De joodse lobby

[Reactie op het artikel "De Verenigde Staten van Israël" in De Standaard van 7 september 2007]

Het belang van de joodse lobby kan niet worden overschat. Op 26 januari 1998 schreven 18 Amerikaanse neo-conservatieven een brief aan toenmalig President Clinton waarin ze hem opriepen om Saddam Hussein af te zetten. Elliott Abrams, John Bolton, Richard Perle, Donald Rumsfeld en Paul Wolfowitz vroegen toen al politieke en militaire middelen te gebruiken tegen de dreiging uitgaand van -nooit gevonden - Iraakse massavernietiginswapens.

In 1997 werd de joodse denktank PNAC opgericht door deze mannen. Het Project voor een Nieuwe Amerikaanse Eeuw kreeg veel bijval bij joodse neo-conservatieven en politiek Israël. Zij bepaalden mee het Amerikaans beleid. Denken we maar aan de vraag om Slobodan Milosevic omver te werpen en de sancties tegen Syrië.

In 2000 behandelt men in hun belangrijkste document Rebuilding America's Defenses zelfs een nieuw Pearl Harbor en hoe men de olie kan controleren in de Arabische Golf. Op 20 september 2001 vraagt PNAC om Hezbollah aan te vallen. Op 23 januari 2003 schooit men om het militaire budget te verhogen en op 3 april 2002 smeekt men sterke steun voor Israël tegen het Palestijnse verzet, dat men als "terreur" aanziet. Nadien beschouwt Washington Arafat, op vraag van PNAC, als een terrorist waarmee onderhandelen onmogelijk is.

Deze zionistische lobby tekent het Nieuwe Midden-Oosten uit. Israël doet er telkens alles aan om zijn stem te laten horen. Toen de stem van de Holocaust nauwelijks werd gehoord verschenen samen met het Eichmann-proces in 1961 ook de 'Stalags.' Dit waren sadistische, pornografische kleine boekjes die kinderen van jongsafaan in Israël moesten hersenspoelen om de Holocaust zo gruwelijk mogelijk voor te stellen. Heden gebruikt men andere kanalen zoals lobbygroepen en bevriende media om de anderen (Arabieren, moslims, sji'ieten, ...) zo negatief mogelijk voor te stellen, zodat men deze gaat haten bij alleen hun naam te horen.

Mario Bergen, Leuven