[Reactie op "de bevolking wil vrede" in De Standaard van 7 juli]
Ami Ayalon stelt de zaken voor zoals alle 'duiven' in de Israëlische politiek. Volgens hem dromen de Israëli's van een Groot-Israël en de Palestijnen van een 'Groot-Palestina.' Het eerste is zeker waar. Maar wat meer is, Israël zet die droom elke dag verder om in realiteit. Al het land van de Middelandse Zee tot aan de Jordaan, voor minder gaan de Israëli's niet. En ze 'werken' eraan - door steeds meer Palestijnse grond in te pikken. Of het nu kolonisten zijn die hun illegale outposts bouwen, of het leger dat honderden 'dunums' landbouwgrond confisqueert 'voor militaire doeleinden' of de Israëlische overheid die weer eens honderden illegale huizen bijpoot in Oost-Jeruzalem, het resultaat is steeds hetzelfde: weer enkele stappen dichter bij de defacto realisatie van Groot-Israël.
En wat dan met de Palestijnse droom? De Palestijnen verloren in 1948 reeds hun Palestina. Zij hebben zich reeds lang neergelegd bij de grenzen van 1967, een stuk land dat maar 48% van het oorspronkelijke Palestina uitmaakt. Ondertussen is van die 48% weer een groot deel afgenomen. En het gaat nog steeds door: ook de muur slokt voortdurend verder land op. De Palestijnse bevolking wordt kapot getreiterd, gebroodroofd, gemarginaliseerd. Mensen verliezen haast dagelijks familieleden door de Israëlische repressie. En de Palestijnen zouden dromen van 'groot Palestina.' Komaan!
Wat wil Ayalon bereiken als hij het over "Groot-Palestina" heeft? Weer eens een leugenachtig verhaal lanceren dat een strijd tussen evenwaardige tegenstanders moet suggereren?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten