Washington steunt Israël bij aanvallen

[Reactie op het artikel "Washington vreest Israëlische aanval op Iraanse nucleaire installaties" in De Morgen van 09/11/2007]

Men spreekt altijd over eenzijdige optredens van Israël tegen Irak in 1981 en Syrië in 2007. Dit is niet correct. Vooreerst vergeet men te vermelden wie Israël van wapens voorziet. Nederland tekent deze maand een overeenkomst met Tel Aviv om hen een ouder luchtverdedigingssysteem te verkopen voor het onderhoud van eigen wapensystemen. Washington levert eerstdaags duizenden raketten en bunkermunitie. Israël test momenteel ook automatische schietrobotten die zonder schroom op Palestijnen schieten die te dicht bij de afluitingsmuur van de Gazastrook komen.

Terwijl één op vier Israëli's en 35 procent van de kinderen in armoede leven volgens het Israëlisch Nationaal Verzekeringsinstituut, kan men miljarden ophoesten voor oorlogswapens. Deze bewapening aan een land dat lak heeft aan VN-resoluties gaat al decennia door. Volgens de Koeweitse krant al-Jarida verschafte het Turkse leger - dat pro-Israël is - precieze inlichtingen over doelen voorafgaande de Israëlische aanval op Syrië. Naast het Turkse leger, gaf ook het Witte Huis toestemming voor de Israëlische operatie, die werd voorafgegaan door het uitschakelen van electronische communicatie in Syrië en Libanon.

In januari 2007 nodigde Israël veertig Amerikaanse opiniemakers uit. Gedurende een week kregen ze les van militairen, politici, generaals en academici. Die leerden hen hoe de Amerikanen te overtuigen dat actie nodig is tegen "het nucleaire gevaar van Iran." Intussen zijn zes op tien Amerikanen gewonnen voor een oorlog tegen Iran.

Amerikaanse neo-conseratieven zoals Andrew Semmel en John Bolton brachten de pers de kwakkel dat Syrië op nucleair wapenvlak samenwerkt met Noord-Korea. Dezelfde personen hadden het eerder over de nooit gevonden massavernietigingswapens en mobiele chemische labo's van Irak. De voltallige Amerikaanse- en Britse pers nam eenzijdig het bericht over de Syrisch-Noord-Koreaanse samenwerking over zonder deze informatie te controleren of te kunnen staven.

Met de tactiek van voortdurende beschuldigingen aan het adres van Hamas, Hezbollah, Iran en Syrië willen Israël en neo-conservatieven dit "kwartet van het kwade" in elkaars armen duwen en nadien aanpakken. Het militair hulppakket van 30 miljard dollar van Amerika aan Israël toont aan dat Israël niet eenzijdig optreedt tegen Syrië, maar dat er een Amerikaanse strategie achter steekt. Men wil een Nieuw-Midden-Oosten creëren voor het einde van Bush's ambtstermijn. Een regio van chaos, waar Israël oppermachtig is en men controle heeft over water en olie. Men geeft 20 miljard dollar militaire steun aan de Golfstaten en 13 miljard aan Egypte. De Saudi's mogen dan weer voor 9 miljard dollar 72 Eurofighter Tyfoons kopen van BAE Systems. Men verdeeld zo de Arabische wereld.

Democratisch presidentskandidaat Clinton steunt de Israëlische aanval op Syrië, evenals haar stem in de Senaat om de Iraanse Revolutionaire Gardisten als een buitenlandse terroristische organisatie te beschouwen. Een voorwendsel voor Bush om straks een oorlog te starten tegen Iran, waarvoor hij geen toestemming meer nodig heeft van het parlement of de Democraten nadat deze plat op hun buik gingen liggen en zich schaarden achter de oorlogstrom tegen Iran. Reeds in februari 2005 beloofde Bush dat hij Israël zou steunen bij een aanval op Iran.

Mario Bergen, Leuven