Israël's nucleaire capaciteiten en bedreiging

[Reactie op "IAEA veroordeelt Israël" in Het Belang van Limburg online van 20/09/2007]

De oorspronkelijke naam van de IAEA-resolutie heette "Israël's nucleaire capaciteiten en bedreiging." Maar op vraag van de Israëlische vertegenwoordiger bij het agentschap werd dit vervangen door "Toepassing van IAEA beschermingen in het Midden-Oosten." Het non-proliferatieverdrag, dat een snelle vermeerdering van kernwapens moet tegengaan, stelt een aantal aanbevelingen aan de kernstaten (China, Rusland, Frankrijk, V.S. en V.K.), maar kan geen inspecties opleggen aan deze landen. Ook landen als India, Pakistan en Israël, die dit verdrag niet ondertekenden hebben nauwelijks verplichtingen tegenover de IAEA.

Iran tekende dit verdrag wel, en krijgt nu de wind van voren. Wie geen verdragen ondertekend zoals Israël mag in het geheim doen wat het wil, maar een land als Iran dat kernsplijting via stoom, turbines en generatoren wil omzetten in elektriciteit is de grote boeman. Niet Israël dat een kernmacht is ter land, ter zee en in de lucht. Niet Israël dat mini-kernbommen gebruikte in de oorlog tegen Libanon, waarbij straling vrijkwam.

IAEA-inspecteurs moeten van Israël elke steen in Iran omdraaien om te kijken of er geen nucleaire installatie onder ligt verborgen. Anderzijds ontkent noch geeft Israël officiëel toe kernwapens te bezitten. Maar onhullingen van Vanunu en anderen laten daarover geen twijfel bestaan. Als de IAEA elke zes jaar langskomt in Israël, dan is het de IAEA-directeur om te informeren of er nog voldoende briefpapier is en verdwijnt dan weer na het theekransje met de premier. Vooral de omschakeling van de Iraanse olie- en gasmarkt van de dollar naar de euro zitten de V.S. en Israël dwars.

Israël kreeg van Noorwegen 21 ton zwaar water waarmee het kernbommen kan maken. 10,5 ton werd teruggegeven, maar het is maar de vraag of dit het Noors zwaar water betrof. Wisconsin Project gaat er van uit dat Israël nog altijd 18,5 ton Noors en 3,3 van de 3,9 ton Amerikaans zwaar water bezit die werden geleverd tussen 1959 en 1963. Israël heeft tussen de 200 en 500 kernkoppen. Het gaat om de meest gesofistikeerde tuigen ter wereld, speciaal ontworpen voor een oorlog in het Midden-Oosten. Meestal gaat het om neutronenbommen die zorgen voor een zo grootst mogelijke spreiding van dodelijke gamma straling. Ballistieke raketten en bommenwerpers van Israël kunnen eveneens Moscou aanvallen indien nodig.

Israël en de V.S. oefenen in Israël samen tegen mogelijke aanvallen door ballistieke raketten. Sinds een overeenkomst uit 1988 zijn er tussen Israël en de V.S. periodieke raadplegingen op politiek en militair vlak op diverse niveaus. Er is een gemeenschappelijke planning, oefening en logistiek sinds dit akkoord tussen Ronald Reagan en Yitzhak Shamir.

Mario Bergen, Leuven