donderdag, maart 05, 2009
Clinton is helemaal niet scherp voor Israël
[Lezersbrief aan De Standaard Buitenlandredactie]
“Clinton is scherp voor Israël” toetert u met een titel in DS van 05/03.
Ik lees dat echter nergens in het artikel. Op het probleem van de nog verdere uitbreiding van de reeds vele honderden illegale kolonies “ging ze niet echt in” volgens uw eigen krant. Uit een andere bron verneem ik dat Clinton de dreigende sloop van 88 Palestijnse woningen in Jeruzalem “niet behulpzaam” noemde. Voorwaar vlijmscherpe kritiek op de Israëlische staat. Een onafhankelijke Palestijnse staat noemt ze “onvermijdelijk”, dus niet eens “een legitiem recht” of “wenselijk” maar zoiets als een noodzakelijk kwaad.
Bovendien stelt ze dat geld voor de –zoveelste- wederopbouw van Gaza na de Israëlische vernietigingsoorlog, slechts via de usurpatie regering van Abbas mag verlopen en niet via de door de Palestijnen democratisch verkozen regering van Ismaïl Haniyeh.
Ten slotte stelde ze “trots” te zijn dat ze president Abbas kon ontmoeten en hem en zijn onverkozen regering te beschouwen als “de enige legitieme vertegenwoordiger van het Palestijnse volk”. Too little, too late is dat. 35 jaar geleden, toen PLO voorzitter Yassir Arafat in de Algemene Vergadering van de VN de zionistische staat de keuze bood tussen de olijftak en het wapen, toen correspondeerden deze woorden met de realiteit. Maar toen beschouwden de VS de PLO als één van de belangrijkste terroristische organisaties en Arafat als superterrorist. Momenteel vertegenwoordigd de PLO minder dan de helft van de Palestijnen in Palestina. En terug zijn het de legitieme vertegenwoordigers van het Palestijnse volk die nu als “terrorist” bestempeld worden.
Johan Bosman, Melle
“Clinton is scherp voor Israël” toetert u met een titel in DS van 05/03.
Ik lees dat echter nergens in het artikel. Op het probleem van de nog verdere uitbreiding van de reeds vele honderden illegale kolonies “ging ze niet echt in” volgens uw eigen krant. Uit een andere bron verneem ik dat Clinton de dreigende sloop van 88 Palestijnse woningen in Jeruzalem “niet behulpzaam” noemde. Voorwaar vlijmscherpe kritiek op de Israëlische staat. Een onafhankelijke Palestijnse staat noemt ze “onvermijdelijk”, dus niet eens “een legitiem recht” of “wenselijk” maar zoiets als een noodzakelijk kwaad.
Bovendien stelt ze dat geld voor de –zoveelste- wederopbouw van Gaza na de Israëlische vernietigingsoorlog, slechts via de usurpatie regering van Abbas mag verlopen en niet via de door de Palestijnen democratisch verkozen regering van Ismaïl Haniyeh.
Ten slotte stelde ze “trots” te zijn dat ze president Abbas kon ontmoeten en hem en zijn onverkozen regering te beschouwen als “de enige legitieme vertegenwoordiger van het Palestijnse volk”. Too little, too late is dat. 35 jaar geleden, toen PLO voorzitter Yassir Arafat in de Algemene Vergadering van de VN de zionistische staat de keuze bood tussen de olijftak en het wapen, toen correspondeerden deze woorden met de realiteit. Maar toen beschouwden de VS de PLO als één van de belangrijkste terroristische organisaties en Arafat als superterrorist. Momenteel vertegenwoordigd de PLO minder dan de helft van de Palestijnen in Palestina. En terug zijn het de legitieme vertegenwoordigers van het Palestijnse volk die nu als “terrorist” bestempeld worden.
Johan Bosman, Melle
Trefwoorden
a- Johan B,
Israël,
Verenigde Staten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten