De Morgen 31 jan 2006 Het Dilemma Hamas

Geachte redactie,

Het artikel “Het dilemma-Hamas” (DM 31-01-06) van de Heer Koen Vidal begint met een gewoon verslag over de Europese houding na de verkiezingsoverwinning van Hamas. Maar van de twee laatste paragrafen is het moeilijk geloven dat ze door een redactie van een “progressieve” krant worden goedgekeurd, die gisteren nog de heldere analyse van Rober Fisk “Het probleem van de democratie” publiceerde. Ik ben het nochtans met de Heer Vidal eens dat de Europese houding “hypocriet” is, maar om een heel andere reden.

Nu er via democratische verkiezingen een partij aan de macht komt, die duidelijk zegt dat zij zich tegen het onrecht van de Israëlische bezetting zal blijven verzetten, vindt Europa het nodig om te eisen dat ze de wapens zou neerleggen en Israël erkennen. Terwijl Europa en het hele Westen dit eist van de zwakste partij, die volgens het internationaal recht wel degelijk onrechtmatig bezet en gekoloniseerd wordt en recht heeft op verzet (lees aub de VN Resoluties na; ik wil ze u graag zo nodig bezorgen), eist Europa van de bezettende en koloniserende macht Israël uitdrukkelijk NIET dat het de Palestijnse Staat zou erkennen en evenmin dat het zou ontwapenen. Zoals we weten heeft Israël niet alleen een groot conventioneel overwicht over de Palestijnen, maar beschikt het tevens over een illegaal atoomarsenaal (terwijl het zelfde Westen hevig tekeer gaat over de mogelijkheid dat Iran atoomwapens eventueel zou kunnen ontwikkelen). Wat een hypocrisie inderdaad !

O ja, de zelfmoordaanslagen. Vreselijk natuurlijk, maar er zijn tijdens de afgelopen jaren toch vijf maal meer Palestijnse burgerdoden gevallen onder Israëlische kogels en bommen dan door Palestijnse zelfmoordacties. En dan zijn er nog duizenden huizen en honderdduizenden olijfbomen verwoesten en zitten duizenden Palestijnen zonder vorm van proces in Israëlische gevangenissen. De overblijvende Palestijnen, die “vrij” zijn, geraken niet van het ene dorp naar het anderen omdat ze op “chek points of op de Apartheidsmuur stuiten. Is dat geen terrorisme? Nochtans worden er nooit vragen gesteld over de Westerse economische en militaire steun aan Israël, die vele tientallen keren groter is dan de "overlevingssteun" die de Palestijnen krijgen.

En dan is er nog het gevaar voor fundamentalisme natuurlijk. Blijkbaar vindt de Heer Vidal dat minstens zo erg als de zelfmoordaanslagen. Vandaag kreeg ik een mail van een Nederlandse kennis, die al jaren in Palestina woont. Op mijn vraag hoe hij de situatie ervaart schrijft hij letterlijk: “Het zou me niet verbazen als er niet zo heel veel verandert de komende tijd, hoogstens dat de Muur wordt gebouwd. Maar we moeten de ontwikkelingen even afwachten. Er is hier in ieder geval niet echt paniek.”

Het is stuitend vast te stellen dat zelfs een “progressieve krant” mee heult met de blijkbaar “politiek correcte”, maar daarom niet minder hypocriete verontwaardiging van het Westen tegen de Palestijnen, die nu duidelijk gemaakt hebben dat ze niet alleen de Israëlische bezetting en kolonisatie beu zijn, maar ook de loze beloften van het zoveelste “vredesproces”, de aalmoezen en de arrogante betweterigheid van het Westen.


Met vriendelijke groeten,

Guido Vanham
Plashoevestraat 7
2500 LIER

31-01-2006
Koen Vidal;
Het dilemma-Hamas
Koen Vidal
Europa weet niet goed wat te doen met Hamas. De radicaal islamitische partij die weigert geweld tegen Israël af te zweren, haalde vorige week een verpletterende verkiezingsoverwinning in Palestina. Omdat de Europese Unie de grootste financiële sponsor is van de Palestijnse Autoriteit, zit Europa in een moeilijk positie. De geldkraan dichtdraaien zou betekenen dat onder andere de gewapende ordediensten van Palestina geen geld meer krijgen. Het zou met andere woorden de kans op chaos exponentieel doen toenemen.
Vandaar dat de Europese Unie gisteren op zoek ging naar een compromis. Resultaat van de onderhandelingen: op korte termijn wordt de hulp in geen geval gestopt. Die houding is volgens de Europese ministers van Buitenlandse Zaken te verantwoorden omdat de huidige Palestijnse president Mahmoud Abbas ondanks de Hamasoverwinning kan aanblijven. De president kan enkel afgezet worden als daarvoor een tweederde meerderheid is en die heeft Hamas niet. Volgens de Palestijnse grondwet is het de president die verantwoordelijk is voor de contacten met het buitenland. Gevolg: officieel mag Europa zaken blijven doen met de gematigde Abbas. Brussel hoeft met andere woorden geen handjes te schudden met de Hamasleiders, die officieel als terroristen moeten beschouwd worden. Hamas staat immers op een Europese lijst van terroristische organisaties.
Aan de ene kant valt het compromis dat gisteren inzake Hamas uit de bus kwam te verdedigen. De overwinning van Hamas kwam als een complete verrassing en creëert in het Midden-Oosten opnieuw een situatie van hoogspanning. In zo'n situatie zou het voor Europa niet verstandig zijn om overhaaste beslissingen te nemen die de spanningen nog verder op spits zouden drijven.
Maar aan de andere kant heeft de Europese houding ook iets hypocriets. In de eerste dagen na hun verkiezingsoverwinning heeft geen enkele Hamasleider ook maar de kleinste aanwijzing gegeven dat er een bereidheid zou bestaan om met Israël rond tafel te gaan zitten. Integendeel. De staat Israël wordt niet erkend en de gewapende strijd blijft een van de prioriteiten van de partij. Maar er is meer. Het is overduidelijk dat Hamas in Palestina een radicaal regime wil invoeren dat de rechten van vrouwen in grote mate wil beknotten. Al in de eerste dagen na de verkiezingen konden Palestijnse vrouwen merken dat hun situatie er niet op verbeterd was. "Je hoofd is nu niet bedekt, maar binnenkort wel", kregen Palestijnse vrouwen de jongste dagen op straat te horen. "Je rijdt met de wagen maar dat zal later niet meer kunnen."
Hamas is in zijn huidige vorm een partij die in het Midden-Oosten geen enkele positieve rol zal vervullen. Dat de Europese Unie het spel voorlopig voorzichtig wil spelen, is begrijpelijk. Maar zou het aan de andere kant ook niet goed zijn dat Europa een signaal geeft dat de steun aan de Palestijnse Autoriteit voorwaardelijk is? Hoeveel Europeanen willen dat hun belastinggeld gebruikt wordt om Israëli's te doden en Palestijnse vrouwen te onderdrukken? Heel weinig. Daarom zou het niet misstaan dat de EU zo snel mogelijk heel duidelijke voorwaarden koppelt aan de hulp aan de Palestijnen. Een te harde houding in deze zaak is levensgevaarlijk. Een te softe houden is mogelijk nog gevaarlijker.