Zionistenvriendjes blijven Midden-Oosten koloniseren

[Lezersbrief aan het Algemeen Dagblad]

De Britse Eerste minister Tony Blair en de Amerikaanse leider George W. Bush willen een nieuwe strategie voor Irak. Eigenlijk willen ze zeggen dat ze de eindfase inzetten voor hun neo-conservatief project voor een Nieuw Midden-Oosten. Groot-Brittannië stelde destijds John Glubb ("Glubb pasha") aan als opperbevelhebber van het Jordaanse leger. Dit gebeurde bij de lineaire verdeling van het Midden-Oosten volgens de geheime plannen van François Georges Picot en Mark Sykes in 1916. Het grootste gedeelte van Palestina zou onder internationale controle vallen. Libanon, Syrië en het gebied rond Mosoel (Noord-Irak) zou aan Frankrijk behoren. Groot-Brittannië zou heerschap nemen over ondermeer Jordanië, Koeweit en Irak. Aangestelde lokale heersers moesten dan de belangen invullen van de kolonisatoren.

Londen heeft nog steeds zijn invloed in Jordanië. Huidig Koning Abdullah II is de zoon van de Britse Antoinette Avril Garner. Abdullah genoot een militaire opleiding aan de Royal Military Academy van Sandhurst en diende in het Britse leger, net als zijn voorganger Abdullah I. De Britten stelden Faisal bin Hoessein, de broer van Abdullah, aan als koning van Irak. Londen en Washington trachtten nadien in de bovenste lade te liggen bij Saddam Hoessein. Maar omdat hij niet een "Amerika vriendelijk gezinde dictator" was, besloot de V.S. om hem af te zetten. Dat de Britten de Amerikanen hebben geholpen bij de invasie in Irak komt door het feit dat de Britten niet langer over de opperste militaire macht en heerschappij beschikken in de wereld. Zij volgen het militair dominante Amerika om nog iets te kunnen behouden van deze macht.

Destijds hadden de Britten de wereldmacht door hun militaire scheepvaart en de enorme voorraden steelkool. Deze waren nodig voor hun oorlogsschepen op stoomkracht. Begin twintigste eeuw schakelde Churchill de marine over op veel snellere oorlogsboten op olie. Groot-Brittannië beschikte via de Iraanse kolonie over het zwarte goud en zo kwam het Midden-Oosten in beeld als kolonie. Het belang aan olie is sindsdien alleen maar toegenomen. Amerika weet donders goed dat de zionisten geen compromis zullen aanvaarden over een begrensde zionistische staat naast een Palestijnse staat. Hun interpretatie van de Torah en de woorden van Theodor Herzl geven hen vleugels. Herzl zei immers "Het land zal zich uitstrekken van de Nijl tot de Eufraat" en "Men moet de plaatselijke bevolking 'geen werk geven,' tenzij het 'droogleggen van moerassen' en daarna moet men ze ongemerkt over de grens zetten." Zolang ze geen pijn voelen zijn de zionisten tot geen compromissen bereid.

Amerika aarzelde ook zo lang om een staakt-het-vuren te aanvaarden om zowel Hezbollah als het Israëlische leger te verzwakken en makkelijker laten over te gaan tot toegevingen. Zo zou men in de regio sneller een Nieuw Midden-Oosten doen ontstaan met alomvattende overeenkomsten tussen Libanon, Syrië, Palestina en Israël. De VN-Veiligheidsraad spreekt ook uitdrukkelijk over een "stopzetting van de agressieve militaire handelingen" en niet van een staakt-het-vuren om alzo desgewenst opnieuw over te gaan tot agressieve daden alvorens de regio definitief te herschikken. Rice heeft alvast laten verstaan dat ze zich in 2007 bijna uitsluitend met het Nieuwe Midden-Oosten gaat bezighouden. De problemen van het Midden-Oosten worden niet opgelost door een internationale resolutie door een door de Verenigde Staten gedomineerde Veiligheidsraad. Het is een misdaad om de zionisten hun visie te laten doordrukken, evenals dit oogluikend te laten toestaan zoals Egypte, Saudi-Arabië en Jordanië telkens opnieuw doen.

Mario Bergen, Leuven