[Reactie naar De Morgen]
Het is duidelijk dat Iran nu scherp moet aangepakt worden om niet over de nederzettingen te moeten praten.
In dezelfde lijn komt daarna de holocaust aan de beurt. De ontdekking van de plannen dateert wel van vorig jaar, maar nu krijgt het plots veel nieuwswaarde. Iedere keer als Israël in een moeilijke situatie zit wordt de holocaust duidelijk weer opgevoerd.
En hier slaat men dubbel. De joodse staat Israël moet zich nog maar eens verdedigen, nu tegen de bom van Iran, een gevaar die ook Israël zelf opblaast. Daarnaast hiermee het schuldgevoel in het Westen aanwakkeren zodat men zwijgt en niets doet. Maar dat laatste mag je ook niet zeggen want dan ben je allang antisemiet.
Johan Van Hulle, Zomergem.
zaterdag, augustus 29, 2009
zaterdag, augustus 22, 2009
Morele plicht tot verzet
[Lezersbrief aan Knack]
Israël bezet de Gazastrook zoals het ook de rest van Palestina bezet. Door de vondst van een groot aardgasveld dat miljarden dollars waard is, werd de Israëlische blokkade van de smalle Palestijnse kuststrook alsmaar heftiger. Dit is de bijzonderste reden waarom Israël Palestijnse vissers aanvalt. Als een bezettingsmacht is Israël verantwoordelijk voor het welzijn van het volk in bezet gebied en kan het niet illegaal een blokkade instellen. En zeker geen die gemeenschappelijk de hele bevolking straft. Voor deze duidelijke misdrijven moeten de Israëlische overheid en zijn militairen gestraft worden.
Minder dan 20 % van de normale handel wordt door Israël toegelaten tot de Gazastrook. Dit zorgt voor een ineengestortte economie, enorme werkloosheid en massale bloedarmoede en ondervoeding bij Palestijnse kinderen in de Gazastrook. Anno 2009 is de situatie in de Gazastrook de ergste sinds 42 jaar bezetting. Zeven maanden na de oorlog in de Gazastrook (ruim 1.400 doden waaronder minstens 400 kinderen) leven de mensen er nog steeds tussen het puin. Gezien de internationale gemeenschap zijn eigen standaarden niet kan laten toepassen door Israël moeten burgers wereldwijd op een vreedzame manier in actie komen. Omdat onze regeringen het nalaten, moeten wij opkomen voor de strijd voor een vrij en leefbaar Palestina zonder Israëlische bezetting. Onder de huidige omstandigheden is verzet tegen de Israëlische bezetting niet enkel een recht, maar een morele verplichting van allen.
Mario Bergen, Leuven
VIDEO:
12th Aug 09 Video Free Gaza on the right of Resistance:
Israël bezet de Gazastrook zoals het ook de rest van Palestina bezet. Door de vondst van een groot aardgasveld dat miljarden dollars waard is, werd de Israëlische blokkade van de smalle Palestijnse kuststrook alsmaar heftiger. Dit is de bijzonderste reden waarom Israël Palestijnse vissers aanvalt. Als een bezettingsmacht is Israël verantwoordelijk voor het welzijn van het volk in bezet gebied en kan het niet illegaal een blokkade instellen. En zeker geen die gemeenschappelijk de hele bevolking straft. Voor deze duidelijke misdrijven moeten de Israëlische overheid en zijn militairen gestraft worden.
Minder dan 20 % van de normale handel wordt door Israël toegelaten tot de Gazastrook. Dit zorgt voor een ineengestortte economie, enorme werkloosheid en massale bloedarmoede en ondervoeding bij Palestijnse kinderen in de Gazastrook. Anno 2009 is de situatie in de Gazastrook de ergste sinds 42 jaar bezetting. Zeven maanden na de oorlog in de Gazastrook (ruim 1.400 doden waaronder minstens 400 kinderen) leven de mensen er nog steeds tussen het puin. Gezien de internationale gemeenschap zijn eigen standaarden niet kan laten toepassen door Israël moeten burgers wereldwijd op een vreedzame manier in actie komen. Omdat onze regeringen het nalaten, moeten wij opkomen voor de strijd voor een vrij en leefbaar Palestina zonder Israëlische bezetting. Onder de huidige omstandigheden is verzet tegen de Israëlische bezetting niet enkel een recht, maar een morele verplichting van allen.
Mario Bergen, Leuven
VIDEO:
12th Aug 09 Video Free Gaza on the right of Resistance:
Vissen tussen de kogelregen
[Reactie naar de VRT]
Vissen is nooit een veilig beroep geweest, maar voor Palestijnse zeemannen is het echt levensgevaarlijk. Internationaal gezien hebben de Palestijnen recht op 20 mijl voor de visvangst voor de kust van de Gazastrook. Dit werd door Tel Aviv meermaals bevestigd zoals tijdens het Gaza-Jericho akkoord van 1994 (ook gekend als het Israëlisch-Palestijns Protocol met beschrijving in Artikel XI) en de Oslo-akkoorden van 1993. Dus voordat een enorme gasbel werd gevonden door de Britse Gas Groep voor de kust van de Gazastrook op 10-15 zeemijl afstand. Deze gasbel zou heel Palestina gedurende tien jaar van gas kunnen voorzien. Aan de huidige prijzen op de internationale markt spreken we over natuurlijke Palestijnse bronnen t.w.v. vier miljard dollar.
Israël beloofde Palestijnse vissers in 2002 twaalf mijl te gunnen als visgebied volgens de Bertini-overeenkomsten. Catherine Bertini was toen de Persoonlijke Mensenrechtengezant van de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties en sloot dit akkoord met Eerste minister Ariel Sharon. De Verenigde Naties verkochten aan de Israëlische bezetter dus acht zeemijl viszone om de diefstal te bevorden van Palestijns gas voor de kust van de Gazastrook!
In juli 2005 merkte VN-organisatie OCHA op dat Israël het visterritorium terugbracht tot 10 zeemijl. In de Mawasa zone voor de kust was dit zelfs beperkt tot 8 zeemijl en werd vissen slechts gedurende 5 ½ uur per dag toegelaten. Vanaf oktober 2006 evolueert dit naar zes mijl. Tussen het begin van de blokkade van de Gazastrook (juni 2007) en het begin van operatie Cast Lead (27 december 2008) verhoogt Israël de inspanningen van zijn marine om de zes zeemijl strikt te laten naleven door Palestijnse visssers. Tijdens de Gaza-oorlog worden burgers, waaronder kinderen, en vissers beschoten op het strand en vele boten en havens worden vernield door Israëlische bommen.
Na de Gaza-oorlog werd de zone voor visvangst in februari 2009 officieel teruggebracht tot drie mijl (http://www.menewsline.com/article-2769-Israel-Reduces-Gaza-Fishing-Zone.aspx). In praktijk echter worden vissers regelmatig op honderden meters van de kust aangevallen door Israëlische marineboten.
Vier miljard dollar aan gas voor de kust van de Gazastrook is de hoofdreden waarom Israël in het gebied geen pottekijkers wenst (lees: Palestijnse vissers). Visserij tot 20 mijl van de kust toelaten is essentieel voor de overleving van de visserij in de Gazastrook. Men heeft nabij de kust immers te maken met enorme vervuiling doordat dagelijks miljoenen liters afvalwater ongezuiverd in zee terecht komen aangezien waterzuiveringsstations geen brandstof krijgen van Israël om het water te reinigen.
Daarenboven moet men verder dan zes mijl van de kust zijn voor de vangst van grote scholen sardinnes die migreren van de Nijldelta naar Turkije. Israël patrouilleert echter 24 uur per dag, zeven dagen per week, voor de kust van de Gazastrook. Alleen in 2007 werden door Israël ruim 70 Palestijnse vissers opgepakt. Sinds 2000 werden minstens vijftien Palestijnse vissers gedood en raakten er ruim 200 gewond volgens de commerciële film producent en mensenrechtenactivist David K. Schermerhorn. Hij besprak in 2009 voor Global Research uitvoerig het Palestijnse gasbel-verhaal en de Israëlische diefstal van Palestijnse zeemijlen.
In de winter moeten de Palestijnen op volle zee hun kleren uitdoen en in het ijskoude water naar Israëlische patrouilleboten zwemmen willen ze geen kogel in het hoofd krijgen. Of de Israëlische mariniers amuseren zich met krachtige waterkanonnen met een chemische toevoeging aan het ijskoude water waarmee ze de vissers en hun boten bestoken. Ook aan de grens van de Gazastrook met Israël worden alle Palestijnen doodgeschoten die zich in een “bufferzone” van 300 meter bevinden. In praktijk is er een bufferzone van 700 meter waar Israël landbouwers verbiedt hun gronden te bewerken. Tussen 700 en 300 meter van de Israëlische grens worden Palestijnse boeren en burgers eerst beschoten en dan doodgeschoten, dichterbij krijgen ze meteen een fatale kogel en heet men hen “Palestijnse terroristen”.
Palestijnse vissers zijn voor Israël eveneens “terroristen” alhoewel ze hun families van dagelijks levensonderhoud willen voorzien. De Palestijnse visindustrie verloor reeds miljoenen dollars door de afgrendeling van de Gazastrook die in 2006 begon. Tijdens de drie weken durende oorlog alleen al verloren de landbouw- en visindustrie van de Gazastrook naar schatting 311.000 dollar. Er is een exportverbod van vis, een importverbod op vissersmateriaal en de zeelui worden alsmaar meer beschoten. 3.000 Palestijnen en 40.000 familieleden zijn afhankelijk van de visindustrie. Nog maar op 18 augustus 2009 werden twee Palestijnse vissers een tijdje opgesloten door de Israëliche marine. Hun boot werd in beslag genomen. Op 6 augustus werden ook al tijdelijk twee vissers opgesloten door de Israëlische marine. In beide gevallen gebeurde dit op 500-600 meter van het strand van Rafah. Op 14 augustus 2009 raakte een Palestijnse jongen van 12 jaar ernstig gewond toen de Israëlische marine begon te schieten op vissersboten voor de kust van Rafah. De jongen (Mohammed Bassam 'Aashour ) kreeg op het strand een kogel door het hoofd. Op 10 augustus werden Palestijnse vissersboten door Israël beschoten in het noordwesten van de Gazastrook. Op 5 augustus waren er hevige beschietingen op Palestijnse vissers voor de kust van Beit Lahiya. Alle vissers moesten terug aan land. Op 27 juli markeerde en beperkte Israël met zware boeien verder de visserij. In Beit Lahiya mag men niet verder dan 1 kilometer van het strand vissen en ver genoeg verwijderd van de Israëlische grens. Daarbuiten is er een no go gebied waar Israël zonder waarschuwingen begint te schieten op vissers.
Op 30 juni 2009 kaapte Israël de boot Spirit of Humanity voor de kust van de Gazastrook en sloot 21 gegijzelde vredesactivisten op in Israëlische gevangenissen.
Sinds de wapenstilstand van 18 januari 2009 werden minstens vijf Palestijnse vissers gewond door Israëlisch geweervuur vanop zee. Vijf andere Palestijnen raakten op het strand gewond door Israëlische beschietingen. Er waren 58 gijzelingen van Palestijnse vissers en 26 inbeslagnames van boten. Minstens 12 hassakas kwamen terug bij de eigenaars, maar met schade en verlies van uitrusting aan deze Palestijnse boten.
Mario Bergen, Leuven.
________________________________________
* Linken:
Fishing Under Fire
Palestijnse vissers zwemmen meer dan ze varen
Geopolitical Time Line: War, Natural Gas and Gaza's Marine Zone
Israeli navy spray chemical substance at Gazan fishermen
* VIDEO's:
30th July Video Free Gaza news Is Israel guilty of piracy
Gazan Fishermen Water Cannoned And Used As Target Practice By The Israeli Navy
Vissen is nooit een veilig beroep geweest, maar voor Palestijnse zeemannen is het echt levensgevaarlijk. Internationaal gezien hebben de Palestijnen recht op 20 mijl voor de visvangst voor de kust van de Gazastrook. Dit werd door Tel Aviv meermaals bevestigd zoals tijdens het Gaza-Jericho akkoord van 1994 (ook gekend als het Israëlisch-Palestijns Protocol met beschrijving in Artikel XI) en de Oslo-akkoorden van 1993. Dus voordat een enorme gasbel werd gevonden door de Britse Gas Groep voor de kust van de Gazastrook op 10-15 zeemijl afstand. Deze gasbel zou heel Palestina gedurende tien jaar van gas kunnen voorzien. Aan de huidige prijzen op de internationale markt spreken we over natuurlijke Palestijnse bronnen t.w.v. vier miljard dollar.
Israël beloofde Palestijnse vissers in 2002 twaalf mijl te gunnen als visgebied volgens de Bertini-overeenkomsten. Catherine Bertini was toen de Persoonlijke Mensenrechtengezant van de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties en sloot dit akkoord met Eerste minister Ariel Sharon. De Verenigde Naties verkochten aan de Israëlische bezetter dus acht zeemijl viszone om de diefstal te bevorden van Palestijns gas voor de kust van de Gazastrook!
In juli 2005 merkte VN-organisatie OCHA op dat Israël het visterritorium terugbracht tot 10 zeemijl. In de Mawasa zone voor de kust was dit zelfs beperkt tot 8 zeemijl en werd vissen slechts gedurende 5 ½ uur per dag toegelaten. Vanaf oktober 2006 evolueert dit naar zes mijl. Tussen het begin van de blokkade van de Gazastrook (juni 2007) en het begin van operatie Cast Lead (27 december 2008) verhoogt Israël de inspanningen van zijn marine om de zes zeemijl strikt te laten naleven door Palestijnse visssers. Tijdens de Gaza-oorlog worden burgers, waaronder kinderen, en vissers beschoten op het strand en vele boten en havens worden vernield door Israëlische bommen.
Na de Gaza-oorlog werd de zone voor visvangst in februari 2009 officieel teruggebracht tot drie mijl (http://www.menewsline.com/article-2769-Israel-Reduces-Gaza-Fishing-Zone.aspx). In praktijk echter worden vissers regelmatig op honderden meters van de kust aangevallen door Israëlische marineboten.
Vier miljard dollar aan gas voor de kust van de Gazastrook is de hoofdreden waarom Israël in het gebied geen pottekijkers wenst (lees: Palestijnse vissers). Visserij tot 20 mijl van de kust toelaten is essentieel voor de overleving van de visserij in de Gazastrook. Men heeft nabij de kust immers te maken met enorme vervuiling doordat dagelijks miljoenen liters afvalwater ongezuiverd in zee terecht komen aangezien waterzuiveringsstations geen brandstof krijgen van Israël om het water te reinigen.
Daarenboven moet men verder dan zes mijl van de kust zijn voor de vangst van grote scholen sardinnes die migreren van de Nijldelta naar Turkije. Israël patrouilleert echter 24 uur per dag, zeven dagen per week, voor de kust van de Gazastrook. Alleen in 2007 werden door Israël ruim 70 Palestijnse vissers opgepakt. Sinds 2000 werden minstens vijftien Palestijnse vissers gedood en raakten er ruim 200 gewond volgens de commerciële film producent en mensenrechtenactivist David K. Schermerhorn. Hij besprak in 2009 voor Global Research uitvoerig het Palestijnse gasbel-verhaal en de Israëlische diefstal van Palestijnse zeemijlen.
In de winter moeten de Palestijnen op volle zee hun kleren uitdoen en in het ijskoude water naar Israëlische patrouilleboten zwemmen willen ze geen kogel in het hoofd krijgen. Of de Israëlische mariniers amuseren zich met krachtige waterkanonnen met een chemische toevoeging aan het ijskoude water waarmee ze de vissers en hun boten bestoken. Ook aan de grens van de Gazastrook met Israël worden alle Palestijnen doodgeschoten die zich in een “bufferzone” van 300 meter bevinden. In praktijk is er een bufferzone van 700 meter waar Israël landbouwers verbiedt hun gronden te bewerken. Tussen 700 en 300 meter van de Israëlische grens worden Palestijnse boeren en burgers eerst beschoten en dan doodgeschoten, dichterbij krijgen ze meteen een fatale kogel en heet men hen “Palestijnse terroristen”.
Palestijnse vissers zijn voor Israël eveneens “terroristen” alhoewel ze hun families van dagelijks levensonderhoud willen voorzien. De Palestijnse visindustrie verloor reeds miljoenen dollars door de afgrendeling van de Gazastrook die in 2006 begon. Tijdens de drie weken durende oorlog alleen al verloren de landbouw- en visindustrie van de Gazastrook naar schatting 311.000 dollar. Er is een exportverbod van vis, een importverbod op vissersmateriaal en de zeelui worden alsmaar meer beschoten. 3.000 Palestijnen en 40.000 familieleden zijn afhankelijk van de visindustrie. Nog maar op 18 augustus 2009 werden twee Palestijnse vissers een tijdje opgesloten door de Israëliche marine. Hun boot werd in beslag genomen. Op 6 augustus werden ook al tijdelijk twee vissers opgesloten door de Israëlische marine. In beide gevallen gebeurde dit op 500-600 meter van het strand van Rafah. Op 14 augustus 2009 raakte een Palestijnse jongen van 12 jaar ernstig gewond toen de Israëlische marine begon te schieten op vissersboten voor de kust van Rafah. De jongen (Mohammed Bassam 'Aashour ) kreeg op het strand een kogel door het hoofd. Op 10 augustus werden Palestijnse vissersboten door Israël beschoten in het noordwesten van de Gazastrook. Op 5 augustus waren er hevige beschietingen op Palestijnse vissers voor de kust van Beit Lahiya. Alle vissers moesten terug aan land. Op 27 juli markeerde en beperkte Israël met zware boeien verder de visserij. In Beit Lahiya mag men niet verder dan 1 kilometer van het strand vissen en ver genoeg verwijderd van de Israëlische grens. Daarbuiten is er een no go gebied waar Israël zonder waarschuwingen begint te schieten op vissers.
Op 30 juni 2009 kaapte Israël de boot Spirit of Humanity voor de kust van de Gazastrook en sloot 21 gegijzelde vredesactivisten op in Israëlische gevangenissen.
Sinds de wapenstilstand van 18 januari 2009 werden minstens vijf Palestijnse vissers gewond door Israëlisch geweervuur vanop zee. Vijf andere Palestijnen raakten op het strand gewond door Israëlische beschietingen. Er waren 58 gijzelingen van Palestijnse vissers en 26 inbeslagnames van boten. Minstens 12 hassakas kwamen terug bij de eigenaars, maar met schade en verlies van uitrusting aan deze Palestijnse boten.
Mario Bergen, Leuven.
________________________________________
* Linken:
Fishing Under Fire
Palestijnse vissers zwemmen meer dan ze varen
Geopolitical Time Line: War, Natural Gas and Gaza's Marine Zone
Israeli navy spray chemical substance at Gazan fishermen
* VIDEO's:
30th July Video Free Gaza news Is Israel guilty of piracy
Gazan Fishermen Water Cannoned And Used As Target Practice By The Israeli Navy
donderdag, augustus 20, 2009
Betreft ‘Vlaamse wapenexport flink gestegen in 2009’
[reactie verstuurd naar deredactie.be]
Graag enige uitleg: er werd aan Israël een vergunning voor de uitvoer van wapens gegeven voor “ordehandhaving” en in één adem staat er dat de regering besloten heeft om niet langer wapens naar Israël uit te voeren “die de militaire capaciteit van de strijdende partijen" zou kunnen versterken…
Dat is toch onzin…? We geven dus Israël wél wapens voor ordehandhaving, voor ‘eigen gebruik’ laat ons zeggen…. De enigen die voor Israël in aanmerking komen voor ‘ordeverstoring’ zijn (uiteraard) de Palestijnen, dat zou nu stilaan iedereen moeten weten. Palestijnen die in hun huizen willen blijven wonen, Palestijnen die niet in Israël wonen maar gewoon bij familie op visite komen, Palestijnen die op autowegen rijden die enkel voorbehouden zijn aan Israëli’s en dergelijke ‘terroristische’ handelingen.
Maar Israël krijgt géén wapens om zijn militaire capaciteit als strijdende partij te versterken!? Eigenlijk komt het dus hier op neer: Israël krijgt wél wapens, de Palestijnen niet. Zo simpel is het. Mist spuien zou je zoiets kunnen noemen. Er is toch niet veel moed nodig om op die hypocriete houding van onze regering te wijzen in uw artikel?
Omar Van Hoeylandt
AMSAB
Graag enige uitleg: er werd aan Israël een vergunning voor de uitvoer van wapens gegeven voor “ordehandhaving” en in één adem staat er dat de regering besloten heeft om niet langer wapens naar Israël uit te voeren “die de militaire capaciteit van de strijdende partijen" zou kunnen versterken…
Dat is toch onzin…? We geven dus Israël wél wapens voor ordehandhaving, voor ‘eigen gebruik’ laat ons zeggen…. De enigen die voor Israël in aanmerking komen voor ‘ordeverstoring’ zijn (uiteraard) de Palestijnen, dat zou nu stilaan iedereen moeten weten. Palestijnen die in hun huizen willen blijven wonen, Palestijnen die niet in Israël wonen maar gewoon bij familie op visite komen, Palestijnen die op autowegen rijden die enkel voorbehouden zijn aan Israëli’s en dergelijke ‘terroristische’ handelingen.
Maar Israël krijgt géén wapens om zijn militaire capaciteit als strijdende partij te versterken!? Eigenlijk komt het dus hier op neer: Israël krijgt wél wapens, de Palestijnen niet. Zo simpel is het. Mist spuien zou je zoiets kunnen noemen. Er is toch niet veel moed nodig om op die hypocriete houding van onze regering te wijzen in uw artikel?
Omar Van Hoeylandt
AMSAB
Het gaat geweldig in Palestina... geweldig slecht!
[Reactie op het artikel “Moebarak en Obama voorzichtig positief over Midden-Oosten” in De Morgen van 20/08/2009]
Van wekelijks 655 naar 417 vrachtwagens met hulpgoederen voor de Gazastastrook sinds de eedaflegging van President Obama...
Obama en Mubarak hebben elkaar blijkbaar gevonden. Obama moeit zich niet met het dictatoriale bewind van de Egyptische president die geen enkele vorm van oppositie in zijn land duldt en een lak heeft aan vrouwen- en mensenrechten. Obama zwijgt over het verbieden door Mubarak van een mensenrechtenorganisatie die folteringen door Egyptische politiediensten aankaart en negeert het opsluiten van honderden politieke activisten.
In ruil speelt Mubarak het spelletje van Obama mee in de goed nieuws show over 'vredespogingen' in het Midden-Oosten. Dat Egypte net als Israël hermetisch de Gazastrook afsluit wordt verzwegen. Zoals Egypte sinds jaar en dag de noodtoestand en speciale militaire rechtbanken heeft om de bevolking te onderdrukken, zo heeft Israël al sinds 1967 zijn bezetting van de Palestijnse gebieden met alsmaar draconischer maatregelen om elke vorm van verzet ongedaan te maken. Waar moet men positief over zijn?
Over de bevriezing van de bouw van 900 illegale woningen in Oost-Jeruzalem? De voorbije weken werden in de kolonies 900 illegale huizen, waaronder 450 in Ma’ale Adumim alleen, verkocht aan nieuwe kolonisten die een stijgende huizenprijs door deze bevriezing wouden vermijden. Het was een tactische zet van Israël om de kolonisten naar de Westelijke Jordaanoever te lokken waar de verkoop van illegale huizen wat stilviel.
Tijdens de eerste zes maanden van 2009 vernielde Israël 150 gebouwen in gebied C, meestal in bedoeinengemeenschappen in de Jordaanvallei en 38 in Oost-Jeruzalem.
De voorbije twee maanden moesten 300 Palestijnen in Oost-Jeruzalem en op de bezette Westelijke Jordaanoever op de vlucht nadat hun huizen werden vernield door het Israëlische leger. In de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem alleen riskeren 450 Palestijnen verdreven te worden uit hun huizen. In de wijk Bustan gaat het om 1.000 Palestijnen die elk ogenblik kunnen worden verdreven uit hun huis. Een school voor 400 bedoeinenkinderen, die een Italiaanse organisatie aan het bouwen is in Khan Al-Amar, mag niet worden voltooid.
De voorbije week kregen de inwoners van de Gazastrook slechts 54 % van het nodige kookgas. De 45.000 liter petrolium die Israël toeliet deze week in de Gazastrook zijn te belachelijk voor woorden. Zelfs door smokkeltunnels komt er dagelijks 100.000 liter petroleum en 100.000 liter diesel binnen volgens VN-organisatie OCHA. Dagelijks moeten de inwoners van de Gazastrook het tot acht uur zonder elektriciteit of stromend water stellen. De krachtcentrale krijgt amper 72 % van de brandstof die nodig is om de noodgeneratoren te kunnen draaien.
Israël maakte wereldwijd propaganda. Ze zouden cement sturen naar de Gazastrook, maar nadien trokken ze dit aanbod weer in. 300 kalveren kwamen wel aan en de media prees de goedheid van Israël n.a.v. de komende ramadan. De werkelijkheid is geheel anders.
De eerste zes maanden van 2009 liet Israël wekelijks gemiddeld 655 vrachtwagens met hulpgoederen toe tot de Gazastrook. De voorbije zeven weken daalde dit tot gemiddeld 417 vrachtwagens hulpgoederen per week.
Israël laat wekelijks 238 vrachtwagens met hulpgoederen minder toe tot de volledig afgegrendelde Gazastrook en we lezen alleen de PR-show van Obama die zich een popster waant en het conflict “in de goede richting ziet evolueren”. In de goede richting voor Israël inderdaad, maar dat vertellen ze er natuurlijk niet bij. De propagandamachine van het Witte Huis en de Israëlische lobby doet het beter dan ooit.
Wat wil zeggen “de Palestijnse economische activiteit is het voorbije jaar met 7 % toegenomen”? Een Palestijnse landbouwer verkocht 200 kg appels totdat Israël de helft van zijn land in beslag nam en de man slechts 100 kg appels kon verkopen. Dit jaar verkoopt hij dan 107 kg appels. Het relativeert meteen “de Palestijnse economische heropleving” zoals we die in bepaalde media lezen.
Mario Bergen, Leuven
Van wekelijks 655 naar 417 vrachtwagens met hulpgoederen voor de Gazastastrook sinds de eedaflegging van President Obama...
Obama en Mubarak hebben elkaar blijkbaar gevonden. Obama moeit zich niet met het dictatoriale bewind van de Egyptische president die geen enkele vorm van oppositie in zijn land duldt en een lak heeft aan vrouwen- en mensenrechten. Obama zwijgt over het verbieden door Mubarak van een mensenrechtenorganisatie die folteringen door Egyptische politiediensten aankaart en negeert het opsluiten van honderden politieke activisten.
In ruil speelt Mubarak het spelletje van Obama mee in de goed nieuws show over 'vredespogingen' in het Midden-Oosten. Dat Egypte net als Israël hermetisch de Gazastrook afsluit wordt verzwegen. Zoals Egypte sinds jaar en dag de noodtoestand en speciale militaire rechtbanken heeft om de bevolking te onderdrukken, zo heeft Israël al sinds 1967 zijn bezetting van de Palestijnse gebieden met alsmaar draconischer maatregelen om elke vorm van verzet ongedaan te maken. Waar moet men positief over zijn?
Over de bevriezing van de bouw van 900 illegale woningen in Oost-Jeruzalem? De voorbije weken werden in de kolonies 900 illegale huizen, waaronder 450 in Ma’ale Adumim alleen, verkocht aan nieuwe kolonisten die een stijgende huizenprijs door deze bevriezing wouden vermijden. Het was een tactische zet van Israël om de kolonisten naar de Westelijke Jordaanoever te lokken waar de verkoop van illegale huizen wat stilviel.
Tijdens de eerste zes maanden van 2009 vernielde Israël 150 gebouwen in gebied C, meestal in bedoeinengemeenschappen in de Jordaanvallei en 38 in Oost-Jeruzalem.
De voorbije twee maanden moesten 300 Palestijnen in Oost-Jeruzalem en op de bezette Westelijke Jordaanoever op de vlucht nadat hun huizen werden vernield door het Israëlische leger. In de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem alleen riskeren 450 Palestijnen verdreven te worden uit hun huizen. In de wijk Bustan gaat het om 1.000 Palestijnen die elk ogenblik kunnen worden verdreven uit hun huis. Een school voor 400 bedoeinenkinderen, die een Italiaanse organisatie aan het bouwen is in Khan Al-Amar, mag niet worden voltooid.
De voorbije week kregen de inwoners van de Gazastrook slechts 54 % van het nodige kookgas. De 45.000 liter petrolium die Israël toeliet deze week in de Gazastrook zijn te belachelijk voor woorden. Zelfs door smokkeltunnels komt er dagelijks 100.000 liter petroleum en 100.000 liter diesel binnen volgens VN-organisatie OCHA. Dagelijks moeten de inwoners van de Gazastrook het tot acht uur zonder elektriciteit of stromend water stellen. De krachtcentrale krijgt amper 72 % van de brandstof die nodig is om de noodgeneratoren te kunnen draaien.
Israël maakte wereldwijd propaganda. Ze zouden cement sturen naar de Gazastrook, maar nadien trokken ze dit aanbod weer in. 300 kalveren kwamen wel aan en de media prees de goedheid van Israël n.a.v. de komende ramadan. De werkelijkheid is geheel anders.
De eerste zes maanden van 2009 liet Israël wekelijks gemiddeld 655 vrachtwagens met hulpgoederen toe tot de Gazastrook. De voorbije zeven weken daalde dit tot gemiddeld 417 vrachtwagens hulpgoederen per week.
Israël laat wekelijks 238 vrachtwagens met hulpgoederen minder toe tot de volledig afgegrendelde Gazastrook en we lezen alleen de PR-show van Obama die zich een popster waant en het conflict “in de goede richting ziet evolueren”. In de goede richting voor Israël inderdaad, maar dat vertellen ze er natuurlijk niet bij. De propagandamachine van het Witte Huis en de Israëlische lobby doet het beter dan ooit.
Wat wil zeggen “de Palestijnse economische activiteit is het voorbije jaar met 7 % toegenomen”? Een Palestijnse landbouwer verkocht 200 kg appels totdat Israël de helft van zijn land in beslag nam en de man slechts 100 kg appels kon verkopen. Dit jaar verkoopt hij dan 107 kg appels. Het relativeert meteen “de Palestijnse economische heropleving” zoals we die in bepaalde media lezen.
Mario Bergen, Leuven
vrijdag, augustus 14, 2009
[Reactie op “Ook oorlog heeft zijn grenzen” op de VRT, 12 augustus]
Ik heb met veel belangstelling het bericht “Ook oorlog heeft zijn grenzen” (12 augustus) over de 60e verjaardag van de conventies van Genève gelezen. Er is sprake van oorlog en van de ontheemden in Zuid-Ossetië en Congo, maar er wordt niets gezegd over de recentste Israëlische oorlog in de Gazastrook. Verschillende humanitaire organisaties hebben nochtans de oorlogsmisdaden van het Israëlische leger aangeklaagd. Ook de 11.000 Palestijnse politieke gevangenen en de gewelddadige ondervragingsmethoden worden verzwegen. Er is zelfs een gevangenis, het Kamp 1391 (het Israëlische Guantanamo genoemd) waarvan de precieze locatie door Israël geheim wordt gehouden en waartoe de toegang voor de waarnemers van het Internationale Rode Kruis wordt ontzegd. Ook de joodse nederzettingen in de bezette Palestijnse gebieden (200.000 kolonisten in Oost-Jeruzalem en 300.000 kolonisten in de rest van de Westelijke Jordaanoever) zijn een schending van de 4e Conventie van Genève. Artikel 49 punt 6 van deze conventie verbiedt een bezettende macht om zijn eigen burgerlijke bevolking te deporteren of te laten overbrengen naar het grondgebied dat het bezet.
Werner De Bus, Brussel
Ik heb met veel belangstelling het bericht “Ook oorlog heeft zijn grenzen” (12 augustus) over de 60e verjaardag van de conventies van Genève gelezen. Er is sprake van oorlog en van de ontheemden in Zuid-Ossetië en Congo, maar er wordt niets gezegd over de recentste Israëlische oorlog in de Gazastrook. Verschillende humanitaire organisaties hebben nochtans de oorlogsmisdaden van het Israëlische leger aangeklaagd. Ook de 11.000 Palestijnse politieke gevangenen en de gewelddadige ondervragingsmethoden worden verzwegen. Er is zelfs een gevangenis, het Kamp 1391 (het Israëlische Guantanamo genoemd) waarvan de precieze locatie door Israël geheim wordt gehouden en waartoe de toegang voor de waarnemers van het Internationale Rode Kruis wordt ontzegd. Ook de joodse nederzettingen in de bezette Palestijnse gebieden (200.000 kolonisten in Oost-Jeruzalem en 300.000 kolonisten in de rest van de Westelijke Jordaanoever) zijn een schending van de 4e Conventie van Genève. Artikel 49 punt 6 van deze conventie verbiedt een bezettende macht om zijn eigen burgerlijke bevolking te deporteren of te laten overbrengen naar het grondgebied dat het bezet.
Werner De Bus, Brussel
donderdag, augustus 13, 2009
40e verjaardag Conventies van Genève
[Reactie op "Oorlog is geen spel zonder grenzen" in De Morgen van 12 augustus 2009]
In uw artikel naar aanleiding van de 60ste verjaardag van de Conventies van Genève heeft Axel Vande Veegaete het over “het treffen van de burgerbevolking, kidnappings, marteling, aanvallen op religieuze monumenten, plunderingen en seksueel misbruik.” Hij vergeet wel een niet onbelangrijke schending te vermelden: artikel 49 punt 6 van de 4e Conventie verbiedt een bezettende macht om zijn eigen burgerlijke bevolking te deporteren of te laten overbrengen naar het grondgebied dat het bezet. Dit is ondermeer het geval met de joodse nederzettingen die Israël na 5 juni 1967 in de bezette Palestijnse gebieden heeft gebouwd en nog steeds bouwt (in totaal ongeveer een half miljoen joodse kolonisten met inbegrip van de 200.000 joodse kolonisten in Oost-Jeruzalem). De auteur van het artikel heeft het ook nog over de bezoeken aan de gevangenen, maar dan moeten de gevangenissen ook nog toegankelijk zijn. Dit is niet het geval met Kamp 1391 (het “Israëlische Guantanamo” genoemd) waarvan Israël de precieze plaats geheim houdt en waarvan het de toegang voor de waarnemers van het Internationale Rode Kruis nog steeds blijft ontzeggen.
Werner De Bus, Brussel
In uw artikel naar aanleiding van de 60ste verjaardag van de Conventies van Genève heeft Axel Vande Veegaete het over “het treffen van de burgerbevolking, kidnappings, marteling, aanvallen op religieuze monumenten, plunderingen en seksueel misbruik.” Hij vergeet wel een niet onbelangrijke schending te vermelden: artikel 49 punt 6 van de 4e Conventie verbiedt een bezettende macht om zijn eigen burgerlijke bevolking te deporteren of te laten overbrengen naar het grondgebied dat het bezet. Dit is ondermeer het geval met de joodse nederzettingen die Israël na 5 juni 1967 in de bezette Palestijnse gebieden heeft gebouwd en nog steeds bouwt (in totaal ongeveer een half miljoen joodse kolonisten met inbegrip van de 200.000 joodse kolonisten in Oost-Jeruzalem). De auteur van het artikel heeft het ook nog over de bezoeken aan de gevangenen, maar dan moeten de gevangenissen ook nog toegankelijk zijn. Dit is niet het geval met Kamp 1391 (het “Israëlische Guantanamo” genoemd) waarvan Israël de precieze plaats geheim houdt en waarvan het de toegang voor de waarnemers van het Internationale Rode Kruis nog steeds blijft ontzeggen.
Werner De Bus, Brussel
zondag, augustus 02, 2009
Made in Israel
[Reactie op artilel in De Standaard van 31/07/2009]
Bij het informatief karakter van dit artikel wil ik toch opmerken dat Europa wel de belangrijkste handelspartner van Israël is en dus wel belangrijke troeven in handen heeft om neen te zeggen tegen Israël.Duitsland laat zich niet onbetuigd, zijn verleden zal daar zeker voor iets tussen zitten, en neemt 21% voor zijn rekening. Verder Engeland met 18%, Nederland en Italië elk 11% en Frankrijk 10%.
Hoe dat verleden nog kan werken mag blijken uit volgende. In 2004 mag Duitsland nog twee duikboten van de Dolphinklasse leveren aan Israël. Kostprijs van het kaartje 1 miljard euro en daarvan neemt Duitsland 330 miljoen euro voor zijn rekening.
Menselijkerwijze zou men toch tussen die twee van enige terughoudendheid verwachten van handel in militair materiaal, maar zaken blijven dus zaken.
Johan Van Hulle,Zomergem
Bij het informatief karakter van dit artikel wil ik toch opmerken dat Europa wel de belangrijkste handelspartner van Israël is en dus wel belangrijke troeven in handen heeft om neen te zeggen tegen Israël.Duitsland laat zich niet onbetuigd, zijn verleden zal daar zeker voor iets tussen zitten, en neemt 21% voor zijn rekening. Verder Engeland met 18%, Nederland en Italië elk 11% en Frankrijk 10%.
Hoe dat verleden nog kan werken mag blijken uit volgende. In 2004 mag Duitsland nog twee duikboten van de Dolphinklasse leveren aan Israël. Kostprijs van het kaartje 1 miljard euro en daarvan neemt Duitsland 330 miljoen euro voor zijn rekening.
Menselijkerwijze zou men toch tussen die twee van enige terughoudendheid verwachten van handel in militair materiaal, maar zaken blijven dus zaken.
Johan Van Hulle,Zomergem
zaterdag, augustus 01, 2009
De levendige handel tussen België en Israël
[Reactie op het artikel “’Made in Israël’ betwist” in De Standaard van 31/07/2009]
Welk Vlaams gezin zou er een omvormer van kraantjeswater naar orangeade kopen bij Krëfel of elders als men wist dat een deel van het aankoopbedrag door Israël wordt gebruikt voor de uitbreiding van illegale kolonies op Palestijnse grond? Of voor het bombarderen van infrastructuur zoals scholen en waterputten van de Palestijnen, vaak gebouwd met Europese subsidies. Ik zie nog steeds die Palestijnse jongen een rondleiding geven in zijn dorp waar een brandweerkazerne werd vernield door Israëlische F-16’s ( http://www.youtube.com/watch?v=NY-nr5Z9Toc&feature=PlayList&p=8030E34DC8051C01&index=13 ). Want brandweerkazernes zijn gevaarlijk, net als Palestijnse burgers, moskeeën, ziekenwagens, scholen, journalisten, hulpverleners, e.a. voor de Israëlische staat. Geen enkele Israëlische militair kreeg een straf voor zijn wansmakelijk gedrag bij de recente oorlog tegen anderhalf miljoen Palestijnen in de Gazastrook. Natuurlijk is het makkelijker hoog in de wolken een bom te droppen met een F-16 op een Palestijnse flat of met een bulldozer of tank Palestijnse huizen en landbouwgrond te vernielen of vanuit een fregat of oorlogsschip te schieten op Palestijnse vissers of inwoners van de Gazastrook die zich op het strand begeven dan opkomen voor mensenrechten. Palestijnen zijn immers “beesten op twee poten” en geen mensen.
Europa moet alle verkoop uit bezet gebied aan banden leggen. Andermans grond bezetten is illegaal, of het nu gaat om de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook, Oost-Jeruzalem of de Syrische Golanhoogte doet er niet toe. Europa moet eveneens handelaars verplichten duidelijk de herkomst van alle produkten weer te geven en niet het land waar dit verpakt wordt om de herkomst te verzwijgen of te maskeren.
Het spuitwater van Soda-Club en wijn van Yarden smaakt naar Palestijns bloed. Het heeft de bitterzoete geur van Palestijnse kinderlijken. Als consument moeten we ons ernstig afvragen of we dit willen drinken. De gelaatscrèmes van Ahava en Premier voelen aan als de last van zwangere Palestijnse vrouwen die moeten bevallen aan Israëlische checkpoints. Met Careline shampoo en scrubzout krijg je de loodzware Israëlische politiek van apartheid en bezetting niet van je lijf gewassen. Bij elke aankoop van een slot van Mul-T-Lock sluit je het Palestijnse volk nog meer op in hun bantoestans. De Israëlische aardappelen in de Colruyt smaken naar onrecht van een volk dat al 42 jaar bezet wordt. Net als het andere fruit van Jaffa, Carmel en Sabra en de vegetarische burgers van Tivall. Een streepjescode die begint met 729 is de stempel van onderdrukking. Koop er niets van!
De EU-lidstaten keurden in 2007 wapenexporten naar Israël t.w.v. 200 miljoen euro goed. Frankrijk (126 miljoen euro), Duitsland (28 miljoen euro) en Roemenië (17 miljoen euro) vormen de top drie van wapenuitvoer. België, Frankrijk en Roemenië stuurden Israël 18,5 miljoen euro materiaal voor hun oorlogsvliegtuigen volgens het EU-rapport over de vergunningen van de wapenuitvoer.
Het belangrijkste Israëlische exportprodukt is agressie: agressie tegen Palestijnen in bezet gebied, agressie tegen Libanon en agressie tegen allen die kritisch zijn tegenover de Israëlische staat. Wie kritiek heeft noemt Israël steevast “een antisemiet”. Moeten we het dan normaal vinden dat Israël met oorlogsvliegtuigen om de haverklap scheert over de Gazastrook en Libanon, zoals opnieuw deze week. Moeten we het normaal vinden dat elke dag Palestijnse burgers, landbouwers en vissers, worden beschoten? Blijkbaar wel, want zowel onze media als politici vinden het nauwelijks de moeite om het te vermelden, laat staan er tegen te reageren.
De EU is Israël’s belangrijkste handelspartner met als belangrijkste uitvoerlanden: Duitsland (21 %), Verenigd Koninkrijk (V.K.) (18 %), Nederland en Italië (elk 11 %) en Frankrijk (10 %). Als we diamanthandel erbij nemen staat België aan de leiding met 6 % voor Duitsland (4,8 %) en het V.K. (4,3 %). Israël voert jaarlijks voor 29 miljard dollar uit met als belangrijkste produkten wapens, diamanten, fabrieksgoederen en software. De hi-tech sector alleen is goed voor 14 miljard dollar export. Israël voert militair materiaal, investeringsgoederen, ruwe diamanten, brandstoffen en verbruiksgoederen in; voornamelijk uit de V.S (18,6 %), België (9,9 %), Duitsland (7,5 %), Italië (4,8 %) en Japan (3,3 %) volgens cijfers uit 2000.
Het handelstekort (meer import dan export) van Israël wordt bekostigd door Amerikaanse subsidies en steun van individuele joden wereldwijd en zionistische belangenorganisaties. Elk jaar voert Israël wereldwijd 30-40 miljoen dollar bloemen uit in de Valentijnsmaand februari. Groot-Brittannië is dan weer een belangrijke afzetmarkt voor Israëlische groenten en fruit. Israël voerde 4.070,60 miljoen dollar (2,88 miljard euro) uit naar België in 2007 of dubbel zoveel als de export naar Duitsland! Tweederde van de export naar België zijn diamanten. 4.455 miljoen dollar goederen verlieten België voor uitvoer naar Israël in het jaar 2007. België is een schitterend voorbeeld van een tendens in heel Europa van een krimpend Israëlisch handelstekort met zijn partners. In feite worstelt de Belgische economie zich omhoog om het tempo bij te houden van de Israëlische uitvoer naar de Europese markten.
Belgische producten op de Israëlische markt zijn o.m. Côte d’Or chocolade; Fruibel chocolade en fruitbereidingen; Callebaut Chocolade; Leffe Bier; Hoegaarden Bier; Stella Bier; chemische producten van Lambiotte, Caterpillar machines en Gyproc materialen. Barco, een grote Belgische hitech firma heeft een verkoopkantoor in Tel Aviv. De Belgische Telindus Group biedt IT-netwerkoplossingen aan en heeft ook een vaste stek in Israël.
De belangrijkste Israëlische grote bedrijven zoals Tadmor luchtkoelingssystemen, Check Point software (bieden de beveiliging “Zone Alarm” aan, vrij te downloaden, alsook oplossingen voor o.m. internetbeveiliging in het kantoor van partner Magirus in Diegem waar ze werken met 6-9 personeelsleden en een jaarlijkse omzet hebben van 1 tot 2,5 miljoen euro; niet te verwarren met het Amerikaanse Checkpoint Systems in Mechelen), Iskar (metaal)producten en logistiek (Warren Buffett kocht in mei 2006 80 % van de aandelen aan 4 miljard dollar), MultiLock of Mul-T-Lock (productie van deuren en sloten) en Ahava (schoonheids- en verzorgingsproducten) hebben een levendige uitvoer naar België.
Multilock (voorheen Rav Bariach) behoort sinds 2000 tot de Zweedse Assa Abloy Groep. Assa Abloy is een wereldleider en leverancier van deuropeningstoepassingen met vestigingen in meer dan 40 landen. Onder druk van het rapport van Diakonia, de Zweedse Kerk en SwedWatch ( http://www.diakonia.se/sa/node.asp?node=2718 ) beloofde de Groep in oktober 2008 zich terug te trekken uit de bezette Westelijke Jordaanoever. Het gaat om de Barkan industriezone in een Israëlische kolonie waar zij een fabriek verwierven die er illegaal staat op Palestijnse grond sinds 1984.
Multilock heeft een akkoord ondertekend met een dochteronderneming in België bericht het Israëlische Instituut voor Export. Volgens manager Shimon Shekel van Multilock gebruikt men voor de markt in België een lokale verdeler en met de oprichting van een eigen dochter wil de firma de verkoop in 2009 opkrikken met 30 procent. De Belgische dochter zal Multilock’s tiende internationale bedrijf zijn na de oprichting van dochterbedrijven in de V.S., Canada, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië, Zuid-Amerika, Argentinië, Tsjechië en Turkije.
In België is Philippe Pallemaerts de Verkoops- en Marketingsmanager van Mul-T-Lock Belgium dat sinds 1 april 2009 actief is. Zijn kantoor is terug te vinden in Heide 9 te 1780 Wemmel, strategisch nabij de Ring en de luchthaven van Zaventem. Daar werkt hij samen met Technical & Sales support Manager Rudy Vandenabeele, die al tien jaar ervaring heeft met Mul-T-Lock producten. Er werken ruim 30 mensen voor dit duo. Het bedrijf presenteerde zich voor het eerst tijdens de Secura Fair 2009 in Brussel. “België is een strategische Belgische markt voor ons,” zei Ron Rachlin, Mul-T-Lock’s Senior VP Global Marketing, Sales & Business Development. Volgens hem zijn er 60 Mul-T-Lock centra in België. Mul-T-Lock Belgium vormt een tak samen met Mul-T-Lock France. Mul-T-Lock wordt ondermeer verkocht bij Central-Auto nv op de Italiëlei in Antwerpen, Auto-Shop Ieper, Au Moulin Rouge Doornik (“Mul-T-Lock distributeur exclusif”), Slotenmakerij Cardinael Antwerpen, Metalco West bvba Nieuwpoort, Filiaert Veiligheid nv Gent, Mul-T-Lock-FIBA Sint-Jans Molenbeek, Mul-t-Lock/Serruvitre nv Schaarbeek en misschien wel bij de slotenmaker bij jou om de hoek.
Dus let op als je nog eens een stuurstang of cilinderslot koopt! Leuk weetje: de residentie van mijnheer Putin in Moskou kreeg 60 gesofistikeerde Multilock sloten uit Israël voor een prijskaartje van 10.000 dollar. Putin was toen nog president van Rusland.
In 2007 exporteerde Israël voor 70,3 miljoen dollar groenten naar België. Daar andere EU-lidstaten de Israëlische groenten slechts gedurende 2 tot 3 maanden verkopen, is België een buitenbeentje met een erg lange verkoopperiode van Israëlische groenten gedurende zes maanden (van december tot mei). In december 2007 was er bijvoorbeeld een export van 9 miljoen dollar tegenover 5,7 miljoen dollar in december 2006. België is echt het succesverhaal van de Israëlische export.
Israëlische wijn is eveneens te koop in de Hema. Tempo Beverages is de exclusieve verdeler van Barkan Wineries die wijngaarden bezitten op de bezette Syrische Golanhoogten. Tempo Beverges is voor 60 % in handen van Tempo Beer Industries en 40 % in handen van Heineken.
Mario Bergen, Leuven
* Bronnen / Linken:
http://euobserver.com/9/27359
http://bigcampaign.org/uploads/File/JVS%20REPORT%20Israeli%20vegetable%20exports%20to%20EU%20-%20CARMEL.pdf
http://www.export.gov.il/Eng/_Articles/Article.asp?CategoryID=453&ArticleID=10762
http://www.mul-t-lock.com/3725.html
http://www.mul-t-lock.com/4033.html
Welk Vlaams gezin zou er een omvormer van kraantjeswater naar orangeade kopen bij Krëfel of elders als men wist dat een deel van het aankoopbedrag door Israël wordt gebruikt voor de uitbreiding van illegale kolonies op Palestijnse grond? Of voor het bombarderen van infrastructuur zoals scholen en waterputten van de Palestijnen, vaak gebouwd met Europese subsidies. Ik zie nog steeds die Palestijnse jongen een rondleiding geven in zijn dorp waar een brandweerkazerne werd vernield door Israëlische F-16’s ( http://www.youtube.com/watch?v=NY-nr5Z9Toc&feature=PlayList&p=8030E34DC8051C01&index=13 ). Want brandweerkazernes zijn gevaarlijk, net als Palestijnse burgers, moskeeën, ziekenwagens, scholen, journalisten, hulpverleners, e.a. voor de Israëlische staat. Geen enkele Israëlische militair kreeg een straf voor zijn wansmakelijk gedrag bij de recente oorlog tegen anderhalf miljoen Palestijnen in de Gazastrook. Natuurlijk is het makkelijker hoog in de wolken een bom te droppen met een F-16 op een Palestijnse flat of met een bulldozer of tank Palestijnse huizen en landbouwgrond te vernielen of vanuit een fregat of oorlogsschip te schieten op Palestijnse vissers of inwoners van de Gazastrook die zich op het strand begeven dan opkomen voor mensenrechten. Palestijnen zijn immers “beesten op twee poten” en geen mensen.
Europa moet alle verkoop uit bezet gebied aan banden leggen. Andermans grond bezetten is illegaal, of het nu gaat om de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook, Oost-Jeruzalem of de Syrische Golanhoogte doet er niet toe. Europa moet eveneens handelaars verplichten duidelijk de herkomst van alle produkten weer te geven en niet het land waar dit verpakt wordt om de herkomst te verzwijgen of te maskeren.
Het spuitwater van Soda-Club en wijn van Yarden smaakt naar Palestijns bloed. Het heeft de bitterzoete geur van Palestijnse kinderlijken. Als consument moeten we ons ernstig afvragen of we dit willen drinken. De gelaatscrèmes van Ahava en Premier voelen aan als de last van zwangere Palestijnse vrouwen die moeten bevallen aan Israëlische checkpoints. Met Careline shampoo en scrubzout krijg je de loodzware Israëlische politiek van apartheid en bezetting niet van je lijf gewassen. Bij elke aankoop van een slot van Mul-T-Lock sluit je het Palestijnse volk nog meer op in hun bantoestans. De Israëlische aardappelen in de Colruyt smaken naar onrecht van een volk dat al 42 jaar bezet wordt. Net als het andere fruit van Jaffa, Carmel en Sabra en de vegetarische burgers van Tivall. Een streepjescode die begint met 729 is de stempel van onderdrukking. Koop er niets van!
De EU-lidstaten keurden in 2007 wapenexporten naar Israël t.w.v. 200 miljoen euro goed. Frankrijk (126 miljoen euro), Duitsland (28 miljoen euro) en Roemenië (17 miljoen euro) vormen de top drie van wapenuitvoer. België, Frankrijk en Roemenië stuurden Israël 18,5 miljoen euro materiaal voor hun oorlogsvliegtuigen volgens het EU-rapport over de vergunningen van de wapenuitvoer.
Het belangrijkste Israëlische exportprodukt is agressie: agressie tegen Palestijnen in bezet gebied, agressie tegen Libanon en agressie tegen allen die kritisch zijn tegenover de Israëlische staat. Wie kritiek heeft noemt Israël steevast “een antisemiet”. Moeten we het dan normaal vinden dat Israël met oorlogsvliegtuigen om de haverklap scheert over de Gazastrook en Libanon, zoals opnieuw deze week. Moeten we het normaal vinden dat elke dag Palestijnse burgers, landbouwers en vissers, worden beschoten? Blijkbaar wel, want zowel onze media als politici vinden het nauwelijks de moeite om het te vermelden, laat staan er tegen te reageren.
De EU is Israël’s belangrijkste handelspartner met als belangrijkste uitvoerlanden: Duitsland (21 %), Verenigd Koninkrijk (V.K.) (18 %), Nederland en Italië (elk 11 %) en Frankrijk (10 %). Als we diamanthandel erbij nemen staat België aan de leiding met 6 % voor Duitsland (4,8 %) en het V.K. (4,3 %). Israël voert jaarlijks voor 29 miljard dollar uit met als belangrijkste produkten wapens, diamanten, fabrieksgoederen en software. De hi-tech sector alleen is goed voor 14 miljard dollar export. Israël voert militair materiaal, investeringsgoederen, ruwe diamanten, brandstoffen en verbruiksgoederen in; voornamelijk uit de V.S (18,6 %), België (9,9 %), Duitsland (7,5 %), Italië (4,8 %) en Japan (3,3 %) volgens cijfers uit 2000.
Het handelstekort (meer import dan export) van Israël wordt bekostigd door Amerikaanse subsidies en steun van individuele joden wereldwijd en zionistische belangenorganisaties. Elk jaar voert Israël wereldwijd 30-40 miljoen dollar bloemen uit in de Valentijnsmaand februari. Groot-Brittannië is dan weer een belangrijke afzetmarkt voor Israëlische groenten en fruit. Israël voerde 4.070,60 miljoen dollar (2,88 miljard euro) uit naar België in 2007 of dubbel zoveel als de export naar Duitsland! Tweederde van de export naar België zijn diamanten. 4.455 miljoen dollar goederen verlieten België voor uitvoer naar Israël in het jaar 2007. België is een schitterend voorbeeld van een tendens in heel Europa van een krimpend Israëlisch handelstekort met zijn partners. In feite worstelt de Belgische economie zich omhoog om het tempo bij te houden van de Israëlische uitvoer naar de Europese markten.
Belgische producten op de Israëlische markt zijn o.m. Côte d’Or chocolade; Fruibel chocolade en fruitbereidingen; Callebaut Chocolade; Leffe Bier; Hoegaarden Bier; Stella Bier; chemische producten van Lambiotte, Caterpillar machines en Gyproc materialen. Barco, een grote Belgische hitech firma heeft een verkoopkantoor in Tel Aviv. De Belgische Telindus Group biedt IT-netwerkoplossingen aan en heeft ook een vaste stek in Israël.
De belangrijkste Israëlische grote bedrijven zoals Tadmor luchtkoelingssystemen, Check Point software (bieden de beveiliging “Zone Alarm” aan, vrij te downloaden, alsook oplossingen voor o.m. internetbeveiliging in het kantoor van partner Magirus in Diegem waar ze werken met 6-9 personeelsleden en een jaarlijkse omzet hebben van 1 tot 2,5 miljoen euro; niet te verwarren met het Amerikaanse Checkpoint Systems in Mechelen), Iskar (metaal)producten en logistiek (Warren Buffett kocht in mei 2006 80 % van de aandelen aan 4 miljard dollar), MultiLock of Mul-T-Lock (productie van deuren en sloten) en Ahava (schoonheids- en verzorgingsproducten) hebben een levendige uitvoer naar België.
Multilock (voorheen Rav Bariach) behoort sinds 2000 tot de Zweedse Assa Abloy Groep. Assa Abloy is een wereldleider en leverancier van deuropeningstoepassingen met vestigingen in meer dan 40 landen. Onder druk van het rapport van Diakonia, de Zweedse Kerk en SwedWatch ( http://www.diakonia.se/sa/node.asp?node=2718 ) beloofde de Groep in oktober 2008 zich terug te trekken uit de bezette Westelijke Jordaanoever. Het gaat om de Barkan industriezone in een Israëlische kolonie waar zij een fabriek verwierven die er illegaal staat op Palestijnse grond sinds 1984.
Multilock heeft een akkoord ondertekend met een dochteronderneming in België bericht het Israëlische Instituut voor Export. Volgens manager Shimon Shekel van Multilock gebruikt men voor de markt in België een lokale verdeler en met de oprichting van een eigen dochter wil de firma de verkoop in 2009 opkrikken met 30 procent. De Belgische dochter zal Multilock’s tiende internationale bedrijf zijn na de oprichting van dochterbedrijven in de V.S., Canada, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië, Zuid-Amerika, Argentinië, Tsjechië en Turkije.
In België is Philippe Pallemaerts de Verkoops- en Marketingsmanager van Mul-T-Lock Belgium dat sinds 1 april 2009 actief is. Zijn kantoor is terug te vinden in Heide 9 te 1780 Wemmel, strategisch nabij de Ring en de luchthaven van Zaventem. Daar werkt hij samen met Technical & Sales support Manager Rudy Vandenabeele, die al tien jaar ervaring heeft met Mul-T-Lock producten. Er werken ruim 30 mensen voor dit duo. Het bedrijf presenteerde zich voor het eerst tijdens de Secura Fair 2009 in Brussel. “België is een strategische Belgische markt voor ons,” zei Ron Rachlin, Mul-T-Lock’s Senior VP Global Marketing, Sales & Business Development. Volgens hem zijn er 60 Mul-T-Lock centra in België. Mul-T-Lock Belgium vormt een tak samen met Mul-T-Lock France. Mul-T-Lock wordt ondermeer verkocht bij Central-Auto nv op de Italiëlei in Antwerpen, Auto-Shop Ieper, Au Moulin Rouge Doornik (“Mul-T-Lock distributeur exclusif”), Slotenmakerij Cardinael Antwerpen, Metalco West bvba Nieuwpoort, Filiaert Veiligheid nv Gent, Mul-T-Lock-FIBA Sint-Jans Molenbeek, Mul-t-Lock/Serruvitre nv Schaarbeek en misschien wel bij de slotenmaker bij jou om de hoek.
Dus let op als je nog eens een stuurstang of cilinderslot koopt! Leuk weetje: de residentie van mijnheer Putin in Moskou kreeg 60 gesofistikeerde Multilock sloten uit Israël voor een prijskaartje van 10.000 dollar. Putin was toen nog president van Rusland.
In 2007 exporteerde Israël voor 70,3 miljoen dollar groenten naar België. Daar andere EU-lidstaten de Israëlische groenten slechts gedurende 2 tot 3 maanden verkopen, is België een buitenbeentje met een erg lange verkoopperiode van Israëlische groenten gedurende zes maanden (van december tot mei). In december 2007 was er bijvoorbeeld een export van 9 miljoen dollar tegenover 5,7 miljoen dollar in december 2006. België is echt het succesverhaal van de Israëlische export.
Israëlische wijn is eveneens te koop in de Hema. Tempo Beverages is de exclusieve verdeler van Barkan Wineries die wijngaarden bezitten op de bezette Syrische Golanhoogten. Tempo Beverges is voor 60 % in handen van Tempo Beer Industries en 40 % in handen van Heineken.
Mario Bergen, Leuven
* Bronnen / Linken:
http://euobserver.com/9/27359
http://bigcampaign.org/uploads/File/JVS%20REPORT%20Israeli%20vegetable%20exports%20to%20EU%20-%20CARMEL.pdf
http://www.export.gov.il/Eng/_Articles/Article.asp?CategoryID=453&ArticleID=10762
http://www.mul-t-lock.com/3725.html
http://www.mul-t-lock.com/4033.html
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
