De dominostenen van de democratie (DE TIJD 28 januari 2006)

Geachte,

Met aandacht las ik de commentaren van de laatste dagen in de Tijd over de verkiezingsoverwinning van Hamas. Hoewel verschillende visies weergegeven worden, domineert toch de vertolking van de Westerse eisen dat Hamas “Israël zou erkennen” en het “geweld afzweren” als voorwaarden voor het “vredesproces”. Opvallend daarbij is dat niemand zich schijnt zorgen te maken over de precieze inhoud van deze begrippen. Daarenboven, terwijl het Israëlisch-Palestijns conflict toch essentieel gaat over de illegale bezetting, kolonisatie en annexatie van Palestijns gebied door Israël , wordt de onlogische indruk gewekt dat de oplossing vooral afhangt van de houding van het bezette volk (de Palestijnen) en veel minder van de houding van de bezetter (Israël).

Hamas (en de Palestijnen in het algemeen) moeten “Israël erkennen” maar welk Israël?
- Gaat het om de “joodse staat” die voorzien werd in VN resolutie 181 van 1947 (54% van het Britse maandaatgebied Palestina)?
- Of de staat Israël, die ontstond uit de oorlog van 1948 (78 % van het voormalige Palestijnse grondgebied)?
- Of het “nieuwe Israël”, waar Sharon en zijn opvolgers eenzijdig gestalte aan geven door de Palestijnen in ghetto’s achter Muren en prikkeldraad op te sluiten (vermoedelijk 90 % van het oorspronkelijke Palestina)?
Noch Israël zelf, noch zijn Westerse bodgenoten geven daar enige duidelijkheid over.

Hamas (en de Palestijnen) moeten ook “het geweld en de gewapende strijd afzweren”. Betekent dat dan dat ze hun international erkend recht op gewapend verzet tegen bezetting moeten opgeven (zie VN resolutie 3246) ? Elke bezettende macht en zijn bodgenoten beschouwen gewapend verzet altijd als illegaal, maar elk bezet volk verzet zich tot de bezetting stopt . Zie de Duitse bezetter van België. Israël wordt al sinds 1967 opgeroepen om de bezetting vreedzaam te beëindigen, maar maakt daar nog steeds geen aanstalten toe. Ook het zogenaamde “Oslo vredesproces” heeft de bezetting en kolonisatie niet beëindigd of verminderd. Integendeel, tijdens de “Oslo periode” is het aantal kolonisten verdubbeld (van 200,000 tot 400,000), werd er dagelijks grond onteigend voor nieuwe kolonies, bypass roads enz. Waarom zouden de Palestijnen enig vertrouwen hebben in Israël en het Westen, als ze spreken over een nieuw vredesproces?

Tenslotte, waarom wordt in geen enkel van uw commentaren verwezen naar de gekende en internationaal aanvaarde basis voor een oplossing van het conflict:
- Israël moet zich onvoorwaardelijk terugtrekken uit alle in 1967 bezette gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem (VN resolutie 242 en 252).
- Het intussen bijna half miljoen illegale Joodse kolonisten in bezet gebied moet naar Israël terugkeren. (VN resolutie 446 en 452)
- De Muur moet afgebroken worden (uitspraak Internationaal Gerechtsthof 2004).
- Een Palestijnse Staat moet eindelijk opgericht worden (VN resolutie 1397). In lijn met de vorige resoluties voegen wij eraan toe: met effectieve soevereiniteit over zijn grond, water en grenzen en zonder vreemde bezettingstroepen of kolonisators.
- De Palestijnse vluchtelingen overal ter wereld moeten effectief het recht krijgen naar hun oorspronkelijk woongebied (ook in Israël zelf) terug te keren (VN resolutie 194).

Ik blijf me verwonderen over de veelheid aan woorden in de “mainstream” commentaren, die er telkens weer in slagen om essentiële vragen te vermijden en om de kern van de zaak niet aan te raken. Is dit toeval ?

Met vriendelijke groeten,

Dr. Guido Vanham,
Plashoevestraat 7
2500 LIER