Israël geeft rotte appel en slaat met stok op Palestijnen

[Reactie aan vrtnieuws.net ivm artikel "Olmert en Abbas praten weer met elkaar"]

U schrijft dat Israël "toegevingen" heeft gedaan aan de Palestijnse president. Olmert belooft enkele militaire controleposten op de Westelijke Jordaanoever te verwijderen. David Shearer, hoofd van het plaatselijke VN-kantoor voor de coördinatie van humanitaire zaken zei nog enkele maanden geleden: "Ik kan me niet herinneren dat de Westoever zo lang op zoveel plaatsen afgesloten is geweest." De Verenigde Naties melden een piek in het aantal wegblokkades op de Westoever, van 376 vorige zomer naar 575 nu. Er zijn pieken tot 160 tijdelijke controleposten, terwijl dat er normaal zo'n dertig of veertig zijn. In zulk geval is het natuurlijk niet moeilijk om enkele controleposten te verwijderen en wachttijden te verdubbelen aan andere posten.

Op 15 augustus 2003 kondigde Israel aan binnen de twee weken de controle over Jericho, Qalqilya, Ramallah en Tulkarem aan de Palestijnen over te dragen. Arafat kreeg toestemming het graf te bezoeken van zijn zuster in Gaza, maar kreeg nooit de garantie dat hij naar Ramallah kon terugkeren waar hij op dat ogenblik al 18 maanden vastzat. Het aantal werkvergunningen voor Palestijnen zou worden verhoogd en het aantal controleposten zou worden verminderd. Hiervan kwam nooit iets terecht. De steden op de Westelijke Jordaanoever werden evenmin overgedragen. Het zijn beloftes zoals Israël er zovelen deed. Zo beloofde het in 1976 aan de Verenigde Staten om geen clusterbommen te gebruiken in gebieden waar burgers wonen. In Baalbeck, Beeka en Zuid-Libanon vallen nog elk jaar gewonden door de clusterbommen die Israël gebruikte tussen 1978 en 1982. De gevraagde beperking in gebruik bij de verkoop van Amerikaanse clusterbommen werden door Israël niet nagekomen. Landbouwers komen 25 jaar nadien nog om het leven door deze clusterbommen. Kinderen verliezen nog elk jaar ledematen door deze projectielen ondanks het feit dat de Libanese ontmijners al dertig jaar actief zijn om deze wapens te ontmijnen. Een medewerker van Handicap International verloor in november 2006 nog een been.

In 1982 staakte de regering Reagan de aanvoer van clusterbommen naar Israël na een onderzoek door het Congres dat vond dat Israël de overeenkomsten had overtreden bij het gebruik ervan tijdens de invasie van Israël in Libanon. In 1988 werd dit moratorium weer opgeheven toen de VS en Israël de overeenkomsten over de beperkingen op het gebruik van clustermunitie, herbevestigden. Tijdens president Bush's eerste termijn van zijn presidentschap stelde het departement van Buitenlandse Zaken een onderzoek in naar het "misbruik" door Israël van Amerikaanse Apache helikopters bij de sluipmoorden op Palestijnse leiders. Anonieme ambtenaren van het departement verklaarden dat de overeenkomsten waren overtreden, maar dat die bevindingen geen gevolgen hadden door ingrijpen vanuit de hogere echelons van het departement.

De sites met 400.000 landmijnen die Israël achterliet tijdens de bezetting van het zuiden van Libanon (1982-2000) zijn nog steeds niet opgekuist. De nog immer voortdurende opruiming van deze landmijnen is door de oorlog flink vertraagd en bemoeilijkt doordat Israël gemarkeerde mijnenvelden met militaire bulldozers overhoop heeft gehaald. Circa 250.000 mensen kunnen niet terugkeren omdat hun huizen zijn verwoest of door blindgangers. En alsof dit nog niet genoeg was, begon Israël vorige zomer opnieuw clusterbommen op Libanon te droppen. Volgens VN-functionarissen is 90 procent van de clusterbommen gedurende de laatste 72 uur van de oorlog afgeschoten - dat wil zeggen: toen in de VN-Veiligheidsraad staakt-het-vuren-resolutie 1701 op het punt stond aangenomen te worden. Het ontmijningsagentschap van de Verenigde Naties spreekt over één miljoen clusterbommen die werden gedropt, waarvan 40 % van deze oude rommel niet eens afging.

Tot 19 december 2006 noteerde het Coördanatiecentrum voor Ontmijning in Zuid-Libanon 26 doden en 162 gewonden sinds hun werking op 14 augustus 2006. Als Israël zich zo slecht houdt aan afspraken met boezemvriend en bondgenoot Amerika inzake het gebruik van clusterbommen, wat mogen we dan verwachten over de ontruiming van enkele controleposten? Zelfs de beloofde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde verzuipt in het niets met deze beloftepolitiek van de Israëli's. En telkens weer pikken ze meer gronden in van de Palestijnen, bouwen ze Apartheidsmuren en terroriseren ze de burgerbevloking.

De miljarden euro belastinggelden en tegoeden van de Palestijnen moet Israël zonder onderhandelingen teruggeven, want dit is een basisrecht van het Palestijnse volk. Al jaar en dag pakt Israël deze tegoeden af en belemmert vrije economische activiteit van de Palestijnen. Eveneens moeten alle buitenlandse geldtransfers voor het noodlijdende Palestijnse volk onverwijld doorgaan. Het haalt niets uit een rotte appel te krijgen met de rotte kant in de Israëlische hand en tegelijkertijd met de stokslagen in de rug te krijgen van een andere Israëli. En dan verwacht de 'internationale gemeenschap' nog dat het Palestijnse volk 'dank U' zegt voor die rotte appel.

Mario Bergen, Leuven