In Europa kan ik veilig op een bus zitten

[Reactie op artikel "In Europa kan ik veilig op een bus zitten" in de Gazet van Antwerpen op 10/03/2007]

De boekbespreking van uw correspondente Kari Van Hoorick slaat mij totaal met verbazing. Deze dame had beter blijven schrijven hoe goed rode eekhoorns gedijen in de regio Antwerpen, dan de propagandatrom te luiden van Israël zonder enige vorm van kritische journalistiek.Van een vraaggesprek met een auteur mag men toch meer verwachten.

Men heeft het over "de voortdurende angst voor terreuraanslagen" bij Israëli's, maar vertelt er niet bij dat sinds april 2006 er slechts één Palestijnse zelfmoordaanslag gebeurde in een bakkerij in Eilat op 29 januari 2007.

Vorige week nog werden twee minderjarigen - een Palestijnse jongen van 15 en een meisje van 11 - tijdens huiszoekingen in Nablus door het Israëlisch leger gedwongen als menselijk schild als eersten huizen te betreden. Tijdens de Israëlische militaire actie in Nablus die begon op 25 februari 2007 werd een 11-jarige jongen acht uur lang ondervraagd. Drie ziekenhuizen werden bezet en ziekenwagens mochten de gebouwen niet verlaten of patiënten aanbrengen. De inboedel en ramen van bijna alle scholen in Nablus werden volledig kapot gemaakt. In het centrum van Nablus werden twintig deuren en honderden vensters vernield. Twee huizen met huisraad zijn nu een hoop schroot. Er ontstond een brand in een appartement door gebruik van traangas en kogels. Tientallen Palestijnen werden opgepakt en er was een twee dagen durend uitgaansverbod.

Schrijfster Zeruya Shalev kan dan al denken aan haar zoon die veilig op school zit, maar vele Palestijnse kinderen kunnen door 75 bemande checkpoints, 150 wekelijkse mobiele controleposten, 446 obstakels en 83 ijzeren poorten nabij het Apartheidshek niet eens hun school bereiken. Rechten op verplaatsing, werk, onderwijs en een behoorlijke standaard van leven worden door de Israëlische bezetter niet toegepast.

Als bezettingsmacht schendt Israël op flagrante wijze de Vierde Conventie van Genève door de Palestijnse bevolking basisvoorzieningen te onthouden als medische zorg, werk en onderwijs (op alle niveaus inclusief universitair). Ook Palestijnse kinderen in Israëlische gevangenissen hebben dit recht volgens een uitspraak van het Hooggerechtshof in Tel Aviv in 1977. Vorige week werd ook bekend dat nog 9.200 gevangenen opgesloten zitten in 28 Israëlische gevangenissen. Een tiende van hen werd nooit aangeklaagd. 855 Palestijnse kinderen zijn administratief aangehouden, omdat één van de 2.300 militaire orders - die enkel voor Palestijnen gelden - Palestijnen vanaf 16 jaar als meerderjarig beschouwd. Israël sluit Palestijnen zonder aanklacht of proces op en veroordeelt hen na uitspraken die een uiting van rechteloosheid zijn.

Israël grendelt de bezette Palestijnse gebieden af, zodat Palestijnen niet kunnen gaan werken in Israël. In de loop van de jaren heeft de mensenrechtenorganisatie B'Tselem talrijke rapporten uitgegeven over het verkeerde gedrag van politieambtenaren en militairen tegen Palestijnen die de sluiting overtreden om werk te zoeken. Terwijl de Israëlische overheid de handelingen van misbruik veroordeelt die in de media worden vermeld, tonen rapporten van B'Tselem aan dat deze gevallen geen uitzonderingen zijn. Ze zijn het topje van de ijsberg, waaronder een ruwe routine van geweld en misbruik, met inbegrip van het gebruik van onwettige macht en onwettige materiële schade wordt verborgen om informatie te halen en collaborateurs aan te werven en onwettig vuurwapens te gebruiken.

Mario Bergen, Leuven