Waarom moet Palestijnse regering Israël erkennen (2)

Beste Robert,

In je commentaar op de reactie van Ine pieters zeg je dat een erkenning van de staat Israël goed zou zijn voor de Palestijnen. Je poneert de voluntaristische stelling dat "vrede en wederzijdse erkenning hand in hand gaan," een "logica" waaraan volgens jou "de Palestijnse leiders al jaren ontsnappen." Laat ons het waarheidsgehalte van die stelling eens goed analyseren. Ten eerste wil Israël de Palestijnse staat niet erkennen. Het ontneemt al jaren alle mogelijkheden aan de Palestijnse autoriteit om een beleid te voeren: Israël houdt systematisch geïnde belastingen achter die eigendom zijn van de Palestijnse bevolking. Israël blokkeert grensovergangen en belemmert de bewegingsvrijheid van mensen en goederen op alle mogelijke manieren. Meer nog: Israël steelt voortdurend grond en grondstoffen, waaronder de cruciale drinkwatervoorraden. Met zijn koloniale bezettingspolitiek overtreedt het land al 40 jaar alle internationale rechtsregels. Waarom moeten de Palestijnen in Gods naam dan eerst Israël erkennen? Ten tweede heeft het verleden uitgewezen dat de logica waarover je spreekt helemaal niet bestaat. In het verleden heeft Israël zich nooit aan enige afspraak gehouden en is voorturend doorgegaan met het creëren van nieuwe voldongen feiten, zo werd er tijdens wapenbestanden of officiële 'vredesbesprekingen' onderverdroten verder gebouwd aan de illegale kolonies en aan de apartheidsmuur. Er is dus geen vertrouwen aan de kant van het Palestijnse volk want Israël heeft zich keer op keer niet gehouden aan de afspraken. De eerste stap moet dus komen van de agressor uit Tel Aviv dus.

Volgens jou heeft Israel geen apartheidspolitiek en heeft het land een democratische grondslag die uniek is in het Midden Oosten. Vertel me dan eens waarom het land zich de 'joodse staat' noemt? De wetgeving bulkt van dicriminerende regels voor iedereen die niet jood is. Inwijkelingen uit de joodse diaspora uit pakweg Nieuwzeeland die voorheen niets met het land te maken hadden hebben meer rechten dan Palestijnse families die er al generaties wonen. Uitspraken zoals die van Minister Avigdor Lieberman zijn geen uitzondering in de Israëlische politiek. De extreem-rechtse politicus wilde bussen inleggen om "Palestijnse Israëli's in de Jordaan te dumpen." Niet erg democratisch. Maar wel perfect in overeenstemming met het Zionisme, de fascistische ideologie waarop het staatsbestel vanaf het prille begin is gebaseerd. Overigens zijn de grenzen van Israël nog steeds niet bepaald omdat men nog steeds bezig is van die op te schuiven richting Jordaan.

Gezien de wurggreep van Israël op de Palestijnen is het niet verwonderlijk dat er institutionele wanorde en verdeeldheid heerst onder de Palestijnse leiding. Ondanks die omstandigheden slaagden ze er toch in om democratische verkiezingen te houden vorig jaar. Een niet geringe prestatie. Nochtans is de reactie van Israël en de internationale gemeenschap nog steeds beschamend en het beste bewijs dat men gewoon geen democratisch bestel wil voor het Palestijnse volk.