Israëlische films op Open Doek

[Brief aan de directie van Open Doek]

Israël viert dit jaar zijn 60ste verjaardag. Met negen Israëlische films in uw programmatie lijkt u deze verjaardag te willen meevieren. Er valt echter niks te vieren. Het land is er immers enkel kunnen komen door de etnische zuivering van 750.000 Palestijnen en de verwoesting van meer dan 400 Palestijnse dorpen. De ideologie die de stichters van Israël aanhingen, bepaalt ook nu nog het beleid van dat land: de joden moeten er in de meerderheid blijven ten koste van de Palestijnen. Volgens een recente peiling is 70 % (!) van de Israëlische bevolking voorstander van de 'transfer' (lees: deportatie) van de Palestijnen die in Israël wonen (meer dan 20 % van de huidige bevolking).

Israël bezet al meer dan veertig jaar de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Het is de samenleving in de Palestijnse Gebieden op alle vlakken aan het wurgen. Al in het jaar van zijn ontstaan (1948) werd het veroordeeld door de VN en moest het de Palestijnse vluchtelingen laten terugkeren. Dat heeft het nooit gedaan, wel integendeel. Ook vandaag gaat Israël verder met de etnische zuivering van de Palestijnse Gebieden, maar dan op een meer sluipende manier. De herbevestigingen inclusief is Israël al meer dan 500 keer veroordeeld door de VN. Maar omdat het land de belangrijkste bondgenoot is van de VS (lees: wapenafnemer en -doorvoerland) houdt elke Amerikaanse regering het de hand boven het hoofd. De EU heeft als belangrijkste handelspartner van Israël een stok achter de deur, maar het laat die mooi staan. Onze politici veroordelen Israël wel met woorden, maar sluiten er tegelijk handels- en militaire akkoorden mee af (in de schoot van de NAVO).

Omdat de politieke druk uitblijft, geven solidariteitsgroepen en kritische burgers wereldwijd hoe langer hoe meer gehoor aan de oproep voor boycot, divestment (terugtrekken van investeringen) en sancties tegen Israël. In België werd recent de Coördinatie Boycot Israël (COBI) opgericht. Zij streeft ernaar om, net zoals ten tijde van het Apartheidsregime in Zuid-Afrika, een brede solidariteitsbeweging op gang te brengen die een algemene boycot van Israël nastreeft tot het regime fundamenteel verandert, de VN-resoluties worden toegepast en het internationaal recht gerespecteerd.

Ik hoop dat u hiermee terdege rekening zult houden bij uw volgende programmatie. Ik hoop ook dat u Israël dit jaar geen forum geeft om zijn 60-jarig bestaan te vieren.

Tobias Van Os