De spijt van Israël

[Reactie naar De Morgen op artikel "Eenheidsregering van Palestijnen stuit op gemengde reacties]

Israël vindt het verdomd spijtig dat Mahmoud Abbas en Ismaël Haniyeh tot een vergelijk gekomen zijn. Gelukkig hebben ze nog steeds de loze argumenten van het "geweld tegen de joodse staat" en de eis tot "erkenning van het bestaansrecht van Israël." Die argumenten worden zoals gewoonlijk netjes overgenomen door de Verenigde Staten die declameren dat het aangehaalde "recht op verzet" van de nieuwe premier "storend is en in tegenspraak met het principe dat geweld moet worden vermeden."

Als geweld moet worden vermeden, kan er iemand in Tel Aviv of Washington dan eens antwoord geven op de vraag hoe het komt dat er in 2006 aan Palestijnse kant 29 keer (!) zoveel doden vielen als aan Israëlische kant?
En dan hebben we het niet over het dagelijkse geweld in de bezette gebieden, waar het Israëlische leger heer en meester is en de Palestijnse bevolking voortdurend terroriseert. Maar dat is natuurlijk geen terrorisme want het gebeurt door een geregeld leger.

De Palestijnen hebben dus geen recht op verzet. Ze moeten op hun knieën gaan en de macht van Israël erkennen, ze moeten bovendien het bestaansrecht erkennen van een staat die hen onderdrukt, hun land afpakt, hun water steelt, hun inkomsten afpakt, hun economie ruïneert en niet zal rusten voor de laatste Palestijn over de Jordaan gejaagd is. Wanneer gaat iemand dat geweld veroordelen?

Ondertussen heeft Israël het bestaansrecht van Palestina evenmin erkend, een land dat veel ouder is en dat op 60 jaar tijd bijna volledig is ingepikt door datzelfde Israël.