[Reactie op "kolonisten stelen nog altijd Palestijnse gronden" in De Morgen van 25 oktober 2006]
In dit artikel schrijft U dat Israël zich ten opzichte van de VS tot bepaalde zaken verplicht heeft. De roadmap. U vermeldt terecht dat, ondanks deze verplichting, er nog steeds illegale nederzettingen worden gebouwd op private Palestijnse gronden. Ook dat veiligheid een belangrijke drogreden is. Maar...
Allereerst zijn alle nederzettigen illegaal. Internationaal recht. VN Resolutie 242. Het betreft hier wat men noemt 'voorposten.' Op HARRETZ.com is te lezen dat volgens een onderzoek van de "anti-settlement watchdog Peace Now" dit gaat om 43%. 7,6% op gronden waar de erkenning nog niet is afgerond, en slechts 49% op staatseigendom. Afgezien van de oorspronkelijke Israëlische definitie van wat men 'staatseigendom' noemt, is er de wet dat indien een stuk land gedurende 1 jaar niet wordt bewerkt dit automatisch staatseigendom wordt: in 1948 zijn door de 750.000 vluchtelingen, 12.000 km2 achtergelaten. Zij mogen niet terugkeren. Staatseigendom. Vandaag worden gronden nog steeds 'staatseigendom' door allerlei spitsvondigheden.
Naast en bij de door U aangehaalde 'veiligheidsdrogredenen:'
- Het leger verklaart ergens stukken land 'militair gebied,' het mag niet bewerkt worden en is na 1 jaar staatseigendom.
- Door het systeem van afgesloten dorpen, steden en willekeurige checkpointmaatregelen, bijvoorbeeld door sluiting gedurende de oogst, gaat alles verloren en kunnen de landbouwers hun gronden niet langer bewerken. - Door speciaal nieuwe wegen aan te leggen 'alleen vir Iraëli ' worden gronden onbereikbaar.
- Door 'DE MUUR' worden mensen letterlijk reeds van hun achtertuin afgesloten en zijn dus in één klap alles kwijt.
- Bij de Bedoeïnen in de Negev worden hun velden door vliegtuigen met herbiciden (o.a. Round Up) besproeid, om ze van hun gronden te verjagen.
- 'Niet erkende' dorpen worden vernietigd en de mensen de facto verjaagd. Enz...
Deze praktijken halen de media bijna nooit. Nochtans gaat het om 49% staatseigendom en de wachtende 7,6%. Het uiteindelijke percentage ligt dus veel hoger. Mag er opgemerkt worden dat deze 'voorposten' meestal opgericht worden door extremistische Joden, zij onrechtstreeks bij het militair apparaat behoren en militair bewapend zijn. Zij pesten de omgeving en schieten naar wie ze willen. Kogelgaten in Hebron liegen er niet om. Niemand in de pers zal hier spreken over 'bolwerken.' Bij Hezbollah wel.
Israël heeft ook de verplichting om de levensvoorwaarden van de Palestijnen te verbeteren. Gebeurt niet. Gaza is een voorbeeld van het tegendeel.Verder, om na het aan de macht komen van HAMAS, deze onder druk te zetten en voor de gevangenneming van Gilat Shalit, meldde Dov Weisglass, een adviseur van Olmert, in de pers: "de idee is om de Palestijnen op dieet te zetten, maar niet om hen uit te hongeren."
Toezicht houden op de soldaten aan de controleposten. Daar is geen enkele melding over. Recente filmdocumentaires van Israëli's brachten deze schokkende praktijken in beeld. Ze zijn op DVD verkrijgbaar en ter beschikking. De controleposten zelf gaan nog steeds willekeurig dicht of open.
Johan Van Hulle
donderdag, oktober 26, 2006
woensdag, oktober 25, 2006
Lieberman: gevaarlijker dan Iran en Ahmadinejad
[Lezersbrief naar verschillende kranten gestuurd]
In Israël wordt de extreem-rechtse partij Israël Beitenu mee in de regering genomen. De extremist Avigdor Lieberman wordt belast met "het formuleren van de Israëlische politiek ten aanzien van de strategische dreiging tegen het land." Deze man is echter zelf een strategische dreiging voor de vrede in het Midden-Oosten. In juli 2006 vond deze Moldavische jood het nodig dat het Israëlische leger naast Libanon ook Syrië massaal zou bombarderen. Ook Yossi Beilin, de voormalige minister van Justitie, verklaarde op BBC World dat Eerste minister Olmert de militaire vergissing had begaan om niet heel de Levant - en dus ook Syrië - in vuur en vlam te zetten.
Nu wordt Lieberman beloont met een job als vice-premier en heeft hij de leiding van een nieuw ministerie, dat van Strategische Zaken. Lieberman, hoofd van de Russische Joden in Israël, staat erom bekend dat hij de 1,3 miljoen Arabische Israëli's het land wil uitzetten om een homogeen-joodse staat te creëren. Zijn partij "Israël in ons huis" wil delen van de bezette Westelijke Jordaanoever annexeren bij Israël. Recent zei Lieberman nog dat als Israël zou worden geprovoceerd, het onmiddellijk de Aswandam in Egypte en de Iraanse hoofdstad Teheran moet bombarderen. "Israël in ons huis" is niets meer of minder dan een fascistische partij. En de bewonderaar van dictator Aleksandr Loekasjenko van Wit-Rusland moet nu beslissingen gaan nemen inzake de kernindustrie van Iran. Hierover zei hij alvorens de eed af te leggen: "De grote kwestie van dit moment is de Iraanse dreiging. Ik wil er niet aan denken wat er over twee jaar kan gebeuren als we niet nu al ingrijpen. De Verenigde Staten kunnen niets tegen Iran ondernemen wegens de zwakte van president Bush. Het is nu een kwestie van wij tegen hen."
Mordechai Vanunu, een voormalig Israëlisch nucleair mecanicien die in 1985 diverse informatie over het kerninstituut in Dimona bekend maakte, verklaarde toen tegenover de The Sunday Times dat Israël in de site in de Negev jaarlijks twintig kernbommen kan vervaardigen. Evenwel krijgt het land geen wapeninspecteurs over de vloer en tekende het geen non-proliferatie verdrag. Israël is de enige kernmacht in het Midden-Oosten zonder enige controle op de zwaar verouderde Franse kerncentrale (40 jaar oud). Vrijwel alle oorspronkelijke leden van de EU hebben bijgedragen tot dit kernwapenprogramma: België door de levering van uranium en de verkoop van een besturingsysteem, Frankrijk door de bouw van Dimona en andere reactoren, Noorwegen en Groot-Brittannië door de levering van het benodigde zwaar water enz.
Wat gaat de Belgische regering doen nu het Israëlisch kabinet een extremist, fascist en oorlogswolf opneemt in hun midden en hem een hoofdrol in de Israëlische politiek toebedeelt? Gaat men nu ook afraden om nog op vakantie te gaan naar Israël, gaat men Israël Beitenu nu ook een partij van mestkevers noemen en komt er een algemene boycot tegen Israëlische produkten tot men het Palestijnse recht op een menswaardig bestaan en een eigen staat erkent in Tel Aviv? Waarom dringt de Belgische regering niet aan op een opschorting van de handelsassociatie op Europees niveau? Israël begaat niet alleen dagelijkse schendingen van de mensenrechten en VN-resoluties tegenover het Libanese en Palestijnse volk. Het schendt dagelijks tientallen malen het luchtruim van de onafhankelijke staat Libanon en bouwt een Aparheidsmuur die het leven van Palestijnen ondragelijk maakt. De bezetting van het historische Palestina duurt al sinds de etnische zuivering van 1948 en alsmaar meer illegale kolonies komen er bij in de bezette gebieden. Net nu België zo bijzonder hoog van de toren blaast dat het lid is van een niet-permanente zetel in 's werelds belangrijkste intergouvernementele organisatie, de VN-Veiligheidsraad.
Minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Afrika, Nkosazana Dlamini-Zuma, zei dat zijn land "'enorm bevoorrecht en geëerd" is met de verkiezing voor de zetel en dat het land gaat werken aan vrede en aan het hervormen van de VN. Ze beloofde dat haar land zich voornamelijk zal richten op het langlopende conflict in het Midden-Oosten. Hebben wij het soms te hoog in onze bol om ons niet aan te sluiten bij dit voorstel? Of sturen we liever soldaten naar Libanon om het Israëlische leger te ontlasten bij toekomende militaire bezettingsoperaties in de regio? De keuze ligt bij De Gucht. Gaat hij werk maken van een echt Midden-Oosten beleid of wordt het weer een klucht?
Mario Bergen
In Israël wordt de extreem-rechtse partij Israël Beitenu mee in de regering genomen. De extremist Avigdor Lieberman wordt belast met "het formuleren van de Israëlische politiek ten aanzien van de strategische dreiging tegen het land." Deze man is echter zelf een strategische dreiging voor de vrede in het Midden-Oosten. In juli 2006 vond deze Moldavische jood het nodig dat het Israëlische leger naast Libanon ook Syrië massaal zou bombarderen. Ook Yossi Beilin, de voormalige minister van Justitie, verklaarde op BBC World dat Eerste minister Olmert de militaire vergissing had begaan om niet heel de Levant - en dus ook Syrië - in vuur en vlam te zetten.
Nu wordt Lieberman beloont met een job als vice-premier en heeft hij de leiding van een nieuw ministerie, dat van Strategische Zaken. Lieberman, hoofd van de Russische Joden in Israël, staat erom bekend dat hij de 1,3 miljoen Arabische Israëli's het land wil uitzetten om een homogeen-joodse staat te creëren. Zijn partij "Israël in ons huis" wil delen van de bezette Westelijke Jordaanoever annexeren bij Israël. Recent zei Lieberman nog dat als Israël zou worden geprovoceerd, het onmiddellijk de Aswandam in Egypte en de Iraanse hoofdstad Teheran moet bombarderen. "Israël in ons huis" is niets meer of minder dan een fascistische partij. En de bewonderaar van dictator Aleksandr Loekasjenko van Wit-Rusland moet nu beslissingen gaan nemen inzake de kernindustrie van Iran. Hierover zei hij alvorens de eed af te leggen: "De grote kwestie van dit moment is de Iraanse dreiging. Ik wil er niet aan denken wat er over twee jaar kan gebeuren als we niet nu al ingrijpen. De Verenigde Staten kunnen niets tegen Iran ondernemen wegens de zwakte van president Bush. Het is nu een kwestie van wij tegen hen."
Mordechai Vanunu, een voormalig Israëlisch nucleair mecanicien die in 1985 diverse informatie over het kerninstituut in Dimona bekend maakte, verklaarde toen tegenover de The Sunday Times dat Israël in de site in de Negev jaarlijks twintig kernbommen kan vervaardigen. Evenwel krijgt het land geen wapeninspecteurs over de vloer en tekende het geen non-proliferatie verdrag. Israël is de enige kernmacht in het Midden-Oosten zonder enige controle op de zwaar verouderde Franse kerncentrale (40 jaar oud). Vrijwel alle oorspronkelijke leden van de EU hebben bijgedragen tot dit kernwapenprogramma: België door de levering van uranium en de verkoop van een besturingsysteem, Frankrijk door de bouw van Dimona en andere reactoren, Noorwegen en Groot-Brittannië door de levering van het benodigde zwaar water enz.
Wat gaat de Belgische regering doen nu het Israëlisch kabinet een extremist, fascist en oorlogswolf opneemt in hun midden en hem een hoofdrol in de Israëlische politiek toebedeelt? Gaat men nu ook afraden om nog op vakantie te gaan naar Israël, gaat men Israël Beitenu nu ook een partij van mestkevers noemen en komt er een algemene boycot tegen Israëlische produkten tot men het Palestijnse recht op een menswaardig bestaan en een eigen staat erkent in Tel Aviv? Waarom dringt de Belgische regering niet aan op een opschorting van de handelsassociatie op Europees niveau? Israël begaat niet alleen dagelijkse schendingen van de mensenrechten en VN-resoluties tegenover het Libanese en Palestijnse volk. Het schendt dagelijks tientallen malen het luchtruim van de onafhankelijke staat Libanon en bouwt een Aparheidsmuur die het leven van Palestijnen ondragelijk maakt. De bezetting van het historische Palestina duurt al sinds de etnische zuivering van 1948 en alsmaar meer illegale kolonies komen er bij in de bezette gebieden. Net nu België zo bijzonder hoog van de toren blaast dat het lid is van een niet-permanente zetel in 's werelds belangrijkste intergouvernementele organisatie, de VN-Veiligheidsraad.
Minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Afrika, Nkosazana Dlamini-Zuma, zei dat zijn land "'enorm bevoorrecht en geëerd" is met de verkiezing voor de zetel en dat het land gaat werken aan vrede en aan het hervormen van de VN. Ze beloofde dat haar land zich voornamelijk zal richten op het langlopende conflict in het Midden-Oosten. Hebben wij het soms te hoog in onze bol om ons niet aan te sluiten bij dit voorstel? Of sturen we liever soldaten naar Libanon om het Israëlische leger te ontlasten bij toekomende militaire bezettingsoperaties in de regio? De keuze ligt bij De Gucht. Gaat hij werk maken van een echt Midden-Oosten beleid of wordt het weer een klucht?
Mario Bergen
zaterdag, oktober 21, 2006
Apartheidsmuur en geen "omwalling" tart Palestijnen
[Reactie aan Zoom.in TV]
Op uw webstek zegt U in het videofilmpje "Spanning Midden-Oosten neemt toe na einde Ramadan" op een bepaald moment: "(..) worden er granaten geworpen om de massa te verspreiden." De Palestijnen zijn dus blijkbaar deze "massa" en die moet uiteengedreven worden omdat... ze vrijdags willen bidden in de moskee in Jeruzalem. Is het gebruikelijk om granaten tussen een mensenmassa te gooien? Ik dacht het niet. Het moet dan ook duidelijk zijn wie deze dingen gooit. U zegt dan ook beter: "Het Israëlische bezettingsleger wierp doelbewust granaten naar Palestijnen die vreedzaam waren samengekomen om te bidden in de moskee. Vrijdag is voor hen de bijzonderste dag van het gebed en vandaag was het de laatste dag van de vastenmaand Ramadan."
En dan het resultaat van deze terroristische daad: "Bij het gooien van deze explosieve ladingen, die tot ontploffing komen op het moment dat deze de meeste schade kunnen toebrengen aan het doel (het Palestijnse volk in deze context), vielen xxxx gewonden." De basis van journalistiek gaat over 'wie, wat, waar, hoe en vooral waarom.' Ook in een kort videofilmpje moet dat duidelijk zijn voor de publieke opinie. De Israëlische bezetter bouwde de Apartheidsmuur, verleende de Palestijnen geen toegang tot de moskee in de Heilige Stad en bestookte hen met dodelijke projectielen. Dat is de essentie. Nog een citaat uit uw reportage: "Sommige Palestijnen slagen er in om over de omwalling te kruipen." Om hun gebeden in de moskee van Jeruzalem te verrichten moeten de Palestijnen zelfs over de zionistische Apartheidsmuur in de bezette stad Al-Quds kruipen. Zo weinig respect toont de zionistische bezetter voor de Palestijnen. Het gaat hier over een racistische Apartheidsmuur die land en gronden afpikt van de Palestijnen en hen verwijderd van familie, akkerbouw en moskeebezoek. U doet net alsof het gaat om een papieren muur bij een toneeltje van de derde kleuterklas.
Tenslotte de titel: "Spanning Midden-Oosten neemt toe na einde Ramadan" zou beter vervangen worden door "Israëlisch bezettingsleger tart Palestijnen opnieuw." U doet net alsof het einde van de vastenmaand het motief is voor spanningen. Die spanningen worden echter veroorzaakt door de Israëlische bezetter die Palestijnen niet toelaat tot hun moskeeën. Mocht Israël een democratische staat zijn, zou dit niet gebeuren.
Mario Bergen
Op uw webstek zegt U in het videofilmpje "Spanning Midden-Oosten neemt toe na einde Ramadan" op een bepaald moment: "(..) worden er granaten geworpen om de massa te verspreiden." De Palestijnen zijn dus blijkbaar deze "massa" en die moet uiteengedreven worden omdat... ze vrijdags willen bidden in de moskee in Jeruzalem. Is het gebruikelijk om granaten tussen een mensenmassa te gooien? Ik dacht het niet. Het moet dan ook duidelijk zijn wie deze dingen gooit. U zegt dan ook beter: "Het Israëlische bezettingsleger wierp doelbewust granaten naar Palestijnen die vreedzaam waren samengekomen om te bidden in de moskee. Vrijdag is voor hen de bijzonderste dag van het gebed en vandaag was het de laatste dag van de vastenmaand Ramadan."
En dan het resultaat van deze terroristische daad: "Bij het gooien van deze explosieve ladingen, die tot ontploffing komen op het moment dat deze de meeste schade kunnen toebrengen aan het doel (het Palestijnse volk in deze context), vielen xxxx gewonden." De basis van journalistiek gaat over 'wie, wat, waar, hoe en vooral waarom.' Ook in een kort videofilmpje moet dat duidelijk zijn voor de publieke opinie. De Israëlische bezetter bouwde de Apartheidsmuur, verleende de Palestijnen geen toegang tot de moskee in de Heilige Stad en bestookte hen met dodelijke projectielen. Dat is de essentie. Nog een citaat uit uw reportage: "Sommige Palestijnen slagen er in om over de omwalling te kruipen." Om hun gebeden in de moskee van Jeruzalem te verrichten moeten de Palestijnen zelfs over de zionistische Apartheidsmuur in de bezette stad Al-Quds kruipen. Zo weinig respect toont de zionistische bezetter voor de Palestijnen. Het gaat hier over een racistische Apartheidsmuur die land en gronden afpikt van de Palestijnen en hen verwijderd van familie, akkerbouw en moskeebezoek. U doet net alsof het gaat om een papieren muur bij een toneeltje van de derde kleuterklas.
Tenslotte de titel: "Spanning Midden-Oosten neemt toe na einde Ramadan" zou beter vervangen worden door "Israëlisch bezettingsleger tart Palestijnen opnieuw." U doet net alsof het einde van de vastenmaand het motief is voor spanningen. Die spanningen worden echter veroorzaakt door de Israëlische bezetter die Palestijnen niet toelaat tot hun moskeeën. Mocht Israël een democratische staat zijn, zou dit niet gebeuren.
Mario Bergen
donderdag, oktober 05, 2006
Heimwee naar de tijd van de dieven
[Lezersbrief verscheen op 4/10 in De Standaard]
De onrust in de Palestijnse gebieden neemt steeds drastischer vormen aan. Zo werden afgelopen zondag negen Palestijnen gedood in gevechten in de Gazastrook. De aanleiding voor deze straatgevechten is de toenemende spanning tussen Hamas en Fatah, na het mislukken van de onderhandelingen over de nationale eenheidsregering. In dit klimaat van wetteloosheid ontstaat heimwee naar de dagen van Fatah, toen de lonen werden uitbetaald en de voornaamste zorg van de Palestijnen de bezetting was.
Vorige week ving een journaliste zelfs de volgende slogan in een betoging op: "Niet Ismail, niet Haniyeh, wij willen de regering van de haramiyeh.'' Haramiyeh betekent zoveel als dieven, hier de voormalige regeringsleiders van Fatah. Zwartkijkers maken gewag van een Palestijnse burgeroorlog, maar zo'n vaart loopt het niet. De gesprekken tussen Fatah en Hamas zitten wel muurvast. Vorige week zei president Abbas dat een nieuwe regering van nationale eenheid Israël snel zou erkennen. Premier Haniyeh ontkende dit onmiddellijk. Hij stelde dat Hamas Israël enkel een wapenstilstand op lange termijn aanbiedt. Het Palestijnse volk staat grotendeels achter nationale eenheid, maar de kans dat die er snel komt, lijkt klein. Hoe langer dit duurt, des te meer onderlinge spanningen er zullen ontstaan in de Palestijnse gebieden. Het falen van deze gesprekken, maar ook het internationale isolement van de regering, zijn koren op de molen van de militante vleugel van Hamas. Die voelt dat de Palestijnen radicaler worden. Zij betalen immers het gelag voor de boycot tegen Hamas. De economische situatie is rampzalig: bijna 165.000 ambtenaren hebben al zeven maanden lang geen loon meer gekregen. Vooral in de Gazastrook is de situatie zorgwekkend. Sinds drie maanden lijkt de hel losgebarsten. Er is een nijpend tekort aan water, voedsel, medicijnen en elektriciteit. De bevolking leeft in een grote openluchtgevangenis waarvan Israël de sleutel weggooide. Meer nog, de cipiers mishandelen de gevangenen. Sinds eind juni doodde het leger al meer dan 240 Palestijnen.
Een recente Israëlisch-Palestijnse opiniepeiling wees uit dat de Palestijnse bevolking radicaler wordt. De meerderheid van de Palestijnen vindt dat ze de methodes van Hezbollah, om raketten af te vuren op Israëlische steden, moeten overnemen. Ook de steun voor de zelfmoordaanslagen is verontrustend hoog. De enige oplossing tegen deze radicalisering is de Palestijnen niet langer te gijzelen in een situatie waarin ze gestraft worden voor hun democratische keuze en evenmin uitzicht hebben op een betere toekomst. Er is een alternatief voor de 'nostalgie naar dieven' en de steun aan hen die doodslag plegen: een menswaardig leven in een Palestijnse staat. Hiervoor is een dialoog met Hamas nodig. Uiteraard moet Hamas het geweld afzweren en Israël erkennen. Maar het zou een stimulans zijn mocht Israël de Palestijnse staat erkennen binnen de grenzen van vóór 1967. De internationale gemeenschap zou een belangrijk signaal zenden aan Hamas met een beleid van één maat en één gewicht.
Brigitte Herremans(De auteur is medewerker Midden-Oosten Pax Christi Vlaanderen en Broederlijk Delen.)
De onrust in de Palestijnse gebieden neemt steeds drastischer vormen aan. Zo werden afgelopen zondag negen Palestijnen gedood in gevechten in de Gazastrook. De aanleiding voor deze straatgevechten is de toenemende spanning tussen Hamas en Fatah, na het mislukken van de onderhandelingen over de nationale eenheidsregering. In dit klimaat van wetteloosheid ontstaat heimwee naar de dagen van Fatah, toen de lonen werden uitbetaald en de voornaamste zorg van de Palestijnen de bezetting was.
Vorige week ving een journaliste zelfs de volgende slogan in een betoging op: "Niet Ismail, niet Haniyeh, wij willen de regering van de haramiyeh.'' Haramiyeh betekent zoveel als dieven, hier de voormalige regeringsleiders van Fatah. Zwartkijkers maken gewag van een Palestijnse burgeroorlog, maar zo'n vaart loopt het niet. De gesprekken tussen Fatah en Hamas zitten wel muurvast. Vorige week zei president Abbas dat een nieuwe regering van nationale eenheid Israël snel zou erkennen. Premier Haniyeh ontkende dit onmiddellijk. Hij stelde dat Hamas Israël enkel een wapenstilstand op lange termijn aanbiedt. Het Palestijnse volk staat grotendeels achter nationale eenheid, maar de kans dat die er snel komt, lijkt klein. Hoe langer dit duurt, des te meer onderlinge spanningen er zullen ontstaan in de Palestijnse gebieden. Het falen van deze gesprekken, maar ook het internationale isolement van de regering, zijn koren op de molen van de militante vleugel van Hamas. Die voelt dat de Palestijnen radicaler worden. Zij betalen immers het gelag voor de boycot tegen Hamas. De economische situatie is rampzalig: bijna 165.000 ambtenaren hebben al zeven maanden lang geen loon meer gekregen. Vooral in de Gazastrook is de situatie zorgwekkend. Sinds drie maanden lijkt de hel losgebarsten. Er is een nijpend tekort aan water, voedsel, medicijnen en elektriciteit. De bevolking leeft in een grote openluchtgevangenis waarvan Israël de sleutel weggooide. Meer nog, de cipiers mishandelen de gevangenen. Sinds eind juni doodde het leger al meer dan 240 Palestijnen.
Een recente Israëlisch-Palestijnse opiniepeiling wees uit dat de Palestijnse bevolking radicaler wordt. De meerderheid van de Palestijnen vindt dat ze de methodes van Hezbollah, om raketten af te vuren op Israëlische steden, moeten overnemen. Ook de steun voor de zelfmoordaanslagen is verontrustend hoog. De enige oplossing tegen deze radicalisering is de Palestijnen niet langer te gijzelen in een situatie waarin ze gestraft worden voor hun democratische keuze en evenmin uitzicht hebben op een betere toekomst. Er is een alternatief voor de 'nostalgie naar dieven' en de steun aan hen die doodslag plegen: een menswaardig leven in een Palestijnse staat. Hiervoor is een dialoog met Hamas nodig. Uiteraard moet Hamas het geweld afzweren en Israël erkennen. Maar het zou een stimulans zijn mocht Israël de Palestijnse staat erkennen binnen de grenzen van vóór 1967. De internationale gemeenschap zou een belangrijk signaal zenden aan Hamas met een beleid van één maat en één gewicht.
Brigitte Herremans(De auteur is medewerker Midden-Oosten Pax Christi Vlaanderen en Broederlijk Delen.)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
