maandag, november 13, 2006
Het oorlogsdiscours van Efraim Inbar
[Reactie op interview in De Standaard van 13 november]
Zelden een zo onkritisch interview gelezen als dat met Efraim Inbar in DeStandaard van 13 november. De vragen waren eenzijdig en de antwoorden nog veel meer. Meer dan de helft van het interview handelt over de dreiging die uitgaat van nucleaire wapens in Iran. Geen enkele keer zegt de journalist of de geïnterviewde iets over de dreiging die uitgaat van het Israëlische nucleaire arsenaal van naar schatting 200 atoomwapens.
Nochtans vormt dit arsenaal, waarop geen enkele internationale controle bestaat, een ultiem argument voor andere landen in de regio om zelf ook massavernietigingswapens te ontwikkelen. Inbar krijgt verder meer dan een bladzijde lang ruimte om zijn oorlogsdiscours te uiten zonder dat de vraagsteller daar ook maar één kritische vraag bij plaatst, meer nog, hij gaat er gemakkelijk in mee. Op Inbars pleidooi voor militair ingrijpen in Iran wordt de bal niet teruggespeeld. Alsof de daaraan verbonden destabiliserende risico’s zoals we die zien in Irak, in de Palestijnse gebieden en Libanon niet bestaan.
In het niet ondertekend artikel bouwt de journalist(e) zijn/haar vragen op vanuit de slachtofferrol van Israël. Het is Syrië dat dreigt, niet Israël dat de Syrische Golanhoogte bezet en waarrond onder meer een vredesregeling stokt. Hezbollah bedreigt Israël, zo suggereert de journalist(e), terwijl het Libanon toch wel is dat een militaire invasie onderging nadat het eerst in puin was geschoten? In Libanon is de dreiging trouwens reëel en vallen er nog altijd slachtoffers als gevolg van de clustermunitie die de Israëlische luchtmacht er heeft gedropt. Geen kritische noot ook op de stelling dat er geen onderhandelingspartner is aan Palestijnse kant. Het is nochtans Israël dat een annexatiepolitiek voert, kolonies blijft bijbouwen, een illegale muur neerpoot en de Gaza-strook tot een moorddadige gevangenis heeft getransformeerd.
De meest cynische uitspraak is toch wel die waar Inbar beweert dat “we succesvol zijn tegen de Palestijnen.” En dat terwijl er in de Gaza sinds juni meer dan 600 doden zijn gevallen. Als dat een graadmeter is voor succes….
Ludo De Brabander, stafmedewerker vzw Vrede
Zelden een zo onkritisch interview gelezen als dat met Efraim Inbar in DeStandaard van 13 november. De vragen waren eenzijdig en de antwoorden nog veel meer. Meer dan de helft van het interview handelt over de dreiging die uitgaat van nucleaire wapens in Iran. Geen enkele keer zegt de journalist of de geïnterviewde iets over de dreiging die uitgaat van het Israëlische nucleaire arsenaal van naar schatting 200 atoomwapens.
Nochtans vormt dit arsenaal, waarop geen enkele internationale controle bestaat, een ultiem argument voor andere landen in de regio om zelf ook massavernietigingswapens te ontwikkelen. Inbar krijgt verder meer dan een bladzijde lang ruimte om zijn oorlogsdiscours te uiten zonder dat de vraagsteller daar ook maar één kritische vraag bij plaatst, meer nog, hij gaat er gemakkelijk in mee. Op Inbars pleidooi voor militair ingrijpen in Iran wordt de bal niet teruggespeeld. Alsof de daaraan verbonden destabiliserende risico’s zoals we die zien in Irak, in de Palestijnse gebieden en Libanon niet bestaan.
In het niet ondertekend artikel bouwt de journalist(e) zijn/haar vragen op vanuit de slachtofferrol van Israël. Het is Syrië dat dreigt, niet Israël dat de Syrische Golanhoogte bezet en waarrond onder meer een vredesregeling stokt. Hezbollah bedreigt Israël, zo suggereert de journalist(e), terwijl het Libanon toch wel is dat een militaire invasie onderging nadat het eerst in puin was geschoten? In Libanon is de dreiging trouwens reëel en vallen er nog altijd slachtoffers als gevolg van de clustermunitie die de Israëlische luchtmacht er heeft gedropt. Geen kritische noot ook op de stelling dat er geen onderhandelingspartner is aan Palestijnse kant. Het is nochtans Israël dat een annexatiepolitiek voert, kolonies blijft bijbouwen, een illegale muur neerpoot en de Gaza-strook tot een moorddadige gevangenis heeft getransformeerd.
De meest cynische uitspraak is toch wel die waar Inbar beweert dat “we succesvol zijn tegen de Palestijnen.” En dat terwijl er in de Gaza sinds juni meer dan 600 doden zijn gevallen. Als dat een graadmeter is voor succes….
Ludo De Brabander, stafmedewerker vzw Vrede
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten