zaterdag, februari 27, 2010

De moord op Mabhouh in Dubai

[Reactie aan Humo]

Waar maken de westerse regeringen zich vandaag druk over na de moord op Mabhouh? Dat hun paspoorten vervalst werden door Israël, wat een misdaad! Niet dat Israël doodseskaders uitstuurt in binnen- en buitenland om tegenstanders te vermoorden, dat lijkt -tot nogtoe- geen probleem.

Nu de Britse Times heeft gevonden waar en wanneer Netanyahu himself de opdracht voor deze executie heeft gegeven, wordt het toch wel zeer moeilijk voor de Europese regeringen om de gebeurtenissen te negeren (http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/middle_east/article7034933.ece). Europa dat over heel de wereld de democratie en de mensenrechten wil bevorderen, datzelfde Europa bakt zoete broodjes met een regime dat zich bedient van doodseskaders ?!? Bovendien is Netanyahu een recidivist: ook toen hij in 1997 eerste minister was, had hij al eens opdracht gegeven om een tegenstander te vermoorden - Khaled Meshaal in Jordanië, de opdracht mislukte, de Mossad agenten werden aangehouden (en later uitgewisseld tegen Sheik Yassin).

Iemand schreef ooit: "Israël is de enige staat die niet enkel zijn vrienden, maar ook zijn vijanden zelf wil kiezen". Daarbij executeert het alle Palestijnse leiders, die ooit in staat zouden zijn om een valabele gesprekspartner voor de vrede te zijn. Dat daarbij het vredesproces zelf wordt getorpedeerd is evident, ondertussen gaan ze door met de annexatie van Palestijnse grond en waterbronnen, het verdrijven van de Arabische bewoners uit Oost-Jeruzalem (en Hebron, en...) en het uithongeren van de inwoners van Gaza.

Dat er niet meer protest -en sancties- komen tegen dit moorddadig regime is hoogst verwonderlijk.

Hoog tijd dat de Europese steun aan deze schurkenstaat wordt stopgezet.

Pol Van den plas, Gent

Angst voor vrede

[Reactie op het artikel “Groen licht voor bouw van 600 huizen in gekoloniseerde wijk Oost-Jeruzalem” in De Morgen online op 26/02/2010]

Het regime van Netanyahu beefde deze week van angst, niet omwille van Syrische troepenbewegingen, Iraanse verklaringen rond het nucleaire programma, raketten van het Palestijns verzet of dreigementen van het Libanese Hezbollah. Nee, het extreem-rechtse Israëlische kabinet kreeg het aartsbenauwd door het risico op vrede omdat Fatah en Hamas eind maart hun jarenlange strijd willen beëindigen en 54 Democratische volksvertegenwoordigers in de V.S. president Obama opriepen om een einde te maken aan de blokkade van de Gazastrook.

Israël en vrede zijn elkaars opponenenten, het ene sluit het andere uit. Komt er vrede, dan verdwijnt Israël in zijn huidige staatsvorm en zullen alle onderdanen dezelfde rechten moeten krijgen in Israël. Dat is meteen het einde van het apartheidsregime en de kolonisering van Palestijnse grond. Het zionistische project van een unieke joodse staat gaat dan meteen naar de haaien.

Een gelijkaardig scenario toen vrede te dicht bij kwam voor Tel Aviv deed zich voor in 1982, na een staakt-het-vuren tussen Israël en de PLO en het vredesplan van de Arabische Liga van 1981. Zowel de Palestijnen als de Arabische Liga eisten toen met internationaal aanhoren een Palestijnse staat op basis van de grenzen van 1967. In 1982 begon Israël als reactie met de invasie van Libanon.

Of een ander voorbeeld van de Israëlische angst voor vrede toen na maanden staakt-het-vuren door Hamas Israël de Gazastrook bleef afgrendelen en uithongeren en uiteindelijk de gekende Gazaoorlog daar begon.

De geschiedenis herhaalt zich nu, na de uitdrukkelijke wens uit diverse hoek (Israëli's getroffen door de internationale boycot, Democraten in de V.S., EU-buitenlandvertegenwoordiger Ashton, Katholieke kerken, Israëlische vredesbewegingen, Palestijnen) om serieus rond te tafel te gaan zitten en vrede op korte termijn te bewerkstellingen in de regio. De V.S. wensen na de terugkeer van de Amerikaanse ambassadeur in Damascus dat Syrië de banden met Iran op een laag pitje zet. De Syriërs lieten al weten dat ze geen dictaten uitvoeren van Obama. Ze bevestigden de goede banden met Iran. De door Israël bezette Syrische Golanhoogte blijft voor hen een primaire hindernis voor vrede in de regio.

Netanyahu en zijn kabinet moesten deze week dus alle zeilen bijzetten om vrede te vermijden om het voortbestaan van Israël als Apartheidsstaat te garanderen.

Twee Palestijnse historische moskeeën in bezet gebied werden op een Israëlische erfgoedlijst geplaatst. Israël blijft hasstarrig weigeren om de bouw in de kolonies op te geven (ondanks een zogenaamd “moratorium van tien maanden”) en haalt nu een oud dossier onder het stof voor bijkomend 600 kolonistenhuizen in bezet Oost-Jeruzalem. Zowel de bouwwerkzaamheden als de kolonies en de bewoning aldaar door Israëlische burgers zijn illegaal volgens de Vierde Conventie van Genève, die burgers in oorlogstijd moet beschermen, als VN-resoluties 446 en 452 van de Veiligheidsraad (1979).

Israël heeft echter lak aan VN-resoluties, zo ook aan resolutie 1701 toen het in de nacht van woensdag op donderdag constant met Israëlische oorlogsvliegtuigen boven heel Libanon vloog. Vrijdag pakte de Libanese veiligheidsdiensten de Israëlische Mossad-spion Michel Abdo uit Baabda op alvorens hij inlichtingen kon overbrieven aan Israëlische officieren in de Ukraïne. Israël blijft zich dus als een bezettende macht in Libanon gedragen. En hoe meer onstabiliteit in de regio, hoe minder aandacht er gaat naar vredesvoorstellen om een einde te maken aan het Israëlisch-Palestijns conflict. Met de Israëlische wandaden tegen Palestijns erfgoed, nieuwe huizen in de kolonies en oorlogsvliegtuigen boven Libanon blijven vredesvoorstellen die een Israëlische ondemocratische staat zouden opdoeken weer even in de koelkast.

Mario Bergen, Leuven

Linken:

· http://www.dailystar.com.lb/article.asp?edition_id=10&categ_id=17&article_id=112110

· http://www.dailystar.com.lb/article.asp?edition_id=1&categ_id=2&article_id=112177

· http://www.dailystar.com.lb/article.asp?edition_id=1&categ_id=1&article_id=112164

donderdag, februari 25, 2010

Franstalige indoctrinatie over “het unieke joodse lijden”

[Lezersbrief aan Knack]

18.000 kijkers in bioscopen in België (waaronder 11.000 tieners van 12 tot 18 jaar uit ruim 200 scholen) kregen de film Modus Operandi te zien. Met de steun van de minister van Leerplicht, Christian Dupont, werden duizend video's beschikbaar gesteld aan leerkrachten van alle Franssprekende secundaire scholen in België. Dit laat de webstek van Les Films de la Mémoire weten. ( http://www.lesfilmsdelamemoire.be )

De film Modus Operandi ( http://www.film-modusoperandi.be ) gaat over de jodenvervolging in België. Vraag is of de Franse Gemeenschap Wallonië-Brussel ook een film gaat laten zien over de Nakba toen Palestijnen werden verdreven. Anno 2010 worden Palestijnen in Israël nog steeds vervolgd voor hun afkomst. Zo zijn er aparte wegen, apartheidsmuren, checkpoints, nauwelijks nutsvoorzieningen voor Palestijnen en een schrijnende achteruitstelling op sociaal vlak.

Deze joodse NGO, die banden heeft met het Centre Européen Juif d'Information ( http://www.ceji.org ), ontleent ook de film Faces of Occupation. Het gaat dan niet over de Israëlische bezetting van Palestijns land, maar over de bezetting van België door nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Onder druk van de Israëlische lobby werd door de Verenigde Naties 27 januari uitgeroepen tot “Internationale Herdenkingsdag voor de slachtoffers van de joodse genocide”. De Franstalige Belgische minister van Onderwijs schaart zich daar achter. De verplichte stof voor secundaire Franstalige leerlingen bevat een indoctrinatie in het “unieke leed van joden” met een erg eenzijdig lessenpakket. ( http://www.adm.cfwb.be/upload/docs/2789_20090116163259.pdf )

In het Koninklijk Legermuseum in Brussel loopt tot 19 april 2010 een tentoonstelling over de joodse Shoa in Ukraïne waar allen naartoe horen te gaan. Het CRECCIDE (Carrefour Régional et Communautaire de la Citoyenneté et de la Démocratie) heeft een speciaal lessenpakket gemaakt voor 10-14-jarigen over de Holocaust. Voor de vijfde en zesde klas van de basisschool zijn er de onderduikbrieven van de 6-jarige Jacqueline van der Hoeden in “Les carnets de Lieneke” (“Brieven aan Lieneke”) om nauwgezet te bestuderen.Voor leerlingen van de eerste graad is er het werk “J’étais enfant dans le ghetto de Varsovie”. Voor de tweede en derde graag is het nodig de DVD Modus Operandi te tonen. Ook werk over de “Joodse genocide 1941-1944” en contacten met getuigen voor een debat onder jongeren staan ter beschikking van scholen.

Onder minister Dupont richtte het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding in 2004 een waakzaamheidscel op met vertegenwoordigers uit de verenigingen van de Joodse gemeenschap. Ter gelegenheid van de herdenking van de 60e verjaardag van de bevrijding van de nazi-kampen kwam er het project "Scholen voor Democratie". De toenmalige federale minister liet 100.000 exemplaren verdelen van het boekje Simon, het jongetje dat wist te ontsnappen, op de Dag van de Joodse Martelaar in september 2005. Doelgroep waren leerlingen van het derde jaar basisschool (7-8 jaar). De focus - bij de voornamelijk Franstalige bronnen - ligt bij nazi's, kampen en uitroeiing. Als toemaatje zijn er voor de jonge kerels bezoeken aan het Joods museum van deportatie en verzet (Mechelen) én het nationaal gedenkteken in Breendonk

Het probleem is niet dat men niet mag spreken over de Holocaust, maar de waanzin waarbij men dit voorstelt als de énige genocide van betekenis. Het verplicht lessenpakket creëert een stemming van “Er was geen groter lijden in de geschiedenis dan het lijden van joden. Er was geen grotere vervolging dan deze van joden en enkel joden waren het slachtoffer van de nazi-politiek tijdens de Tweede Wereldoorlog.”

Er wordt allesbehalve een genuanceerd beeld opgehangen van volkerenmoorden. Genocides in Afrika, Armenië, Rusland, Biafra, Ethiopië, Cambodja, Guatemala, Irak, op de Balkan, Algerije en heden nog onder het Palestijnse volk worden verzwegen. Eén miljoen Indianen werden door de Amerikanen gedood tussen 1620 en 1890. Bij de Congolese Burgeroorlog vielen sinds 1998 vier miljoen doden. Franstalige kinderen in ons land mogen dit niet te weten.

Het eenzijdig berichten over genocides als een fenomeen dat enkel joden treft, kan men niet anders benoemen dan indoctrinatie op jonge leeftijd. De Israëlische lobby heeft met minister Dupont de beste vertegenwoordiger die men zich kan inbeelden om het jonge volkje te hersenspoelen. Het joods lijden of de concentratiekampen waren niet uniek, het enige unieke is de exploitatie van dit lijden om zich te wentelen in een slachtofferrol en deze te misbruiken om de oprichting van de staat Israël en zijn apartheidspolitiek te vergoeilijken.

Mario Bergen, Leuven

dinsdag, februari 23, 2010

Israëlische veiligheidsagenten op Zaventem

[Reactie naar De Standaard]

In zijn bijdrage voor Opinie&Analyse (De Standaard 18.2.2010) legt Filip Verhoest uit waarom het toezicht op de Belgische staatsveiligheid onmisbaar is. Men zou zich ook dezelfde vraag kunnen stellen voor de controle op de Israëlische veiligheidsagenten in de luchthaven van Zaventem. Sommige reizigers die met El Al of met Brussels Airlines naar Tel Aviv vliegen, worden onderworpen aan een urenlange ondervraging in een apart bureau van de Israëlische veiligheidsidenst Mossad in Zaventem waarbij ze zich helemaal moeten uitkleden op hun onderbroek na. Niet enkel hun kleren, maar ook hun laptop en andere bagage worden onderzocht. Ook op het Vakantiesalon in Brussel traden Israëlische geheime agenten op tegen een aantal mensen die een ludieke protestactie voerden in de nabijheid van de Israëlische infostand.

Is dit allemaal wettelijk ? Bestaat daarover een akkoord met Israël ? Indien ja, wie heeft zulk akkoord afgesloten en wie controleert of dit akkoord wordt nageleefd? Moet hier ook niet meer transparantie zijn ? Krijgen de buitenlandse geheime diensten in België vrij spel? Moet in een democratie daarover niet naar de burgers gecommuniceerd worden ?

Werner De Bus

Terrorisme

[Reactie naar Humo]

In het interview van Humo (19.2.2010) met Chris De Stoop over Muriel Degauque die zich in Irak opblies, is er sprake van terrorisme. In de westerse media wordt elk verzet tegen de Amerikaanse of Israëlische bezetter bestempeld als terrorisme. Toen in de jaren veertig joodse milities aanslagen pleegden tegen de Engelse bezetter (zoals het opblazen van het King Davidhotel in 1946) of Palestijnse dorpen uitmoordden (zoals Deir Yassin in 1948) werden ze als vrijheidstrijders beschouwd. Toen in de jaren dertig de internationale brigades naar Spanje vertrokken om er het Francoregime te bestrijden, werden ze in België als helden uitgewuifd.


Werner De Bus,

zondag, februari 21, 2010

Het land dat zich alles kon veroorloven

[Reactie op het artikel “Israël wil imago oppoetsen” in De Volkskrant online van 19/02/2010]

De Israëlische staat wil haar imago oppoetsen. “Welkom in het Beloofde Land, voor Palestijnen echter het beroofde land”. “Wij bouwen een kernmacht, ter land, ter zee en in de lucht, en honderdduizenden Palestijnen brachten wij reeds op de vlucht”, “Nanotechnologie, superwapens, elektrische auto's en medische apparatuur is onze job, maar met ons Apartheidshekken, de bezetting, checkpoints en militaire invallen staan wij aan de top”, “Na de Nakba werd Israël onze staat, alleen voor joden en apartheid daar is het waar het om gaat”, “Israël wil zijn imago oppoetsen, maar moet zich eerst aan democratie en mensenrechten toetsen”.

Stel dat elf leden van de Iraanse Revolutionaire Wachters in het Sheraton in Brussel vermomd als toeristen een joodse topdiplomaat om het leven brachten en nadien uitzwermden naar alle windrichtingen vanuit de luchthaven van Zaventem. Vier uur nadat de feiten werden ontdekt zou de VN-Veiligheidsraad in spoedzitting bij elkaar komen. De internationale massamedia en de zogenaamde internationale gemeenschap van rijke landen zou spreken over een oorlogsdaad en internationaal terrorisme. Men zou de moordaanslag in Brussel in de zwaarst mogelijke bewoordingen veroordelen. Vanaf 1 april 2010 zou een zwaar sanctiepakket ingaan, unaniem goedgekeurd door de VN-Veiligheidsraad. Iran zou zijn aardolie niet langer kunnen raffineren in het buitenland. Iran zou zijn producten, waaronder aardolie en aardgas, niet langer kunnen verkopen op de internationale markt. De banktegoeden van alle Iraniërs in het buitenland zouden worden geblokkeerd. Alle lucht- en zeeverkeer van en naar Iran zou worden stilgelegd. Internationale schepen zouden controleren dat het embargo strikt wordt nageleefd. Over West-Iran zou een no-go zone komen waar de Iraanse luchtmacht niet langer mag vliegen omdat daar een Arabische minderheid woont en deze no-go zone zou worden gecontroleerd door de internationale gemeenschap. Slechts 200 producten vermeld op een lijst van de VN mogen nog Teheran binnen: bouwmaterialen, onderdelen voor machines, medische apparatuur e.d. horen daar niet bij. Men zou de Iraanse leiders zo willen treffen, maar enkel het Iraanse volk schade berokkenen.

Vervang de Iraanse Revolutionaire Wachters door de geheime Israëlische dienst Mossad en stel dezelfde vraag wat zou gebeuren als deze een topman van Hamas in Dubai buitengerechtelijk executeren. Dat ziet men nu, na de aanslag op Mahmoud al-Mabhouh. Niets, alleen maar wat geblaat, maar de schapen grazen rustig voort. Dat is het verschil tussen het gedrag van Apartheidsstaat Israël dat wordt getolereerd en de listige politiek om moslims en het Midden-Oosten te verdelen in oorlogen en conflicten om nadien met de natuurlijke bodemschatten te kunnen gaan lopen voor een appel en een ei gebruik makende van lokale marionetten.

Israël mocht heel Libanon in het puin leggen in 2006, 1.500 Palestijnen uitmoorden tijdens de Gazaoorlog in 2008-2009, een Hamas-topman laten liquideren door de Mossad in 2010 en maandag tegen EU-ministers van Buitenlandse Zaken in Brussel zware sancties eisen tegen Iran alhoewel hun eigen broekzakken uitpuilen met kernwapens, tanks met een anti-raket systeem, witte fosfor en onbemande aanvalsvliegtuigen.

Mario Bergen, Leuven

zaterdag, februari 20, 2010

Joodse enclave van racisme en apartheid

[Lezersbrief aan het Nieuwsblad]

Israël blijft een joodse enclave van apartheid en racisme in de Arabische wereld en dit werd de laatste weken opnieuw duidelijk met tal van voorbeelden (deze opsomming is uiteraard niet volledig):

Toeristen in Israël-Palestina mogen niet langer gebruik maken van Palestijnse bussen die Bethlehem verbinden met Jeruzalem. Toeristen worden van de Palestijnse lijnbus 11 geplukt en moeten gebruiken maken van de tunnelbus of de Israëlische militaire checkpoint 300 (Gilo).

Op 4 december 2009 wordt de Ierse minister van Buitenlandse Zaken, Micheál Martin, en andere ministers de toegang tot de Gazastrook ontzegt door Israël.

Op 9 december 2009 werd een delegatie van EU-parlementsleden de toegang tot de Gazastrook verboden.

Op 22 januari 2010 werd door de Israëlische minister van Publieke Veiligheid, Yitzhak Aharonovitch, de publieke diploma-uitreiking voor Palestijnse studenten verboden in Umm al-Fahm.

Op 25 januari 2010 wordt de Belgische minister Charles Michel de toegang toe de Gazastrook ontzegt.

Israël laat nog steeds geen muziekinstrumenten, boeken en kleding toe tot de Gazastrook. En dan geeft het de schuld aan Hamas dat muziek zou verbieden onder de Palestijnen in de Gazastrook.

Duizenden Palestijnen wonen in lemen huizen na de verwoestende oorlog die Israël tegen anderhalf miljoen Palestijnen ontketende. Israël verbied immers alle bouwmaterialen toegang tot de Palestijnse kuststrook.

Op 30 januari 2010 ontkent de Israëlische staat tegenover de Verenigde Naties oorlogsmisdaden in de Gazastrook, maar enkele dagen later krijgen twee Israëlische militairen wel een berisping voor het gebruik van witte fosfor.

Op 9 februari 2010 neemt Tel Aviv de werkvergunning af van diverse buitenlandse NGO-leden. 120 NGO’s die humanitaire hulp geven aan de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook worden getroffen door de Israëlische maatregel.

Mario Bergen, Leuven

Link:
http://alethonews.wordpress.com/2009/12/16/israel-bans-tourists-from-key-west-bank-bus-line/

Maandag privé-onderhoud Vanackere-Lieberman in Brussel

[Lezersbrief aan De Morgen]

Israël en zijn geheime dienst Mossad zijn twee handen op één buik. Ze maken gebruik van een netwerk van veiligheidsfirma's zoals Verint dat zorgt voor de veiligheid van het openbaar vervoer in New York, Londen en Madrid en de controle op het internet- en telefoonverkeer wereldwijd. Ook de Nederlandse AIVD en vijftig andere landen maken gebruik van Israëlische technologie voor hun telefoontap.

Verint Inc. (voorheen Comverse Infosys) doet samen met het Israëlische Amdocs Ltd. al decennialang telefoontap in Amerika. Informatie van ministeries, ministers, het Witte Huis en inlichtingendiensten komen zo terecht bij Israël. Beide firma's worden hevig gesteund door de Israëlische regering en onderhouden nauwe banden met Israëlische militairen en inlichtingendiensten. 90 % van het Amerikaanse telefoonverkeer staat zo onder controle van Tel Aviv. Verent staat ook in voor de veiligheid tijdens de Olympische Winterspelen in Vancouver.

Met controle over de massamedia wordt de executie van een Hamas-leider in Dubai een fait-divers. Het seksschandaal en de corruptie bij de Palestijnse Autoriteit worden door Tel Aviv gelekt naar de media om de aandacht van Israël's wandaden af te leiden.

De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Avigdor Lieberman, brengt maandag een bezoek aan Brussel. Hij maakt van de maandelijkse vergadering van de Europese collega-ministers gebruik om hen te ontmoeten, onder wie ook de Belgische minister Steven Vanackere. Lieberman zal ook ontmoetingen hebben met de Hoge Vertegenwoordiger van het Buitenlands Beleid van de EU, Barones Catherine Ashton, en met de voorzitter van het Europees Parlement, Jerzy Buzek.

Gaat onze minister van Buitenlandse Zaken, Vanackere, Lieberman maandag interpelleren over zeven van de elf verdachten wonende in Israël, wiens Europese paspoortfoto's wereldwijd opdoken na de aanslag op Hamas-topman Mabhuh in Dubai? Of blijft hij een ja-knikker bij het aanhoren van Israëlische sprookjes? De autoriteiten in Dubai leggen met 99 % zekerheid een directe band tussen de Mossad en de Israëlische staat en de moord op 20 januari 2010 in hun emiraat.

Op 17 februari 2010 had Danny Ayalon, vice-minister voor Buitenlandse Zaken van Israël, al een ontmoeting met leden van het Europees Parlement die een delegatie vormen voor Relaties met Israël. Ayalon kwam pleiten om het Israëlisch-Palestijns conflict los te zien van de relaties tussen de EU en Israël naar het voorbeeld van de politiek van president Obama. Ayalon maakte het deze week nog William Delahunt, een Democraat uit Massachusetts, en zijn liberaal-joodse lobbygroep bijzonder moeilijk om Israëlische top-politici te ontmoeten. Ze zouden eens een gematigde visie uit joodse hoek kunnen propaganderen in het conflict tussen Israël en de Palestijnen als alternatief voor het American Israel Public Affairs Committee. En dan zou de positie van Israël als apartheidsstaat danig in gevaar komen.

Zondagavond zit Lieberman in het vliegtuig naar Brussel. Van de 27 collega-ministers van Buitenlandse Zaken koos Lieberman alvast Vanackere en zijn collega's uit Roemenië en Slovenië uit voor een privé-onderhoud. Ook zal hij een gesprek hebben met de voorzitter van de Group of the European People's Party (Christian Democrats) Joseph Daul, met de voorzitter van de European Conservatives and Reformists (ECR) Michał Kamiński, en met de European Friends of Israel (EFI).

Op de webstek van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken is naast de lijst van gesprekspartners voor Lieberman eveneens te lezen: “In zijn vergaderingen met de ministers van Buitenlandse Zaken, heeft minister van Buitenlandse Zaken Lieberman de behoefte om het treffen van significante maatregelen te bespreken om de voortdurende pogingen door Iran te verhinderen om over kernvermogen te beschikken.”

Zowel met Ashton (“informeel” diner maandagavond) als komende dinsdag bij een ontmoeting tussen Lieberman en een afvaardiging van de werkgroep Buitenlandse Zaken van het Europees Parlement staat de kwestie-Iran hoog op de agenda.

Met de Britse minister van Buitenlandse Zaken, David Miliband, zal Lieberman het hebben over de paspoortfraude gebruikt bij de moordaanslag in Dubai. Bronnen binnen de MI6 spreken elkaar tegen of Londen op de hoogte was voordat Britse paspoorten werden gebruikt bij de moordaanslag op een Hamasleider.

De ministers van Buitenlandse Zaken zouden beter bespreken hoe men kan voorkomen dat Israël buitengerechtelijke executies tegen Palestijnen en Arabieren blijft uitvoeren in Europa en het Midden-Oosten. Vanackere moet dit duidelijk maken bij zijn onderhoud met Lieberman in plaats van als een schoothondje aan de hielen van Lieberman te likken. Op 1 juli 2010 heeft België voor de twaalfde keer het EU-voorzitterschap in handen:

Vanackere moet laten zien dat het dit keer ernstig is en Israël onder druk zetten om internationale afspraken en mensenrechten strikt na te leven.

Mario Bergen

Kesseldallaan 80/0202

3010 LEUVEN

· Linken:

· http://www.todayszaman.com/tz-web/news-201962-102-ayalon-under-spotlight-in-yet-another-diplomatic-spat.html

· http://www.mfa.gov.il/MFA/About+the+Ministry/MFA+Spokesman/2010/FM-Liberman-to-leave-for-Brussels-for-meetings-with-senior-European-officials-18-Feb-2010.htm

vrijdag, februari 19, 2010

MOSSAD

[lezersbrief verzonden naar De Standaard, De Morgen, Het Belang van Limburg en naar Humo]

11 als toeristen vermomde terroristen met valse identiteitspapieren vermoorden Mahmoed Al-Mahbouh, een kaderlid van Hamas. Iedereen wijst naar de Mossad. Buitenlandminister van Israël Lieberman zegt dat Israël niet de gewoonte heeft activiteiten van de Mossad te bevestigen of te ontkennen. Dit is niet erg moedig, zeg maar laf, en dit voor een militaire staat!

Hoe zou de wereld reageren als 11 als toeristen vermomde Palestijnse terroristen Netanyahu zouden vermoorden? Het kot zou te klein zijn en natuurlijk iedereen in shock ! Nu is het een ‘fait divers’ dat snel in de doofpot wordt gestoken. Israël staat nu eenmaal boven de wet en mag zich alles permitteren met de steun van Amerika. En ondertussen bouwen ze naarstig verder aan de illegale Joodse nederzettingen, ook op sabbat want die dag is ook allang niet meer heilig. Het Heilige Land glijdt af naar een duivelse hel.


Jan Berben, Hasselt

Moordaanslag in Dubai

[lezersbrief naar De Morgen]

De moordaanslag in Dubai is bijna zeker het werk van de Mossad, een moord in opdracht van de Israëlische regering dus. Want dat weten we al wel: de acties van de Mossad gebeuren steeds met de goedkeuring van de regering.

Daarmee plaatst de Israëlische regering zichzelf op de lijst van terroristische organisaties, een terroristische organisatie die zich bedient van doodseskaders. Met de slachtpartij in Gaza vorig jaar in het achterhoofd kan men alleen maar besluiten: deze staat is een schurkenstaat, de naam "staat" onwaardig.

Volgende maandag zou de Israëlische minister van buitenlandse zaken Lieberman op bezoek komen in Brussel, het is hoogst verwonderlijk dat de Europese ministers hem nog willen ontvangen. Deze man, die bekend en berucht is voor zijn racistische uitspraken -zeg maar Jörg Haider in het kwadraat-is medeverantwoordelijk voor deze buitengerechtelijke executie, en is dus een misdadiger op vrije voeten.

Gelukkig beginnen hoe langer hoe meer Israëli's te beseffen dat hun regering niets doet voor de vrede, en alles doet om het conflict en het geweld aan te wakkeren. De Israëlische kranten staan bol van verontwaardiging. De Europese joden zouden deze beweging ten volle moeten steunen.

En de Europese regeringen zouden het Israëlische regime moeten behandelen zoals het hoort bij een schurkenstaat: isoleren.

Pol Van den plas, Gent

donderdag, februari 18, 2010

Israël: geschiedenis van handel in valse paspoorten

[Reactie op het artikel “Dubai: "Mossad zit achter moord Hamasleider" in Het Laatste Nieuws online op 18/02/2010]

Hoeveel krediet krijgt Israël meer dan een ander land dat zich democratisch noemt? In 2004 werd de stichter van Hamas, Sheikh Ahmed Yassin, gedood door een aanval met een Israëlische helicopter. Twee maanden nadien werd in dezelfde Gazastrook Abdel Aziz al-Rantissi, een andere Hamasleider, gedood door twee Israëlische raketten die op zijn wagen insloegen.

Het aantal gedode Hamasleiders door Israëlische buitengerechtelijke executies is intussen niet meer bij te houden.

Netanyahu gaf tijdens zijn eerste premierschap goedkeuring om Hamasleider Khaled Meshal te doden. Op 25 september 1997 injecteerden Israëlische geheime agenten traagwerkend, maar dodelijk gif in zijn lichaam. Tien Israëlische spionnen waren voordien verkleed als Canadese toeristen en gebruik makend van Canadese paspoorten Amman binnengekomen. Toen Netanyahu geen tegengif wou geven op vraag van Koning Hussein van Jordanië moest toenmalig VS-president Bill Clinton er aan de pas komen om dit alsnog te bewerkstelligen. De geestelijke leider van Hamas, Sheikh Ahmed Yassin, werd door Israël vrijgelaten in ruil voor de vrijlating van twee Israëlische spionnen door Jordanië. Deze Mossad-agenten wouden schuilen in de Israëlische ambassade na de aanslag op Meshal.

Het was niet de eerste keer dat de Mossad gebruik maakte van bedriegelijke Canadese passen. Zo droeg een agente van de Mossad een Canadees legitimatiebewijs toen zij in 1973 in Noorwegen een moordaanslag pleegde op een man die werd verdacht van medeplichtigheid bij de afslachting die men in München aanrichtte onder de Olympische atleten van Israël. De Mossad viel in Noorwegen overigens de verkeerde man aan.

Bij de moordaanslag op Mahmoud al-Mabhouh maakte de Mossad opnieuw gebruik van valse – Britse, Ierse, Franse en Duitse – paspoorten.

Reeds in 1987 protesteerde Londen bij Tel Aviv voor het gebruik van valse Britse paspoorten. Tel Aviv beloofde toen plechtig aan Londen om Mossad-agenten niet langer te voorzien van Britse nep-paspoorten. De identiteit van zes Britse burgers die in Israël wonen werd in januari 2010 echter gebruikt voor de moordaanslag in Dubai. Zeven van de mobieltjes benut door de moordenaars hadden bovendien Oostenrijkse SIM-kaarten.

In 2004 maakte Nieuw-Zeeland nog bekend dat de Mossad hun paspoorten namaakte voor gebruik door geheime agenten. Met serienummer N379 in hun neppaspoort zouden de Mossad-agenten geen visa meer nodig hebben voor diverse landen. Bovendien kon men deze paspoorten ook aan terroristen zoals al-Qaida doorgeven voor duistere doeleinden. De Thaise politie arresteerde in april 2004 een Thai en Pakistaan die zo'n paspoort in hun bezit handden gekregen, wellicht dankzij de Mossad.

De Israëlische spionnen Uri Kelman en Eli Cara werden na twee maanden gevangenisstraf in Auckland uitgewezen naar Tel Aviv. Hun dekmantel voor een moordaanslag in een derde land was eraan. Diverse valse paspoorten van Nieuw-Zeeland werden door de Mossad eveneens gebruikt in Irak. Deze Mossad-mensen leerden de Amerikanen ondermeer hoe ze de Irakezen moesten martelen in Abu Ghraib. Waarvoor een vals Mossad-paspoort allemaal niet nuttig kan zijn...

Mario Bergen, Leuven

dinsdag, februari 16, 2010

Benny Morris over de etnische zuivering van Palestina

[Reactie gepubliceerd in Humo nr 3624 door Johan Van Hulle op de lezersbrief van Marc Wajsberg in Humo nr 3622]

Dit is een repliek op de lezersbrief 'Let op uw woorden' van de heer Marc Wajsberg in Humo 3622.

Meneer Wajsberg had om te beginnen Benny Morris beter niet genoemd als geloofwaardige historicus. Volgens Morris is men in de etnische zuivering van Palestina zelfs niet ver genoeg gegaan. Hij verklaarde (Yediot Ahoronot, 2001) nog 'dat die verplaatsing in 1948 van grote bevolkingsgroepen onvermijdelijk was en niets moreel laakbaars. (...) En wij mogen nooit erkennen dat de Palestijnen een recht op terugkeer hebben.'

Ook David Ben-Goerion, de eerste premier van Israël zei: 'We moeten ons uiterste best doen om ervoor te zorgen dat zij, de Palestijnen, nooit meer terugkomen.'

Er zijn meer dan 500 dorpen volledig verwoest. Waarom? Nog voor één Arabisch land een kogel had verschoten, waren er al 200 dorpen weg, met meer dan 200.000 vluchtelingen tot gevolg. Als men het jaar 1937 als referentiepunt neemt, moet men er ook aan toevoegen dat Ben-Goerion toen het VN-voorstel accepteerde als een goed begin, maar Joodse soevereiniteit nastreefde over een zo groot mogelijk deel van Palestina. Dus dezelfde weg op naar vandaag.

Maar waarom moeten de Palestijnen eigenlijk altijd braaf verhuizen en gronden afstaan? Wat hebben zij misdaan?

Diezelfde Ben-Goerion vroeg het zich ook af: "Als ik een Arabische leider was, zou ik nooit vrede sluiten met Israël. Dat is vanzelfsprekend: wij hebben hun land gepikt. (...) Er is antisemitisme geweest, de nazi's, Hitler, Auschwitz, maar was dat hun schuld? Ze zien maar één ding: wij zijn hier gekomen en hebben hun land gestolen. Waarom zouden ze dat slikken?" (tegen Nahum Goldmann, destijds voorzitter van het World Jewish Congress)

Johan Van Hulle, Zomergem

donderdag, februari 04, 2010

De strijd om het geheugen van Israël

[Reactie op lezersbrief in Humo nr. 3622 'Let op uw woorden' - Marc Wajsberg]

Betreffende de Israëlische 'nieuwe historici' en hun werk wil ik verwijzen naar 'De strijd om het geheugen van Israël. De New Historians en het Israëlisch-Palestijns conflict' van Lander Corluy.

Hierin wordt een bondig overzicht gegeven van de belangrijkste Israëlische mythes die door de 'nieuwe historici', in totaal een 100-tal, werden ontkracht op basis van civiele en militaire archieven en citaten van de grote zionistische leiders zelf. Alhoewel deze Israëlische historici allesbehalve een homogene groep vormen, is hun eindconclusie dezelfde: de Joodse staat is het gevolg van een gigantische etnische zuivering tegen de Palestijnen.

Zelfs de zionistische historicus Benny Morris komt tot dit besluit. Hij deed volgende uitspraak over Ben Goerion, stichter van de staat Israël, die hij terughoudendheid verweet: 'Als hij toen alle Palestijnen het land had uitgedreven, was er nooit een probleem geweest'. Sommige Humo-lezers durven Benny Morris bestempelen als 'zeer kritisch'.

Het is mogelijk dat de conclusies van historici je niet bevallen, maar het vormt geen argument om publiekelijk hun werk te blijven ontkennen. Een eerste stap naar vrede is het erkennen van zijn misdaden, in het geval van Israël, de etnische zuivering van Palestina. Israëli zoals Ilan Pappé hebben het beste met hun vaderland voor en beseffen dat een land, gebaseerd op racisme, geen toekomst van vrede heeft.

Volgens de lezersbrief in Humo 3622 zou het beperkte stuk Palestina dat toegewezen werd aan de joden meer dan voldoende geweest zijn. Terwijl in 1947 Joden 7 procent van Palestina bezaten, kende het VN-verdelingsplan hen nog dat jaar 55 procent van Palestina toe. Zionistische milities konden dit percentage in '48-'49 optrekken tot 78 procent.

In '67 ging ook de resterende 22 procent verloren voor de Palestijnen toen Israël de gebieden bezette. De Veiligheidsraad verklaart de annexatie 'ongeldig', maar ze vordert echter tot op de dag van vandaag. De brokstukken Palestijns gebied die resten tussen de nederzettingen van kolonisten, in totaal nu al zo een half miljoen, moeten de toekomstige 'Palestijnse staat' vormen.

Levensvatbaar is die echter allang niet meer.

Bianca Fraipont, Lebbeke

woensdag, februari 03, 2010

Open venster. Let op uw woorden

[Reactie op 'Let op uw woorden' Marc Wajsberg, Wilrijk in HUMO van 2 februari 2010]

Als er één naam is onder wat hij verstaat als geloofwaardige historici die de schrijver van deze brief best niet noemde, was het BENNY MORRIS wel. Volgens Morris is men in de etnische zuivering van Palestina zelfs niet ver genoeg gegaan. Hij verklaarde (Yediot Ahoronot, 2001) nog dat die verplaatsing in 1948 van grote bevolkingsgroepen onvermijdelijk was en niets moreel laakbaars... en wij mogen nooit erkennen dat de Palestijnen een recht op terugkeer hebben.

Ook BEN-GURION, eerste premier van Israël zei: 'We moeten ons uiterste best doen om ervoor te zorgen dat zij, de Palestijnen, nooit meer terugkomen'.

Er zijn meer dan 500 dorpen volledig verwoest. Waarom?

Nog voor één Arabisch land een kogel schoot, het zogenaamde Israëlische startschot, waren er reeds 200 dorpen weg, met meer dan 200.000 vluchtelingen. Vluchtelingen zijn niet alleen een oorlogsfenomeen.

Als men een ideaal jaartal 1937 laat vallen moet men er ook aan toevoegen dat BEN-GURION toen het voorstel accepteerde als een goed begin, maar Joodse soevereiniteit over een zo groot mogelijk deel van Palestina nastreefde. Dus dezelfde weg op naar vandaag. Maar waarom moeten de Palestijnen eigenlijk altijd braaf verhuizen en gronden afstaan? Wat hebben zij misdaan?

Diezelfde BEN-GURION vroeg het zich ook af: 'Als ik een Arabische leider was, zou ik nooit vrede sluiten met Israël. Dat is vanzelfsprekend: wij hebben hun land gepikt. [...] Er is antisemitisme geweest, de nazi's, Hitler, Auschwitz, maar was dat hun schuld? Ze zien maar één ding: wij zijn hier gekomen en hebben hun land gestolen. Waarom zouden ze dat slikken' (BEN-GURION tegen NAHUM GOLDMANN, destijds president van het World Jewish Congress)

En als men dan teruggrijpt naar de bijbel, zitten we op een ander vlak en valt democratie weg.

Johan Van Hulle, Zomergem

maandag, februari 01, 2010

Zionistische ideologie oorzaak van Gazaoorlog

[Reactie op het artikel Israël berispt officieren voor gebruik witte fosfor in Gaza” in Knack online van 01/02/2010.]

De oorzaak van de Gazaoorlog, waarvoor twee Israëlische officieren nu een berisping krijgen, zit bij de zionistische droom. Het zionisme wou zich bij zijn ontstaan als een slang wentelen rond het Midden-Oosten en controle hebben over dit gebied.

Het zionisme heeft niets gemeenschappelijk met miljoenen joden die vreedzaam hun geloof belijden, niets van doen met het spirituele Israël dat in de gedachten en harten van brave joden hoort te leven of niets van doen met de Torah.

Het zionisme is een ideologie van extreme christenen en joden die een Apartheidsstaat wensten op grond gestolen van het Palestijnse volk; een joodse enclave die controle wenst over zijn buren. Heden zijn ze er in geslaagd met de bezetting van Palestina en Irak en Arabische presidenten zoals Mubarak die helpen de Palestijnen in een afgegrendelde kooit te stoppen.

Door het aanwakkeren van ultieme “vrijheden”, ultra-liberalisme en kapitalisme én het verdelen van de bevolking in klassen en groeperingen, zal men in Europa en in de V.S. geen tijd vinden om zich te bekommeren om Israël. De bevolking daar zoekt het heil in meer rijkdom en meer vrijheid en denkt dat de democratie onfeilbaar is. Terwijl het blinde volk verdeelt is en verdrinkt in administratieve lasten, werk- en gezinsverplichtingen, maakt men anti-terreurmaatregelen en kieshervormingen. 27-EU commissarissen maken de EU-wetgeving waaruit 90 % van de nationale regelgeving voortvloeit voor 500 miljoen onderdanen. De VN is schatplichtig aan de zionistische ideologie zolang (Amerikaanse) veto's Israël een hand boven het hoofd houden. Obama zou nooit verkozen zijn zonder hulp van Israëlische lobbygroepen en zijn herverkiezing hangt daarvan af. President Abbas wordt beschermd door de CIA en Israëlische agenten zodat hij verder zijn Palestijnse volk kan onderdrukken en zonder goedkeuring van parlement of het volk kan verder regeren. Het verdeelde Palestijnse volk (Fatah <> Abbas) komt Israël goed uit.

Naties kunnen nooit samen een macht vormen zonder dat het beleid in Tel Aviv daar een stokje voorsteekt: het negeren van VN-resoluties, het Strafhof in Den Haag, het Goldstein-rapport en essentiële mensenrechten. Telkens blijven sancties tegen de Israëlische staat in de kast dankzij zionistisch lobbywerk en het falen van onze democratie. De publieke opinie krijgt via verkiezingen het idee dat ze zaken kunnen veranderen: de verkozen president Obama maakt bijzonder duidelijk dat onze politici, ministers en presidenten slechts kruimels zijn in een groter systeem dat de wereld onder controle heeft. Een wereldorde die het goed keurt dat Israël al zestig jaar de Palestijnse gebieden bezet, zich tot de tanden nucleair kan bewapenen en om de haverklap oorlog voert met zijn buren en globaal doodseskaders inzet tegen Palestijnse en Arabische tegenstanders.

Een heel systeem van massamedia en propaganda, juristen, administratie, diplomaten en speciaal getrainde personen wordt ingezet om Palestijnen en Arabieren te bestempelen als “terroristen” en om Israël voor te stellen als “het zwakke land dat voortdurend wordt aangevallen”.

Duizenden soldaten en tientallen politici hebben zich schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden in de Gazastrook en in buurlanden van Israël; twee ervan krijgen nu een berisping.

De zionistische ideologie die de dagelijkse politiek in Tel Aviv bepaalt lacht in het vuistje als het ziet hoe het door hun massamedia, financiële macht en lobbywerk gericht een wereldorde kan sturen. De EU en de Amerikaanse president komen met hun tong op voor het Palestijnse volk maar likken vervolgend aan de zionistische hielen tot het Palestijnse bloed ervan verdwijnt.

De Palestijnen, beroofd van water en grond door Israël, worden de bedelaars van het Midden-Oosten, daar waar zij een levendige handel hadden met Europa en Arabische buren voor de komst van joodse kolonisten.

Het recht van Israël ligt in de kracht. Het woord “recht” is een abstract nietszeggend iets. Israëlisch recht wil zeggen: “Geef me wat ik wil of ik bewijs dat ik sterker ben dan jij”. Het resultaat zagen we in de oorlog in Libanon en in de Gazastrook en zien we bij de dagelijkse bezetting van Palestina.

Indien we willen opkomen voor mensen- en volkerenrechten, voor democratie en gelijke rechten voor alle burgers, dan moeten we dat vanonder uit doen, vanaf de basis. Door Israëlische producten te boycotten zodat de Israëlische burgers in opstand kunnen komen tegen het misdadige regime in Tel Aviv met met listen aan de macht blijft en andere volkeren blijft controleren, dag en nacht.

Een academische, culturele, sportieve, handels en allesomvattende boycot tegen de Israëlische staat is de enige optie die Tel Aviv zal voelen. Uiteindelijk is het zionistisch project een tijdelijke situatie die zoals elke ideologie zich moet aanpassen aan de actuele situatie. We kunnen een staat met kolonies, met een agressieve bezetting en onderdrukking van een volk niet aanvaarden in de 21e eeuw. Israël zal als apartheidsstaat moeten buigen of verdwijnen.

Herstelbetalingen aan de VN en het berispen van soldaten voor oorlogsmisdaden zijn de eerste tekenen dat Tel Aviv zijn honderd tentakels in de wereld verliest en zich alsmaar meer zal moeten verantwoorden voor zijn daden. Een internationale boycot moet Israël op de knieën dwingen om zich aan te passen aan internationale afspraken als het nog enig bestaansrecht wil hebben.

Mario Bergen, Leuven