Nucleair Israël: ter land, ter zee en in de lucht

[Reactie aan Trouw n.a.v. bericht van 13 december]

Hiermede reageer ik op uw bericht "Israël ontkent nu weer kernwapens te hebben." Het was correcter geweest om duidelijk te maken dat Israël liegt dat het zwart ziet. Als Nederlandse krant moet U beter weten dan ik, dat het Siemens Business Center te Zoetermeer opleidingen gaf aan Israëlische mariniers die vallen onder het centrale commando van de Israel Defense Forces. De Israëlische militairen zijn bij Siemens geschoold in het gebruik van simulatoren voor - de inmiddels vijf - Duitse onderzeeërs van de Dolphin-klasse. Deze duikboten zijn sinds oktober 2001 bij de Israëlische marine in dienst. De eerste drie Dolphin-onderzeeboten zijn gebouwd op de HDW-werf door ThyssenKrupp Marine Systems in het Duitse Kiel en werden gefinancierd door de Duitse overheid. Dit als compensatie voor de Duitse bedrijven die Irak behulpzaam waren geweest bij de ontwikkeling van biologische en chemische wapens en het vergroten van het bereik van Scud-raketten. Irak vuurde in 1991 meer dan dertig Scud-raketten af op Israëlische steden.

De toenmalige Bondskanselier Helmut Kohl liet Israël daarop weten dat het land gratis mocht kiezen uit het aanbod van de Duitse defensie-industrie. Israël koos voor drie peperdure `Type 212'-onderzeeboten, de Dolphin, de Tekoema en de Liviathan, waarvan de eerste twee door de aanleiding van de aanschaf de bijnamen Saddam en Hoessein kregen. Enkele weken nadat de wapens in Libanon zwegen deze zomer kwamen de twee recentste Dolphins in Tel Aviv aan. Kostprijs: 1 miljard euro. Duitsland neemt 333 miljoen euro van deze factuur voor eigen rekening. Deze Duitse financiering was eerder al toegezegd door het vorige kabinet van socialisten en groenen. Gerhard Schröder en zijn groene minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer hadden deze Duitse financiering destijds uitgelegd als "een Duitse bijdrage tot de verdediging van het bestaansrecht van de staat Israël."

Vier torpedobuizen met een ongebruikelijke diameter van 650 millimeter werden extra voorzien naast zes buizen van 533 millimeter. Deze dienen om anti-schip-raketten van het Amerikaanse type Harpoon of de Israëlische Turbo Popeye af te vuren. Militaire analisten en veiligheidsinstituten verklaren dat deze aanpassing dient voor het afvuren van raketten met een kernlading. Ook is er een speciale kamer om kikvorsmannen onder water uit de boten te zetten. Operaties voor vijandelijke kusten zijn zo mogelijk. Tijdens de Zesdaagse Oorlog brachten zes Israëlische kikvorsmannen een mijnenveger in de haven van Alexandrië tot zinken. Israël investeerde in nieuwe duikboten nadat Iran drie Kilo-klasse duikboten had gekocht van Rusland. Twee Israëlische spionnen werden in mei 2004 - enkele dagen voor een G8-bijeenkomst in de buurt - nog het land uitgezet toen ze al te veel aandacht hadden voor de basis van onderzeeërs in het Amerikaanse Georgia.

De Israëlische drievoudige kernmacht is opgebouwd uit kernbommen die kunnen worden afgeworpen door F-15 en F-16 jachtbommenwerpers. Deze zijn gestationeerd op de basis Tel Nof bij Tel Aviv. Jericho-kernraketten kunnen vanuit onderaardse silo's, eveneens bij Tel Aviv, worden afgevuurd. Als derde 'poot' zouden dus de onderzeeërs van de Dolphin-klasse gelden. De Jericho-raketten worden ontworpen in samenwerking met het Franse Dassault Aviation. In 1963 tekenden beiden al hun eerste akkoorden. Jericho I heeft een bereik van 500 tot 1.000 km, Jericho II bereikt 1.300 km en de Jericho III - in gebruik van half 2005 - heeft een nucleaire aanvalskracht die 6.000 km ver kan reiken. Israël heeft duizenden van Jericho II en III raketten opgeslagen, voornamelijk in het noorden van het land. Dat arsenaal staat ook onder geen enkele internationale controle, zoals door het Internationaal Bureau voor Atoomenergie (IAEA). De pers is het zelfs verboden om er rechtstreeks over te berichten. Enkel berichten in de buitenlandse pers mogen gebracht en besproken worden. Generaal-majoor Yitzhak Ben-Yisrael, hoofd van de Bewapeningsadministratie voor Onderzoek en Ontwikkeling stelt dat behalve een afschrikkingspolitiek ook een preventieve aanvalscapaciteit noodzakelijk is. "Een klein land kan niet voor lange periodes in gevecht gaan. Een preventieve aanval is daarmee in overeenstemming." En hij vervolgt: "Je kan niemand afschrikken behalve door je capaciteit te tonen". (Ha'aretz, 25 augustus 1998)

Het Israëlische arsenaal is veruit superieur en zorgt voor gevaarlijk ongelijke militaire machtsverhoudingen in het Midden-Oosten. De dreiging is reëel, zeker met de komst van de extreem-rechtste politicus als minister van Strategische Dreigingen Avigdor Lieberman in het kabinet-Olmert. Deze man zei half november nog dat Israël unilateraal alle grensovergangen tussen de Gazastrook en Egypte moet in handen nemen. Dit druist radicaal in tegen het akkoord met de Palestijnse Autoriteit van precies een jaar geleden dat vrije handel en doorgang moest bewerkstelligen tussen Gaza en Egypte.

Mario Bergen, Leuven