Nieuws is heel bevattelijk voor manipulatie. Door het spelen met betekenissen wordt aan stemmingmakerij gedaan in het voordeel van Israël. En onze media lopen hier vaak maar al te gewillig in mee. Hier worden de puntjes op de i gezet.
[Reactie op lezersbrief van Louis-Philippe Arnhem in De Standaard]
In een recente lezersbrief schrijft L.-P. Arnhem dat de ngo's beter over China (Tibet) en Soedan (Darfoer) zouden spreken dan over Israël. Waarom zouden de ngo's moeten zwijgen over de meer dan 900 gedode burgers in Libanon en over de meer dan 100 gedode Palestijnse burgers in Gaza (operatie Zomerregen) omdat er elders nog meer ellende en miserie is?
Werner De Bus
... onderaan dit weblog voor een onthullende kijk op de pro-Israël berichtgeving door de media in de Verenigde Staten.
>> Lees ook een Nederlandstalige samenvatting van het rapport op de site van 'United civilians for peace'
"Als ik een Arabisch leider was, zou ik nooit een overeenkomst sluiten met Israël. Dat is vanzelfsprekend: wij hebben hun land afgepakt. Wij komen uit Israël, maar 2000 jaar geleden, en wat zegt dat hen? Er is antisemitisme geweest, de nazi's, Auschwitz, maar was dat hun schuld? Zij zien maar één ding: Wij zijn hier gekomen en hebben hun land gestolen. Waarom zouden zij dat accepteren?"
| "Peace, Propaganda & The Promised Land" - Een onthullende reportage van Bathsheba Ratzkoff and Sut Jhally die duidelijk maakt hoe zeer de media in de V.S. in de pas lopen van de Israëlische propagandamachine. Een bespreking van deze reportage vind je in het artikel Israëlisch perspectief speelt eerste viool op Britse en Amerikaanse tv-zenders |
|
| Terug naar boven |
Posts
3 opmerkingen:
Ik wil Werner De Bus even duidelijk maken dat ik niet heb gezegd dat de
ngo's over Israël moeten zwijgen omdat er elders méér leed voorkomt.
Alles kan beter, ook in Israël. Getuige trouwens de medewerking van de Unie
van de Joodse Progressieven van België aan het platform.
Ik bekritiseerde ook het engagement van ngo's in Palestina of Israël niet,
wat Luc Claessens van Broederlijk Delen nochtans bewust heeft willen doen
uitschijnen in zijn antwoord in dezelfde krant.
Ik verbaas me enkel over de aard en de omvang van een actie die door enkele
ngo's vanuit België wordt georganiseerd tegen een multiculturele (een
Israëliër is niet perse een jood), multireligieuze en jonge democratie.
Ik herhaal dus mijn vragen (die tot dusver onbeantwoord bleven) :
Bestaat er een kaartjesactie van deze ngo's tegen China die een heel land
onder de voet gelopen heeft en een eeuwenoude cultuur aan het annihileren is
?
Wordt er via een platform aan Karel De Gucht gevraagd om een sterk politiek
signaal te geven aan Soedan die zomaar eventjes miljoenen mensen op de
vlucht drijft en de dood in jaagt ?
Het antwoord is nee, want het is veel hipper (getuige de flashy posters
"boycot Israël" die de Leuvense studentenkoten sieren) en makkelijker een
westers georiënteerd landje van nog geen 7.000.000 inwoners te treffen dan
de echte schurkenstaten aan te pakken. Dàt is mijn kritiek.
Tot slot nog even dit : als we samen met Luc Claessens gaan denken dat de
wereldvrede gered is door Jeruzalem om te dopen tot "Al Quts" of dat het
extremisme een halt toegeroepen wordt nadat alle Joden de Middellandse Zee
ingedreven zullen zijn, dan is dit naïef wishful thinking.
Louis-Philippe Arnhem
Leuven
Ik wil Werner De Bus even duidelijk maken dat ik niet heb gezegd dat de ngo's over Israël moeten zwijgen omdat er elders méér leed voorkomt.
Alles kan beter, ook in Israël. Getuige trouwens de medewerking van de Unie van de Joodse Progressieven van België aan het platform.
Ik bekritiseerde ook het engagement van ngo's in Palestina of Israël niet, wat Luc Claessens van Broederlijk Delen nochtans bewust heeft willen doen uitschijnen in zijn antwoord in dezelfde krant.
Ik verbaas me enkel over de aard en de omvang van een actie die door enkele ngo's vanuit België wordt georganiseerd tegen een multiculturele (een Israëliër is niet perse een jood), multireligieuze en jonge democratie.
Ik herhaal dus mijn vragen (die tot dusver onbeantwoord bleven) :
Bestaat er een kaartjesactie van deze ngo's tegen China die een heel land onder de voet gelopen heeft en een eeuwenoude cultuur aan het annihileren is ?
Wordt er via een platform aan Karel De Gucht gevraagd om een sterk politiek signaal te geven aan Soedan die zomaar eventjes miljoenen mensen op de vlucht drijft en de dood in jaagt ?
Het antwoord is nee, want het is veel hipper (getuige de flashy posters "boycot Israël" die de Leuvense studentenkoten sieren) en makkelijker een westers georiënteerd landje van nog geen 7.000.000 inwoners te treffen dan de echte schurkenstaten aan te pakken. Dàt is mijn kritiek.
Tot slot nog even dit : als we samen met Luc Claessens gaan denken dat de wereldvrede gered is door Jeruzalem om te dopen tot "Al Quts" of dat het extremisme een halt toegeroepen wordt nadat alle Joden de Middellandse Zee ingedreven zullen zijn, dan is dit naïef wishful thinking.
Louis-Philippe Arnhem
Leuven
Beste Louis-Philippe,
We hebben uw bericht met aandacht gelezen en danken u voor de reactie. We zijn het echter niet met u eens en zullen hieronder trachten een antwoord ter formuleren op uw vragen. Het Actieplatform Palestina wordt voor een belangrijk deel getrokken door ontwikkelingsorganisaties, zoals Broederlijk Delen, Oxfam, FOS e.a. Deze organisaties zijn o.m. actief in Palestina, een 'land' dat nog steeds niet echt bestaat voor zijn belangrijkste buur én de internationale gemeenschap.
De bezette Palestijnse gebieden worden al bijna 40 jaar gewurgd door Israël, dat systematisch zijn onrechtmatige aanspraken op Palestijnse grond verzilvert door een politiek van voldongen feiten te voeren. M.a.w. de illegale nederzettingen die voortdurend uitbreiden én de bouw van de muur, die grote delen Palestijns land de facto inlijft bij Israël. Daarnaast houdt Israël de bezette Palestijnse gebieden en de Palestijnse bevolking in een ijzeren greep waardoor een normale ontwikkeling onmogelijk is. Een ander feit is dat ISraël ongestoord kan genieten van de voordelen van economische, technische en wetenschappelijke samenwerking met de EU terwijl het de basisregels van het internationaal recht op flagrante wijze schendt. Door deze relaties toe te laten en te bevorderen maken de EU, en onze regeringen, zich mede schuldig aan de bezetting. Meer dan voldoende reden dus voor ontwikkelingsorganisaties om de Israëlische bezettingspolitiek aan te klagen en te veroordelen.
Bovendien is de blijvende toestand van onrechtvaardigheid waarin het Palestijnse bevolking zich bevindt dermate ernstig dat de Palestijnse kwestie één van de bepalende conflicten is in de wereldpolitiek. Zodanig dat vele verzetsgroepen overal ter wereld zich erdoor laten inspireren en de 'twee maten-twee gewichten' van de internationale politiek gebruiken als argument om de wereldvrede op het spel te zetten. Reden genoeg om eindelijk eens de grond van dat ongenoegen weg te nemen: de onrechtvaardige bezettingspolitiek. En dat is het precies wat het Actieplatform Palestina doet: als u een blik werpt op de kaartjes van Palestina zoals de campagnekaart die op een rijtje zet: die inkrimping van het Palestijns gebied hebben wij niet uitgevonden: het is de realiteit op het terrein. En die realiteit maakt het voor de groeiende Palestijnse bevolking onleefbaar.
Als u het hebt over Israël als "een multiculturele (een Israëliër is niet perse een jood), multireligieuze en jonge democratie" dan mist u essentiële kennis over de aard van de staat Israël. Vanzelfsprekend is de Israëlische samenleving multicultureel en multireligieus, bestaan er nog landen die dat niet zijn? Het punt is dat Israël zichzelf definieert als Joodse staat en de Israëlische 'democratie' er vooral is voor zijn Joodse bevolking. Uit zijn wetgeving blijkt dat andere groepen in de samenleving niet dezelfde rechten hebben. Hiervan zijn vele voorbeelden: gedwongen evacuatie van Palestijnse dorpen en land via wetten die erop gericht zijn Palestijns landbezit af te nemen; vernietiging van huizen en weigeren van electriciteit, water en andere diensten aan zogenaamde niet erkende Palestijnse dorpen; geen gelijke kansen in onderwijs en werk enz.
De problemen op vlak van mensenrechten in China en in Darfour zijn onmiskenbaar en eveneens zeer ernstig. Maar op dit ogenblik worden deze landen vooral gevolgd door de mensenrechtenorganisaties en door de vredesbeweging. Als u bvb op de site van Amnesty International de term 'Soedan' intypt dan zal u merken dat daar wel degelijk veel aandacht is voor het conflict in Darfour. Voor 'China' eveneens. De problemen in deze twee landen sluiten meer aan bij de 'corebusiness' van mensenrechtenorganisaties en vredesbewegingen. Ontwikkelingsorganisaties beschikken niet over ongelimiteerde middelen, ze moeten dan ook keuzes maken omtrent de landen waar ze actief zijn.
Een reactie posten