[Reactie op het artikel “Zieke Palestijnen in Gaza sterven door machtsstrijd Hamas-Fatah” in De Standaard online op 29/04/2009.]
Als er zieke Palestijnen sterven in de bezette Gazastrook is dit in de eerste plaats het gevolg van de blokkade van de kuststrook. Israël en Egypte sluiten deze strook al 22 maanden bijna permanent af. Men moet de verantwoordelijkheid niet leggen bij Palestijnse politieke partijen, maar bij de bezettingsmacht, wiens verantwoordelijkheid het is om in te staan voor de volksgezondheid voor alle burgers. Israël heeft de taak volgens de Conventie van Genève om alle ziekentransport en medische hulp te organiseren zodat geen Palestijn onnodig moet afzien of sterven.
In werkelijkheid zijn er reeds 320 Palestijnen gestorven door de blokkade van Israël en het dictatoriale regime in Egypte, gesteund door Europese waarnemers en politici.
Mario Bergen, Leuven
donderdag, april 30, 2009
Apartheidsstaat Israël blaast 61 kaarsjes uit
[Reactie op het artikel "Israël viert vandaag 61ste verjaardag, een historisch overzicht" in Joods Actueel online op 29/04/2009]
Hoe vaak gaat men nog trachten ons te doen geloven dat de Arabische buurlanden Israël willen vernietigen? Hoe dikwijls stelt men het kleine Israël voor als een moderne staat en democratie tegen beter weten in. De waarheid is dat de Palestijnen diegenen zijn die in getto’s leven. Door toedoen van Israël dat 82 % van hun water en 78 % van hun grondgebied in bezit heeft. De 22 % resterend van het land van de Palestijnen worden bovendien al sinds 1967 bezet op een zeer agressieve wijze.
500 km Apartheidswegen enkel toegankelijk voor joden, 699 checkpoints en duizenden militaire orders die enkel gelden voor Palestijnen, uitbreiding van illegale kolonies en vernieling van 24.000 Palestijnse woningen sinds 1967. Durft U zulk land dat hiervan de oorzaak is, een democratie noemen? Dit is een paria in het Midden-Oosten, geen klein land dat zich moet verdedigen, maar een kernmacht met een modern leger dat met regelmatig zijn buren en eigen bevolking in bezet gebied aanvalt.
Als Israël het gevoel heeft geen veiligheid te kennen, denk men er best eens aan om het aanbod van de Arabische buurlanden te aanvaarden inzake een tweestatenoplossing en gelijke rechten en recht op terugkeer voor Palestijnse vluchtelingen. Drie miljoen joden van over heel de wereld werden opgevangen in Israël. 500.000 van hen leven in bezet gebied, waar Palestijnse gezinnen werden verdreven: 750.000 Palestijnen in 1948 en 250.000 in 1967. Het enige wat Iran en de Arabische buurlanden willen vernietigen is een Apartheidsregime zoals in Zuid-Afrika waarvoor de zionistische ideologie in Israël al 61 jaar verantwoordelijk voor is.
Israël kent een Apartheidsregime zeiden de Israëlische advocaat-generaal Michael Ben Yair, oud-Knessetlid Shulamit Aloni, de vroegere plaatsvervangend burgemeester van Jeruzalem, Meron Benvenisti, de ex-ambassadeur van Israël in Zuid-Afrika, Alon Liel, de gezaghebbende journalist en Israëlisch staatsburger Danny Rubinstein, Nobelprijswinnaar Desmond Tutu, John Dugard van de VN, B’Tselem, Haaretz en vele andere hooggeplaatsten, zoals oud-premier Ehud Olmert die waarschuwde voor het apartheidssysteem in Israël. Het is anno 2009 een algemeen aanvaard principe: Israël is een Apartheidsstaat.
Uw Apartheidsmuur werd unaniem verworpen door vijftien rechters van het Internationaal Gerechtshof. Onder de rechters bevonden zich de joodse Amerikaan Thomas Buergenthal en de Britse rechter van joodse afkomst, Rosalyn Higgins, die bijzonder pro-Israël is in al haar publicaties. 750 km Apartheidsmuur was het makkelijkste dossier dat het Internationaal Gerechtshof ooit kreeg te behandelen, want er is geen enkel argument om op een gewelddadige manier land en water van mensen te stelen. De Apartheidsmuur heeft ervoor gezorgd dat vele liberale joden in de V.S. zich niet langer herkennen in het land Israël met zijn agressieve bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk. De joods-Amerikaanse steun voor de bezetting brokkelt massaal af, ook door de gewelddadige militaire acties in Libanon in 1982 (20.000 doden), Libanon in 2006 (1.200 doden, 4.400 gewonden, minstens één miljoen vluchtelingen) en in de Gazastrook anno 2009 (1.400 doden en ruim 5.500 gewonden). Israël paste telkens de Dahiyeh Doctrine toe en vernielde massaal de infrastructuur. De meeste slachtoffers van de door hen begonnen oorlogsdaden waren burgers. Israël blijft na 61 jaar een staat van geweld en onderdrukking.
Mario Bergen, Leuven
Hoe vaak gaat men nog trachten ons te doen geloven dat de Arabische buurlanden Israël willen vernietigen? Hoe dikwijls stelt men het kleine Israël voor als een moderne staat en democratie tegen beter weten in. De waarheid is dat de Palestijnen diegenen zijn die in getto’s leven. Door toedoen van Israël dat 82 % van hun water en 78 % van hun grondgebied in bezit heeft. De 22 % resterend van het land van de Palestijnen worden bovendien al sinds 1967 bezet op een zeer agressieve wijze.
500 km Apartheidswegen enkel toegankelijk voor joden, 699 checkpoints en duizenden militaire orders die enkel gelden voor Palestijnen, uitbreiding van illegale kolonies en vernieling van 24.000 Palestijnse woningen sinds 1967. Durft U zulk land dat hiervan de oorzaak is, een democratie noemen? Dit is een paria in het Midden-Oosten, geen klein land dat zich moet verdedigen, maar een kernmacht met een modern leger dat met regelmatig zijn buren en eigen bevolking in bezet gebied aanvalt.
Als Israël het gevoel heeft geen veiligheid te kennen, denk men er best eens aan om het aanbod van de Arabische buurlanden te aanvaarden inzake een tweestatenoplossing en gelijke rechten en recht op terugkeer voor Palestijnse vluchtelingen. Drie miljoen joden van over heel de wereld werden opgevangen in Israël. 500.000 van hen leven in bezet gebied, waar Palestijnse gezinnen werden verdreven: 750.000 Palestijnen in 1948 en 250.000 in 1967. Het enige wat Iran en de Arabische buurlanden willen vernietigen is een Apartheidsregime zoals in Zuid-Afrika waarvoor de zionistische ideologie in Israël al 61 jaar verantwoordelijk voor is.
Israël kent een Apartheidsregime zeiden de Israëlische advocaat-generaal Michael Ben Yair, oud-Knessetlid Shulamit Aloni, de vroegere plaatsvervangend burgemeester van Jeruzalem, Meron Benvenisti, de ex-ambassadeur van Israël in Zuid-Afrika, Alon Liel, de gezaghebbende journalist en Israëlisch staatsburger Danny Rubinstein, Nobelprijswinnaar Desmond Tutu, John Dugard van de VN, B’Tselem, Haaretz en vele andere hooggeplaatsten, zoals oud-premier Ehud Olmert die waarschuwde voor het apartheidssysteem in Israël. Het is anno 2009 een algemeen aanvaard principe: Israël is een Apartheidsstaat.
Uw Apartheidsmuur werd unaniem verworpen door vijftien rechters van het Internationaal Gerechtshof. Onder de rechters bevonden zich de joodse Amerikaan Thomas Buergenthal en de Britse rechter van joodse afkomst, Rosalyn Higgins, die bijzonder pro-Israël is in al haar publicaties. 750 km Apartheidsmuur was het makkelijkste dossier dat het Internationaal Gerechtshof ooit kreeg te behandelen, want er is geen enkel argument om op een gewelddadige manier land en water van mensen te stelen. De Apartheidsmuur heeft ervoor gezorgd dat vele liberale joden in de V.S. zich niet langer herkennen in het land Israël met zijn agressieve bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk. De joods-Amerikaanse steun voor de bezetting brokkelt massaal af, ook door de gewelddadige militaire acties in Libanon in 1982 (20.000 doden), Libanon in 2006 (1.200 doden, 4.400 gewonden, minstens één miljoen vluchtelingen) en in de Gazastrook anno 2009 (1.400 doden en ruim 5.500 gewonden). Israël paste telkens de Dahiyeh Doctrine toe en vernielde massaal de infrastructuur. De meeste slachtoffers van de door hen begonnen oorlogsdaden waren burgers. Israël blijft na 61 jaar een staat van geweld en onderdrukking.
Mario Bergen, Leuven
Helena Cobban slaat bal mis
[Reactie op het artikel “Showdown Obama–Netanyahu komt dichterbij” op IPS online op 29/04/2009.
Helena Cobban schreef schitterende artikels vanuit de Libanese hoofdstad Beiroet in de jaren zeventig voor The Christian Science Monitor en The Sunday Times, maar soms slaat ze toch echt de bal mis.
Als een echte Madame Blanche voorspelt de journaliste een dreigende confrontatie tussen Washington en Tel Aviv. Hussein Obama ziet een Palestijnse staat wel zitten en een harde discussie is dan ook onafwendbaar aldus Cobban. Net alsof president Obama de eerste president in de V.S. is die zich uitspreekt voor een Palestijnse staat.
George Walker Bush op 10 januari 2008: “Ik geloof dat dit gaat gebeuren, dat er een ondertekend vredesverdrag zal zijn tegen de tijd dat ik het Witte Huis verlaat. Ik ben zeker dat met de juiste hulp de Palestijnse staat te voorschijn zal komen.”
Tijdens het presidentsschap van Bill Clinton (1993-2001) nam Israël 16.000 hectaren Palestijns land in beslag, werden 400 km Apartheidswegen aangelegd, verdubbelde het aantal kolonisten en er kwamen militaire controleposten en 30 nieuwe kolonies. De Oslo-akkoorden waren een fiasco voor het Palestijns volk.
Tijdens een galadiner op 7 januari 2001 zei William Jefferson Clinton: “En zo stellen mijn parameters Palestijnse soevereiniteit voor over elk deel van Gaza en de overgrote meerderheid van de Westelijke Jordaanoever met de integratie in Israël van de grote kolonies. Het doel zou moeten zijn het aantal kolonisten in Israël te maximaliseren terwijl men het geannexeerde land moet minimaliseren, voor Palestina zou een geografisch aangrenzende staat haalbaar moeten zijn. Dit bijgevoegde land zou zo weinig mogelijk Palestijnen omvatten, want hoe kan Israël de integratie van grote aantallen Palestijnen verklaren wanneer de eigenlijke logica van vrede twee afzonderlijke geboortelanden is? En er zouden territoriale ruilmiddelen en andere regelingen voor Palestina moeten zijn, want dat is de enige manier om een overeenkomst duurzaam te maken.”
(Bron: http://clinton6.nara.gov/2001/01/2001-01-07-remarks-by-the-president-at-the-israel-forum-gala-dinner.html)
Midden-Oosten-diplomaat Dennis Ross zei nadien dat Bill Clinton de Israëli’s nooit echt onder druk heeft gezet en dan men grondig gefaald heeft om de illegale bouw van kolonies tegen te gaan.
De hardste confrontatie tussen Tel Aviv en Washington kwam er onder George Herbert Bush (1989-1993). De voormalige CIA-directeur weigerde een garantie voor een lening van 10 miljard dollar te ondertekenen om alzo de Israëli’s tot deelname aan vredesonderhandelingen te dwingen. Ook eiste hij een bouwstop van de kolonies. Tel Aviv beloofde alle medewerking, maar nadat Bush de kredieten had vrijgemaakt enkele maanden later, ging de bouw van de illegale kolonies gewoon door. De harde positie van Bush senior kostte de republikein veel joodse stemmen en mogelijk ook een herverkiezing.
Wil Obama ooit herkozen worden, zal hij een confrontatie met Israël en de machtige Israël-lobby snel voor bekeken houden. Jimmy Carter en zijn gezin ontvangen nog dagelijks doodsbedreigingen na zijn kritisch boek over Palestina. Barack Obama moest zijn adviseur voor buitenlandse zaken, Zbigniew Brzezinski, de laan uit sturen onder druk van de vooraanstaande Israël-lobbyist Alan Dershowitz. Dit omdat hij in vijfhonderd woorden het boek over de Israël-lobby van Walt en Maersheimer verdedigde.
Als zelfs een zeer gerespecteerde vroegere nationale veiligheidsadviseur moet opstappen omdat hij zijn mening durft zeggen over Israël, hoe wil je dan dat die man die hem de laan uitgooid (Obama) zelf kritisch gaat zijn over Israël?
Elke kritieke stem over Israël wordt afgedaan als “antisemitisch” door de Israël-lobby.
Israël heeft “het recht om zich te verdedigen”, maar gebruikt al sinds zijn ontstaan een erg orthodoxe methode. In zijn dagboek pende Ben-Gurion ijverig in 1948: “Wat noodzakelijk is, zijn wrede en krachtige reacties. We hebben precisie nodig in tijd, plaats en slachtoffers. Als we de familie kennen, moeten we genadeloos toeslaan, tegen vrouwen en kinderen inclusief. Anders is de reactie inefficiënt. Op de plaats van de actie, hoeft er geen onderscheid te worden gemaakt tussen schuldigen en onschuldigen.”
Golda Meir, Eerste minister namens de Arbeiderspartij, vroeg om de Groene Lijn (de grens tot de oorlog van 1967 begon) weg te vagen en zei in 1971 “De plaats waar joden wonen bepalen onze grenzen en niet waar er een lijn wordt getrokken op een landkaart”. De visies van Ben-Gurion en Meir zijn nog even actueel in de Israëlische politiek als toen.
Mario Bergen, Leuven
Helena Cobban schreef schitterende artikels vanuit de Libanese hoofdstad Beiroet in de jaren zeventig voor The Christian Science Monitor en The Sunday Times, maar soms slaat ze toch echt de bal mis.
Als een echte Madame Blanche voorspelt de journaliste een dreigende confrontatie tussen Washington en Tel Aviv. Hussein Obama ziet een Palestijnse staat wel zitten en een harde discussie is dan ook onafwendbaar aldus Cobban. Net alsof president Obama de eerste president in de V.S. is die zich uitspreekt voor een Palestijnse staat.
George Walker Bush op 10 januari 2008: “Ik geloof dat dit gaat gebeuren, dat er een ondertekend vredesverdrag zal zijn tegen de tijd dat ik het Witte Huis verlaat. Ik ben zeker dat met de juiste hulp de Palestijnse staat te voorschijn zal komen.”
Tijdens het presidentsschap van Bill Clinton (1993-2001) nam Israël 16.000 hectaren Palestijns land in beslag, werden 400 km Apartheidswegen aangelegd, verdubbelde het aantal kolonisten en er kwamen militaire controleposten en 30 nieuwe kolonies. De Oslo-akkoorden waren een fiasco voor het Palestijns volk.
Tijdens een galadiner op 7 januari 2001 zei William Jefferson Clinton: “En zo stellen mijn parameters Palestijnse soevereiniteit voor over elk deel van Gaza en de overgrote meerderheid van de Westelijke Jordaanoever met de integratie in Israël van de grote kolonies. Het doel zou moeten zijn het aantal kolonisten in Israël te maximaliseren terwijl men het geannexeerde land moet minimaliseren, voor Palestina zou een geografisch aangrenzende staat haalbaar moeten zijn. Dit bijgevoegde land zou zo weinig mogelijk Palestijnen omvatten, want hoe kan Israël de integratie van grote aantallen Palestijnen verklaren wanneer de eigenlijke logica van vrede twee afzonderlijke geboortelanden is? En er zouden territoriale ruilmiddelen en andere regelingen voor Palestina moeten zijn, want dat is de enige manier om een overeenkomst duurzaam te maken.”
(Bron: http://clinton6.nara.gov/2001/01/2001-01-07-remarks-by-the-president-at-the-israel-forum-gala-dinner.html)
Midden-Oosten-diplomaat Dennis Ross zei nadien dat Bill Clinton de Israëli’s nooit echt onder druk heeft gezet en dan men grondig gefaald heeft om de illegale bouw van kolonies tegen te gaan.
De hardste confrontatie tussen Tel Aviv en Washington kwam er onder George Herbert Bush (1989-1993). De voormalige CIA-directeur weigerde een garantie voor een lening van 10 miljard dollar te ondertekenen om alzo de Israëli’s tot deelname aan vredesonderhandelingen te dwingen. Ook eiste hij een bouwstop van de kolonies. Tel Aviv beloofde alle medewerking, maar nadat Bush de kredieten had vrijgemaakt enkele maanden later, ging de bouw van de illegale kolonies gewoon door. De harde positie van Bush senior kostte de republikein veel joodse stemmen en mogelijk ook een herverkiezing.
Wil Obama ooit herkozen worden, zal hij een confrontatie met Israël en de machtige Israël-lobby snel voor bekeken houden. Jimmy Carter en zijn gezin ontvangen nog dagelijks doodsbedreigingen na zijn kritisch boek over Palestina. Barack Obama moest zijn adviseur voor buitenlandse zaken, Zbigniew Brzezinski, de laan uit sturen onder druk van de vooraanstaande Israël-lobbyist Alan Dershowitz. Dit omdat hij in vijfhonderd woorden het boek over de Israël-lobby van Walt en Maersheimer verdedigde.
Als zelfs een zeer gerespecteerde vroegere nationale veiligheidsadviseur moet opstappen omdat hij zijn mening durft zeggen over Israël, hoe wil je dan dat die man die hem de laan uitgooid (Obama) zelf kritisch gaat zijn over Israël?
Elke kritieke stem over Israël wordt afgedaan als “antisemitisch” door de Israël-lobby.
Israël heeft “het recht om zich te verdedigen”, maar gebruikt al sinds zijn ontstaan een erg orthodoxe methode. In zijn dagboek pende Ben-Gurion ijverig in 1948: “Wat noodzakelijk is, zijn wrede en krachtige reacties. We hebben precisie nodig in tijd, plaats en slachtoffers. Als we de familie kennen, moeten we genadeloos toeslaan, tegen vrouwen en kinderen inclusief. Anders is de reactie inefficiënt. Op de plaats van de actie, hoeft er geen onderscheid te worden gemaakt tussen schuldigen en onschuldigen.”
Golda Meir, Eerste minister namens de Arbeiderspartij, vroeg om de Groene Lijn (de grens tot de oorlog van 1967 begon) weg te vagen en zei in 1971 “De plaats waar joden wonen bepalen onze grenzen en niet waar er een lijn wordt getrokken op een landkaart”. De visies van Ben-Gurion en Meir zijn nog even actueel in de Israëlische politiek als toen.
Mario Bergen, Leuven
woensdag, april 29, 2009
Opwaardering relaties met Israël
Brief aan Karel De Gucht, Minister van Buitenlandse Zaken
Geachte heer minister
Tijdens de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken maandag in Luxemburg, was u gezien de huidige context geen voorstander van de opwaardering van de relaties met israël.
Hierbij mijn waardering voor deze houding.
Uw Ierse en Portugese ambtgenoten hebben dit ook gedaan.
Ik denk ook dat er voor deze houding meer politieke moed nodig was dan de tegenovergestelde en meen dat uw handeling navolging verdient.
Johan Van Hulle, Zomergem
Geachte heer minister
Tijdens de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken maandag in Luxemburg, was u gezien de huidige context geen voorstander van de opwaardering van de relaties met israël.
Hierbij mijn waardering voor deze houding.
Uw Ierse en Portugese ambtgenoten hebben dit ook gedaan.
Ik denk ook dat er voor deze houding meer politieke moed nodig was dan de tegenovergestelde en meen dat uw handeling navolging verdient.
Johan Van Hulle, Zomergem
dinsdag, april 28, 2009
Libanon beducht voor Hezbollahzaak
[Reactie naar Reformatorisch Dagblad]
Proficiat met uw artikel "Libanon beducht voor Hezbollahzaak" vandaag in het Dagblad.
Het is goed te weten welke vuile spelletjes Egypte en president Mubarak spelen samen met Israël.
Als Israël de burgerbevolking treft tijdens de oorlog in de Gazastrook en ook nadien sluit Mubarak hermetisch de Gazastrook af. 320 Palestijnse burgers in de Gazastrook sterven tijdens 22 maanden van afsluiting omdat ze alzo geen geneesmiddelen of medische hulp krijgen. Dit is evenwel een vereiste van een bezettingsmacht, zoals Israël tegenover burgers in bezet gebied, volgens de Conventie van Genève.
Het is goed de connectie te zien tussen Egypte en Israël die gezamenlijk strijd voeren tegen Hamas, Hezbollah en Iran. Zelden leest men deze achtergrondinformatie of men moet de Arabische media raadplegen. Het maakt duidelijk dat men het Palestijns vraagstuk niet los kan zien van andere gebeurtenissen in het Midden-Oosten. Met veel belangstelling kijken we uit naar uw verslag over de belangrijke verkiezingen op zondag 7 juni in Libanon.
Daarom alvast dit dankwoord voor deze uitstekende journalistiek.
Mario Bergen, Leuven
Proficiat met uw artikel "Libanon beducht voor Hezbollahzaak" vandaag in het Dagblad.
Het is goed te weten welke vuile spelletjes Egypte en president Mubarak spelen samen met Israël.
Als Israël de burgerbevolking treft tijdens de oorlog in de Gazastrook en ook nadien sluit Mubarak hermetisch de Gazastrook af. 320 Palestijnse burgers in de Gazastrook sterven tijdens 22 maanden van afsluiting omdat ze alzo geen geneesmiddelen of medische hulp krijgen. Dit is evenwel een vereiste van een bezettingsmacht, zoals Israël tegenover burgers in bezet gebied, volgens de Conventie van Genève.
Het is goed de connectie te zien tussen Egypte en Israël die gezamenlijk strijd voeren tegen Hamas, Hezbollah en Iran. Zelden leest men deze achtergrondinformatie of men moet de Arabische media raadplegen. Het maakt duidelijk dat men het Palestijns vraagstuk niet los kan zien van andere gebeurtenissen in het Midden-Oosten. Met veel belangstelling kijken we uit naar uw verslag over de belangrijke verkiezingen op zondag 7 juni in Libanon.
Daarom alvast dit dankwoord voor deze uitstekende journalistiek.
Mario Bergen, Leuven
woensdag, april 22, 2009
berichtgeving VN-conferentie tegen racisme
[Reactie naar De Standaard]
De uitspraken van de Iraanse president Ahmadinejad werden streng veroordeeld op de racismeconferentie te Genève. De uitspraken worden zelfs antisemitisch genoemd.
Israëlisch minister van defensie Barak zag zelfs een verband tussen Iran en de Holocaust.
Geen enkele EU-vertegenwoordiger die de zaal tijdens de speech verliet werd gevraagd zijn actie toe te lichten, wat nochtans vanzelfsprekend lijkt indien men zo gechoqueerd is. De media gaan er blijkbaar vanuit dat de beweegredenen zonneklaar zijn en het antisemitisme overduidelijk.
Het bouwen van een apartheidsmuur, het aanleggen van apartheidswegen of het dagelijks vernederen van een deel van de bevolking lijken toch wel enkele kenmerken van een apartheidsregime. Zouden onze vertegenwoordigers deze feiten dan ontkend hebben? Onterechte beschuldigingen van racisme zouden eenvoudig te weerleggen moeten zijn. In welk deel van de speech van Ahmadinejad zat deze antisemitische boodschap verborgen? Kritische vragen werden hier niet gesteld, bemerkingen niet gemaakt.
Het is noodzakelijk dat de media hun rol als vierde macht vervullen; het einde van de apartheidsstaat is zo al ver genoeg verwijderd.
Bianca Fraipont, Lebbeke
De uitspraken van de Iraanse president Ahmadinejad werden streng veroordeeld op de racismeconferentie te Genève. De uitspraken worden zelfs antisemitisch genoemd.
Israëlisch minister van defensie Barak zag zelfs een verband tussen Iran en de Holocaust.
Geen enkele EU-vertegenwoordiger die de zaal tijdens de speech verliet werd gevraagd zijn actie toe te lichten, wat nochtans vanzelfsprekend lijkt indien men zo gechoqueerd is. De media gaan er blijkbaar vanuit dat de beweegredenen zonneklaar zijn en het antisemitisme overduidelijk.
Het bouwen van een apartheidsmuur, het aanleggen van apartheidswegen of het dagelijks vernederen van een deel van de bevolking lijken toch wel enkele kenmerken van een apartheidsregime. Zouden onze vertegenwoordigers deze feiten dan ontkend hebben? Onterechte beschuldigingen van racisme zouden eenvoudig te weerleggen moeten zijn. In welk deel van de speech van Ahmadinejad zat deze antisemitische boodschap verborgen? Kritische vragen werden hier niet gesteld, bemerkingen niet gemaakt.
Het is noodzakelijk dat de media hun rol als vierde macht vervullen; het einde van de apartheidsstaat is zo al ver genoeg verwijderd.
Bianca Fraipont, Lebbeke
En wie beschermt de Palestijnen?
[Reactie op het artikel "Israël wil antiraketsysteem VS" in De Telegraaf online van 21/04/2009]
De Palestijnse verzetsbewegingen zijn al een tijdje gestopt met bloedige zelfmoordaanslagen in Israëlische steden die vaak tientallen Israëli’s het leven kostte. De ontmenselijking van deze operaties kreeg terecht enorme kritiek binnen de Palestijnse samenleving. Tientallen jaren hielden de Palestijnen vreedzaam protest met eigen ondergrondse scholen, met betogingen, stakingen, graffiti, met toespraken en publicaties. De Ghandi-methode had nul komma nul resultaat en Israël ging de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever bezetten in 1967.
Er werden lege vliegtuigen opgeblazen in de Jordaanse woestijn. Er waren acties tijdens de Olympische Spelen, ongewapende acties en twee intifada’s tegen de bezetter. Niets bracht een leefbare Palestijnse staat een millimeter dichterbij. Terwijl groeide de kloof tussen Israëlische joden en de Palestijnen. Ging de Palestijnse tandarts uit de Gazastrook destijds tanden trekken in Sderot, de joods-Israëlische vrouwen in Gaza-Stad winkelen en hun echtgenotes er falafel eten, dan zijn dit nu twee werelden, met twee totaal verschillende volkeren geworden.
De leiders van Israël, Palestina en Egypte komen eerstdaags op bezoek bij president Obama. Israël om antiraketsystemen te bestellen. Egypte met een boodschappenlijstje voor apparatuur om smokkeltunnels definitief te laten verdwijnen als laatste uitweg voor de Palestijnen van de Gazastrook. De Palestijnse Autoriteit met een plan om het Palestijnse verzet tegen de Israëlische bezetting nog verder in de kiem te smoren. Netanyahu kreeg alvast een cheque van 3 miljard dollar militaire hulp en ook Abu Mazen en Mubarak zullen geld vragen om hun volk verder te onderdrukken en zonder democratische verkiezingen als dictators aan de macht te blijven. De enige democratisch verkozen regering, deze van Haniyeh, is niet welkom, want Hamas wil geen Israël erkennen zonder grondwet, zonder grenzen; een Apartheidsstaat die dagelijks meer water en grond steelt van de Palestijnen.
De extreem-rechtse regering Netanyahu-Lieberman is welkom bij Obama. Abu Mazen, die al sinds 9 januari 2009 zonder mandaat van het parlement of het Palestijnse volk als een dictator regeert, eveneens. En Mubarak, die al decennia met noodwetten en een bijzonder brute onderdrukking alle vormen van oppositie uitschakelt, kan niet ontbreken. Hoofddoel is de bescherming van Israël als een Joodse staat, waar Palestijnen en niet-joden tweede- of derderangsburgers blijven die moeten luisteren naar westerse dictaten willen ze voedsel, water, brandstof, geneesmiddelen en een dak boven hun hoofd krijgen. En zelfs als ze luisteren, is die garantie er niet.
De regenbuisprojectielen maakten sinds 2001 minder doden dan een gemiddelde zelfmoordaanslag op een Israëlische bus. Toch reageert men vanuit Tel Aviv veel drastischer en gewelddadiger op die enkele doden in jaren tijd. Is men vergeten dat in maart 2008 op drie dagen tijd 120 Palestijnen in de Gazastrook werden gedood door het Israëlisch leger? Dat sinds 2000 duizenden Palestijnse doden vielen door de agressieve Israëlische bezetting? Maar duizend Palestijnen zijn nu eenmaal minder waard dan één jood volgens de zionistische doctrine.
Israël moest zich van het westen kunnen beschermen met oorlogsvliegtuigen, tanks, raketschilden, satellieten, een modern leger, kernwapens, enz. Maar als de Palestijnen rondlopen met een kalasjnikov of een steen of wat knutselen met kunstmest, nitraat en suiker, dan zijn het terroristen. Qassams zijn bijzonder ondoeltreffend. Ze veroorzaken hoofdzakelijk brand, maar ze maken zelden dodelijke slachtoffers. Het Israëlisch leger beschiet Palestijnen vanaf land, vanuit de lucht en vanuit zee. Dit is al jaren bezig in de Gazastrook en ook op de Westelijke Jordaanoever kende men in 2002 al dergelijk “plat bombarderen van de infrastructuur”.
Geen enkel land kan officiëel wapens leveren aan de Palestijnen. Israël daarentegen krijgt alleen van de V.S. jaarlijks 3 miljard militaire wapens, naast een drievoud aan investeringen door de eigen wapenindustrie die periode. Palestijnen kunnen niet vluchten want alle grenzen worden hermetisch afgesloten en Palestijnse vissersboten die zich te ver op zee wagen, worden tot zinken gebracht. Zelfs een pakket noodhulp mocht deze week de Gazastrook niet binnen want... er zat een pot honing in het pakket.
Niemand beschermt de Palestijnen. Het westen draagt er met financiële en politieke steun aan een bezettersburcht in het Midden-Oosten actief toe bij dat dagelijks op Palestijnen kan worden geschoten, dat men hen dagelijks kan martelen, dan men dagelijks hun fruit- en olijfbomen in brand kan steken, enz. In de Europese politiek heet dit “democratie” en staat de zionistische staat als schoolvoorbeeld van democratische waarden. Wie een andere mening is toegedaan, is een antisemiet. En ons dan maar verwonderen waarom men in het Midden-Oosten niet wil weten van onze zogenaamde “democratie”.
Mario Bergen, leuven
De Palestijnse verzetsbewegingen zijn al een tijdje gestopt met bloedige zelfmoordaanslagen in Israëlische steden die vaak tientallen Israëli’s het leven kostte. De ontmenselijking van deze operaties kreeg terecht enorme kritiek binnen de Palestijnse samenleving. Tientallen jaren hielden de Palestijnen vreedzaam protest met eigen ondergrondse scholen, met betogingen, stakingen, graffiti, met toespraken en publicaties. De Ghandi-methode had nul komma nul resultaat en Israël ging de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever bezetten in 1967.
Er werden lege vliegtuigen opgeblazen in de Jordaanse woestijn. Er waren acties tijdens de Olympische Spelen, ongewapende acties en twee intifada’s tegen de bezetter. Niets bracht een leefbare Palestijnse staat een millimeter dichterbij. Terwijl groeide de kloof tussen Israëlische joden en de Palestijnen. Ging de Palestijnse tandarts uit de Gazastrook destijds tanden trekken in Sderot, de joods-Israëlische vrouwen in Gaza-Stad winkelen en hun echtgenotes er falafel eten, dan zijn dit nu twee werelden, met twee totaal verschillende volkeren geworden.
De leiders van Israël, Palestina en Egypte komen eerstdaags op bezoek bij president Obama. Israël om antiraketsystemen te bestellen. Egypte met een boodschappenlijstje voor apparatuur om smokkeltunnels definitief te laten verdwijnen als laatste uitweg voor de Palestijnen van de Gazastrook. De Palestijnse Autoriteit met een plan om het Palestijnse verzet tegen de Israëlische bezetting nog verder in de kiem te smoren. Netanyahu kreeg alvast een cheque van 3 miljard dollar militaire hulp en ook Abu Mazen en Mubarak zullen geld vragen om hun volk verder te onderdrukken en zonder democratische verkiezingen als dictators aan de macht te blijven. De enige democratisch verkozen regering, deze van Haniyeh, is niet welkom, want Hamas wil geen Israël erkennen zonder grondwet, zonder grenzen; een Apartheidsstaat die dagelijks meer water en grond steelt van de Palestijnen.
De extreem-rechtse regering Netanyahu-Lieberman is welkom bij Obama. Abu Mazen, die al sinds 9 januari 2009 zonder mandaat van het parlement of het Palestijnse volk als een dictator regeert, eveneens. En Mubarak, die al decennia met noodwetten en een bijzonder brute onderdrukking alle vormen van oppositie uitschakelt, kan niet ontbreken. Hoofddoel is de bescherming van Israël als een Joodse staat, waar Palestijnen en niet-joden tweede- of derderangsburgers blijven die moeten luisteren naar westerse dictaten willen ze voedsel, water, brandstof, geneesmiddelen en een dak boven hun hoofd krijgen. En zelfs als ze luisteren, is die garantie er niet.
De regenbuisprojectielen maakten sinds 2001 minder doden dan een gemiddelde zelfmoordaanslag op een Israëlische bus. Toch reageert men vanuit Tel Aviv veel drastischer en gewelddadiger op die enkele doden in jaren tijd. Is men vergeten dat in maart 2008 op drie dagen tijd 120 Palestijnen in de Gazastrook werden gedood door het Israëlisch leger? Dat sinds 2000 duizenden Palestijnse doden vielen door de agressieve Israëlische bezetting? Maar duizend Palestijnen zijn nu eenmaal minder waard dan één jood volgens de zionistische doctrine.
Israël moest zich van het westen kunnen beschermen met oorlogsvliegtuigen, tanks, raketschilden, satellieten, een modern leger, kernwapens, enz. Maar als de Palestijnen rondlopen met een kalasjnikov of een steen of wat knutselen met kunstmest, nitraat en suiker, dan zijn het terroristen. Qassams zijn bijzonder ondoeltreffend. Ze veroorzaken hoofdzakelijk brand, maar ze maken zelden dodelijke slachtoffers. Het Israëlisch leger beschiet Palestijnen vanaf land, vanuit de lucht en vanuit zee. Dit is al jaren bezig in de Gazastrook en ook op de Westelijke Jordaanoever kende men in 2002 al dergelijk “plat bombarderen van de infrastructuur”.
Geen enkel land kan officiëel wapens leveren aan de Palestijnen. Israël daarentegen krijgt alleen van de V.S. jaarlijks 3 miljard militaire wapens, naast een drievoud aan investeringen door de eigen wapenindustrie die periode. Palestijnen kunnen niet vluchten want alle grenzen worden hermetisch afgesloten en Palestijnse vissersboten die zich te ver op zee wagen, worden tot zinken gebracht. Zelfs een pakket noodhulp mocht deze week de Gazastrook niet binnen want... er zat een pot honing in het pakket.
Niemand beschermt de Palestijnen. Het westen draagt er met financiële en politieke steun aan een bezettersburcht in het Midden-Oosten actief toe bij dat dagelijks op Palestijnen kan worden geschoten, dat men hen dagelijks kan martelen, dan men dagelijks hun fruit- en olijfbomen in brand kan steken, enz. In de Europese politiek heet dit “democratie” en staat de zionistische staat als schoolvoorbeeld van democratische waarden. Wie een andere mening is toegedaan, is een antisemiet. En ons dan maar verwonderen waarom men in het Midden-Oosten niet wil weten van onze zogenaamde “democratie”.
Mario Bergen, leuven
Speciale ondervragingsmethodes
[Reactie aan De Morgen]
Human Rights Watch (HRW) dringt er bij Hamas op aan (De Morgen, 22.4.2009, p. 13) een einde te stellen aan de willekeurige arrestaties, martelingen, schijnexecuties en buitengerechtelijke executies van Fatahmilitanten. Het doodschieten van Palestijnen door Hamas zonder enige vorm van proces is zeker niet goed te keuren. Maar misschien kan de Amerikaanse mensenrechtenorganisatie ook eens zijn oor te luisteren leggen bij de Palestijnse slachtoffers van de geheime Israëlische dienst Shin Beth. Om informatie te bekomen gebruikt deze geheime dienst bepaalde technieken zoals speciale ondervragingsmethoden in de gevangenissen, het delen van de cel van een Palestijnse gevangene met een verklikker, het in het vooruitzicht stellen van vrijlating na arrestatie of van vermindering of kwijtschelding van straf, het onder druk zetten van Palestijnen die door een checkpoint willen passeren of zich in Israël willen laten verzorgen of een administratieve, bouw- of handelsvergunning willen bekomen. Eens ze deze informatie hebben gegeven worden ze de volgende keer gechanteerd om opnieuw informatie te geven zo niet worden hun buren of wijkgenoten ervan op de hoogte gesteld dat ze al informatie hebben verstrekt. Op basis van deze informatie worden dan Palestijnen s’ nachts door Israëlische soldaten uit hun huis gehaald of worden Palestijnse huizen gesloopt of zelfs gebombardeerd. Zo werd op 31 december 2008 in Gaza een bom van 1 ton op het huis van het Hamaskopstuk Nizar Ghayan gedropt (12 doden waarvan 2 vrouwen en 4 kinderen).
Werner De Bus, Brussel
Human Rights Watch (HRW) dringt er bij Hamas op aan (De Morgen, 22.4.2009, p. 13) een einde te stellen aan de willekeurige arrestaties, martelingen, schijnexecuties en buitengerechtelijke executies van Fatahmilitanten. Het doodschieten van Palestijnen door Hamas zonder enige vorm van proces is zeker niet goed te keuren. Maar misschien kan de Amerikaanse mensenrechtenorganisatie ook eens zijn oor te luisteren leggen bij de Palestijnse slachtoffers van de geheime Israëlische dienst Shin Beth. Om informatie te bekomen gebruikt deze geheime dienst bepaalde technieken zoals speciale ondervragingsmethoden in de gevangenissen, het delen van de cel van een Palestijnse gevangene met een verklikker, het in het vooruitzicht stellen van vrijlating na arrestatie of van vermindering of kwijtschelding van straf, het onder druk zetten van Palestijnen die door een checkpoint willen passeren of zich in Israël willen laten verzorgen of een administratieve, bouw- of handelsvergunning willen bekomen. Eens ze deze informatie hebben gegeven worden ze de volgende keer gechanteerd om opnieuw informatie te geven zo niet worden hun buren of wijkgenoten ervan op de hoogte gesteld dat ze al informatie hebben verstrekt. Op basis van deze informatie worden dan Palestijnen s’ nachts door Israëlische soldaten uit hun huis gehaald of worden Palestijnse huizen gesloopt of zelfs gebombardeerd. Zo werd op 31 december 2008 in Gaza een bom van 1 ton op het huis van het Hamaskopstuk Nizar Ghayan gedropt (12 doden waarvan 2 vrouwen en 4 kinderen).
Werner De Bus, Brussel
Israël is gevaarlijker dan Iran
[Reactie op “van Hitler tot Ahmedinjad” in De Standaard]
In het artikel schrijft Diane Keyser dat we niet mogen denken dat de Iraanse president Ahmedinejad ongevaarlijk is. Ik denk dat Israël niet minder gevaarlijk is. Iran heeft nog nooit militaire acties in een ander land gevoerd behalve dan toen het met Westerse wapens door Irak in 1980 werd aangevallen. Israël heeft wel al bombardementen op steden van andere landen uitgevoerd: op het PLO-hoofdkwartier in Tunis, Beiroet in 1982 en 2006, een Iraakse “kerncentrale” in Osirak in 1981, een bombardement van een vermeende kerninstallatie in Syrië in 2006, en nu dit jaar een bombardement van een Iraans wapenkonvooi in Soedan.
Dat Israël of de pro-Israëlische lobby de Holocaust voor politieke doeleinden misbruikt, wordt nog eens aangetoond door de foto op pagina 3 van de krant (De Standaard, 22.4.2009) ter illustratie van de herdenking van de Holocaust-slachtoffers. Op de foto zie men tal van Israëlische vlaggen wapperen. Zal Israël ooit erkennen en herdenken dat het zich vanaf 1947 en tot nu toe heeft schuldig gemaakt aan etnische zuivering van het Palestijnse volk, zoals werd beschreven door de Israëlisch-Joodse historicus Ilan Pappe ?
Werner De Bus, Brussel
In het artikel schrijft Diane Keyser dat we niet mogen denken dat de Iraanse president Ahmedinejad ongevaarlijk is. Ik denk dat Israël niet minder gevaarlijk is. Iran heeft nog nooit militaire acties in een ander land gevoerd behalve dan toen het met Westerse wapens door Irak in 1980 werd aangevallen. Israël heeft wel al bombardementen op steden van andere landen uitgevoerd: op het PLO-hoofdkwartier in Tunis, Beiroet in 1982 en 2006, een Iraakse “kerncentrale” in Osirak in 1981, een bombardement van een vermeende kerninstallatie in Syrië in 2006, en nu dit jaar een bombardement van een Iraans wapenkonvooi in Soedan.
Dat Israël of de pro-Israëlische lobby de Holocaust voor politieke doeleinden misbruikt, wordt nog eens aangetoond door de foto op pagina 3 van de krant (De Standaard, 22.4.2009) ter illustratie van de herdenking van de Holocaust-slachtoffers. Op de foto zie men tal van Israëlische vlaggen wapperen. Zal Israël ooit erkennen en herdenken dat het zich vanaf 1947 en tot nu toe heeft schuldig gemaakt aan etnische zuivering van het Palestijnse volk, zoals werd beschreven door de Israëlisch-Joodse historicus Ilan Pappe ?
Werner De Bus, Brussel
zaterdag, april 18, 2009
Israëlisch woordenboek
[Lezersbrief aan Humo]
Een Palestijn heet een onderontwikkelde Arabische barbaar. De Apartheidsmuur is een veiligheidshekken (Merkel spreekt altijd over een Sicherheitszaun um die Bürger gegen Terror zu schützen). De checkpoints (Palestijns-Hebreeuws: machsom) zijn controleposten voor de veiligheid. Bezet land is betwist gebied. Een vrijheidsstrijder of activist is een terrorist. Een vluchteling is een Arabier die zijn land verliet en nooit meer terug kan. Het vluchtelingenprobleem is een onbestaand probleem. De etnische zuiveringsoorlog is een onafhankelijksoorlog. Bombardementen en aanvallen op Palestijnse burgers heet verdediging van de inwoners van Israël. Regenbuisprojectielen zijn terroristische raketten. Smokkeltunnels voor voedsel, generatoren en wapens zijn wapensmokkeltunnels van terroristen. Land waar Palestijnen werden verdreven heet verlaten land. Tekorten voor de inwoners van de Gazastrook heet loodsen tot de nokken gevuld met voedsel en medicijnen. Afgegrendelde grenzen van de Gazastrook heet tientallen vrachtwagens noodhulp per dag. Een etnocratie heet een democratische staat Israël. Een apartheidsstaat Israël heet gelijke rechten voor alle inwoners. Een afgesloten Gazastrook heet constant open grenzen. Het democratisch verkozen Hamas heet de terreurbeweging Hamas.
Vernielde Palestijnse fruit- en olijfbomen heet de woestijn doen bloeien. Oeverloos praten zonder resultaat op het terrein zijn vredesonderhandelingen. Het duivels akkoord tussen neo-conservatieven en zionisten heet de Annapolis-vredesovereenkomst. Palestijnse activisten zijn Arabieren met bloed aan hun handen. De Israëlische oorlogsregering heet het Israëlisch veiligheidskabinet. Illegale uitbreiding van kolonies heeft de natuurlijke groei van de Israëlische bevolking. Sporadische verzetsdaden heet dagelijkse terreurdaden. Kritiek op Israël heet anti-semitisme. Uitmoorden van burgers heet recht op zelfverdediging. Krijgsgevangen bezettingssoldaten heet ontvoerde soldaten. Een politieke daad heet een terreurdaad. Meer Palestijnse gevangenen oppakken dan men er vrijlaat heet gevangenenruil. Een bezettingsoorlog heet een conflict (als waren er twee gelijkwaardige partijen en geen bezetter versus bezette volk). Woonwijken heet infrastructuur van terroristen. Fabrieken zijn wapenopslagplaatsen van Hamas. Buitengerechtelijke executies is het uitschakelen van terroristen. Het zionistisch ideeëngoed willen vervangen door een staat die alle inwoners gelijk behandelt heet “Israël van de kaart vegen”.
Kernenergie benutten voor dagelijks gebruik heet kernwapens maken. Een Palestijnse president die zonder goedkeuring van het parlement of het volk aan de macht blijft na oploop van zijn termijn heet “de enige vertegenwoordiger van het Palestijnse volk”. In landen die het westen niet aanstaan heet men dit een dictator. Hamas heet men extremistisch, Fatah en Abu Mazen gematigd. Haider heet men extreem-rechts, oorlogsterroristen uit Israël krijgen andere namen (vredesduif, links, centrum-rechts of rechts) maar nooit “de extreem-rechtse regering Netanyahu-Lieberman”. Israël etnisch zuiveren heet “illegale huizen afbreken” (die dan altijd van Palestijnen zijn) en “de werk of verblijfsvergunning intrekken” (die dan ook altijd van niet-joden zijn). Een Palestijnse actie van verzet is een terreurdaad, een Israëlische actie van de staat is wettige zelfverdediging of recht op vergelding (“wraak”).
Raakt een Arabische leider in conflict met een westerse regering, dan is hij ‘anti-westers’. Westerse regeringen zijn nooit ‘anti-Arabisch’. Wordt een katholiek verkozen zegt men nooit dat “het christendom oprukt”, kom een Arabische moslim aan de macht via verkiezingen heet dit “de oprukkende islam”. Hamas is ‘anti-Israëlisch’, joodse kolonisten niet ‘anti-Palestijns’. Palestijnen die geweld gebruiken tegen Israëlische burgers zijn ‘terroristen’, Israëliers die geweld gebruiken tegen Palestijnse burgers ‘haviken’ of ‘hardliners’. Israëlische politici die een geweldloze oplossing zoeken zijn ‘duiven’, hun Palestijnse tegenvoeters ‘gematigd’ - implicerend dat alle Palestijnen fanatiekelingen zijn. (Joris Luyendijk over de berichtgeving in het Midden-Oosten).
Mario Bergen, Leuven
Een Palestijn heet een onderontwikkelde Arabische barbaar. De Apartheidsmuur is een veiligheidshekken (Merkel spreekt altijd over een Sicherheitszaun um die Bürger gegen Terror zu schützen). De checkpoints (Palestijns-Hebreeuws: machsom) zijn controleposten voor de veiligheid. Bezet land is betwist gebied. Een vrijheidsstrijder of activist is een terrorist. Een vluchteling is een Arabier die zijn land verliet en nooit meer terug kan. Het vluchtelingenprobleem is een onbestaand probleem. De etnische zuiveringsoorlog is een onafhankelijksoorlog. Bombardementen en aanvallen op Palestijnse burgers heet verdediging van de inwoners van Israël. Regenbuisprojectielen zijn terroristische raketten. Smokkeltunnels voor voedsel, generatoren en wapens zijn wapensmokkeltunnels van terroristen. Land waar Palestijnen werden verdreven heet verlaten land. Tekorten voor de inwoners van de Gazastrook heet loodsen tot de nokken gevuld met voedsel en medicijnen. Afgegrendelde grenzen van de Gazastrook heet tientallen vrachtwagens noodhulp per dag. Een etnocratie heet een democratische staat Israël. Een apartheidsstaat Israël heet gelijke rechten voor alle inwoners. Een afgesloten Gazastrook heet constant open grenzen. Het democratisch verkozen Hamas heet de terreurbeweging Hamas.
Vernielde Palestijnse fruit- en olijfbomen heet de woestijn doen bloeien. Oeverloos praten zonder resultaat op het terrein zijn vredesonderhandelingen. Het duivels akkoord tussen neo-conservatieven en zionisten heet de Annapolis-vredesovereenkomst. Palestijnse activisten zijn Arabieren met bloed aan hun handen. De Israëlische oorlogsregering heet het Israëlisch veiligheidskabinet. Illegale uitbreiding van kolonies heeft de natuurlijke groei van de Israëlische bevolking. Sporadische verzetsdaden heet dagelijkse terreurdaden. Kritiek op Israël heet anti-semitisme. Uitmoorden van burgers heet recht op zelfverdediging. Krijgsgevangen bezettingssoldaten heet ontvoerde soldaten. Een politieke daad heet een terreurdaad. Meer Palestijnse gevangenen oppakken dan men er vrijlaat heet gevangenenruil. Een bezettingsoorlog heet een conflict (als waren er twee gelijkwaardige partijen en geen bezetter versus bezette volk). Woonwijken heet infrastructuur van terroristen. Fabrieken zijn wapenopslagplaatsen van Hamas. Buitengerechtelijke executies is het uitschakelen van terroristen. Het zionistisch ideeëngoed willen vervangen door een staat die alle inwoners gelijk behandelt heet “Israël van de kaart vegen”.
Kernenergie benutten voor dagelijks gebruik heet kernwapens maken. Een Palestijnse president die zonder goedkeuring van het parlement of het volk aan de macht blijft na oploop van zijn termijn heet “de enige vertegenwoordiger van het Palestijnse volk”. In landen die het westen niet aanstaan heet men dit een dictator. Hamas heet men extremistisch, Fatah en Abu Mazen gematigd. Haider heet men extreem-rechts, oorlogsterroristen uit Israël krijgen andere namen (vredesduif, links, centrum-rechts of rechts) maar nooit “de extreem-rechtse regering Netanyahu-Lieberman”. Israël etnisch zuiveren heet “illegale huizen afbreken” (die dan altijd van Palestijnen zijn) en “de werk of verblijfsvergunning intrekken” (die dan ook altijd van niet-joden zijn). Een Palestijnse actie van verzet is een terreurdaad, een Israëlische actie van de staat is wettige zelfverdediging of recht op vergelding (“wraak”).
Raakt een Arabische leider in conflict met een westerse regering, dan is hij ‘anti-westers’. Westerse regeringen zijn nooit ‘anti-Arabisch’. Wordt een katholiek verkozen zegt men nooit dat “het christendom oprukt”, kom een Arabische moslim aan de macht via verkiezingen heet dit “de oprukkende islam”. Hamas is ‘anti-Israëlisch’, joodse kolonisten niet ‘anti-Palestijns’. Palestijnen die geweld gebruiken tegen Israëlische burgers zijn ‘terroristen’, Israëliers die geweld gebruiken tegen Palestijnse burgers ‘haviken’ of ‘hardliners’. Israëlische politici die een geweldloze oplossing zoeken zijn ‘duiven’, hun Palestijnse tegenvoeters ‘gematigd’ - implicerend dat alle Palestijnen fanatiekelingen zijn. (Joris Luyendijk over de berichtgeving in het Midden-Oosten).
Mario Bergen, Leuven
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
