat Israël wonen (in 1948). De staat Israël zou niet bestaan hebben. We moeten dit niet geringschatten en ons ten volle bewust zijn van onze verantwoordelijkheid..." (gepubliseerd in de invloedrijke krant De'ot, winter 1968, zoals aangehaald in Davis and Mezvinsky "Documents from Israël."
Lucas Catherine in zijn boek "Palestina de laatste kolonie" legt de woorden ook in de mond van Menachem Begin zelf. Deir Yasin had een voorbeeldfunctie om de arabieren te doen vluchten, met 750.000.
Van terrorisme gesproken.
Johan Van Hulle
Omdat Menachem Begin niet zo vredelievend was als zijn Nobelprijs voor de vrede laat vermoeden, lijkt het verhaal over zijn rol in de moordpoging op Konrad Adenauer zeer geloofwaardig. Zoals u zegt was hij leider van de IRGUN Tzevai Leumi en samen met Yitzhak Shamir, leider van de STERN Lohamei Herut Israël, vielen ze met 130 man het dorp Deir Yasin aan op 9 april 1948. Hierbij werden ongeveer 250 mannen, vrouwen en kinderen in koelen bloede vermoord. Hiervan zijn zowel Israëlische als niet Israëlische getuigenissen. Onder hen werden 25 mannen eerst op een vrachtwagen zegevierend door Jeruzalem gevoerd en daarna in een steengroeve gefusilleerd.
De geest van dit gebeuren "Deir Yasin" werd door Israel Eldad, ook leider van de STERN zoals Shamir, als volgt beschreven: "(..)Indien Deir Yasin er niet geweest was, zouden een half miljoen arabieren nu in de staat Israël wonen (in 1948). De staat Israël zou niet bestaan hebben. We moeten dit niet geringschatten en ons ten volle bewust zijn van onze verantwoordelijkheid..." (gepubliseerd in de invloedrijke krant De'ot, winter 1968, zoals aangehaald in Davis and Mezvinsky "Documents from Israël."
Lucas Catherine in zijn boek "Palestina de laatste kolonie" legt de woorden ook in de mond van Menachem Begin zelf. Deir Yasin had een voorbeeldfunctie om de arabieren te doen vluchten, met 750.000.
Van terrorisme gesproken.
Johan Van Hulle
donderdag, juni 15, 2006
Het propaganda initiatief van Peretz
In het artikel "Israel Spinning Out of Control" wordt duidelijk aangetoond hoe het officiële Israël de media manipuleert en de internationale gemeenschap om de tuin leidt. Al blijft het bevreemdend hoe die gemeenschap en in haar verlengde de mainstream media, zelfs bij zulke affreuze gebeurtenissen als de raketmoorden op het strand in Gaza, volhardt in haar onverschilligheid.
Onlangs kondigde defensie minister Amir Peretz een grootschalig propaganda offensief om de negatieve berichtgeving tegen te gaan ten gevolge van die raketaanval, aldus het vermelde artikel. Die verklaring is op zich al een sterk staaltje van 'spin.' Het feit dat er dus tien doden vielen bij die aanslag, waaronder vijf kinderen... samen met tientallen zwaar gewonden. Dat alles moet dus beantwoord worden door een internationaal propaganda-offensief. Hoe ontaard kan een politicus zijn?
Leigh Brady verzamelde nog voorbeelden van media-manipulatie in het artikel "Don't worry - it's just another Palestinian child's death."
Onlangs kondigde defensie minister Amir Peretz een grootschalig propaganda offensief om de negatieve berichtgeving tegen te gaan ten gevolge van die raketaanval, aldus het vermelde artikel. Die verklaring is op zich al een sterk staaltje van 'spin.' Het feit dat er dus tien doden vielen bij die aanslag, waaronder vijf kinderen... samen met tientallen zwaar gewonden. Dat alles moet dus beantwoord worden door een internationaal propaganda-offensief. Hoe ontaard kan een politicus zijn?
Leigh Brady verzamelde nog voorbeelden van media-manipulatie in het artikel "Don't worry - it's just another Palestinian child's death."
De Israëlische aanval op het strand van Gaza
[Reactie op stuk in De Morgen van 12 juni]
"Het beeld van Houda Ghalya, het Palestijnse meisje dat vrijdag na een Israëlische aanval op het strand van Gaza haar omgekomen ouders en drie zussen beweent, is nu al uitgegroeid tot een pacifistisch icoon."
Is dat echt het relevantste wat je kan vertellen over deze aanslag ? De ouders zijn niet 'omgekomen' zoals mensen wel eens omkomen bij een storm of overstroming. Neen, de ouders van Houda Ghalya zijn gedood door Israëlische granaten.
Israëlische militairen hebben het bevel gekregen om te schieten, te schieten om te doden. Militairen met orders en militairen met rangen en strepen. Wat ik van mijn krant verwacht is te lezen waarom de Israëliërs hebben geschoten, waarom nu, wat de oorzaken en gevolgen zijn. Dat Israël reageerde op een zelfgemaakte "al qasm" raket, dat is propaganda die in folders van het Israëlische leger thuis hoort, niet in een kwaliteitskrant. Zo'n raket is een stuk regenpijp dat nog nooit één slachtoffer heeft gemaakt.
Dat het leger zich vergist zou hebben, is quasi onmogelijk als we zien hoe de voorbije jaren datzelfde leger met grote zekerheid alle Arabieren hebben geliquideerd die nog maar de idee zouden kunnen hebben om iets gewelddadigs te ondernemen tegen de staat Israël. Waarom vindt de Israelian Defence Force het nodig om vandaag een familie uiteen te rijten, waarvan de leden -zover we weten- geen vlieg kwaad hebben gedaan, en die kwamen pick nicken op het strand? Waarom vandaag? Vindt De Morgen dan geen enkele commentator die de rode draad ziet? Ik heb nochtans al een Belgische officier horen zuchten: "elke keer als er enige hoop was in het Midden-Oosten, gebeurde er 'iets'..., iets dat toeval zou kunnen zijn, moest het niet zo systematisch zijn." Ik denk dat er vrijdag weer zo 'iets' gebeurde. President Abas staat op het punt om een referendum uit te schrijven waarbij wellicht de meerderheid van de Palestijnen zal kiezen voor vrede en de erkenning van Israël. Dat is dé grote dreiging voor het Israëlische militaire apparaat.
Vrede is de vijand van elke ijzervreter: geen militaire budgetten meer, geen oorlogscensuur, geen vriendendiensten en geen postjes meer. Vrede is het ergste wat een militaire regering kan overkomen. En daarom zal het Israëlische leger nu dringend de strijd tegen de terreur opvoeren, zodat de Palestijnen vooral Israël niet erkennen, want dat is het begin van hun einde.
En België vindt dat prima, of wat kan de oorverdovende stilte vanwege ons ministerie van buitenlandse zaken anders betekenen?
Pol Vandenplas
"Het beeld van Houda Ghalya, het Palestijnse meisje dat vrijdag na een Israëlische aanval op het strand van Gaza haar omgekomen ouders en drie zussen beweent, is nu al uitgegroeid tot een pacifistisch icoon."
Is dat echt het relevantste wat je kan vertellen over deze aanslag ? De ouders zijn niet 'omgekomen' zoals mensen wel eens omkomen bij een storm of overstroming. Neen, de ouders van Houda Ghalya zijn gedood door Israëlische granaten.
Israëlische militairen hebben het bevel gekregen om te schieten, te schieten om te doden. Militairen met orders en militairen met rangen en strepen. Wat ik van mijn krant verwacht is te lezen waarom de Israëliërs hebben geschoten, waarom nu, wat de oorzaken en gevolgen zijn. Dat Israël reageerde op een zelfgemaakte "al qasm" raket, dat is propaganda die in folders van het Israëlische leger thuis hoort, niet in een kwaliteitskrant. Zo'n raket is een stuk regenpijp dat nog nooit één slachtoffer heeft gemaakt.
Dat het leger zich vergist zou hebben, is quasi onmogelijk als we zien hoe de voorbije jaren datzelfde leger met grote zekerheid alle Arabieren hebben geliquideerd die nog maar de idee zouden kunnen hebben om iets gewelddadigs te ondernemen tegen de staat Israël. Waarom vindt de Israelian Defence Force het nodig om vandaag een familie uiteen te rijten, waarvan de leden -zover we weten- geen vlieg kwaad hebben gedaan, en die kwamen pick nicken op het strand? Waarom vandaag? Vindt De Morgen dan geen enkele commentator die de rode draad ziet? Ik heb nochtans al een Belgische officier horen zuchten: "elke keer als er enige hoop was in het Midden-Oosten, gebeurde er 'iets'..., iets dat toeval zou kunnen zijn, moest het niet zo systematisch zijn." Ik denk dat er vrijdag weer zo 'iets' gebeurde. President Abas staat op het punt om een referendum uit te schrijven waarbij wellicht de meerderheid van de Palestijnen zal kiezen voor vrede en de erkenning van Israël. Dat is dé grote dreiging voor het Israëlische militaire apparaat.
Vrede is de vijand van elke ijzervreter: geen militaire budgetten meer, geen oorlogscensuur, geen vriendendiensten en geen postjes meer. Vrede is het ergste wat een militaire regering kan overkomen. En daarom zal het Israëlische leger nu dringend de strijd tegen de terreur opvoeren, zodat de Palestijnen vooral Israël niet erkennen, want dat is het begin van hun einde.
En België vindt dat prima, of wat kan de oorverdovende stilte vanwege ons ministerie van buitenlandse zaken anders betekenen?
Pol Vandenplas
dinsdag, juni 13, 2006
Jetteke Van Wijk spreekbuis van Israël
[Reactie op berichtgeving van Jetteke Van Wijk, in Voor de Dag van 6 juni 2006]
Correspondente Jetteke Van Wijk had het over de wapenhandel van de Palestijnse gewapende groepen in de Gazastrook, en wat daar komt bij kijken. Voor alle duidelijkheid: (1) Ik gebruik "Hamas", maar dit heeft niets met mijn persoonlijke overtuiging te maken. (2) Ik weet dat de grens tussen kritiek op Israël of randbemerkingen en antisemitisme moeilijk te trekken is. Ook, dat reeds het behandelen zelf van dit onderwerp, door bepaalde partijen onmiddellijk aangegrepen wordt om iemand van antisemitisme te beschuldigen. Het is hier de bedoeling deze grens niet te overschrijden.
1. Als correspondente komt Jetteke Van Wijk regelmatig aan het woord en qua inhoud en keuze van onderwerpen kan men haar zien als een spreekbuis van het officiële Israël. Mocht dit niet het geval zijn, dan zou ze gewoon door Israël niet aan het woord gelaten worden. Het is ook niet de eerste keer dat ik reageer om de VRT op haar eenzijdige berichtgeving te wijzen. Israël heeft gemakkelijk toegang tot de media en gebruikt die ook, terwijl dat voor de Palestijnen niet het geval is. Er is geen Palestijnse verslaggeving, met uitzondering van een enkeling tijdens verkiezingen, iemand van een NGO die men eens aan het woord laat, of een reporter die keurig verslag mag uitbrengen over de ontruiming van de Joodse nederzettingen in de Gazastrook. Hij houdt zich dan ook strikt aan dat feit en brengt dus precies in beeld wat Israël wil: "zie eens wat wij er voor over hebben om de Palestijnen hun grond terug te geven", maar dat essentieel niet doet.
Maar voor de ontelbare ontruimingen en vernietigingen van honderden Palestijnse dorpen, en welk geweld daar gebruikt wordt is er niemand. Men laat toe dat Jetteke Van Wijk zonder meer over de toestanden langs Palestijnse zijde verslag kan uitbrengen, zonder daarbij Israël tegen de haren in te strijken, of iets te zeggen over de betrokkenheid van Israël bij de oorzaak van het conflict. Zou men tijdens het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime regelmatig een correspondent aan het woord gelaten hebben die vanuit het blanke regime verslag uitbracht over de toestanden in de zwarte townships? Ze behandelt de wapentrafiek van Hamas, maar zegt niets over de ellendige humanitaire wantoestanden er vlak naast. Nog maar eens een kaart van Israël om tegen Hamas uit te spelen. Was het haar bedoeling de buitensporige wapenuitgaven van Hamas e.a. te zien in het licht van de algemene armoede, dan klopt het, maar die analyse komt nu rijkelijk laat en verschuift het accent:
a) Dov Weisglass, een adviseur van eerste minister Olmert, verklaarde reeds aan de pers, voor begin april en dus vóór de Hamasoverwinning, dat het "de idee is om de Palestijnen op dieet te zetten, maar niet om ze uit te hongeren." Dit had dus met wapenleveringen niets te maken.
b) Grenzen sluiten om de Palestijnse bevolking allerlei broodnodige voorzieningen te ontzeggen, waaronder levensmiddelen en medicijnen.. Benzineleveringen stopzetten, maken dat hospitalen niet meer functioneren zoals het hoort, enz, waren niet bedoeld om de Palestijnen op die militaire uitgaven te pakken. Enz... Ben ik verkeerd als dit destabilisatie en deregulering is van een hele samenleving, met chaos en geweld tot gevolg, dus ook wapens. Gevolg had zijn oorzaak.
Over deze zaken, de muur en de gevolgen voor de mensen die er wonen, schending van mensenrechten, besproeiing en vernietiging van gewassen van Bedoeïenen met herbiciden door vliegtuigen, afbraak van huizen, enz, daar heeft Jetteke Van Wijk het nooit over. Indien er echter iets enigszins in verband kan gebracht worden met de veiligheid van Israël, hoor je haar wel. Ze zal nooit zeggen dat, door het veiligheidsargument steeds weer te gebruiken, de Palestijnen nu nog slechts 12% (vandaag) overhouden van de hen toegewezen 45%.
Over de verslaggeving zelf:
- Een onbekende Arabier enkele woorden laten zeggen in het Arabisch, over de wapentrafiek, is allesbehalve professioneel. Is dit ernstig genoeg om te worden uitgezonden? Iedereen kan zoiets in elkaar steken. (er worden ergere dingen in elkaar gestoken)
- Het is daarenboven weing geloofwaardig dat Palestijnen praten over hun wapentrafiek, tunnels, wapens en prijzen. De toestand in de bezette gebieden is zeer explosief en de schrik voor collaboratie zit er zeer diep in. Neem maar eens een foto in Ramallah of Hebron, zelfs als men weet dat je geen jood bent, en een of andere Palestijn denkt dat hij er op staat, op een verkeerde plaats, en je zal weten wat stenen naar je hoofd krijgen betekent.
- Dat deze tunnels eindigen, zoals gezegd, onder een gewoon huis waar ook kinderen spelen, zal waarschijnlijk zo zijn. Maar dit kan altijd, juist of niet, door Israël gebruikt worden, om met dit argument, waar of niet, ook andere plaatsen te bombarderen. De burgerslachtoffers en kinderen moet men er dan ook maar bij nemen. Reden te meer voor de Palestijnen om over tunnels en wapentrafiek te zwijgen.
- Het woord "Maffia" werd gebruikt voor een of ander gegeerd of bij de Maffia goed bekend soort wapen. Ik meen dat dit woord hier niets terzake deed. Het zomaar gebruiken van dit woord in het begin van het verslag, en daarna met "Hamas" en de wapenhandel verder gaan, linkt onrechtstreeks de beide aan elkaar, en stelt Hamas nog in een slechter daglicht.
Beleefde groeten
Johan Van Hulle
Correspondente Jetteke Van Wijk had het over de wapenhandel van de Palestijnse gewapende groepen in de Gazastrook, en wat daar komt bij kijken. Voor alle duidelijkheid: (1) Ik gebruik "Hamas", maar dit heeft niets met mijn persoonlijke overtuiging te maken. (2) Ik weet dat de grens tussen kritiek op Israël of randbemerkingen en antisemitisme moeilijk te trekken is. Ook, dat reeds het behandelen zelf van dit onderwerp, door bepaalde partijen onmiddellijk aangegrepen wordt om iemand van antisemitisme te beschuldigen. Het is hier de bedoeling deze grens niet te overschrijden.
1. Als correspondente komt Jetteke Van Wijk regelmatig aan het woord en qua inhoud en keuze van onderwerpen kan men haar zien als een spreekbuis van het officiële Israël. Mocht dit niet het geval zijn, dan zou ze gewoon door Israël niet aan het woord gelaten worden. Het is ook niet de eerste keer dat ik reageer om de VRT op haar eenzijdige berichtgeving te wijzen. Israël heeft gemakkelijk toegang tot de media en gebruikt die ook, terwijl dat voor de Palestijnen niet het geval is. Er is geen Palestijnse verslaggeving, met uitzondering van een enkeling tijdens verkiezingen, iemand van een NGO die men eens aan het woord laat, of een reporter die keurig verslag mag uitbrengen over de ontruiming van de Joodse nederzettingen in de Gazastrook. Hij houdt zich dan ook strikt aan dat feit en brengt dus precies in beeld wat Israël wil: "zie eens wat wij er voor over hebben om de Palestijnen hun grond terug te geven", maar dat essentieel niet doet.
Maar voor de ontelbare ontruimingen en vernietigingen van honderden Palestijnse dorpen, en welk geweld daar gebruikt wordt is er niemand. Men laat toe dat Jetteke Van Wijk zonder meer over de toestanden langs Palestijnse zijde verslag kan uitbrengen, zonder daarbij Israël tegen de haren in te strijken, of iets te zeggen over de betrokkenheid van Israël bij de oorzaak van het conflict. Zou men tijdens het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime regelmatig een correspondent aan het woord gelaten hebben die vanuit het blanke regime verslag uitbracht over de toestanden in de zwarte townships? Ze behandelt de wapentrafiek van Hamas, maar zegt niets over de ellendige humanitaire wantoestanden er vlak naast. Nog maar eens een kaart van Israël om tegen Hamas uit te spelen. Was het haar bedoeling de buitensporige wapenuitgaven van Hamas e.a. te zien in het licht van de algemene armoede, dan klopt het, maar die analyse komt nu rijkelijk laat en verschuift het accent:
a) Dov Weisglass, een adviseur van eerste minister Olmert, verklaarde reeds aan de pers, voor begin april en dus vóór de Hamasoverwinning, dat het "de idee is om de Palestijnen op dieet te zetten, maar niet om ze uit te hongeren." Dit had dus met wapenleveringen niets te maken.
b) Grenzen sluiten om de Palestijnse bevolking allerlei broodnodige voorzieningen te ontzeggen, waaronder levensmiddelen en medicijnen.. Benzineleveringen stopzetten, maken dat hospitalen niet meer functioneren zoals het hoort, enz, waren niet bedoeld om de Palestijnen op die militaire uitgaven te pakken. Enz... Ben ik verkeerd als dit destabilisatie en deregulering is van een hele samenleving, met chaos en geweld tot gevolg, dus ook wapens. Gevolg had zijn oorzaak.
Over deze zaken, de muur en de gevolgen voor de mensen die er wonen, schending van mensenrechten, besproeiing en vernietiging van gewassen van Bedoeïenen met herbiciden door vliegtuigen, afbraak van huizen, enz, daar heeft Jetteke Van Wijk het nooit over. Indien er echter iets enigszins in verband kan gebracht worden met de veiligheid van Israël, hoor je haar wel. Ze zal nooit zeggen dat, door het veiligheidsargument steeds weer te gebruiken, de Palestijnen nu nog slechts 12% (vandaag) overhouden van de hen toegewezen 45%.
Over de verslaggeving zelf:
- Een onbekende Arabier enkele woorden laten zeggen in het Arabisch, over de wapentrafiek, is allesbehalve professioneel. Is dit ernstig genoeg om te worden uitgezonden? Iedereen kan zoiets in elkaar steken. (er worden ergere dingen in elkaar gestoken)
- Het is daarenboven weing geloofwaardig dat Palestijnen praten over hun wapentrafiek, tunnels, wapens en prijzen. De toestand in de bezette gebieden is zeer explosief en de schrik voor collaboratie zit er zeer diep in. Neem maar eens een foto in Ramallah of Hebron, zelfs als men weet dat je geen jood bent, en een of andere Palestijn denkt dat hij er op staat, op een verkeerde plaats, en je zal weten wat stenen naar je hoofd krijgen betekent.
- Dat deze tunnels eindigen, zoals gezegd, onder een gewoon huis waar ook kinderen spelen, zal waarschijnlijk zo zijn. Maar dit kan altijd, juist of niet, door Israël gebruikt worden, om met dit argument, waar of niet, ook andere plaatsen te bombarderen. De burgerslachtoffers en kinderen moet men er dan ook maar bij nemen. Reden te meer voor de Palestijnen om over tunnels en wapentrafiek te zwijgen.
- Het woord "Maffia" werd gebruikt voor een of ander gegeerd of bij de Maffia goed bekend soort wapen. Ik meen dat dit woord hier niets terzake deed. Het zomaar gebruiken van dit woord in het begin van het verslag, en daarna met "Hamas" en de wapenhandel verder gaan, linkt onrechtstreeks de beide aan elkaar, en stelt Hamas nog in een slechter daglicht.
Beleefde groeten
Johan Van Hulle
vrijdag, juni 02, 2006
Palestina heeft recht op verzet
[Reactie op artikel in Visie van 26 mei 2006]
Het is verdienstelijk van het ACW om ook oog te hebben voor internationale kwesties zoals door het aanklagen van de apartheidsmuur die de Israëlische staat bouwt in Visie van 26 mei 2006.
Toch is er iets dat stoort in het artikel "Muur van geweld tussen joden en Palestijnen doorbreken," wanneer Brigitte Hermans van Pax Christi daarin de facto de Israëlische staat en Palestina op gelijke voet stelt. Dit doet ze door een onderscheid te maken tussen "radicalen" en "vreedzamen" waarbij ze voorbij gaat aan de kern van het probleem, nl. dat de Palestijnen het slachtoffer zijn van een bevolkingskolonisatie door hoofdzakelijk Europese joden.
In het internationaal recht wordt het recht op zelfbeschikking van de volken erkent, niet het recht op kolonisatie. En voor volken wiens recht op zelfbeschikking geschonden wordt door vreemde bezetting en kolonisatie wordt door het internationaal recht het recht op verzet - ook met wapens - erkent. Het gaat dus niet op Palestina en de bezettersstaat Israël op gelijke voet te plaatsen.
Johan Bosman
Het is verdienstelijk van het ACW om ook oog te hebben voor internationale kwesties zoals door het aanklagen van de apartheidsmuur die de Israëlische staat bouwt in Visie van 26 mei 2006.
Toch is er iets dat stoort in het artikel "Muur van geweld tussen joden en Palestijnen doorbreken," wanneer Brigitte Hermans van Pax Christi daarin de facto de Israëlische staat en Palestina op gelijke voet stelt. Dit doet ze door een onderscheid te maken tussen "radicalen" en "vreedzamen" waarbij ze voorbij gaat aan de kern van het probleem, nl. dat de Palestijnen het slachtoffer zijn van een bevolkingskolonisatie door hoofdzakelijk Europese joden.
In het internationaal recht wordt het recht op zelfbeschikking van de volken erkent, niet het recht op kolonisatie. En voor volken wiens recht op zelfbeschikking geschonden wordt door vreemde bezetting en kolonisatie wordt door het internationaal recht het recht op verzet - ook met wapens - erkent. Het gaat dus niet op Palestina en de bezettersstaat Israël op gelijke voet te plaatsen.
Johan Bosman
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
