Zionistische ideologie oorzaak van Gazaoorlog

[Reactie op het artikel “Israël berispt officieren voor gebruik witte fosfor in Gaza” in Knack online van 01/02/2010.]

De oorzaak van de Gazaoorlog, waarvoor twee Israëlische officieren nu een berisping krijgen, zit bij de zionistische droom. Het zionisme wou zich bij zijn ontstaan als een slang wentelen rond het Midden-Oosten en controle hebben over dit gebied.

Het zionisme heeft niets gemeenschappelijk met miljoenen joden die vreedzaam hun geloof belijden, niets van doen met het spirituele Israël dat in de gedachten en harten van brave joden hoort te leven of niets van doen met de Torah.

Het zionisme is een ideologie van extreme christenen en joden die een Apartheidsstaat wensten op grond gestolen van het Palestijnse volk; een joodse enclave die controle wenst over zijn buren. Heden zijn ze er in geslaagd met de bezetting van Palestina en Irak en Arabische presidenten zoals Mubarak die helpen de Palestijnen in een afgegrendelde kooit te stoppen.

Door het aanwakkeren van ultieme “vrijheden”, ultra-liberalisme en kapitalisme én het verdelen van de bevolking in klassen en groeperingen, zal men in Europa en in de V.S. geen tijd vinden om zich te bekommeren om Israël. De bevolking daar zoekt het heil in meer rijkdom en meer vrijheid en denkt dat de democratie onfeilbaar is. Terwijl het blinde volk verdeelt is en verdrinkt in administratieve lasten, werk- en gezinsverplichtingen, maakt men anti-terreurmaatregelen en kieshervormingen. 27-EU commissarissen maken de EU-wetgeving waaruit 90 % van de nationale regelgeving voortvloeit voor 500 miljoen onderdanen. De VN is schatplichtig aan de zionistische ideologie zolang (Amerikaanse) veto's Israël een hand boven het hoofd houden. Obama zou nooit verkozen zijn zonder hulp van Israëlische lobbygroepen en zijn herverkiezing hangt daarvan af. President Abbas wordt beschermd door de CIA en Israëlische agenten zodat hij verder zijn Palestijnse volk kan onderdrukken en zonder goedkeuring van parlement of het volk kan verder regeren. Het verdeelde Palestijnse volk (Fatah <> Abbas) komt Israël goed uit.

Naties kunnen nooit samen een macht vormen zonder dat het beleid in Tel Aviv daar een stokje voorsteekt: het negeren van VN-resoluties, het Strafhof in Den Haag, het Goldstein-rapport en essentiële mensenrechten. Telkens blijven sancties tegen de Israëlische staat in de kast dankzij zionistisch lobbywerk en het falen van onze democratie. De publieke opinie krijgt via verkiezingen het idee dat ze zaken kunnen veranderen: de verkozen president Obama maakt bijzonder duidelijk dat onze politici, ministers en presidenten slechts kruimels zijn in een groter systeem dat de wereld onder controle heeft. Een wereldorde die het goed keurt dat Israël al zestig jaar de Palestijnse gebieden bezet, zich tot de tanden nucleair kan bewapenen en om de haverklap oorlog voert met zijn buren en globaal doodseskaders inzet tegen Palestijnse en Arabische tegenstanders.

Een heel systeem van massamedia en propaganda, juristen, administratie, diplomaten en speciaal getrainde personen wordt ingezet om Palestijnen en Arabieren te bestempelen als “terroristen” en om Israël voor te stellen als “het zwakke land dat voortdurend wordt aangevallen”.

Duizenden soldaten en tientallen politici hebben zich schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden in de Gazastrook en in buurlanden van Israël; twee ervan krijgen nu een berisping.

De zionistische ideologie die de dagelijkse politiek in Tel Aviv bepaalt lacht in het vuistje als het ziet hoe het door hun massamedia, financiële macht en lobbywerk gericht een wereldorde kan sturen. De EU en de Amerikaanse president komen met hun tong op voor het Palestijnse volk maar likken vervolgend aan de zionistische hielen tot het Palestijnse bloed ervan verdwijnt.

De Palestijnen, beroofd van water en grond door Israël, worden de bedelaars van het Midden-Oosten, daar waar zij een levendige handel hadden met Europa en Arabische buren voor de komst van joodse kolonisten.

Het recht van Israël ligt in de kracht. Het woord “recht” is een abstract nietszeggend iets. Israëlisch recht wil zeggen: “Geef me wat ik wil of ik bewijs dat ik sterker ben dan jij”. Het resultaat zagen we in de oorlog in Libanon en in de Gazastrook en zien we bij de dagelijkse bezetting van Palestina.

Indien we willen opkomen voor mensen- en volkerenrechten, voor democratie en gelijke rechten voor alle burgers, dan moeten we dat vanonder uit doen, vanaf de basis. Door Israëlische producten te boycotten zodat de Israëlische burgers in opstand kunnen komen tegen het misdadige regime in Tel Aviv met met listen aan de macht blijft en andere volkeren blijft controleren, dag en nacht.

Een academische, culturele, sportieve, handels en allesomvattende boycot tegen de Israëlische staat is de enige optie die Tel Aviv zal voelen. Uiteindelijk is het zionistisch project een tijdelijke situatie die zoals elke ideologie zich moet aanpassen aan de actuele situatie. We kunnen een staat met kolonies, met een agressieve bezetting en onderdrukking van een volk niet aanvaarden in de 21e eeuw. Israël zal als apartheidsstaat moeten buigen of verdwijnen.

Herstelbetalingen aan de VN en het berispen van soldaten voor oorlogsmisdaden zijn de eerste tekenen dat Tel Aviv zijn honderd tentakels in de wereld verliest en zich alsmaar meer zal moeten verantwoorden voor zijn daden. Een internationale boycot moet Israël op de knieën dwingen om zich aan te passen aan internationale afspraken als het nog enig bestaansrecht wil hebben.

Mario Bergen, Leuven