[reactie op programma "rare streken" op Canvas]
Met alle respect voor de mooie documentaire over het wildleven in de Judea-woestijn (met steenbokken in de hoofdrol), wil ik u toch even melden dat de Judea-regio voornamelijk in Palestijns gebied ligt: de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever. De commentator sprak echter van de Israëlische woestijn, begrenst door de Dode Zee. Tot nader order en volgens het huidig internationaal recht is dit nog steeds bezet Palestijns gebied. Een spijtige ontsiering van een prachtige 'rare streken.'
Tiene Holvoet
donderdag, maart 29, 2007
De "equidistance" van het Belgische standpunt
[lezersbrief aan DM i.v.m. bezoek De Gucht aan Israël]
In verband met het bezoek van De Gucht aan het Midden-Oosten sta ik weer eens versteld van het dappere Belgisch standpunt terzake. Wat zegt onze minister van Buitenlandse zaken? Aan president Abbas vroeg hij met nadruk dat de regering ervoor zou zorgen dat Hamas de ontvoerde Israëlische soldaat Gilad Shalit zou vrijlaten, dat met het terrorisme wordt gestopt en dat de veiligheidsdiensten onder overheidscontrole worden geplaatst. Anderzijds eiste De Gucht van Israël maatregelen om de bezetting te beëindigen, om de bouw van steeds meer Joodse nederzettingen op Palestijns gebied te stoppen, om de bewegingsvrijheid van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever te versoepelen en nadrukkelijk ook dat Israël zou stoppen met het gebruiken van clustermunitie. Ik dacht dat wij aan "equidistance" deden ?
Als we van de Palestijnse regering vragen dat zij alle ontvoerde soldaten vrij laat, één dus, want ze hebben er maar één gevangen, moeten we dan niet aan Israël vragen dat ze ook alle ontvoerde Palestijnen vrij laat, dat zijn er 9400 volgens Le Monde ? En als we vragen van Abbas dat met het terrorisme wordt gestopt, verlangt de equidistance dan ook niet dat we vragen aan Olmert dat hij stopt met het afslachten van Arabieren, want volgens het Rode Kruis zijn er in 2006 alleen al 618 Palestijnen gedood en 1812 gewond in de bezette gebieden. Sinds september 2000 tot vandaag zijn er 4416 Palestijnen gedood en 31296 gewond. En dan spreken we niet over de muur en de wegversperringen die volgens de UN aan de Palestijnse economie 7 miljoen dollar per dag kost.
Toch wel, De Gucht vraagt aan het bezettingsleger "de bewegingsvrijheid te versoepelen," dat is zoals vragen aan een wurger om iets minder hard te knijpen. En "stoppen met het gebruik van clustermunitie," maar gewone munitie, raketten en granaten, mitrailleurs en fosforbommen tegen burgers daar heeft België niets tegen. Vereist de equidistance niet dat we eisen van Olmert dat hij stopt met zijn terrorisme ?
Pol Van den plas, Gent
In verband met het bezoek van De Gucht aan het Midden-Oosten sta ik weer eens versteld van het dappere Belgisch standpunt terzake. Wat zegt onze minister van Buitenlandse zaken? Aan president Abbas vroeg hij met nadruk dat de regering ervoor zou zorgen dat Hamas de ontvoerde Israëlische soldaat Gilad Shalit zou vrijlaten, dat met het terrorisme wordt gestopt en dat de veiligheidsdiensten onder overheidscontrole worden geplaatst. Anderzijds eiste De Gucht van Israël maatregelen om de bezetting te beëindigen, om de bouw van steeds meer Joodse nederzettingen op Palestijns gebied te stoppen, om de bewegingsvrijheid van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever te versoepelen en nadrukkelijk ook dat Israël zou stoppen met het gebruiken van clustermunitie. Ik dacht dat wij aan "equidistance" deden ?
Als we van de Palestijnse regering vragen dat zij alle ontvoerde soldaten vrij laat, één dus, want ze hebben er maar één gevangen, moeten we dan niet aan Israël vragen dat ze ook alle ontvoerde Palestijnen vrij laat, dat zijn er 9400 volgens Le Monde ? En als we vragen van Abbas dat met het terrorisme wordt gestopt, verlangt de equidistance dan ook niet dat we vragen aan Olmert dat hij stopt met het afslachten van Arabieren, want volgens het Rode Kruis zijn er in 2006 alleen al 618 Palestijnen gedood en 1812 gewond in de bezette gebieden. Sinds september 2000 tot vandaag zijn er 4416 Palestijnen gedood en 31296 gewond. En dan spreken we niet over de muur en de wegversperringen die volgens de UN aan de Palestijnse economie 7 miljoen dollar per dag kost.
Toch wel, De Gucht vraagt aan het bezettingsleger "de bewegingsvrijheid te versoepelen," dat is zoals vragen aan een wurger om iets minder hard te knijpen. En "stoppen met het gebruik van clustermunitie," maar gewone munitie, raketten en granaten, mitrailleurs en fosforbommen tegen burgers daar heeft België niets tegen. Vereist de equidistance niet dat we eisen van Olmert dat hij stopt met zijn terrorisme ?
Pol Van den plas, Gent
woensdag, maart 28, 2007
Israël speelt voor Europees voetbalkampioenschap
[reactie op artikel in Het Laatste Nieuws van 26.3]
In de krant (Het Laatste Nieuws van 26.3 p. 33) las ik dat in de kwalificatiematch voor het Europees voetbalkampioenschap Engeland tegen Israël speelde. Is Israël dan een Europees land? Hetzelfde geldt ook voor het Eurosongfestival. Waarom Israël en niet Libanon, Syrië, Egypte, Libië, Tunesië, Algerije en Marokko die ook aan de middellandse Zee liggen? Is dit een beloning voor de bezetting van de Palestijnsegebieden? En waarom geen Palestijnse voetbalploeg of zanggroep? Wordt Israël na Turkije ook nog lid van de Europese Unie?
Werner De Bus, Brussel
In de krant (Het Laatste Nieuws van 26.3 p. 33) las ik dat in de kwalificatiematch voor het Europees voetbalkampioenschap Engeland tegen Israël speelde. Is Israël dan een Europees land? Hetzelfde geldt ook voor het Eurosongfestival. Waarom Israël en niet Libanon, Syrië, Egypte, Libië, Tunesië, Algerije en Marokko die ook aan de middellandse Zee liggen? Is dit een beloning voor de bezetting van de Palestijnsegebieden? En waarom geen Palestijnse voetbalploeg of zanggroep? Wordt Israël na Turkije ook nog lid van de Europese Unie?
Werner De Bus, Brussel
zondag, maart 25, 2007
Waarom zou Israël vrede willen?
[lezersbrief aan DM i.v.m. bezoek van De Gucht]
Olmert noemt het bezoek van De Gucht aan de Palestijnse regering een 'vergissing'. Inderdaad, De Gucht wil met zijn bezoek "de hoop doen groeien op een nieuw vredesproces" en dat is nu net wat het Israëlisch kabinet helemaal niet wil. Het is inderdaad een jammerlijke vergissing om te denken dat Israël vrede wil.
De voorbije 50 jaar heeft Israël, dank zij zijn oorlogsmachine, altijd maar meer grondgebied en watervoorraden ingepalmd. Bekijk de kaart van het UN verdelingsplan van 1947 waarbij de Joodse staat 54% van Palestina kreeg toegewezen, vergelijk het met de kaart van vandaag, dan zie je dat Israël veel meer grond heeft ingenomen dan het ooit met vrede zou kunnen krijgen. In het UN verdelingsplan werd aan Jeruzalem een internationaal statuut toegekend. Maar dat vinden Zionisten maar niks, want Jeruzalem is voor hen een heilige stad en 100% Joods. Maar ook voor Christenen en Moslims is Jeruzalem een heilige stad, en als er vrede komt, zou Jeruzalem misschien terug dat internationaal statuut moeten krijgen. Of nog erger: misschien zou Israël wel de UN resolutie 478 moeten uitvoeren dat "Jeruzalem niet de hoofdstad van Israël is," terwijl ze nu, dank zij de 'war on terrorism,' nog volop gebieden kunnen annexeren bij Jeruzalem en Palestijnse huizen onteigenen of plat gooien.
Als er vrede komt, dan moet ook plots het Israëlisch leger aan macht -en geld- inboeten. Zie het rijtje van Israëlische ministers van de laatste jaren, de niet-militairen zijn aardig in de minderheid. En als militair ben je in Israël zo goed als ongenaakbaar en heb je recht op allerlei voordelen. Waarom zou het Israëlisch leger nu plots vrede willen? En de Joodse religieuze extremisten, die de kolonies in de bezette gebieden bevolken, die willen ook niets liever dan met een mitraillette rondlopen, en elke dag een stukje meer "heilige grond" inpalmen. Die worden bovendien aardig gesubsidieerd om in de bezette gebieden te wonen, dus waarom zouden die nu plots vrede willen? Er zijn natuurlijk wel een paar joodse idealisten die vrede willen, zoals die van Peace Now, Gush Shalom en Bat Shalom, maar die vormen een bedroevend kleine minderheid.
Neen, het is een pijnlijke vergissing te veronderstellen dat Israël vrede wil. Omdat Israël tot op vandaag er alle belang bij heeft dat het oorlog blijft.En dat zal zo blijven, zolang de internationale gemeenschap, België incluis, het normaal vindt dat Israël Jeruzalem en de Westbank bezet houdt, dat Israël niet moet betalen voor de verwoesting van Libanon en de opruiming van de clusterbommen, maar zelfs integendeel een partnership met de NATO als beloning krijgt. Dat Israël producten uit bezet gebied met subsidies van Europa mag importeren, en de belastingen van de Palestijnen zelf bijhoudt. Zo lang Israël niet gestraft wordt voor zijn illegale muur, zijn schendingen van de VN resoluties en de humanitaire catastrofe die het wetens en willens veroorzaakt. Zo lang blijft het oorlog !
Pol Van den plas, Gent
Olmert noemt het bezoek van De Gucht aan de Palestijnse regering een 'vergissing'. Inderdaad, De Gucht wil met zijn bezoek "de hoop doen groeien op een nieuw vredesproces" en dat is nu net wat het Israëlisch kabinet helemaal niet wil. Het is inderdaad een jammerlijke vergissing om te denken dat Israël vrede wil.
De voorbije 50 jaar heeft Israël, dank zij zijn oorlogsmachine, altijd maar meer grondgebied en watervoorraden ingepalmd. Bekijk de kaart van het UN verdelingsplan van 1947 waarbij de Joodse staat 54% van Palestina kreeg toegewezen, vergelijk het met de kaart van vandaag, dan zie je dat Israël veel meer grond heeft ingenomen dan het ooit met vrede zou kunnen krijgen. In het UN verdelingsplan werd aan Jeruzalem een internationaal statuut toegekend. Maar dat vinden Zionisten maar niks, want Jeruzalem is voor hen een heilige stad en 100% Joods. Maar ook voor Christenen en Moslims is Jeruzalem een heilige stad, en als er vrede komt, zou Jeruzalem misschien terug dat internationaal statuut moeten krijgen. Of nog erger: misschien zou Israël wel de UN resolutie 478 moeten uitvoeren dat "Jeruzalem niet de hoofdstad van Israël is," terwijl ze nu, dank zij de 'war on terrorism,' nog volop gebieden kunnen annexeren bij Jeruzalem en Palestijnse huizen onteigenen of plat gooien.
Als er vrede komt, dan moet ook plots het Israëlisch leger aan macht -en geld- inboeten. Zie het rijtje van Israëlische ministers van de laatste jaren, de niet-militairen zijn aardig in de minderheid. En als militair ben je in Israël zo goed als ongenaakbaar en heb je recht op allerlei voordelen. Waarom zou het Israëlisch leger nu plots vrede willen? En de Joodse religieuze extremisten, die de kolonies in de bezette gebieden bevolken, die willen ook niets liever dan met een mitraillette rondlopen, en elke dag een stukje meer "heilige grond" inpalmen. Die worden bovendien aardig gesubsidieerd om in de bezette gebieden te wonen, dus waarom zouden die nu plots vrede willen? Er zijn natuurlijk wel een paar joodse idealisten die vrede willen, zoals die van Peace Now, Gush Shalom en Bat Shalom, maar die vormen een bedroevend kleine minderheid.
Neen, het is een pijnlijke vergissing te veronderstellen dat Israël vrede wil. Omdat Israël tot op vandaag er alle belang bij heeft dat het oorlog blijft.En dat zal zo blijven, zolang de internationale gemeenschap, België incluis, het normaal vindt dat Israël Jeruzalem en de Westbank bezet houdt, dat Israël niet moet betalen voor de verwoesting van Libanon en de opruiming van de clusterbommen, maar zelfs integendeel een partnership met de NATO als beloning krijgt. Dat Israël producten uit bezet gebied met subsidies van Europa mag importeren, en de belastingen van de Palestijnen zelf bijhoudt. Zo lang Israël niet gestraft wordt voor zijn illegale muur, zijn schendingen van de VN resoluties en de humanitaire catastrofe die het wetens en willens veroorzaakt. Zo lang blijft het oorlog !
Pol Van den plas, Gent
maandag, maart 19, 2007
De spijt van Israël
[Reactie naar De Morgen op artikel "Eenheidsregering van Palestijnen stuit op gemengde reacties]
Israël vindt het verdomd spijtig dat Mahmoud Abbas en Ismaël Haniyeh tot een vergelijk gekomen zijn. Gelukkig hebben ze nog steeds de loze argumenten van het "geweld tegen de joodse staat" en de eis tot "erkenning van het bestaansrecht van Israël." Die argumenten worden zoals gewoonlijk netjes overgenomen door de Verenigde Staten die declameren dat het aangehaalde "recht op verzet" van de nieuwe premier "storend is en in tegenspraak met het principe dat geweld moet worden vermeden."
Als geweld moet worden vermeden, kan er iemand in Tel Aviv of Washington dan eens antwoord geven op de vraag hoe het komt dat er in 2006 aan Palestijnse kant 29 keer (!) zoveel doden vielen als aan Israëlische kant?
En dan hebben we het niet over het dagelijkse geweld in de bezette gebieden, waar het Israëlische leger heer en meester is en de Palestijnse bevolking voortdurend terroriseert. Maar dat is natuurlijk geen terrorisme want het gebeurt door een geregeld leger.
De Palestijnen hebben dus geen recht op verzet. Ze moeten op hun knieën gaan en de macht van Israël erkennen, ze moeten bovendien het bestaansrecht erkennen van een staat die hen onderdrukt, hun land afpakt, hun water steelt, hun inkomsten afpakt, hun economie ruïneert en niet zal rusten voor de laatste Palestijn over de Jordaan gejaagd is. Wanneer gaat iemand dat geweld veroordelen?
Ondertussen heeft Israël het bestaansrecht van Palestina evenmin erkend, een land dat veel ouder is en dat op 60 jaar tijd bijna volledig is ingepikt door datzelfde Israël.
Israël vindt het verdomd spijtig dat Mahmoud Abbas en Ismaël Haniyeh tot een vergelijk gekomen zijn. Gelukkig hebben ze nog steeds de loze argumenten van het "geweld tegen de joodse staat" en de eis tot "erkenning van het bestaansrecht van Israël." Die argumenten worden zoals gewoonlijk netjes overgenomen door de Verenigde Staten die declameren dat het aangehaalde "recht op verzet" van de nieuwe premier "storend is en in tegenspraak met het principe dat geweld moet worden vermeden."
Als geweld moet worden vermeden, kan er iemand in Tel Aviv of Washington dan eens antwoord geven op de vraag hoe het komt dat er in 2006 aan Palestijnse kant 29 keer (!) zoveel doden vielen als aan Israëlische kant?
En dan hebben we het niet over het dagelijkse geweld in de bezette gebieden, waar het Israëlische leger heer en meester is en de Palestijnse bevolking voortdurend terroriseert. Maar dat is natuurlijk geen terrorisme want het gebeurt door een geregeld leger.
De Palestijnen hebben dus geen recht op verzet. Ze moeten op hun knieën gaan en de macht van Israël erkennen, ze moeten bovendien het bestaansrecht erkennen van een staat die hen onderdrukt, hun land afpakt, hun water steelt, hun inkomsten afpakt, hun economie ruïneert en niet zal rusten voor de laatste Palestijn over de Jordaan gejaagd is. Wanneer gaat iemand dat geweld veroordelen?
Ondertussen heeft Israël het bestaansrecht van Palestina evenmin erkend, een land dat veel ouder is en dat op 60 jaar tijd bijna volledig is ingepikt door datzelfde Israël.
zondag, maart 18, 2007
Israël wil niets weten van Palestijnse eenheidsregering
[lezersbrief "Israel wil niets weten van nieuwe Palestijnse eenheidsregering"]
"In de krant van vrijdag lees ik dat "Israël wil niets weten van nieuwe Palestijnse eenheidsregering." Dat vind ik zeer eigenaardig en kan ik niet begrijpen, tenzij... Israël met geen enkele Palestijnse regering wil praten. Want de huidige Palestijnse regering wil alle voorgaande akkoorden respecteren, dat is toch wel een genereuze aanbieding, zeker als we weten dat de Israëlische regering ongeveer alle voorgaande akkoorden heeft geschonden.
Wat wil Israël dan nog meer ? Dat de Palestijnse regering Israël erkent ! Als ik een Palestijn was, dan zou ik dat ook zeker en vast niet doen. Want Yasser Arafat heeft dat in 1993 ook al een keer gedaan. En wat was zijn beloning ? Dat hij werd belegerd en gebombardeerd in zijn hoofdkwartier in Ramallah!Als Israël met deze regering niet wil praten, dan betekent dat maar één ding: dat Israël hoegenaamd geen vrede wil.
Pol Van den plas, Gent
"In de krant van vrijdag lees ik dat "Israël wil niets weten van nieuwe Palestijnse eenheidsregering." Dat vind ik zeer eigenaardig en kan ik niet begrijpen, tenzij... Israël met geen enkele Palestijnse regering wil praten. Want de huidige Palestijnse regering wil alle voorgaande akkoorden respecteren, dat is toch wel een genereuze aanbieding, zeker als we weten dat de Israëlische regering ongeveer alle voorgaande akkoorden heeft geschonden.
Wat wil Israël dan nog meer ? Dat de Palestijnse regering Israël erkent ! Als ik een Palestijn was, dan zou ik dat ook zeker en vast niet doen. Want Yasser Arafat heeft dat in 1993 ook al een keer gedaan. En wat was zijn beloning ? Dat hij werd belegerd en gebombardeerd in zijn hoofdkwartier in Ramallah!Als Israël met deze regering niet wil praten, dan betekent dat maar één ding: dat Israël hoegenaamd geen vrede wil.
Pol Van den plas, Gent
vrijdag, maart 16, 2007
Wil Israël wel vrede?
[Lezersbrief aan de VRT - reactie op artikel "Israël boycot ook nieuwe Palestijnse regering" op VRTNIEUWS.net van 15 maart 2007]
De vraag stelt zich niet of de eenheidsregering van Fatah, Hamas en onafhankelijken vrede wil met Israël, maar of deze kunstmatig door geweld opgerichte staat wel vrede wenst.
De Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem bezit cijfers die aantonen dat er in 2006 als gevolg van Israëlisch geweld 660 Palestijnen omgekomen zijn. Onder hen bevonden zich 141 Palestijnse kinderen. Dit is een verdriedubbeling tegenover 2005.
2006 was een jaar waarin door Palestijns verzet 23 Israëli's stierven. In dat jaar vielen er 29 keer zoveel Palestijnse als Israëlische doden. Desondanks roept het Kwartet van de V.S., VN, EU en Rusland samen met Israël dat "de Palestijnen eerst het geweld moeten eindigen én afzweren" alvorens er nieuwe onderhandelingen mogelijk zijn.
Mario Bergen, 3010 LEUVEN
De vraag stelt zich niet of de eenheidsregering van Fatah, Hamas en onafhankelijken vrede wil met Israël, maar of deze kunstmatig door geweld opgerichte staat wel vrede wenst.
De Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem bezit cijfers die aantonen dat er in 2006 als gevolg van Israëlisch geweld 660 Palestijnen omgekomen zijn. Onder hen bevonden zich 141 Palestijnse kinderen. Dit is een verdriedubbeling tegenover 2005.
2006 was een jaar waarin door Palestijns verzet 23 Israëli's stierven. In dat jaar vielen er 29 keer zoveel Palestijnse als Israëlische doden. Desondanks roept het Kwartet van de V.S., VN, EU en Rusland samen met Israël dat "de Palestijnen eerst het geweld moeten eindigen én afzweren" alvorens er nieuwe onderhandelingen mogelijk zijn.
Mario Bergen, 3010 LEUVEN
Nieuwe Palestijnse regering
[Reactie op "Israël wil niets weten van nieuwe Palestijnse regering" in De Morgen van 16-3]
De Morgen (16.3, p. 15) meldt dat Israël niet met de nieuwe Palestijnse regering wil samenwerken omdat deze regering de Joodse staat niet uitdrukkelijk erkent. Na de democratische verkiezingen werd er een
Hamasregering gevormd. Maar toen draaide Israël, Amerika en Europa de geldkraan dicht. Nu er na internationaal aandringen een regering van nationale eenheid gekomen is, wordt er geëist dat deze regering Israël uitdrukkelijk erkent. Maar wanneer gaan de Verenigde Staten en Europa eindelijk eens van Israël de erkenning van een Palestijnse Staat eisen en het naleven van de resoluties van de UNO ?
Werner De Bus, Brussel
De Morgen (16.3, p. 15) meldt dat Israël niet met de nieuwe Palestijnse regering wil samenwerken omdat deze regering de Joodse staat niet uitdrukkelijk erkent. Na de democratische verkiezingen werd er een
Hamasregering gevormd. Maar toen draaide Israël, Amerika en Europa de geldkraan dicht. Nu er na internationaal aandringen een regering van nationale eenheid gekomen is, wordt er geëist dat deze regering Israël uitdrukkelijk erkent. Maar wanneer gaan de Verenigde Staten en Europa eindelijk eens van Israël de erkenning van een Palestijnse Staat eisen en het naleven van de resoluties van de UNO ?
Werner De Bus, Brussel
woensdag, maart 14, 2007
Israël blijft lobbyen in Washington
[Lezersbrief aan De Morgen]
Op Sinterklaasdag 2006 publiceerde de Amerikaanse Irak-studiegroep een rapport dat een oplossing moest bieden voor de huidige problemen in Irak. De inkt van het document was nog niet droog of het plan werd verworpen door de Israëlische Eerste minister Olmert. Olmert verwierp de stelling in het rapport dat vele problemen in het Midden-Oosten te maken hebben met het beleid van Israël tegenover de Palestijnen. Mocht dit werkelijk zo zijn, waarom maakt Olmert zich dan druk over een eventuele troepenterugtrekking van de V.S. uit Irak?
En als Israël zo afzijdig staat van alles wat rondom hen gebeurt, waarom maakte Richard Perle, havik van Bush en dé vertegenwoordiger van rechts Amerika dan een rapport voor toenmalig Eerste minister Benjamin Nethanyahu. "A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm" werd geschreven voor de Israëlische denktank Institute for Advanced Strategic and Political Studies (IASPS) in 1996. Het nodigde Israël uit om samen met Turkije en Jordanië diverse staten in de regio te destabiliseren, het regime van Saddam Hussein omver te werpen en om een spruit van het Hashemitisch koninkrijk van Jordanië op de Iraakse troon te zetten en vooral om een militaire aanval te lanceren tegen Libanon en Syrië als "voorteken voor het hertekenen van de kaart van het Midden-Oosten" en de integriteit van Syrië te ondermijnen. Samen met Perle werd het document voor Nethanyahu geschreven door Douglas Feith en Wurmser, nu hogere ambtenaren in de nationale veiligheidsapparaten van George W. Bush.
Perl zelf is bestuurder bij de Jerusalem Post, was betrokken bij de verkiezingscampagne in Israel van Netanyahu en was adviseur van Likud. Hij is lid van het Jewish Institute for National Security Affairs in Washington, dat zich o.m. bezighoudt met het opleiden van Amerikaanse politieke leiders voor de strategische relatie met Israël. Richard Perl ('Prince of Darkness') was in dienst van de Israëlische wapenproducent Soltam en was voorzitter van de zeer belangrijke adviesgroep Defense Policy Board binnen het Pentagon.
Mario Bergen, Leuven
Op Sinterklaasdag 2006 publiceerde de Amerikaanse Irak-studiegroep een rapport dat een oplossing moest bieden voor de huidige problemen in Irak. De inkt van het document was nog niet droog of het plan werd verworpen door de Israëlische Eerste minister Olmert. Olmert verwierp de stelling in het rapport dat vele problemen in het Midden-Oosten te maken hebben met het beleid van Israël tegenover de Palestijnen. Mocht dit werkelijk zo zijn, waarom maakt Olmert zich dan druk over een eventuele troepenterugtrekking van de V.S. uit Irak?
En als Israël zo afzijdig staat van alles wat rondom hen gebeurt, waarom maakte Richard Perle, havik van Bush en dé vertegenwoordiger van rechts Amerika dan een rapport voor toenmalig Eerste minister Benjamin Nethanyahu. "A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm" werd geschreven voor de Israëlische denktank Institute for Advanced Strategic and Political Studies (IASPS) in 1996. Het nodigde Israël uit om samen met Turkije en Jordanië diverse staten in de regio te destabiliseren, het regime van Saddam Hussein omver te werpen en om een spruit van het Hashemitisch koninkrijk van Jordanië op de Iraakse troon te zetten en vooral om een militaire aanval te lanceren tegen Libanon en Syrië als "voorteken voor het hertekenen van de kaart van het Midden-Oosten" en de integriteit van Syrië te ondermijnen. Samen met Perle werd het document voor Nethanyahu geschreven door Douglas Feith en Wurmser, nu hogere ambtenaren in de nationale veiligheidsapparaten van George W. Bush.
Perl zelf is bestuurder bij de Jerusalem Post, was betrokken bij de verkiezingscampagne in Israel van Netanyahu en was adviseur van Likud. Hij is lid van het Jewish Institute for National Security Affairs in Washington, dat zich o.m. bezighoudt met het opleiden van Amerikaanse politieke leiders voor de strategische relatie met Israël. Richard Perl ('Prince of Darkness') was in dienst van de Israëlische wapenproducent Soltam en was voorzitter van de zeer belangrijke adviesgroep Defense Policy Board binnen het Pentagon.
Mario Bergen, Leuven
zondag, maart 11, 2007
In Europa kan ik veilig op een bus zitten (2)
Bij deze wil ik reageren op de onwaarschijnlijke arrogantie die nog maar eens ten toon gespreid wordt door een Israëlisch burger in het artikel "In Europa kan ik veilig op een bus zitten" (GvA, 10 maart 2007).
De schrijfster Zeruya Shalev heeft het hierin onder meer over de angstpsychose die de Palestijnse aanslagen in de staat Israël veroorzaakt hebben. Dat deze het gevolg zijn van veertig jaar Israëlische bezetting en terreur tegen het Palestijnse volk is haar blijkbaar ontgaan. O ja, ze laat het lijden van haar generatie wél beginnen met de Holocaust. Wat hebben de Palestijnen met de Holocaust te maken?
En dan waren er "de oorlogen nadien" zoals ze het eufemistisch uitdrukt. Dat het stuk voor stuk Israëlische agressie oorlogen waren waarbij iedere keer opnieuw een stuk Palestijns gebied ingepalmd werd, Palestijnse families van have en goed verdreven werden of de infrastructuur van een ander Arabisch land vernietigd werd, wordt niet vermeld.
Als moeder is ze natuurlijk bezorgd om de veiligheid van haar kind. Dat er op dit moment 855 Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen opgesloten zitten interesseert haar niet of misschien weet ze dat niet eens. Dat het Israëlische leger iedere dag op Palestijnse kinderen schiet moet ze wél weten maar interesseert haar blijkbaar niet. "In Israël kent haast iedereen wel iemand die bij een aanslag betrokken raakte" klaagt ze. Maar in iedere Palestijnse familie is er minstens iemand die door de Israëli's gedood werd, in iedere Palestijnse familie zijn er verminkten, in iedere Palestijnse familie is er wel iemand die in een Israëlische gevangenis zit...
Natuurlijk is het lijden van onschuldigen onaanvaardbaar. Maar Israël is nu eenmaal een koloniaal project. Iedere objectieve analyse van het ontstaan van de staat "Israël" toont dat aan. En het wordt door een hele reeks moderne Israëlische historici ook met zoveel woorden toegegeven. En zolang er kolonialisme is zal er verzet tegen dat kolonialisme zijn. En in hoeverre zijn mensen die wetens en willens meestappen in een koloniaal project "onschuldig"?
Johan Bosman, Melle
De schrijfster Zeruya Shalev heeft het hierin onder meer over de angstpsychose die de Palestijnse aanslagen in de staat Israël veroorzaakt hebben. Dat deze het gevolg zijn van veertig jaar Israëlische bezetting en terreur tegen het Palestijnse volk is haar blijkbaar ontgaan. O ja, ze laat het lijden van haar generatie wél beginnen met de Holocaust. Wat hebben de Palestijnen met de Holocaust te maken?
En dan waren er "de oorlogen nadien" zoals ze het eufemistisch uitdrukt. Dat het stuk voor stuk Israëlische agressie oorlogen waren waarbij iedere keer opnieuw een stuk Palestijns gebied ingepalmd werd, Palestijnse families van have en goed verdreven werden of de infrastructuur van een ander Arabisch land vernietigd werd, wordt niet vermeld.
Als moeder is ze natuurlijk bezorgd om de veiligheid van haar kind. Dat er op dit moment 855 Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen opgesloten zitten interesseert haar niet of misschien weet ze dat niet eens. Dat het Israëlische leger iedere dag op Palestijnse kinderen schiet moet ze wél weten maar interesseert haar blijkbaar niet. "In Israël kent haast iedereen wel iemand die bij een aanslag betrokken raakte" klaagt ze. Maar in iedere Palestijnse familie is er minstens iemand die door de Israëli's gedood werd, in iedere Palestijnse familie zijn er verminkten, in iedere Palestijnse familie is er wel iemand die in een Israëlische gevangenis zit...
Natuurlijk is het lijden van onschuldigen onaanvaardbaar. Maar Israël is nu eenmaal een koloniaal project. Iedere objectieve analyse van het ontstaan van de staat "Israël" toont dat aan. En het wordt door een hele reeks moderne Israëlische historici ook met zoveel woorden toegegeven. En zolang er kolonialisme is zal er verzet tegen dat kolonialisme zijn. En in hoeverre zijn mensen die wetens en willens meestappen in een koloniaal project "onschuldig"?
Johan Bosman, Melle
zaterdag, maart 10, 2007
In Europa kan ik veilig op een bus zitten
[Reactie op artikel "In Europa kan ik veilig op een bus zitten" in de Gazet van Antwerpen op 10/03/2007]
De boekbespreking van uw correspondente Kari Van Hoorick slaat mij totaal met verbazing. Deze dame had beter blijven schrijven hoe goed rode eekhoorns gedijen in de regio Antwerpen, dan de propagandatrom te luiden van Israël zonder enige vorm van kritische journalistiek.Van een vraaggesprek met een auteur mag men toch meer verwachten.
Men heeft het over "de voortdurende angst voor terreuraanslagen" bij Israëli's, maar vertelt er niet bij dat sinds april 2006 er slechts één Palestijnse zelfmoordaanslag gebeurde in een bakkerij in Eilat op 29 januari 2007.
Vorige week nog werden twee minderjarigen - een Palestijnse jongen van 15 en een meisje van 11 - tijdens huiszoekingen in Nablus door het Israëlisch leger gedwongen als menselijk schild als eersten huizen te betreden. Tijdens de Israëlische militaire actie in Nablus die begon op 25 februari 2007 werd een 11-jarige jongen acht uur lang ondervraagd. Drie ziekenhuizen werden bezet en ziekenwagens mochten de gebouwen niet verlaten of patiënten aanbrengen. De inboedel en ramen van bijna alle scholen in Nablus werden volledig kapot gemaakt. In het centrum van Nablus werden twintig deuren en honderden vensters vernield. Twee huizen met huisraad zijn nu een hoop schroot. Er ontstond een brand in een appartement door gebruik van traangas en kogels. Tientallen Palestijnen werden opgepakt en er was een twee dagen durend uitgaansverbod.
Schrijfster Zeruya Shalev kan dan al denken aan haar zoon die veilig op school zit, maar vele Palestijnse kinderen kunnen door 75 bemande checkpoints, 150 wekelijkse mobiele controleposten, 446 obstakels en 83 ijzeren poorten nabij het Apartheidshek niet eens hun school bereiken. Rechten op verplaatsing, werk, onderwijs en een behoorlijke standaard van leven worden door de Israëlische bezetter niet toegepast.
Als bezettingsmacht schendt Israël op flagrante wijze de Vierde Conventie van Genève door de Palestijnse bevolking basisvoorzieningen te onthouden als medische zorg, werk en onderwijs (op alle niveaus inclusief universitair). Ook Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen hebben dit recht volgens een uitspraak van het Hooggerechtshof in Tel Aviv in 1977. Vorige week werd ook bekend dat nog 9.200 gevangenen opgesloten zitten in 28 Israëlische gevangenissen. Een tiende van hen werd nooit aangeklaagd. 855 Palestijnse kinderen zijn administratief aangehouden, omdat één van de 2.300 militaire orders - die enkel voor Palestijnen gelden - Palestijnen vanaf 16 jaar als meerderjarig beschouwd. Israël sluit Palestijnen zonder aanklacht of proces op en veroordeelt hen na uitspraken die een uiting van rechteloosheid zijn.
Israël grendelt de bezette Palestijnse gebieden af, zodat Palestijnen niet kunnen gaan werken in Israël. In de loop van de jaren heeft de mensenrechtenorganisatie B'Tselem talrijke rapporten uitgegeven over het verkeerde gedrag van politieambtenaren en militairen tegen Palestijnen die de sluiting overtreden om werk te zoeken. Terwijl de Israëlische overheid de handelingen van misbruik veroordeelt die in de media worden vermeld, tonen rapporten van B'Tselem aan dat deze gevallen geen uitzonderingen zijn. Ze zijn het topje van de ijsberg, waaronder een ruwe routine van geweld en misbruik, met inbegrip van het gebruik van onwettige macht en onwettige materiële schade wordt verborgen om informatie te halen en collaborateurs aan te werven en onwettig vuurwapens te gebruiken.
Mario Bergen, Leuven
De boekbespreking van uw correspondente Kari Van Hoorick slaat mij totaal met verbazing. Deze dame had beter blijven schrijven hoe goed rode eekhoorns gedijen in de regio Antwerpen, dan de propagandatrom te luiden van Israël zonder enige vorm van kritische journalistiek.Van een vraaggesprek met een auteur mag men toch meer verwachten.
Men heeft het over "de voortdurende angst voor terreuraanslagen" bij Israëli's, maar vertelt er niet bij dat sinds april 2006 er slechts één Palestijnse zelfmoordaanslag gebeurde in een bakkerij in Eilat op 29 januari 2007.
Vorige week nog werden twee minderjarigen - een Palestijnse jongen van 15 en een meisje van 11 - tijdens huiszoekingen in Nablus door het Israëlisch leger gedwongen als menselijk schild als eersten huizen te betreden. Tijdens de Israëlische militaire actie in Nablus die begon op 25 februari 2007 werd een 11-jarige jongen acht uur lang ondervraagd. Drie ziekenhuizen werden bezet en ziekenwagens mochten de gebouwen niet verlaten of patiënten aanbrengen. De inboedel en ramen van bijna alle scholen in Nablus werden volledig kapot gemaakt. In het centrum van Nablus werden twintig deuren en honderden vensters vernield. Twee huizen met huisraad zijn nu een hoop schroot. Er ontstond een brand in een appartement door gebruik van traangas en kogels. Tientallen Palestijnen werden opgepakt en er was een twee dagen durend uitgaansverbod.
Schrijfster Zeruya Shalev kan dan al denken aan haar zoon die veilig op school zit, maar vele Palestijnse kinderen kunnen door 75 bemande checkpoints, 150 wekelijkse mobiele controleposten, 446 obstakels en 83 ijzeren poorten nabij het Apartheidshek niet eens hun school bereiken. Rechten op verplaatsing, werk, onderwijs en een behoorlijke standaard van leven worden door de Israëlische bezetter niet toegepast.
Als bezettingsmacht schendt Israël op flagrante wijze de Vierde Conventie van Genève door de Palestijnse bevolking basisvoorzieningen te onthouden als medische zorg, werk en onderwijs (op alle niveaus inclusief universitair). Ook Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen hebben dit recht volgens een uitspraak van het Hooggerechtshof in Tel Aviv in 1977. Vorige week werd ook bekend dat nog 9.200 gevangenen opgesloten zitten in 28 Israëlische gevangenissen. Een tiende van hen werd nooit aangeklaagd. 855 Palestijnse kinderen zijn administratief aangehouden, omdat één van de 2.300 militaire orders - die enkel voor Palestijnen gelden - Palestijnen vanaf 16 jaar als meerderjarig beschouwd. Israël sluit Palestijnen zonder aanklacht of proces op en veroordeelt hen na uitspraken die een uiting van rechteloosheid zijn.
Israël grendelt de bezette Palestijnse gebieden af, zodat Palestijnen niet kunnen gaan werken in Israël. In de loop van de jaren heeft de mensenrechtenorganisatie B'Tselem talrijke rapporten uitgegeven over het verkeerde gedrag van politieambtenaren en militairen tegen Palestijnen die de sluiting overtreden om werk te zoeken. Terwijl de Israëlische overheid de handelingen van misbruik veroordeelt die in de media worden vermeld, tonen rapporten van B'Tselem aan dat deze gevallen geen uitzonderingen zijn. Ze zijn het topje van de ijsberg, waaronder een ruwe routine van geweld en misbruik, met inbegrip van het gebruik van onwettige macht en onwettige materiële schade wordt verborgen om informatie te halen en collaborateurs aan te werven en onwettig vuurwapens te gebruiken.
Mario Bergen, Leuven
donderdag, maart 08, 2007
Getto van Warschau
[Lezersbrief aan De Morgen n.a.v. hun artikel "Joden beschuldigen bisschoppen van anti-semitisme" van 7/3]
Bij dit artikel kan men de volgende opmerkingen maken:
1) Anti-semitisme. Niet alleen rechts-extremistische Israëlische kringen, maar ook 'duiven' in de Arbeiderspartij, zoals ABBA EBAN, overleden 2002, verklaarden dat "...de taak van de Israëlische agitprop (ook bekend als de Holocaust-industrie) is duidelijk te maken dat elke kritiek op Israël, ofwel anti-semitisch is, ofwel afkomstig is van joden met zelfhaat."
2) De toestand in Palestina vergelijken met de situatie in het getto van Warschau: John Dugard, de speciale VN rapporteur voor de Palestijnse gebieden beschuldigde in zijn verslag aan de VN-Mensenrechtenraad van eind September 2006 Israël ervan Gaza omgeturnd te hebben tot een "gevangenis" waarna het "de sleutel heeft weggegooid."
3) Wie zulke vrienden heeft, heeft geen vijanden meer nodig. Zelfs Amos Oz, lid van de Israëlische pacifistische groep 'Peace Now', verklaarde in 1982: "Ons lijden heeft ons, als het ware, immuniteitspapieren verleend. Na al wat de vuile ('dirty') goyim ons hebben aangedaan, hebben zij geen recht meer om ons te leren wat moraliteit is. Langs de andere kant hebben wij blanco volmacht omdat wij slachtoffers waren en zoveel geleden hebben. Eens slachtoffer, altijd slachtoffer. En slachtofferschap kent het slachtoffer morele uitzondering toe."
Johan Van Hulle, Zomergem
Bij dit artikel kan men de volgende opmerkingen maken:
1) Anti-semitisme. Niet alleen rechts-extremistische Israëlische kringen, maar ook 'duiven' in de Arbeiderspartij, zoals ABBA EBAN, overleden 2002, verklaarden dat "...de taak van de Israëlische agitprop (ook bekend als de Holocaust-industrie) is duidelijk te maken dat elke kritiek op Israël, ofwel anti-semitisch is, ofwel afkomstig is van joden met zelfhaat."
2) De toestand in Palestina vergelijken met de situatie in het getto van Warschau: John Dugard, de speciale VN rapporteur voor de Palestijnse gebieden beschuldigde in zijn verslag aan de VN-Mensenrechtenraad van eind September 2006 Israël ervan Gaza omgeturnd te hebben tot een "gevangenis" waarna het "de sleutel heeft weggegooid."
3) Wie zulke vrienden heeft, heeft geen vijanden meer nodig. Zelfs Amos Oz, lid van de Israëlische pacifistische groep 'Peace Now', verklaarde in 1982: "Ons lijden heeft ons, als het ware, immuniteitspapieren verleend. Na al wat de vuile ('dirty') goyim ons hebben aangedaan, hebben zij geen recht meer om ons te leren wat moraliteit is. Langs de andere kant hebben wij blanco volmacht omdat wij slachtoffers waren en zoveel geleden hebben. Eens slachtoffer, altijd slachtoffer. En slachtofferschap kent het slachtoffer morele uitzondering toe."
Johan Van Hulle, Zomergem
zaterdag, maart 03, 2007
Israel en Eurosong
[lezersbrief aan De Morgen]
Mag ik eens vragen wat Israël in feite op het Eurosong festival komt doen ? Israël ligt toch in het Nabije Oosten? Waarom dan Libië niet? Of minstens Marokko, dat ligt zeker dichter bij Europa! Blijkbaar heeft Israël er veel geld voor over om bij Europa te horen. Dat is niet moeilijk, want met hun buren, en met hun eigen Arabische bevolking maken ze constant oorlog. De Teapacks illustreren helaas wat de Israëlische mentaliteit is: wij voelen ons bedreigd, dus moeten we aanvallen. Daarmee bewijzen ze helaas dat ze helemaal niet de Europese mentaliteit hebben. Want in Europa hebben we tot onze eigen scha en schande na honderden jaren oorlog moeten ondervinden dat oorlog geen vrede brengt, dat je moet overleggen en praten en compromissen zoeken om te kunnen samenleven. De "preventieve oorlog" is het gegarandeerd recept voor een derde wereldoorlog. Ik hoop dat de European Broadcasting Union deze gevaarlijke gekken vlug terug naar huis stuurt.
Pol Van den plas, Gent
Mag ik eens vragen wat Israël in feite op het Eurosong festival komt doen ? Israël ligt toch in het Nabije Oosten? Waarom dan Libië niet? Of minstens Marokko, dat ligt zeker dichter bij Europa! Blijkbaar heeft Israël er veel geld voor over om bij Europa te horen. Dat is niet moeilijk, want met hun buren, en met hun eigen Arabische bevolking maken ze constant oorlog. De Teapacks illustreren helaas wat de Israëlische mentaliteit is: wij voelen ons bedreigd, dus moeten we aanvallen. Daarmee bewijzen ze helaas dat ze helemaal niet de Europese mentaliteit hebben. Want in Europa hebben we tot onze eigen scha en schande na honderden jaren oorlog moeten ondervinden dat oorlog geen vrede brengt, dat je moet overleggen en praten en compromissen zoeken om te kunnen samenleven. De "preventieve oorlog" is het gegarandeerd recept voor een derde wereldoorlog. Ik hoop dat de European Broadcasting Union deze gevaarlijke gekken vlug terug naar huis stuurt.
Pol Van den plas, Gent
De Europese Unie zal het Palestijnse volk verder in de steek laten, zoals voorheen
[reactie op De Morgen van vrijdag 2 maart]
In de titel van de katern BUITENLAND staat een lachende mevrouw, met daarnaast de tekst: "De Europese Unie zal het Palestijnse volk nooit in de steek laten." Commissaris voor Buitenlandse Zaken Benita Ferrero-Waldner. Is dit een macabere grap ? De voorbije 55 jaar is één lang verhaal van loze beloftes en ronkende holle verklaringen aan het Palestijnse volk. Maar de realiteit is dat het Palestijnse volk jammerlijk en schaamteloos door de internationale gemeenschap én door Europa in de steek wordt gelaten.
We zijn er dagelijks getuigen van hoe in Israël de mensenrechten worden geschonden, de UNO Veiligheidsraad heeft er Israël al tientallen keren om veroordeeld, en wat deed de Europese Unie ? Niets. In het voorbije jaar 2006 hebben we het nog mogen aanschouwen hoe in Palestina democratische verkiezingen werden gehouden, met steun van Europa, jawel. Maar Israël, dat Jeruzalem bezet houdt ondanks resoluties 242, 252 en 478 van de UN veiligheidsraad, boycotte de vrije stembusgang in Jeruzalem, en wat deed de Europese Unie ? Niets. En toen kwam de uitslag van de verkiezingen, die volgens de Europese waarnemers eerlijk waren verlopen, en toen riepen de Israëliërs "terroristen," en wat deed de Europese Unie? Europa stopte de betalingen aan de Palestijnse regering, en ondermijnde daarmee de al zo povere capaciteiten van deze regering, en veroorzaakte daarmee de grootste ellende en mede de chaos onder de Palestijnen.
En toen kwamen de bombardementen op Libanon en op Gaza, en wat deed de Europese Unie ? Niets, twee keer niets. Even veel als na de veroordeling van de bouw van de Muur, de deportaties, de standrechtelijke executies, de wegblokkades, de onteigeningen en annexaties, de kidnapping van Palestijnse parlementairen en ministers: Niets, niets, niets.
"De Europese Unie zal het Palestijnse volk verder in de steek laten, zoals voorheen" had een waarheidsgetrouwer versie van de feiten gegeven, helaas.
Pol Van den plas, Gent
In de titel van de katern BUITENLAND staat een lachende mevrouw, met daarnaast de tekst: "De Europese Unie zal het Palestijnse volk nooit in de steek laten." Commissaris voor Buitenlandse Zaken Benita Ferrero-Waldner. Is dit een macabere grap ? De voorbije 55 jaar is één lang verhaal van loze beloftes en ronkende holle verklaringen aan het Palestijnse volk. Maar de realiteit is dat het Palestijnse volk jammerlijk en schaamteloos door de internationale gemeenschap én door Europa in de steek wordt gelaten.
We zijn er dagelijks getuigen van hoe in Israël de mensenrechten worden geschonden, de UNO Veiligheidsraad heeft er Israël al tientallen keren om veroordeeld, en wat deed de Europese Unie ? Niets. In het voorbije jaar 2006 hebben we het nog mogen aanschouwen hoe in Palestina democratische verkiezingen werden gehouden, met steun van Europa, jawel. Maar Israël, dat Jeruzalem bezet houdt ondanks resoluties 242, 252 en 478 van de UN veiligheidsraad, boycotte de vrije stembusgang in Jeruzalem, en wat deed de Europese Unie ? Niets. En toen kwam de uitslag van de verkiezingen, die volgens de Europese waarnemers eerlijk waren verlopen, en toen riepen de Israëliërs "terroristen," en wat deed de Europese Unie? Europa stopte de betalingen aan de Palestijnse regering, en ondermijnde daarmee de al zo povere capaciteiten van deze regering, en veroorzaakte daarmee de grootste ellende en mede de chaos onder de Palestijnen.
En toen kwamen de bombardementen op Libanon en op Gaza, en wat deed de Europese Unie ? Niets, twee keer niets. Even veel als na de veroordeling van de bouw van de Muur, de deportaties, de standrechtelijke executies, de wegblokkades, de onteigeningen en annexaties, de kidnapping van Palestijnse parlementairen en ministers: Niets, niets, niets.
"De Europese Unie zal het Palestijnse volk verder in de steek laten, zoals voorheen" had een waarheidsgetrouwer versie van de feiten gegeven, helaas.
Pol Van den plas, Gent
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
