Thomas L. Friedman verzwijgt verantwoordelijkheid van Israël en de VS

[reactie op het artikel "de democratie ontvoerd" verschenen in De Morgen van 15/7/2006, p. 16.]

De Morgen (15.7.2006/p.16) heeft nogmaals het oude paard Thomas L. Friedman, columnist bij de pro-Israëlische NewYork Times, van stal gehaald. Friedman beheerst als geen ander de kunst om in het huidig Midden-Oostenconflict de verantwoordelijkheid van Israël te verzwijgen door de aandacht af te leiden op de islamisering die hij als de boosdoener aanduidt. Volgens hem gaat dit conflict "niet over Palestijnse gevangenen," maar over "de verdere radicalisering van de arabische wereld."

Mijn inziens hebben de Israëlische bombardementen en de ontvoering van een derde van de Palestijnse regering door Israël evenveel bijgedragen tot deze radicalisering. Volgens Friedman kwamen in Palestina, Libanon en Irak "overheden tot stand die alleen op papier soeverein zijn." Had hij soms iets anders verwacht van gebieden zoals Palstina en Zuid-Libanon die door Israël bezet worden of van een land zoals Irak waar Britse en Amerikaanse soldaten massaal aanwezig zijn? Denkt hij werkelijk dat de politieke regimes zoals Saoudi Arabië en Koeweit, de aardoliebondgenoten van Amerika, echte democratieën (kunnen) zijn?

Hij haalt er de Israëlische analyst Yaron Erzahi bij, die tot het besluit komt dat de Palestijnen voor de mensen van Hamas hebben gekozen "omdat zij een tegengewicht vormen voor de corruptie van de oude seculiere politieke partijen." Het zijn nu juist de Israëlische bewindvoerders en de Israëlische media die constant hamerden op de corruptie van de Fatahleiders om dit als alibi in te roepen voor de weigering van onderhandelingen met de Palestijnen en met hun president Abbas (hoofd van de Fatahpartij). Is het dan zo verwonderlijk dat de Palestijnen massaal voor Hamas hebben gestemd?

Hij schrijft ook over "de door Iran gesteunde islamitische en sjiïtische partij Hezbollah," maar zegt niets over de politieke, financiële en militaire steun van de Amerikanen aan Israël. Islamitische partijen handhaven hun eigen milities, voegt hij eraan toe. Maar de christelijke partijen in Libanon doen precies hetzelfde. Volgens Friedman weigeren Islamitische partijen te beletten dat een partij in een kabinet een heel land in een oorlog kan betrekken. Hoeveel partijen in de Israëlische regering weigeren dat het leger burgerdoelwitten in Gaza en Libanon bombardeert?

Het wordt pas nu duidelijk waarom Israël het Internationaal gerechtshof van Den haag nog steeds niet heeft erkend. Als ik dit artikel van Friedman lees, krijg ik de indruk dat hij de westerse publieke opinie wil voorbereiden en doen geloven dat het eventueel bombarderen van Syrië en Iran essentieel is voor de democratie.

Werner De Bus