Qasam-raketten als doekje voor het Palestijnse bloed

[Kritiek op het artikel "het was me niet om geld te doen" van Simone Korkus in De Standaard]

Dat er collaborateurs onder de Palestijnen rondlopen staat vast. De manier waarop de schrijfster dit allemaal vertelt is ondermaats, en de twee sterke verhalen van mannen die het allemaal kunnen vertellen horen thuis in de 'boekskes'. Het is niet omdat Simone Korkus ander werk heeft geschreven en een Internationale Persprijs van de Verenigde Naties heeft gekregen dat er geen kritiek of opmerkingen op dit stuk, qua inhoud en verwoording, mogen geleverd worden.

- Ze doen hier niets terzake, maar tegenwoordig ontbreken de Qassamraketten nooit op het appel. Daarmee begint het allemaal. De toon is dus gezet. Volgens het artikel ligt de stad Sderot op iets meer dan één km van de bestandslijn met Gaza, met 'weerloze prooien' in de 'vuurlinie' en is een 'geliefkoosd doelwit'. Aan de andere kant in Gaza van deze bestandslijn, ligt er ook een zone van ongeveer één km, waar niets hoger dan vijftig cm mag groeien, met Palestijnen als weerloze prooien in de vuurlinie en als geliefkoosd doelwit van Israëlische soldaten, alleen wordt het nooit met zoveel woorden gezegd.

- De hoofding van het artikel: "Het was me niet om het geld te doen" geldt hier voor de collaboratie van informant A. van het eerste verhaal. Later blijkt in het artikel dat "natuurlijk ook geld vaak een drijfveer is"

- Bij de aanloop van het artikel: "...de Palestijnen die collaboreren met Israël, lopen het risico door wraakbeluste volksgenoten te worden vermoord. Ook onschuldige mensen zijn als 'collaborateur' vermoord, op grond van roddels of persoonlijke wrok."
Maar verder in het artikel spreekt men alleen over "....liquidatie door Israël van een Palestijns kopstuk..." Hiermee wordt bedoeld het door Israël wederrechtelijk executeren of doden zonder enige vorm van rechtspraak. Het slachtoffer heeft zich niet kunnen verdedigen tegen een beschuldiging. Bij ons is dat moord of doodslag.
Sinds 2000 zijn 731 Palestijnen vermoord bij wederrechtelijke executies. Hiervan waren 503 'uitgekozen' personen. 228 waren vergissingen, burgers in de buurt en 68 kinderen (rapport van het Palestinian Centre of Human Rights, PCHR, 13 dec 2007).
Kinderen 'liquideren' klinkt toch niet.

- Nogmaals de Qassams in Sderot. Alhoewel niets met collaboratie te maken, gaat de schrijfser vlot door de bocht en: 'Slag om slinger weerklinkt het luchtalarm' Ze vallen overal en hebben (sinds niet vermeld 2000) '19 mensen gedood en 583 verwond' en "loopt iedereen zenuwachtig." Als men deze niets terzake doende informatie geeft is dit stemmingmakerij. Anders moet men ook vermelden dat aan de andere kant over dezelfde periode ongeveer 4800 Palestijnen zijn gedood en 26.000 verwond (PCHR). De Palestijnen hebben geen luchtalarm, zijn al lang de eufemistische zenuwen voorbij en zien hun leven alleen nog door de loop van een geweer.

In Haaretz van 11 nov 2007, door een Qassam, vrij vertaald: In een melkerij waren 7 koeien gedood en nog 2 andere moesten afgemaakt worden. Verzorgers proberen op dit ogenblik nog 4 koeien te redden die moeten kalven. Van de 7 dode koeien waren er 2 met de hoogste melkproductie. De koeien zijn in shock. Dat betekent dat ze minder zullen eten en dus ook minder melk zullen geven.

Johan Van Hulle, Zomergem