Land voor vrede of land zonder vrede?

[Lezersbrief aan Het Nieuwsblad]

Woensdag beginnen de eigenlijke onderhandelingen tussen Palestijnen en Israëli's na de top in Annapolis. De top moet land voor vrede brengen in de regio. Maar in de zeven jaren na Oslo steeg het aantal kolonisten, Israëliërs die illegaal in bezet Palestijns gebied wonen, op de Westelijke Jordaanoever met 90 %. Israël stal voor deze kolonisatiepolitiek reeds 78 % van het historische Palestina en houdt de andere 22 % sinds 1967 bezet."Iedereen moet zoveel mogelijk heuveltoppen afnemen van de Palestijnen als hij kan" was het motto van de zionisten in Israël. Grote kolonies - allen illegaal - werden bij Israëlische steden gevoegd: Ma'ale Adumim bij Jeruzalem en Ariel bij Tel Aviv. Joodse steden worden via joodse snelwegen langs joodse landschappen verbonden met joodse kolonies met hun joodse zwembaden. Dit zonder in contact te komen met de oorspronkelijke bewoners, de Palestijnen, wiens eigendom men afnam. De joodse kolonies hebben vaak geen rioleringen en dumpen hun afvalwater op Palestijnse landbouwgrond met alle milieuschade tot gevolg.

Palestijnen gebruiken op de bezette Westelijke Jordaanoever 140 m³ water per jaar. De 500.000 kolonisten verbruiken gemiddeld 600 m³ water. De Palestijnen betalen voor vijf keer minder water vier keer meer shekels. Kolonisten recruteert men vooral met financiële voordelen. Een veel kleiner appartement in Tel Aviv is tweemaal zo duur als een grote nieuwe woning met prima uitzicht in de nederzettingen. Er zijn subsidies van de regering: gunstige voorwaarden om huizen in bezet gebied te kopen. Het is onwettig volgens de Vierde Conventie van Genève om burgers te verplaatsen naar bezet gebied.Veel kolonisten weten niet eens dat ze in bezet gebied wonen of willen het eenvoudigweg niet weten. De kolonisten in Pisgat Ze'ev weten niet dat tientallen huizen werden gesloopt van Palestijnen net om de hoek. 80 % van de kolonisten zijn economische kolonisten, maar 20 % zijn fanatieke, religieuze kolonisten. Ze hebben wapens en gebruiken geweld zoals in een moskee in Hebron in februari 1994. Negenentwintig Palestijnen werden er gedood. In Hebron wonen 450 religieuze fanatici tussen 150.000 Palestijnen met uitgaansverbod. Het leger beschermt de joodse kolonisten.

181 controleposten in en rond Hebron verhinderen vlot verkeer tussen huis en werk, markt- of familiebezoek voor de Palestijnen. Bepaalde straten zijn enkel toegankelijk voor joden. Stenen en flessen worden naar kinderen gegooid die op straat spelen. Enige misdaad: ze zijn Palestijns.

Soldaten schieten zoals in computerspelletjes. In Hebron, de stad van de aartsvaders van joden, christenen en moslims, zijn de joden de baas. Kolonisten breken de muren met de buren uit, gooien de inboedel op straat, annexeren de winkel en maken zo hun huis groter. Huizen van Palestijnen worden ook in brand gestoken onder goedkeuring van de Israëlische politie. "God heeft de Israëlis namelijk het land gegeven en de Arabieren hebben er niets verloren. Tenzij ze hun slaaf willen spelen."

Dit is Rhodesië, Zuid-Afrika. Voldongen feiten presenteren met een Apartheidsmuur die diep Palestijns gebied van de 67-grens extra annexeert bij Israël. Een grens van 315 km wordt zo 670 km lang. Palestijnen worden gescheiden van hun land. Gestopt in een kooi, Palestijns land gaat naar de kolonisten, olijfbomen worden ontworteld en Palestijnen zijn hun middelen van bestaan kwijt. 35 km irrigatiekanalen en 40 waterputten worden door de Apartheidsmuur vernield. Het economisch hart van een Palestijnse staat, Oost-Jeruzalem, wil Israël eveneens vernietigen. Dit door het te scheiden van de Westelijke Jordaanoever en vol te bouwen met illegale joodse kolonies. Zonder Jeruzalem is een leefbare staat onmogelijk voor de Palestijnen. Met het plan van de muur komen 80 % van de kolonisten en nederzettingen bij Israël. Is dit land voor vrede of land zonder vrede?

Mario Bergen, Leuven