[Lezersbrief aan De Standaard]
Yves Leterme had het maandag bij Phara over de verbintenis tussen de westerse landen bij de recentste Algemene Vergadering van de VN. Ze hadden afgesproken om op ministerieel niveau de zaal te verlaten en de ambassadeurs te laten zitten als Iran Israël zou bestempelen als racistisch. Hoe kan men een land anders benoemen dan “racistisch” als men apartheidswegen voorziet voor niet-joodse burgers? Hoe heet een regime waarbij men de legerdienst moeten vervullen - en in praktijk kunnen enkel joodse staatsburgers dat - om aanspraak te maken op sociale voorzieningen? Zulk bestuur dat Palestijnen als tweederangsburgers aanziet, mijnheer Leterme, is een racistisch beleid zoals we dat kenden in Zuid-Afrika. Het is jammer dat ons land de slippendrager is van landen die weigeren het Israëlische beleid van segregatie en cultuurbotsing aan de kaak te stellen.
Mario Bergen, Leuven
woensdag, september 30, 2009
20 Palestijnse vrouwen vrijlaten - 59 opgesloten
[Reactie op het artikel “Deal Israël Hamas over video Shalit” op NOS.nl op 30/09/2009]
Proficiat met uw zeer degelijke berichtgeving uit het Midden-Oosten. Het zou goed zijn om ook melding te maken van het nieuws komende van Addameer - een Palestijnse NGO die actief is rond gevangenen en mensenrechten. Als U schrijft dat Israël vrijdag mogelijk 20 Palestijnse vrouwen vrijlaat, moet U ook melding maken van het feit dat Israël 56 Palestijnse vrouwen heeft opgesloten, waaronder vier meisjes jonger dan 18 jaar. Ook houdt Israël, tegen internationale overeenkomsten in, 329 kinderen gevangen en 27 leden van de Palestijnse Wetgevende Raad.
Kinderen in Israëlische gevangenissen wordt meestal bezoekrecht van de ouders geweigerd. Gezien handdoeken en bedlinnen niet ter beschikking wordt gesteld door de gevangenis zelf, blijven arrestanten daarvan doorgaans verstoken. 22 uur per dag worden kinderen opgesloten in kamertjes van 2,5 bij 2,5 meter en vaak worden alle kinderen gemeenschappelijk gestraft als één gevangene wat mispeuterd heeft. Alle kindgevangenen hebben dan dagen geen recht op airco (in oververhitte cellen), studeren, recreatie, het verlaten van de cel of recht om te douchen. Het zijn praktijken die doen denken aan de Rode Khmer of het nationaal-socialisme, eerder dan aan een democratie.
Vaak worden Palestijnen bij hun aanhouding over het hele lichaam geslagen met de blote hand en geweerkolven door Israëlische soldaten. Ook bij de ondervraging is er sprake van foltering. Er zijn dreigementen tot meer foltering, verkrachting en het mishandelen van familieleden als de gevangene niet bekend. De kleine cellen zorgen voor ademhalingsmoeilijkheden, coördinatieproblemen, agressie, mentale problemen, huidproblemen, extreme vermoeidheid, bloedarmoede en zwakheid, uitdroging, nierproblemen, reuma, tandproblemen, zweren, enz. Meer dan 400 Palestijnse gevangenen hebben ernstige medische problemen. Psychologische aandoeningen zoals angst en depressie alsook gynaecologische problemen zijn typisch bij vrouwelijke gedetineerden.
Addameer heeft diverse getuigenissen van gevangenen die geen of ontoereikende medische verzorging kregen met als resultaat zware en vaak blijvende en soms fatale medische gevolgen. Hoger onderwijs is niet beschikbaar in het Arabisch voor Palestijnse gevangenen. Administratieve gevangenen en gevangenen in isolatie krijgen van Israël geen recht op onderwijs. Afstandsonderwijs aan een Palestijnse instelling is eveneens verboden. Slechts driemaandelijks wordt een beperkt aantal Arabische boeken toegelaten en wekelijks een aantal kranten in het Arabisch.
Het zou goed zijn om deze achtergrond ook aan bod te laten komen in het nieuwsaanbod van de NOS.
Mario Bergen, Leuven
Proficiat met uw zeer degelijke berichtgeving uit het Midden-Oosten. Het zou goed zijn om ook melding te maken van het nieuws komende van Addameer - een Palestijnse NGO die actief is rond gevangenen en mensenrechten. Als U schrijft dat Israël vrijdag mogelijk 20 Palestijnse vrouwen vrijlaat, moet U ook melding maken van het feit dat Israël 56 Palestijnse vrouwen heeft opgesloten, waaronder vier meisjes jonger dan 18 jaar. Ook houdt Israël, tegen internationale overeenkomsten in, 329 kinderen gevangen en 27 leden van de Palestijnse Wetgevende Raad.
Kinderen in Israëlische gevangenissen wordt meestal bezoekrecht van de ouders geweigerd. Gezien handdoeken en bedlinnen niet ter beschikking wordt gesteld door de gevangenis zelf, blijven arrestanten daarvan doorgaans verstoken. 22 uur per dag worden kinderen opgesloten in kamertjes van 2,5 bij 2,5 meter en vaak worden alle kinderen gemeenschappelijk gestraft als één gevangene wat mispeuterd heeft. Alle kindgevangenen hebben dan dagen geen recht op airco (in oververhitte cellen), studeren, recreatie, het verlaten van de cel of recht om te douchen. Het zijn praktijken die doen denken aan de Rode Khmer of het nationaal-socialisme, eerder dan aan een democratie.
Vaak worden Palestijnen bij hun aanhouding over het hele lichaam geslagen met de blote hand en geweerkolven door Israëlische soldaten. Ook bij de ondervraging is er sprake van foltering. Er zijn dreigementen tot meer foltering, verkrachting en het mishandelen van familieleden als de gevangene niet bekend. De kleine cellen zorgen voor ademhalingsmoeilijkheden, coördinatieproblemen, agressie, mentale problemen, huidproblemen, extreme vermoeidheid, bloedarmoede en zwakheid, uitdroging, nierproblemen, reuma, tandproblemen, zweren, enz. Meer dan 400 Palestijnse gevangenen hebben ernstige medische problemen. Psychologische aandoeningen zoals angst en depressie alsook gynaecologische problemen zijn typisch bij vrouwelijke gedetineerden.
Addameer heeft diverse getuigenissen van gevangenen die geen of ontoereikende medische verzorging kregen met als resultaat zware en vaak blijvende en soms fatale medische gevolgen. Hoger onderwijs is niet beschikbaar in het Arabisch voor Palestijnse gevangenen. Administratieve gevangenen en gevangenen in isolatie krijgen van Israël geen recht op onderwijs. Afstandsonderwijs aan een Palestijnse instelling is eveneens verboden. Slechts driemaandelijks wordt een beperkt aantal Arabische boeken toegelaten en wekelijks een aantal kranten in het Arabisch.
Het zou goed zijn om deze achtergrond ook aan bod te laten komen in het nieuwsaanbod van de NOS.
Mario Bergen, Leuven
zondag, september 27, 2009
Koehandel rondom Palestijns verzoek VN-tribunaal
Uit DE VOLKSKRANT (ANP):
"Israël heeft van de Palestijnse Autoriteit geëist dat het haar verzoek intrekt bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag om te onderzoeken of Israël zich schuldig heeft gemaakt aan oorlogsmisdaden. Het betreft de aanval op de Gazastrook begin dit jaar, waarbij circa 1.400 Palestijnen, voornamelijk burgers, omkwamen.
In ruil voor de intrekking krijgt de Palestijnse Autoriteit toestemming voor een tweede mobieletelefoonprovider op de Westelijke Jordaanoever, berichtte de Israëlische krant Haaretz zondag.
De discussie loopt al enkele maanden. De tweede provider wordt als noodzakelijk gezien voor de verbetering van de infrastructuur voor burgers. De Palestijnse Autoriteit moet vóór 15 oktober toestemming hebben van Israël, anders moet zij 200 miljoen euro betalen aan provider Watanya voor de reeds geïnstalleerde infrastructuur."
Bron: De Volkskrant -
"Israël heeft van de Palestijnse Autoriteit geëist dat het haar verzoek intrekt bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag om te onderzoeken of Israël zich schuldig heeft gemaakt aan oorlogsmisdaden. Het betreft de aanval op de Gazastrook begin dit jaar, waarbij circa 1.400 Palestijnen, voornamelijk burgers, omkwamen.
In ruil voor de intrekking krijgt de Palestijnse Autoriteit toestemming voor een tweede mobieletelefoonprovider op de Westelijke Jordaanoever, berichtte de Israëlische krant Haaretz zondag.
De discussie loopt al enkele maanden. De tweede provider wordt als noodzakelijk gezien voor de verbetering van de infrastructuur voor burgers. De Palestijnse Autoriteit moet vóór 15 oktober toestemming hebben van Israël, anders moet zij 200 miljoen euro betalen aan provider Watanya voor de reeds geïnstalleerde infrastructuur."
Bron: De Volkskrant -
Vijf minuten politieke moed
[Lezersbrief aan Het Belang van Limburg]
Vijf minuten politieke moed kostte het Yves Leterme om zich te scharen achter een kernvrije wereld op de Algemene Vergadering van de VN. We moeten inderdaad kernwapens bannen en in het bijzonder uit gevoelige regio’s zoals het Midden-Oosten. Dezelfde consequente houding moet onze minister ook aannemen om er voor te zorgen dat het Goldstonerapport wordt doorverwezen naar het Internationaal Strafhof in Den Haag en de VN-Veiligheidsraad. Zodoende moet ons land er mee garant voor staan dat zowel de Palestijnen als Israël zich aan de aanbevelingen omtrent humanitair recht houden.
Mario Bergen, Leuven
Vijf minuten politieke moed kostte het Yves Leterme om zich te scharen achter een kernvrije wereld op de Algemene Vergadering van de VN. We moeten inderdaad kernwapens bannen en in het bijzonder uit gevoelige regio’s zoals het Midden-Oosten. Dezelfde consequente houding moet onze minister ook aannemen om er voor te zorgen dat het Goldstonerapport wordt doorverwezen naar het Internationaal Strafhof in Den Haag en de VN-Veiligheidsraad. Zodoende moet ons land er mee garant voor staan dat zowel de Palestijnen als Israël zich aan de aanbevelingen omtrent humanitair recht houden.
Mario Bergen, Leuven
vrijdag, september 25, 2009
Israël en kernwapens
[Lezersbrief naar De Morgen]
"VN willen wereld zonder kernwapens" blokletteren de kranten gisteren. Hoera, prachtig initiatief, en zelfs België gaat mee ijveren voor een verbod op kernproeven, schitterend. In dit verband wordt er echter bijna uitsluitend over Iran -en Noord-Korea- gesproken. Dit is bizar: Iran heeft geen kernwapens en Noord-Korea -misschien- een paar. India, Pakistan en Israël hebben echter méér dan 100 atoombommen gemaakt, en wat erger is: ze hebben het verdrag tegen de verspreiding van kernwapens niet ondertekend. Al in 1986 beschreef de Israëlische atoom-technicus Mordechai Vanunu zeer gedetailleerd hoe de kerncentrale van Dimona omgebouwd was tot een plutoniumfabriek, en twee jaar geleden "versprak" premier Olmert zich en bekende dat Israël kernbommen heeft.
Wat maakt Iran dan zo veel gevaarlijker dan Israël? Weigert Iran dan de inspecteurs van het Internationaal Atoomagentschap de toegang tot zijn installaties ? Neen, helemaal niet. Israël integendeel laat GEEN inspecteurs toe. Heeft Iran dan misschien zijn buurlanden al aangevallen en dreigt het dat nog te doen? Neen, buiten de Irak-Iran oorlog (wie is begonnen?) heeft het Iranese leger nog nooit zijn buurlanden aangevallen. Israël daarentegen heeft al herhaaldelijk Irak, Syrië, Libanon en de Gaza strook gebombardeerd, en dreigt voortdurend om Iran aan te vallen. Heerst in Iran dan een moorddadig regime dat beschuldigd wordt van misdaden tegen de menselijkheid ? Ook dat niet. Het is wel degelijk Israël dat in het recente VN rapport over Gaza - het Goldstone rapport- van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid wordt beschuldigd.
Zeer zeker moet de wereld beletten dat Iran kernwapens gaat produceren, maar Iran heeft even veel recht als alle andere landen die het Non Proliferatie Verdrag hebben ondertekend om onder internationaal toezicht kerncentrales vreedzaam te exploiteren.
Er is echter een véél gevaarlijker regime in het Midden-Oosten dat illegaal atoomwapens produceert, dat geen Internationale inspecteurs toelaat, dat al veelvuldig zijn buurlanden heeft aangevallen en ze bedreigt, dat tientallen UNO resoluties negeert en dat beschuldigd wordt van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Er is geen enkel objectief gegeven dat Iran gevaarlijker zou zijn dan Israël, wel integendeel. Het is de hoogste tijd dat de internationale gemeenschap deze "staat zonder grenzen" aan banden legt. Een bestraffing van de recente oorlogsmisdaden is dan wel het minimum, en een sluiting van hun atoomwapenfabriek een logisch besluit.
Pol Van den plas, Gent
"VN willen wereld zonder kernwapens" blokletteren de kranten gisteren. Hoera, prachtig initiatief, en zelfs België gaat mee ijveren voor een verbod op kernproeven, schitterend. In dit verband wordt er echter bijna uitsluitend over Iran -en Noord-Korea- gesproken. Dit is bizar: Iran heeft geen kernwapens en Noord-Korea -misschien- een paar. India, Pakistan en Israël hebben echter méér dan 100 atoombommen gemaakt, en wat erger is: ze hebben het verdrag tegen de verspreiding van kernwapens niet ondertekend. Al in 1986 beschreef de Israëlische atoom-technicus Mordechai Vanunu zeer gedetailleerd hoe de kerncentrale van Dimona omgebouwd was tot een plutoniumfabriek, en twee jaar geleden "versprak" premier Olmert zich en bekende dat Israël kernbommen heeft.
Wat maakt Iran dan zo veel gevaarlijker dan Israël? Weigert Iran dan de inspecteurs van het Internationaal Atoomagentschap de toegang tot zijn installaties ? Neen, helemaal niet. Israël integendeel laat GEEN inspecteurs toe. Heeft Iran dan misschien zijn buurlanden al aangevallen en dreigt het dat nog te doen? Neen, buiten de Irak-Iran oorlog (wie is begonnen?) heeft het Iranese leger nog nooit zijn buurlanden aangevallen. Israël daarentegen heeft al herhaaldelijk Irak, Syrië, Libanon en de Gaza strook gebombardeerd, en dreigt voortdurend om Iran aan te vallen. Heerst in Iran dan een moorddadig regime dat beschuldigd wordt van misdaden tegen de menselijkheid ? Ook dat niet. Het is wel degelijk Israël dat in het recente VN rapport over Gaza - het Goldstone rapport- van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid wordt beschuldigd.
Zeer zeker moet de wereld beletten dat Iran kernwapens gaat produceren, maar Iran heeft even veel recht als alle andere landen die het Non Proliferatie Verdrag hebben ondertekend om onder internationaal toezicht kerncentrales vreedzaam te exploiteren.
Er is echter een véél gevaarlijker regime in het Midden-Oosten dat illegaal atoomwapens produceert, dat geen Internationale inspecteurs toelaat, dat al veelvuldig zijn buurlanden heeft aangevallen en ze bedreigt, dat tientallen UNO resoluties negeert en dat beschuldigd wordt van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Er is geen enkel objectief gegeven dat Iran gevaarlijker zou zijn dan Israël, wel integendeel. Het is de hoogste tijd dat de internationale gemeenschap deze "staat zonder grenzen" aan banden legt. Een bestraffing van de recente oorlogsmisdaden is dan wel het minimum, en een sluiting van hun atoomwapenfabriek een logisch besluit.
Pol Van den plas, Gent
donderdag, september 24, 2009
Bezoek Thielemans aan Tel Aviv
[Reactie naar Brussel Deze Week van 24.9.2009]
In de rubriek P-Praat (BDW 17 en 24.9.2009) is er sprake van een bezoek van de Brusselse burgemeester Thielemans (vergezeld van Close, schepen van toerisme) aan Tel Aviv naar aanleiding van de inhuldiging van een Brussels bloementapijt op het Rabinplein voor de 100e verjaardag van deze Israëlische stad. Wat niet in dit artikel vermeld wordt is dat er op de plaats waar Tel Aviv gevestigd is, vroeger zes Palestijnse dorpen waren: Jamasin, Summeil, Abu Kabir, Sheikh Muwanis, Jrisch en Salameh. Bovendien hebben de burgemeester en de schepen zich met hun bezoek aan Tel Aviv medeplichtig opgesteld met een Staat die enkele maanden geleden nog de Gazastrook heeft gebombardeerd met meer dan 1500 dodelijke Palestijnse slachtoffers als gevolg.
Wat ook niet in dit artikel ter sprake kwam is dat Tel Aviv bloemen uit de Gazastrook had kunnen kopen. Daar leven 3.000 bloemenkwekers die 50 miljoen bloemen per paar produceren... maar waarvan in 2009 slechts 10% mocht geëxporteerd worden. Daardoor is de bloemenkweek in Gaza ten dode opgeschreven en dreigen ook nog eens meer dan 10.000 arbeiders hun inkomen te verliezen.
Wat heeft het voor zin dat politieke mandatarissen naar vieringen in Israël gaan, als de huidige regering van deze staat de dialoog met de Palestijnen op de lange baan blijft schuiven. Men zou beter deze contacten vermijden om enige druk uit te oefen en zo Israël te laten inzien dat alleen een aanvaardbare politieke (en zeker niet een militaire) oplossing voor de problemen van de Palestijnen, zoals voorzien in de resoluties van de Verenigde Naties, aan het huidig conflict een einde kan maken en Israël veiligheid kan bieden.
Werner De Bus, Brussel
In de rubriek P-Praat (BDW 17 en 24.9.2009) is er sprake van een bezoek van de Brusselse burgemeester Thielemans (vergezeld van Close, schepen van toerisme) aan Tel Aviv naar aanleiding van de inhuldiging van een Brussels bloementapijt op het Rabinplein voor de 100e verjaardag van deze Israëlische stad. Wat niet in dit artikel vermeld wordt is dat er op de plaats waar Tel Aviv gevestigd is, vroeger zes Palestijnse dorpen waren: Jamasin, Summeil, Abu Kabir, Sheikh Muwanis, Jrisch en Salameh. Bovendien hebben de burgemeester en de schepen zich met hun bezoek aan Tel Aviv medeplichtig opgesteld met een Staat die enkele maanden geleden nog de Gazastrook heeft gebombardeerd met meer dan 1500 dodelijke Palestijnse slachtoffers als gevolg.
Wat ook niet in dit artikel ter sprake kwam is dat Tel Aviv bloemen uit de Gazastrook had kunnen kopen. Daar leven 3.000 bloemenkwekers die 50 miljoen bloemen per paar produceren... maar waarvan in 2009 slechts 10% mocht geëxporteerd worden. Daardoor is de bloemenkweek in Gaza ten dode opgeschreven en dreigen ook nog eens meer dan 10.000 arbeiders hun inkomen te verliezen.
Wat heeft het voor zin dat politieke mandatarissen naar vieringen in Israël gaan, als de huidige regering van deze staat de dialoog met de Palestijnen op de lange baan blijft schuiven. Men zou beter deze contacten vermijden om enige druk uit te oefen en zo Israël te laten inzien dat alleen een aanvaardbare politieke (en zeker niet een militaire) oplossing voor de problemen van de Palestijnen, zoals voorzien in de resoluties van de Verenigde Naties, aan het huidig conflict een einde kan maken en Israël veiligheid kan bieden.
Werner De Bus, Brussel
maandag, september 21, 2009
Wie betaalde het bloementapijt voor Tel Aviv?
De Stad Brussel geeft de Israëlische staat - die Palestijnse baby’s vergiftigd door het miskennen van drinkbaar water - als geschenk een bloementapijt!
Terwijl Palestijnse bloementelers tientallen miljoenen bloemen moeten laten opeten door hun geiten en schapen, omdat ze slechts enkele tienduizenden anjers kunnen uitvoeren naar Nederland, schenkt stad Brussels 500.000 bloemen aan de stad Tel Aviv. Krijgt de politieke- en officiële hoofdstad van Israël deze bloemen als dank voor het uitmoorden van honderden Palestijnen de voorbije winter in de Gazastrook? Of als gift voor de voortdurende bezetting, blokkade van de Gazastrook en het verhinderen van een leefbare Palestijnse economie en staat? Of was het omdat Palestijnse kinderen worden vergiftigd door vervuild en verzilt drinkwater?
Een VN-rapport onthulde deze week dat het meer dan twintig jaar en één miljard dollar zal duren vooraleer de Israëlische vervuiling van het water in de Gazastrook ongedaan wordt gemaakt. De Gaza-oorlog vernielde niet alleen 1/5e van de broeikassen, maar maakte de grond waar tanks over reden ook onbruikbaar voor alle teelt gedurende vele jaren. Het grond- en drinkwater is intussen vervuild met afvalwater door Israëlische bombardementen op Palestijnse afvalwaterinstallaties en het negeren van brandstof om deze installaties te laten werken.
Het water in de Gazastrook bevat te veel zout door het leegpompen van ondergrondse waterlagen. Alternatieve watervoorziening, zoals uit ontzilt zeewater, dringt zich op voor de bevolking van de Gazastrook. Maar op de steun van Israël moeten de Palestijnen niet rekenen als het gaat om drinkbaar water.
Anoxie bij Palestijnse baby’s in de Gazastrook
Palestijnse baby’s hebben door de slechte kwaliteit van het drinkwater anoxie opgelopen bevestigen hulpverleners: hun huid krijgt een blauwe kleur door een totaal zuurstoftekort in de lichaamsweefsels. De blauwe baby’s krijgen ook problemen met de ademhaling en de ingewanden door nitraatvervuiling en te zout drinkwater. De Palestijnse kinderen krijgen door langdurig gebruik van ondermaats drinkwater problemen met hun bloeddruk, lichaamstemperatuur en de kwaliteit van hun bloed. In erge gevallen brengt anoxie ook storingen in de kennis, de uitvoerende functies en het fysiek functioneren. De algemene motoriek bij de Palestijnse kinderen vertraagd en spasmen treden op. Kinderen met langdurige anoxie, zoals in de Gazastrook, krijgen te maken met het falen op twee domeinen: geheugen en aandacht.
Doordat Israël niet garant staat voor drinkbaar water in de Gazastrook stapelen de problemen bij de Palestijnse anoxie-baby’s zich op: verminderd oordeel, verlies van inzicht, apathie of onverschilligheid, impulsiviteit, kinderlijkheid en dwaasheid, verminderde emotionele uitdrukking, gebrek aan belang voor anderen, verminderde initiatie of aandrijving, verminderde planning, problemen met het rangschikken van taken, invloed op het gedrag en problemen met het concreet denken.
Hoge hoeveelheden fluoride in het drinkwater van de Gazastrook veroorzaken dan weer zweren, nierfalen, zacht-weefsel verkalking en skeletachtige- en tandfluorosis. Een verhoogd risico op beenbreuken, misvormingen aan het skelet en ernstige tandschade is het gevolg.
Stad Brussel geeft echter liever bloemen aan Tel Aviv dan Israël ter verantwoording te roepen voor het massaal vergiftigen van Palestijnse baby’s door drinkbaar water niet toe te laten tot de Gazastrook.
Op het kasticket voor Tel Aviv staan: 500.000 dahlia’s, het overvliegen van vier bloemenspecialisten en deze bloemen, werkuren van vier bloemenspecialisten en een speciale audiovisuele presentatie.
Volgens Nathan Burstein van het joodse dagblad Forward betaalde stad Brussel alle kosten inzake het bloementapijt. Zij heeft het over “een verjaardagsgeschenk van de Belgische stad voor eeuwling Tel Aviv”. De bloemen zouden zelfs speciaal voor de viering in Tel Aviv zijn gekweekt. Dit wordt ook bevestigd door de Israëlische bloemenontwerper Adi Yekutieli. Door een technische panne aan het El Al-vliegtuig van Bierset naar Tel Aviv en bureaucratische problemen op de luchthaven van Tel Aviv, kwamen de bloemen één dag later aan op woensdagvoormiddag (16/09) en bleven slechts anderhalve dag liggen tot 17 september 2009 om middernacht.
Annette Katz, projecthoofd bij de Toeristische Dienst van de stad Brussel, werkte actief mee aan het vervoer en de installatie van het bloementapijt, “een gift van stad Brussels”, aldus Times Now. Katz is ook verantwoordelijk voor het tweejaarlijks bloementapijt op de Grote Markt in Brussel. Voor het Film Bureau (Bruxelles-Tournage) doet ze de bemiddeling tussen het publiek en de producenten. Die ervaring kwam duidelijk van pas bij het licht- en geluidsspectakal in de marge van het bloementapijt in Israël. Er is dus een duidelijke betrokkenheid van de stad Brussel bij het bloementapijt in Tel Aviv.
CCTV.com berichtte op 18 september 2009 duidelijk: “Annette Katz est à l'emploi du bureau du maire à Bruxelles. Elle a notamment pour tâche d'aider à superviser un tapis de fleur du même genre que produit parfois la Belgique. Elle s'est rendue à Tel Aviv pour aider à l'installation.”
Brussel Nieuws schreef citeerde op 15 september 2009 nog het cabinet van burgemeester Freddy Thielemans: "De stad Tel Aviv kocht de bloemen van de 'Associatie van Bloemenhandelaars', die ook vier bloemschikkers ter beschikking stelt om het bloementapijt ter plaatse aan te leggen."
Bewust verzwijgt het kabinet van de PS-burgemeester dat de stad Brussel tot achter zijn oren in het schandaal rond het bloementapijt van Tel Aviv is verwikkeld. Aan duidelijke communicatie ontbreekt het volkomen, schepenen en gemeenteraadsleden werden niet tijdig en uitgebreid op de hoogte gesteld en nog steeds blijft onduidelijk welk deel van de kosten van dit bloementapijt voor de staat Israël wordt opgehoest door de Brusselse belastingbetaler.
Ook de Israëlische media hebben het steeds over “een gift van de stad Brussel” of “een gift van de Brusselse bevolking”. Dat met dit geschenk men de Palestijnse bloementelers boycot is bijzonder triest en een schande. Gelijktijdig met het Belgische bloementapijt waren er strandfuiven om de honderdjarige stad Tel Aviv te vieren in New York, Wenen en Kopenhagen. Ruim 400 zieke Palestijnen die stieven door de westerse boycot van de Gazastroook en Palestijnse babies die zo blauw als een smurf zien en zware medische gevolgen oplopen door Israëlische handelen zijn allesbehalve redenen om bloemen te sturen naar Tel Aviv!
Mario Bergen, Leuven
* Linken:
Tel Aviv’s ‘Flower Carpet’
'Flower' carpet in Tel Aviv
Des fleurs pour Tel Aviv
Resting and Restoring Gaza Strip's Underground Water Supplies Emerges as Top Priority Says UNEP
VIDEO: http://www.youtube.com/watch?v=gnZ43b6TnhY">Brussels Sends Flower Carpet for Tel-Aviv Centenary
Adi Yekutieli, bloementapijtontwerker: « Het bloementapijt is gemaakt uit 500.000 bloemen die de voorbije maanden in België groeiden en gisteren werden vervoerd en twee dagen geleden van de velden werden gesneden en deze ochtend aankwamen. »
__._,_.___
Terwijl Palestijnse bloementelers tientallen miljoenen bloemen moeten laten opeten door hun geiten en schapen, omdat ze slechts enkele tienduizenden anjers kunnen uitvoeren naar Nederland, schenkt stad Brussels 500.000 bloemen aan de stad Tel Aviv. Krijgt de politieke- en officiële hoofdstad van Israël deze bloemen als dank voor het uitmoorden van honderden Palestijnen de voorbije winter in de Gazastrook? Of als gift voor de voortdurende bezetting, blokkade van de Gazastrook en het verhinderen van een leefbare Palestijnse economie en staat? Of was het omdat Palestijnse kinderen worden vergiftigd door vervuild en verzilt drinkwater?
Een VN-rapport onthulde deze week dat het meer dan twintig jaar en één miljard dollar zal duren vooraleer de Israëlische vervuiling van het water in de Gazastrook ongedaan wordt gemaakt. De Gaza-oorlog vernielde niet alleen 1/5e van de broeikassen, maar maakte de grond waar tanks over reden ook onbruikbaar voor alle teelt gedurende vele jaren. Het grond- en drinkwater is intussen vervuild met afvalwater door Israëlische bombardementen op Palestijnse afvalwaterinstallaties en het negeren van brandstof om deze installaties te laten werken.
Het water in de Gazastrook bevat te veel zout door het leegpompen van ondergrondse waterlagen. Alternatieve watervoorziening, zoals uit ontzilt zeewater, dringt zich op voor de bevolking van de Gazastrook. Maar op de steun van Israël moeten de Palestijnen niet rekenen als het gaat om drinkbaar water.
Anoxie bij Palestijnse baby’s in de Gazastrook
Palestijnse baby’s hebben door de slechte kwaliteit van het drinkwater anoxie opgelopen bevestigen hulpverleners: hun huid krijgt een blauwe kleur door een totaal zuurstoftekort in de lichaamsweefsels. De blauwe baby’s krijgen ook problemen met de ademhaling en de ingewanden door nitraatvervuiling en te zout drinkwater. De Palestijnse kinderen krijgen door langdurig gebruik van ondermaats drinkwater problemen met hun bloeddruk, lichaamstemperatuur en de kwaliteit van hun bloed. In erge gevallen brengt anoxie ook storingen in de kennis, de uitvoerende functies en het fysiek functioneren. De algemene motoriek bij de Palestijnse kinderen vertraagd en spasmen treden op. Kinderen met langdurige anoxie, zoals in de Gazastrook, krijgen te maken met het falen op twee domeinen: geheugen en aandacht.
Doordat Israël niet garant staat voor drinkbaar water in de Gazastrook stapelen de problemen bij de Palestijnse anoxie-baby’s zich op: verminderd oordeel, verlies van inzicht, apathie of onverschilligheid, impulsiviteit, kinderlijkheid en dwaasheid, verminderde emotionele uitdrukking, gebrek aan belang voor anderen, verminderde initiatie of aandrijving, verminderde planning, problemen met het rangschikken van taken, invloed op het gedrag en problemen met het concreet denken.
Hoge hoeveelheden fluoride in het drinkwater van de Gazastrook veroorzaken dan weer zweren, nierfalen, zacht-weefsel verkalking en skeletachtige- en tandfluorosis. Een verhoogd risico op beenbreuken, misvormingen aan het skelet en ernstige tandschade is het gevolg.
Stad Brussel geeft echter liever bloemen aan Tel Aviv dan Israël ter verantwoording te roepen voor het massaal vergiftigen van Palestijnse baby’s door drinkbaar water niet toe te laten tot de Gazastrook.
Op het kasticket voor Tel Aviv staan: 500.000 dahlia’s, het overvliegen van vier bloemenspecialisten en deze bloemen, werkuren van vier bloemenspecialisten en een speciale audiovisuele presentatie.
Volgens Nathan Burstein van het joodse dagblad Forward betaalde stad Brussel alle kosten inzake het bloementapijt. Zij heeft het over “een verjaardagsgeschenk van de Belgische stad voor eeuwling Tel Aviv”. De bloemen zouden zelfs speciaal voor de viering in Tel Aviv zijn gekweekt. Dit wordt ook bevestigd door de Israëlische bloemenontwerper Adi Yekutieli. Door een technische panne aan het El Al-vliegtuig van Bierset naar Tel Aviv en bureaucratische problemen op de luchthaven van Tel Aviv, kwamen de bloemen één dag later aan op woensdagvoormiddag (16/09) en bleven slechts anderhalve dag liggen tot 17 september 2009 om middernacht.
Annette Katz, projecthoofd bij de Toeristische Dienst van de stad Brussel, werkte actief mee aan het vervoer en de installatie van het bloementapijt, “een gift van stad Brussels”, aldus Times Now. Katz is ook verantwoordelijk voor het tweejaarlijks bloementapijt op de Grote Markt in Brussel. Voor het Film Bureau (Bruxelles-Tournage) doet ze de bemiddeling tussen het publiek en de producenten. Die ervaring kwam duidelijk van pas bij het licht- en geluidsspectakal in de marge van het bloementapijt in Israël. Er is dus een duidelijke betrokkenheid van de stad Brussel bij het bloementapijt in Tel Aviv.
CCTV.com berichtte op 18 september 2009 duidelijk: “Annette Katz est à l'emploi du bureau du maire à Bruxelles. Elle a notamment pour tâche d'aider à superviser un tapis de fleur du même genre que produit parfois la Belgique. Elle s'est rendue à Tel Aviv pour aider à l'installation.”
Brussel Nieuws schreef citeerde op 15 september 2009 nog het cabinet van burgemeester Freddy Thielemans: "De stad Tel Aviv kocht de bloemen van de 'Associatie van Bloemenhandelaars', die ook vier bloemschikkers ter beschikking stelt om het bloementapijt ter plaatse aan te leggen."
Bewust verzwijgt het kabinet van de PS-burgemeester dat de stad Brussel tot achter zijn oren in het schandaal rond het bloementapijt van Tel Aviv is verwikkeld. Aan duidelijke communicatie ontbreekt het volkomen, schepenen en gemeenteraadsleden werden niet tijdig en uitgebreid op de hoogte gesteld en nog steeds blijft onduidelijk welk deel van de kosten van dit bloementapijt voor de staat Israël wordt opgehoest door de Brusselse belastingbetaler.
Ook de Israëlische media hebben het steeds over “een gift van de stad Brussel” of “een gift van de Brusselse bevolking”. Dat met dit geschenk men de Palestijnse bloementelers boycot is bijzonder triest en een schande. Gelijktijdig met het Belgische bloementapijt waren er strandfuiven om de honderdjarige stad Tel Aviv te vieren in New York, Wenen en Kopenhagen. Ruim 400 zieke Palestijnen die stieven door de westerse boycot van de Gazastroook en Palestijnse babies die zo blauw als een smurf zien en zware medische gevolgen oplopen door Israëlische handelen zijn allesbehalve redenen om bloemen te sturen naar Tel Aviv!
Mario Bergen, Leuven
* Linken:
Tel Aviv’s ‘Flower Carpet’
'Flower' carpet in Tel Aviv
Des fleurs pour Tel Aviv
Resting and Restoring Gaza Strip's Underground Water Supplies Emerges as Top Priority Says UNEP
VIDEO: http://www.youtube.com/watch?v=gnZ43b6TnhY">Brussels Sends Flower Carpet for Tel-Aviv Centenary
Adi Yekutieli, bloementapijtontwerker: « Het bloementapijt is gemaakt uit 500.000 bloemen die de voorbije maanden in België groeiden en gisteren werden vervoerd en twee dagen geleden van de velden werden gesneden en deze ochtend aankwamen. »
__._,_.___
vrijdag, september 18, 2009
Uitvinding van het joodse volk
[Reactie op itv Shlomo Sand op radio1]
Gefeliciteerd niet alleen met deze uitzending maar ook met de keuze van dit onderwerp, ook juist op het ogenblik dat het VN-rapport over de inval van Israël in Gaza openbaar is gemaakt.
Het is altijd opvallend dat de verdedigers van de joodse staat Israël, ik moet oppassen als ik het woord 'jood' gebruik om niet onmiddellijk ook als anti-semiet te worden uitgescholden zeker bij dit onderwerp van het boek, zelden de feiten in de inhoud weerleggen, maar onmiddellijk beginnen te schelden en het rapport op zich en de schrijver(s) zwaar op de korrel nemen. Hij is ook niet de enige joodse schrijver die men van negationisme beschuldigd. Norman Finkelstein, jood, schrijver van 'De Holocaust-industrie ' e.a., wiens ouders zelfs overlevenden zijn van de kampen kent die term ook, krijgt de hele scheldpartij over zich heen, maar de feiten in zijn boeken worden niet weerlegd.
Johan Vanhulle
Gefeliciteerd niet alleen met deze uitzending maar ook met de keuze van dit onderwerp, ook juist op het ogenblik dat het VN-rapport over de inval van Israël in Gaza openbaar is gemaakt.
Het is altijd opvallend dat de verdedigers van de joodse staat Israël, ik moet oppassen als ik het woord 'jood' gebruik om niet onmiddellijk ook als anti-semiet te worden uitgescholden zeker bij dit onderwerp van het boek, zelden de feiten in de inhoud weerleggen, maar onmiddellijk beginnen te schelden en het rapport op zich en de schrijver(s) zwaar op de korrel nemen. Hij is ook niet de enige joodse schrijver die men van negationisme beschuldigd. Norman Finkelstein, jood, schrijver van 'De Holocaust-industrie ' e.a., wiens ouders zelfs overlevenden zijn van de kampen kent die term ook, krijgt de hele scheldpartij over zich heen, maar de feiten in zijn boeken worden niet weerlegd.
Johan Vanhulle
donderdag, september 17, 2009
VN-rapport over Gaza weer eens vernietigend voor Israël
[Opinie naar De Standaard]
Zoals te verwachten was reageert Israël woedend op het VN rapport over de Gaza oorlog. Inderdaad, de waarheid kwetst, en dit maal kunnen ze geen "antisemitisme" inroepen, want de opsteller is zelf een jood.
De beschuldigingen zijn niet mis te verstaan: oorlogsmisdaden, bewuste aanvallen op burgers, disproportioneel geweld, ja zelfs misdaden tegen de menselijkheid.
Dat de Israëlische regering niet wilde meewerken aan het onderzoek was al zeer verdacht, dat het verboden was om namen van deelnemende militairen te vermelden bewijst in feite dat de Israëlische regering maar al te goed wist dat ze misdadige acties ondernam (en onderneemt, want de Gaza strook wordt vandaag nog meer en meer gewurgd).
Hiermee plaatst het Israëlische regime zich in een rijtje tussen de Nazi misdadigers van de 2° wereldoorlog, de Hutu moordenaars van Rwanda en de Servische beulen als Milosevic. Ik hoop van harte dat van vele goedmenende joden de ogen zullen opengaan, en dat ze stoppen met dit misdadige regime te verdedigen dat het jodendom ten gronde richt.
Ik reken nu op onze politiekers dat ze consequent zullen zijn in hun acties om dit regime te isoleren en de schuldigen van deze misdaden voor het Internationaal Strafhof te brengen. In Servië heeft het gewerkt. Geen woorden maar daden!
Pol Van den plas, Gent
Zoals te verwachten was reageert Israël woedend op het VN rapport over de Gaza oorlog. Inderdaad, de waarheid kwetst, en dit maal kunnen ze geen "antisemitisme" inroepen, want de opsteller is zelf een jood.
De beschuldigingen zijn niet mis te verstaan: oorlogsmisdaden, bewuste aanvallen op burgers, disproportioneel geweld, ja zelfs misdaden tegen de menselijkheid.
Dat de Israëlische regering niet wilde meewerken aan het onderzoek was al zeer verdacht, dat het verboden was om namen van deelnemende militairen te vermelden bewijst in feite dat de Israëlische regering maar al te goed wist dat ze misdadige acties ondernam (en onderneemt, want de Gaza strook wordt vandaag nog meer en meer gewurgd).
Hiermee plaatst het Israëlische regime zich in een rijtje tussen de Nazi misdadigers van de 2° wereldoorlog, de Hutu moordenaars van Rwanda en de Servische beulen als Milosevic. Ik hoop van harte dat van vele goedmenende joden de ogen zullen opengaan, en dat ze stoppen met dit misdadige regime te verdedigen dat het jodendom ten gronde richt.
Ik reken nu op onze politiekers dat ze consequent zullen zijn in hun acties om dit regime te isoleren en de schuldigen van deze misdaden voor het Internationaal Strafhof te brengen. In Servië heeft het gewerkt. Geen woorden maar daden!
Pol Van den plas, Gent
vrijdag, september 11, 2009
satirische speech van Freddy Thielemans
Voor de grap: de satirische speech van Freddy Thielemans (verzonden naar Brussels nieuws)
Dames en Heren,
Als burgemeester van de hoofdstad van België en Europa, zijn wij zeer blij en trots om vandaag in de hoofdstad van Israël te zijn. Wij houden van deze stad en zullen enkel deze stad erkennen als de hoofdstad van Israël, zoals de Algemene vergadering van de UNO in 1967 en de UNO veiligheidsraad in 1968 beslist hebben. Wij zullen uw stad altijd als hoofdstad blijven verdedigen, ondanks de tegenstand van velen.
Wij houden van deze stad, omdat het de énige Israëlische stad is die NIET gebouwd is op de grondvesten van een verwoeste Palestijnse stad, een stad waarvan de oorspronkelijke bewoners NIET verdreven zijn door de joodse moordbrigades, de enige Israëlische stad die echt op onbewoonde grond is gebouwd.
Wij zijn dan ook opgelucht en blij dat het befaamde Rode Huis plaats heeft moeten maken voor de parking van het Sheraton hotel alhier. In het Rode Huis werd plan Dalet gesmeed voor de verovering en de etnische zuivering van Palestina. Het plan der schande ligt nu voor eeuwig begraven onder de tarmac van deze parking. Zand erover, wij doen of het nooit bestaan heeft.
Wij houden van deze stad omdat dit een jonge stad is, honderd jaar geleden woonden er hier precies 100 joodse immigranten. De 390.000 andere inwoners zijn hier slechts minder dan twee generaties, een record! Deze stad is een weerspiegeling van de staat Israël: twee generaties al zijn joden baas van deze grond, twee generaties leven hier alsof ze er al duizenden jaren leven.
Deze stad bruist ook van leven, ze wordt niet verstikt door fundamentalistische en extremistische joodse groeperingen. Deze stad is eveneens homo vriendelijk, wat een uitdaging is in het huidige Israël.
Wij schenken dan ook met plezier dit bloementapijt. Het is niet groot, maar u begrijpt dat we deze bloemen allemaal vanuit België hebben moeten overvliegen. Dit tapijt had veel groter geweest indien we de bloemen van de Palestijnen uit Gaza hadden mogen gebruiken. Maar u weet dat uw leger -om terroristische aanslagen te vermijden- al deze bloemen laat verslenzen aan de grens, zodat ze helaas enkel als voeder voor de schapen kunnen dienen.
Wij hopen dan ook van harte dat binnen honderd jaar niet de stad Brussel een klein bloementapijt moet komen leggen, maar wel de stad Gaza een groot bloementapijt.
Ik dank u voor uw aandacht.
Dames en Heren,
Als burgemeester van de hoofdstad van België en Europa, zijn wij zeer blij en trots om vandaag in de hoofdstad van Israël te zijn. Wij houden van deze stad en zullen enkel deze stad erkennen als de hoofdstad van Israël, zoals de Algemene vergadering van de UNO in 1967 en de UNO veiligheidsraad in 1968 beslist hebben. Wij zullen uw stad altijd als hoofdstad blijven verdedigen, ondanks de tegenstand van velen.
Wij houden van deze stad, omdat het de énige Israëlische stad is die NIET gebouwd is op de grondvesten van een verwoeste Palestijnse stad, een stad waarvan de oorspronkelijke bewoners NIET verdreven zijn door de joodse moordbrigades, de enige Israëlische stad die echt op onbewoonde grond is gebouwd.
Wij zijn dan ook opgelucht en blij dat het befaamde Rode Huis plaats heeft moeten maken voor de parking van het Sheraton hotel alhier. In het Rode Huis werd plan Dalet gesmeed voor de verovering en de etnische zuivering van Palestina. Het plan der schande ligt nu voor eeuwig begraven onder de tarmac van deze parking. Zand erover, wij doen of het nooit bestaan heeft.
Wij houden van deze stad omdat dit een jonge stad is, honderd jaar geleden woonden er hier precies 100 joodse immigranten. De 390.000 andere inwoners zijn hier slechts minder dan twee generaties, een record! Deze stad is een weerspiegeling van de staat Israël: twee generaties al zijn joden baas van deze grond, twee generaties leven hier alsof ze er al duizenden jaren leven.
Deze stad bruist ook van leven, ze wordt niet verstikt door fundamentalistische en extremistische joodse groeperingen. Deze stad is eveneens homo vriendelijk, wat een uitdaging is in het huidige Israël.
Wij schenken dan ook met plezier dit bloementapijt. Het is niet groot, maar u begrijpt dat we deze bloemen allemaal vanuit België hebben moeten overvliegen. Dit tapijt had veel groter geweest indien we de bloemen van de Palestijnen uit Gaza hadden mogen gebruiken. Maar u weet dat uw leger -om terroristische aanslagen te vermijden- al deze bloemen laat verslenzen aan de grens, zodat ze helaas enkel als voeder voor de schapen kunnen dienen.
Wij hopen dan ook van harte dat binnen honderd jaar niet de stad Brussel een klein bloementapijt moet komen leggen, maar wel de stad Gaza een groot bloementapijt.
Ik dank u voor uw aandacht.
donderdag, september 10, 2009
Europa's relatie met Israël bekoeld
[Reactie op het artikel "Europa's relatie met Israël bekoeld" in Trouw online op 09/09/2009]
Proficiat met uw zeer informatief artikel over de Europese standpunten tegenover een steeds agressiever wordende Israëlische bezetter.
Jammer genoeg blijft U erg gereserveerd als het betreft over de rol van de eigen Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen, één van de grootste verdedigers van de huidige Israëlische bezettingspolitiek. Opmerkelijk is dat hij als enige EU-minister van Buitenlandse Zaken het handelsakkoord met Syrië niet heeft onderschreven omwille van “de mensenrechten in Syrië”, maar totaal andere maatstaven hanteert als het gaat om de Israëlische bezetting van Palestina.
Mario Bergen, Leuven, België
Proficiat met uw zeer informatief artikel over de Europese standpunten tegenover een steeds agressiever wordende Israëlische bezetter.
Jammer genoeg blijft U erg gereserveerd als het betreft over de rol van de eigen Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen, één van de grootste verdedigers van de huidige Israëlische bezettingspolitiek. Opmerkelijk is dat hij als enige EU-minister van Buitenlandse Zaken het handelsakkoord met Syrië niet heeft onderschreven omwille van “de mensenrechten in Syrië”, maar totaal andere maatstaven hanteert als het gaat om de Israëlische bezetting van Palestina.
Mario Bergen, Leuven, België
Dries Van Agt: een les voor onze politici
[lezersbrief over het artikel van Dries Vanagt in De Standaard]
In het artikel "Mijn Israëlische zonden" beschrijft Dries van Agt hoe hij vandaag plots van vele zonden wordt beticht, nu hij kritiek heeft op de Israëlische staat.
Van Agt is dan ook een "gevaarlijk man" voor het Israëlische regime, hij "weet" hoe het er aan toe gaat in de internationale politiek, meer bepaald hoe Israël tot op vandaag ontsnapt is aan alle veroordelingen die hadden moeten volgen op de verschillende overtredingen van het Internationaal recht en de UNO resoluties, vroeger én vandaag nog.
De ex-premier heeft zich tijdnes zijn ambtsperiodes steeds als "vriend van Israël" opgesteld, en zeker niet als "antisemiet". In dat opzicht heeft hij meer dan recht van spreken. Als hij dan nu het optreden van Israël jegens de Palestijnen hekelt en de politici op de korrel neemt die dat land nog steeds steunen, dan is dat zonder meer van een zeer grote betekenis. Een les voor onze politici, die vandaag nog altijd Israël steunen.
Pol Van den plas, Gent
In het artikel "Mijn Israëlische zonden" beschrijft Dries van Agt hoe hij vandaag plots van vele zonden wordt beticht, nu hij kritiek heeft op de Israëlische staat.
Van Agt is dan ook een "gevaarlijk man" voor het Israëlische regime, hij "weet" hoe het er aan toe gaat in de internationale politiek, meer bepaald hoe Israël tot op vandaag ontsnapt is aan alle veroordelingen die hadden moeten volgen op de verschillende overtredingen van het Internationaal recht en de UNO resoluties, vroeger én vandaag nog.
De ex-premier heeft zich tijdnes zijn ambtsperiodes steeds als "vriend van Israël" opgesteld, en zeker niet als "antisemiet". In dat opzicht heeft hij meer dan recht van spreken. Als hij dan nu het optreden van Israël jegens de Palestijnen hekelt en de politici op de korrel neemt die dat land nog steeds steunen, dan is dat zonder meer van een zeer grote betekenis. Een les voor onze politici, die vandaag nog altijd Israël steunen.
Pol Van den plas, Gent
vrijdag, september 04, 2009
Ook in Israël werden terroristen minister
[Reactie naar De Morgen]
In het artikel (DM 4 september) over de nieuwe Iraanse regering staat er dat Israël geprotesteerd heeft tegen de benoeming van Ahmad Vahidi tot nieuwe Iraanse minister van Defensie omdat hij in 1994 zou betrokken geweest zijn bij de aanslag op een joods cultureel centrum in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires waarbij 85 doden vielen.
Ook in Israël werden in het verleden terroristen tot minister benoemd: Yitzak Shamir werd in 1942 een van de leiders van de Sterngroep (ook nog Lechi genaamd) die in 1944 Lord Moyne, Britse Minister van Staat voor het Midden-Oosten vermoorde. Onder leiding van Shamir bracht dezelfde groep de Zweedse graaf Folke Bernadotte om in 1948, toen hij VN-gezant voor het Midden-Oosten was. Shamir werd eerste minister in 1983 en in 1986. De Israëlische oud-premier Menachem Begin (1977-1983) was leider van de groep Irgoen die in 1947 een bomaanslag pleegde op het Koning Davidhotel het toenmalige Britse militaire hoofdkwartier in Jeruzalem, waarbij 91 mensen stierven. In 1981 gelastte hij een luchtbombardement op de in aanbouw zijnde Iraakse kernreactor Osirak.
Werner De Bus, Brussel
In het artikel (DM 4 september) over de nieuwe Iraanse regering staat er dat Israël geprotesteerd heeft tegen de benoeming van Ahmad Vahidi tot nieuwe Iraanse minister van Defensie omdat hij in 1994 zou betrokken geweest zijn bij de aanslag op een joods cultureel centrum in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires waarbij 85 doden vielen.
Ook in Israël werden in het verleden terroristen tot minister benoemd: Yitzak Shamir werd in 1942 een van de leiders van de Sterngroep (ook nog Lechi genaamd) die in 1944 Lord Moyne, Britse Minister van Staat voor het Midden-Oosten vermoorde. Onder leiding van Shamir bracht dezelfde groep de Zweedse graaf Folke Bernadotte om in 1948, toen hij VN-gezant voor het Midden-Oosten was. Shamir werd eerste minister in 1983 en in 1986. De Israëlische oud-premier Menachem Begin (1977-1983) was leider van de groep Irgoen die in 1947 een bomaanslag pleegde op het Koning Davidhotel het toenmalige Britse militaire hoofdkwartier in Jeruzalem, waarbij 91 mensen stierven. In 1981 gelastte hij een luchtbombardement op de in aanbouw zijnde Iraakse kernreactor Osirak.
Werner De Bus, Brussel
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
