Israël moet een democratie zijn voor alle inwoners

[Lezersbrief aan Knack]

Michael Freilich zei deze week in Brussel "Israël is de schuilplaats voor alle joden ter wereld. Het is de enige staat, en de enige joodse staat in de wereld, die joden kan opvangen met problemen."

Jammer genoeg moeten we vaststellen dat dit Israël nog steeds geen democratie is. Het land wordt dan wel erkend door de internationale gemeenschap, maar heeft nog steeds geen grondwet en geeft al zijn inwoners nog altijd niet dezelfde rechten. Joden uit Afrika, Aziatische migranten en Palestijnen worden in dit land nog altijd beschouwd als derderangsburgers. Apartheid en racisme tegen hen vieren nog altijd hoogtij.

Bovendien heeft de Israëlische staat nog altijd haar grenzen niet bekend gemaakt. Lopen de grenzen van Israël tot aan de Litani rivier, tot de Eufraat of misschien tot aan de Nijl. Die discussie wil men nog steeds niet voeren in Tel Aviv.

Israël is een bevoorrechte partner van Amerika, de EU en de NAVO, maar vertoont enorme tekortkomingen op het vlak van mensenrechten en het naleven van VN-resoluties en internationale afspraken. Het veiligheidshekken is aan Apartheidsmuur die Palestijnse dorpen verdeeld en Palestijnen afzondert van hun akkers en waterbronnen. Het toenmalige verdeelplan van een commissie van de VN gaf joden, die slechts enkele procenten van de bevolking uitmaakten, de helft van het land van de Palestijnen. Dit onrechtvaardig verdeelplan werd trouwens afgekeurd door zowel de Palestijnen als de Israëli's. Israëlische milities verdreven drie kwart miljoen Palestijnen in 1948. Deze vluchtelingen kunnen nog altijd niet terug naar hun dorpen.

De joodse lobby beweert dat in 1948 Arabische troepen hen aanvielen, maar verzwijgt dat honderdduizenden Palestijnen op de vlucht sloegen, vooraleer Arabische troepen tussenkwamen in de zuiveringsoperatie van Israël tegen Palestijnen.

De joden hebben altijd al een goed leven gehad in de Arabische wereld, ze werden als volwaardige burgers aanzien en talrijke joden kwamen op de belangrijkste posten op economisch, sociaal en politiek vlak. Deze joden konden genieten van een bijzonder beschermingsstatuut, genaamd dhimmi. Er zijn enkele gevallen bekend waarbij bezittingen van joden in beslag werden genomen in Egypte en Algerije, maar de overgrote meerderheid van de joodse bevolking is vrijwillig vertrokken uit de Arabische wereld op vraag van zionistische organisaties en emigreerden naar Israël. Over een joods vluchtelingenprobleem dat de Arabische wereld creëerde is niets aan. Dit is een joodse stadslegende of een broodje aap verhaal.

Als Israël werkelijk een schuilplaats is, dan moet het dit zijn voor alle inwoners en niet allen voor joden die er wonen. Joodse journalisten moeten objectief berichten over de bezetting, de Apartheidsmuur en het racisme tegen niet-joden in Israël. Dat is hun verdomde plicht als democratie en mensenrechten meer zijn dan het overnemen van propaganda van zionistische politici.

Mario Bergen, Leuven