Iedereen kernenergie behalve Iran

[Lezersbrief aan Het Laatste Nieuws]

Israël loopt er de laatste weken weer zenuwachtig bij. Volgens de geheime dienst Mossad beschikt Iran over drie tot vier jaar over een atoombom. Stel dat dit het geval zou zijn, waarom mag Teheran dan niet over een atoombom beschikken en andere landen wel? Officiëel weten we dat de V.S. over 10.640 kernbommen beschikken, Rusland 8.600, China 400, Frankrijk 350, Verenigd Koninkrijk 200, India 75-115 en Pakistan 30-55 bommen.Volgens de National Resources Defense Council en de Federation of American Scientists, bezit Israël tussen de 100 en 200 kernwapens. Op 11 juli 2005 liet de BBC een reportage zien op basis van gedetailleerde documenten die weergeven dat in 1958 bewindslieden van de UK Atomic Energy Authority 20 ton zwaar water aan Israël verkochten, via tussenpersoon Noorwegen. Maar niemand maakt zich daar druk om. Daar Israël geen lid is van het non-proliferatieverdrag (NPT) is er ook geen controle op het kernprogramma van dit land.

De Marokkaanse Israëli Mordechai Vanunu werd in 1986 van London naar Rome gelokt, waar hij door de Israëlische geheime dienst werd verdoofd en ontvoerd naar Israël. Vanunu werkte immers tien jaar als technicus in de kerncentrale van Dimona en maakte bekend dat Israël daar tot 200 kernkoppen had vervaardigd. De kokkenluider kreeg 18 jaar celstraf, waarvan elf jaar in een isoleercel.Vanunu kreeg onmiddellijk na zijn "vrijlating" in 2004 een hele reeks vrijheidsbeperkingen opgelegd. Zo mag hij niet in de buurt van de grens, van havens, vliegvelden of ambassades komen. Hij krijgt geen paspoort en mag geen contact met buitenlanders hebben zonder voorafgaande toestemming van de politie. Ook wordt hij 24 uur per dag geschaduwd door de veiligheidsdienst Mossad.

Van Israël kan dus met zekerheid worden gezegd dat dit land over kernbommen beschikt. Op 11 december 2006 waarschuwde premier Olmert in een vraaggesprek met de Duitse televisiezender SAT1 trouwens voor het gevaar van een nucleaire aanval door Iran. En toen volgde de opvallende uitspraak: "Iran probeert kernwapens te bezitten, zoals Amerika, Frankrijk, Rusland en Israël." Hij deed bewust deze uitspraak als waarschuwing aan Teheran. Israël reageerde in mei dit jaar trouwens furieus op een Amerikaans voorstel om de bestaande voorraden splijtstoffen te bevriezen. Het gebruik voor vreedzame doeleinden is voor Israël heel beperkt omdat het nooit het NPT tekende. Maar als een land zoals Iran, dat het NPT wel tekende, kernenergie wil gebruiken voor eigen energiebehoeften, slaat Israël luid op de trom.

Kernenergie voor dalende olieproduktie

Iran wil eigen energie bekomen via kernsplijting. Een normaal proces zoals België, Frankrijk en diverse andere Europese landen hanteren voor een deel van de energievoorziening. Trouwens waarom zou Iran het niet doen, wetende dat de olievoorraden in heel de wereld tanende zijn en de prijs stijgend. Het zou enkel in het nadeel van Iran werken om zelf niet vooruitziend te zijn en al nieuwe energiebronnen op te wekken, terwijl men de nodige deviezen kan binnenrijven via dure aardolie die men op de internationale markten verkoopt. Niemand kan het Iran kwalijk nemen dat de olie en gas sinds dit jaar in euro worden verkocht, daar deze munt stabieler en sterker is dan de dollar. In Washington wordt dit echter niet in dank aanvaard. Eerder wou Saddam ook de Iraakse olie in euro verkopen met de inmiddels gekende gevolgen. Syrië en Iran ondertekenden op woensdag 27 december 2006 een akkoord voor samenwerking op diverse vlakken met inbegrip van nucleaire zaken. Dat er gekeken wordt om via kernsplitsing energie op te wekken in Damascus is een gangbare zaak. Het land voert 200.000 barrels aardolie uit per dag, maar door de stijgende vraag en dalende olieproduktie zal Damascus over vijf tot tien jaar olie moeten invoeren.Vanaf 2009 zal de olieproduktie in Egypte gedaald zijn tot 630.000 vaten per dag tegenover een consumptie van 656.000 vaten en zal ook dit land olie invoeren. Ook de olieproduktie van Jemen bevind zich in een eindfase. De belangrijke producenten in het Midden-Oosten, inclusief Saoedi-Arabië, zullen binnenkort hun maximum bereiken.

China helpt Egypte intussen om de kernprojecten - na twintig jaar en de naweeën van de Tsjernobil-ramp - weer te hervatten. De leiders van de Golfstaten (Saudi-Arabië, Koeweit, de VAE, Qatar, Bahrein en Oman) spraken begin deze maand af om kernenergie, net zoals Egypte te gebruiken voor vreedzame, niet-militaire doeleinden. Uit satellietbeelden zou blijken dat in Al-Sulaiyil, ten zuiden van de Saudische hoofdstad Riyad, een ondergrondse stad is gebouwd met tientallen ondergrondse silo's voor kernraketten aldus het Duitse tijdschrift Cicero. Collega wetenschappers uit Saudi-Arabië zouden al tien jaar in Pakistan kennis vergaren. De V.S. noch Israël legt het koninkrijk iets in de weg.

V.S. sjoemelen met cijfers olievoorraden

De V.S. smukken wel de oliemarkt op door "onzichtbare" voorraden om te zetten in zichtbare olievoorraden. Ondanks deze truc staat de olieprijs, na een daling van twintig procent, nog steeds boven de 60 dollar. Logisch want uit de verstopte cijfers van het Amerikaanse ministerie van Energie, blijkt dat er deze herfst een dagelijks tekort aan olieproductie was van 1,6 miljoen vaten. De totale vraag komt in het vierde kwartaal uit op 87.1 miljoen vaten tegen een wereldwijde productie van 85,6. Voor het eerste kwartaal van 2007 verwacht de EIA een dagelijks tekort van 600.000 vaten olie. Het grote probleem is dat tussen 1970 en 2006 de prijzen van alle grondstoffen met 300 en meer procent zijn gestegen. De olieprijs maar 150 procent. We hebben dus decennia veel te weinig betaald voor het zwarte goud. Verouderde installaties, beveiligingskosten, dieper en moeilijker olieboringen en produktievermindering in vele landen tegenover een stijgende vraag wegen nu zwaar door. Het is dan ook een recht van Iran om te opteren voor kernenergie, maar Israël beschouwt het bezitten van kernenergie als een alleenrecht in het Midden-Oosten. Bovendien gaat het om vreedzame energie door kernsplijting in Teheran, terwijl in men in de verouderde kerncentrale van Dimona bommen maakt.

"Israël mag Iran niet toelaten een nucleaire bedreiging te worden," stelde Netanyahu in december 2005. Hij haalt voor zijn voorstel de mosterd bij de vroegere Israëlische premier Menachem Begin. Die beval in 1981 een luchtaanval tegen een in aanbouw zijnde kernreactor in het Irak van Saddam Hoessein. Israëlische gevechtsvliegtuigen bombardeerden de reactor in Osarik. Met dat "gewaagd" initiatief bewerkstelligde Begin in die tijd "20 jaar rust" voor Israël, aldus Netanyahu. "Ik ben ervan overtuigd dat we dit nu ook moeten doen," luidde het nog. De toekomst wees echter uit dat Irak nooit over kernbommen beschikte, zoals ook nu Teheran geen kernwapens bezit.

Mario Bergen, Leuven