vrijdag, september 29, 2006

Waarom Belgische soldaten in Libanon?

[Lezersbrief aan Het Nieuwsblad en De Morgen]

Belgische soldaten naar Libanon. Ik begrijp het niet zo goed: wat gaan onze Belgische jongens daar doen in Libanon ? Ik lees: “bommen opruimen,” …maar die bommen zijn daar toch niet gegroeid als champignons? Ze zijn daar gedropt door Israëlische vliegtuigen op bevel van Israëlische generaals in akkoord met de Israëlische regering. Waarom moeten de Belgen dan die moordtuigen opruimen? Misschien hebben de Israëliërs niet zo’n goede ogen als de Belgen. Dat zou best kunnen want volgens Jan Egeland, Onder Secretaris Generaal voor Humanitaire Zaken van de Verenigde Naties, zijn er bij de bombardementen op Libanon méér kinderen gedood dan Hezbollah strijders, en daar mikten de Israëlische piloten toch op, zeggen ze.

Misschien zijn de Israëliërs niet zo bedreven in het opruimen van bommen, we hebben ze inderdaad alleen nog maar bommen weten gooien, ook de laatste dagen van de oorlog de duizenden clusterbommen, zonder enig militair nut, volgens Jan Egeland. Maar het minste wat ze dan zouden moeten doen is: de opruiming betalen. Wie potje breekt, potje betalen. Waarom moet de Belgische bevolking betalen voor de opruiming?

Misschien zijn de Israëliërs niet zo bedreven in het betalen van schadevergoeding. Ze moeten inderdaad al sinds 1948 -UN resolutie 194- schadevergoeding betalen aan de verdreven Palestijnen, en ik hoor dat ze nu in plaats van te betalen nog geld afpakken van de Palestijnen. Meer nog: ze pakken niet alleen geld af, ze pakken ook landbouwgrond, water en elektriciteit af en dynamiteren bruggen en wegen in Gaza. Bruggen en wegen die gebouwd zijn met Europees geld, ons geld! Wat doet een beschaafd land met iemand die zijn rekeningen niet wil betalen ? Een deurwaarder sturen en beslag leggen! We moeten daarvoor niet eens tot in Israël gaan: er wordt elk jaar door België voor 2,4 miljard € goederen gekocht in Israël, gewoon beslag leggen op die rekeningen tot onze jongens betaald zijn. En onze kapotte bruggen en wegen in Gaza, en de schade in Libanon ook. En nog een jaartje meer voor de schadevergoeding aan de Palestijnen, dan komt er misschien nog ooit vrede.

Filip Decoene

Serieverkrachter

[Lezersbrief aan De Standaard]

Aan de European Friends of Israël: Stef Goris, Claude Marinower, Paul Wille, Margriet Hermans en Hugo Coveliers. In nood kent men zijn vrienden, en jullie hebben gelijk: Israël is in grote nood. Het was dus hoog tijd dat onze democratisch verkozenen in het Europees parlement zich gingen inzetten daar waar de nood het hoogst is: in Israël. Jazeker, de wonden bij de Israëliërs zijn nog niet geheeld.

Mijnheer Goris, U kunt het zich levendig voorstellen, die honderden, duizenden kilos clusterbommen die met mensenhanden moesten geladen worden in de laadruimen van de vliegtuigen: de arme Israëlis moeten blaren op hun handen hebben en dat doet pijn. En beste Margriet Hermans, U kunt het zich levendig voorstellen welke nachtmerries die piloten doorgemaakt hebben, de voortdurende angst dat de bommen te vroeg zouden ontploffen en het eigen vliegtuig open rijten. Inderdaad, mijnheer Marinower, U kunt zich ten volle inleven in de gruwelen van een oorlog, zo als piloot in een enge en warme straaljager te zitten op zo’n grote hoogte, het is een ware marteling. Jawel mijnheer Coveliers, de Israëliërs hebben erg geleden in de voorbije oorlog.

Wilt U me nu even excuseren want er wordt gebeld, zeker weer die serie-verkrachter, arme man heeft waarschijnlijk weer erge dorst van zijn werk.

Hilda Vanderstichelt

Zwijgen over Israël?

[Reactie op lezersbrief van Louis-Philippe Arnhem in De Standaard]

In een recente lezersbrief schrijft L.-P. Arnhem dat de ngo's beter over China (Tibet) en Soedan (Darfoer) zouden spreken dan over Israël. Waarom zouden de ngo's moeten zwijgen over de meer dan 900 gedode burgers in Libanon en over de meer dan 100 gedode Palestijnse burgers in Gaza (operatie Zomerregen) omdat er elders nog meer ellende en miserie is?

Werner De Bus

Beelden uit het Midden-Oosten: “Het zijn net mensen” van Joris Luyendijk

Dit is een belangrijk boek. Vooral omdat Joris Luyendijk de euvele moed had om de journalistieke praktijk van het correspondentschap in het Midden-Oosten in zijn hemd te zetten. Hij doet dat door zeer eerlijk en open de praktische problemen te beschrijven die hij als correspondent ervoer en de confrontatie met zijn eigen twijfels niet uit de weg te gaan. Hij durft het aan die twijfels tot in zijn uiterste consequenties door te drijven, waarmee hij uiteindelijk de relevantie van zijn job in twijfel trekt én de pertinente vraag opwerpt of een deugdelijke nieuwsgaring wel mogelijk is in het Midden-Oosten. Dit boek veroorzaakt behoorlijk wat deining in Nederland en wellicht zal Luyendijk als ‘nestbevuiler’ niet zo snel nog bij zijn ex-collega’s aan de deur moeten komen. Na vijf jaar hield hij het sowieso voor bekeken. De specifieke invalshoek maakt dat ook Midden-Oosten specialisten dit boek wellicht zullen kunnen waarderen. Ben je als doorsnee consument van het dagelijkse buitenlandnieuws op zoek naar een pepmiddel voor je kritisch vermogen? Dan is dit boek het gedroomde medicijn.

(volledige recensie te lezen op http://koenstuyck.blogspot.com)

woensdag, september 27, 2006

De "European Friends of Israel"

[Lezersbrief aan De Standaard als reactie op "European Friends of Israel"]

Je moet maar durven: de rook is nauwelijks opgetrokken, de clusterbommen nog niet opgeruimd en daar staan ze al: de vrienden van... neen niet van het platgebombardeerde Libanon, de vrienden van de bommengooier Israël. EFI noemen ze zich, de European Friends of Israël. "Vereniging tegen het antisemitisme en haat" noemt voorzitter Gunnar Hökmark de EFI.

Tegen antisemitisme en haat, daar kan ik me volstrekt in vinden, alleen is de naam dan wel fout gekozen, want de regering van Israël doet vandaag al het mogelijke om het antisemitisme aan te wakkeren. Voor onze Friends heb ik zelfs een eenvoudig recept tegen het antisemitisme: laat Israël gewoon het internationaal recht toepassen, de conventie van Genève en de VN resoluties:
1) Onmiddellijke en onvoorwaardelijke terugtrekking van de Israëlische troepen uit alle bezette gebieden (inclusief Oost-Jeruzalem) tot de grenzen voor 1967 (VN resoluties. 242 en 338)

2) Ontruiming van alle Joodse kolonies in bezet gebied (inclusief Oost-Jeruzalem) en overdracht van onbeschadigde infrastructuur aan Palestijnse Autoriteit. (VN resoluties 252, 446, 452 en 478)

3) Slopen van de Apartheidsmuur, van de prikkeldraad rond de Gazastrook en staking van alle belemmeringen van bewegingsvrijheid (overeenkomstig Conventie van Genève).

4) Herstel van de Palestijnse infrastructuur, vernield in de huidige oorlog en compensatie voor de schade aan huizen, boomgaarden enz.

5) Individueel recht op terugkeer en vergoeding van de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen naar hun eigen vroegere woonplaatsen (VN resolutie 194).

6) Stopzetten van discriminatie van de Arabieren in Israël .

7) Vernietiging van de Israëlische massavernietigingswapens en controle van het Internationale Atoomenergie Agentschap op het Israëlische nucleaire programma.

Echte vrienden durven de waarheid zeggen, beste vrienden, alleen dan is er hoop op vrede. De Belgische leden van de Europese vrienden van Israël zijn Stef Goris, Claude Marinower, Paul Wille, Margriet Hermans en Hugo Coveliers. Ze zijn goed geplaatst om hun Israëlische vrienden attent te maken op een Vlaams spreekwoord: "potje breken, potje betalen." Want waarom moeten wij eigenlijk betalen voor het opruimen van clusterbommen die uw vrienden hebben gedropt ?
Pol Vandenplas

maandag, september 11, 2006

Thomas Friedman's scepticisme

[Reactie aan De Morgen op artikel van Thomas Friedman op 9 september]

Na het artikel "de democratie ontvoerd" (DM 15.7.2006) van Thomas Friedman, opnieuw een interview met deze Amerikaanse columnist "de democratisering wordt gekidnapt" (DM 9.9.2006). Voor wie nog niet zou weten waarom Israël het sturen van een Europese vredesmacht naar Zuid-Libanon als voorwaarde voor een staakt-het-vuren heeft afgewongen vertelt hij: "Zowel Hezbollah, Syrië als Iran kunnen Israël niet langer provoceren zonder zichzelf in een conflict met de Europese Unie te storten." Als de journalist hem vraagt of hij gelooft wat onderzoeksjournalist Seymour Hersh schreef in The Newyorker dat "Washington vooraf op de hoogte was gebracht van de Israëlische inval in Libanon" maakt hij er zich vanaf met met vijf woorden: "hier ben ik sceptisch over."

In De Morgen van 14.8 zei Hersch dat de VS de aanval op Libanon als een soort voorbereiding zien voor een latere preventieve oorlog tegen Iran. Daarom spreekt Friedman trouwens meer over de verantwoordelijkheid van Iran en Hezbollah dan over de verantwoordelijkheid van Israël in het Libanees conflict. In feite zou men dit interview kunnen decoderen door telkens Iran en Hesbollah te vervangen door Vernigde Staten en Israël. Enkele voorbeelden: "Deze oorlog werd gevoerd voor een derde partij, Iran" (lees de VS) of "Als zij zich aansluiten bij economische sancties dan bindt Iran (lees Israël) wel in" of "terwijl Hezbollah (lees Israël) tegelijkertijd aan de regeringen van Iran en Syrië (lees de VS) verantwoording aflegt" of ten slotte "Maar de Verenigde Staten (lees Israël) weigeren om met Syrië aan de tafel te gaan zitten."

Werner De Bus

donderdag, september 07, 2006

Israël nu handen vrij om Gaza te wurgen

[reactie op het artikel "Israël heft blokkade Libanon op" verschenen in De Morgen van 7 september 2006]

"Israël heft blokkade Libanon op" (De Morgen 7.9.2006) omdat het van "VN-chef Kofi Anan een boodschap gekregen had dat de internationale troepenmacht klaar is om de zeehavens en vliegvelden in Libanon over te nemen." Deze internationale troepenmacht neemt dus het vuile werk over, zodat Israël nu de handen vrij heeft om de operatie "Zomeregen" in Gaza verder te zetten en op de West-Jordaanoever elke Palestijnse weerstand nog harder neer te slaan. Israël kan nu ongestoord de zeehaven en luchthaven van Gaza blokkeren en verder gaan met het arresteren van Palestijnse ministers en politici.

Werner De Bus

dinsdag, september 05, 2006

Hezbollah en Israël "akkoord met VN-bemiddeling" gevangenruil

[Reactie verzonden aan de hoofdredactie van De Tijd]

De Tijd en andere media zoals het Limburgs Dagblad (ANP) doen net alsof Kofi Annan het voorrecht heeft als bemiddelaar, terwijl de VN-resolutie met rugnummer 1701 hem daar duidelijk de macht toe gaf. Dit is gewoon de uitvoering van de resolutie 1701, die Israël al meermaals heeft geschonden op grote schaal:
a.. Luchtblokkade van Libanon
b.. Zeeblokkade van Libanon
c.. Bezetting van grote delen van Zuid-Libanon die nog gaande is
d.. Militaire acties in Baalbek en op andere plaatsen door paratroopers
e.. Niet-erkennen van Libanon als een soeverein land

VN-resolutie 1701 betreffende de wapenstilstand tussen Israël en de Hezbollah-milities in Libanon zegt uitdrukkelijk dat de VN-Secretaris-Generaal, Kofi Annan, een maand te tijd krijgt als bemiddelaar voor de vrijlating van twee door Hezbollah ontvoerde Israëlische militairen. Hij moet ook trachten een definitief vredesakkoord tussen Israël en Libanon tot stand zien te brengen. Hij heeft zich dus niet als vrijwilliger "opgeworpen" in het conflict. Integendeel de Ghanees kreeg voor deze bemiddelingsrol de volledige steun van de VN-Veiligheidsraad.

Het gaat hem dus helemaal niet over "akkoord" of "niet akkoord zijn" met de bemiddelingspositie van Kofi Anan, maar over de uitvoering van de door de VN gestemde resolutie. Israël moet zich bovendien volledig terugtrekken uit Libanon en het embargo opheffen als het aan deze resolutie wil tegemoet komen. Als we de ontwapening eisen van Hezbollah, dan moet men dit ook aan het zionistisch regime in Israël vragen. Dan moet er ook een einde komen aan de bezetting van het historische Palestina en de delen van de Levant.

Wanneer staat Israël controle toe op haar kernactiviteiten? Wanneer gaat dit land tientallen VN-resoluties en uitspraken door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag uiteindelijk naleven? In de Israëlische gevangenissen zitten tienduizenden Palestijnen vast, waaronder honderden minderjarigen, vaak zonder enige aanklacht. Duizenden clusterbommen zullen nog jaren dodelijke slachtoffers maken in Libanon. En de Israëlische bombardementen zorgden voor de ergste milieuramp in de Middellandse Zee.

Alle nederzettingen in de bezette Palestijnse gebieden zijn illegaal en moeten onmiddellijk worden ontmanteld en verlaten. Maar neen, men bouwt nog 700 nieuwe woningen in de bezette gebieden op de Jordaanover. Dit is een zuivere vorm van racisme, een schoolvoorbeeld ervan zelfs. De Genocide tegen het Palestijnse volk gaat verder. Meer dan 200 doden in de bezette Gazastrok en dagelijks doden op de Westelijke Jordaanoever de voorbije weken, en de pers zwijgt over deze massamoord door de Israëlische staatsterreur. We zwijgen omdat we het geluk hebben hier te wonen en te leven, maar stel je eens voor dat je in Rafah, Gaza-stad of Ramallah woont. Ben je dan ook zo gelukkig dat de hele wereld stil is terwijl je broers en zussen worden vermoord, je moeder wordt verkracht door Israëlische soldaten en je vader zonder aanklacht al jaren in de gevangenis zit van de bezettingsmacht?

Toen joden, homoseksuelen, Esperantisten, zigeuners, 'economisch onwaardigen', Polen, gehandicapten en mensen die zich verzetten tegen de nazi's, in concentratiekampen terechtkwamen zwegen velen. De holocaust of de Shoah, de vernietiging, kon worden uitgevoerd. Zestig jaar later worden Palestijnen uitgemoord in hun eigen land dat al decennia wordt bezet. En opnieuw zwijgen we... Erger, we gaan allerlei handelsakkoorden aan met Israël, Duitsland levert kernonderzeeërs, Europa en Amerika andere wapens en politiek houden we de Israëli's te vriend. Tot welke prijs? Het is eveneens opmerkelijk dat er zogenaamde "internationale vredestroepen" komen tussen de strijdende partijen, maar dat deze troepen enkel actief gaan zijn in Zuid-Libanon en niet in Noord-Israël. Men werkt duidelijk met twee maten en gewichten.

Mario Bergen

Iszraël verantwoordelijk voor zakkende waterpeil van de Dode Zee

[Commentaar op artikel in DM over de "ecologische ramp" bij de Dode Zee van 4 september]

Ik lees in DM 04/09, pagina 11, dat een Britse architect de Dode Zee moet redden, door het via een kanaal met de Rode Zee te verbinden. Het waterpeil zou er dramatisch gezakt zijn. De argumentatie voor dit project, namelijk "door de verdamping van het water zakt het peil van de Dode Zee ieder jaar met 1 meter" is een halve grove leugen. Het water van de Dode Zee, een groot meer, verdampt zeker, en is daarom door de jaren heen een zoutwatermeer geworden. Dat dit de laatste jaren zeer snel zakt is een feit. Maar daarvoor is Israël verantwoordelijk!

Het systeem is kort samen te vatten als volgt. Het begint reeds in de Golan Hoogvlakte, door Israël veroverd op Syrie, een vruchtbaar en waterrijk gebied. Israëlische nederzettingen nemen daar steeds meer water af. Dit water vloeide vroeger ook naar het meer van Galilea, waar men door water met laag zoutgehalte op te pompen uit zo'n 300 putten, het zoutere water van dit meer kan aanlengen. Verder vloeit dit water via de Jordaan, met water uit bronnen aangevuld, naar de Dode Zee. Israël heeft in de loop der jaren een bijna volledige hegemonie verworven over het oppervlaktewater van de Jordaan. Waar vroeger de Jordaan een rivier was is dit ongeveer een beek geworden, zodat er nog zeer weinig water in de Dode Zee terecht komt en dus door kleinere toevoer en de verdamping zoals vroeger, het waterpeil zakt. De grote afnemer van water in dit hele gebied is Israël. 90% van de landbouwgronden van de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever worden geiïrigeerd, tegenover 2,5% van de Palestijnse. De joodse nederzettingen beschikken over bijna tweederde van het totale geirigeerde areaal op de Westelijke Jordaanoever.

De Israëli's zelf verbruiken ook veel meer water dan de Palestijnen (o.a. zwembaden). Terwijl in nagenoeg alle joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever 24 uur per dag water uit de kraan komt, zijn ca. 250 van de 500 Palestijnse dorpen niet op de waterleiding aangesloten. Militaire orders bepaalden o.a. dat Palestijnen geen nieuwe putten mochten slaan of verdiepen.enz.. enz..

De waterpolitiek van Israël is nog maar eens in strijd met Haagse (1907) en Geneefse (1949)Conventies. Israël bezit geen soevereiniteit over de gebieden die het bezet houdt. Daar hoort water ook bij. Israël steelt niet alleen gronden van de Palestijnen, maar in alle stilte hun water ook. En dan moet er de "ecologische ramp" worden uitgevonden.

De plannen voor dit kanaal zijn helemaal niet nieuw, maar Israël heeft steeds meer water nodig. Alhoewel zeker toeristen naar de Dode Zee komen, heeft deze situatie veel minder met toerisme te maken. 'Vredesduif' Shimon Perez moet er dan nog snel aan toevoegen dat deze reddingsoperatie een boost kan betekenen voor het vredesproces in de regio. ZEKER DAAR NIET, omdat Israël er nooit opgehouden heeft nederzettingen te bouwen, vredesprocessen of niet. EN ZEKER HIJ moet dat NIET verkondigen, want hij heeft het bouwen van nederzettingen ook aangemoedigd. Maar voor de Public Relations hoort er het woord "vrede" bij.

Ik meen dat de voorstelling van zaken zoals in DM, moet rechtgezet worden.

Johan Van Hulle

maandag, september 04, 2006

Israël, 700 nieuwe woningen op de westelijke Jordaanoever

[Mail naar de vrt radio over hun berichtgeving om 13.00 uur]

Nieuwsuitzending 13.00 vandaag 4 september. Ik heb bezwaar tegen uw berichtgeving van "een verbetering van een verbinding met een andere nederzetting." Het ging over het bouwen van 700 nieuwe woningen door Israël op de westelijke Jordaanoever, een uitbreiding van een reeds bestaande nederzetting: (1) Dit is de zoveelste schending van artikel 49 van de 4de conventie van Genève die verbiedt op bezet gebied nederzettingen te bouwen en eigen bevolking naar daar over te plaatsen. (2) Dit is de zoveelste negering van de zoveelste VN resolutie. (3) Van wat nog rest van een hoop op een Palestijnse staat, blijft nog minder over, omdat men terug voor nieuwe voldongen feiten gesteld zal worden. (4) Het zal bijdragen tot de aaneensluiting met andere nederzettingen zodat opnieuw Palstijnen zullen omsingeld worden. (5) Nog maar eens zullen Palestijnen hun land moeten verlaten. Meestal worden de gronden gewoon in beslag genomen zonder enige vergoeding. Men zal niets zeggen over hoe en hoeveel Palestijnen die daar reeds eeuwen wonen, van de ene op de andere dag alles zullen verliezen en wat ze daartegen kunnen doen. Niets. Tenzij "terrorist" worden.

Nogmaals zullen verbindingswegen aangelegd worden die Palestijnen niet mogen gebruiken en zullen zij, ook families, van elkaar geïsoleeerd worden. Nogmaals zullen er andere checkpoints komen, zullen Palestijnen vernederd worden, nog meer hun mobiliteit verliezen, zal transport van goederen en mensen moeilijk worden, soms afgesloten, en komt onderwijs en de verbinding met ziekenhuizen in het gedrang.

Het zal wel een "verbetering" zijn voor Israëli, maar ik meen dat dit de zoveelste flagrante verdraaiing is in de berichtgeving over de situatie. Men heeft nog maar eens niets geleerd over de arrogantie van Israël, zoals duidelijk tijdens de laatste oorlog in Libanon.

Johan Van Hulle

vrijdag, september 01, 2006

Moord is moord

[Reactie aan De Standaard, betreffende de voorstelling van de feiten bij de moord of Hossam Jadarat, op 31 augustus]

Na de barbarij van Israël in Libanon, waarvan VN-topman Jan Egeland zegt dat de laatste acties van Israël "volledig immoreel" en "schokkend" zijn, kan De Standaard 31/08 , het niet nalaten om een artikel van Associated Press (ap), het "overlijden van de leider van de militaire vleugel van de Islamitische Jihad" over te nemen. De eerste regel van het artikel verschuift het accent al van het volledig artikel, door te spreken over het "overlijden." De man is vermoord, punt.

Verder heeft men het nog altijd moeilijk om in verband met Israël, het woord "vermoorden" te gebruiken en spreekt men nog over "liquideren." De toon van het artikel klinkt dus heel wat lichter en verdraaid, dan wat in in werkelijkheid is gebeurd namelijk moord. Het was een wederrechtelijke daad, en dus een misdaad, de zoveelste. Ik weet dat mijn opmerkingen zullen afgedaan worden als onbelangrijk of muggenzifterij. Indien dit waar zou zijn, waarom doet men het dan toch maar? Na alles wat we de laatste weken met Israël meegemaakt hebben, meen ik dat er geen plaats meer is om dergelijke feiten op deze manier voor te stellen.

Johan Van Hulle