donderdag, december 28, 2006

Israël geeft Abbas twee miljoen kogels

[Lezersbrief aan Het Nieuwsblad]

Israël wil meer actie in de strijd tussen Fatah en Hamas in de bezette Palestijnse gebieden. Op 15 juni 2006 leverde Israël al 950 Amerikaanse M16 geweren en grote hoeveelheden munitie in de garageboxen van Force-17, de elitesoldaten van Fatah-president Abbas. De Amerikanen leidden intussen tot 6.000 gardisten op de afgelopen maanden. In volle ramadan in september begonnen de lessen in Fatah-basissen in Gaza en Noord-Samaria met inbegrip van Nablus, Jenin, Ramallah en een speciale trainingsbasis in Jericho. Abu Nasser, tweede commandant van de Al Aqsa Martelarenbrigades van het Balata vluchtelingenkamp in Nablus bevestigde dat aan WorldNetDaily. De V.S. hebben 20 miljoen dollar veil voor de opleiding van Abbas' troepen aldus de Associated Press. Nieuwe opleidingscentra in Jericho en Gaza krijgen elk 2 miljoen dollar." Advanced Protective Operations Seminar" heet de handleiding verzorgt door de Counterterrorism Training Group. Volgens Lt. Gen. Keith Dayton, de Amerikaanse veiligheidscoördinator voor de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook zou de training een respons zijn "nadat gekend werd dat Iran met wapens en fondsen de militaire en politieke activiteit van Hamas steunt." De V.S. staat ook achter de idee om de Badr Brigade in Jordanië, 1.000 man sterk en loyaal aan Abbas, op te nemen in de gardisten van Abbas. De persoonlijke lijfwachten van Abbas worden ook opgeleid door Egypte, Jordanië en Turkije. Groot-Brittannië, Spanje en de Europese Unie leveren communicatie-apparatuur, voertuigen en logistieke middelen. Een snelle interventie-eenheid in zwarte uniformen, Al-Tadakhwal, werd opgericht voor noodgevallen.

Dit alles is strijdig met het embargo tegen de democratisch verkozen Hamas-regering en het Palestijnse parlement door hetzelfde westen. Men creëert een Abbas-staat, waarbij het westen een alleenheerser uitrust met een militair apparaat dat het volk en de verkozen leiders onderdrukt. Abbas wordt opgehemeld door het westen en is de marionet van Israël en de V.S. De geheime dienst Mossad verhinderde naar eigen zeggen begin dit jaar moordplannen van Hamas tegen Abbas en Fatah-politicus Mohammed Dahlan. Waarom zou de Mossad dit verijdelen als Abbas niet één van hun mannetjes was?

Abu Mazen of Mahmoud Abbas vertoont veel gelijkenis met - bijna naamgenoot - Abu Abbas, een andere Israëlische speelpop. Voormalig lid van de Israëlische Militaire Inlichtingendienst, Ali Ben-Menashe, vertelde daarover in zijn boek "Profits of War." De kaping van het Italiaanse cruiseschip Achille Lauro en de moord op Leon Klinghoffer was een "Zwarte Operatie" van de Mossad waarvoor Abu Abbas miljoenen kreeg en die voornamelijk als doel had de Palestijnen schade te berokkenen. Om de Palestijnse president te beschermen leverde Washington de eerste week van december duizend geweren en nadien nogmaals 250 aanvalsgeweren en 5.000 munitiepatronen, volgens Palestijnse bronnen. De Israëlische binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet zegt dat Hamas, sinds de Israëlische mini-ontruiming te Gaza, naar deze strook duizenden geweren, 30 ton explosieven en een nieuwe voorraad anti-tankraketten smokkelde. Blijkbaar liet Tel Aviv dit begaan ter bevordering van een burgeroorlog of had men het te druk met escorte spelen voor wapens die via Jordanië en Egypte naar de opslagplaatsen van Abbas' troepen werden geloodst. In tegenstelling tot de gewone Palestijn hadden deze wapentransporten helemaal geen last van de ruim 500 controleposten in bezet gebied. Na de handdruk met Olmert - op zaterdag 23 december 2006 - kreeg Abbas weer een nieuw Kerstgeschenk: 2.000 AK-47 Kalashnikovs met dodelijk bereik tot 1.500 meter, 20.000 patroonhouders voor 30 patronen en 2.000.000 kogels. Deze handige guerillia-geweren die bijna nooit dienst weigeren, werden in vier vrachtwagens gesmokkeld via de grenspost Kerem Shalom. Dankzij het Israëlische leger konden deze eenvoudige, robuuste automatische wapens door veiligheidspersoneel van de Palestijnse Autoriteit in ontvangst worden genomen. Plannen om modernere Heckler en Koch MP5 machinegeweren te verschaffen aan de Palestijnen zag Israël niet zitten. Intussen meld de Israëlische radio dat een nieuwe lading wapens voor de veiligheidskrachten van Abbas op de Westoever onderweg is vanuit Jordanië. Gelukkig gaat het om "de versterking van vredeskrachten in aanwezigheid van de krachten van duisternis die de toekomst van het Midden-Oosten bedrijgen," aldus Amos Gilad, hoofd van het politieke militaire beleid van het ministerie van Defensie in Israël.

De V.S. en Israël denken een machtswissel tot stand te brengen in de Palestijnse gebieden door massaal wapens en geld te sturen naar president Abu Mazen. Maar in bezet Palestina is er allesbehalve een tekort aan wapens, maar eerder een gebrek aan goed leiderschap en geloofwaardige leiders die niet geboycot worden door het westen.

Mario Bergen, Leuven

Iedereen kernenergie behalve Iran

[Lezersbrief aan Het Laatste Nieuws]

Israël loopt er de laatste weken weer zenuwachtig bij. Volgens de geheime dienst Mossad beschikt Iran over drie tot vier jaar over een atoombom. Stel dat dit het geval zou zijn, waarom mag Teheran dan niet over een atoombom beschikken en andere landen wel? Officiëel weten we dat de V.S. over 10.640 kernbommen beschikken, Rusland 8.600, China 400, Frankrijk 350, Verenigd Koninkrijk 200, India 75-115 en Pakistan 30-55 bommen.Volgens de National Resources Defense Council en de Federation of American Scientists, bezit Israël tussen de 100 en 200 kernwapens. Op 11 juli 2005 liet de BBC een reportage zien op basis van gedetailleerde documenten die weergeven dat in 1958 bewindslieden van de UK Atomic Energy Authority 20 ton zwaar water aan Israël verkochten, via tussenpersoon Noorwegen. Maar niemand maakt zich daar druk om. Daar Israël geen lid is van het non-proliferatieverdrag (NPT) is er ook geen controle op het kernprogramma van dit land.

De Marokkaanse Israëli Mordechai Vanunu werd in 1986 van London naar Rome gelokt, waar hij door de Israëlische geheime dienst werd verdoofd en ontvoerd naar Israël. Vanunu werkte immers tien jaar als technicus in de kerncentrale van Dimona en maakte bekend dat Israël daar tot 200 kernkoppen had vervaardigd. De kokkenluider kreeg 18 jaar celstraf, waarvan elf jaar in een isoleercel.Vanunu kreeg onmiddellijk na zijn "vrijlating" in 2004 een hele reeks vrijheidsbeperkingen opgelegd. Zo mag hij niet in de buurt van de grens, van havens, vliegvelden of ambassades komen. Hij krijgt geen paspoort en mag geen contact met buitenlanders hebben zonder voorafgaande toestemming van de politie. Ook wordt hij 24 uur per dag geschaduwd door de veiligheidsdienst Mossad.

Van Israël kan dus met zekerheid worden gezegd dat dit land over kernbommen beschikt. Op 11 december 2006 waarschuwde premier Olmert in een vraaggesprek met de Duitse televisiezender SAT1 trouwens voor het gevaar van een nucleaire aanval door Iran. En toen volgde de opvallende uitspraak: "Iran probeert kernwapens te bezitten, zoals Amerika, Frankrijk, Rusland en Israël." Hij deed bewust deze uitspraak als waarschuwing aan Teheran. Israël reageerde in mei dit jaar trouwens furieus op een Amerikaans voorstel om de bestaande voorraden splijtstoffen te bevriezen. Het gebruik voor vreedzame doeleinden is voor Israël heel beperkt omdat het nooit het NPT tekende. Maar als een land zoals Iran, dat het NPT wel tekende, kernenergie wil gebruiken voor eigen energiebehoeften, slaat Israël luid op de trom.

Kernenergie voor dalende olieproduktie

Iran wil eigen energie bekomen via kernsplijting. Een normaal proces zoals België, Frankrijk en diverse andere Europese landen hanteren voor een deel van de energievoorziening. Trouwens waarom zou Iran het niet doen, wetende dat de olievoorraden in heel de wereld tanende zijn en de prijs stijgend. Het zou enkel in het nadeel van Iran werken om zelf niet vooruitziend te zijn en al nieuwe energiebronnen op te wekken, terwijl men de nodige deviezen kan binnenrijven via dure aardolie die men op de internationale markten verkoopt. Niemand kan het Iran kwalijk nemen dat de olie en gas sinds dit jaar in euro worden verkocht, daar deze munt stabieler en sterker is dan de dollar. In Washington wordt dit echter niet in dank aanvaard. Eerder wou Saddam ook de Iraakse olie in euro verkopen met de inmiddels gekende gevolgen. Syrië en Iran ondertekenden op woensdag 27 december 2006 een akkoord voor samenwerking op diverse vlakken met inbegrip van nucleaire zaken. Dat er gekeken wordt om via kernsplitsing energie op te wekken in Damascus is een gangbare zaak. Het land voert 200.000 barrels aardolie uit per dag, maar door de stijgende vraag en dalende olieproduktie zal Damascus over vijf tot tien jaar olie moeten invoeren.Vanaf 2009 zal de olieproduktie in Egypte gedaald zijn tot 630.000 vaten per dag tegenover een consumptie van 656.000 vaten en zal ook dit land olie invoeren. Ook de olieproduktie van Jemen bevind zich in een eindfase. De belangrijke producenten in het Midden-Oosten, inclusief Saoedi-Arabië, zullen binnenkort hun maximum bereiken.

China helpt Egypte intussen om de kernprojecten - na twintig jaar en de naweeën van de Tsjernobil-ramp - weer te hervatten. De leiders van de Golfstaten (Saudi-Arabië, Koeweit, de VAE, Qatar, Bahrein en Oman) spraken begin deze maand af om kernenergie, net zoals Egypte te gebruiken voor vreedzame, niet-militaire doeleinden. Uit satellietbeelden zou blijken dat in Al-Sulaiyil, ten zuiden van de Saudische hoofdstad Riyad, een ondergrondse stad is gebouwd met tientallen ondergrondse silo's voor kernraketten aldus het Duitse tijdschrift Cicero. Collega wetenschappers uit Saudi-Arabië zouden al tien jaar in Pakistan kennis vergaren. De V.S. noch Israël legt het koninkrijk iets in de weg.

V.S. sjoemelen met cijfers olievoorraden

De V.S. smukken wel de oliemarkt op door "onzichtbare" voorraden om te zetten in zichtbare olievoorraden. Ondanks deze truc staat de olieprijs, na een daling van twintig procent, nog steeds boven de 60 dollar. Logisch want uit de verstopte cijfers van het Amerikaanse ministerie van Energie, blijkt dat er deze herfst een dagelijks tekort aan olieproductie was van 1,6 miljoen vaten. De totale vraag komt in het vierde kwartaal uit op 87.1 miljoen vaten tegen een wereldwijde productie van 85,6. Voor het eerste kwartaal van 2007 verwacht de EIA een dagelijks tekort van 600.000 vaten olie. Het grote probleem is dat tussen 1970 en 2006 de prijzen van alle grondstoffen met 300 en meer procent zijn gestegen. De olieprijs maar 150 procent. We hebben dus decennia veel te weinig betaald voor het zwarte goud. Verouderde installaties, beveiligingskosten, dieper en moeilijker olieboringen en produktievermindering in vele landen tegenover een stijgende vraag wegen nu zwaar door. Het is dan ook een recht van Iran om te opteren voor kernenergie, maar Israël beschouwt het bezitten van kernenergie als een alleenrecht in het Midden-Oosten. Bovendien gaat het om vreedzame energie door kernsplijting in Teheran, terwijl in men in de verouderde kerncentrale van Dimona bommen maakt.

"Israël mag Iran niet toelaten een nucleaire bedreiging te worden," stelde Netanyahu in december 2005. Hij haalt voor zijn voorstel de mosterd bij de vroegere Israëlische premier Menachem Begin. Die beval in 1981 een luchtaanval tegen een in aanbouw zijnde kernreactor in het Irak van Saddam Hoessein. Israëlische gevechtsvliegtuigen bombardeerden de reactor in Osarik. Met dat "gewaagd" initiatief bewerkstelligde Begin in die tijd "20 jaar rust" voor Israël, aldus Netanyahu. "Ik ben ervan overtuigd dat we dit nu ook moeten doen," luidde het nog. De toekomst wees echter uit dat Irak nooit over kernbommen beschikte, zoals ook nu Teheran geen kernwapens bezit.

Mario Bergen, Leuven

Marc Ooms zegt waar het op staat

[Reactie op de uiteenzetting van Marc Ooms in het programma 'Lopende Zaken', donderdag28/12]

Uw uiteenzetting in verband met de Palestijnse kwestie, in het programma 'Lopende zaken' van heden donderdag 28/12, heb ik zeer geapprecieerd. Ik meen dat uw voorstelling van zaken overeenkomt met de werkelijkheid: de huidige toestand van de Palestijnen is dramatisch en het ziet er niet naar uit dat het in de nabije toekomst zal veranderen. Ik volg de dagelijkse berichtgeving op de VRT, radio en TV. Ik kan niet alles zien en horen, maar ik meen dat uw uitspraken toch heel wat verder gingen dan wat ik op de VRT gewoon ben.

Wat u zei komt natuurlijk overeen met mijn overtuiging, maar ik voel me, nederig, in goed gezelschap, als meer en meer internationale figuren en VN verantwoordelijken dezelfde richting uitgaan en krasse taal beginnen spreken. Twee bemerkingen:
- De "Vredesbesprekingen en -akkoorden." Ik meen dat daar zoveel mechanismen waren ingebouwd, waardoor ze praktisch onuitvoerbaar werden en met voldoende redenen om telkens te kunnen opschorten. U hebt dit ook gezegd. Israël stopte niet met de uitbreiding van nederzettingen of het bouwen van 'de muur' en Palestijnen pleegden dan weer aanslagen. Persoonlijk denk ik dat Israël deze akkoorden en 'vredesbesprekingen' alleen als Public Relations gebruikt, naar de wereld toe, doch in feite deze vredesakkoorden niet wil, omdat ze dan ook zouden moeten stoppen met de verdere uitbreiding van hun territorium. Deze gaat onverstoord verder. De media wordt hierbij het zicht ontnomen: Gaza is een gesloten gevangenis en Israël kan controleren wat buiten gaat. De propagandamachine van Israël is zeer goed geolied, en/of de media doet aan zelfcensuur wegens lobywerk en het begrip 'antisemitisme'.
- Verhouding Israëlische/Palestijnse slachtoffers. U hebt dit vermeld, maar misschien dit nog: vóór de oorlog in Libanon was de verhouding doden, Isr/Palst 1 op 3 voor volwassenen en 1 op 6 voor kinderen.Nadat de Israëlische corporaal werd gevangen genomen, is dit opgelopen tot meer dan 1 op 20, hoofdzakelijk burgers. Ook hier meen ik dat verhoudingsgewijs in de media meer aandacht wordt geschonken aan een Israëlisch dan een Palestijns slachtoffer. En we hebben het hier nog niet over de materiële schade.

Johan Van Hulle

woensdag, december 27, 2006

Hamas, zoon van Israël

[Lezersbrief aan De Morgen]

Israël en Hamas lijken heden verwikkeld te zijn in een dodelijke strijd. Maar volgens verschillende huidige en voormalige Amerikaanse ambtenaren van inlichtingendiensten gaf Tel Aviv al sinds eind jaren zeventig gedurende jaren directe en indirecte financiële hulp aan Hamas. De Israëli's steunde Hamas rechtstreeks en wilden zo een tegenpool vormen voor de PLO (Palestijnse Bevrijdingsorganisatie) aldus Tony Cordesman, analist voor het Midden-Oosten van het Center for Strategic and International Studies.

Het doel van deze Hamas-steun was verdeeldheid zaaien in PLO-rangen door te kiezen voor een godsdienstig religieus alternatief. Midden-Oosten analist Ray Hania vat het samen als "In de hoop om de Palestijnse massa tegen de PLO en Arafat te keren, geloofde het Likud-leiderschap dat zij een uitvoerbare alliantie met Islamitische, anti-Arafat-krachten konden aangaan die ook de controle van Israël over de bezette gebieden zouden uitbreiden." In een poging om de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie en het leiderschap van Yasser Arafat te ondermijnen, gaf Eerste minister Menachem Begin in 1978 de toestemming aan Sheik Ahmad Yassin voor de oprichting van een "humanitaire" organisatie bekend als de Mujama. De bestaanreden van deze Islamitische beweging ligt bij de Moslimbroederschap.

De eerste Moslimse Broeders zagen het levenslicht in Egypte in 1928. Arbeiders in de door Britten bezette zone rond het kanaal van Suez waren het beu als minderwaardige Arabieren te worden beschouwd. Van een scoutingorganisatie werd het een soort vakbond en werden ziekenhuizen opgericht. Begin en opvolger Yitzak Samir zagen dan ook niet veel kwaads in dergelijke Moslimse Broeders in bezet Palestina. Ze richtten met de hulp van Mustafa Dudin - een voormalig Jordaans minister - en andere anti-PLO-leiders zoals Sheik Yassin en zijn vertrouwelingen een anti-PLO-front op. Dit gebeurde in augustus 1978 onder de naam "Village League." Israël steunde deze verenigingen via ontwikkelingsprojecten in deze dorpen. Palestijnen die samenwerkten met deze "Village Leage" en zorgden voor overvallen, onrust en het ondermijnen van het sociale stelsel kregen allerlei gunsten van de bezettingsmacht. Zo verkregen ze jobs, een maandwedde, militaire training en wapens van Tel Aviv. Sheik Yassin mocht een krant oprichten, alsook een heel netwerk van goede doelen. De verkozen burgemeesters en raden in de bezette gebieden werden onder toenmalig minister van Defensie, Ariel Sharon, opgepakt, gedeporteerd of ontslagen. Ze werden vanaf maart 1982 vervangen door Israëlische militaire officieren.

Voor Sharon moest het verkozen Palestijns leiderschap worden vernietigd. Hun misdaad was het volk verdedigen op een vreedzame, politieke manier. En het laatste wat Sharon wou was een niet-gewelddadige Palestijnse verzetsbeweging à la Ghandi die de steun van de hele wereld zou krijgen. Om niet in dit scenario te belanden werden gematigde groeperingen ontmanteld en voortdurend in discrediet gebracht door de Israëli's. Waar de jonge Sharon nog faalde om vreedzame Palestijnen overstag te krijgen voor gewelddadig verzet, slaagde hij daar wel in als Eerste minister. De volkerenmoord van 1948 en het verbod ooit naar hun Palestina terug te keren, tonen aan dat Israël nooit vrede wou met de Palestijnen. Gematigde Palestijnse krachten - democratisch verkozen door het volk - werden niet goed bevonden. De PLO en Yasser Arafat voldeden evenmin en ook Hamas, ontstaan uit het door Israël gesteunde Mujama, blijkt onaanvaardbaar voor Tel Aviv.

Opnieuw een bewijs dat Israël alleen bestaat op basis van etnische zuivering, zoals de Israëlische historicus Ian Pappe stelt. 750.000 vluchtelingen en 531 dorpen en 11 steden die werden vernield in 1948. Gelukkig.. "Er was niet iets zoals een Palestijns volk. het is niet zo dat wij kwamen en hen buiten gooiden. Ze bestaan gewoonweg niet." zei Golda Meir in de Sunday Times op 15 juni 1969. Dus waar maken we ons eigenlijk druk om?

Mario Bergen

Welk vredesproces?

[Reactie op Opiniebijdrage van Lucas Catherine in De Morgen van vandaag 27 december]

"Hoe het vredesproces tot een burgeroorlog kan leiden..." Vredesproces? Waar? Welk vredesproces?
Als je het een beetje objectief bekijkt is er de laatste 40 jaar geen sprake van vredesproces. Ja, er zijn akkoorden in Oslo afgesloten, waarvan Israël beweerde dat de Palestijnen ze niet naleven, en dus lapt Israël ze ook aan zijn laars, en gaat volop verder met koloniën te bouwen. Sharon heeft dat trouwens vanaf de eerste dag gezegd toen hij premier werd: dat de Oslo akkoorden van nul en generlei waarde waren voor hem. En er was niemand die vond dat een Israëlische premier de gemaakte akkoorden moest naleven. O, en er waren ook nog een Tenet plan, en het Mitchell rapport, en de "roadmap" die allemaal een begin van een vredesproces hadden kunnen zijn, maar die stuk voor stuk straal genegeerd werden of geboycot. Door Israël zeggen de Palestijnen, door de Palestijnen zegt Israël. Maar als we het een beetje objectief bekijken dan moeten we toch vaststellen dat Israël, met zijn geweldige militaire en burgerlijke structuren, een gigantisch grotere verantwoordelijkheid draagt in het mislukken van al deze vredesplannen.

Als we het een beetje objectief bekijken moeten we constateren dat Israël elke opportuniteit om tot een vredesproces te komen de laatste 40 jaar systematisch verknald heeft. Neen, niet zozeer in woorden, Israël zégt immers ook dat ze een Palestijnse staat willen zoals de roadmap voorschrijft, maar wel in daden: door de Palestijnse autoriteit systematisch te ondermijnen, regeringsgebouwen op te blazen, ministers en parlementairen te kidnappen, infrastructuur te vernielen, meer en meer grond en waterbronnen te annexeren en de rest van het gebied op te delen in onbestuurbare niet-aaneensluitende enclaves. En er is niemand die vind dat Israël de gemaakte akkoorden moet naleven... De verkiezingen in Palestina waren in dat opzicht een perfecte valstrik. Als er geen verkiezingen werden gehouden, dan wilde Israël niet praten omdat Fatah niet representatief was. Nu er wél verkiezingen werden gehouden, wil Israël niet praten omdat Hamas heeft gewonnen. En hierin volg ik Lucas Catherine niet als hij schrijft "Een complete verrassing voor iedereen. Niet alleen voor Hamas zelf, maar vooral voor Fatah, Israël en..." Vóór de oorlog in Libanon kon je immers op meerdere Israëlische websites lezen hoe Israël zelf Hamas mee heeft groot gemaakt en financieel gesteund.

Het was wel degelijk de bedoeling van de Israëlische regering om van Hamas een tegengewicht te maken voor de PLO van Arafat, de winnaar van de Nobelprijs van ... de vrede. Het was tot voor kort voor de buitenwereld een raadsel wat Israël nu feitelijk wou: een twee staten oplossing blijkbaar niet, één groot Israël dan (het vroegere mandaatgebied Palestina) met een meerderheid van arabieren? Met de opname van Lieberman in de regering en de aanwakkering van een burgeroorlog onder de Palestijnen -Israël, dat Hamas steunde, levert nu wapens aan Abbas- weten we het nu wel. Lieberman wil de arabieren deporteren, en hij mag dat hardop zeggen. Niemand vind dat de akkoorden van Geneve moeten nageleefd worden. En Israël gaat door met de uithongering van de Palestijnen, en Europa vind dat goed, tot nu toe, blijkbaar. Maar van vredesproces zie ik geen spoor.

Het wordt de allerhoogste tijd dat de Internationale gemeenschap, dan maar met Europa op kop, Israël gaat dwingen om een vredesproces te starten. Want zelf zijn ze er blijkbaar niet toe in staat, en maken ze de zaken van dag op dag steeds erger en erger. Om het met de woorden van voormalig 'State Department counter-terrorism official' Larry Johnson te zeggen "the Israelis are their own worst enemies when it comes to fighting terrorism. The Israelis are like a guy who sets fire to his hair and then tries to put it out by hitting it with a hammer."

Pol Van den plas

Wat zijn ze stout, die Palestijnen.

[Lezersbrief aan De Standaard]

U schrijft in uw online medium op 27 december over een aangekondigd Israëlisch offensief tegen Palestijnse cellen die vanuit de Gazastrook raketten afvuren op Israëlisch grondgebied. De Israëlische aanvallen hebben niets van doen met de bescherming van Israël, maar met de strijd tegen de democratisch verkozen Hamas-regering. Het is betreurenswaardig dat twee Israëlische tieners daarbij gewond raakten, maar uw berichtgeving is in dit opzicht eenzijdig. Op 7 april 2006 vuurde Israël 401 raketten op Gaza af. Dit had te maken met de overwinning van Kadima van Olmert bij de Israëlische verkiezingen en is niet te vergelijken met de gemiddeld 25 regenbuisraketten die Hamas-aanhangers per week afvuren over de grens.

Vlak na de verkiezingsoverwinning begon Israël zijn aanvallen op te vuren: van gemiddeld 6 raketten per dag op Gaza naar 86 raketten op 29 maart en 297 granaten op 1 april. De Palestijnen schoten in die escalatie nooit meer dan 46 raketten per week af. De Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt zei vorige maand nog "Israël valt herhaaldelijk de bezette Palestijnse gebieden aan, in het bijzonder Gaza, en dat is shockerend. Ze zijn tegendraads aan de internationale wetgeving door blijvend raketten af te vuren op de Palestijnse gebieden. Buitengerechtelijke terechtstellingen moeten stoppen omdat ze de burgerbevolking treffen."

In de periode 29 maart 2006 - 3 november 2006 werden 491 Palestijnen gedood door het Israëlische bezettingsleger. Daartegenover vonden 19 Israëli's vonden het hiernamaals via Palestijnse tussenkomst. Zijn we vergeten dat tijdens de eerste week van november 2006 - het lijkt een eeuwigheid geleden - bij acties door het Israëlische bezettingsleger 50 Palestijnen om het leven kwamen in de Gazastrook? Het hoogtepunt was een bloedbad in Beit Hanoun. Israël beschuldigt Hamas ervan 20 ton munitie in de Gazastrook te hebben binnengesmokkeld, maar vergeet erbij te zeggen dat het al 39 jaar Palestina bezet en dat het een supermacht op wapengebied is.

Het recht op een gewapende strijd voor volkeren die leven onder bezetting keurde de Algemene Vergadering van de VN-Veiligheidsraad al in 1974 goed (resolutie 3246). Ismael Ghabin, een landbouwer van 27 jaar uit Beit Lahya raakte gisterenmorgen gewond toen hij een kogel in de knie kreeg. Israëlische bezettingssoldaten beschoten hem toen hij op zijn land aan het werk was. Het Palestijns persagentschap WAFA beschrijft ook de deportatie van Abedallah Yassen van de bajes in Jenin naar de Gazastrook. Yassen werd zonder veroordeling opgesloten door het Israëlische bezettingsleger. Deze uitzetting is volgens de mensenrechtenorganisatie Al-Dameer in strijd met de Vierde Conventie van Genève. In 2002 deporteerde Israël ook al 36 burgers naar Gaza, Canada en Europa. In 1988 en 1989 veroordeelde de Veiligheidsraad via resoluties 607 en 611 al het Israëlische deportatiebeleid. Minstens 17 Palestijnen werden vandaag (27 december 2006) opgepakt door het Israëlische bezettingsleger op de Westelijke Jordaanoever. Het Israëlische bezettingsleger bestormde gisteren (26 december 2006) ook het Medisch Centrum van Hebron op de bezette Westelijke Jordaanoever. Alle deuren, medisch materiaal en computers werden vernield. Gedurende twee uren werden alle personeelsleden gedwongen tegen een muur stil te staan. Het Medisch Centrum was verantwoordelijk voor 35.000 burgers uit de dorpen van Doura in Hebron.

Een nieuwe militaire order werd door Israël uitgevaardigd: 350 dunums Palestijnse grond in Kafr ad Dik en 188 dunums in Deit Ballut worden aangeslagen om via de Apartheidsmuur nog meer grond van de bezette gebieden in te lijven bij Israël. In deze dorpen worden 538 dunums olijfgaard vernield en 3.000 olijfbomen op de plaats waar de Apartheidsmuur komt. (Een dunum is een Arabische oppervlaktemaat en bedraagt 0,1 hectare). 14.000 dunums landbouwgrond worden door het hekken gescheiden van de landbouwers in deze twee dorpen. Twee huizen worden gescheiden achter de muur en worden geviseerd door het bezettingsleger. Het dorp Al Khader verloor 2.917 dunums grond door zes Israëlische nederzettingen en gaat met een nieuwe militaire order 15.390 dunum grond verliezen door de Apartheidsmuur.

De situatie in Kafr ad Dik, Deit Ballut en Al Khader staat symbool voor de vele duizenden dunums Palestijnse grond die door de Afscheidingsmuur worden ingelijfd bij Israël. Vele boeren hangen af van de goede wil van het bezettingsleger om hun land te kunnen bewerken en uiteindelijk zal de armoede alleen maar toenemen.

Mario Bergen, Leuven

Nieuwe 'nederzetting' voor Gaza-'vluchtelingen'

[Reactie op "Israël bouwt nieuwe nederzettingen voor Gaza-vluchtelingen" in Metro]

Uw bericht - De titel van dit artikel klinkt misleidend. Het gaat hier niet om 'vluchtelingen' in de ware betekenis van het woord: 'gevlucht voor geweld of levensgevaar.' Het waren 'kolonisten' verblijvend op illegale nederzettingen in de Gaza-strook. Ze werden door Israël verwijderd tijdens de ontruiming van de Gaza-strook, kregen een ruime vergoeding en de belofte op een andere woonplaats. Zoals te verwachten ook al illegaal, zoals u terecht opmerkt.

Met het 'voormalig militair terrein' moet men zeer goed oppassen. Het is een veel gebruikte methode van Israël om gronden van Palestijnen in beslag te nemen. Men verklaart een bepaald terrein, waar Palestijnen wonen of hun velden, tot militair terrein. Palestijnen moeten have en goed achterlaten, dikwijls met geweld, en verliezen opeens alles zonder enige vergoeding. De zaak laat men verkommeren of wordt onmiddellijk geruimd en de kolonisten hebben terug een nieuw gebied. Zo maakt men werkelijk "vluchtelingen." Maar dat komt nooit in de media.

Johan Van Hulle

Italië verstevigt militaire relaties met Israël

[Lezersbrief aan Het Belang van Limburg]

Tienduizenden Italianen betoogden in Rome en Milaan op 20 november 2006 tegen de Israëlische bezetting van Palestina en voor een tweestatenoplossing. Oliviero Diliberto, leider van de Communisten, kreeg door zijn deelname aan de betoging de wind van voren. De parlementaire oppositie vroeg om uitleg en de Rechtbank van Rome startte een onderzoek. Maar aan het einde van de dag verklaarden de leden van de centrum-linkse parlementaire meerderheid - en natuurlijk de oppositie - de ene na de andere, hun verontwaardiging betreffende de gebeurtenissen in Rome en hun solidariteit met Israël werd in een positieve geest hersteld.

DCe betogers namen vooral de militaire samenwerking tussen Israël en Italië op de korrel met deze betoging voor een onafhankelijke Palestijnse staat naast een Israëlische staat. In 2004 werd bekend dat Amerika de militaire industrie van Italië, vliegtuigen en militaire electronica zwaar steunt via Amerikaanse en Israëlische kennis. George W. Bush bracht deze Amerikaanse-Israëlische-Italiaanse samenwerking tot stand aan de vooravond van belangrijke Palestijnse-Israëlische stappen naar vrede en belangrijke diplomatieke initiatieven die de EU voorzag in 2005 en 2006. Italië werd hiermede de nauwste bondgenoot van de V.S. in de EU.

Ook bracht Bush betere banden tussen Polen en Israël tot stand na de EU-uitbreiding. De Amerikaanse basissen werden recent verhuisd van Duitsland naar Polen. Terwijl de Britten operationele veiligheidscentra opzetten en de Palestijnse veiligheidsdiensten organiseren op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, doet Washington een tegenzet. Het wil Italiaanse militairen en veiligheidsmensen in Palestina naar voorbeeld van Irak om de Britten niet unilateraal te laten optreden. Op 18 november 2004 werd door toenmalig Israëlisch minister van Defensie, Shaul Mofaz, en de vorige Italiaanse Eerste minister, Silvio Berlusconi, een overeenkomst voor 181 miljoen dollar afgesloten "om een nieuw elektronisch oorlogssysteem te ontwerpen om vijandelijke vliegtuigen uit te schakelen in een brede baan van het luchtruim." Het gaat dus om het storen van luchtverkeer, computers, afvuursystemen en signalen van potentiële vijanden.

Op electronisch vlak steekt Italië andere EU-landen zoals Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk en Spanje de loef af. Het protest tegen deze militaire samenwerking kwam dus bijzonder ongelegen in Rome en Tel Aviv. De nieuwe Israëlische ambassadeur in Rome (sinds juli 2006), Gideon Meir, voormalig Directeur-generaal van Informatie van het Israëlische Ministerie van Buitenlandse Zaken, moet nu de boel in de gaten houden. Deze ex-woordvoerder van de Israëlische regering is bekend om zijn omstreden uitspraken. "In plaats van blij te zijn en het Israëlisch vertrek uit Gaza te vieren, wenen en schreeuwen ze. Dit zal hen niet helpen een toekomstige Palestijnse staat op te bouwen. Wat zullen de Israëli's zeggen als ze hen vragen nog meer offers te maken? Ik weet het niet, maar ik denk dat dit het niet waard is, als we dit als resultaat zien. Je kan niet alle rechten hebben als inwoner, en tegelijkertijd terrorisme steunen." Meir was ook diegenen die enkele uren na de aanval op Libanon, de hele Libanese regering, Damascus en Teheran als triumviraat van het kwade zag voor het krijgsgevangen maken van Israëlische bezettingssoldaten in 'betwist' gebied. Dat de spreekbuis van Israël nu monddood is na het vertrek van Meir moet niet worden gevreesd. Minister van Buitenlandse Zaken, Tzipi Livni, heeft de propagandamachine uitgebreid met vijftien mensen en Miri Eisen, kolonel van het Israëlische bezettingsleger, werd eveneens in stelling gebracht. Meir kan gerust zijn: de hasbara is - nog steeds - een geoliede machine, zoals hij zelf de propaganda omschreef.

Bij de recente oorlog in Libanon zagen we de ministers Isaac Herzog, vice-Premier Shimon Peres en Avi Dichter vlot de media in het Engels te woord staan. Peres deed dit eveneens in het Frans en Dichter gaf intervieuws in het Arabisch aan Al-Jazeera. CNN, BBC and Sky News kregen dan weer het bezoek van de voormalige Eerste ministers Binyamin Netanyahu and Ehud Barak om de staat Israël te verdedigen. Peres "de duif" houd zich nu bezig met "bionische horzels," vliegende mini-robotten die Gaza en Libanon overvliegen en er vijanden achtervolgen en uitschakelen. Yediot Aharonot schreef op 17 november 2006 over de oprichting van een nieuw bureau voor nano-technologie. Peres, vader van de Israëlische atoombom, koos vijftien experten in high tech en militaire industrie uit om zich met dit project bezig te houden. Israël zal het eerste land zijn dat nano-technologie gaat inzetten bij een oorlog. De prototypes van deze mini-wapens en robotten zijn over hoogstens 36 maanden klaar. Specifiek in dit veld komt de overeenkomst uit 2003 en de Italiaanse Wet 5592 van 17 mei 2005 van pas. 31 projecten van gemeenschappelijk onderzoek zijn lopende tussen diverse instellingen en universiteiten. Zo zijn er ook nucleaire instellingen en deze gespecialiseerd in nieuwe generatie wapens bij betrokken (zoals Weizmann, Technion en La Sapienza). De vijfjarenwet kan automatisch worden verlengt en betreft wapenhandel, de organisatie van strijdkrachten, de vorming en opleiding van militair personeel en onderzoek en ontwikkeling op militair vlak, met inbegrip van nucleaire kennis. Er is geen controle over het gebruik en de inzet van de geleverde wapens en kennis. Intussen blijven onbemande oorlogsvliegtuigen DIME-bommen (Dense Inert Metal Explosive) afwerpen op Gaza. Deze onbekende wapens worden samen met chemische wapens gedropt en zorgen voor onbekende verwondingen. DIME staat voor "gerichte mortaliteit" en doodt enkel het doelwit of zorgt - in het beste geval - dat de benen tot net onder de genitaliën moeten worden afgezet. Dokter Massinen Mouawia - Directeur-Generaal van de spoedgevallendiensten in Gaza - sprak over 86 gevallen van juni tot augustus die slachtoffer werden, dood of zwaar gewond. Amputatie was nodig in 62 gevallen.

Mario Bergen, Leuven

dinsdag, december 26, 2006

Palestijns grondgebied toeëigenen is onwettig

[Reactie op artikel in Metro "Israël bouwt nieuwe nederzetting voor Gaza-vluchtelingen"]

Israël bouwt nieuwe kolonies op de bezette Westelijke Jordaanoever laat het ministerie van Defensie deze week weten. VN-resolutie 242 van 22 november 1967 van de VN-Veiligheidsraad is daar nochtans heel duidelijk over. Israël moet zich terugtrekken uit de gebieden die het bezet sinds de Zesdaagse Oorlog. De politieke onafhankelijkheid van elke staat in de regio moet worden gerespecteerd. De vrijheid van scheepvaart in de internationale wateren moet worden gegarandeerd en er moet een regeling komen voor het vluchtelingenprobleem. Alsook moeten er gedemilitariseerde zones komen om de territoriale integriteit en politieke onafhankelijkheid van elke staat te garanderen.

Dertig jaar na datum van deze VN-resolutie moeten we vaststellen dat Israël nog altijd de internationale wateren en de onafhankelijkheid van andere staten onteert. Israëlische gevechtsvliegtuigen schenden dagelijks het luchtruim van de bezette Palestijnse gebieden en van de onafhankelijke staat Libanon. Ook het Syrische luchtruim moet het regelmatig ontgelden. De belangrijkste reden voor de oorlog van 1967 is de Israëlische toegang tot de ondergrondse waterlagen op de Westelijke Jordaanoever (de zg. Mountain Aquifer). Deze voorzien Israël voor een derde in de waterbehoefte. Palestijnen die er wonen mogen geen nieuwe putten boren of hun putten dieper maken, met alle gevolgen voor de landbouw. Deze Israëlische politiek is volledig in strijd met de Haagse Waterconventie van 1907.

Ook de Vierde Geneefse Conventie die het heeft over burgers in oorlogstijd, wordt klakkeloos met de voeten getreden. Het overbrengen van de eigen bevolking en het scheppen van nederzettingen in bezet gebied is niet toegestaan. Israël heeft volgens deze Conventie de verplichting om alle Palestijnse kinderen in de bezette gebieden van onderwijs te voorzien. Ook Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen hebben dit recht volgens een uitspraak van het Hooggerechtshof in Tel Aviv in 1977. De Vierde Geneefse Conventie van 1949 moet ook burgers beschermen in bezet gebied tegen foltering, vernedering en schadelijke maatregelen. Deze burgers moeten eveneens toegang krijgen tot gezondheidszorg en andere dienstverlening. Het rapport van Hannu Halinen, speciaal VN-rapporteur op het gebied van mensenrechten in de bezette Palestijnse gebieden sinds 1967, kaart deze inbreuken aan. De Fin heeft het ondermeer over foltering van Palestijnse gevangenen door Israëli's. Halinen beschreef ook de etnische- en rassendiscriminatie door Israël en had 21 punten van bezorgdheid zoals het gebruik van rubberkogels bij demonstraties, het niet garanderen van gelijke rechten voor de bevolking en het niet toestaan van het recht op terugkeer naar vroegere woningen of een compensatie. Een epistel van een mislukte Texaanse zakenman die van 1976 tot 1978 verboden werd met de wagen te rijden wegens zijn alcoholverslaving, is in Tel Aviv van meer waarde dan alle internationale overeenkomsten en VN-conventies.

Mario Bergen, Leuven

zondag, december 24, 2006

Israël geeft rotte appel en slaat met stok op Palestijnen

[Reactie aan vrtnieuws.net ivm artikel "Olmert en Abbas praten weer met elkaar"]

U schrijft dat Israël "toegevingen" heeft gedaan aan de Palestijnse president. Olmert belooft enkele militaire controleposten op de Westelijke Jordaanoever te verwijderen. David Shearer, hoofd van het plaatselijke VN-kantoor voor de coördinatie van humanitaire zaken zei nog enkele maanden geleden: "Ik kan me niet herinneren dat de Westoever zo lang op zoveel plaatsen afgesloten is geweest." De Verenigde Naties melden een piek in het aantal wegblokkades op de Westoever, van 376 vorige zomer naar 575 nu. Er zijn pieken tot 160 tijdelijke controleposten, terwijl dat er normaal zo'n dertig of veertig zijn. In zulk geval is het natuurlijk niet moeilijk om enkele controleposten te verwijderen en wachttijden te verdubbelen aan andere posten.

Op 15 augustus 2003 kondigde Israel aan binnen de twee weken de controle over Jericho, Qalqilya, Ramallah en Tulkarem aan de Palestijnen over te dragen. Arafat kreeg toestemming het graf te bezoeken van zijn zuster in Gaza, maar kreeg nooit de garantie dat hij naar Ramallah kon terugkeren waar hij op dat ogenblik al 18 maanden vastzat. Het aantal werkvergunningen voor Palestijnen zou worden verhoogd en het aantal controleposten zou worden verminderd. Hiervan kwam nooit iets terecht. De steden op de Westelijke Jordaanoever werden evenmin overgedragen. Het zijn beloftes zoals Israël er zovelen deed. Zo beloofde het in 1976 aan de Verenigde Staten om geen clusterbommen te gebruiken in gebieden waar burgers wonen. In Baalbeck, Beeka en Zuid-Libanon vallen nog elk jaar gewonden door de clusterbommen die Israël gebruikte tussen 1978 en 1982. De gevraagde beperking in gebruik bij de verkoop van Amerikaanse clusterbommen werden door Israël niet nagekomen. Landbouwers komen 25 jaar nadien nog om het leven door deze clusterbommen. Kinderen verliezen nog elk jaar ledematen door deze projectielen ondanks het feit dat de Libanese ontmijners al dertig jaar actief zijn om deze wapens te ontmijnen. Een medewerker van Handicap International verloor in november 2006 nog een been.

In 1982 staakte de regering Reagan de aanvoer van clusterbommen naar Israël na een onderzoek door het Congres dat vond dat Israël de overeenkomsten had overtreden bij het gebruik ervan tijdens de invasie van Israël in Libanon. In 1988 werd dit moratorium weer opgeheven toen de VS en Israël de overeenkomsten over de beperkingen op het gebruik van clustermunitie, herbevestigden. Tijdens president Bush's eerste termijn van zijn presidentschap stelde het departement van Buitenlandse Zaken een onderzoek in naar het "misbruik" door Israël van Amerikaanse Apache helikopters bij de sluipmoorden op Palestijnse leiders. Anonieme ambtenaren van het departement verklaarden dat de overeenkomsten waren overtreden, maar dat die bevindingen geen gevolgen hadden door ingrijpen vanuit de hogere echelons van het departement.

De sites met 400.000 landmijnen die Israël achterliet tijdens de bezetting van het zuiden van Libanon (1982-2000) zijn nog steeds niet opgekuist. De nog immer voortdurende opruiming van deze landmijnen is door de oorlog flink vertraagd en bemoeilijkt doordat Israël gemarkeerde mijnenvelden met militaire bulldozers overhoop heeft gehaald. Circa 250.000 mensen kunnen niet terugkeren omdat hun huizen zijn verwoest of door blindgangers. En alsof dit nog niet genoeg was, begon Israël vorige zomer opnieuw clusterbommen op Libanon te droppen. Volgens VN-functionarissen is 90 procent van de clusterbommen gedurende de laatste 72 uur van de oorlog afgeschoten - dat wil zeggen: toen in de VN-Veiligheidsraad staakt-het-vuren-resolutie 1701 op het punt stond aangenomen te worden. Het ontmijningsagentschap van de Verenigde Naties spreekt over één miljoen clusterbommen die werden gedropt, waarvan 40 % van deze oude rommel niet eens afging.

Tot 19 december 2006 noteerde het Coördanatiecentrum voor Ontmijning in Zuid-Libanon 26 doden en 162 gewonden sinds hun werking op 14 augustus 2006. Als Israël zich zo slecht houdt aan afspraken met boezemvriend en bondgenoot Amerika inzake het gebruik van clusterbommen, wat mogen we dan verwachten over de ontruiming van enkele controleposten? Zelfs de beloofde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde verzuipt in het niets met deze beloftepolitiek van de Israëli's. En telkens weer pikken ze meer gronden in van de Palestijnen, bouwen ze Apartheidsmuren en terroriseren ze de burgerbevloking.

De miljarden euro belastinggelden en tegoeden van de Palestijnen moet Israël zonder onderhandelingen teruggeven, want dit is een basisrecht van het Palestijnse volk. Al jaar en dag pakt Israël deze tegoeden af en belemmert vrije economische activiteit van de Palestijnen. Eveneens moeten alle buitenlandse geldtransfers voor het noodlijdende Palestijnse volk onverwijld doorgaan. Het haalt niets uit een rotte appel te krijgen met de rotte kant in de Israëlische hand en tegelijkertijd met de stokslagen in de rug te krijgen van een andere Israëli. En dan verwacht de 'internationale gemeenschap' nog dat het Palestijnse volk 'dank U' zegt voor die rotte appel.

Mario Bergen, Leuven

zaterdag, december 23, 2006

Israël keert de zaken weer maar eens om, ook op de Golan

[Reactie op artikel ' Hebben we dan niets geleerd? ' in De Morgen van 20 dec]

De vraag ' waarom moet Israël zijn belangrijkste prioriteit -vrede met al zijn buren- opzijzetten voor een buitenlandse regering' gaat in verband met de Golan in Syrië niet op. Israël zelf stelt hier de eerste voorwaarde: "Over de Golan Hoogte (Syrië) wordt niet gepraat." Dat is geen nieuw gegeven. En daar heeft de VS niets mee te maken.

Israël stelt de voorwaarden. Yuval Shteinitz (Likud), lid van de Knesset, verklaarde in een interview op de Voice of Israël: "Dit zijn de voorwaarden. Syrië moet bereid zijn de Israëlische aanwezigheid op de Golan Hoogte te erkennen. Israël kan de Golan niet opgeven. Het is het water dat wij drinken." (De Golan is vruchtbaar en waterrijk gebied).... "Ik eis van Syrië de feitelijke erkenning dat zij de Golan Hoogte niet zullen terugkrijgen, of tenminste bereid zullen zijn om hierover compromisssen te sluiten. Zolang dat er niet is, mag de veiligheid van Israël of zijn water niet in het gedrang komen." (Aljazeera.com 22.12) Hier speelt dus alleen 'water' de hoofdrol. Opmerkelijk is hier ook hoe men de zaken formuleert: ten eerste is water deel uit gaan maken van de Israëlische veiligheid. Ten tweede was de Golan vroeger Syrisch gebied, is bezet in 1967, maar is het water reeds Israëlisch geworden, alhoewel er alleen een staakt-het-vuren bestaat met Syrië, sinds de Yom Kippur oorlog in 1973. Het is verder door Israël geannexeerd in 1981. Israël moet dus reeds 'zijn' water verdedigen, en komt terug in de verdedigingspositie, waar het altijd naar toe wil. De situatie omkeren.

En Israël gaat nog verder. De Minister van Binnenlandse zaken Roni Bar-On wil de uitbreiding van de settlements aldaar (reeds 32) nog versnellen, 400 bijkomende huizen in Katzim, met reeds 7.500 inwoners. ondanks alle 'vredesgesprekken'. Hij gebruikt als argument dat de Syriërs huizen bouwen in de stad Quneitra, (hoofdplaats van de Golan), dus op Syrisch grondgebied: "In plaats van dit gebied dat reeds tientallen jaren in puin ligt met rust te laten, willen de Syriërs het bevolken..." Wat hij niet zegt, is dat Quneitra door Israël in puin is gelegd, zoals vele andere dorpen in 1967, zodat hij ook maar kan spreken van tientallen jaren!

Hetzelfde systeem werd reeds rond 1948 toegepast, dorpen vrijwillig vernietigen om de mensen op de vlucht te jagen. Toen waren het 750.000 Palestijnen, nu 80.000 Syriërs. Hun lege velden lagen op kolonisten te wachten. Dus dezelfde manier om de zaken voor te stellen: Israël mag overal settlements neerpoten, maar maakt reeds bezwaar als de Syriërs opnieuw huizen bouwen op hun eigen grond. En... geen 'vredesgesprekken' meer. Ook hier wordt de situatie nog maar eens omgekeerd.

Johan Van Hulle

vrijdag, december 22, 2006

Onlusten in Gaza is geen interne Palestijnse aangelegenheid

[Reactie aan De Standaard over onlusten in Gaza]

De laatste dagen lees ik veel over "Onlusten in Gaza " en verhalen over Abbas en Hamas en wie wanneer naar wie heeft geschoten, en dat de reden van de onlusten het feit is dat Abbas nieuwe verkiezingen aankondigt. De ondertoon is steeds dat de Palestijnen onderling ruzie maken en dat de buitenwereld daar niets mee te maken heeft. Niets is echter minder waar.

Ten eerste moet U toch ook weten dat Hamas van bij zijn stichting door Israël erkend én financieel gesteund werd, al dan niet in het geheim. Tot voor een jaar stond dat allemaal op diverse Israëlische websites te lezen. DS heeft zeker een goed klassement waarin dat alles haarfijn wordt bijgehouden, ik stuur in bijlage alvast een kopie van een correspondent van UPI uit 2002 die daar meer over vertelt.

Ten tweede moet U ook weten dat Israël de Gaza strook hermetisch afsluit, dat er voedsel, water en energie tekort is. Dat Israël tientallen huizen, bruggen, wegen en de elektriciteitscentrale van Gaza heeft plat gebombardeerd en daardoor doelbewust een humanitaire ramp creëert.

U weet ook dat Israël al sinds het begin van het jaar alle douane-inkomsten van Palestina achterhoudt, daardoor de Palestijnen van hun karig inkomen berooft, en vorige week nog premier Haniyeh, met een pak noodhulp op zak, heeft tegengehouden aan de Egyptische grens. U schrijft niet dat tot voor een jaar de "internationale gemeenschap" het leiderschap van Fatah in vraag stelde, omdat die niet democratisch waren verkozen. Nadat dan democratische verkiezingen zijn gehouden, met steun en waarnemers van Europa, hebben de USA en Europa alle financiële steun aan de Palestijnse regering gestopt, steun die de internationale gemeenschap verplicht is te geven zolang de UNO resoluties over de Palestijnse vluchtelingen niet uitgevoerd zijn, omdat Hamas de verkiezingen had gewonnen.

U schrijft " Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht wijst iedere medeverantwoordelijkheid van de EU af voor de gespannen toestand" terwijl U niet vermeldt dat de verantwoordelijkheid van de EU dus verpletterend is, en zelfs de directe oorzaak dat het openbaar leven totaal ontwricht wordt.

Israël doet er alles aan om de chaos in de bezette gebieden te verergeren door Palestijnse leiders, ministers en volksvertegenwoordigers zonder reden, zonder aanklacht, zonder proces gevangen te zetten. En als de regering van Israël hele vrachtwagens wapens levert aan Abbas, dan is dat ook niet bedoeld om het vredesproces te dienen, maar om op andere Palestijnen te schieten. Ik hoopte dergelijke achtergrondinformatie in De Standaard te lezen.

Pol Van den plas, Gent

donderdag, december 21, 2006

Israël moet zelf kernwapens ontmantelen

[Reactie op "Israël tegen Iraanse kernbom" in De Morgen 19/12/2006]

In De Morgen (19.12) stond een artikel waarin Israël en de VS er Iran van beschuldigen allang over een nucleair wapen te willen beschikken. "Eerste Minister Olmert bevestigde al meermaals dat Israël niet zou verdragen dat Iran over een atoombom beschikt." Reeds In 1980 bombardeerde Israël een Iraakse kernreactor zonder dat dit aanleiding gaf tot een veroordeling door de UNO. Israël is zelf een kernmogendheid en dit verklaart dat de buurlanden ook over kernwapens willen beschikken. Kan iemand een zinnig argument geven waarom Israël wel en Iran niet over kernwapens mag beschikken?

Waarom mag de VS kernsplijtstof aan Indië leveren en mag Rusland geen atoomtechnologische hulp aan Iran verlenen? Waarom zou Iran gevaarlijker zijn dan de Verenigde Staten die tijdens de rakettencrisis in 1962 Cuba met een kernaanval hebben bedreigd. Indien Israël een kernvrije zone in het Midden-Oosten wil, moet het zelf het voorbeeld geven en de 200 kernkoppen in eigen land ontmantelen.

Werner De Bus, Brussel

"Naam van de Thora" op Lopende Zaken

[Reactie op Forum van Radio1 n.a.v. item op Lopende Zaken]

Goed dat dit nieuwe boek werd besproken op Lopende Zaken. In "naam van de Thora" komt een andere stem aan bod. Het is de stem van de Joden uit de diaspora die niet akkoord zijn met de praktijken van Israël en die de ideologie waarop de Israëlische politiek gebaseerd is, nl. het zionisme, verwerpen.

Ze verwerpen ook het zg. religieuze recht dat de zionisten claimen op het land Palestina dat ze gewapenderhand hebben ingenomen en waarvan ze de inwoners massaal hebben verdreven. Het boek komt gelukkig uit onverdachte bron, de Joodse professor Yakov M. Rabkin, een man die je moeilijk van antisemitisme kan beschuldigen. Vooral brengt het enige nuancering aan in het beeld dat de Zionisten zorgvuldig willen behouden nl. dat van de Joden overal ter wereld als één monolitisch blok achter Israel. Niets is minder waar. Er wordt al meer dan genoeg een amalgaam gemaakt van termen als orthodoxie en fundamentalisme.


Boeklink op Houtekiet

woensdag, december 20, 2006

Geweld in Gaza door vervroegde stembusgang

[Reactie op artikel in de De Morgen over geweld in Gaza]

In De Morgen van deze week las ik een artikel over het "geweld in Gaza door vervroegde stembusgang." In dit artikel wordt gezegd dat de Verenigde Staten en de Europese Unie voorstander zijn van vervroegde verkiezingen. Dit verklaart veel. Israël, de VS en de EU hebben nooit de democratische verkiezingsoverwinning van Hamas aanvaard. Ze eisten dat Hamas een nieuwe regering met de Fatahpartij zou vormen. Vermits Hamas en Fatah niet tot een akkoord kwamen, besliste de Palestijnse president Abbas om nieuwe verkiezingen te organiseren. Deze aankondiging gaf aanleiding tot geweld tussen Hamas en Fatah. Voor Israël en de Verenigde Staten dus twee vliegen in een klap: Palestijnen die zich uitmoorden en misschien geen Hamas meer in de regering na de vervroegde verkiezingen. Waarom wil de Europese Unie dit spelletje meespelen?

Werner De Bus, Brussel

zaterdag, december 16, 2006

V.S. organiseren burgeroorlog in Palestina

[Lezersbrief aan De Standaard]

Terwijl Saddam Hussein een invasie kreeg in zijn land omdat hij chemische wapens zou bezitten, mag Israël de nieuwste chemische rotzooi uittesten in de Gazastrook en in Libanon. Dokters staan voor een raadsel welk produkt het betreft en hoe men de slachtoffers het best kan behandelen indien dit nog mogelijk is. Diverse Arabische media berichten over het gebruik van chemische stoffen in de oorlog tegen Libanon en in Gaza. Wetende wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurde, durft de westerse media Israël niet beschuldigen van het gebruik van gifgas.De Belgisch-Libanese professor Bachir Cham hield op 20 juli 2006 al een uiteenzetting in Brussel over de mummieachtige lijken en chemische oorlogsvoering van Israël in Libanon. De professor leidt een ziekenhuis in Saida in Libanon.

Naast de eigen bezettingsoorlog tegen het Palestijnse en Libanese volk, bezorgt Israël sinds deze zomer ook wapens aan de garde van de Palestijnse president Mahmoud Abbas. De Israëlische premier Ehud Olmert keurde op 12 juni 2006 een eerste levering goed. Een Israëlische functionaris uit het gevolg van de premier bracht de media hiervan op de hoogte tijdens een staatsbezoek van Olmert aan Tony Blair. In de nacht van woensdag op donderdag 14/15 juni 2006 kregen de militairen die Abbas steunen reeds de eerste wapens van Israël. Dat zei de voorzitter van de Palestijnse parlementaire commissie van Buitenlandse Zaken, Tzahi Hanegbi, op 15 juni 2006. "Door de overdracht van wapens de afgelopen nacht toe te staan, hebben we een besluit van (de Israëlische) Eerste minister Ehud Olmert van drie weken geleden uitgevoerd," zei Hanegbi op de Israëlische radio. Volgens de Israëlische krant Yediot Ahronot reden drie vrachtwagens met 950 automatische wapens (Amerikaanse M16 geweren) en enorme hoeveelheden munitie onder begeleiding van Israëlische militairen de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook in. In loodsen van de persoonlijke garde van Abbas werd alles opgeslagen. De wapens kwamen via Jordanië, waar zowel de V.S. als Israël goede contacten mee hebben. Jordanië, dat in april 2006 Hamas ervan beschuldigde wapens het land te hebben ingesmokkeld en enkele Hamas-militanten aanhield, staat wel oogluikend wapenstransport via zijn land toe.

De V.S. is de grootste financier van Jordanië en de C.I.A. en de Jordaanse Mukhabarat werken nauw samen. De hoogste Jordaanse legercommandanten volgen opleiding met het Amerikaanse leger (in 1983 verbleef Koning Abdullah zes maanden in Fort Knox). De Amerikaanse Georgetown University is het toegangskaartje om rechter te worden in Jordanië. De regering van president George W. Bush bewapent niet alleen, maar geeft ook opleidingen aan de meute van de Palestijnse president Mahmoud Abbas. Washington wil voorkomen dat de presidentiële garde het aflegt tegen Hamas-aanhangers nu de strijd tussen de Palestijnse facties verder uit de hand loopt. Dat berichtte de Israëlische krant Haaretz. Het dagblad baseert zich onder meer op diplomatieke en Palestijnse bronnen. De opleiding van Force 17 (de elitekrachten die de Palestijnse president beschermen) en andere gardes begon in de zomer van 2006 in Jericho in een gebouwencomplex nabij het InterContinental Hotel. Tot 6.000 gardisten wil men opleiden en daarvoor zijn ondermeer 2 miljoen dollar financiële Dayton-middelen aangewend. De Palestijnse president Mahmoud Abbas hoopt de veiligheidstroepen die hem trouw zijn aan te vullen met PLO-troepen die nu in Jordanië zijn gestationeerd.

In het verleden heeft Israël zich altijd fel verzet tegen de suggestie dat leden van de Badr Brigade uit Jordanië zouden gaan opereren in de Palestijnse gebieden. De uitspraken van Abbas dat "een burgeroorlog niet is toegelaten" worden in Washington vertaald als "stuur meer geld op naar Abu Mazen." Amerika vond dit prima en maakte een budget van 20 miljoen dollar vrij voor de opleiding van de veiligheidstroepen van Abbas aldus Associated Press. Europese diplomaten zeiden dat het geld voldoende is om een gelijkaardig opleidingskamp te voorzien in de Gazastrook voor de vorming van Force 17. Washington zou de helft betalen van de opleiding en de Europeanen en een aantal Arabische landen de rest. Ook zette Amerika Israël onder druk om meer wapens te bezorgen aan Abbas. Assistenten van Keith Dayton, de Amerikaanse veiligheidscoördinator in Ramallah kennen meer Europese landen die "verdachte" projecten financieren. Nederlandse diplomaten verklaarden alvast dat ze Abbas steunen "op een andere manier."

Het is duidelijk dat de V.S. en Europa hiermee aansturen op de val van de Hamas-regering. In hun plan voor het Nieuwe Midden-Oosten gingen de Amerikanen al maanden geleden ervan uit dat het uiteindelijk tot een treffen zou komen tussen Hamas en Fatah. In dat geval zou de V.S. "de goeden" steunen. De aanbevelingen van de Irak Studiegroep liggen in de open haard van President Bush. Hij wil van geen directe gesprekken weten tussen Israël, Palestina, Libanon en Syrië. Zulke gesprekken via het Kwartet (VS / VN / Rusland / EU) bevelen James Baker en Lee Hamilton nochtans aan. Van de belofte van de Amerikaanse president Bush tot een tweestatenoplossing van juni 2002 komt maar weinig in huis. De studiegroep maakte in hun rapport duidelijk dat er geen militaire oplossing bestaat voor het conflict, dat een meerderheid van de Israëlische politici de voortdurende oorlogssituatie beu is en dat politiek engagement en dialoog essentieel zijn om tot een oplossing te komen. Er wordt verwezen naar de VN-resoluties 242 en 338 inzake "land voor vrede" en de vredesakkoorden met Egypte en Jordanië. Bij een algemeen vredesakkoord moet de Golan worden teruggegeven aan Syrië en bestaat de mogelijkheid voor internationale troepen op de grens tussen Israël en Syrië. Ook Amerikaanse soldaten worden niet uitgesloten als beide partijen dit goedkeuren, aldus het rapport. Misschien vind president Bush dit laatste ideetje wel interessant.

* Link: Rapport Iraakse Studiegroep

Mario Bergen, Leuven

Nucleair Israël: ter land, ter zee en in de lucht

[Reactie aan Trouw n.a.v. bericht van 13 december]

Hiermede reageer ik op uw bericht "Israël ontkent nu weer kernwapens te hebben." Het was correcter geweest om duidelijk te maken dat Israël liegt dat het zwart ziet. Als Nederlandse krant moet U beter weten dan ik, dat het Siemens Business Center te Zoetermeer opleidingen gaf aan Israëlische mariniers die vallen onder het centrale commando van de Israel Defense Forces. De Israëlische militairen zijn bij Siemens geschoold in het gebruik van simulatoren voor - de inmiddels vijf - Duitse onderzeeërs van de Dolphin-klasse. Deze duikboten zijn sinds oktober 2001 bij de Israëlische marine in dienst. De eerste drie Dolphin-onderzeeboten zijn gebouwd op de HDW-werf door ThyssenKrupp Marine Systems in het Duitse Kiel en werden gefinancierd door de Duitse overheid. Dit als compensatie voor de Duitse bedrijven die Irak behulpzaam waren geweest bij de ontwikkeling van biologische en chemische wapens en het vergroten van het bereik van Scud-raketten. Irak vuurde in 1991 meer dan dertig Scud-raketten af op Israëlische steden.

De toenmalige Bondskanselier Helmut Kohl liet Israël daarop weten dat het land gratis mocht kiezen uit het aanbod van de Duitse defensie-industrie. Israël koos voor drie peperdure `Type 212'-onderzeeboten, de Dolphin, de Tekoema en de Liviathan, waarvan de eerste twee door de aanleiding van de aanschaf de bijnamen Saddam en Hoessein kregen. Enkele weken nadat de wapens in Libanon zwegen deze zomer kwamen de twee recentste Dolphins in Tel Aviv aan. Kostprijs: 1 miljard euro. Duitsland neemt 333 miljoen euro van deze factuur voor eigen rekening. Deze Duitse financiering was eerder al toegezegd door het vorige kabinet van socialisten en groenen. Gerhard Schröder en zijn groene minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer hadden deze Duitse financiering destijds uitgelegd als "een Duitse bijdrage tot de verdediging van het bestaansrecht van de staat Israël."

Vier torpedobuizen met een ongebruikelijke diameter van 650 millimeter werden extra voorzien naast zes buizen van 533 millimeter. Deze dienen om anti-schip-raketten van het Amerikaanse type Harpoon of de Israëlische Turbo Popeye af te vuren. Militaire analisten en veiligheidsinstituten verklaren dat deze aanpassing dient voor het afvuren van raketten met een kernlading. Ook is er een speciale kamer om kikvorsmannen onder water uit de boten te zetten. Operaties voor vijandelijke kusten zijn zo mogelijk. Tijdens de Zesdaagse Oorlog brachten zes Israëlische kikvorsmannen een mijnenveger in de haven van Alexandrië tot zinken. Israël investeerde in nieuwe duikboten nadat Iran drie Kilo-klasse duikboten had gekocht van Rusland. Twee Israëlische spionnen werden in mei 2004 - enkele dagen voor een G8-bijeenkomst in de buurt - nog het land uitgezet toen ze al te veel aandacht hadden voor de basis van onderzeeërs in het Amerikaanse Georgia.

De Israëlische drievoudige kernmacht is opgebouwd uit kernbommen die kunnen worden afgeworpen door F-15 en F-16 jachtbommenwerpers. Deze zijn gestationeerd op de basis Tel Nof bij Tel Aviv. Jericho-kernraketten kunnen vanuit onderaardse silo's, eveneens bij Tel Aviv, worden afgevuurd. Als derde 'poot' zouden dus de onderzeeërs van de Dolphin-klasse gelden. De Jericho-raketten worden ontworpen in samenwerking met het Franse Dassault Aviation. In 1963 tekenden beiden al hun eerste akkoorden. Jericho I heeft een bereik van 500 tot 1.000 km, Jericho II bereikt 1.300 km en de Jericho III - in gebruik van half 2005 - heeft een nucleaire aanvalskracht die 6.000 km ver kan reiken. Israël heeft duizenden van Jericho II en III raketten opgeslagen, voornamelijk in het noorden van het land. Dat arsenaal staat ook onder geen enkele internationale controle, zoals door het Internationaal Bureau voor Atoomenergie (IAEA). De pers is het zelfs verboden om er rechtstreeks over te berichten. Enkel berichten in de buitenlandse pers mogen gebracht en besproken worden. Generaal-majoor Yitzhak Ben-Yisrael, hoofd van de Bewapeningsadministratie voor Onderzoek en Ontwikkeling stelt dat behalve een afschrikkingspolitiek ook een preventieve aanvalscapaciteit noodzakelijk is. "Een klein land kan niet voor lange periodes in gevecht gaan. Een preventieve aanval is daarmee in overeenstemming." En hij vervolgt: "Je kan niemand afschrikken behalve door je capaciteit te tonen". (Ha'aretz, 25 augustus 1998)

Het Israëlische arsenaal is veruit superieur en zorgt voor gevaarlijk ongelijke militaire machtsverhoudingen in het Midden-Oosten. De dreiging is reëel, zeker met de komst van de extreem-rechtste politicus als minister van Strategische Dreigingen Avigdor Lieberman in het kabinet-Olmert. Deze man zei half november nog dat Israël unilateraal alle grensovergangen tussen de Gazastrook en Egypte moet in handen nemen. Dit druist radicaal in tegen het akkoord met de Palestijnse Autoriteit van precies een jaar geleden dat vrije handel en doorgang moest bewerkstelligen tussen Gaza en Egypte.

Mario Bergen, Leuven

maandag, december 11, 2006

Zionistenvriendjes blijven Midden-Oosten koloniseren

[Lezersbrief aan het Algemeen Dagblad]

De Britse Eerste minister Tony Blair en de Amerikaanse leider George W. Bush willen een nieuwe strategie voor Irak. Eigenlijk willen ze zeggen dat ze de eindfase inzetten voor hun neo-conservatief project voor een Nieuw Midden-Oosten. Groot-Brittannië stelde destijds John Glubb ("Glubb pasha") aan als opperbevelhebber van het Jordaanse leger. Dit gebeurde bij de lineaire verdeling van het Midden-Oosten volgens de geheime plannen van François Georges Picot en Mark Sykes in 1916. Het grootste gedeelte van Palestina zou onder internationale controle vallen. Libanon, Syrië en het gebied rond Mosoel (Noord-Irak) zou aan Frankrijk behoren. Groot-Brittannië zou heerschap nemen over ondermeer Jordanië, Koeweit en Irak. Aangestelde lokale heersers moesten dan de belangen invullen van de kolonisatoren.

Londen heeft nog steeds zijn invloed in Jordanië. Huidig Koning Abdullah II is de zoon van de Britse Antoinette Avril Garner. Abdullah genoot een militaire opleiding aan de Royal Military Academy van Sandhurst en diende in het Britse leger, net als zijn voorganger Abdullah I. De Britten stelden Faisal bin Hoessein, de broer van Abdullah, aan als koning van Irak. Londen en Washington trachtten nadien in de bovenste lade te liggen bij Saddam Hoessein. Maar omdat hij niet een "Amerika vriendelijk gezinde dictator" was, besloot de V.S. om hem af te zetten. Dat de Britten de Amerikanen hebben geholpen bij de invasie in Irak komt door het feit dat de Britten niet langer over de opperste militaire macht en heerschappij beschikken in de wereld. Zij volgen het militair dominante Amerika om nog iets te kunnen behouden van deze macht.

Destijds hadden de Britten de wereldmacht door hun militaire scheepvaart en de enorme voorraden steelkool. Deze waren nodig voor hun oorlogsschepen op stoomkracht. Begin twintigste eeuw schakelde Churchill de marine over op veel snellere oorlogsboten op olie. Groot-Brittannië beschikte via de Iraanse kolonie over het zwarte goud en zo kwam het Midden-Oosten in beeld als kolonie. Het belang aan olie is sindsdien alleen maar toegenomen. Amerika weet donders goed dat de zionisten geen compromis zullen aanvaarden over een begrensde zionistische staat naast een Palestijnse staat. Hun interpretatie van de Torah en de woorden van Theodor Herzl geven hen vleugels. Herzl zei immers "Het land zal zich uitstrekken van de Nijl tot de Eufraat" en "Men moet de plaatselijke bevolking 'geen werk geven,' tenzij het 'droogleggen van moerassen' en daarna moet men ze ongemerkt over de grens zetten." Zolang ze geen pijn voelen zijn de zionisten tot geen compromissen bereid.

Amerika aarzelde ook zo lang om een staakt-het-vuren te aanvaarden om zowel Hezbollah als het Israëlische leger te verzwakken en makkelijker laten over te gaan tot toegevingen. Zo zou men in de regio sneller een Nieuw Midden-Oosten doen ontstaan met alomvattende overeenkomsten tussen Libanon, Syrië, Palestina en Israël. De VN-Veiligheidsraad spreekt ook uitdrukkelijk over een "stopzetting van de agressieve militaire handelingen" en niet van een staakt-het-vuren om alzo desgewenst opnieuw over te gaan tot agressieve daden alvorens de regio definitief te herschikken. Rice heeft alvast laten verstaan dat ze zich in 2007 bijna uitsluitend met het Nieuwe Midden-Oosten gaat bezighouden. De problemen van het Midden-Oosten worden niet opgelost door een internationale resolutie door een door de Verenigde Staten gedomineerde Veiligheidsraad. Het is een misdaad om de zionisten hun visie te laten doordrukken, evenals dit oogluikend te laten toestaan zoals Egypte, Saudi-Arabië en Jordanië telkens opnieuw doen.

Mario Bergen, Leuven

zondag, december 10, 2006

Israël speelt hoofdrol bij problemen in het Midden-Oosten

[Lezersbrief aan De Volkskrant]

De Israëlische Eerste minister Ehud Olmert reageerde deze week op het rapport van de Baker-Hamilton-commissie over de situatie in Irak. Israël weigert een topconferentie met de Palestijnse Autoriteit, Syrië en Libanon om tot een algemeen vredesakkoord te komen. Deze stellingname krijgt de goedkeuring van de Amerikaanse president George W. Bush. Olmert beweert bovendien dat er in het Midden-Oosten vele problemen zijn die niets van doen hebben met Israël.

Niets is echter minder waar. Zo zit de Proactive, Preemptive Operations Group (P2OG) van het Amerikaans ministerie van Defensie achter vele ontvoeringen, sabotage, autobommen en terechtstellingen in Irak. Twee en een half jaar geleden werd deze groepering opgericht door Donald Rumsfeld en het Pentagon, maar de plannen voor P2OG bestonden reeds in 2002. P2OG is een "anti-terreur organisatie" die bestaat uit honderd leden en een jaarlijkse begroting van 100 miljoen dollar. Schijnbaar richt de organisatie zich tegen terroristenleiders. De werkelijke opdracht is echter om reacties onder terreurgroepen te bevorderen en alzo de strijd tegen terreur en islamitische groeperingen levend te houden. De P2OG werkt nauw samen met het Israëlische leger (IDF) en de Israëlische geheime dienst (Mossad) om Irak te verscheuren door een burgeroorlog en alzo te profiteren van de enorme oliebronnen die Irak heeft. Koerden in Irak worden getraind en bewapend door de Israëlische Mossad en de Amerikaanse inlichtingendienst CIA. De aanslag op de Gouden Moskee, een sjiietisch schrijn in Samarra, op 22 februari 2006, was een daad van deze Pentagon-groep. Deze aanval was het startsein van een burgeroorlog in Irak. Dit bericht de onafhankelijke nieuwsgroep La Voz de Aztlan.

Voormalig Amerikaans president Jimmy Carter had het eind november 2006 nog in een vraaggesprek met ABC's "Good Morning America" over de dominatie van Israël en hun gruweldaden in Palestina. Carter zei "Er is heden geen twijfel meer dat een minderheid van Israëli's apartheid als doelstelling heeft over het Palestijnse volk." Hij noemde de Israëlische bezettingspolitiek de eerste oorzaak van het geweld in het Midden-Oosten. Meer in het bijzonder had hij het over "de bezetting en de overname van grond in de bezette gebieden van de Westelijke Jordaanoever door kolonisten." Carter besloot: "En wat aan de Palestijnen onder Israëlische overheersing wordt aangedaan is werkelijk afschuwelijk. Het is een vreselijke kwelling voor deze mensen."

Mario Bergen, Leuven

Geen internationale hulp aan Palestina. Wapenleveringen aan Israël

Palestina is het nieuwe thuisland van Kafka. Het land krijgt een economische boycot te verwerken, de subsidies worden afgenomen, wetende dat dit de bevolking zeker zal treffen. Tekort aan voedsel, medicijnen, electriciteit, water, nutsvoorzieningen. Resultaat: nog grotere armoede, werkloosheid en algemene ellende. Nog meer vrouwen en kinderen doodgeschoten en nog meer gronden gestolen.

Tegelijkertijd: een absoluut gedoogbeleid ten opzichte van Israël. Zich onthouden bij het stemmen van sancties tegen Israël.Verdragen sluiten voor samenwerking tusen Israël en de Nato. En nog meer wapens leveren aan Israël alsof er niets aan de hand is...

En dan de internationale gemeenschap en hulporganisaties aanspreken om ze (Palestijnen) niet te laten verhongeren. Wat moet er nog meer gebeuren vooraleer onze democratische leiders zich bewust worden van de ernst van de toestand. Er moet zelfs nog gepleit worden om de wapenleveringen stop te zetten! De les van Libanon was nog niet genoeg.

Avigdor Lieberman komt er ook nog aan. Wat is er nog meer nodig? De speciale VN-rapporteur voor de Palestijnse gebieden Johan Dugard formuleerde het als volgt: "Het is moeilijk te begrijpen dat, hoewel Israël de belangrijkste resoluties van de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering schendt, onwettige territoriale wijzigingen doorvoert, de mensenrechten schendt en gefaald is in het implementeren van de adviserende opinie van het internationaal gerechtshof, er desondanks in slaagt om sankties te ontlopen. In plaats daarvan is het Palestijnse volk, eerder dan de Palestijnse Autoriteit, het voorwerp van de mogelijks meest rigoureuze vorm van internationale sancties ooit opgelegd in de moderne tijd. Gaza is een gevangenis, en Israël heeft blijkbaar de sleutel weggegooid." (Report of the Special Rapporteur on the situation of Human Rights in the Palestinian Territories occupied since 1967, Human Rights Council; second session, 5 september 2006)

Gaat onze media nog wat harder op de rempedaal duwen?

Johan Van Hulle, Zomergem

zaterdag, december 09, 2006

Vlaamse wapens voor Israël

[Lezersbrief aan De Standaard]

Ik lees in de krant van vrijdag: "Spirit en Groen! willen verbod wapenuitvoer richting Israël." Ik dacht dat wij al lang geen wapens meer leverden aan Israël. Ik dacht dat België, nu Vlaanderen, geen wapens leverde aan conflictgebieden ? Neen toch ? Of is Israël plots geen conflictgebied meer ? Of is Israël plots een betrouwbare partner geworden? Wil Fientje Moerman dat dan even gaan vertellen aan onze jongens die in Libanon hun leven riskeren om de clusterbommen van Israël op te ruimen ? Dankuwel Fientje, U zult zeker erg treuren op de begrafenis van de Belgische militairen die sneuvelen bij deze opruimingswerken ?

Pol Van den Plas, Gent

donderdag, december 07, 2006

Israël verwoest een gans dorp

[Lezersbrief naar De Morgen]

Op sinterklaasdag 2006 werden door de Israëlische bezettingsmacht zeventien huizen en drie dierenpensions verwoest in de stad Twail Abu-Jarwal. Honderden politieagenten en zes bulldozers klaarden de klus om het hele dorp te verwoesten. Het is al de vierde keer dit jaar dat het bezettingsleger huizen in het dorp vernielde. Maar dit maal staat geen enkel huis meer recht. De eigenaars van de huizen leefden al dertig jaar op deze gronden.

De Israëlische bezettingsmacht erkent het recht op wonen niet voor de helft van de 180.000 Arabische bedouinen die in de Negev leven. Anderzijds kunnen deze mensen ook geen gronden kopen van joden. De minister van Binnenlandse Zaken, Roni Bar-On, zegt dat er niet voldoende verwoestingen zijn in de Negev. Deze zeventien huizen zijn slechts het begin van een "schoonmaakoperatie." 80.000 leden van de Arabische bedouinen leeft volgens de bezettingsmacht "illegaal." De Israëlische regering geeft hen geen optie om hun huisvesting te regulariseren of wil hen geen andere woning aanbieden. Zelf worden ze verstoken van het recht op een huis, electriciteit of watervoorziening. Ron Bar-On verkondigt de politiek van Avigdor Lieberman, de extreem-rechtse vice-premier in de regering van Ehud Olmert. Die wil een Israël met zo weinig mogelijk Arabieren en een etnische zuivering is voor hem geen taboe. Avigdor Lieberman heeft duidelijk de controle overgenomen in de regering Olmert. Deze man stelde recent nog voor dat alle Arabische Palestijnen die gevangen zitten in Israël, zouden worden gedumpt in de Dode Zee. Hij zou persoonlijk zorgen voor het nodige vervoer met autobussen om deze genocide uit te voeren.

Mario Bergen, Leuven

dinsdag, december 05, 2006

open brief aan de Vlaamse European Friends of Israël

[Open brief in De Standaard aan de Vlaamse European Friends of Israël]

Margriet Hermans
Hugo Coveliers
Stef Goris
Claude Marinower
Paul Wille

Beste,

Ik verneem dat U lid bent van de Europese vrienden van Israël, en dat juich ik toe, want vriendschap is een zeldzaam en te koesteren goed. Als vriend van Israël kunt U allicht dingen vertellen, die een normale burger zoals ik niet kan vertellen. Ik bedoel: als iemand dreigt zijn huis te doen ontploffen, dan kunnen zijn vrienden hem daar misschien van af brengen, maar wildvreemden kunnen de zaak dikwijls verergeren. Daarom, beste vriend van Israël, smeek ik U om uw uiterste best te doen opdat Israël zijn eigen huis niet zou laten ontploffen.
Met de acties (en "vergissingen") in Gaza, met de oorlog en de vernielingen in Libanon, met de opname van Avigdor Lieberman in de regering, bewijst Israël dat het kiest voor het recht van de sterkste en daarmee streeft Israël regelrecht naar zijn eigen vernietiging. Want vandaag is Israël sterk door de onvoorwaardelijke steun van Uncle Sam en de (niet veel minder onvoorwaardelijke) steun van de EU. Maar in de VS groeit het besef dat deze steun niet in het belang is van Amerika, en in Europa hechten wij wel degelijk belang aan mensenrechten en internationale verdragen en stijgt de verontwaardiging over de bezettingspolitiek.

Israël kan op termijn niet overleven met een defensiebudget van 20% van zijn BNP, en de subsidies van Amerika zullen vroeg of laat opdrogen. Er is maar één uitweg: een rechtvaardige vrede. Erken een Palestijnse staat achter de bestandslijn van 1949, en de Arabische staten en de Palestijnen (ook Hamas) zullen Israël erkennen. Dat staat met zoveel woorden in de verklaring van de Palestijnse premier Haniyeh in de Haaretz van 23 mei. Dat staat ook in het akkoord tussen Abbas en de Palestijnse bewegingen van eind juni (zie De Morgen van 28 en 30 juni). Luitenant-generaal Francis Briquemont (VN generaal in Bosnië) schreef het ook al in De Standaard van 28 augustus: "Om vrede te bereiken moeten de Israëli's het bestaan van een Palestijnse staat erkennen en toegeven dat de kolonisten niets te zoeken hebben op de Westoever en moeten de Arabieren het bestaansrecht van Israël binnen de grenzen van 1967 aanvaarden."

De Amerikaanse Jood Norman Finkelstein ziet het identiek in zijn boek "Drogredenen van het antisemitisme:" "Israël moet zich volledig terugtrekken uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook; de Joodse staat moet worden erkend binnen de grenzen van voor de zesdaagse oorlog." Wij zien het allemaal, want wij kijken van ver, maar zij die er middenin zitten zien het niet. Nu premier Olmert beweert de grenzen van Israël eens te gaan bepalen is het moment gekomen dat Olmert de hand schudt van Abbas en aan de Palestijnen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem teruggeeft. Dan doet Israël nog altijd geen milimeter méér dan wat volgens de UN resoluties 242, 252, 446 en 452 al lang had moeten doen!

Maar het ziet er niet naar uit dat dit zonder meer snel zal gebeuren: premier Olmert beweert dat Samaria en Judea deel zijn van het "historische moederland." Vice-premier Lieberman verklaart dat de Palestijnse gevangenen moeten in zee gedumpt worden. De bouw van de apartheidsmuur op Palestijnse grond gaat maar door. De kolonies blijven maar uitbreiden, tegen de UN resoluties en tegen de Oslo akkoorden in. De wegblokkades en de afgrendelingen op de Westelijke Jordaanoever nemen toe in plaats van af. De willekeurige opsluitingen van duizenden, en pas nog de ontvoering van Palestijnse parlementsleden en ministers. De "inhouding" van Palestijnse douane ontvangsten door Israël: dat alles wijst er op dat Israël niet onmiddelijk bereid is om de stap naar vrede te zetten, en er vele vrienden met veel overtuigingskracht nodig zullen zijn om hen daartoe te bewegen.

In nood kent men zijn vrienden, Israël is in hoge nood! Er is nog een piepkleine kans op vrede, misschien kunt Ú hen overtuigen om deze kans te nemen, want vrienden durven elkaar de waarheid te zeggen. Of niet soms ?

Filip De Coene, Antwerpen

maandag, december 04, 2006

Europa blijft wapens leveren aan Israël

[Lezersbrief aan Het Laatste Nieuws]

De Israëlische staat blijft wapens ontvangen van de Europese Unie, ondermeer uit België. Dit laatste blijkt uit het halfjaarlijks verslag van 1 januari tot 30 juni 2006 van de Dienst Controle Wapenhandel van de Vlaamse Overheid. Het betreft hier wapens met gladde loop met een kaliber < 20 mm en machinegeweren met een kaliber <= 12,7 mm. Ook in 2005 al keurde België exportlicenties ter waarde van 2,58 miljoen euro goed.

Geluiddempers, speciale statieven, klemmen, wapenvizieren en vlamonderdrukkers voor wapens werden verkocht aan de Israëlische overheid voor een bedrag van 8.572 euro. Voor 1.049.434,24 euro wapens kocht onze aan defensie gerelateerde industrie van Israël. Het gaat ondermeer om vuurleidingssystemen en aanverwante alarm- en waarschuwingssystemen. Ook beeldvormingsapparatuur en onderdelen voor infrarood- en warmtebeeldapparatuur zijn gewenst.Vanaf het begin van zijn ontstaan is Israël politiek en militair sterk gesteund door de diverse Westerse landen. Een eigen hoog-technologische wapenindustrie heeft het land geleidelijk aan minder afhankelijk gemaakt. Eerder gingen westerse landen - zoals Frankrijk in 1967 - op basis van meningsverschillen over tot boycotmaatregelen. Israël zal het eerste land ter wereld zijn dat actief nanotechnologie gaat inzetten bij een toekomstige oorlog. Dit verklaarden zowel minister van Defensie Peretz als Eerste minister Olmert half november 2006. Israël investeert 230 miljoen dollar in deze technologie de komende vijf jaar. Deze technologie kan worden ingezet tegen de Palestijnen en bij een nieuwe oorlog in Libanon.

Israël is economisch niet zelfvoorzienend, maar afhankelijk van buitenlandse hulp en leningen. De VS is al decennia de onbetwiste steunpilaar van Israël. Tel Aviv is de grootste ontvanger van Amerikaanse hulp sinds de Tweede Wereldoorlog. Het gaat om tal van regelingen, giften, obligaties, unieke speciale terugbetalingsvoorwaarden e.d. meer. In de periode van 1950 tot 2000 hebben de VS in totaal meer dan 43 miljard dollar aan pure militaire steun gegeven.

Frankrijk was in de periode 1956-67 Israël's belangrijkste leverancier van zware wapens. De samenwerking tussen Frankrijk en Israël leidde kort na de Suez-crisis in 1956 tot de bouw van de omstreden kernreactor in Dimona. Duitsland heeft ook een lange traditie van wapenleveringen aan Israël. In de jaren 1990 tot 2001 leverde Duitsland 2,8 miljard DM aan wapens aan Israël. In de periode 1991 tot 1999 leverde het land voor minstens 3,36 DM aan goederen met een dubbele capaciteit. Het ging om handelswaren voor zowel burgerlijk- als militair gebruik. Twee nucleaire onderzeeërs kwamen dit najaar aan in Israël. Ze kunnen kernraketten afschieten. Israël kocht eerder al drie duikboten van de Dolphin-klasse van Duitsland. Kostprijs voor de boten bedraagt 1,27 miljard dollar. De Duitse regering betaald 1/3e van de prijs en 2/3e wordt betaald door de Israëlische belastingbetaler.

Ook Nederland draagt op verschillende manieren bij aan de wapenvoorraad van het Israëlische leger. Zo vliegen haar F-16's met Nederlandse onderdelen en is Schiphol een belangrijke doorvoerhaven voor Israëlische wapentechnologie. De bemanning van de M-109 houwitsers, die ingezet worden in Israël, is opgeleid in een Nederlandse simulator van Van Halteren Metaal in Bunschoten. Van Halteren leverde tevens voor 318.000 euro aan wielen voor gepantserde bulldozers. Een ander wapenonderdeel dat Nederland levert, kost slechts twee eurocent per stuk. Het gaat om de schakels voor patroonbanden, waarmee je zo'n Rambo-ketting van kogels kan maken.

Al sinds de jaren zestig fungeert Schiphol als belangrijk tussenstation voor Israëlische wapens. Luchtvaartmaatschappij El Al verkoos Schiphol op grond van de voorschriften voor wapen- en munitiedoorvoer en vanwege de traditionele vriendschapsbanden. Ook de Israëlische luchtmacht maakte regelmatig gebruik van Schiphol om bij te tanken tijdens militaire transporten en voor rustpauzes van de vliegers. In 1997 kwam er een eind aan het gebruik van civiele vliegvelden door militaire vliegtuigen. De militaire vrachten via El Al gaan echter onverminderd voort. Tijdens de Bijlmer enquête is veel bekend geworden over het gebruik van Schiphol voor onfrisse Israëlische zaakjes. Volgens militair analist Paul Beaver gaat het bij de bewapening van het Israëlische leger via Schiphol hoogstwaarschijnlijk ook om goederen voor nucleaire wapens. Duidelijk is dat goederen die als grondstof voor chemische wapens gebruikt kunnen worden via Schiphol naar Israël zijn vervoerd. Het ging hierbij om ingrediënten voor het zenuwgas Sarin, het zogenaamde (DMMP). Nederland leverde ook direct een kleine hoeveelheid chemische wapens aan Israël. Hierbij ging het om het zenuwgas Soman dat volgens TNO door hen voor onderzoek was geleverd.

Wapenleveringen aan Israël zijn in veel Europese landen de vaste praktijk. Dit is in strijd met de Europese gedragscode inzake wapenhandel. Hetzelfde geldt voor de militaire samenwerking die er momenteel bestaat tussen Israël en de Europese Unie en die men graag nog zou willen opvoeren. De Europese gedragscode inzake wapenhandel wordt dan ook met de nodige souplesse gehanteerd door de lidstaten. Heel het debat over de preventie van gewapende conflicten en duurzame ontwikkeling mag dan mooi klinken, iedereen weet dat gewapende conflicten het meest kans hebben om uit te breken in regio's waar er voldoende wapentuig aanwezig is.

Uit recente antwoorden op Nederlandse kamervragen blijkt dat in 2005 76 wapenzendingen via Schiphol naar Israël zijn aangemeld. Ook in de maanden juni en juli van dit jaar, direct voorafgaand aan de Israëlische inval in Libanon, heeft Nederland nog 23 wapenvrachten doorgelaten. Onder de doorgevoerde wapens - veelal afkomstig uit de Verenigde Staten - zitten vele tientallen miljoenen stuks munitie en onderdelen daarvan. De Nederlandse regering ziet geen reden die doorvoer een strobreed in de weg te leggen. Er blijven wapens via Schiphol naar Israël gaan die bestemd zijn voor de oorlog tegen Libanon en/of de Palestijnen.

Mario Bergen, Leuven

zondag, december 03, 2006

Gaza wordt nog steeds bezet door Israël

[Lezersbrief verzonden naar Gazet van Antwerpen]

Eén jaar na de ondertekening van het Akkoord over Verplaatsing en Toegang op 15 november 2005 tussen de regering van Israël en de Palestijnse Autoriteit blijft dit Agreement on Movement and Access (AMA) nog steeds een dode letter. Het VN-bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken bracht op 6 november 2006 een duidelijk rapport uit. De mogelijkheid voor Palestijnen die leven in de Gazastrook om toegang te hebben tot de Westelijke Jordaanoever of de buitenwereld blijft extreem beperkt. De stroom van commerciële handel is verwaarloosbaar. Beweging binnen de Westelijke Jordaanoever werd nog meer beperkt. Er kwam geen vredevolle economische ontwikkeling tot stand zoals voorzien door AMA, maar een verslechtering van de humanitaire situatie en een stijging van het globaal geweld. De toegenomen sluiting van de grenspunten van Gaza heeft bijgedragen tot het verergeren van de economische situatie het voorbije jaar. In de Gazastrook zijn werkloosheidscijfers gestegen van 33,1 % naar 41,8 % tussen 2005 en 2006. Sinds 25 juni was de grenspost van Rafah 86 procent van de tijd gesloten wegens veiligheidsproblemen. Van de beloofde uitvoer van goederen - zoals afgesproken in het AMA - kwam niets terecht. De voorziene doorgang van konvooien om vervoer van goederen en personen tussen Gaza en de Westelijke Jordaanoever te vergemakkelijken was onbestaande. Ook het aantal fysische obstakels om zich te verplaatsen is toegenomen met 44 % op de Westelijke Jordaanoever. Verdere beperkingen van verplaatsing werden ingesteld voor individuen door een verlenging van het vergunningssysteem. De regering van Israël heeft geen verzekering gegeven zich afzijdig te houden in de territoriale wateren van Gaza en de joodse staat heeft geen werk aangevat voor de bouw van de zeehaven of opening van een luchthaven in de Gazastrook. Al die verplichtingen die het een jaar geleden aanging, werden door de papierversnipperaar geduwd. Israël heeft al een bijzonder slechte reputatie als het gaat om het uitvoeren van internationale regels, verdragen en VN-resoluties.Wat deed Israël dan wel? Er was de extreme agressie tegen de Palestijnse burgerbevolking. Palestijnse politici en burgers werden administratief gevangen gezet. Van de tienduizend Palestijnen in de bajes van de bezettingsmacht zitten er enkele duizenden vast wegens "handel in wapens". Dit gebeurt echter zonder bewijslast of duidelijke aanklacht. Mocht dit de waarheid zijn, dan zou het conflict al lang beslecht geweest zijn in het voordeel van de Palestijnen.

Ook de discriminatie van Arabische Palestijnen in Israël ging onverminderd door. Een schoolvoorbeeld is de Wet op de Nationaliteit en de Toegang tot Israël. Deze regelgeving negeert het recht op hereniging met de partner voor Israëlische onderdanen die verbonden zijn met een Palestijn. Volgens de joodse traditie mogen joden in Palestina geen grond verkopen of verhuren aan niet-joden. Dit verbod zit ingebeiteld in de statuten van het Joods Nationaal Fonds en de Israëlische Landautoriteit.

In de bezette gebieden wordt de Palestijnse bevolking onderdrukt door een systeem van militaire orders. Toen professor Abdal Jawad Salah in 1986 alle militaire orders bundelde, waren het er al 1194. Ze hebben betrekking op alles en nog wat: van archeologie tot landonteigening, van wisselkoersen tot het telen van tabak, over godsdienst, winter- en zomeruur. Geen enkel aspect van het dagelijks leven wordt vergeten. De meest ingrijpende orders hebben betrekking tot landonteigening, rooien van olijfbomen en onderdrukking. De Palestijnen moeten deze militaire orders naleven uitgevaardigd door de Israëlische bezettingsmacht. Momenteel zijn er meer dan 1.300 militaire orders voor de bezette Westelijke Jordaanoever en meer dan duizend voor de bezette Gazastrook. Tussen haakjes, de order gelden niet voor de kolonisten, zij vallen onder de gewone Israëlische wetgeving.

Er is er ook een militaire order die Palestijnse jongeren vanaf 16 jaar beschouwd als volwassenen. Deze Palestijnen worden als meerderjarigen veroordeelt door militaire gerechtshoven. De jeugdwetgeving voor Israëlische jongeren geldt daarentegen tot 18 jaar. Volgens het Mandela Institute for Human Rights worden 855 kinderen administratief vastgehouden (cijfers van april 2006). De mensenrechtenorganisatie B'Tselem noteerde sinds 1987 jaarlijks 850 Palestijnen die ondanks angst toch melding maakten van foltering. Alle gezagsdragers - van het Israëlische leger tot het Hooggerechtshof -namen deel in het goedkeuren van marteling, het ontwikkelen van nieuwe methodes en in het controleren ervan. Sinds september 2000 stierven 60 gevangenen in Israëlische gevangenissen, 48 van hen werden gedood kort na hun aanhouding.

De bezetting van Gaza beperkt zich niet tot de Israëlische controle op het grensverkeer. Ook het lucht- en zeeruim wordt door de Israëli's nauwlettend in de gaten gehouden. Op 2 december 2006 werden voor de zoveelste maal Palestijnse vissers voor de kust van Gaza gewoonweg beschoten. De bezettingsmacht toont zijn kracht door het gebruik van geluidsbombardementen boven burgerwoningen en de doelgerichte terechtstelling van Palestijnse strijders. Het recht op gewapende strijd voor volkeren die leven onder een bezettingsmacht is nochtans goedgekeurd door de Algemene Vergadering van de VN onder resolutie 3246. Paragraaf drie van deze resolutie van 29 november 1974 zegt uitdrukkelijk: "Herbevestigt de legitimiteit van de strijd van volkeren voor bevrijding van koloniale en vreemde overheersing en onderdrukking met behulp van alle mogelijke middelen, gewapende strijd inbegrepen."

De Jordaanse koning, Abdullah II, waarschuwde deze week opnieuw dat als de internationale gemeenschap niets doet, het risico bestaat dat in het Midden-Oosten drie burgeroorlogen uitbreken: in Libanon, in Irak en in de Palestijnse gebieden. Hij gaf de internationale gemeenschap nog een half jaar respijt om duidelijke stappen te zetten naar een tweestatenoplossing om een nieuwe geweldexplosie te vermijden. Een onderzoekscommissie van de raad voor de mensenrechten van de VN vindt intussen dat Israël de schade moet vergoeden die het veroorzaakte tijdens de oorlog in het zuiden van Libanon afgelopen zomer. Volgens de van de commissie heeft Israël zich schuldig gemaakt aan het gebruik van ,,buitensporig, excessief geweld, zonder onderscheid tussen militairen en burgers''.

Mario Bergen, Leuven

zaterdag, december 02, 2006

Lieberman wil Palestijnen verzuipen in de Dode Zee

[Lezersbrief verzonden aan Het Belang van Limburg]

Terwijl politici in Vlaanderen zich druk maken over een rebelse voormalige judocoach die van partij veranderd, zit men in Israël met een veel groter probleem. Men is drukdoende om een akkoord te bereiken om duizenden Palestijnse gevangenen te ruilen voor drie krijgsgevangen genomen bezettingssoldaten van Israël. Daarbij is het belangrijk te weten wat vice-premier en minister voor Strategische Bedreigingen, Avigdor Lieberman, van deze kwestie denkt. De wereld zwijgt nu deze fascist is toegetreden tot het kernkabinet van Israël. Als minister van vervoer in een vorige regering riep Lieberman op om alle Palestijnse gevangenen, nu meer dan tienduizend die worden vastgehouden door de Israëlische bezettingsmacht, te verzuipen in de Dode Zee. Hij stelde zelfs voor om voor busvervoer te zorgen aldus Ha'aretz van 11 juli 2002.

Ook nadien bleef Lieberman dit voorstel herhalen. Eerste minister Ehud Olmert bracht Avigdor Lieberman en zijn racistische Yisrael Beitenu partij in het Israëlische kabinet. Hij haalde daarmee de duivel in huis. Vorige zomer startte Israël een oorlog tegen Libanon en begon tegelijkertijd een campagne in de Gazastrook die aan meer dan 300 Palestijnen het leven kostte. Honderdduizenden Palestijnen hadden onvoldoende voedsel, water en elektriciteit. Lieberman vond dat Israël met fluwelen handschoenen optrad tegen de Palestijnen en drong aan op een hardere afstraffing. Op 28 juni 2002 stelde de vroegere radiojournalist in Ha'aretz voor om de nationaliteit van elke Arabische Palestijn in Israël af te nemen indien deze zijn loyauteit met de zionistische Israëlische staat niet kon aantonen.

In 2002 verklaarde Lieberman "Ik zou niet aarzelen om het Israëlische leger naar alle A-zones (gebieden van de bezette Westelijke Jordaanoever zogenaamd onder controle van de Palestijnse Autoriteit) te sturen gedurende 48 uren. Verniel het fundament van de militaire infrastructuur van de autoriteit, alle politiekantoren, kruithuizen en voorzieningen van veiligheidskrachten. en laat geen steen meer op een andere. Verniel alles." Toenmalig Eerste minister Ariel Sharon volgde deze aanbeveling perfect op. Lieberman deed ook het voorstel aan het Israëlische kabinet om systematisch alle commerciële centra, benzinestations en banken te bombarderen in de bezette gebieden (The Independent, 7 maart 2002).

De extremist stelde al in 1998 voor om de Hoge- en de Lage Aswandam in de gelijknamige Egyptische plaats te bombarderen. Het Nassermeer is enorm, en bijna de gehele Egyptische bevolking leeft in de Nijlvallei. Zou deze dam - die de Nijl afsluit - breken, dan zou half Egypte en 80 % van de Egyptische bevolking vernietigd worden. Egypte heeft sinds 1979 een vredesakkoord met Israël, maar Lieberman stelt dit voortdurend in vraag. Ook zijn in 2004 verschenen boek "My Truth" staat vol met dergelijke ideetjes om Israël etnisch te zuiveren van Arabieren. Andere denkbeelden werden al uitgevoerd. Zo kunnen Palestijnen uit de bezette gebieden die gehuwd zijn met een Israëlisch staatsburger niet samenwonen in Israël. Lieberman's strategie om eerst de "Arabieren in Israël aan te pakken" verklaarde hij op 20 oktober 2006 uitgebreid aan de Israëlische journalist Gershom Gorenberg. Ze'ev Sternhell, professor politieke wetenschappen aan de Hebreeuwse Universiteit van Jerusalem betitelde in Scotsman Lieberman als "misschien de meest gevaarlijke politicus in de hele geschiedenis van Israël."

Dringende actie is nodig tegen de groeiende dreiging voor de internationale vrede en veiligheid die uitgaat van Israël. Eerder dan iets hieraan te doen, heeft het bureau van de Hoge Vertegenwoordiger van de EU een nieuwe lage norm bepaald, die slechts verzoening en aanpassing voor het Israëlische extremisme en apartheid aanbiedt. De eis dat de EU zich niet in de interne zaken van buitenlandse overheden mengt is enkel een vijgenblad voor politieke lafheid en tegenzin om zich tot Israël of zijn bondgenoten te wenden. Het is niet verenigbaar met de standpunten van de Europese Unie in gelijkaardige gevallen .Op 4 mei stelde Lieberman - een migrant uit de ex-sovjetstaat Moldavië - voor om Arabisch Palestijnse parlementsleden die spreken met Hamas uit het parlement te zetten. Maar nadien verkoos hij een algemeen voorschrift. Een wet aangenomen met een 12-11 meerderheid door het Israëlische kabinet eind oktober 2006 verhoogt het percentage van 2 naar 10 procent dat een politieke partij moet behalen om vertegenwoordigt te zijn in de Knesset. Dit elimineert de Arabische partijen die nooit meer dan 10 % van de stemmen behalen aldus Arabic Media Internet Network.. Ook de PLO maakte een strategische fout door de aanstelling van Lieberman af te doen als een "interne Israëlische kwestie" en de internationale media en diplomatiek niet te waarschuwen voor deze kerel. De toekomst zal uitwijzen dat deze extreem-rechtse politicus een bijzondere plaats zal krijgen in de geschiedenis van de Zionistische staat. Onder aan de heuvel Herodion en vlakbij de woestijn van Judea in de kolonie van Nokdim woont de machtigste man in de huidige Israëlische politiek met een gevaarlijk politiek ideeëngoed, maar de wereld slaapt voort.

Lees op Haarzetz: Lieberman blasted for suggesting drowning Palestinian prisoners

Mario Bergen, Leuven

Leon De Winter toont zijn minachting voor Palestijnen

[Reactie op opiniestuk van Leon de Winter in Elsevier van 28 november 2006]

Het opiniestuk van Leon de Winter getuigt van een zo grote vooringenomenheid tegenover Israël en minachting tegenover de Palestijnen dat ik bijna niet weet waar te beginnen met deze reactie. Leon de Winter vraagt zich af waartegen Palestijnen zich verzetten. Ik nodig hem uit om de Palestijnse Gebieden te komen bezoeken. Dan kan hij getuige zijn van de realiteit van een land onder bezetting: de economische ramp die zich hier aan het voltrekken is, de enorme frustratie bij jongeren zonder toekomst, het verdriet van hun ouders, de vernederingen aan checkpoints, de Muur, het geweld gepleegd door het Israëlische leger. Deze toestanden hebben niets te maken met de achterlijkheid van 'de Arabieren.'

Palestijnen zijn zeker niet feilloos, maar het wordt hen onmogelijk gemaakt een normaal leven te leiden, laat staan een "behoorlijke samenleving" op te bouwen. Ook Leon De Winters visie op Palestijnse gezinnen is erg kortzichtig. Eén van de redenen dat er hier nog altijd veel grote gezinnen zijn, is net de onzekerheid van het bestaan en het ontbreken van andere vormen van sociale zekerheid. En als ik van één ding zeker ben, dan is het wel dat Palestijnen zielsveel van hun familie houden. Als een familielid beslist om zelfmoord te plegen uit verzet, dan zegt dat meer over de oorzaak van dat verzet dan over de familie.

Eline Demey, Ramallah, Palestina

zaterdag, november 25, 2006

De Standaard leest persberichten AI niet goed

[REeactie aan DS over de persmededeling van Amnesty International]

In uw krant van 21 nov geeft U wel een zeer eigenaardige samenvatting van de persmededeling van Amnesty International. U titelt: "Israël en de Hezbollah schonden humanitair recht." Maar dat is helemaal niet de teneur van de persmededeling! Als het al in twee woorden moet samengevat worden moet het iets zijn als "Amnesty International roept de UN op om de oorlogsmisdaden in Libanon te onderzoeken" met subtitel "en dat de schuldigen de slachtoffers vergoeden."

Uw titel "Israël en de Hezbollah schonden humanitair recht" suggereert dat beide partijen in de fout zijn gegaan. Dit staat helemaal niet in de persmededeling, wel integendeel, er staat dat Israël duidelijk bewust burgerslachtoffers heeft gemaakt, en dat Israëls beweringen over Hezbollah niet bewezen zijn. Een andere titel kon dus even goed zijn"Amnesty International acht oorlogsmisdaden van Israël bewezen." Er staat namelijk letterlijk in de persmededeling: "Dat Israël geen maatregelen heeft genomen om geen burgerslachtoffers te maken. Dat Israël gewone burgers effectief als militair doelwit heeft bestookt. Dat het niet duidelijk is of Hezbollah gewone burgers als menselijk schild heeft gebruikt, wat Israël beweerde. Dat er geen bewijs is gevonden dat Hezbollah burgers heeft belet om te vluchten, wat Israël beweerde."

De vaststellingen uit het rapport luiden als volgt: "Israël heeft ambulances aangevallen, en belette humanitaire organisaties om hulp te bieden, zelfs nádat Israëlische autoriteiten daarvoor toelating hadden gegeven. De aanvallen op de Libanese infrastuctuur en de lucht- en zeeblokkade zijn een vorm van collectieve straf. Het Israëlisch leger bombardeerde konvooien van burgers in Zuid-Libanon die vluchtten omdat Israël had bevolen om de streek te verlaten. Burgers, en vooral kinderen, worden nog steeds gedood en gewond door Israël's wijdverbreid gebruik van clusterbommen. Israëlische autoriteiten betuigen wel hun spijt voor de burgerslachtoffers, maar geven geen uitleg over specifieke aanvallen (op burgerdoelen) of over voorzorgsmaatregelen (om geen burgers te doden). En als er burgerslachtoffers vielen als gevolg van vergissingen is er geen enkele aanwijzing dat er iemand verantwoordelijk wordt gesteld voor deze 'vergissingen.' Er is geen weet dat Hezbollah leiders of Libanese autoriteiten onderzoek hebben gevoerd naar schendingen van het internationaal humanitair recht."

Wat u op het einde schrijft: "ook de Hezbollah beging oorlogsmisdaden met haar grootschalige bombardementen van steden en dorpen in Noord-Israël" is ook al fout. In een vorig rapport van Amnesty International werd Hezbollah beschuldigd van ongediscrimineerd gebruik van raketten bij hun aanvallen op Noord-Israël. AI verwijt Hezbollah dat de raketten even goed op burgers dan op militairen terecht kwamen, wat evident juist is met niet tele-geleide raketten. Door zoiets op het einde van het artikel te schrijven wekt U de indruk dat dit ook het besluit van AI zou zijn. Het besluit van AI is echter: "AI roept op tot een wapen embargo van beide partijen, en een onmiddelijk moratorium op clusterbommen." Dat is toch heel wat anders ? Met andere woorden: "Amnesty International roept op tot een wapenembargo tegen Israël," want tegen de Hezbollah bestaat al een wapenembargo. Ook dit had een betere titel van uw artikel kunnen zijn! Ik zou het appreciëren mocht DS zijn berichtgeving over deze oorlog wat zorgvuldiger en correcter verzorgen.

Filip De Coene, Antwerpen