donderdag, juni 28, 2007

Abbas verbiedt gewapende groepen

Reactie op “Abbas verbiedt gewapende groepen” in de GvA van 28/06/2007.

Gazet van Antwerpen schrijft correct dat Mahmoud Abbas alle gewapende groepen heeft verboden, met inbegrip van de eigen Fatah-milities. De toekomst zal uitwijzen wat dit verbod waard is.

Abbas is de hoofdschuldige voor het ontstaan van twee Palestijnse entiteiten. Hij had meer aandacht om de presidentiële troepen te bewapenen met hulp van de V.S. en Israël dan te streven naar een einde van de Israëlische bezetting. Abbas en Fatah werken samen met Amerikaanse en Israëlische inlichtingendiensten waarbij eigenbelang primeert boven het verwezenlijken van gemeenschappelijke Palestijnse eisen. Israël werd erkent, Israël leverde wapens, maar het leven van de Palestijnse bevolking ging van kwaad naar erger. Abbas steunt openlijk de boycot tegen Hamas die het beschouwd als een terreurbeweging.

Noch onder de democratisch verkozen Hamas-regering, noch onder de eenheidsregering wouden de milities van Fatah het gezag van de minister van Binnenlandse Zaken aanvaarden. Fatah deed jaren niets aan collaborateurs met Israël en van hoog tot laag in de partij werkte men nauw samen met de Israëlische bezettingsmacht. Diverse Fatah-politici kregen opleidingen van de C.I.A.

Gewapende groeperingen moeten zich nu ontwapenen. In de Gazastrook wordt het gezag van Abu Mazen al lang niet meer opgevolgd. Ontwapening op de bezette Westelijke Jordaanoever moet het verzet tegen de bezetting milderen of zelfs stoppen.

De Palestijnen willen geen dromen, maar veiligheid. Na dertien jaar corruptie van Fatah kozen ze voor Hamas om daar voor te zorgen. Deze beweging was verantwoordelijk voor duizenden Hamas-leden, maar nadien voor de hele Palestijnse bevolking. Dus voor het ziekenhuis, de scholen, de sociale behoeften. De kosten voor de organisatie waren bijvoorbeeld één miljoen dollar. Maar nu heb je zo’n 160 miljoen nodig voor voeding, medicijnen, gezondheidszorg, alles. De internationale boycot tegen de Hamas-regering maakt dit onmogelijk.

Israel overweegt nu een gevaarlijke onderneming. Terwijl Hamas de zaken rustig wil oplossen, lijkt Israël de waanzin nabij door te kiezen voor militair ingrijpen. Gisteren vielen er al dertien doden in de Gazastrook. Ze zullen niets bereiken en niets winnen. De Palestijnen zijn niet bang voor Olmert of voor de Amerikanen.

Het gevaar zit hem in de marionettenregering van Salam Fayyad. Deze zei vandaag op CNN de Israëli’s in te zullen schakelen om de Westelijke Jordaanoever onder Fatah controle te houden. Eerder schreef Haaretz nog dat Fayyed “de ideale Palestijn is om mee te praten” en “Zijn woord is een woord” (lees: de geschikte man om Israëlische dictaten uit te voeren). Fayyad is de enige Palestijn aan wie Israëli’s honderden miljoenen achterstallig belastinggeld durven toevertrouwen. Twee jaar geleden zat Fayyad nog rechts van Olmert op het trouwfeest van de dochter van Dov Weisglass, hoofd van het kabinet van Olmert. De twee hadden lange conversaties en nadien sprak Fayyad nog voor de top-elite op economisch en financieel vlak in Israël tijdens de Herzliya Conferentie in januari 2007.

Door toedoen van toenmalig Nationaal Veiligheidsadviseur Condoleezza Rice werd Fayyad minister van Financiën onder Arafat. Met George W. Bush keuvelt hij over de universiteitsjaren samen in Texas en de Amerikaanse voetbalcompetitie. Toen Fatah hem zag als kandidaat-premier liet hij de kelk voorbij gaan en kwam met de verkiezingen op met de Derde Weg Partij met Hanan Ashrawi en Yasser Abed Rabbo. Zijn vrees voor een Hamas-overwinning werd bevestigd en Fayyad wachtte zijn tijd van politieke come-back af in de Israëlische loge.

Mario Bergen
LEUVEN

De Israëlische wortel voor Abbas

Reactie: "Leiders willen Abbas steunen tijdens top Egypte", van 24/06/2007 in De Telegraaf.

Met een Israëlische wortel voor zijn neus wordt de Palestijnse president Abu Mazen voor de zoveelste keer naar Sharm-el-sheikh gelokt. Het is triestig om te zien hoe schatplichtig Mahmoud Abbas is aan Israël. Zelf met de kennis van universiteiten in Damacus, Cairo en Moskou wil Abbas niet zien hoe Israël hem al lange tijd aan het lijntje houdt. Opnieuw beloftes, maar geen daden van Israël om werk te maken van een vredesregeling. Maar misschien wil Abbas dat ook niet. Een akkoord over vrede werkt immers verlammend voor een partij als Fatah. Democratie heeft nu eenmaal meer controlemechanismen tegen corruptie en inspraak van het volk dan een dictatuur of een Arafat- of Abbas-staat. Het mooie leventje van Abbas en co. zou voorbij zijn met een vredesakkoord.

Israël krijgt elk jaar 2,4 miljard dollar militaire hulp van de V.S. Eerstdaags beslist de V.S. om dit bedrag jaarlijks met 50 tot 60 miljoen dollar te verhogen tot bijna 3 miljard dollar over tien jaar.

Is dit de manier hoe Israël en de V.S. vrede willen in het Midden-Oosten? Volgens gegevens van de Israëlische veiligheidsdiensten bleef Hamas achter in de Gazastrook met 16.000 geweren, 40 ton explosieven, 1.800 anti-tank-raketten, nachtkijkers, 50 raketten, honderden raket-aangedreven granaten en 20 anti-lucht-raketten.

Volgens Aaron Klein op WorldNetDaily.com werd voor 400 miljoen dollar aan wapens in beslag genomen door Hamas uit loodsen van Fatah in de Gazastrook. Het gaat ondermeer om 7.400 Amerikaanse M16-aanvalsgeweren, tientallen machinegeweren, 800.000 kogels en achttien gepanserde Amerikaanse voertuigen. Ook vond men CIA-documenten die verwijzen naar de samenwerking tussen Fatah en Israëlische- en Amerikaanse veiligheidsdiensten, CIA-methodes om aanslagen te voorkomen, werkwijzen voor het achtervolgen van Hamas en verwante organisaties, plannen om leden van Hamas en andere organisaties te vermoorden en Amerikaanse onderzoek inzake de veiligheidssituatie in Gaza.

De band tussen de CIA en Fatah is een slechte zaak voor Abbas, die al onderhevig was aan kritiek van het Palestijnse volk door de aanstelling van Salam Fayyad als manusje van alles in het nieuwe Palestijnse kabinet. Deze Palestijn volgde economie in Texas en bekleedde een hoge positie bij de Wereldbank.

Het aan het licht komen van de CIA-documenten en videobanden werpt een schaduw over het beleid van Fatah-president Abbas die nu lijkt op de Palestijnse Karzai die traktaties krijgt in Washington en Tel Aviv in ruil voor het strikt volgen van hun dictaten.

Toen Abbas het parlement en premier Haniyeh naar huis stuurde had hij daartoe geen enkele bevoegdheid. De vraag is dan ook wat voor zin democratische verkiezingen hebben als ze ongedaan worden gemaakt door een onwettig decreet van een marionet van de Israëli’s en Amerikanen. Sinds de partij deel nam aan de politieke macht, vond geen enkele door Hamas gesteunde bomaanslag plaats in Israël. Evenwel zweeg de media over dit feit. Premier Haniyeh blijft een man van zijn woord te zijn. Zelfs voor Qassam-regenpijpbommen kwamen uit de Gazastrook sprak Israël al over een machtswissel om Hamas daar ten val te brengen.

Een cargo met wapens voor Fatah zou definitief een einde maken aan de machtsdeelname van Hamas, ware het niet dat Hamas Israëlische collaborateurs verwijderde uit de Gazastrook en aldaar het bestuur in handen nam. Sindsdien is het intern opmerkelijk rustiger in Gaza geworden. Geen Fatah en Israëlische geheime agenten meer die het vuur in de pan slagen.

Volgens artikel artikel 33 van de Vierde Conventie van Genève is collectieve bestraffing van een bezet volk onwettig. Buitengerechtelijke terechtstellingen en bedreigingen tegen een volk is strijdig met artikel 1, schenders van deze Conventie moet men bestraffen volgens artikel 146 en burgers beschermen volgens richtlijnen in artikel 147. Israël veegt daar zijn voeten aan. Keer op keer. Bij invallen vanmorgen in de stad Khuza’a (ten oosten van Khan Yunis) en het stadsdeel Sheja’eya in het oostelijk deel van Gaza-Stad werden vanmorgen minstens elf Palestijnen gedood. Onder hen bevonden zich acht burgers, waaronder twee kinderen en twee broers. Vijftig Palestijnen raakten gewond bij de Israëlische inval.

Mario Bergen
LEUVEN

dinsdag, juni 19, 2007

Waarom greep Hamas juist nu de macht?

Reactie op: Het Laatste Nieuws

Sinds Hamas de parlementsverkiezingen van 2006 won, wordt het door de internationale gemeenschap aanzien als een kakkerlak. Enkel Noorwegen was bereid tot dialoog met de democratisch verkozen Hamas.

Waarom was Hamas pissig? De openlijke steun van de Verenigde Staten, de Europese Unie en Israël aan president Abbas ten koste van het kabinet-Haniyeh en de internationale boycot tegen Hamas maakte het onmogelijk een fatsoenlijk bestuur te hebben in de bezette Palestijnse gebieden. Door het cordon sanitaire rond Hamas – alhoewel democratisch verkozen, en zulke verkiezingen was een vraag van de V.S. en Israël – verslechtte de toestand in de Gazastrook. Journalisten en hulpverleners werden ontvoerd door al-Qaida geïnspireerde groeperingen. Deze groeperingen zoals het Leger van de Islam en de Brigades van God ontstonden door de gevangeniskooi die Gaza werd. Het is vergelijkbaar met het leven van Palestijnen in Hebron, die daar massaal worden weggepest.

Ook Israël dat bezetting verkoos boven vredesgesprekken speelt mee. Volgens het Israëlisch ministerie van Binnenlandse Zaken nam het aantal nederzettingen met 5,8 % toe in 2006 tot 268.163 joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever

Door de massale wapentransporten via Egypte en Jordanië naar Fatah-milities ontstond een gevaarlijke situatie. De Fatah-veiligheidsdiensten kregen voor tientallen miljoenen dollars wapenleveringen van Israël en de V.S. Deze diensten staan onder het gezag van Mohammed Dahlan, opgeleid door de C.I.A. en een vertrouweling van Israëli’s en Amerikanen. Hij hielp het plan voor totale chaos en burgeroorlog in de Palestijnse gebieden, bedacht door de Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur Elliott Abrams, mee uitvoeren. Abrams is bekend om zijn hulp om moordpartijen tegen burgers in El Salvador, verricht door Amerikaans gesteunde milities en doodsescaders, te verdoezelen.

Waarom greep Hamas juist nu de macht? Het was duidelijk dat Fatah nooit orde en gezag kon scheppen in de Gazastrook en niet bereid was om toegevingen hierover te doen tegenover de Hamas-partij. Waar Hamas het meeste aanhang heeft bleef het doorgaans rustig. Elders ontstonden al-Qaida-achtige groeperingen en doken Israëlische spionnen en collaborateurs op die bommen plaatsten en Palestijnen beschoten om een burgeroorlog te ontketenen. Hamas moest nu optreden wou het een burgeroorlog vermijden. Dat Israëlische collaborateurs werden gedood is in die zin te verklaren. Veiligheidsmensen rond de Fatah-partij hebben de afgelopen vijftien jaar tientallen Hamas-leden vermoord, gemarteld en opgesloten. Uiteindelijk leidde deze politiek tot de etterbuil die deze week openbarstte.

Op 7 juni 2007 berichtte Ha’aretz nog dat Fatah-beleidslui in de Gazastrook Israël vroegen grote scheepsladingen met wapens en munitie van Arabische landen – waaronder Egypte – te mogen ontvangen. Fatah vroeg aldus dit Israëlisch dagblad “gewapende auto’s, honderden granaatwerpers, duizenden handgranaten en miljoenen kogelladers” om te strijden tegen Hamas.

Hamas daarentegen integreerde vlekkeloos in het politieke systeem na de verkiezingsoverwinning. Het bood een wapenstilstand met Israël aan en leefde deze al ruim een jaar na. Hamas maakte een einde aan de zelfmoordaanslagen. The Guardian berichtte deze week over een vertrouwelijk kladschrift van Alvaro de Sota, een VN-gezant voor de regio. Hij maakt duidelijk dat Abbas’ adviseurs actief meewerkten aan de boycot van Hamas, die leidde tot een verarming in de Gazastrook. Alzo wou men de Hamas-regering ten val brengen. Dahlan en zijn militie wouden al in december en januari Hamas vernietigen. Wapenleveringen zouden de doorslag moeten geven nadien. Israël en de V.S. zijn medeverantwoordelijk voor wat gaande is in Gaza aldus de Sota.

33 Hamas-politici werden op 24 mei 2007 is de Israëlische bajes gestopt. Israël bestookte voortdurend de Hamas-infrastructuur. Een onafhankelijke minister kon Fatah niet bewegen om zijn soldaten onder controle te plaatsen.

Fatah had een andere agenda. Deze zomer zou men Hamas van de kaart vegen in Gaza door massale inzet van wapens die eerstdaags zouden worden geleverd. Daarna kon men naar goeddenken nog verdere toegevingen doen aan de Israëlische bezettingsmacht en hadden Palestijnen alles te verliezen.

De strijd van Hamas is niet persoonlijk tegen Fatah maar tegen collaborateurs van Israël zoals de mannen van Abbas en Dahlan. Als Abbas en Israël een VN-vredesmacht vragen (in Gaza) – wat men jaren heeft geweigerd! – dan is deze controle enkel in het belang van Israël, de bezetter. Dit naar Libanees voorbeeld. Zonder Fatah in Gaza kan de interne rust terugkeren.

Mario Bergen
LEUVEN

Brief aan De Standaard

Onder psychologen is het een gekende proef: sluit een aantal muizen op in een kooi, en geef ze hoe langer hoe minder eten en ruimte, en zie: na een tijdje bijten ze mekaar de stroot over. De proef lukt altijd, en ditmaal mocht Israël de proef herhalen met de mensen in de Gaza strook, met steun van de VS én Europa.Walgelijk schouwspel.Waar zijn nu onze politiekers met hoogdravende leuzen over democratie en humanitaire waarden ? Als een papegaai kwetteren ze na wat Amerika zegt. In 2004 was Abbas "onmachtig", was Fatah "corrupt" en de Palestijnse Autoriteit "niet democratisch". En nu, ná democratische verkiezingen in Palestina, wordt de winnaar uitgehongerd omdat hij "Israël niet wil erkennen". En plots wordt Abbas de favoriet van "het kwartet" en "heeft hij de grondwettelijke macht om het parlement te ontbinden " waar Hamas de meerderheid heeft. Voor zoveel onfatsoen bestaat maar één woord: hypocrisie, maar met democratie heeft het niets, maar dan ook niets te maken.De humanitaire ramp was al volop gaande in Gaza: de zee, het land, de lucht was hermetisch afgegrendeld, de electriciteitscentrale, vele wegen en waterleidingen waren al gebombardeerd, en nu mag Israël er nog een schepje bovenop doen: nu wordt ook de benzinetoevoer afgesneden. Eén mens wurgen heet een misdrijf, 1,5 miljoen Palestijnen wurgen heet politiek bedrijven.De lafheid van Europa maakt me misselijk.

Filip DecoeneAntwerpen

maandag, juni 11, 2007

Mickey Mouse in Palestina

[Reactie op NOS]

Het heeft zowat in alle kranten gestaan en de beelden hebben een reis rond de wereld afgelegd: een Palestijns meisje dat met een soort kloon van Mickey Mouse converseert op de televisiezender van Hamas. Ze hebben het over martelaarschap, gewapende strijd en over ‘de uitroeiing van de joden’. Het ultieme bewijs eindelijk geleverd: in Palestina is het goorste antisemitisme van de televisie te plukken. Maar…

Er is een maar aan het hele verhaal. Brian Whitaker, journalist bij de gerespecteerde Britse krant The Guardian, ging op zoek naar de leverancier van deze beelden en bijbehorende commentaar. (1) En hij kwam uit bij het Middle East Media Research Institute, afgekort MEMRI.
Deze ‘onafhankelijke niet-gouvernementele organisatie’ met zetel in Washington, bezorgde de nieuwsredacties van kranten en televisiestations de beelden van een kinderprogramma op de televisiezender van de Palestijnse regeringspartij Hamas. In het clipje is een Palestijns meisje te zien dat met een oriëntaalse versie van Mickey Mouse een gesprek voert. Dat gebeurt uiteraard in het Arabisch. En MEMRI zorgde volstrekt gratis en belangeloos voor een Engelse vertaling.

Mickey en de kleine martelares

“Wat kunnen we doen voor de zaak van Al Aqsa?”, wil de muis van het meisje weten. De would-be Mickey Mouse suggereert zelf het antwoord door een schietgebaar te maken. Maar het meisje antwoordt: “Ik ga een tekening maken”.
Vertaling van MEMRI: “Ik ga schieten”.
De muis dringt aan en vraagt: “Wat gaan we doen?”
Het meisje antwoordt in het Arabisch: “Bidna nqawim”. En dat betekent: “We zullen ons verzetten”.
Vertaling van MEMRI: “We zullen vechten”.
De muis vervolgt: “En wat dan?”
Het Palestijnse kind antwoordt met: “Bitokhoona al-yahoed” (“De joden zullen ons neerschieten” of “De joden schieten op ons”).
Kosteloze vertaling van MEMRI: “Wij zullen de joden uitroeien”.
De muis heeft nog een vraag achter de hand: “We zullen al-Aqsa verdedigen met onze ziel en ons bloed, is het niet?”
Het antwoord van het meisje: “Ik zal martelaar worden” of “Wij zullen martelaars worden”.
Vertaling van MEMRI: “I will commit martyrdom”
Martelaarschap behoort in Palestina helaas tot de dagelijkse leefwereld van kinderen. Een martelaar is al wie door het Israëlische bezettingsleger of door joodse kolonisten wordt omgebracht. En dat zijn er dagelijks wel wat (ruwe schattingen komen op 5.000 Palestijnse doden uit sinds het begin van de tweede Intifada in september 2000).
MEMRI maakt van het antwoord van het meisje uiteraard iets heel anders: “to commit martyrdom”. En dat betekent: een zelfmoordaanslag plegen.

‘Opvoeden tot haat’

Een doorsnee Westerling zal zich bij heel dit verhaal - en ondanks de moedwillige verdraaiingen van MEMRI - toch de vraag stellen of dit soort conversaties zo nodig hoeft in een kinderprogramma. Wij denken daar allemaal wel ongeveer zo over: “laat kinderen kinderen zijn en het laatste wat een volwassene mag doen is een kind politiek hersenspoelen”.

Wie kan hier iets tegenin brengen? Het enige wat we in dit geval best doen is het hele plaatje bekijken. De hele Palestijnse maatschappij is het slachtoffer van de Israëlische militaire bezetting. En omgekeerd: de hele Israëlische maatschappij is betrokken bij deze bezetting, bij de politieke mobilisatie van de Israëlische elite en bij het grenzeloze militarisme van de staat Israël. Ook in de joodse staat ontsnappen kinderen hier niet aan.
In zijn voortreffelijke boek ‘Les Emmurés’ (2) haalde de Frans-joodse journalist van Le Monde, Sylvain Cypel, een aantal schokkende voorbeelden aan.

In december 2001 stapte een reservist van het Israëlische leger met een stapeltje brieven naar de redactie van Yedioth Aharonot, de populairste krant in Israël. Het waren tientallen brieven, die zijn eenheid had ontvangen van kinderen uit het basisonderwijs. “Beste soldaat,” zo begon één van de jonge kinderen. “Ik moet u een gunst vragen: alsjeblieft, dood veel Arabieren. Ik bid dat je gezond en wel weer thuis komt. Doe het voor mij: dood er tenminste tien. Trek je niets aan van de wetten: een goede Arabier is een dode Arabier.” Alleenstaand geval? Absoluut niet. Sylvain Cypel deed het verhaal van Avraham Burg, de voormalige voorzitter van het Israëlische parlement (Knesset) en van het ‘Joodse Agentschap’, een van de pijlers van het zionistische koloniale project in Palestina. Burg vertelde hem over een bezoek dat hij aan een lyceum bracht. “De leerlingen zegden mij: “als wij soldaat zijn, zullen we ouderen, vrouwen en kinderen doden. Wij zullen de Arabieren het land uitjagen, we zullen ze op vliegtuigen zetten en ze naar Irak sturen. Honderdduizenden, miljoenen tegelijk”. En de meesten van hun schoolkameraden begonnen te applaudisseren.

Cypel had het ook over één van de eerste wetenschappelijke onderzoeken naar de manier waarop de Palestijnen in Israël worden afgeschilderd in de kinderliteratuur. Het onderzoek werd in 1985 gevoerd door de bekende Israëlische pedagoog Adir Cohen. Hij bestudeerde 1.700 kinderboeken die na 1967 waren verschenen. In 520 van deze boeken werd een uiterst negatief beeld van de ‘Arabieren’ geschetst. In 66% van deze boeken werd de ‘Arabier’ voorgesteld als ‘gewelddadig’. In 52% als ‘stout’, in 37% als ‘gepatenteerde leugenaar’. Cohen had 34 kinderboeken gelezen, waarin de ‘Arabier’ als moordenaar te voorschijn kwam. En in heel wat Israëlische kinderboeken werd de ‘Arabier’ met koosnaampjes bedacht als: ‘beest’, ‘serpent’, ‘vuil’, ‘bloeddorstig’, ‘oorlogszuchtig’.

Het probleem is inderdaad dat Israël en een flink deel van zijn bevriende pers in het Westen te pas, maar vooral te onpas, berichten over het ‘antisemitisme’ van de Palestijnen en de Arabieren, over het onderwijs en de opvoeding van Palestijnen en Arabieren, die ‘hun kinderen leren haten’. Over het racisme van de staat Israël, zijn onderwijs, zijn media en uitgeverijen wordt zedig en in alle talen gezwegen.

Psychologische oorlogsvoering

Palestijnse intellectuelen als Edward Saïd zaliger of zijn Algerijnse confrater Mohammed Arkoun hebben herhaaldelijk gewaarschuwd om van het Palestijns-Israëlische conflict geen godsdienstoorlog te maken en duidelijk het onderscheid te blijven maken tussen zionisme en jodendom, tussen zionisten en joden. Saïd deed dat omdat hij in het islamistische, fundamentalistische discours in de Arabische wereld en in Palestina regelmatig uitingen van anti-joods racisme zag opduiken. Het probleem is echter – en het incident met de Palestijnse kloon van Mickey Mouse illustreert dit nogmaals in alle scherpte – dat antisemitisme een vast bestanddeel is geworden van de psychologische oorlogsvoering en het ideologisch offensief van de staat Israël. Al wie zich verzet tegen de politiek van de staat Israël wordt beschuldigd van antisemitisme. Het beeld dat de Westerse wereld van het Midden-Oosten moet krijgen is dat van een horde fanatieke jodenhaters, die niet alleen de staat Israël maar heel de Westerse beschaving belagen. De beelden van het kinderprogramma van de Hamastelevisiezender werden gemanipuleerd, vervalst en de wereld ingezonden door MEMRI.

MEMRI heeft een niet onbelangrijk ‘gat in de markt’ ontdekt (tal van journalisten die over het Midden-Oosten berichten kennen geen of onvoldoende Arabisch, Perzisch of Hebreeuws). MEMRI levert gratis Engelse vertalingen van persberichten uit de Arabische wereld, Iran en Israël aan Westerse redacties, politici, academici en ‘andere belangstellenden’. En het instituut kan rekenen op zeer enthousiaste lezers. Thomas Friedman, de bekende columnist van The New York Times (die ook zeer regelmatig opduikt in de opiniepagina’s van de Vlaamse krant De Morgen), is een invloedrijk journalist in de Verenigde Staten met een uitgesproken opinie over het Midden-Oosten, die nauw aanleunt bij die van het Witte Huis. Friedman prees de diensten van MEMRI als ‘van onschatbare waarde’.
Alleen is MEMRI een geducht onderdeel van de Israëlische propagandamachine en als tekstleverancier volstrekt onbetrouwbaar. Het ‘Instituut’ werd in 1998 opgericht door Yigal Carmon en Meyrav Wurmser, twee hardliners van het zionisme. Carmon had er op dat ogenblik een carrière van tweeëntwintig jaar opzitten bij de Israëlische inlichtingendienst Mossad en was ook adviseur in terrorismebestrijding geweest van de Israëlische premiers Yitzhak Shamir (Likoed) en Yitzhak Rabin (Arbeiderspartij). Meyrav Wurmser is evenmin een onbekende. Zij staat aan het hoofd van het Center For Middle East Policy (beter bekend als het Hudson Institute). Ook haar goede vriend Richard Perle zit in de raad van bestuur van dit instituut. Perle is één van de boegbeelden van het Amerikaanse neoconservatisme en de Amerikaanse zionistische lobby, adviseur van het Pentagon onder Ronald Reagan en George W. Bush jr.. Wurmser en Perle behoorden in 1996 tot het select clubje dat in opdracht van de Israëlische Likoedpremier Benyamin Nethanyahu het strategische rapport ‘A Clean Break: A New Strategy for Securing The Realm’ opstelde. Daarin pleitten ze voor een snelle militaire interventie tegen Irak om er het regime van Saddam Hoessein omver te werpen.
In het recente verleden onderscheidde MEMRI zich met grotendeels verzonnen analyses over de Palestijnse schoolhandboeken, waaruit moest blijken dat het Palestijnse onderwijs aan antisemitische brainwashing doet. De manifeste manipulatie en verdraaiingen van Arabische teksten door de MEMRI-‘vertaaldienst’ zijn stilaan legendarisch. De Britse Guardian en het Franse maandblad Le Monde diplomatique hebben in het recente verleden de aandacht gevestigd op een aantal MEMRI-pareltjes. (3) Zo vertaalde MEMRI een artikel van Halim Barakat, professor aan de universiteit van Georgetown, dat in de in Londen verschijnende Arabische krant Al-Hayat was opgenomen. Telkens als Barakat in zijn tekst de term ‘zionisten’ of ‘zionisme’ gebruikte, vertaalde MEMRI doodleuk met ‘joden’ en ‘jodendom’. De titel ‘This monster created by zionism: autodestruction’ werd in de versie van MEMRI: ‘Jews have lost their humanity’. Nadat dit artikel op de website van MEMRI was verschenen, kreeg professor Barakt een bombardement van hate mails over zich en werd er openlijk gepleit om hem van de universiteit van Georgetown te verwijderen. Ook de mufti van Jeruzalem kreeg een bijzondere behandeling van MEMRI. In een vraaggesprek moest deze islamitische geestelijke leider antwoorden op de vraag: ‘Hoe staat u tegenover joodse activisten die de moskee al-Aqsa in Jeruzalem omsingelen?’. MEMRI vertaalde de vraag als ‘Hoe staat u tegenover de joden?’

De manipulatie van het Hamas-kinderprogramma is het laatste staaltje in de rij. Het bericht werd wereldwijd massaal overgenomen door televisiezenders en kranten. Ook de Vlaamse kwaliteitskranten brachten de kwakkel – bijna paginagroot in De Morgen. Het is wachten op een accurate rechtzetting.
Journalisten, academici en anderen die in de toekomst geneigd zouden zijn om zich te baseren op documenten die door MEMRI zijn toegeleverd zijn gewaarschuwd…

Wim de Neuter

(1) Brian Whitaker, ‘Arabic under fire. A child on Hamas TV talked of annihilating the Jews… or did she?’, The Guardian 15 mei 2007.
(2) Sylvain Cypel, ‘Les Emmurés. La société israélienne dans l’impasse’, La Découverte, Parijs, 2005., p. 104 en p. 358. (zie www.uitpers.be, nummer 72, februari 2006.)
(3) Brian Whitaker, ‘Selective MEMRI’, The Guradian, 12 augustus 2002. Mohammed El Ofi, ‘Désinformation à l’israélienne’, Le Monde diplomatique, september 2005.

dinsdag, juni 05, 2007

Haatpropaganda brengt geen vrede

Reactie op [De Standaard "Haatpropaganda brengt geen vrede"]

Graag enkele bedenkingen :
1. Verschillende Israëlische historici (Morris,Pappé,Shlaim,Segev e.a.) hebben gedetailleerd aangetoond dat de vlucht van de Palestijnen (1948) grotendeels het gevolg is van een systematische verdrijvijng (gepaard gaande met vernielingen van dorpen en met slachtingen) door de Joden. Deze bevindingen worden ook overgenomen door een vroegere Minister van Buitenlandse Zaken onder Barak (Shlomo Ben-Ami in zijn boek "Scars of war,wounds of peace.The Israeli-Arab tragedy"),waardoor ze a.h.w. officiëel bevestigd worden.
Deze gezaghebbende Joden, die men moeilijk kan beschuldigen van antisemitisme, verwerpen dus het idee dat het vluchtelingen-probleem alleen werd gecreëerd door de Arabieren zelf, zoals Mevr Doornaert vermeldt.

2.Het is juist dat in Khartoem de Arabische Liga radikaal neen zei tegen onderhandelingen,vrede en het bestaansrecht van Israël.
Die -spijtige- verwerping moet waarschijnlijk toegeschreven worden aan de zware vernedering die de Arabieren kort ervoor hadden ondergaan door hun massaal militair verlies in 1967.
Daarna echter hebben Egypte (1979) en Jordanië (1994) wel vrede gesloten met Israël en in 2002 (Beiroet) hebben ALLE Arabische landen plechtig beloofd normale diplomatieke betrekkingen met Israël aan te gaan, indien dit land zich terug trekt uit de in 1967 bezette gebieden,Jerusalem splitst en er een juiste en onderhandelde oplossing komt voor de vluchtelingen. Dit vredesvoorstel, dat recentelijk nog herhaald werd, werd echter totaal genegeerd door Israël, hoewel de Joden voor de 1967-oorlog alleen maar hadden kunnen dromen van een dergelijke algemene Arabische erkenning !
Waarom verzwijgt Mevr Doornaert die belangrijke feiten en beweert ze dat Israël geen partners heeft voor vrede en dat de meeste Arabieren gewoon weigeren Israël te erkennen ? Dit is niet juist.

3.Mevr Doornaert beweert dat de kritiek op Israël gevoerd wordt door gauchisten en islamisten. Ik wil er echter op wijzen dat reeds jaren de Financial Times erg scherpe kritiek levert op het beleid van Israël (en de veel te grote meegaandheid daartegenover van de VS en de EU). Voor zover bekend behoort deze gezaghebbende Engelse zakenkrant noch tot de gauchisten,noch tot de islamisten !

Besluit : Het artikel geeft een erg eenzijdige en feitelijk foutieve versie van de problematiek, wat een kwaliteitskrant als DS onwaardig is.

Johan Claeys

zaterdag, juni 02, 2007

Haatpropaganda brengt geen vrede

Reactie op : [De Standaard: Haatpropaganda brengt geen vrede]

Onder de titel "Haatpropaganda brengt geen vrede" gaat uw redacteur Mia Doornaert ongestoord verder met haar eigen propaganda campagne voor het westerse kolonisatieproject in het Midden Oosten (DS, 1 juni 2007).

Terecht stelt ze dat de bezetting van Gaza door Egypte en de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door Jordanië een gevolg waren van de oorlog van 1948. Wat ze wijselijk verzwijgt is dat deze oorlog het gevolg was van een agressief kolonisatieproject (het zionistische project) waarbij westerse mogendheden met op kop de bankiersfamilie Rothschild en de groep Rhodes-Milner (Rio Tinto Zinc/De Beers/Anglo-American), een joods nationalisme gebruikten om een betrouwbare waakhond te installeren in het olierijke Midden Oosten onder de vorm van de staat "Israël".

Reeds in 1863 had de bankier Nathan Mayer Rothschild 4 miljoen pond sterling geleend aan koningin Victoria om de aandelen van de Egyptische onderkoning Ismaïl Pacha in de Suez Canal Company over te kopen en zo volledige controle te krijgen over het kanaal nog voor het afgewerkt was.
Het was evenmin toeval dat Arthur James Balfour, wiens hele carrière ten dienste stond van het verdedigen van de belangen van de groep Rhodes-Milner, in 1917 zijn fameuze belofte deed voor de oprichting van "een joods nationaal tehuis" in Palestina. Meteen won hij ook de sympathie van de Rothschild familie voor de projecten van zijn eigen groep Rhodes-Milner.

Het tijdperk van het kolonialisme is officieel voorbij maar blijkbaar niet in het Midden Oosten. De Arabieren leggen zich daar niet bij neer en moeten dat volgens geen enkele bepaling in het volkenrecht doen.

Johan Bosman
Melle