Vrede zonder regeling water onmogelijk

Reactie : De Standaard

Als Israël vrede wil met het Palestijnse volk, dan moet het ook zijn wil tot vrede laten zien inzake de waterverdeling in het Heilig Land.
Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaaanoever gebruiken gemiddeld per inwoner per jaar 83 m³ water, Israëli’s 333 m³ water en joodse kolonisten zelfs 1.450 m³ water.
Van de Westbank Aquifer gebruikt Israël 73 % van het water, de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever 17 % en illegale joodse kolonisten 10 %.
Alhoewel 10-14 % van de Palestijns BNP gelinkt is met de landbouw, moet 90 % van de Palestijnse landbouwers het stellen met regenwater. Israël’s landbouw is amper 3 % van het BNP, maar het irrigeert meer dan 50 % van zijn land.

Israël consumeert een vaste meerderheid van het water van de Jordaan rivier ofschoon amper 3 % van de rivier loopt binnen de grenzen van voor 1967. Israël leidt een kwart van zijn totaal waterverbruik af via de Jordaan rivier, terwijl Palestijnen geen toegang krijgen door Israëlische sluitingen.
Maar Mr. Katz-Oz, de Israëlische bemiddelaar over water onderwerpen zegt “Er is geen reden voor Palestijnen om waterrechten op te eisen enkel omdat zij op het land wonen”.
Onder internationale wetgeving is het onwettig om water van de Bezette Palestijnse Gebieden te gebruiken voor de eigen burgers, en dubbel onwettig om dit te gebruiken voor illegale Israëlische nederzettingen. (Artikel 1(2) van het in 1966 gesloten Verenigde Naties Mensenrechten Convenant)
In het kader van de internationale wetgeving is Israël herstelbetalingen verschuldigd voor het voortdurend gebruik van watervoorraden alsmede het toe te schrijven verlies aan inkomens van de Palestijnse landbouw.

Israël is schuldig aan acties:
· Israël laat niet toe dat de Palestijnen waterputten boren en neemt vele putten in beslag voor eigen gebruik. Israël zet quota op het maximum verbruik door Palestijnen van bestaande putten.
· Wanneer de levering van water in de de zomermaanden laag is, sluit het Israëlische waterbedrijf Mekorot de kleppen die Palestijnse steden en dorpen bevoorraden, om zo de Israëlische levering niet te beïnvloeden. Dit betekent dat de onwettige Israëlische kolonisten hun zwembaden kunnen laten vollopen en de gazons water geven terwijl de Palestijnen die naast hen leven, onvoldoende water hebben om te drinken en te koken.
· Israël verkoopt vaak het water dat het steelt van de Westbank aan de Palestijnen aan hogere prijzen.
· Tijdens de oorlog van 1967, werden 140 Palestijnse bronnen vernield. De Palestijnen konden amper 13 bronnen boren tussen 1967 en 1996, minder dan het aantal bronnen dat opdroogde tijdens dezelfde periode doordat Israël het verdiepen of herstellen van bestaande putten weigerde.
· De Gazastrook is aangewezen op putten die alsmaar meer doordrongen worden door zout zeewater omdat Israël het grondwater overpompt. Wetenschappers van de VN vermoeden dat de Gaza geen drinkbaar water meer zal hebben over tien jaar.
· De Apartheidsmuur wordt niet enkel gebouwd om land bij Israël in te lijven, maar ook om vele bronnen te annexeren. Door de muur werden 50 putten en 200 cisternen (reservoirs) vernield of afgescheiden van hun eigenaars. Dit water werd gebruikt door meer dan 122.000 mensen. Om de Apartheidsmuur te bouwen werd 35.000 meter waterleidingen vernield. Door afsnijding van de waterbronnen verloren Palestijnse landbouwers 2.200 ton olijfolie, 50.000 ton fruit en 100.000 ton groenten in 2003.
Als men over vrede praat, moet men ook praten over een eerlijke verdeling van het water onder Palestijnen en Israëli’s.

Mario Berge, LEUVEN