Hamas tegen de collaborateurs van Fatah

Reactie op: “Alan Johnston is vrij” van de Wereldomroep op 04/07/2007.

Bertus Hendriks beschrijft voor de Wereldomroep op serene toon hoe opvallend rustig het is geworden in de Gazastrook nadat Hamas daar zorgde voor een machtswissel. Hamas maakte een einde aan de anarchie in de strook van Gaza. Ook benadrukt hij dat Hamas niet enkel eigen strijders, maar ook gevangenen van Fatah wil bevrijd zien uit Israëlische gevangenissen.

Over de strijd enkele weken geleden in de Gazastrook is Hendriks minder duidelijk. Het ging niet over een oorlog tussen Hamas en Fatah, maar een strijd tussen Hamas en collaborateurs van Fatah die werden ingezet voor de belangen van Israël en de V.S. Dit zegt niet één of andere Hamas-militant, maar niemand minder dan Ali al-Hasan, politiek adviseur en strateeg van President Abbas in de krant Yediot Aharonot.

Dit lid van Fattah’s Centrale Comité zei dat Hamas met de machtsovername een einde maakte aan plannen van de Amerikaanse generaal Keith Dayton die betrokken was bij het bewapenen van Fatah’s elitekorps. Het Kwartet en Israël hebben steeds politiek, economisch en militair president Abbas en zijn Fatah partij gesteund om alzo een machtsgreep te verwezenlijken tegen de democratisch verkozen Hamas-regering. Hamas kreeg het vertrouwen van het volk na vier decennia van hard werken in de Palestijnse maatschappij.

In een democratische rechtsstaat ligt het monopolie van interne veiligheid en troepenmacht in handen van de grootste politieke partij die in het bestuur zit. In Palestina is deze taak voor Hamas. Alle andere facties moeten zich schikken naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken.

De zogenaamde “veiligheidstroepen” van Abbas waren al maanden illegaal omdat ze weigerden zich te schikken onder de minister van Binnenlandse Zaken. Ze namen onwettig de wapens op tegen Hamas met de steun van de V.S. en Israël die de ene vrachtwagen na de andere escorteerden met wapens naar Fatah-loodsen. Een scheepslading zware wapens was onderweg om Hamas de definitieve doodssteek te geven toen deze partij besloot om de wil van het volk te volgen tegen collaborateurs in Fatah die de politieke agenda wouden bepalen.

Hamas is de grootste politieke partij, won de verkiezingen en de acties van Fatah tegen deze partij zouden een “poging tot staatsgreep” heten, mocht Palestina een staat zijn.

De bewapening van als rebellen gedragende Fatah-leden is in strijd met de democratie en het internationaal rechtsbeginsel. Als morgen Vlaams Belang en Groen! zich bewapenen, het gezag verwerpen van minister Keulen en ten strijde trekken tegen de Vlaamse regering zouden we net hetzelfde zeggen.

Het probleem met Fatah is dat het corrupte veiligheidssysteem dat werd geleid door Mohammed Dahlan, die de laatste tien jaar verantwoordelijk was voor herhaaldelijke aanvallen, aanhoudingen en terechtstellingen van Hamas-militanten. Abu Obieda, militaire bevelhebber voor de Gazastrook namens Hamas, benadrukt dat men Fatah niet haat, maar de beslissingen die ze namen onder druk vanuit Ramallah, Tel Aviv of Washington. Israël stuurde aan op deze interne oorlog. Ze hadden alleen een andere winnaar in gedachten.

Mario Bergen, Leuven