40.000 Palestijnse kippen gedood door Israëlische bulldozers

[Lezersbrief aan Knack en op forum Lezersbrieven via webstek www.knack.be]:

Achttien jaar dag en nacht labeur door drie Palestijnse broers werd op tweehonderd minuten vernield door twee Israëlische bulldozers. Een kippenboerderij werd met de grond gelijk gemaakt in de Gazastrook. 40.000 Palestijnse kippen vonden de dood, 9.000 andere liepen een blijvend trauma op met nefaste invloed op de eierproduktie.

Israël vernield systematisch alle landbouwgronden- en bedrijven op één kilometer van de grens. De smalle Gazastrook (40 op 10 km) is hiermede nog smaller geworden nu de laatste 1.000 meters aan de oostgrens een niemandsland zijn geworden, waar geen enkele Palestijn nog durft komen. Dagelijkse invasies en beschietingen doden daar elke Palestijn die daar zijn land wil bewerken.

40.000 donums landbouwgrond werden in de Gazastrook vernield sinds september 2000 volgens het Palestijnse Rode Kruis. Rond Rafah en Khan Yunis werden alleen in 2008 al 3.000 donums landbouwgrond vernield samen met serres en boerderijen.

Ook de cementfabriek van Mohammed Hamdan Abu Daggah nabij de doorgang Sofa werd vernield. 40 arbeiders zitten nu zonder job.

De moedwillige vernieling van burger eigendommen is een schending van de Vierde Conventie van Genève (Art. 33 en 53), maar daar trekt Israël zich niets van aan.

In het dorp Johr El-Deik in de Gazastrook werden vorige week nog twee Palestijnse landbouwers gedood, bij een grootschalige Israëlische inval in het dorp. Verschillende dorpsbewoners raakten gewond, enkele zeer ernstig, toen op hen en alles wat bewoog werd geschoten door Israëli's. Een 13-jarig meisje werd gedood in Beit Lahia en ook hier werd op grote schaal landbouwgrond en wegen vernield. Het vluchtelingenkamp van Maghazi kwam onder vuur te liggen. Twee kankerpatiënten in de Gazastrook stierven omdat de grens dicht bleef voor verzorging elders.

Mario Bergen, Leuven


* Linken:

http://www.reliefweb.int/rw/rwb.nsf/db900SID/SHIG-7F2J6C?OpenDocument

http://palestinefreevoice.blogspot.com/2008/05/gaza-strip-report-972israelis-in-tanks.html

Israël lacht verbod clusterbommen weg

[Reactie op het artikel "Akkoord over internationaal verbod op clustermunitie"]

Wie dacht dat Israël de moeite zou doen om naar Dublin te komen om clusterbommen de wereld uit te helpen is wellicht net terug van een andere planeet. Het land gebruikte clusterbommen tegen opleidingscentra nabij Damascus in 1973 en dropte clustermunitie in zuidelijk Libanon in 1978. In 1982 gebruikte Tel Aviv opnieuw splintermunitie. Ditmaal tegen het Syrische leger en burgers in Libanon. En in 2006 werden vier miljoen submunities gedropt in Libanon volgens de VN. Eén miljoen bommen gingen niet af. Voornamelijk burgers zijn het slachtoffer van clusterbommen. Decennia later vallen er nog doden en gewonden door deze tuigen. Maar om het met de woorden van Nancy Pelosi (voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden) te zeggen: "De verwezenlijking van de moderne staat Israël is de enige grootste voltooiing van de 20ste eeuw".

Mario Bergen, Leuven

Ontzilt zeewater voor Palestijnen geen oplossing

Beste redactie

Mag ik uw journalist Ad Bloemendaal gelukwensen met het verhelderende artikel over het waterprobleem voor de Palestijnen in het Nederlands Dagblad van 19 mei 2008.

Met vriendelijke groeten

Mario Bergen, Leuven

* Link: Ontzilt zeewater voor Palestijnen geen oplossing

De barbecue mensen van Israël

[Lezersbrief aan Het Belang van Limburg]

Israël gedraagt zicht als een olijke buurman die de hele straat uitnodigt voor een barbecue. Maar die wel ongevraagd in andermans tuin komt feesten en eten. De opkuis is voor de niet uitgenodigde buren. Wereldleiders kwamen de afgelopen weken feesten op gestolen Palestijnse grond. Ze zwegen over honderdduizenden vluchtelingen van 1948, negeerden Palestijnse leiders en noemden Israël een boezemvriend en democratisch, ook al zuivert het etnisch al zestig jaar het Midden-Oosten.

Mario Bergen, Leuven

Hadden Palestijnen de keuze in 1948?

In een interview (De Standaard 13 mei, p. 16 en 17) verklaart Yehuda Meshi Zahav over de Palestijnen: "Ze kunnen niet blijven klagen over de naqba ("catastrofe" van 1948), want ze hadden de keuze". Deze bewering is niet nieuw maar wordt zelfs door joodse historici betwist die zich op archiefstukken van de Israëlische Staat baseren. Ilan Pape zegt in zijn boek "De etnische zuivering" dat de joodse leiding in Palestina al in 1947 dossiers aanlegde over de arabische dorpen met informatie door arabische collaborateurs over de arabieren die in 1936 tegen de Engelsen in opstand kwamen. Dominique Vidal maakte volgende berekening: volgens de Haganah (joodse geheime militie) zouden op 30 juni 1948 al 391.000 arabieren gevlucht zijn, waarvan 55% als gevolg van hun militaire operaties. Daarbij komt nog eens 15% ten gevolge van bloedige acties (bijv. in het dorp Deir Yassin) van dissidente groepen zoals Irgoen en Lehi. Plus nog eens 2% op uitdrukkelijk uitdrijvingsbevel van joodse soldaten. Slechts 5% zou te wijten zijn aan oproepen van plaatselijke arabische leiders. Kan men dan nog spreken van een echte keuze ?

Werner De Bus, Brussel

Ethiopische joden bengelen onderaan in Israël

[Reactie op "Een zwarte jood kan dat wel?", in De Standaard van 9 mei 2008]

Uit een gesprek met een Ethiopische taxichauffeur in het artikel: 'Maar de jongeren doen het goed'. 'Deze gemeenschap staat mentaal enorm sterk. Ze zijn zionistisch: ze gaan naar het leger om te vechten in de frontlijn, ....'
Inderdaad. Soldaat Yesmao Yela'o, geboren in Ethiopië is gedood op 6 augustus 2006 bij een treffen met Hezbollah strijders. Een kind in Ethiopië is joods als zijn vader joods is. Normaal is dit als de moeder joods is. Yesmao's vader was een jood.

Yesmao leefde als jood in Ethiopië, immigreerde als jood naar Israël, en doorliep goed zijn 'religieuze heropvoeding tot jood', zoals vermeld in het artikel. Maar bij zijn uiteindelijk bepalende proef voor het Rabbijnse Hof, kon hij geen bevestiging voorleggen, zoals zoveel alleenstaande jongeren zonder familie, van een Synagoge waar hij normaal zou bidden.

Hij ging bij het leger met het gekende gevolg. Kwam de vraag: wat met de begrafenis? Voor het leger was hij niet-joods, maar na tussenkomst van opperrabijn Shlomo Amar werd toch beslist dat hij volledig 'religieus heropgevoed' was en hij werd regulier begraven. Een makker uit zijn peloton zei bitter: "Na zijn dood werd hij bevorderd tot jood" (Haaretz.com, 7 mei 2008). Ook letterlijk bengelen de Ethiopiërs onderaan. Zij wonen onderaan in de nederzettingen op de heuvels .

Johan Van Hulle, Zomergem

Gaza grote openluchtgevangenis, zegt Annemie Struyf

[Reactie op het programma 'Ladies First', maandag 5 mei, door Annemie Struyf]

Ik heb met veel belangstelling en met meer dan goedkeuring, naar je laatste 'Ladies First' gekeken: 'Evelyn en haar Palestijnse vrienden'. Ik meen dat je een goede keuze gemaakt hebt om deze vrouw in haar leef/werkmilieu te kiezen.
Ik stel vast dat jij, en de VRT,
- Gaza een 'grote openluchtgevangenis' hebt genoemd, wat het al lang is, maar nog niet met zoveel woorden is gezegd.
- Dat je zelf de dagelijkse vernedering van de Palestijnen aan de checkpoints meegemaakt en getoond hebt. Mensen van bij ons hebben dat nog nooit op dergelijke indringende wijze gezien.
- De andere dan 'veiligheidsaspecten' van de muur
- De puinhoop Gaza waar het alleen nog veel erger is geworden.
- Het beeld van de vrouw met haar twee sleutels van haar vroegere woning waar ze met geweld uit verdreven is.(Er zijn ginder nog ontelbaar veel 'oude mensen met oude sleutels', en waar sommige van hun kleinzoons Qassams afvuren naar Sderot, omdat het huis van hun grootouders soms nog staat. Sderot, het vroegere Palestijnse Najd, waarvan nu 5.000 vluchtelingen in Gaza wonen).
- Het beeld van gescheiden families die in jaren elkaar niet gezien hebben, en waarbij je het originele idee had om dat met een videocamera te doen.
- Ik vergeet nog heel wat, maar twee dingen niet: een geëmotioneerde Annemie Struyf. Ze stond erbij en ze keek ernaar. En ze zei dat het nog veel erger was dan ze dacht.

Johan Van Hulle, Zomergem.

Hezbollah's machtsgreep in Beiroet

[Opiniestuk op Nujij.nl]

De moord op Imad Moughniyeh was een teken van de Israëlische escalatie tegenover Hezbollah. Omdat na de oorlog in Libanon in 2006 het rapport-Winograd duidelijk maakte dat men Hezbollah niet extern maar binnenin Libanon moest aanpakken, veranderde Tel Aviv haar strategie.

Druzenleider Jumblatt bestuurt eigenlijk Libanon met hulpje premier Siniora. Zij willen een basis voor de CIA en de Mossad op de luchthaven in Beiroet. Daarom gaven ze begin deze week het bevel tot het ontmantelen van de Hezbollah communicatieapparatuur rond te luchthaven en wouden het ontslag van een Hezbollah-figuur op de luchthaven. Deze hield reeds lange tijd vliegtuigen met wapens voor de Amerikaanse ambassade tegen tot ongenoegen van Hariri en zijn kliek. Israël en de V.S. hebben nu plannen in het noorden van Libanon om een Amerikaanse basis op te richten. Het geeft een heel andere kijk op wat zich heden afspeelt in Libanon. Robert Fisk bericht hierover, onze media natuurlijk niet.

Mario Bergen, Leuven.