De Palestijnse chaos waar Israël naar streefde

[Reactie op: Het Nieuwsblad]

Na de mislukte zomeroorlog in Libanon liep politiek en militair Israël een grote blamage op. Yasser Arafat – die amper 22 % van het historische Palestina vroeg - voldeed niet bij Israël. Evenmin de democratisch verkozen Hamasregering en deze van nationale eenheid waar onafhankelijken, Fatah en Hamas deel van uitmaken.

Wat Israël wou werd toen duidelijk: chaos. De lijst van aanslagen in Libanon is lang en vaak blijf het gissen naar daders. De Mossad heeft echter een uitstekend netwerk in Libanon. Het Libanese leger rolde in juni 2006 een terreurnetwerk van de Israëlische geheime dienst Mossad op. Twee broers Majzoub van de Islamitische Jihad werden door de Mossad gedood met een autobom op 26 mei 2006. Het terreurnetwerk gaf ook betrokkenheid toe in andere operaties: de dood door bommen van Hezbollah-activisten Ali Hassan Dib in 1999 en Ali Saleh in 2003 en in 2002 de dood van Jihad Jibril, zoon van Ahmed Jibril, de oprichter en leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina.

Het lijkt wel of duistere krachten in Libanon om beurten de diverse geloofsstrekkingen willen treffen: na de twee sji’ieten van Hezbollah wordt de christelijke minister van Industrie Pierre Gemayel gedood bij een aanslag. Even later ontploffen twee bussen in de christelijke stad Bikfaya (3 doden en 22 gewonden). In januari breken drie dagen rellen uit tussen voor- en tegenstanders van de pro-westerse regering van Siniora: er vallen drie doden en 150 gewonden. Eind april werden nog twee aanhangers van de Progressieve Socialistische Partij van druzenleider Walid Jumblatt ontvoerd en dood teruggevonden. Na de dubbele moord op twee Palestijnen van Fatah door Jund al-Sham, raakte twee leden van deze militante beweging gisteren gewond door onbekende gewapende mannen. (Dit gebeurde in het vluchtelingenkamp Ein al-Hilweh, het grootste Palestijnse vluchtelingenkamp in Libanon met 70.000 vluchtelingen.)

De toestand van chaos, verdeel en heers die men creëerde in Libanon past Israël nu ook toe in de bezette Palestijnse gebieden.

Op 20 juni 2006 vuurt Israël minstens één raket op een auto rijdend tussen Jabalya en Gaza Stad. De buitenrechterlijke executie mislukt. De raket doodt wel drie kinderen en maakt vijftien gewonden.

13 juni 2006: Israëlische straaljagers vuren kruisraketten af. Negen onschuldige Palestijnen worden gedood als de buitenrechterlijke terechtstelling op een bestelwagen mislukt.

9 juni 2006: Op het strand van Beit Lahiya worden acht burgers gedood en vallen er 32 gewonden.

Op enkele dagen vallen er dus in de bezette gebieden 20 doden en 47 gewonden. Vorige week kondigde Premier Olmert aan dat deze buitenrechterlijke terechtstellingen opnieuw worden toegepast.

Vandaag (16/05/07) voerde Israël opnieuw luchtaanvallen uit. Vier Palestijnen werden gedood bij een aanval op een Hamas-positie nabij de Egyptische grens. In het noorden van Gaza viel één dode en waren er vier gewonden. Enkele dagen geleden kreeg een 12-jarige leerling in het vluchtelingenkamp van Jenin nog een kogel in het gezicht toen ze grammatica thuis aan het studeren was. De dodelijke kogel kwam van een Israëlische sluipschutter.

Een 26-jarige Israëliër, Julian Soufir, wordt in staat van beschuldiging gesteld. Hij verklaarde aan de politie dat hij "een Arabier wou vermoorden". Maandagochtend vermoorde hij taxichauffeur Taysir Karaki, 35, van Beit Haninah ten noorden van Jerusalem. De moord had plaats op een afgelegen plek in Tel Aviv. De keel van het slachtoffer werd overgesneden enkele uren voor het lichaam werd gevonden. Yasser Karaki was vader van vier kinderen tussen zes en twaalf jaar, die hij nog eerst naar school had gebracht.

Het is duidelijk dat Israël zich niet afzijdig houdt maar het geweld stimuleert in de Palestijnse gebieden. ‘Push the botton’ zong Teapacks op het Songfestival. Israël drukte inderdaad de knop voor geweld en chaos in Palestina en Libanon in.

Mario Bergen
LEUVEN