'Getraumatiseerde' legerleiders

[Reactie op "Geen muur houdt een raket tegen " van Luc Vander Kelen, Laatste Nieuws 17/7/'06]

Luc van der kelen hanteert de Washington-consensus stelling met verve: hij vergoeilijkt de Israëlische oorlogsmisdaden. "Het moet voor de leiders van Israël zeer traumatisch zijn, dat ze met hun hele leger niet in staat zijn hun bevolking te beschermen." Zelden zulke wansmakelijke uitspraak gelezen. Terwijl het Israëlische leger massaal burgerslachtoffers maakt, vrouwen en kinderen wegmaait, opzettelijk levensnoodzakelijke infrastructuur vernietigd enz. vraagt Vander Kelen begrip voor de legerleiders die veilig vanuit hun commandokamers marsorders geven voor tanks, mobiele raketlanceerders en gevechtsvliegtuigen. Mr. vander Kelen, laat me u iets nieuws vertellen: de Israëlische legerleiding geeft nog geen ene sjekel voor het lot van haar eigen Joodse bevolking. Want na 60 jaar gewelddadige geschiedenis weten de militairen (haast iedereen die iets te zeggen heeft in Israël heeft een militaire achtergrond) heel goed dat elke militaire actie een tegenreactie uitlokt. Al is het aantal slachtoffers aan Israëlische kant gemiddeld één achtste van deze aan Palestijnse kant, er is immers geen leger dat zo driest te werk gaat als het Israëlische. Gelukkig voor hen is het leven van een Palestijn aanzienlijk minder waard, tenminste als je het gebrek aan reacties van de internationale gemeenschap bekijkt bij de meer dan 3.300 doden die sinds november 2005 werden gemaakt door het Israëlische leger. Van die doden waren er 665 minderjarigen.

Laat ons dan ook eens de andere kant bekijken:
(1) Hamas is meer dan een jaar geleden éénzijdig gestopt met het sturen van de vreselijke zelfmoordaanslagen. Het Israëlische leger is echter geen moment gestopt met Palestijnen vermoorden, de meerderheid onder hen burgers. Ze bouwden ongestoord verder aan de apartheidsmuur, bleven de illegale nederzettingen op Palestijnse grond uitbreiden, sloten massaal Palestijnen op zonder vorm van proces. Verder werden huizen platgebuldozerd, duizenden olijfbomen vernietigd, de economie werd gewurgd, belastingsinkomsten die aan de Palestijnen toebehoren werden ingehouden en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan.
(2) de Qasam rakketten die de wanhopige Palestijnen in de Gaza strook afschieten zijn amateuristische projectielen die tot nog toe één dode gemaakt hebben in Israël.
(3) De gevangengenomen Israëli zijn soldaten, geen burgers. De slachtoffers die daarbij vielen waren ook soldaten. Als daad van verzet van een bezet volk dat al 60 jaar repressie ondervindt was dat een legitieme actie en als dusdanig door het internationaal recht erkent. De Israëli's hebben een duidelijk patroon met hun gewelddadige acties: het treffen van de burgerbevolking door willekeurige moordaanslagen, intimidatie en vernedering en vernietiging van Palestijnsen eigendommen. Zelfs nu in Libanon blijkt dat het Israëlische leger doelbewust burgerdoelwitten bombardeert, en niet de hezbollah stellingen zelf. Slachtoffers zijn niet alleen Palestijnen in de vluchtelingenkampen in het zuiden maar ook gewone Libanezen die helemaal niets met de zaak te maken hebben. Weet u waarom, mr. Vander Kelen? U mag het antwoord zelf bedenken.

Inderdaad, geen muur houdt een raket tegen, dat is één van de weinige enige zinnige phrases in dit onzinnige artikel. Wat wel raketten tegen houdt dat zijn onderhandelingen. En dan bedoel ik gesprekken waarin alle partijen met respect behandeld worden. En vooral gesprekken waarin rechtvaardigheid terug een belangrijke rol krijgt toebedeeld. Want het gebrek aan rechtvaardigheid in Israël-Palestina is de voedingsbodem voor ontzettend veel ellende.

Staan de legers van het midden oosten hierop te wachten, zoals Vander Kelen lijkt te suggereren met zijn verwijzing naar de start van de eerste wereldoorlog? Neen, zij hebben niets te winnen bij een conflict dat ze bij voorbaat verliezen. Het enige leger dat hier wint, dat altijd wint, is het Israëlische. Tenminste zolang Uncle Sam ze het hand boven het hoofd houd, politiek en financieel (een slordige 90 biljoen dollar per jaar). Of het Joodse volk er ook bij wint is een geheel andere vraag.

Koen Stuyck