maandag, augustus 21, 2006
De agressor wordt slachtoffer
[Lezersbrief aan Humo iv.m. uitspraken van de Ambassadeur van Israël]
De heer Jehudi Kinar begint zijn gesprek met de tragiek van zijn familiegebeuren tijdens de holocaust en gaat verder met "mij moet je niet vertellen hoe belangrijk het voor joden is om een eigen staat met veilige grenzen te hebben." Hij legt dus een link tussen holocaust en een 'veilige' staat, dit is nu Israël, op die plaats waar het zich nu bevindt. Hierdoor gebruikt hij op een stille manier het excuus van de holocaust om het gevoel te kunnen hebben daar 'veilig' te zijn. Zo werkt hij zich in de verdedigingsrol en wordt hij slachtoffer.
Israël legt steeds meer beslag op wat de Palestijnen hebben. Noch de Palestijnen, noch het gebied, hebben iets met de holocaust te maken. Zij proberen zich te verdedigen, maar worden aanvallers. De rollen worden omgekeerd. Het steeds werkende systeem.
Om het met de woorden van David Ben Gurion, de eerste Eerste Minister van Israël, zelf te zeggen : "er is antisemitisme geweest, de Nazi's, Hitler, Auschwitz, maar was dit hun (de palestijnen) fout? Zij zien maar één ding: wij zijn hier gekomen en hebben hun land gestolen. Waarom zouden ze dat aanvaarden?" (1)
De Palestijnen hebben niets om zich te verdedigen. Organisaties zoals Hamas en Hezbollah, ontstaan na Israëlische bezetting, worden onherroepelijk terrorist genoemd, ook met de hulp van de media, d.w.z bron van alle kwaad. Zij plegen terroristische aanslagen en Israël is altijd slachtoffer. Op de vraag naar proportionaliteit geeft de ambassadeur geen antwoord. Bijna de hele wereld heeft gereageerd. Zelfs Zwitserland wijst Israël erop dat bepaalde voorzorgen niet genomen zijn en handelingen niet gerechtvaardigd kunnen worden. (2)
Voor elke Israëlische burger, vielen er 25 Libanezen. Zelfs indien men zou aannemen dat alle dode volwassen burgers terroristen in burger waren, blijven er nog altijd ongeveer 400 kinderen over.
Johan Van Hulle,
Zomergem
(1) Aangehaald door Nahum Goldmann in Le Paradoxe Juif, pp 121
(2) Zwitserland, bij monde van de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse zaken verklaart: "Er bestaat geen twijfel over het feit dat Israël niet de voorzorgen genomen heeft, zoals vereist in de internationale wet om de burgerbevolking en de infrastructuur te beschermen. De vernietiging van een krachtcentrale, de aanval op de kantoren van de eerste minister, de willekeurige aanhouding van een groot aantal democratisch verkozen vertegenwoordigers van het volk en ministers kunnen niet gerechtvaardigd worden." (Imogen Foulkes, BBC News, Geneva.)
De heer Jehudi Kinar begint zijn gesprek met de tragiek van zijn familiegebeuren tijdens de holocaust en gaat verder met "mij moet je niet vertellen hoe belangrijk het voor joden is om een eigen staat met veilige grenzen te hebben." Hij legt dus een link tussen holocaust en een 'veilige' staat, dit is nu Israël, op die plaats waar het zich nu bevindt. Hierdoor gebruikt hij op een stille manier het excuus van de holocaust om het gevoel te kunnen hebben daar 'veilig' te zijn. Zo werkt hij zich in de verdedigingsrol en wordt hij slachtoffer.
Israël legt steeds meer beslag op wat de Palestijnen hebben. Noch de Palestijnen, noch het gebied, hebben iets met de holocaust te maken. Zij proberen zich te verdedigen, maar worden aanvallers. De rollen worden omgekeerd. Het steeds werkende systeem.
Om het met de woorden van David Ben Gurion, de eerste Eerste Minister van Israël, zelf te zeggen : "er is antisemitisme geweest, de Nazi's, Hitler, Auschwitz, maar was dit hun (de palestijnen) fout? Zij zien maar één ding: wij zijn hier gekomen en hebben hun land gestolen. Waarom zouden ze dat aanvaarden?" (1)
De Palestijnen hebben niets om zich te verdedigen. Organisaties zoals Hamas en Hezbollah, ontstaan na Israëlische bezetting, worden onherroepelijk terrorist genoemd, ook met de hulp van de media, d.w.z bron van alle kwaad. Zij plegen terroristische aanslagen en Israël is altijd slachtoffer. Op de vraag naar proportionaliteit geeft de ambassadeur geen antwoord. Bijna de hele wereld heeft gereageerd. Zelfs Zwitserland wijst Israël erop dat bepaalde voorzorgen niet genomen zijn en handelingen niet gerechtvaardigd kunnen worden. (2)
Voor elke Israëlische burger, vielen er 25 Libanezen. Zelfs indien men zou aannemen dat alle dode volwassen burgers terroristen in burger waren, blijven er nog altijd ongeveer 400 kinderen over.
Johan Van Hulle,
Zomergem
(1) Aangehaald door Nahum Goldmann in Le Paradoxe Juif, pp 121
(2) Zwitserland, bij monde van de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse zaken verklaart: "Er bestaat geen twijfel over het feit dat Israël niet de voorzorgen genomen heeft, zoals vereist in de internationale wet om de burgerbevolking en de infrastructuur te beschermen. De vernietiging van een krachtcentrale, de aanval op de kantoren van de eerste minister, de willekeurige aanhouding van een groot aantal democratisch verkozen vertegenwoordigers van het volk en ministers kunnen niet gerechtvaardigd worden." (Imogen Foulkes, BBC News, Geneva.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten