Traditionele joden zijn geen zionisten

[Reactie op het artikel "Het leek wel een vliegende bom" in Het Laatste Nieuws van 08/11/2008]

Theodor Herzl (1860-1904), de oprichter van het moderne zionisme, erkende dat antisemitisme zijn zaak zou bespoedigen: de schepping van een separatistische staat voor joden. Om het joodse vraagstuk op te lossen, beweerde hij "moeten we er eerst een internationale politieke zaak van maken". Herzl schreef dat zionisme de wereld een welgekomen "eindoplossing zal bezorgen voor het joodse vraagstuk". In zijn "Dagboeken", pagina 19, verklaart hij "Antisemitisme zal onze beste vriend worden, en antisemitische landen onze bondgenoten."

Joden die leven volgens de Torah, wensen te leven in vrede en harmonie met hun buren in elk land, met inbegrip van het historische Palestina. Zij walgen van geweldadigheden van zionisten die dit doen in de naam van Israel en voorvaders. Het is ironisch dat zionisten hun staat aanzien als de veilige haven voor het Joodse volk, terwijl diezelfde staat een ander volk verdrijft dat er al duizenden jaren onafgebroken woonde.

De zionisten creëerden recent angst onder joden in Arabische landen nadat de Zionistische staat werd geschapen. Geen democratie met gelijke rechten voor alle inwoners, maar een joodse staat met apartheid tegenover Palestijnen en joden uit Afrika. De angstpsychose die men creëerde werkte succesvol in Jemen, Marokko, Irak, Algerije, Libië en Tunesië. Op plaatsen waar joden een bijzonder goed leven hadden in vrede en verdraagzaamheid. Het respect van Arabieren voor hen, bezorgde hen top-posities in de administratie, het gerecht, het leger en de politiek. Talrijke Marokkaanse joden werden zo ambassadeur in Nederland, Denemarken en Groot-Brittannië.

Toch waren er zionisten, zoals de fameuze Mordechai ben Porat, bijnaam Morad Abu al-Knabel (Mordechai de Bommenman), die Irakese ambtenaren afperste om wetten te maken om joden aan te moedigen Irak te verlaten. Toen dat niet het nodige resultaat opleverde, startte hij een bommencampagne in synagogen in Bagdad in maart 1950. Vandaag sporen zionisten nog steeds joden aan om "terug te keren naar hun thuisland" in landen zoals Frankrijk, Argentinië, Uruguay, Rusland en voormalige Sovjet republieken.

Mogen we dan geen kritiek hebben op die zionistische politiek die Palestijnen verdrijft uit hun huizen en dorpen om plaats te maken voor die nieuwkomers? Dit terwijl er in de Negev en elders nog grond voldoende braakliggend is. Mogen we dan geen kritiek hebben omdat Afrikaanse en Jemenitische joden in Israël als werkslaven worden gebruikt en aanzien als derderangsburgers, na eerst door zionisten gelokt te worden naar "het Beloofde Land"? In dat geval is er niets mis mee en ben je zelfs trots om antizionist te zijn, mijnheer Gantman.

Mario Bergen, Leuven