Palestijnse ministers toegang België en Nederland ontzegd

[Reactie aan Nu.nl op "Palestijnse ministers toegang België en Nederland ontzegd"]

Met weerzin las ik het artikel op Nu.nl dat een delegatie van de Palestijnse eenheidsregering niet welkom is in Nederland en België. Eerder was al bekend dat de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen, de Palestijnse Eerste minister toegang tot het grondgebied Nederland verbood. Nu blijkt eveneens dat de Palestijnse minister voor Jeugd en Sport, Basem Naim, en diverse andere Palestijnen niet langer welkom zijn in Nederland. Voor hen is het grondgebied en luchtruim van Nederland verboden gebied. Het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit nodigde deze Palestijnen uit voor een studiedag in Rotterdam op 5 mei 2007.

De Nederlandse Immigratie- en Naturalisatiedienst, resorterende onder het Ministerie van Justitie, spande samen met de Belgische vreemdelingendienst. Met als gevolg dat de Palestijnse delegatie die in België toekwam - en alzo naar Nederland wou - eveneens op het eerste vliegtuig richting Midden-Oosten werd gezet. Het gaat hier zelfs niet meer om een afgewogen standpunt in te nemen tussen de bezettingsstaat Israël en democratisch verkozen parlements- en regeringsleden, maar om een beleid vanuit de Belgische en Nederlandse regering dat duidelijk de Israëlische kaart trekt. De claim dat Hamas Israël niet erkent, wordt klakkeloos overgenomen door het Kwartet van EU, VS, VN en Rusland. Een staat als Israël heeft echter ook verplichtingen, maar daarover zwijgt men in alle talen.

Nederland mag dan al vandaag de bevrijding van de Duitse bezetter, 62 jaar geleden, vieren, maar het zal nog lang duren voor men op de Dam een vrij Palestina kan vieren met deze politiek. Het thema van vandaag is vrijheid, grondrechten en veiligheid. Maar de verplichting voor Israël om de bevolking in bezet gebied volgens mensenrechten en humanitair recht te behandelen staat niet in de beleidsvisie van Tel Aviv. In Israël is er nog steeds algemeen aanvaarde discriminatie op basis van ras, religie en nationale afkomt. Alle burgers kunnen niet gelijkwaardig deelnemen aan het politiek en maatschappelijk leven. Het recht van bestaan is geen kunstmatig iets, maar moet geordend verlopen binnen afgebakende grenzen. Het feit dat Israël sinds de oprichting nog steeds geen grenzen wil erkennen wordt eveneens genegeerd door het Kwartet. Hamas moet Israël erkennen, maar Hamas is een politieke beweging en geen staat, dus heeft dergelijke erkenning voor Israël totaal geen juridische impact. Anderzijds moet Israël het recht op terugkeer voor Palestijnse vluchtelingen aanvaarden, evenals het feit dat de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en de Golan bezette gebieden zijn.

Vandaag is het precies tien jaar geleden dat 30.000 bomen werden gerooid voor de bouw van nieuwe nederzettingen rondom de oude stad van Jeruzalem op de Djebel Abu'l-Gneim. Ook enkele christelijke heiligdommen en pelgrimplaatsen werden toen niet ontzien. Deze ring van nederzettingen van Groot-Jeruzalem snijdt sindsdien de bezette Westelijke Jordaanoever in twee en zorgt voor het isolement van de Palestijnen in Oost-Jeruzalem. Tussen 1994-2001 liet burgemeester Olmert van Jeruzalem 150 "illegale huizen" verwoesten in bezet Jeruzalem tegenover 134 huizen van 1984 tot zijn aantreden. 3.000 identiteitskaarten werden ingetrokken van 1994 tot juli 1999 tegenover 3.001 pasjes tussen 1967-1994. Misdaad na misdaad, zo richt de Israëlische staat zich op, niet op basis van democratie of mensenrechten.

Mario Bergen, Leuven