Gaza is Dresden niet

[Lezersbrief aan Het Nieuwsblad]

De volgende Israëlische premier, Bibi Netanyahu, gaf onlangs aan een BBC-reporter de verklaring voor het hoge aantal Palestijnse slachtoffers bij de recente Gaza-oorlog.
“Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden meer Duitsers dan Britten en Amerikanen samen gedood, maar er is geen twijfel mogelijk dat deze oorlog werd veroorzaakt door de Duitse agressie. En als antwoord op de Duitse blitz in Londen, veegden de Britten de hele stad Dresden van de kaart. Meer Duitse burgers werden levend verkoold dan het aantal doden in Hiroshima. Meer zelfs, mag ik eraan herinneren dat in 1944, toen de RAF het Gestapo-hoofdkwartier wou bombarderen, bepaalde bommen hun doel misten en terecht kwamen op een Deens kinderziekenhuis. 83 kleine kinderen werden gedood.”

Gaza is Dresden niet. Israël heeft zelf de agressie uitgelokt door 764.000 Palestijnse mannen en 736.000 Palestijnse vrouwen aldaar uit te hongeren en zonder basisvoorzieningen als zuiver water, elektriciteit en brandstof te zetten. Ondanks maanden van een staakt-het-vuren van het verzet in de Gazastrook bleven de grenzen vaak helemaal dicht. Bovendien begon Israël opnieuw Palestijnen buitengerechtelijk te doden in de Gazastrook op het ogenblik dat de Amerikanen naar de stembus trokken in november 2008. De media had alle aandacht voor McCain en Obama, terwijl Israël met zijn agressie het staakt-het-vuren zelf agressief tot een einde bracht.

Gedurende weken kon geen humanitaire hulp of journalist de Gazastrook binnen. Dit was de voorbode van een oorlog die minutieus was voorbereid. Met nagebouwde miniatuurwijken van Gaza om Israëlische soldaten te laten oefenen en met satellieten die alle doelen in kaart hadden gebracht. Vernietigende bombardementen moesten alle infrastructuur naar het stenen tijdperk bombarderen zodat de Palestijnen in de Gazastrook meer bezig zouden zijn met wederopbouw dan met verzet. Het aantal slachtoffers zou aan Palestijnse kant tussen 1.000 en 1.500 mogen bedragen werd afgesproken tussen het Israëlische kabinet en het leger. Dat was voorlopig nog te verkopen aan de internationale gemeenschap. Rekening werd gehouden dat enkele dwarsliggers zoals Mauretanië, Venezuela, Bolivia en Qatar die contacten zouden verbreken en diplomaten uitwijzen. Alles stond op papier, er was geen reden voor “recht op verdediging”, maar “recht op oorlogje voeren tegen de Palestijnse bevolking en de infrastructuur volledig vernielen”.

Als Netanyahu geen scrupules heeft over deze oorlog (trouwens geen enkele Israëlische politicus of politieke partij was tegen de oorlog in de Gazastrook), dan zal hem dat als Eerste minister niet beletten om naast de grootschalige uitbreiding van de kolonies ook verder oorlog te voeren tegen zijn buren. Gaza is één grote milieuramp geworden volgens een recent CIA-rapport: zoet water wordt zout, problemen met de afhandeling van afvalwater; ziektes door vervuild water, minderwaardige grond en uitputting en verontreiniging van ondergrondse watervoorraden.

Voorlopig hoeft Netanyahu geen grote militaire acties meer uit te voeren tegen Libanon of de Gazastrook. Beide gebieden kunnen rekenen op de Dahiye doctrine: grootschalig bombarderen van de infrastructuur en de burgerbevolking indien men dit nodig acht. Hezbollah kan het als regeringspartij momenteel niet veroorloven om het land in een nieuwe oorlog te stoppen, zeker met de verkiezingen van juni in het achterhoofd. En in de Gazastrook kan het nog tien jaar duren vooraleer alle schade is hersteld. Uiteindelijk bepaalt Israël het tempo van de heropbouw en wanneer en welke materialen de Gazastrook binnen mogen. Metaal en beton worden niet toegelaten. Moeten de Palestijnen soms lemen huizen gaan bouwen? Met een dak van stro er bovenop?
Netanyahu kan reageren met een enorme luxe. De Palestijnse president speelt binnen de lijntjes vazal van de V.S. en Israël. Hardhandig pakt hij elke vorm van Palestijns verzet aan. Toen twee Palestijnse tieners aan de overkant van de straat aan zijn hoofdkwartier werden opgepakt, vroeg Abbas zijn elitetroepen om vooral niet te reageren. Israël grendelt alsmaar meer dorpen en steden volledig af en zet deze dan een tijd zonder water, voedsel of elektriciteit naar voorbeeld van de Gazastrook. Tientallen tenten van bedoeïenen werden uit Oost-Jeruzalem verwijderd. Twee huizen werden vernield in Silwan en Sour Baher. Honderd huizen zullen volgen.
Vorige week waren er 31 militaire invallen op de Westelijke Jordaanoever. 31 Palestijnen, waaronder 4 kinderen werden opgepakt. Drie Palestijnse huizen werden militaire posten. De joodse kolonisten in Hebron krijgen een gloednieuw eigen elektriciteitsnetwerk, terwijl de Palestijnen in de Gazastrook maar enkele uren per week elektriciteit hebben.

Israël is het enige land ter wereld dat nog spreekt over de “betwiste gebieden”, waar het wel degelijk over bezet gebied gaat. Zelfs de natuurlijke Palestijnse rijkdommen zijn niet veilig. Zo wordt uit tientallen steengroeven op de bezette Westelijke Jordaanoever jaarlijks drie kwart van de ontgonnen grind en zand (33 van de 44 miljoen ton) gebruikt om illegale kolonies te bouwen. De controle over deze natuurlijke rijkdommen is een internationaal recht voor elk volk en elke economie. Dit staat duidelijk in de Vierde Haagse Conventie van 1907. Israël handelt echter hetzelfde als de V.S. met de olie in Irak door het installeren van een marionettenregering.

Mario Bergen,Leuven