[Lezersbrief aan Gazet van Antwerpen]
De overlast van onwettige nederzettingen in Palestina spreidt zich ver uit in Palestijns gebied. Zo stroomt het afvalwater van de nederzetting van Burkan in Kufr Ad Diek, Bruquain en Surtah en bereikt het soms Balout. Dit soort afvalwater is het gevaarlijkst aangezien het uit industrieel afvalwater, zoals zware metalen en anderen bestaat. Het afvalwater van de nederzetting Enamel stroomt aan de inzamelingspost van afvalwater in de vallei van Qana (Wadi Qana) in Salfeet. Sinds de jaren '70 pompt de firma Mekorot er water op voor de kolonies en legt zo natuurlijke bronnen droog voor Palestijnen. Dit gebeurt op meerdere plaatsen waar kolonisten zich gaan vestigen en dat tegen alle internationale rechtsregels in.
Het afvalwater afkomstig van een aluminiumfabriek en de chemische industrie wordt dan gepompt aan de voet van de dichtbijgelegen berg voor landbouwdoeleinden en de rest van het afvalwater stroomt in de vallei. Daar ontstaat een grijze smurrie die het natuurpark ontsiert. Een inefficiënte ontziltingsinstallatie voor afvalwater staat in Ariel. Het afvalwater stroomt in de Al Matwi Vallei ten westen van Salfeet, waar het zich met het stromende water van de Al Matwi Vallei mengt, dat dan voor landbouw wordt gebruikt.Afvalwater van de kolonie Shar'arei Tikva stroomt naar de landbouwgronden van Beit Amin in Kalqilia en veroorzaakt daar landbouwschade. De riolering van Alfe Menashe vloeit door een gesloten pijp naar het pompstation van afvalwater binnen de grenzen van 1948. De ondoelmatigheid van de pomp heeft geleid tot overstroming van de riolering en het afvalwater in de dorpen Habla en Kalqilia.
Het afvalwater van Efrat stroomt naar de landbouwgronden in Bethlehem. Het afvalwater stroomt van de nederzetting van Neve Daniel en beschadigt landbouwgronden in Bethlehem en in Grkhader dorp. Eveneens worden grondwatervoerende lagen (aquifers) beschadigt.
Mario Bergen, Leuven
maandag, april 30, 2007
In strijd met het ideaal - een genadeloos zelfonderzoek
[Reactie aan op de VPRO uitzending van maandag 30 april 2007 20:55]
Met deze wil ik de VPRO proficiat wensen met het uitzenden van de documentaire "In strijd met het ideaal" van David Benchetrit. Dit is een genadeloos zelfonderzoek van de Israëlische samenleving aan de hand van getuigenissen van gewetensbezwaarde soldaten en burgers. Hebben soldaten en burgers het recht te weten waarom en in wiens naam ze opgeroepen worden voor de strijd, om te doden en gedood te worden? Achttien jaar oorlog in Libanon en twee intifada's (1987, 2000) verscheurden de Israëlische samenleving. Soldaten en officieren die weigerden deel te nemen aan Israëlische operaties in de bezette gebieden besloten het ware gezicht van de oorlog, de consequenties en implicaties, te onthullen. Zij stellen prangende vragen over de betekenis van de persoonlijke verantwoordelijkheid van elk individu, de ethische grenzen en het geweten.
Herhaling op woensdag 2 mei 2007 14:25 op Nederland 2
Met deze wil ik de VPRO proficiat wensen met het uitzenden van de documentaire "In strijd met het ideaal" van David Benchetrit. Dit is een genadeloos zelfonderzoek van de Israëlische samenleving aan de hand van getuigenissen van gewetensbezwaarde soldaten en burgers. Hebben soldaten en burgers het recht te weten waarom en in wiens naam ze opgeroepen worden voor de strijd, om te doden en gedood te worden? Achttien jaar oorlog in Libanon en twee intifada's (1987, 2000) verscheurden de Israëlische samenleving. Soldaten en officieren die weigerden deel te nemen aan Israëlische operaties in de bezette gebieden besloten het ware gezicht van de oorlog, de consequenties en implicaties, te onthullen. Zij stellen prangende vragen over de betekenis van de persoonlijke verantwoordelijkheid van elk individu, de ethische grenzen en het geweten.
Herhaling op woensdag 2 mei 2007 14:25 op Nederland 2
zondag, april 29, 2007
Belgische regering financiert Palestijns schoolboek
[Reactie op Uw artikel "België helpt geesten van kinderen te vergiftigen", in Dag Allemaal van 17 april 2007.]
In uw artikel over de financiering van Palestijnse schoolboeken door de Belgische overheid laat U enkel de Israëlische stem horen door Directeur Itamar Marcus van Palestinian Media Watch en Vlaams politicus Claude Marinower aan het woord te laten. Objectieve journalistiek bedrijven zou betekenen dat U ook de Palestijnse stem aan het woord laat in uw weekblad. Dit doet U niet, nog meer zelfs, zonder enige vorm van kritische journalistiek laat u over twee pagina en kleurenfoto's de politiek van het Israëlische zionisme aan het woord via een van hun drieduizend lobbyorganisaties.
U citeert de Palestijnse schoolboeken: "Palestina's oorlog eindigde (eind jaren veertig van de 20ste eeuw) in een catastrofe zonder voorgaande, toen de zionistische bendes Palestina stalen, de mensen verjoegen uit hun steden, hun dorpen en hun huizen, en de staat Israël oprichtten." 1948 werd inderdaad een catastrofe of ramp voor het Palestijnse volk. Op de plek van Sheraton Tel-Aviv stond vroeger het 'rode huis', een mooi, Mediterraans gebouw uit de jaren twintig. Daar viel op 30 maart 1948 het besluit tot een etnische zuivering van het toenmalige Palestina, die op het terrein al gaande was. Onder voorzitterschap van de latere premier David Ben Goerion besloten elf personen om zoveel mogelijk Palestijnen te verdrijven. Daarmee was het Palestijnse vluchtelingenprobleem geboren. Voor het einde van het Britse mandaad (op 15 mei 1948) en vóór enige interventie van Arabische staten hadden joodse zionisten al gebruik gemaakt van hun militair en organisatorisch voordeel. Tiberias werd bezet op 19 april 1948, Haifa op 22 april, Jaffa op 28 april, de Arabische wijken van de Nieuwe Stad Jeruzalem op 30 april, Beisan op 8 mei, Safad op 10 mei en Acre op 14 mei. Dit in tegenstelling met de Palestijnen die geen enkel deel van de voor joden voorziene gebieden (volgens het verdelingsplan) in bezit namen.
Het is erg dat uw publicatie beroep doet op lobbyisten die nog altijd trachten leugens te verkopen over Palestina en het Palestijnse volk:
- Palestina was helemaal niet arm en dunbevolkt toen er Oost-Europese joden toekwamen. Palestina kende toen al bloeiende steden en een bloeiende handel. Zelfs in 1863, in het Ottomaanse rijk, kreeg Jeruzalem een gemeenteraad als eerste stad na de hoofdstad Constantinopel. Volgens Ottomaanse bronnen welke Prof. Schölch (Universität Erlangen) geeft, waren er in Jeruzalem-stad in 1872, 3.780 joden op een totale bevolking van 14.358 en in het district Jeruzalem in 1893, 7.105 joden op 81.059 inwoners en in 1914: 18.190 joden op een totale bevolking van 120.921.
- Israël riep Jeruzalem uit tot zijn hoofdstad na de oorlog van 1967. Dit tegen talrijke VN-resoluties in en ook zonder de erkenning van de internationale gemeenschap. De hoofdstad van Israël is nog altijd Tel Aviv. De annexatie van West-Jeruzalem door Israël is nooit door enig land erkend. Het hele moderne West-Jeruzalem werd inderdaad volledig joods, nadat tussen de 64.000 en 80.000 Palestijnen verdreven werden zoals o.a. de ganse wijken Kattamon en Baqa'a.
- In 1948 hadden de joden slechts 26 % in eigendom in West-Jeruzalem. Joden waren een kleine minderheid en vormden nergens een meerderheid. In 1947 stemde de VN in met de verdeling van Palestina tegen de wil en de belangen van het Palestijnse volk zonder aandacht te geven aan de Palestijnse eisen. Deze beweging is nog altijd bezig.
- De Palestijnse vluchtelingen mochten nooit terugkeren naar hun land, hun huis en eigendommen. Daar zorgde de "Wet op Terugkeer" voor die Israël uitvaardigde in 1950 en die ook vandaag nog verhindert dat zij ooit naar hun land kunnen terugkeren.
- In 1948 en 1949, toen het geheime plan Dalet werd uitgevoerd, werden 418 dorpen ontvolkt en vernietigd en vele Palestijnen werden uit hun land verdreven.
Indien men deze dingen afdoet als "leugens van gewelddadige jihad-strijders," dan zegt dit meer over diegene die zulke uitspraken doet, dan over de honderdduizenden Palestijnse Arabieren die werden verdreven uit het historische Palestina.
Mario Bergen, Leuven
In uw artikel over de financiering van Palestijnse schoolboeken door de Belgische overheid laat U enkel de Israëlische stem horen door Directeur Itamar Marcus van Palestinian Media Watch en Vlaams politicus Claude Marinower aan het woord te laten. Objectieve journalistiek bedrijven zou betekenen dat U ook de Palestijnse stem aan het woord laat in uw weekblad. Dit doet U niet, nog meer zelfs, zonder enige vorm van kritische journalistiek laat u over twee pagina en kleurenfoto's de politiek van het Israëlische zionisme aan het woord via een van hun drieduizend lobbyorganisaties.
U citeert de Palestijnse schoolboeken: "Palestina's oorlog eindigde (eind jaren veertig van de 20ste eeuw) in een catastrofe zonder voorgaande, toen de zionistische bendes Palestina stalen, de mensen verjoegen uit hun steden, hun dorpen en hun huizen, en de staat Israël oprichtten." 1948 werd inderdaad een catastrofe of ramp voor het Palestijnse volk. Op de plek van Sheraton Tel-Aviv stond vroeger het 'rode huis', een mooi, Mediterraans gebouw uit de jaren twintig. Daar viel op 30 maart 1948 het besluit tot een etnische zuivering van het toenmalige Palestina, die op het terrein al gaande was. Onder voorzitterschap van de latere premier David Ben Goerion besloten elf personen om zoveel mogelijk Palestijnen te verdrijven. Daarmee was het Palestijnse vluchtelingenprobleem geboren. Voor het einde van het Britse mandaad (op 15 mei 1948) en vóór enige interventie van Arabische staten hadden joodse zionisten al gebruik gemaakt van hun militair en organisatorisch voordeel. Tiberias werd bezet op 19 april 1948, Haifa op 22 april, Jaffa op 28 april, de Arabische wijken van de Nieuwe Stad Jeruzalem op 30 april, Beisan op 8 mei, Safad op 10 mei en Acre op 14 mei. Dit in tegenstelling met de Palestijnen die geen enkel deel van de voor joden voorziene gebieden (volgens het verdelingsplan) in bezit namen.
Het is erg dat uw publicatie beroep doet op lobbyisten die nog altijd trachten leugens te verkopen over Palestina en het Palestijnse volk:
- Palestina was helemaal niet arm en dunbevolkt toen er Oost-Europese joden toekwamen. Palestina kende toen al bloeiende steden en een bloeiende handel. Zelfs in 1863, in het Ottomaanse rijk, kreeg Jeruzalem een gemeenteraad als eerste stad na de hoofdstad Constantinopel. Volgens Ottomaanse bronnen welke Prof. Schölch (Universität Erlangen) geeft, waren er in Jeruzalem-stad in 1872, 3.780 joden op een totale bevolking van 14.358 en in het district Jeruzalem in 1893, 7.105 joden op 81.059 inwoners en in 1914: 18.190 joden op een totale bevolking van 120.921.
- Israël riep Jeruzalem uit tot zijn hoofdstad na de oorlog van 1967. Dit tegen talrijke VN-resoluties in en ook zonder de erkenning van de internationale gemeenschap. De hoofdstad van Israël is nog altijd Tel Aviv. De annexatie van West-Jeruzalem door Israël is nooit door enig land erkend. Het hele moderne West-Jeruzalem werd inderdaad volledig joods, nadat tussen de 64.000 en 80.000 Palestijnen verdreven werden zoals o.a. de ganse wijken Kattamon en Baqa'a.
- In 1948 hadden de joden slechts 26 % in eigendom in West-Jeruzalem. Joden waren een kleine minderheid en vormden nergens een meerderheid. In 1947 stemde de VN in met de verdeling van Palestina tegen de wil en de belangen van het Palestijnse volk zonder aandacht te geven aan de Palestijnse eisen. Deze beweging is nog altijd bezig.
- De Palestijnse vluchtelingen mochten nooit terugkeren naar hun land, hun huis en eigendommen. Daar zorgde de "Wet op Terugkeer" voor die Israël uitvaardigde in 1950 en die ook vandaag nog verhindert dat zij ooit naar hun land kunnen terugkeren.
- In 1948 en 1949, toen het geheime plan Dalet werd uitgevoerd, werden 418 dorpen ontvolkt en vernietigd en vele Palestijnen werden uit hun land verdreven.
Indien men deze dingen afdoet als "leugens van gewelddadige jihad-strijders," dan zegt dit meer over diegene die zulke uitspraken doet, dan over de honderdduizenden Palestijnse Arabieren die werden verdreven uit het historische Palestina.
Mario Bergen, Leuven
donderdag, april 26, 2007
Wie schiet bestand aan flarden?
[Reactie op "Hamas schiet bestand met Israël aan flarden" in Het Laatste Nieuws van 25 april 2007]
Beste GVV,
Hoe komt u erbij dat Hamas het bestand met Israël aan flarden aan schiet? Het is niet omdat het goed klinkt dat het juist is. In hetzelfde bericht schrijft u "De aanval van gisteren zou een vergelding zijn voor de dood van negen Palestijnen bij Israëlische acties op de Westelijke Jordaanoever." Die negen doden zijn effectief vermoord door het Israëlische leger. Onder hen een 17-jarig meisje dat in haar eigen slaapkamer werd doodgeschoten. Wat zijn deze 'acties' van het Israëlische leger anders dan een schending van het 'vredesbestand?' Of kunnen acties van het leger dan geen bestanden schenden?
De voorbije 5 maanden heeft het Israëlische leger al 64 Palestijnen gedood, ze hebben meer dan 2000 arrestaties verricht en meer dan 450 Palestijnen verwondt. Maar dat telt blijkbaar niet. Ook de vele illegale huisverwoestingen en de landconfiscaties zijn dus volgens u allemaal geen gevaarlijke inbreuken op het bestand... De Palestijnse rakketten daarentegen maakten geen enkel slachtoffer, zoals ze dat in het verleden haast nooit deden (welgeteld één Israëli in 2006).
Wanneer u schrijft dat "volgens de gewapende vleugel van Hamas" Israël al vele malen het bestand heeft geschonden dat in november inging, wat bedoelt u daar dan mee? Dat het citaat met een korrel zout moet genomen worden gezien de aard van de afzender? Waarom hanteert u niet dezelfde regel voor Israël wiens persberichten u blijkbaar netjes overschrijft?
U zou uw lezers een grote dienst bewijzen door u te beperken tot het vermelden van de feiten en tendentieuze formuleringen achterwege te laten.
Beste GVV,
Hoe komt u erbij dat Hamas het bestand met Israël aan flarden aan schiet? Het is niet omdat het goed klinkt dat het juist is. In hetzelfde bericht schrijft u "De aanval van gisteren zou een vergelding zijn voor de dood van negen Palestijnen bij Israëlische acties op de Westelijke Jordaanoever." Die negen doden zijn effectief vermoord door het Israëlische leger. Onder hen een 17-jarig meisje dat in haar eigen slaapkamer werd doodgeschoten. Wat zijn deze 'acties' van het Israëlische leger anders dan een schending van het 'vredesbestand?' Of kunnen acties van het leger dan geen bestanden schenden?
De voorbije 5 maanden heeft het Israëlische leger al 64 Palestijnen gedood, ze hebben meer dan 2000 arrestaties verricht en meer dan 450 Palestijnen verwondt. Maar dat telt blijkbaar niet. Ook de vele illegale huisverwoestingen en de landconfiscaties zijn dus volgens u allemaal geen gevaarlijke inbreuken op het bestand... De Palestijnse rakketten daarentegen maakten geen enkel slachtoffer, zoals ze dat in het verleden haast nooit deden (welgeteld één Israëli in 2006).
Wanneer u schrijft dat "volgens de gewapende vleugel van Hamas" Israël al vele malen het bestand heeft geschonden dat in november inging, wat bedoelt u daar dan mee? Dat het citaat met een korrel zout moet genomen worden gezien de aard van de afzender? Waarom hanteert u niet dezelfde regel voor Israël wiens persberichten u blijkbaar netjes overschrijft?
U zou uw lezers een grote dienst bewijzen door u te beperken tot het vermelden van de feiten en tendentieuze formuleringen achterwege te laten.
woensdag, april 25, 2007
Pijnlijke toegevingen of ergerlijke leugens?
[Lezersbrief aan Het Nieuwsblad]
De Corelio-krant Het Nieuwsblad/Het Volk pent de toespraak van Eerste minister Olmert van Israël over en schrijft over "zeer pijnlijke concessies" en "verstrekkende compromissen" waartoe Israël bereid zou zijn. Zou het niet beter geweest zijn om te melden dat diezelfde Olmert al maanden zwaar onder vuur ligt? Majoor Generaal Gadi Eizenkot, hoofd van het Noordelijk Commando, en een van de leidinggevenden tijdens de Libanon-oorlog maakte deze week duidelijk dat het nooit de intentie van de campagne was om de krijgsgevangen Israëlische soldaten te bevrijden. Het plan van het leger was een zesdaagse operatie om Hezbollah-doelen in Zuid-Libanon te bestoken. Olmert pleegde dus meineed toen hij vorige zomer in een toespraak tot de Knesset verklaarde dat de bevrijding van Eldad Regev and Ehud Goldwasser het doel van de operatie was.
Terwijl Libanon zich houdt aan Resolutie-1701, doet Israël dit duidelijk niet. Na 33 dagen van oorlog moest Israël volgens de VN-resolutie kaarten met de plaatsen waar clustermunitie werd geworpen bekend maken. Van de 1.200.0000 clusterbommen die Israël op Libanees grondgebied gooide de voorbije zomer, liggen er nog altijd 800.000 te wachten op ontmanteling volgens de Libanese minister Tarek Mitri. Sinds de wapenstilstand tot eind maart 2007 veroorzaakten die al 30 doden en 191 gewonden. Ook zette Israël fosforbommen in om branden te veroorzaken en mensen te doden in bewoond gebied aldus minister van kabinetszaken Yaakov Edri. Verschillende mensenrechtenorganisaties en het Rode Kruis willen een verbod op dergelijke bommen die ernstige brandwonden veroorzaken.
Dagelijks wordt het Libanese luchtruim geschonden door Israël. Het voorbije weekeinde nog vlogen vier Israëlische jets en twee onbemande vliegtuigen van het zuiden tot het noorden van Libanon. Twee Amerikaanse oorlogsvloten (USS Stennis en USS Eisenhower) en de enige Franse oorlogsarmada liggen intussen in de Golfregio. Enkele weken geleden moesten enkele Libanezen nog in het ziekenhuis worden opgevangen toen ze de schrik van hun leven kregen. Heliumbalonnen met Hebreeuwe reclameteksten voor een Israëlische krant doken opeens op in Zuid-Libanon en mensen werden ziek. Men kon geen gifgas terugvinden in het bloed van de getroffen Libanezen.
Mario Bergen, Leuven
De Corelio-krant Het Nieuwsblad/Het Volk pent de toespraak van Eerste minister Olmert van Israël over en schrijft over "zeer pijnlijke concessies" en "verstrekkende compromissen" waartoe Israël bereid zou zijn. Zou het niet beter geweest zijn om te melden dat diezelfde Olmert al maanden zwaar onder vuur ligt? Majoor Generaal Gadi Eizenkot, hoofd van het Noordelijk Commando, en een van de leidinggevenden tijdens de Libanon-oorlog maakte deze week duidelijk dat het nooit de intentie van de campagne was om de krijgsgevangen Israëlische soldaten te bevrijden. Het plan van het leger was een zesdaagse operatie om Hezbollah-doelen in Zuid-Libanon te bestoken. Olmert pleegde dus meineed toen hij vorige zomer in een toespraak tot de Knesset verklaarde dat de bevrijding van Eldad Regev and Ehud Goldwasser het doel van de operatie was.
Terwijl Libanon zich houdt aan Resolutie-1701, doet Israël dit duidelijk niet. Na 33 dagen van oorlog moest Israël volgens de VN-resolutie kaarten met de plaatsen waar clustermunitie werd geworpen bekend maken. Van de 1.200.0000 clusterbommen die Israël op Libanees grondgebied gooide de voorbije zomer, liggen er nog altijd 800.000 te wachten op ontmanteling volgens de Libanese minister Tarek Mitri. Sinds de wapenstilstand tot eind maart 2007 veroorzaakten die al 30 doden en 191 gewonden. Ook zette Israël fosforbommen in om branden te veroorzaken en mensen te doden in bewoond gebied aldus minister van kabinetszaken Yaakov Edri. Verschillende mensenrechtenorganisaties en het Rode Kruis willen een verbod op dergelijke bommen die ernstige brandwonden veroorzaken.
Dagelijks wordt het Libanese luchtruim geschonden door Israël. Het voorbije weekeinde nog vlogen vier Israëlische jets en twee onbemande vliegtuigen van het zuiden tot het noorden van Libanon. Twee Amerikaanse oorlogsvloten (USS Stennis en USS Eisenhower) en de enige Franse oorlogsarmada liggen intussen in de Golfregio. Enkele weken geleden moesten enkele Libanezen nog in het ziekenhuis worden opgevangen toen ze de schrik van hun leven kregen. Heliumbalonnen met Hebreeuwe reclameteksten voor een Israëlische krant doken opeens op in Zuid-Libanon en mensen werden ziek. Men kon geen gifgas terugvinden in het bloed van de getroffen Libanezen.
Mario Bergen, Leuven
dinsdag, april 24, 2007
Israel bereid 'zeer pijnlijke toegevingen te doen' voor vrede?
[Reactie op Israël bereid tot 'zeer pijnlijke toegevingen' voor vrede in Het Volk, 24/04]
Israël zou "zeer pijnlijke toegevingen en verstrekkende compomissen" willen doen... Het artikel legt het omgekeerde uit. De Arabische Liga heeft nog maar eens zijn vijf jaar oud vredesplan nieuw leven in geblazen en verder hebben we er niets meer van gehoord. VN resolutie 237, terugkeer van de vluchtelingen en VN resolutie 242, de terugtrekking uit de, niet zoals u schrijft "veroverde," maar bezette gebieden. Resolutie 242 heeft het uitdrukkelijk over "occupied territories." Voor Israël onbespreekbaar. Wat blijft er dan nog over?Alleen "uitgangspunt voor onderhandelingen!" Terug naar af. Zo is men al jaaaren bezig en men kan nog jaaaren doorgaan. De "pijnlijke toegevingen..." betekenen dus NIETS, maar het klinkt goed. "Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden," zou een betere raad zijn om aan uw lezers mee te geven. Of, Israël praat altijd over VREDE, maar het werkt hard om niet tot vrede te moeten komen. Dan moet het namelijk stoppen met het verder in beslag nemen van Palestijns gebied.
Johan Van Hulle, Zomergem
Israël zou "zeer pijnlijke toegevingen en verstrekkende compomissen" willen doen... Het artikel legt het omgekeerde uit. De Arabische Liga heeft nog maar eens zijn vijf jaar oud vredesplan nieuw leven in geblazen en verder hebben we er niets meer van gehoord. VN resolutie 237, terugkeer van de vluchtelingen en VN resolutie 242, de terugtrekking uit de, niet zoals u schrijft "veroverde," maar bezette gebieden. Resolutie 242 heeft het uitdrukkelijk over "occupied territories." Voor Israël onbespreekbaar. Wat blijft er dan nog over?Alleen "uitgangspunt voor onderhandelingen!" Terug naar af. Zo is men al jaaaren bezig en men kan nog jaaaren doorgaan. De "pijnlijke toegevingen..." betekenen dus NIETS, maar het klinkt goed. "Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden," zou een betere raad zijn om aan uw lezers mee te geven. Of, Israël praat altijd over VREDE, maar het werkt hard om niet tot vrede te moeten komen. Dan moet het namelijk stoppen met het verder in beslag nemen van Palestijns gebied.
Johan Van Hulle, Zomergem
Leegloop Israël redding voor Palestijnse probleem?
[Lezersbrief voor De Morgen]
Het stond slechts op blz. 21 van de weekendkrant, maar het was wel eindelijk eens goed nieuws vanuit Israël: dit jaar zullen 20000 mensen het land verlaten. De politiek, het onderwijs en de veiligheid zijn de voornaamste redenen. Het is niet te verwonderen dat mensen met een beetje normaal verstand dit militaristisch en racistisch land verlaten. De Israëlische vredesbewegingen schreeuwen het al jaren: deze politiek is zelfmoord.
Israël dweept met zijn militaire macht, gelooft in het recht van de sterkste, maar doet NIETS voor de vrede, en wordt hoe langer hoe ongeloofwaardiger. Dan kan Israël nu zonder probleem beginnen met de ontruiming van de kolonies op de bezette Westelijke Jordaanoever, alvast 20000. Want dat is een van de grote obstakels voor de vrede: de bezetting en landroof. De Israëlische vredesbeweging Gush Shaloom verspreidt een sticker met de tekst: The Green Line - Border of Peace. Daar zijn de meeste waarnemers het over eens: de groene lijn is een acceptabele grens tussen Israël en Palestina, een voorwaarde voor de Arabische staten om Israël te erkennen. Misschien moest dit bericht in hoofdletters op blz. 1 staan.
Pol Van den plas, Gent
Het stond slechts op blz. 21 van de weekendkrant, maar het was wel eindelijk eens goed nieuws vanuit Israël: dit jaar zullen 20000 mensen het land verlaten. De politiek, het onderwijs en de veiligheid zijn de voornaamste redenen. Het is niet te verwonderen dat mensen met een beetje normaal verstand dit militaristisch en racistisch land verlaten. De Israëlische vredesbewegingen schreeuwen het al jaren: deze politiek is zelfmoord.
Israël dweept met zijn militaire macht, gelooft in het recht van de sterkste, maar doet NIETS voor de vrede, en wordt hoe langer hoe ongeloofwaardiger. Dan kan Israël nu zonder probleem beginnen met de ontruiming van de kolonies op de bezette Westelijke Jordaanoever, alvast 20000. Want dat is een van de grote obstakels voor de vrede: de bezetting en landroof. De Israëlische vredesbeweging Gush Shaloom verspreidt een sticker met de tekst: The Green Line - Border of Peace. Daar zijn de meeste waarnemers het over eens: de groene lijn is een acceptabele grens tussen Israël en Palestina, een voorwaarde voor de Arabische staten om Israël te erkennen. Misschien moest dit bericht in hoofdletters op blz. 1 staan.
Pol Van den plas, Gent
maandag, april 23, 2007
Acties militante Palestijnen in Gaza
[Lezersbrief aan De Morgen]
Militante Palestijnen hebben de Amerikaanse school aangevallen in Gaza, zo meldde De Morgen vandaag 23 april. Als dit een actie van Israël was geweest, dan zou dit ongetwijfeld onder de noemer een "geïsoleerd incident" geklasseerd zijn. Ondertussen heeft het Israëlische leger in de laatste 48 uur niet minder dan 9 Palestijnen gedood, waaronder de 17-jarige Bushra Bargheesh. Het meisje had het ongeluk zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te bevinden... in haar slaapkamer. Het was zaterdag 21 april om 22u en het Israëlische leger nam haar huis in Jenin onder vuur. Ze waren op zoek naar haar broer.
De andere doden vielen toen het leger een raket lanceerde op een wagen en nog andere huizen beschoot. De meeste doden kregen schoten in het hoofd en ter hoogte van de borst. Volgens mij wijst dat op een oogmerk om te doden. Deze handelswijze van het Israëlische leger is trouwens geen uitzondering, ze is systematisch en behoort tot de ‘normale’ omgang van Israël met de bezette gebieden. Misschien is dat de reden dat er nauwelijks over deze laatste 'acties' van Israël werd bericht - er zijn dan ook 'vredesinitiatieven' gaande.
Tussen haakjes, bij bovenvermelde aanslag door Palestijnen in Gaza vielen geen doden.
Militante Palestijnen hebben de Amerikaanse school aangevallen in Gaza, zo meldde De Morgen vandaag 23 april. Als dit een actie van Israël was geweest, dan zou dit ongetwijfeld onder de noemer een "geïsoleerd incident" geklasseerd zijn. Ondertussen heeft het Israëlische leger in de laatste 48 uur niet minder dan 9 Palestijnen gedood, waaronder de 17-jarige Bushra Bargheesh. Het meisje had het ongeluk zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te bevinden... in haar slaapkamer. Het was zaterdag 21 april om 22u en het Israëlische leger nam haar huis in Jenin onder vuur. Ze waren op zoek naar haar broer.
De andere doden vielen toen het leger een raket lanceerde op een wagen en nog andere huizen beschoot. De meeste doden kregen schoten in het hoofd en ter hoogte van de borst. Volgens mij wijst dat op een oogmerk om te doden. Deze handelswijze van het Israëlische leger is trouwens geen uitzondering, ze is systematisch en behoort tot de ‘normale’ omgang van Israël met de bezette gebieden. Misschien is dat de reden dat er nauwelijks over deze laatste 'acties' van Israël werd bericht - er zijn dan ook 'vredesinitiatieven' gaande.
Tussen haakjes, bij bovenvermelde aanslag door Palestijnen in Gaza vielen geen doden.
Israël duld geen pottenkijkers
[Lezersbrief aan Gazet van Antwerpen]
Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken kondigde nieuwe beperkingen af voor buitenlanders die de Palestijnse gebieden willen bezoeken. Israël heeft de controle over alle toegangen tot de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Dit laat Israël toe de bezoekers die van plan zijn Palestijnen te ontmoeten nauwkeurig te controleren. Palestijnse waarnemers geloven dat dit Israëlisch beleid tot doel heeft om het aantal buitenlanders die Palestina en de Palestijnen bezoeken drastisch te beperken. Vervelende getuigen van Israëlische schendingen van de mensenrechten worden zo vermeden.
23 Palestijnen werden gedood door Israëli's sinds de vorming van een Palestijnse eenheidsregering op 18 maart 2007. Dit bericht het Palestijns ministerie van Informatie. De 17-jarige Bushra Barghish kreeg een kogel door het hoofd. Ze stierf op 21 april 2007 in haar huis in Jenin bij de derde Israëlische inval op 24 uur tijd. Kareem Zahran, 14, stierf aan verwondingen opgelopen bij de Israëlische inval in Dier Abu Mish'al (nabij Ramallah) op 22 april 's ochtends. De hevig bloedende jongen werd door de Israëlische bezettingsmacht twee uur gevangen gezet en pas nadien overgedragen aan een Palestijnse ziekenwagen. Op weg naar het ziekenhuis in Ramallah werd de ambulance alsnog zestig minuten tegengehouden door de Israëlische autoriteiten.
De voorbije 24 uur vielen acht doden op de bezette Westelijke Jordaanoever. 55 niet-Palestijnse Arabieren - voornamelijk Jordaniërs en Egyptenaren zitten opgesloten in Israëlische gevangenissen onder een hard regime. Ook al is hun termijn van opsluiting voorbij, dan nog blijven ze "administratief opgesloten." Deze "vergeten gevangen" krijgen geen contact met familieleden en enkel door bezoek van Palestijnse families aan hun geliefden kunnen ze boodschappen overbrengen.
Palestijnse identiteitskaarten kunnen enkel door Israël worden uitgegeven. Israël weigert om een geschatte 120.000 verblijfsvergunningen voor familiehereniging van echtegenoten en kinderen van Palestijnen te verwerken. Zodoende moeten buitenlandse familieleden hun visum om de drie maanden vernieuwen. Zelfs de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen, weigert een visum te verschaffen aan de Palestijnse Eerste minister Ismail Haniyeh. Het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit nodigde de politicus uit voor de vijfde Palestijns-Europese conferentie op 5 mei in Rotterdam.
Mario Bergen, Leuven
Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken kondigde nieuwe beperkingen af voor buitenlanders die de Palestijnse gebieden willen bezoeken. Israël heeft de controle over alle toegangen tot de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Dit laat Israël toe de bezoekers die van plan zijn Palestijnen te ontmoeten nauwkeurig te controleren. Palestijnse waarnemers geloven dat dit Israëlisch beleid tot doel heeft om het aantal buitenlanders die Palestina en de Palestijnen bezoeken drastisch te beperken. Vervelende getuigen van Israëlische schendingen van de mensenrechten worden zo vermeden.
23 Palestijnen werden gedood door Israëli's sinds de vorming van een Palestijnse eenheidsregering op 18 maart 2007. Dit bericht het Palestijns ministerie van Informatie. De 17-jarige Bushra Barghish kreeg een kogel door het hoofd. Ze stierf op 21 april 2007 in haar huis in Jenin bij de derde Israëlische inval op 24 uur tijd. Kareem Zahran, 14, stierf aan verwondingen opgelopen bij de Israëlische inval in Dier Abu Mish'al (nabij Ramallah) op 22 april 's ochtends. De hevig bloedende jongen werd door de Israëlische bezettingsmacht twee uur gevangen gezet en pas nadien overgedragen aan een Palestijnse ziekenwagen. Op weg naar het ziekenhuis in Ramallah werd de ambulance alsnog zestig minuten tegengehouden door de Israëlische autoriteiten.
De voorbije 24 uur vielen acht doden op de bezette Westelijke Jordaanoever. 55 niet-Palestijnse Arabieren - voornamelijk Jordaniërs en Egyptenaren zitten opgesloten in Israëlische gevangenissen onder een hard regime. Ook al is hun termijn van opsluiting voorbij, dan nog blijven ze "administratief opgesloten." Deze "vergeten gevangen" krijgen geen contact met familieleden en enkel door bezoek van Palestijnse families aan hun geliefden kunnen ze boodschappen overbrengen.
Palestijnse identiteitskaarten kunnen enkel door Israël worden uitgegeven. Israël weigert om een geschatte 120.000 verblijfsvergunningen voor familiehereniging van echtegenoten en kinderen van Palestijnen te verwerken. Zodoende moeten buitenlandse familieleden hun visum om de drie maanden vernieuwen. Zelfs de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen, weigert een visum te verschaffen aan de Palestijnse Eerste minister Ismail Haniyeh. Het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit nodigde de politicus uit voor de vijfde Palestijns-Europese conferentie op 5 mei in Rotterdam.
Mario Bergen, Leuven
vrijdag, april 20, 2007
Waar blijft de Israëlische exodus uit bezet gebied?
[Reactie op artikel "Exodus uit Israël voor het eerst in twintig jaar" op BNR Nieuwsradio van 20 april 2007]
Terwijl één op vier Israëliërs eraan denkt het land te verlaten, hebben duizenden extreem-rechtse nederzetters de intentie om terug te keren naar Homesh. Dit is een vroegere joodse nederzetting op de bezette Westelijke Jordaanoever. Kolonisten willen voor de derde keer sinds de ontruiming in augustus 2005 Homesh heropbouwen. De 59e verjaardag van Israël wil men op onafhankelijkheidsdag vieren met een herbezetting van Homesh. Dit alles gebeurt onder de mom van "er is geen grotere gift aan het land dan de Zionistische waarden en ideologie om terug te gaan en de gemeenschappen te herbouwen die werden vernietigd."
Niet alleen moet de Israëlische regering deze door het kabinet niet toegestane nederzetting ontruimen, maar eveneens alle andere nederzettingen in bezet gebied. Deze zijn immers even illegaal volgens het internationaal recht. Het huidige vredesverdrag voor het Midden-Oosten verlangt dat Israël de uitbreiding van de bezetting moet staken, maar volgens verschillende ngo's wordt er op de Westelijke Jordaanoever nog volop gebouwd door de kolonisten. Volgens de beweging Vrede Nu zijn er ook ruim twintig nederzettingen en vooruitgeschoven posten die in natuurgebied liggen. Door de Israëlische hebzucht naar meer land worden blijkbaar ook de eigen wetten oogluikend overtreden.
Mario Bergen, Leuven
Terwijl één op vier Israëliërs eraan denkt het land te verlaten, hebben duizenden extreem-rechtse nederzetters de intentie om terug te keren naar Homesh. Dit is een vroegere joodse nederzetting op de bezette Westelijke Jordaanoever. Kolonisten willen voor de derde keer sinds de ontruiming in augustus 2005 Homesh heropbouwen. De 59e verjaardag van Israël wil men op onafhankelijkheidsdag vieren met een herbezetting van Homesh. Dit alles gebeurt onder de mom van "er is geen grotere gift aan het land dan de Zionistische waarden en ideologie om terug te gaan en de gemeenschappen te herbouwen die werden vernietigd."
Niet alleen moet de Israëlische regering deze door het kabinet niet toegestane nederzetting ontruimen, maar eveneens alle andere nederzettingen in bezet gebied. Deze zijn immers even illegaal volgens het internationaal recht. Het huidige vredesverdrag voor het Midden-Oosten verlangt dat Israël de uitbreiding van de bezetting moet staken, maar volgens verschillende ngo's wordt er op de Westelijke Jordaanoever nog volop gebouwd door de kolonisten. Volgens de beweging Vrede Nu zijn er ook ruim twintig nederzettingen en vooruitgeschoven posten die in natuurgebied liggen. Door de Israëlische hebzucht naar meer land worden blijkbaar ook de eigen wetten oogluikend overtreden.
Mario Bergen, Leuven
woensdag, april 11, 2007
De hypocrisie tegenover Iran
[reactie op "Iran start uraniumverrijking op industriële schaal" in De Morgen van 10 april]
In het artikel over de uraniumverrijking door Iran wordt gezegd dat onder andere de VS en Frankrijk hierover hun bezorgdheid hebben geuit. Hypocrieter kan het niet. Inderdaad, het zijn de VS die in 1955 Israël voorzien van een experimentele kernreactor van 4 Megawatt. In 1957 belooft Frankrijk de levering aan Israël van een nucleaire reactor van 150 Megawatt. Kort nadien vestigen zich Franse ingenieurs in Dimona in de Negev-woestijn voor de bouw van een kernreactor. Deze reactor produceert jaarlijks 40 kilo plutonium,voldoende voor het vervaardigen van zo een tien atoombommen.
Ook Noorwegen laat zich niet onbetuigd en tekent in 1959 een contract voor de levering van zwaar water aan Israël. De huidige Israëlische premier Ehoed Olmert heeft de Westerse landen al meermaals gewaarschuwd dat als ze Iran niet van zijn nucleaire plannen afhouden, Israël dit zelf zal doen. Dit dreigement zou men best ernstig nemen, als men weet dat de Israëlische luchtmacht al in 1981 de toen in aanbouw zijnde Iraakse kernreactor Osirak heeft vernield.
Werner De Bus, Brussel
In het artikel over de uraniumverrijking door Iran wordt gezegd dat onder andere de VS en Frankrijk hierover hun bezorgdheid hebben geuit. Hypocrieter kan het niet. Inderdaad, het zijn de VS die in 1955 Israël voorzien van een experimentele kernreactor van 4 Megawatt. In 1957 belooft Frankrijk de levering aan Israël van een nucleaire reactor van 150 Megawatt. Kort nadien vestigen zich Franse ingenieurs in Dimona in de Negev-woestijn voor de bouw van een kernreactor. Deze reactor produceert jaarlijks 40 kilo plutonium,voldoende voor het vervaardigen van zo een tien atoombommen.
Ook Noorwegen laat zich niet onbetuigd en tekent in 1959 een contract voor de levering van zwaar water aan Israël. De huidige Israëlische premier Ehoed Olmert heeft de Westerse landen al meermaals gewaarschuwd dat als ze Iran niet van zijn nucleaire plannen afhouden, Israël dit zelf zal doen. Dit dreigement zou men best ernstig nemen, als men weet dat de Israëlische luchtmacht al in 1981 de toen in aanbouw zijnde Iraakse kernreactor Osirak heeft vernield.
Werner De Bus, Brussel
dinsdag, april 03, 2007
Olmert en het Arabisch vredesplan
[Reactie op Lopende Zaken van maandag 2 april met commentaar Karel Ooms: "De Israëlische premier Olmert is bereid om te praten over het Arabisch vredesplan"]
Ik heb met belangstelling geluisterd naar uw antwoorden op de gestelde vragen. Ik meen niet dat er een rechtstreeks fout antwoord is gegeven, behalve dat u spreekt over de door Israël "veroverde gebieden," in plaats van "bezette gebieden," een inhoudelijk andere betekenis. Tot daar toe. Het bleek meermaals uit uw korte uiteenzetting, dat over de behandeling van dit onderwerp, men steeds maar in het vage blijft. De aanzet tot besprekingen is reeds jaren bezig en Olmert heeft het opnieuw over nog 5 jaar, alleen nog maar praten en partners aanduiden.
Misschien had u als een antwoord de vraag kunnen stellen: Ziet het er naar uit dat Israël wel vrede wil? Want dan moet het stoppen met de huidige politiek van verdere annexatie van Palestijns gebied en creëren van voldongen feiten. Men had de concrete vraag kunnen stellen: stel dat de Palestijnen voldoen aan alle Israëlische voorwaarden: Zal Israël dan stoppen met de verdere uitbouw van de kolonies en annexatie van nog meer gebied? Zal Israël stoppen met de muur om toch maar een veilig land te hebben. Zelfs met "weet je nog van de Holocaust?"
Zal Israël stoppen met de verdere afbouw van wat nog overblijft van de Palestijnse economie? De contacten van de Palestijnen met de 'buitenwereld' herstellen? (De verdere opdeling van de Palestijnse gebieden wijzen op het tegenovergestelde). Zal Israël stoppen met de verdere afbraak van wat zij 'niet erkende dorpen' noemen? Op papier is dit eventueel mogelijk, maar met behulp van het leger en nog andere vindingrijke redenen is dit allemaal te omzeilen. Zal Israël stoppen met hun 'joodse staat,' zonder grenzen, waarvan de basis reeds racistisch is? Zal Israël Joden en Arabieren gelijke rechten geven en overeenkomstig menswaardig behandelen? Dit is nog nooit in de Knesset goedgekeurd. enz...
De settlers antwoorden op al deze vragen met: ( stond in Haaretz.com, 26 maart 2007, in een artikel van Bradley Burston) "The settlers will block compromise for peace with their very bodies. With their very children. There will never be compromise, G-d willing. We will make sure that the Palestinians get none of what they are seeking. We will make sure that we dictate what everyone gets and what everyone is denied"
Over wat praten we dan?
Johan Van Hulle, Zomergem
Ik heb met belangstelling geluisterd naar uw antwoorden op de gestelde vragen. Ik meen niet dat er een rechtstreeks fout antwoord is gegeven, behalve dat u spreekt over de door Israël "veroverde gebieden," in plaats van "bezette gebieden," een inhoudelijk andere betekenis. Tot daar toe. Het bleek meermaals uit uw korte uiteenzetting, dat over de behandeling van dit onderwerp, men steeds maar in het vage blijft. De aanzet tot besprekingen is reeds jaren bezig en Olmert heeft het opnieuw over nog 5 jaar, alleen nog maar praten en partners aanduiden.
Misschien had u als een antwoord de vraag kunnen stellen: Ziet het er naar uit dat Israël wel vrede wil? Want dan moet het stoppen met de huidige politiek van verdere annexatie van Palestijns gebied en creëren van voldongen feiten. Men had de concrete vraag kunnen stellen: stel dat de Palestijnen voldoen aan alle Israëlische voorwaarden: Zal Israël dan stoppen met de verdere uitbouw van de kolonies en annexatie van nog meer gebied? Zal Israël stoppen met de muur om toch maar een veilig land te hebben. Zelfs met "weet je nog van de Holocaust?"
Zal Israël stoppen met de verdere afbouw van wat nog overblijft van de Palestijnse economie? De contacten van de Palestijnen met de 'buitenwereld' herstellen? (De verdere opdeling van de Palestijnse gebieden wijzen op het tegenovergestelde). Zal Israël stoppen met de verdere afbraak van wat zij 'niet erkende dorpen' noemen? Op papier is dit eventueel mogelijk, maar met behulp van het leger en nog andere vindingrijke redenen is dit allemaal te omzeilen. Zal Israël stoppen met hun 'joodse staat,' zonder grenzen, waarvan de basis reeds racistisch is? Zal Israël Joden en Arabieren gelijke rechten geven en overeenkomstig menswaardig behandelen? Dit is nog nooit in de Knesset goedgekeurd. enz...
De settlers antwoorden op al deze vragen met: ( stond in Haaretz.com, 26 maart 2007, in een artikel van Bradley Burston) "The settlers will block compromise for peace with their very bodies. With their very children. There will never be compromise, G-d willing. We will make sure that the Palestinians get none of what they are seeking. We will make sure that we dictate what everyone gets and what everyone is denied"
Over wat praten we dan?
Johan Van Hulle, Zomergem
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
