De "European Friends of Israel"

[Lezersbrief aan De Standaard als reactie op "European Friends of Israel"]

Je moet maar durven: de rook is nauwelijks opgetrokken, de clusterbommen nog niet opgeruimd en daar staan ze al: de vrienden van... neen niet van het platgebombardeerde Libanon, de vrienden van de bommengooier Israël. EFI noemen ze zich, de European Friends of Israël. "Vereniging tegen het antisemitisme en haat" noemt voorzitter Gunnar Hökmark de EFI.

Tegen antisemitisme en haat, daar kan ik me volstrekt in vinden, alleen is de naam dan wel fout gekozen, want de regering van Israël doet vandaag al het mogelijke om het antisemitisme aan te wakkeren. Voor onze Friends heb ik zelfs een eenvoudig recept tegen het antisemitisme: laat Israël gewoon het internationaal recht toepassen, de conventie van Genève en de VN resoluties:
1) Onmiddellijke en onvoorwaardelijke terugtrekking van de Israëlische troepen uit alle bezette gebieden (inclusief Oost-Jeruzalem) tot de grenzen voor 1967 (VN resoluties. 242 en 338)

2) Ontruiming van alle Joodse kolonies in bezet gebied (inclusief Oost-Jeruzalem) en overdracht van onbeschadigde infrastructuur aan Palestijnse Autoriteit. (VN resoluties 252, 446, 452 en 478)

3) Slopen van de Apartheidsmuur, van de prikkeldraad rond de Gazastrook en staking van alle belemmeringen van bewegingsvrijheid (overeenkomstig Conventie van Genève).

4) Herstel van de Palestijnse infrastructuur, vernield in de huidige oorlog en compensatie voor de schade aan huizen, boomgaarden enz.

5) Individueel recht op terugkeer en vergoeding van de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen naar hun eigen vroegere woonplaatsen (VN resolutie 194).

6) Stopzetten van discriminatie van de Arabieren in Israël .

7) Vernietiging van de Israëlische massavernietigingswapens en controle van het Internationale Atoomenergie Agentschap op het Israëlische nucleaire programma.

Echte vrienden durven de waarheid zeggen, beste vrienden, alleen dan is er hoop op vrede. De Belgische leden van de Europese vrienden van Israël zijn Stef Goris, Claude Marinower, Paul Wille, Margriet Hermans en Hugo Coveliers. Ze zijn goed geplaatst om hun Israëlische vrienden attent te maken op een Vlaams spreekwoord: "potje breken, potje betalen." Want waarom moeten wij eigenlijk betalen voor het opruimen van clusterbommen die uw vrienden hebben gedropt ?

Pol Vandenplas