Leon De Winter toont zijn minachting voor Palestijnen

[Reactie op opiniestuk van Leon de Winter in Elsevier van 28 november 2006]

Het opiniestuk van Leon de Winter getuigt van een zo grote vooringenomenheid tegenover Israël en minachting tegenover de Palestijnen dat ik bijna niet weet waar te beginnen met deze reactie. Leon de Winter vraagt zich af waartegen Palestijnen zich verzetten. Ik nodig hem uit om de Palestijnse Gebieden te komen bezoeken. Dan kan hij getuige zijn van de realiteit van een land onder bezetting: de economische ramp die zich hier aan het voltrekken is, de enorme frustratie bij jongeren zonder toekomst, het verdriet van hun ouders, de vernederingen aan checkpoints, de Muur, het geweld gepleegd door het Israëlische leger. Deze toestanden hebben niets te maken met de achterlijkheid van 'de Arabieren.'

Palestijnen zijn zeker niet feilloos, maar het wordt hen onmogelijk gemaakt een normaal leven te leiden, laat staan een "behoorlijke samenleving" op te bouwen. Ook Leon De Winters visie op Palestijnse gezinnen is erg kortzichtig. Eén van de redenen dat er hier nog altijd veel grote gezinnen zijn, is net de onzekerheid van het bestaan en het ontbreken van andere vormen van sociale zekerheid. En als ik van één ding zeker ben, dan is het wel dat Palestijnen zielsveel van hun familie houden. Als een familielid beslist om zelfmoord te plegen uit verzet, dan zegt dat meer over de oorzaak van dat verzet dan over de familie.

Eline Demey, Ramallah, Palestina