Lieberman: gevaarlijker dan Iran en Ahmadinejad

[Lezersbrief naar verschillende kranten gestuurd]

In Israël wordt de extreem-rechtse partij Israël Beitenu mee in de regering genomen. De extremist Avigdor Lieberman wordt belast met "het formuleren van de Israëlische politiek ten aanzien van de strategische dreiging tegen het land." Deze man is echter zelf een strategische dreiging voor de vrede in het Midden-Oosten. In juli 2006 vond deze Moldavische jood het nodig dat het Israëlische leger naast Libanon ook Syrië massaal zou bombarderen. Ook Yossi Beilin, de voormalige minister van Justitie, verklaarde op BBC World dat Eerste minister Olmert de militaire vergissing had begaan om niet heel de Levant - en dus ook Syrië - in vuur en vlam te zetten.

Nu wordt Lieberman beloont met een job als vice-premier en heeft hij de leiding van een nieuw ministerie, dat van Strategische Zaken. Lieberman, hoofd van de Russische Joden in Israël, staat erom bekend dat hij de 1,3 miljoen Arabische Israëli's het land wil uitzetten om een homogeen-joodse staat te creëren. Zijn partij "Israël in ons huis" wil delen van de bezette Westelijke Jordaanoever annexeren bij Israël. Recent zei Lieberman nog dat als Israël zou worden geprovoceerd, het onmiddellijk de Aswandam in Egypte en de Iraanse hoofdstad Teheran moet bombarderen. "Israël in ons huis" is niets meer of minder dan een fascistische partij. En de bewonderaar van dictator Aleksandr Loekasjenko van Wit-Rusland moet nu beslissingen gaan nemen inzake de kernindustrie van Iran. Hierover zei hij alvorens de eed af te leggen: "De grote kwestie van dit moment is de Iraanse dreiging. Ik wil er niet aan denken wat er over twee jaar kan gebeuren als we niet nu al ingrijpen. De Verenigde Staten kunnen niets tegen Iran ondernemen wegens de zwakte van president Bush. Het is nu een kwestie van wij tegen hen."

Mordechai Vanunu, een voormalig Israëlisch nucleair mecanicien die in 1985 diverse informatie over het kerninstituut in Dimona bekend maakte, verklaarde toen tegenover de The Sunday Times dat Israël in de site in de Negev jaarlijks twintig kernbommen kan vervaardigen. Evenwel krijgt het land geen wapeninspecteurs over de vloer en tekende het geen non-proliferatie verdrag. Israël is de enige kernmacht in het Midden-Oosten zonder enige controle op de zwaar verouderde Franse kerncentrale (40 jaar oud). Vrijwel alle oorspronkelijke leden van de EU hebben bijgedragen tot dit kernwapenprogramma: België door de levering van uranium en de verkoop van een besturingsysteem, Frankrijk door de bouw van Dimona en andere reactoren, Noorwegen en Groot-Brittannië door de levering van het benodigde zwaar water enz.

Wat gaat de Belgische regering doen nu het Israëlisch kabinet een extremist, fascist en oorlogswolf opneemt in hun midden en hem een hoofdrol in de Israëlische politiek toebedeelt? Gaat men nu ook afraden om nog op vakantie te gaan naar Israël, gaat men Israël Beitenu nu ook een partij van mestkevers noemen en komt er een algemene boycot tegen Israëlische produkten tot men het Palestijnse recht op een menswaardig bestaan en een eigen staat erkent in Tel Aviv? Waarom dringt de Belgische regering niet aan op een opschorting van de handelsassociatie op Europees niveau? Israël begaat niet alleen dagelijkse schendingen van de mensenrechten en VN-resoluties tegenover het Libanese en Palestijnse volk. Het schendt dagelijks tientallen malen het luchtruim van de onafhankelijke staat Libanon en bouwt een Aparheidsmuur die het leven van Palestijnen ondragelijk maakt. De bezetting van het historische Palestina duurt al sinds de etnische zuivering van 1948 en alsmaar meer illegale kolonies komen er bij in de bezette gebieden. Net nu België zo bijzonder hoog van de toren blaast dat het lid is van een niet-permanente zetel in 's werelds belangrijkste intergouvernementele organisatie, de VN-Veiligheidsraad.

Minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Afrika, Nkosazana Dlamini-Zuma, zei dat zijn land "'enorm bevoorrecht en geëerd" is met de verkiezing voor de zetel en dat het land gaat werken aan vrede en aan het hervormen van de VN. Ze beloofde dat haar land zich voornamelijk zal richten op het langlopende conflict in het Midden-Oosten. Hebben wij het soms te hoog in onze bol om ons niet aan te sluiten bij dit voorstel? Of sturen we liever soldaten naar Libanon om het Israëlische leger te ontlasten bij toekomende militaire bezettingsoperaties in de regio? De keuze ligt bij De Gucht. Gaat hij werk maken van een echt Midden-Oosten beleid of wordt het weer een klucht?

Mario Bergen