[Lezersbrief aan Het Laatste Nieuws]
Een officieel Palestijns statistisch rapport (2001-2005) maakt duidelijk wie de slachtoffers zijn van de bezetting van Palestina. 71.470 Palestijnse huizen werden de voorbije jaren vernield door het Israëlische leger in de bezette Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Het Palestijns Nationaal Informatie Centrum telde ook 645 gebouwen die behoren aan de publieke sector of veiligheidsfaciliteiten die eveneens werden vernield. 12 scholen en universiteiten werden gesloten op bevel van de Israëlische bezettingsmacht.
De lessen werden door daden van agressie opgeschort in 1.125 scholen. 316 gebouwen behorende tot het Ministerie van Onderwijs werden getroffen door Israëlische bombardementen. Gedurende vijf jaar van bezetting vielen er 844 doden onder scholieren en onderwijzend personeel en 4.809 gewonden door Israëlisch geschut. 76.867 dunums land van de Palestijnen werd met de grond gelijk gemaakt. 1.355.290 bomen werden vernield, samen met 770 landbouwopslagplaatsen en 756 hokken voor de behuizing van vee.
Waarom horen we Gaia nooit over de 14.749 gedode schapen en geiten, 12.132 gedode koeien en 15.265 vernielde bijennesten? 403 putten en 207 landbouwershuizen moesten het eveneens ontgelden. 16.195 boeren werd schade berokkent door het bezettingsleger. 16 boomgaarden en 16 tractoren overleefden een doortocht van het IDF evenmin.
In de periode maart 2002 tot eind 2005 ging 234.866 dunums landbouwland verloren aan de bouw van een Apartheidsmuur. Het Palestijnse ministerie van Economie maakte ook melding van grote schade aan 417 fabrieken.Het wordt tijd dat onze regering alle economische activiteiten opschort met Israël zolang dit land deze aangerichte schade niet vergoed en de VN-resoluties waarbij Israël ter sprake kwam niet uitoefent.
Mario Bergen, Leuven
woensdag, januari 31, 2007
Niet Iran maar mega-aardbeving kan Israël wegvegen
[Lezersbrief aan De Morgen]
Op 25 januari 2007 hield de Universiteit van Hebron een conferentie over de gevolgen die het land staat te wachten bij een mega-aardbeving. Israëlische politici vertonen namelijk een enorme onwil om dit probleem onder ogen te zien of aan te pakken. Maar ook op milieuvlak scoort Tel Aviv slecht. "De Israëlische autoriteiten begroeven tachtig ton nucleair afval op 300 meter van de stad Nablus op de (bezette) Westelijke Jordaanoever", zei Dr. Zuhny Al-Waheedy, Palestijns minister van Volksgezondheid in een verklaring aan het dagblad Al-Sharq Al-Awsat op 16 mei 2005. Meer transport van kernafval is voorzien voor de dichtbevolkte Palestijnse centra van Nablus, Hebron en Gaza. Dit is een gevaar voor mens en omgeving door de radioactieve vervuiling van het grondwater.
In de Negev vertoont de 40-jaar oude reactor van Dimona dan weer grote schade volgens het tijdschrift Jenes Intelligence Review dat zich baseert op Franse en Russische satellietfoto's. De Palestijnse gebieden krijgen nu al te maken met straling en meer kankergevallen. Een kernreactor met barsten is een ernstig gevaar in het onstabiele Midden-Oosten. Niet alleen is er politieke onstabiliteit in het Midden-Oosten, maar ook komen aardbevingen er regelmatig voor. Op 22 november 1995 trof een aardbeving van kracht 7,2 de Golf van Aqaba en zorgde voor schade in Jordanië, Egypte, Israël en Saudi-Arabië. De schok was nog 700 km ver te voelen. Naschokken boven kracht 5 werden tot een jaar nadien opgemeten. Op 11 februari 2004 ontstond er van Cairo tot Amman paniek na een beving van 5,1. De Chime-Chouf aardbeving van 16 maart 1956 zorgde voor 136 doden en 200 gewonden. 6.000 huizen werden vernield en 17.000 huizen werden beschadigd.
Op 40 kilometer van stad Jeruzalem bevindt zich de Jordaanvallei, waar de laatste grote beving (categorie zeven of hoger) zich voordeed in 1033. Men verwacht dat elke 1.000 jaar zulke mega-aardbeving het Heilige Land zal opschrikken. De voorbije eeuwen heeft de spanning zich op de Arabisch-Afrikaanse platen enorm opgehoopt. Volgens Meli Polishook-Bloch van het Knesset Science and Technology Committee is 100 % zekerheid dat zulke mega-aardbeving zich binnen de veertig jaar voordoet in Israël. Voornamelijk gasleidingen en chemische fabrieken in de baai van Haifa en Carmel en de kerncentrale zijn tikkende bommen, die volgens de geograaf niet voorbereid zijn op zulke beving. Een beving van 7,0 in Beit Shean, laat gebouwen in Tel Aviv en Haifa neerploffen. De 300 doden die in 1927 bij een aardbeving vielen in Jericho vallen daarbij in het niets. De stedelijke centra zouden wel eens een pak minder bestand kunnen zijn dan Islamabad in oktober 2005.
De Israëlische regering verkiest evenwel om miljarden te investeren in het bezettingsleger dan in bijkomend geografisch onderzoek of voorbereidingen op de grote beving. Voor geluidsbombardementen boven Palestijns gebied met F-16 Falcon Fighters die 20 miljoen euro per stuk kosten en voor een zomeroorlogje in Libanon dat volgens de Israëlische media 4,4 miljard euro heeft gekost is er wel geld. Ook was een investering mogelijk van 31.765.000 euro ter beveiliging van het drukke verkeer tussen Jeruzalem en het Etzion-nederzettingenblok. Daarvoor heeft Israël in de nabijheid van Bethlehem de langste en duurste tunnel in het land gegraven.
Enkele jaren geleden schreef JTA "Twee joden gedood bij Turkse aardbeving". Tussen de 10.000 Turkse doden zaten twee joodse doden en het leek wel of de beving naar hen op zoek was gegaan. Het hele artikel handelde over de twee joden. Mochten er geen joodse slachtoffers zijn gevallen kon men nog altijd "Israël ontsnapt aan grote aardbeving" schrijven.
De "Grote Beving" kan over vijf minuten plaatsvinden of over 40 jaar. Diezelfde onzekerheid treft de regering-Olmert die moet getuigen voor de Commissie-Winograd over de oorlog in Libanon. Ook daar kunnen enkele bijkomende koppen rollen als de schaal van Winograd te ver uitslaat.
Mario Bergen, Leuven
Op 25 januari 2007 hield de Universiteit van Hebron een conferentie over de gevolgen die het land staat te wachten bij een mega-aardbeving. Israëlische politici vertonen namelijk een enorme onwil om dit probleem onder ogen te zien of aan te pakken. Maar ook op milieuvlak scoort Tel Aviv slecht. "De Israëlische autoriteiten begroeven tachtig ton nucleair afval op 300 meter van de stad Nablus op de (bezette) Westelijke Jordaanoever", zei Dr. Zuhny Al-Waheedy, Palestijns minister van Volksgezondheid in een verklaring aan het dagblad Al-Sharq Al-Awsat op 16 mei 2005. Meer transport van kernafval is voorzien voor de dichtbevolkte Palestijnse centra van Nablus, Hebron en Gaza. Dit is een gevaar voor mens en omgeving door de radioactieve vervuiling van het grondwater.
In de Negev vertoont de 40-jaar oude reactor van Dimona dan weer grote schade volgens het tijdschrift Jenes Intelligence Review dat zich baseert op Franse en Russische satellietfoto's. De Palestijnse gebieden krijgen nu al te maken met straling en meer kankergevallen. Een kernreactor met barsten is een ernstig gevaar in het onstabiele Midden-Oosten. Niet alleen is er politieke onstabiliteit in het Midden-Oosten, maar ook komen aardbevingen er regelmatig voor. Op 22 november 1995 trof een aardbeving van kracht 7,2 de Golf van Aqaba en zorgde voor schade in Jordanië, Egypte, Israël en Saudi-Arabië. De schok was nog 700 km ver te voelen. Naschokken boven kracht 5 werden tot een jaar nadien opgemeten. Op 11 februari 2004 ontstond er van Cairo tot Amman paniek na een beving van 5,1. De Chime-Chouf aardbeving van 16 maart 1956 zorgde voor 136 doden en 200 gewonden. 6.000 huizen werden vernield en 17.000 huizen werden beschadigd.
Op 40 kilometer van stad Jeruzalem bevindt zich de Jordaanvallei, waar de laatste grote beving (categorie zeven of hoger) zich voordeed in 1033. Men verwacht dat elke 1.000 jaar zulke mega-aardbeving het Heilige Land zal opschrikken. De voorbije eeuwen heeft de spanning zich op de Arabisch-Afrikaanse platen enorm opgehoopt. Volgens Meli Polishook-Bloch van het Knesset Science and Technology Committee is 100 % zekerheid dat zulke mega-aardbeving zich binnen de veertig jaar voordoet in Israël. Voornamelijk gasleidingen en chemische fabrieken in de baai van Haifa en Carmel en de kerncentrale zijn tikkende bommen, die volgens de geograaf niet voorbereid zijn op zulke beving. Een beving van 7,0 in Beit Shean, laat gebouwen in Tel Aviv en Haifa neerploffen. De 300 doden die in 1927 bij een aardbeving vielen in Jericho vallen daarbij in het niets. De stedelijke centra zouden wel eens een pak minder bestand kunnen zijn dan Islamabad in oktober 2005.
De Israëlische regering verkiest evenwel om miljarden te investeren in het bezettingsleger dan in bijkomend geografisch onderzoek of voorbereidingen op de grote beving. Voor geluidsbombardementen boven Palestijns gebied met F-16 Falcon Fighters die 20 miljoen euro per stuk kosten en voor een zomeroorlogje in Libanon dat volgens de Israëlische media 4,4 miljard euro heeft gekost is er wel geld. Ook was een investering mogelijk van 31.765.000 euro ter beveiliging van het drukke verkeer tussen Jeruzalem en het Etzion-nederzettingenblok. Daarvoor heeft Israël in de nabijheid van Bethlehem de langste en duurste tunnel in het land gegraven.
Enkele jaren geleden schreef JTA "Twee joden gedood bij Turkse aardbeving". Tussen de 10.000 Turkse doden zaten twee joodse doden en het leek wel of de beving naar hen op zoek was gegaan. Het hele artikel handelde over de twee joden. Mochten er geen joodse slachtoffers zijn gevallen kon men nog altijd "Israël ontsnapt aan grote aardbeving" schrijven.
De "Grote Beving" kan over vijf minuten plaatsvinden of over 40 jaar. Diezelfde onzekerheid treft de regering-Olmert die moet getuigen voor de Commissie-Winograd over de oorlog in Libanon. Ook daar kunnen enkele bijkomende koppen rollen als de schaal van Winograd te ver uitslaat.
Mario Bergen, Leuven
maandag, januari 29, 2007
Het terreurbeleid van Israël en de VS is 'angstmanagement'
[Lezersbrief aan De Standaard n.a.v. artikel "de vijand is onder ons]
Het terreurbeleid dat de Israëlische staat op de Palestijnen uitoefent onder de noemer "anti-terreur-operaties" is eigenlijk angstmanagement. Na het verdwijnen van het communisme kwam het kapitalisme, maar het oude vijandbeeld verdampte. George W. Bush en gelijkgezinden vonden een nieuwe vijand in de vorm van Arabieren en moslims.
Onder de noemer "anti-terreur-operaties" verkoopt de Russische president Poetin zijn oorlog tegen de Tsjetsjenen en Olmert die tegen Palestijnen. Men boezemt de bevolking angst in en gebruikt bovenwettelijke middelen tegen die kunstmatige angst. De vroegere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger zei op 19 november 2006 dat militaire winst in Irak niet meer mogelijk is. Sinds een jaar is Kissinger één van de top-adviseurs van Bush. Destijds verkocht hij beleidspropaganda. De media geloofde inderdaad dat Nixon met het bombarderen van Hanoi zodanig de Noord-Vietnamezen ontmoedigd had dat het de Amerikanen werd toegestaan om een diplomatieke overwinning met de communisten te bereiken. Het was een wansmakelijke leugen.Anno 2007 zal Kissinger via buikspreekpop Bush het volk verkopen dat verregaande anti-terreuroperaties - "license to kill" aldus CNN - de Amerikanen aan een overwinning hebben geholpen in Irak. Ongeacht hoeveel Amerikaanse lijkzakken nog besteld moeten worden en ongeacht de hoge tol aan burgerslachtoffers die nog te verwachten is.
Israël past de Kissinger-strategie al sinds 1948 toe. Eerste minister na eerste minister start anti-terreur-operaties tegen Palestijnen die "noodzakelijk zijn om het Israëlische volk te beschermen." Enkel zo kan men later - zoals Bush straks in Irak - de overwinning uitroepen. Eerst met harde hand de "terroristen" opkuisen en daarna zegevieren.
Het probleem in Vietnam, Irak of Israël is hetzelfde. Men weet dat men de oorlog niet kan winnen. De bezettingsoorlog die Israël uitoefent in de Palestijnse gebieden kost voornamelijk burgers de dood of verminkt ze levenslang. En toch verkoopt men keer op keer dit als operaties tegen terroristen. Terwijl men het terrein van een ander land en volk zelf betreden heeft en gewapenderhand daar de macht heeft ingenomen. In dat geval is het goed verstaanbaar dat het volk in opstand komt tegen de bezettingsmacht.
"Israël is een racistische staat die oorlogsmisdaden begaat en neemt zijn toevlucht tot terrorisme dat erger is dan aangewend door de Palestijnen." Deze uitspraak kwam van voormalig Israëlisch minister van Onderwijs, Shulamit Aloni. Zij benadrukte dat de Israëlische leiders het volk willen doen geloven dat het de Palestijnen zijn die hen in zee willen gooien, maar dat het eigenlijk de Israëli's zijn die misdaden tegen de menselijkheid begaan en daarvoor terecht moeten staan. De Israëlische politica zei nog in hetzelfde vraaggesprek met Kul-al-Arab: "Ik kan u Mussolini's boeken over fascisme tonen. Als u hen leest zult u de onmiskenbare conclusie nemen dat de ministers in de huidige Israëlische overheid dezelfde weg opgaan. Israël verschilt in niets met racisten uit Zuid-Afrika zolang het zich voordoet als een joodse staat in plaats van een staat voor al haar inwoners."
Mario Bergen, Leuven
Het terreurbeleid dat de Israëlische staat op de Palestijnen uitoefent onder de noemer "anti-terreur-operaties" is eigenlijk angstmanagement. Na het verdwijnen van het communisme kwam het kapitalisme, maar het oude vijandbeeld verdampte. George W. Bush en gelijkgezinden vonden een nieuwe vijand in de vorm van Arabieren en moslims.
Onder de noemer "anti-terreur-operaties" verkoopt de Russische president Poetin zijn oorlog tegen de Tsjetsjenen en Olmert die tegen Palestijnen. Men boezemt de bevolking angst in en gebruikt bovenwettelijke middelen tegen die kunstmatige angst. De vroegere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger zei op 19 november 2006 dat militaire winst in Irak niet meer mogelijk is. Sinds een jaar is Kissinger één van de top-adviseurs van Bush. Destijds verkocht hij beleidspropaganda. De media geloofde inderdaad dat Nixon met het bombarderen van Hanoi zodanig de Noord-Vietnamezen ontmoedigd had dat het de Amerikanen werd toegestaan om een diplomatieke overwinning met de communisten te bereiken. Het was een wansmakelijke leugen.Anno 2007 zal Kissinger via buikspreekpop Bush het volk verkopen dat verregaande anti-terreuroperaties - "license to kill" aldus CNN - de Amerikanen aan een overwinning hebben geholpen in Irak. Ongeacht hoeveel Amerikaanse lijkzakken nog besteld moeten worden en ongeacht de hoge tol aan burgerslachtoffers die nog te verwachten is.
Israël past de Kissinger-strategie al sinds 1948 toe. Eerste minister na eerste minister start anti-terreur-operaties tegen Palestijnen die "noodzakelijk zijn om het Israëlische volk te beschermen." Enkel zo kan men later - zoals Bush straks in Irak - de overwinning uitroepen. Eerst met harde hand de "terroristen" opkuisen en daarna zegevieren.
Het probleem in Vietnam, Irak of Israël is hetzelfde. Men weet dat men de oorlog niet kan winnen. De bezettingsoorlog die Israël uitoefent in de Palestijnse gebieden kost voornamelijk burgers de dood of verminkt ze levenslang. En toch verkoopt men keer op keer dit als operaties tegen terroristen. Terwijl men het terrein van een ander land en volk zelf betreden heeft en gewapenderhand daar de macht heeft ingenomen. In dat geval is het goed verstaanbaar dat het volk in opstand komt tegen de bezettingsmacht.
"Israël is een racistische staat die oorlogsmisdaden begaat en neemt zijn toevlucht tot terrorisme dat erger is dan aangewend door de Palestijnen." Deze uitspraak kwam van voormalig Israëlisch minister van Onderwijs, Shulamit Aloni. Zij benadrukte dat de Israëlische leiders het volk willen doen geloven dat het de Palestijnen zijn die hen in zee willen gooien, maar dat het eigenlijk de Israëli's zijn die misdaden tegen de menselijkheid begaan en daarvoor terecht moeten staan. De Israëlische politica zei nog in hetzelfde vraaggesprek met Kul-al-Arab: "Ik kan u Mussolini's boeken over fascisme tonen. Als u hen leest zult u de onmiskenbare conclusie nemen dat de ministers in de huidige Israëlische overheid dezelfde weg opgaan. Israël verschilt in niets met racisten uit Zuid-Afrika zolang het zich voordoet als een joodse staat in plaats van een staat voor al haar inwoners."
Mario Bergen, Leuven
zondag, januari 28, 2007
Diane Keyser stapelt leugens op
[Reactie op het artikel 'Nooit Meer" door Diane Keyser]
Geen zinnig mens die er aan denkt de Holocaust te ontkennen. Diane Keyser noemt o.a. Noam Chomsky en Norman Finkelstein negationisten. Hierbij verzuimt zij ook maar één zin te noemen welke beide auteurs als negationisten aanwijst.
Daar tegenover staat het feit dat Noam Chomsky in zijn boek "Peace in the Middle East" de holocaust als "de meest fantastische uitbarsting van collectieve krankzinnigheid in de geschiedenis van de mensheid" bestempelde. En de ouders van Norman Finkelstein zijn overlevenden van de Majdanek en Auschwitz.
De uitspraken van de auteur van dit artikel leunen aan bij het boek van Alan Dershowitz, hoogleraar rechten aan Harvard en antipool van Noam Chomsky: 'The Case of Israël' waar een hele reeks aantijgingen gedaan worden over 'antisemitisme' zonder deze te bewijzen.
Abba Eban, een duif in de Iraëlische Arbeiderspartij, heeft uitdrukkelijk verklaard dat "het de taak is van de Israëlische agitprop, duidelijk te maken dat elke kritiek op Israël, of antisemitisch is, of afkomstig van joden met zelfhaat."
Ahmadinedjad heeft het intussen over de vernietiging van Israel, niet over Joden.
Benyamin Netanyaho wil Ahmadinedjad voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag dagen om hem te vervolgen wegens genocide. Uitgerekend dit gerechtshof verklaarde ' DE MUUR ' in strijd met met het internationaal recht en Israël moet de bouwwerkzaamheden staken. Israël heeft tot op heden deze uitspraak straal genegeerd.
Naarmate de tijd vordert komt het tijdstip waarbij Iran 'de bom' klaar heeft voor gebruik steeds sneller dichterbij. Onafhankelijke waarnemers schatten dit vroeger op minstens zes jaar. Israël en de CIA zitten nu reeds op minder dan 2 jaar, en onlangs kwam in het nieuws dat "Noord Korea reeds bezig was om Iran te helpen bij zijn eerste ondergrondse kernproef !" Twee vliegen in één klap. Noord Korea ontkent. Dit is de zoveelste propagandastunt om de wereld klaar te maken voor de komende oorlog met Iran. "Iran test reeds ballistische raketten," welke een zware lading kunnen vervoeren, zeker tot Israël en eventueel Europa . Iran heeft het steeds over vreedzaam gebruik van kernenergie (ik kan mij daar niet over uitspreken), maar het westen heeft het steeds over het gebruik voor kernwapens. Als men dit maar lang genoeg volhoudt, komt inderdaad de 'bom' op de eerste plaats. De PR-machine werkt goed: voorbereiden tot de onvermijdelijke oorlog.
Men is blijkbaar Irak met zijn massavernietingswapens reeds vergeten.
Winston Churchill: "Onze leiders moeten zich door hem laten inspireren voor een rooskleurige toekomst van onze kinderen" (Diane Keyser). Visie van Winston Churchill: hij verklaarde dat de inheemse bevolking niet meer recht op Palestina had 'dan een hond het recht op zijn hok heeft, ook al heeft hij er misschien heel lang in gelegen'. 'Deze mensen' zei hij ook, 'is geen enkel onrecht aangedaan door het feit dat een sterker ras , of in ieder geval een meer wereldwijs ras, om die uitdrukking te gebruiken, hun plaats heeft ingenomen'. [Clive Pointing, Churchill, London,1994, p.254]
Over rassen gesproken. En Congo? Terug allen daarheen!
Zoals reeds bij vroegere conflicten moet Israël de Holocaust en de genocide opnieuw opvoeren, om zijn verdediging op te bouwen, of moet aanvallen, ten einde zich te verdedigen. Eventueel Europa inbegrepen.
De joden zeggen 'nooit meer', en de Holocaust-industrie werkt.
Johan Van Hulle
Winston Churchill: "Onze leiders moeten zich door hem laten inspireren voor een rooskleurige toekomst van onze kinderen" (Diane Keyser). Visie van Winston Churchill: hij verklaarde dat de inheemse bevolking niet meer recht op Palestina had 'dan een hond het recht op zijn hok heeft, ook al heeft hij er misschien heel lang in gelegen'. 'Deze mensen' zei hij ook, 'is geen enkel onrecht aangedaan door het feit dat een sterker ras , of in ieder geval een meer wereldwijs ras, om die uitdrukking te gebruiken, hun plaats heeft ingenomen'. [Clive Pointing, Churchill, London,1994, p.254]
Over rassen gesproken. En Congo? Terug allen daarheen!
Zoals reeds bij vroegere conflicten moet Israël de Holocaust en de genocide opnieuw opvoeren, om zijn verdediging op te bouwen, of moet aanvallen, ten einde zich te verdedigen. Eventueel Europa inbegrepen.
De joden zeggen 'nooit meer', en de Holocaust-industrie werkt.
Johan Van Hulle
Iran Israel van de kaart vegen?
[Reactie op vrije tribune van mevrouw Keyser, secretaris-generaal van het Forum van Joodse Organisaties in De Standaard]
Het is mij niet duidelijk hoe de bijna-kernmacht Iran in staat zou zijn om de kernmacht Israël van de kaart te vegen. Retoriek is één ding, militaire capaciteit is iets heel anders. We hebben dit ook gezien in Irak. Saddam Hoessein heeft ook een grote mond opgezet. Allerlei belanghebbenden in Europa en Amerika hebben daarop ingespeeld en zijn komen aandraven met de meest schrikwekkende verhaaltjes over Irak's expansionistische plannen en bewapening. Kernwapenprogramma's, gesoffisticeerde chemische wapens, biologische wapens, ... Irak had het allemaal! Nu weten we dat het allemaal één grote samenzwering was opgebouwd met hele en halve leugens. Maar ze heeft wel de huidige nu reeds vier jaar durende Irak-oorlog teweeg gebracht. Men hoeft geen groot strategisch genie te zijn om in te zien dat de westerse bezettingsmacht daar in een uitzichtloze situatie beland is die grote kans biedt op een militaire overwinning van één of andere fundamentalistische moslimbeweging.
Als ik het goed begrijp wil mevrouw Keyser dat het westen dit waanzinning avontuur, dat alléén ten goede komt aan de oliemultinationals en wapenindustrie, nog eens overdoet in Iran. Mevrouw Keyser blijkt ook geen hinder te ondervinden van enige historische kennis. Niet Iran, maar wel de Arabische woestijn is de bakermat van de islamitische beschaving. Hoe zou men van het beschaafde Duitse volk hebben kunnen vermoeden dat het zoiets als de uitroeiingskampen ging opzetten? Nochtans had het Duitse koloniale bestuur in Duits Zuid West Afrika amper veertig jaar daarvoor een poging tot genocide uitgevoerd op de opstandige Herero. Daarover werd openlijk bericht in de toenmalige pers, er werden postkaarten van gemaakt, etc.. Het was dus geweten maar er werd inderdaad niet op gereageerd, het ging tenslotte maar om Afrikanen. Een beetje zoals de wereld nu toeziet hoe op grote schaal Palestijnen vermoord worden door de Israëlische bezettingstroepen zonder ook maar één keer effectief in te grijpen. Het zijn tenslotte maar Arabieren.
Churchill zou ons grote voorbeeld moeten zijn? Dezelfde Winston Churchill die zijn hele leven lang de oprichting van concentratiekampen door het Britse leger in Zuid Afrika verdedigde? Deze kampen dienden om de civiele Boerenbevolking in op te sluiten om het Boerenverzetsleger te verplichten zich over te geven. Deels door gebrek aan middelen, deels door schuldig verzuim werden deze concentratiekampen op den duur uitroeiingskampen waar de mensen -grotendeels vrouwen, kinderen en ouderlingen- stierven als vliegen.
Waar denkt mevrouw Keyser dat de Nazi's de mosterd gehaal hebben?En onze politici zouden zich door diegenen die als voorbeeld voor de Nazi's dienden moeten laten inspireren! Moet er nog zand zijn?
Johan Bosman
Het is mij niet duidelijk hoe de bijna-kernmacht Iran in staat zou zijn om de kernmacht Israël van de kaart te vegen. Retoriek is één ding, militaire capaciteit is iets heel anders. We hebben dit ook gezien in Irak. Saddam Hoessein heeft ook een grote mond opgezet. Allerlei belanghebbenden in Europa en Amerika hebben daarop ingespeeld en zijn komen aandraven met de meest schrikwekkende verhaaltjes over Irak's expansionistische plannen en bewapening. Kernwapenprogramma's, gesoffisticeerde chemische wapens, biologische wapens, ... Irak had het allemaal! Nu weten we dat het allemaal één grote samenzwering was opgebouwd met hele en halve leugens. Maar ze heeft wel de huidige nu reeds vier jaar durende Irak-oorlog teweeg gebracht. Men hoeft geen groot strategisch genie te zijn om in te zien dat de westerse bezettingsmacht daar in een uitzichtloze situatie beland is die grote kans biedt op een militaire overwinning van één of andere fundamentalistische moslimbeweging.
Als ik het goed begrijp wil mevrouw Keyser dat het westen dit waanzinning avontuur, dat alléén ten goede komt aan de oliemultinationals en wapenindustrie, nog eens overdoet in Iran. Mevrouw Keyser blijkt ook geen hinder te ondervinden van enige historische kennis. Niet Iran, maar wel de Arabische woestijn is de bakermat van de islamitische beschaving. Hoe zou men van het beschaafde Duitse volk hebben kunnen vermoeden dat het zoiets als de uitroeiingskampen ging opzetten? Nochtans had het Duitse koloniale bestuur in Duits Zuid West Afrika amper veertig jaar daarvoor een poging tot genocide uitgevoerd op de opstandige Herero. Daarover werd openlijk bericht in de toenmalige pers, er werden postkaarten van gemaakt, etc.. Het was dus geweten maar er werd inderdaad niet op gereageerd, het ging tenslotte maar om Afrikanen. Een beetje zoals de wereld nu toeziet hoe op grote schaal Palestijnen vermoord worden door de Israëlische bezettingstroepen zonder ook maar één keer effectief in te grijpen. Het zijn tenslotte maar Arabieren.
Churchill zou ons grote voorbeeld moeten zijn? Dezelfde Winston Churchill die zijn hele leven lang de oprichting van concentratiekampen door het Britse leger in Zuid Afrika verdedigde? Deze kampen dienden om de civiele Boerenbevolking in op te sluiten om het Boerenverzetsleger te verplichten zich over te geven. Deels door gebrek aan middelen, deels door schuldig verzuim werden deze concentratiekampen op den duur uitroeiingskampen waar de mensen -grotendeels vrouwen, kinderen en ouderlingen- stierven als vliegen.
Waar denkt mevrouw Keyser dat de Nazi's de mosterd gehaal hebben?En onze politici zouden zich door diegenen die als voorbeeld voor de Nazi's dienden moeten laten inspireren! Moet er nog zand zijn?
Johan Bosman
Niet eerste, maar tweede Arabische minister in Israël
[Reactie op online artikel van Het Laatste Nieuws "Israël krijgt eerste Arabische minister" van 28/01/2007]
De Druzisch-Israëlische politicus en militair Salah Tarif was de eerste Arabische minister in de geschiedenis van Israël. In maart 2001 werd hij minister zonder portefeuille, maar wegens een onderzoek naar corruptie trad hij op 29 januari 2002 af voordat de Knesset hem daartoe dwong. De corruptie, waaraan hij uiteindelijk schuldig is bevonden, vond plaats tijdens het vervullen van zijn functie als Knesset-comitélid en niet als minister.
Majdele werd eerst de ministerpost van cultuur, wetenschap en sport beloofd, maar hij is nu excuus-minister om de populariteit van de Arbeiderspartij op te krikken. Dit zal echter niet baten en minister van Defensie Peretz kan beter zijn koffers klaarmaken om terug te keren naar zijn vakbond of Marokko.
De Israëlische premier Olmert moet donderdag verschijnen voor de Commissie-Winograd inzake het optreden van het Israëlische leger in Libanon tijdens de zomer van 2006. Na het weekeinde zal de Eerste minister dan een nieuwe wijziging in zijn kabinetsploeg voorbereiden. Vooral de minister van Defensie, Amir Peretz, dreigt zijn job te verliezen. Vooralsnog ontkent de Arbeiderspartij dergelijk scenario van zijn getergde Marokkaans-joodse minister.
Mario Bergen, Leuven
De Druzisch-Israëlische politicus en militair Salah Tarif was de eerste Arabische minister in de geschiedenis van Israël. In maart 2001 werd hij minister zonder portefeuille, maar wegens een onderzoek naar corruptie trad hij op 29 januari 2002 af voordat de Knesset hem daartoe dwong. De corruptie, waaraan hij uiteindelijk schuldig is bevonden, vond plaats tijdens het vervullen van zijn functie als Knesset-comitélid en niet als minister.
Majdele werd eerst de ministerpost van cultuur, wetenschap en sport beloofd, maar hij is nu excuus-minister om de populariteit van de Arbeiderspartij op te krikken. Dit zal echter niet baten en minister van Defensie Peretz kan beter zijn koffers klaarmaken om terug te keren naar zijn vakbond of Marokko.
De Israëlische premier Olmert moet donderdag verschijnen voor de Commissie-Winograd inzake het optreden van het Israëlische leger in Libanon tijdens de zomer van 2006. Na het weekeinde zal de Eerste minister dan een nieuwe wijziging in zijn kabinetsploeg voorbereiden. Vooral de minister van Defensie, Amir Peretz, dreigt zijn job te verliezen. Vooralsnog ontkent de Arbeiderspartij dergelijk scenario van zijn getergde Marokkaans-joodse minister.
Mario Bergen, Leuven
zaterdag, januari 27, 2007
Oproep tot oorlog tegen Iran in De Standaard
[Reactie op vrije tribune "Nooit meer' van Diane Keyser in De Standaard]
Ik begrijp niet dat u een dergelijk stuk als 'Nooit meer ' van Diane Keyser in uw krant plaatst. Dit artikel is een regelrechte oproep om een oorlog te starten tegen Iran. Het is niet de eerste keer dat vanuit de VS of Israël dergelijke geluiden te horen zijn. De vergelijking tussen Ahmadinejad en Hitler en het spreken over de visie en moed van Chrchill zjn duidelijk genoeg.
Dat Ahmadinejad oproept tot een genocide is een leugen. Het zou interessant zijn zo uw krant joodse mensen die in Iran leven zou interviewen. Nog cynischer is de benaming van Iran als 'bijna-kernmacht' . Een goed verstaander begrijpt dit als een oproep om snel de vijandelijkheden te starten. Waarom vergeet de auteur te zeggen dat Israël integendeel geen bijna-kernmacht maar een echte kernmacht is. Het is een typisch stuk dat kadert in de 'De Holocaust-industrie: bespiegelingen over de exploitatie van het joodse lijden.', de titel van het boek geschreven door de jood Norman Finkelstein . Met welke logica noemt de auteur Finkelstein een antisemiet en negationist... Dat is zeer beledigend voor deze zoon van joodse ouders die Auswitch overleefd hebben.
Ludo keersmaekers
Ik begrijp niet dat u een dergelijk stuk als 'Nooit meer ' van Diane Keyser in uw krant plaatst. Dit artikel is een regelrechte oproep om een oorlog te starten tegen Iran. Het is niet de eerste keer dat vanuit de VS of Israël dergelijke geluiden te horen zijn. De vergelijking tussen Ahmadinejad en Hitler en het spreken over de visie en moed van Chrchill zjn duidelijk genoeg.
Dat Ahmadinejad oproept tot een genocide is een leugen. Het zou interessant zijn zo uw krant joodse mensen die in Iran leven zou interviewen. Nog cynischer is de benaming van Iran als 'bijna-kernmacht' . Een goed verstaander begrijpt dit als een oproep om snel de vijandelijkheden te starten. Waarom vergeet de auteur te zeggen dat Israël integendeel geen bijna-kernmacht maar een echte kernmacht is. Het is een typisch stuk dat kadert in de 'De Holocaust-industrie: bespiegelingen over de exploitatie van het joodse lijden.', de titel van het boek geschreven door de jood Norman Finkelstein . Met welke logica noemt de auteur Finkelstein een antisemiet en negationist... Dat is zeer beledigend voor deze zoon van joodse ouders die Auswitch overleefd hebben.
Ludo keersmaekers
maandag, januari 22, 2007
Strategische argumenten zijn gevaarlijk
[reactie op interview van Marianne Vincent in Deze Week in Brussel van 18 januari ]
In Deze Week in Brussel verscheen een interview van Marianne Vincent over haar verblijf in Israël. Op de vraag of ze Israël nu beter begrijpt antwoordt ze dat ze begrip heeft voor de Israëlische bezetting van de Syrische Golanhoogte: "ik begrijp dat Israël het niet wil afstaan, het heeft een strategische functie." Zulke argumenten zijn gevaarlijk, want dan kan Israël inderdaad elke resolutie van de UNO naast zich blijven neerleggen, omdat de bezette gebieden van strategische waarde zijn.
Zo zouden de Walen de gemeente Sint-Genesius-Rode kunnen opeisen en zelfs militair kunnen bezetten omdat deze "corridor" tussen Brussel en Wallonië een strategische functie heeft.
Werner De Bus
In Deze Week in Brussel verscheen een interview van Marianne Vincent over haar verblijf in Israël. Op de vraag of ze Israël nu beter begrijpt antwoordt ze dat ze begrip heeft voor de Israëlische bezetting van de Syrische Golanhoogte: "ik begrijp dat Israël het niet wil afstaan, het heeft een strategische functie." Zulke argumenten zijn gevaarlijk, want dan kan Israël inderdaad elke resolutie van de UNO naast zich blijven neerleggen, omdat de bezette gebieden van strategische waarde zijn.
Zo zouden de Walen de gemeente Sint-Genesius-Rode kunnen opeisen en zelfs militair kunnen bezetten omdat deze "corridor" tussen Brussel en Wallonië een strategische functie heeft.
Werner De Bus
zaterdag, januari 20, 2007
Iraakse Nakba, 58 jaar na de Israëlische catastrofe
[Lezersbrief aan Knack]
Bij de oorlog in Irak denken we alleen aan de rijke handelaars en wetenschappers die Irak verlaten om een vreedzaam bestaan op te bouwen in de V.S., Canada of Europa. De V.S. en Groot-Brittanniië ontkennen het bestaan van één miljoen Iraakse vluchtelingen. Human Rights Watch stelt dat honderdduizenden Irakezen die naar Jordanië zijn gevlucht om te ontkomen aan de moordpartijen en de ontvoeringen in hun eigen land, worden behandelt als illegalen. We vergeten daarbij eveneens dat Palestijnse vluchtelingen van 1948 en hun nakomelingen nu opnieuw gedwongen op de vlucht moeten.
Bijna zes decennia is het geleden dat de Palestijnse Nakba (Arabische woord voor catastrofe) plaatsvond in 1948. Door westerse machten gesteunde zionistische kolonisten legden de eerste plannen voor deze catastrofe al in 1897 in het Zwitserse Bern op de Eerste Zionistische Conventie. Van de honderdduizenden vluchtelingen die de gruwelen van de zionisten ontvluchtte, verbleven er voor de Amerikaans-Britse invasie van 2003 in Irak 34.000 Palestijnen. Deze Palestijnse vluchtelingen leefden vredig in het land van de Tigris en Eufraat onder het bewind van Saddam Hussein. Sinds de Amerikaanse bezetting van Irak hebben ze echter te maken met kwelling, bedreigingen van deportatie, willekeurige opsluiting, marteling en moord.
De Palestijnse woonbuurten zoals Al-Hurriyya en Al-Baladiyyat in Bagdad werden voortdurend gebombardeerd en aangevallen sinds de Amerikaanse bezetting. Vele Palestijnen werden uit hun huizen verdreven en vonden eerst onderdak in het Haifa stadion in Bagdad. Anderen moesten echter gedwongen vertrekken of werden gedood of gevangen genomen. Volgens de UNHCR heeft een totaal van 19.000 Palestijnen Irak verlaten en blijven er nog 15.000 in het land.De Syrische en Jordaanse overheid weigeren tot dusver de Palestijnse vluchtelingen in hun land op te vangen. Ze strandden dan in vluchtelingenkampen in verlaten woestijngebied nabij de grens.
In de kampen Al-Hol en Al-Tanaf nabij de Syrische grens wonen 655 Palestijnen in voorlopige tenten. In een ander kamp, Al-Walid verblijven nog eens 80 Palestijnen die zijn moeten vluchten voor de militia verbonden met de door de Amerikanen gesteunde Iraakse regering. In het vluchtelingenkamp Al-Ruweished, nabij de Jordaanse grens, leven 148 Palestijnen. Er is een tekort aan onderwijs, geneesmiddelen en een toekomstperspectief. 58 jaar na de Israëlische catastrofe treft de Iraakse Nakba opnieuw het Palestijnse volk.
Mario Bergen, Leuven
* Bronnen/linken:
Al-Awda over Palestijnse vluchtelingen.
Rapport Human Rights Watch over Iraakse vluchtelingen in Jordanië.
Bij de oorlog in Irak denken we alleen aan de rijke handelaars en wetenschappers die Irak verlaten om een vreedzaam bestaan op te bouwen in de V.S., Canada of Europa. De V.S. en Groot-Brittanniië ontkennen het bestaan van één miljoen Iraakse vluchtelingen. Human Rights Watch stelt dat honderdduizenden Irakezen die naar Jordanië zijn gevlucht om te ontkomen aan de moordpartijen en de ontvoeringen in hun eigen land, worden behandelt als illegalen. We vergeten daarbij eveneens dat Palestijnse vluchtelingen van 1948 en hun nakomelingen nu opnieuw gedwongen op de vlucht moeten.
Bijna zes decennia is het geleden dat de Palestijnse Nakba (Arabische woord voor catastrofe) plaatsvond in 1948. Door westerse machten gesteunde zionistische kolonisten legden de eerste plannen voor deze catastrofe al in 1897 in het Zwitserse Bern op de Eerste Zionistische Conventie. Van de honderdduizenden vluchtelingen die de gruwelen van de zionisten ontvluchtte, verbleven er voor de Amerikaans-Britse invasie van 2003 in Irak 34.000 Palestijnen. Deze Palestijnse vluchtelingen leefden vredig in het land van de Tigris en Eufraat onder het bewind van Saddam Hussein. Sinds de Amerikaanse bezetting van Irak hebben ze echter te maken met kwelling, bedreigingen van deportatie, willekeurige opsluiting, marteling en moord.
De Palestijnse woonbuurten zoals Al-Hurriyya en Al-Baladiyyat in Bagdad werden voortdurend gebombardeerd en aangevallen sinds de Amerikaanse bezetting. Vele Palestijnen werden uit hun huizen verdreven en vonden eerst onderdak in het Haifa stadion in Bagdad. Anderen moesten echter gedwongen vertrekken of werden gedood of gevangen genomen. Volgens de UNHCR heeft een totaal van 19.000 Palestijnen Irak verlaten en blijven er nog 15.000 in het land.De Syrische en Jordaanse overheid weigeren tot dusver de Palestijnse vluchtelingen in hun land op te vangen. Ze strandden dan in vluchtelingenkampen in verlaten woestijngebied nabij de grens.
In de kampen Al-Hol en Al-Tanaf nabij de Syrische grens wonen 655 Palestijnen in voorlopige tenten. In een ander kamp, Al-Walid verblijven nog eens 80 Palestijnen die zijn moeten vluchten voor de militia verbonden met de door de Amerikanen gesteunde Iraakse regering. In het vluchtelingenkamp Al-Ruweished, nabij de Jordaanse grens, leven 148 Palestijnen. Er is een tekort aan onderwijs, geneesmiddelen en een toekomstperspectief. 58 jaar na de Israëlische catastrofe treft de Iraakse Nakba opnieuw het Palestijnse volk.
Mario Bergen, Leuven
* Bronnen/linken:
Al-Awda over Palestijnse vluchtelingen.
Rapport Human Rights Watch over Iraakse vluchtelingen in Jordanië.
vrijdag, januari 19, 2007
Abbas krijgt Israëlische GeldPas
[Lezersbrief aan het NRC Handelsblad n.a.v. artikel "Israël maakt 100 miljoen over naar Palestijnen" (19/01/2007)]
In uw duiken al meteen twee onjuistheden op. Het gaat om 100 miljoen dollar of 77 miljoen euro. Vermits we in West-Europa al vijf jaar werken met de euro is uw titel misleidend. Ofwel vermeld u best "dollar" omwel rekent U het bedrag meteen om. Bovendien gaat dit bedrag niet naar de Palestijnen, maar naar President Abbas van de politieke partij Fatah.
Een deel gaat naar noodhulp, maar de rest is voor de versterking van de elitetroepen van Abbas. Deze militia kreeg al 85 miljoen dollar en gevechtstraining van de V.S., terwijl Israël talrijke vrachtwagens met wapens en kogels naar de Fatah-loodsen reed. Een recordbedrag van 453 miljoen dollar wordt momenteel gevraagd door hulpgroepen in de Verenigde Naties voor de Palestijnen. De Palestijnse economie is totaal ontwricht door de internationale sancties tegen de democratisch verkozen Hamas-regering en de beperkingen opgelegd door de Israëlische bezettingsmacht voor produkten uit de bezette Palestijnse gebieden. Volgens de Verenigde Naties leeft 65 % van de Palestijnen in armoede en zijn drie op tien Palestijnen werkloos. Eén op twee Palestijnen heeft gebrekkige toegang tot voedsel en de medische voorzieningen doen denken aan een ontwikkelingsland in Afrika met grote medicijntekorten.75 % van het recordbedrag van de VN wordt voorzien voor jobcreatie, geldsteun voor arme gezinnen en voedselhulp. De rest moet gaan naar de gezondheidszorg en het onderwijssysteem. De scholen in Palestina zijn door massastakingen twee maanden later pas opengegaan dan normaal. Pas enkele dagen geleden kwam een einde aan de drie maand durende staking van overheidsambtenaren. 165.000 ambtenaren en 1 miljoen Palestijnen die afhankelijk zijn van hun inkomen zagen de voorbije maanden slechts een deel van hun lonen uitbetaald. Dit leidde tot enorme spanningen in de bezette gebieden.
Het AMA-akkoord voor vrije handel vanuit Gaza wordt volledig genegeerd door Israël. Grensovergangen zijn nog minder open dan voor het akkoord een jaar geleden werd afgesloten tussen de Palestijnse en Israëlische autoriteit. Er zijn meer hindernissen voor vrij verkeer van goederen en personen dan eind 1995. Over de beloofde aanleg van een luchthaven en haven wordt niet meer gesproken. Produkten zijn bedorven als ze uiteindelijk de grens over kunnen. Sinds januari 2006 voert Israël toenemend aanvallen uit op de Gazastrook die een grote gevangenis is geworden.Volgens de Palestijnse minister van Financiën, Abu Aisha, was er begin december 2006 al een tekort van 550 miljoen dollar door achtergehouden belastingen door Israël. Nu dit bedrag is opgelopen tot 650 miljoen dollar, wordt daarvan 100 miljoen dollar overgemaakt. Een groot deel van dit geld gaat echter naar de militarisering van de Abbas-getrouwen.
De Europese Unie verhoogde zijn bijdragen voor Palestina met 27 %, maar dit geld gaat niet rechtstreeks naar de Palestijn in de souk of naar de regering, maar komt op de bankrekening van president Abbas. President Abbas krijgt meer en meer het aureool van een Arabische Ceausescu. Terwijl de bevolking is armoede leeft, wordt zijn grootheid als politicus geprezen van Washington, over Londen en Brussel tot Tel Aviv. Abbas is de Conducator (= Leider) die het Palestijnse volk van nederlaag naar nederlaag leidt onder de laag vernis die "vredesonderhandeling" heet. De veiligheidstroepen van Abbas zijn een soort Roemeense Securitate geworden, een goedbetaald privé-leger voor de dictator, dat de persoonlijke vrijheden van de Palestijnen (recht op verzet ondermeer) moet onderdrukken. Abbas beschouwd alle verzetsbewegingen zoals deze van de Hamas-partij als "onwettig". Dat hij zelf een stroman is van de Israëlische bezettingsmacht met een eigen politieke agenda, wordt verzwegen.
Mario Bergen, Leuven
In uw duiken al meteen twee onjuistheden op. Het gaat om 100 miljoen dollar of 77 miljoen euro. Vermits we in West-Europa al vijf jaar werken met de euro is uw titel misleidend. Ofwel vermeld u best "dollar" omwel rekent U het bedrag meteen om. Bovendien gaat dit bedrag niet naar de Palestijnen, maar naar President Abbas van de politieke partij Fatah.
Een deel gaat naar noodhulp, maar de rest is voor de versterking van de elitetroepen van Abbas. Deze militia kreeg al 85 miljoen dollar en gevechtstraining van de V.S., terwijl Israël talrijke vrachtwagens met wapens en kogels naar de Fatah-loodsen reed. Een recordbedrag van 453 miljoen dollar wordt momenteel gevraagd door hulpgroepen in de Verenigde Naties voor de Palestijnen. De Palestijnse economie is totaal ontwricht door de internationale sancties tegen de democratisch verkozen Hamas-regering en de beperkingen opgelegd door de Israëlische bezettingsmacht voor produkten uit de bezette Palestijnse gebieden. Volgens de Verenigde Naties leeft 65 % van de Palestijnen in armoede en zijn drie op tien Palestijnen werkloos. Eén op twee Palestijnen heeft gebrekkige toegang tot voedsel en de medische voorzieningen doen denken aan een ontwikkelingsland in Afrika met grote medicijntekorten.75 % van het recordbedrag van de VN wordt voorzien voor jobcreatie, geldsteun voor arme gezinnen en voedselhulp. De rest moet gaan naar de gezondheidszorg en het onderwijssysteem. De scholen in Palestina zijn door massastakingen twee maanden later pas opengegaan dan normaal. Pas enkele dagen geleden kwam een einde aan de drie maand durende staking van overheidsambtenaren. 165.000 ambtenaren en 1 miljoen Palestijnen die afhankelijk zijn van hun inkomen zagen de voorbije maanden slechts een deel van hun lonen uitbetaald. Dit leidde tot enorme spanningen in de bezette gebieden.
Het AMA-akkoord voor vrije handel vanuit Gaza wordt volledig genegeerd door Israël. Grensovergangen zijn nog minder open dan voor het akkoord een jaar geleden werd afgesloten tussen de Palestijnse en Israëlische autoriteit. Er zijn meer hindernissen voor vrij verkeer van goederen en personen dan eind 1995. Over de beloofde aanleg van een luchthaven en haven wordt niet meer gesproken. Produkten zijn bedorven als ze uiteindelijk de grens over kunnen. Sinds januari 2006 voert Israël toenemend aanvallen uit op de Gazastrook die een grote gevangenis is geworden.Volgens de Palestijnse minister van Financiën, Abu Aisha, was er begin december 2006 al een tekort van 550 miljoen dollar door achtergehouden belastingen door Israël. Nu dit bedrag is opgelopen tot 650 miljoen dollar, wordt daarvan 100 miljoen dollar overgemaakt. Een groot deel van dit geld gaat echter naar de militarisering van de Abbas-getrouwen.
De Europese Unie verhoogde zijn bijdragen voor Palestina met 27 %, maar dit geld gaat niet rechtstreeks naar de Palestijn in de souk of naar de regering, maar komt op de bankrekening van president Abbas. President Abbas krijgt meer en meer het aureool van een Arabische Ceausescu. Terwijl de bevolking is armoede leeft, wordt zijn grootheid als politicus geprezen van Washington, over Londen en Brussel tot Tel Aviv. Abbas is de Conducator (= Leider) die het Palestijnse volk van nederlaag naar nederlaag leidt onder de laag vernis die "vredesonderhandeling" heet. De veiligheidstroepen van Abbas zijn een soort Roemeense Securitate geworden, een goedbetaald privé-leger voor de dictator, dat de persoonlijke vrijheden van de Palestijnen (recht op verzet ondermeer) moet onderdrukken. Abbas beschouwd alle verzetsbewegingen zoals deze van de Hamas-partij als "onwettig". Dat hij zelf een stroman is van de Israëlische bezettingsmacht met een eigen politieke agenda, wordt verzwegen.
Mario Bergen, Leuven
donderdag, januari 18, 2007
Palestijnse landbouwers zonder land 'Het vloeibare goud' (Homerus, 88 v. Chr. over "olijfolie") stroomt naar Tel Aviv
[Lezersbrief aan het Agrarisch Dagblad n.a.v. artikel "Verdreven Israëlische tuinders blijven in kou staan" van 11 januari 2007]
Hiermede reageer ik op uw artikel in het Agrarisch Dagblad. De titel "Verdreven Israëlische tuinders blijven in kou staan" is niet correct. Het is misschien bedoeld om medelijden op te wekken, maar dat is niet nodig als U later zelf bericht dat minister van Landbouw Shalom Simhon hen sneller van compensatie gaat voorzien. Uiteindelijk hebben ze jaren sjekels kunnen binnenrijven door hun onwettige activiteiten in bezet gebied. Resolutie 38/79 van de Algemene Vergadering van de VN-Veiligheidsraad veroordeelt uitdrukkelijk de deportatie van Palestijnse burgers, het onteigenen van gronden, de vernieling van huizen, de collectieve straffen, de nederzettingen en activiteiten aldaar, enz. Terwijl illegale praktijken worden gesust met joodse sjekels en compensaties, zwijgt men over de schade die men toebracht door de Palestijnse bevolking te verdrijven uit hun dorpen en steden.
De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties keurde op 11 december 1948 resolutie 194 goed nadat zionisten honderdduizenden Palestijnen hadden verjaagd. De resolutie zegt: "De vluchtelingen die dat willen, moeten zo snel mogelijk kunnen terugkeren. Zij moeten in vrede kunnen leven. Er moet schadeloosstelling betaald worden aan hen die niet willen terugkeren ter compensatie van de door hen geleden schade en verloren gegane bezit. In overeenstemming met de principes van het internationaal recht, moet die schadeloosstelling betaald worden door de regeringen of autoriteiten die ervoor verantwoordelijk zijn."Sinds het begin van de tweede Intifada (volksopstand) in oktober 2000 heeft het Israëlische leger in de bezette Palestijnse gebieden duizenden hectaren landbouwgrond en honderdduizenden olijfbomen vernield. Olijfbomen kunnen zelfs op dorre grond fantastische vruchten leveren, maar als ze zelfs die grond afnemen...
De olijfboom is voor de Palestijnen een symbool geworden van vrede, wijsheid en welvaart. Voor de Israëli's staat deze boom symbool voor bezetting, arrogantie en een humanitaire ramp. 6.000 jaar geleden al was er de verspreiding van olijfbomen vanuit Palestina naar het hele Middellandse Zeegebied. Bij de Panathenaische Spelen kreeg de winnaar een amfora met olijfolie. De grootste overwinnaar kreeg zelfs vijf ton olijfolie. Op de Olijfberg in Jeruzalem staan nog altijd olijfbomen die 2.000 jaar oud zijn. De Spaanse koning, Karel V, gebruikte olijfolie als medicijn tegen koorts en vergeetachtigheid. Een gemiddelde olijfboom zorgt voor 9 kg olijven per jaar, waaruit twee liter olijfolie kan worden gewonnen. Veel gezinnen worden zo voorzien in hun onderhoud. De Palestijnen voerden al in 1856 grote hoeveelheden olijfolie in amforen per schip of over land naar de Franse Republiek. De olie werd gebruikt als brandstof voor verlichting en verwarming. Maar ook bij het bereiden van maaltijden, medicijnen, balseming en als schoonheidsmiddel voor huid en haar. Het toont aan dat olijfbomen instaan voor de tweede belangrijkste exportprodukt van de Palestijnen. De olijfoogst zorgt hiermede voor 15 tot 20 % van de landbouwopbrengst van het Palestijnse volk, tenzij Caterpillar daar anders over denkt.Koeweit heeft echte olie, Palestina alleen maar plantaardige olie uit olijven. Vandaar dat Koeweit vijftien jaar terug werd "bevrijd", terwijl Palestina nog steeds een bezet land is.
Mario Bergen, Leuven
Hiermede reageer ik op uw artikel in het Agrarisch Dagblad. De titel "Verdreven Israëlische tuinders blijven in kou staan" is niet correct. Het is misschien bedoeld om medelijden op te wekken, maar dat is niet nodig als U later zelf bericht dat minister van Landbouw Shalom Simhon hen sneller van compensatie gaat voorzien. Uiteindelijk hebben ze jaren sjekels kunnen binnenrijven door hun onwettige activiteiten in bezet gebied. Resolutie 38/79 van de Algemene Vergadering van de VN-Veiligheidsraad veroordeelt uitdrukkelijk de deportatie van Palestijnse burgers, het onteigenen van gronden, de vernieling van huizen, de collectieve straffen, de nederzettingen en activiteiten aldaar, enz. Terwijl illegale praktijken worden gesust met joodse sjekels en compensaties, zwijgt men over de schade die men toebracht door de Palestijnse bevolking te verdrijven uit hun dorpen en steden.
De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties keurde op 11 december 1948 resolutie 194 goed nadat zionisten honderdduizenden Palestijnen hadden verjaagd. De resolutie zegt: "De vluchtelingen die dat willen, moeten zo snel mogelijk kunnen terugkeren. Zij moeten in vrede kunnen leven. Er moet schadeloosstelling betaald worden aan hen die niet willen terugkeren ter compensatie van de door hen geleden schade en verloren gegane bezit. In overeenstemming met de principes van het internationaal recht, moet die schadeloosstelling betaald worden door de regeringen of autoriteiten die ervoor verantwoordelijk zijn."Sinds het begin van de tweede Intifada (volksopstand) in oktober 2000 heeft het Israëlische leger in de bezette Palestijnse gebieden duizenden hectaren landbouwgrond en honderdduizenden olijfbomen vernield. Olijfbomen kunnen zelfs op dorre grond fantastische vruchten leveren, maar als ze zelfs die grond afnemen...
De olijfboom is voor de Palestijnen een symbool geworden van vrede, wijsheid en welvaart. Voor de Israëli's staat deze boom symbool voor bezetting, arrogantie en een humanitaire ramp. 6.000 jaar geleden al was er de verspreiding van olijfbomen vanuit Palestina naar het hele Middellandse Zeegebied. Bij de Panathenaische Spelen kreeg de winnaar een amfora met olijfolie. De grootste overwinnaar kreeg zelfs vijf ton olijfolie. Op de Olijfberg in Jeruzalem staan nog altijd olijfbomen die 2.000 jaar oud zijn. De Spaanse koning, Karel V, gebruikte olijfolie als medicijn tegen koorts en vergeetachtigheid. Een gemiddelde olijfboom zorgt voor 9 kg olijven per jaar, waaruit twee liter olijfolie kan worden gewonnen. Veel gezinnen worden zo voorzien in hun onderhoud. De Palestijnen voerden al in 1856 grote hoeveelheden olijfolie in amforen per schip of over land naar de Franse Republiek. De olie werd gebruikt als brandstof voor verlichting en verwarming. Maar ook bij het bereiden van maaltijden, medicijnen, balseming en als schoonheidsmiddel voor huid en haar. Het toont aan dat olijfbomen instaan voor de tweede belangrijkste exportprodukt van de Palestijnen. De olijfoogst zorgt hiermede voor 15 tot 20 % van de landbouwopbrengst van het Palestijnse volk, tenzij Caterpillar daar anders over denkt.Koeweit heeft echte olie, Palestina alleen maar plantaardige olie uit olijven. Vandaar dat Koeweit vijftien jaar terug werd "bevrijd", terwijl Palestina nog steeds een bezet land is.
Mario Bergen, Leuven
dinsdag, januari 16, 2007
Ma'ale Adumim struikelblok voor vrede
[Lezersbrief aan De Volkskrant n.a.v. artikel "VS willen top over Palestijnse staat"]
In uw artikel merkt U terecht op dat het nederzettingenbeleid van Israël een struikelblok is voor vrede tussen Palestijnen en Israëli's. De grootste nederzetting, Ma'ale Adumim, werd in 1975 opgericht in de provincie Jeruzalem. Tesamen met 120 andere nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever is dit een onwetttige toestand volgens artikel 49 van de Vierde Genève Conventie "De bezettende macht zal geen delen van de eigen bevolking deporteren of transfereren naar gebieden die hij bezit."
Ma'ale Adumim telt intussen 40.000 inwoners en is groter in oppervlakte dan Tel Aviv. In april 2005 kondigde de Israëlische regering aan 3.500 nieuwe woningen voor 15.000 Israëlische nederzetters te bouwen in deze illegale nederzetting. Hiermee hoopt men te eindigen tegen 2008. Het gaat om appartementen en landhuizen, variërend van drie tot zes kamers, met een optie op een overdekte parkeerruimte, balkon, kleine tuin en opslagplaats.Als men nu sporadisch spreekt van 20 of 44 woningen, maken deze deel uit van 3.500 nieuwe woningen die voorzien zijn door gemeenteplannen.
Israël bezet de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook sinds 1967. Enkel bij terugtrekking achter de grenzen voor 1967 komt de nederzetting Ma'ale Adumim terug bij de Palestijnen. Alle andere vredesakkoorden (Genève, Taba, Camp David, Barrier A, Barrier B en Barrier C) doen enorm onrecht aan door dit gebied te annexeren bij de staat Israël. Deze "vredesakkoorden" zijn dan ook totaal onaanvaardbaar voor het Palestijnse volk.
Mario Bergen, Leuven
In uw artikel merkt U terecht op dat het nederzettingenbeleid van Israël een struikelblok is voor vrede tussen Palestijnen en Israëli's. De grootste nederzetting, Ma'ale Adumim, werd in 1975 opgericht in de provincie Jeruzalem. Tesamen met 120 andere nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever is dit een onwetttige toestand volgens artikel 49 van de Vierde Genève Conventie "De bezettende macht zal geen delen van de eigen bevolking deporteren of transfereren naar gebieden die hij bezit."
Ma'ale Adumim telt intussen 40.000 inwoners en is groter in oppervlakte dan Tel Aviv. In april 2005 kondigde de Israëlische regering aan 3.500 nieuwe woningen voor 15.000 Israëlische nederzetters te bouwen in deze illegale nederzetting. Hiermee hoopt men te eindigen tegen 2008. Het gaat om appartementen en landhuizen, variërend van drie tot zes kamers, met een optie op een overdekte parkeerruimte, balkon, kleine tuin en opslagplaats.Als men nu sporadisch spreekt van 20 of 44 woningen, maken deze deel uit van 3.500 nieuwe woningen die voorzien zijn door gemeenteplannen.
Israël bezet de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook sinds 1967. Enkel bij terugtrekking achter de grenzen voor 1967 komt de nederzetting Ma'ale Adumim terug bij de Palestijnen. Alle andere vredesakkoorden (Genève, Taba, Camp David, Barrier A, Barrier B en Barrier C) doen enorm onrecht aan door dit gebied te annexeren bij de staat Israël. Deze "vredesakkoorden" zijn dan ook totaal onaanvaardbaar voor het Palestijnse volk.
Mario Bergen, Leuven
maandag, januari 15, 2007
Wapenleveringen in ruil voor milde houding tegenover Israël
[Lezersbrief aan De Standaard]
Het bericht dat de V.S. gepanserde wagens leveren aan Libanon (VRTNIEUWS.net, 13 januari 2007) doet me onmiddellijk denken aan het Amerikaanse beleid voor de regio. Om de Arabische landen te vriend te houden na wapenleveringen aan Israël, gunnen ze hen ook enkele speeltjes. Bedoeling is dan wel dat de betrokken landen zoals Jordanië, Saudi-Arabië en Koeweit in dezelfde pas als de V.S. lopen en hun kritiek op Israël milderen. Ze mogen eens luid roepen dat men de Palestijnen rechten moet geven in bezet Palestina, zoals Koning Abdullah II zich eens druk mocht maken "dat de regio binnen de zes maanden afstevent op drie burgeroorlogen (Irak, Libanon, Palestina) als men de Palestijnen geen eigen staat geeft." Maar uiteindelijk zijn het de dollars die hen doen overwegen in de pas te lopen met de Amerikanen en Israël.
De laatste jaren werd zo een militaire samenwerking met Jordanië opgebouwd. In de late jaren '90 gaf Amerika de Jordaanse luchtmacht 16 F-16's, deel uitmakend van een wapenhandel voor 215 miljoen dollar tussen Amman en Washington in 1996. Dit gebeurde nadat het Hasjemitisch Koninkrijk van Jordanië een vredesakkoord sloot met Israël. Het Amerikaanse leger houdt ook regelmatig militaire oefeningen met Jordanië. 88 km ten zuiden van de hoofdstad Amman ligt Qatranhan, een legerzone die voor deze operaties gekend is. Duizenden Speciale Amerikaanse eenheden zijn actief in Jordanië gaf Marwan Muasher, de Jordaanse minister van Buitenlandse Zaken, zelf toe in 2003. Hij sprak van 3.000 manschappen, bepaalde diplomaten haalden toen 7.000 manschappen aan. De Amerikanen trainden het Jordaanse leger in het gebruik van drie Patriot raket-afweerinstallaties die Amman en de noordelijke stad Irbid moeten beschermen. De Speciale Eenheden van Jordanië krijgen trainingen van Frankrijk verklaarde de Franse minister van Defensie, Michele Alliot-Marie, in 2004. Koning Abdullah denkt dat zijn inwoners politiek, economisch en strategisch voordeel halen uit deze pragmatische situatie. Israël en Amerika als vriend houden en tegelijk de centen binnenrijven voor het oliearme Jordanië. Maar niet alle Palestijnen - 60 % van de Jordaanse bevolking - zijn het met die politiek eens.
Mario Bergen, Leuven
Het bericht dat de V.S. gepanserde wagens leveren aan Libanon (VRTNIEUWS.net, 13 januari 2007) doet me onmiddellijk denken aan het Amerikaanse beleid voor de regio. Om de Arabische landen te vriend te houden na wapenleveringen aan Israël, gunnen ze hen ook enkele speeltjes. Bedoeling is dan wel dat de betrokken landen zoals Jordanië, Saudi-Arabië en Koeweit in dezelfde pas als de V.S. lopen en hun kritiek op Israël milderen. Ze mogen eens luid roepen dat men de Palestijnen rechten moet geven in bezet Palestina, zoals Koning Abdullah II zich eens druk mocht maken "dat de regio binnen de zes maanden afstevent op drie burgeroorlogen (Irak, Libanon, Palestina) als men de Palestijnen geen eigen staat geeft." Maar uiteindelijk zijn het de dollars die hen doen overwegen in de pas te lopen met de Amerikanen en Israël.
De laatste jaren werd zo een militaire samenwerking met Jordanië opgebouwd. In de late jaren '90 gaf Amerika de Jordaanse luchtmacht 16 F-16's, deel uitmakend van een wapenhandel voor 215 miljoen dollar tussen Amman en Washington in 1996. Dit gebeurde nadat het Hasjemitisch Koninkrijk van Jordanië een vredesakkoord sloot met Israël. Het Amerikaanse leger houdt ook regelmatig militaire oefeningen met Jordanië. 88 km ten zuiden van de hoofdstad Amman ligt Qatranhan, een legerzone die voor deze operaties gekend is. Duizenden Speciale Amerikaanse eenheden zijn actief in Jordanië gaf Marwan Muasher, de Jordaanse minister van Buitenlandse Zaken, zelf toe in 2003. Hij sprak van 3.000 manschappen, bepaalde diplomaten haalden toen 7.000 manschappen aan. De Amerikanen trainden het Jordaanse leger in het gebruik van drie Patriot raket-afweerinstallaties die Amman en de noordelijke stad Irbid moeten beschermen. De Speciale Eenheden van Jordanië krijgen trainingen van Frankrijk verklaarde de Franse minister van Defensie, Michele Alliot-Marie, in 2004. Koning Abdullah denkt dat zijn inwoners politiek, economisch en strategisch voordeel halen uit deze pragmatische situatie. Israël en Amerika als vriend houden en tegelijk de centen binnenrijven voor het oliearme Jordanië. Maar niet alle Palestijnen - 60 % van de Jordaanse bevolking - zijn het met die politiek eens.
Mario Bergen, Leuven
vrijdag, januari 12, 2007
De ondergang van Kadima
[Reactie op artikel "Partij Olmert zakt weg in peilingen", in Elsevier van 12 januari 2007]
Het probleem met Kadima is dat het een partij was die draaide en alleen bestond dankzij de figuur en het ideeëngoed van Ariel Sharon. Eenmaal deze figuur verdwijnt uit de coulissen, valt ook de partij uit elkaar in verdeeldheid en zonder visie. Dit heet het Pim Fortuyn-effect. Ook de Fortuynisten in Nederland haalden eenmaal een historische overwinning, maar bakten er enkele maanden later niets meer van bij vervroegde verkiezingen. Bij de verkiezingen voor de Kamer op 22 november jl. haalde de Lijst Fortuyn geen enkele verkozene meer.
De waarheid is dat men Olmert altijd herinnert als "een prins" van Likud en niets meer. Zijn verdienste is de vernietiging van Kadima geweest. Hij bracht geen nieuwe boodschap en deed telkens een stap terug op elk innoverend politiek idee. En dat leidde tot de vernietiging van Kadima.Toch moet deze peiling met een korrel zout worden genomen. Ze geeft een indicatie, maar men moet rekening houden met de historisch lage opkomst bij de vorige verkiezingen (63 %) en de vraag is dan ook hoeveel van de 500 geënqueteerden volgende keer naar de stembus zullen gaan. Er is een foutenpercentage van vijf procent.
De populariteit van Tzipi Livni is te verklaren doordat zij het gedachtegoed van haar politieke vader, Ariel Sharon trouw blijft. Toch maakt juist deze populariteit haar een erg gevaarlijke politica. Met het verkiezingssysteem in Israël kan men niet voor individuele politici, maar enkel op partijnamen stemmen en die partijen bepalen wie ze afvaardigen naar de Knesset. Individuele parlementsleden zijn dan ook niets verschuldigd aan de Israëlische kiezer. De politici wanen zich mijlenver boven het gewone volk. Er zijn ook geen kiesdistricten, maar een nationale kieskring en kleine partijen met slechts één procent van de stemmen, maar een verkozene worden als het waren opgekocht door de grote.
Een democratischer verkiezingssysteem kan natuurlijk niet, want men wil alleen op papier een "democratische staat" zijn en zeker Palestijnen niet laten meebeslissen over zaken die hen evenzeer aangaan, in het parlement. De populariteit van Avigdor Lieberman werd in dit onderzoek niet gemeten. Maar de extreem-rechtste politicus en stuwende kracht achter de regering-Olmert en zijn populariteit wegens standpunten over de Palestijns-Arabische bevolking in Israël mag men nooit onderkennen. Een studie van Yediot Ahronot maakte duidelijk dat Netanyahu en Lieberman de populairste politici zijn in Israël die alle andere beleidsmakers mijlenver achter zich laten.
Mario Bergen, Leuven
Het probleem met Kadima is dat het een partij was die draaide en alleen bestond dankzij de figuur en het ideeëngoed van Ariel Sharon. Eenmaal deze figuur verdwijnt uit de coulissen, valt ook de partij uit elkaar in verdeeldheid en zonder visie. Dit heet het Pim Fortuyn-effect. Ook de Fortuynisten in Nederland haalden eenmaal een historische overwinning, maar bakten er enkele maanden later niets meer van bij vervroegde verkiezingen. Bij de verkiezingen voor de Kamer op 22 november jl. haalde de Lijst Fortuyn geen enkele verkozene meer.
De waarheid is dat men Olmert altijd herinnert als "een prins" van Likud en niets meer. Zijn verdienste is de vernietiging van Kadima geweest. Hij bracht geen nieuwe boodschap en deed telkens een stap terug op elk innoverend politiek idee. En dat leidde tot de vernietiging van Kadima.Toch moet deze peiling met een korrel zout worden genomen. Ze geeft een indicatie, maar men moet rekening houden met de historisch lage opkomst bij de vorige verkiezingen (63 %) en de vraag is dan ook hoeveel van de 500 geënqueteerden volgende keer naar de stembus zullen gaan. Er is een foutenpercentage van vijf procent.
De populariteit van Tzipi Livni is te verklaren doordat zij het gedachtegoed van haar politieke vader, Ariel Sharon trouw blijft. Toch maakt juist deze populariteit haar een erg gevaarlijke politica. Met het verkiezingssysteem in Israël kan men niet voor individuele politici, maar enkel op partijnamen stemmen en die partijen bepalen wie ze afvaardigen naar de Knesset. Individuele parlementsleden zijn dan ook niets verschuldigd aan de Israëlische kiezer. De politici wanen zich mijlenver boven het gewone volk. Er zijn ook geen kiesdistricten, maar een nationale kieskring en kleine partijen met slechts één procent van de stemmen, maar een verkozene worden als het waren opgekocht door de grote.
Een democratischer verkiezingssysteem kan natuurlijk niet, want men wil alleen op papier een "democratische staat" zijn en zeker Palestijnen niet laten meebeslissen over zaken die hen evenzeer aangaan, in het parlement. De populariteit van Avigdor Lieberman werd in dit onderzoek niet gemeten. Maar de extreem-rechtste politicus en stuwende kracht achter de regering-Olmert en zijn populariteit wegens standpunten over de Palestijns-Arabische bevolking in Israël mag men nooit onderkennen. Een studie van Yediot Ahronot maakte duidelijk dat Netanyahu en Lieberman de populairste politici zijn in Israël die alle andere beleidsmakers mijlenver achter zich laten.
Mario Bergen, Leuven
Hoezo, Israël vindt wapenopslagplaats Hezbollah op grens met Libanon?
[Reactie aan Het Laatste Nieuws op artikel "Israël vindt wapenopslagplaats Hezbollah op grens met Libanon" van 12 januari 2007]
Merkwaardig dat het Israëlische leger pas nu die wapens zou vinden die men een half jaar geleden zou hebben achtergelaten. Het Israëlische leger was toch op zoek naar die verdwenen soldaten en voerde dertig dagen een grondoorlog in de grenszone met Libanon. Hoe kan men dan over "een grote hoeveelheid wapens" overkijken en waarom vindt men die wapens nu wel? Als die werkelijk daar al maanden liggen, dan is het IDF nog chaotischer georganiseerd dan ooit vermoed en dan was men ook nooit op zoek naar de krijgsgevangen soldaten. Dan ging het niet enkel om een drogreden om een oorlog tegen Libanon te beginnen, maar interesseerde men zich evenmin aan de vraag of men de twee krijgsgevangen soldaten zou vinden of niet.
Mario Bergen, Leuven
Merkwaardig dat het Israëlische leger pas nu die wapens zou vinden die men een half jaar geleden zou hebben achtergelaten. Het Israëlische leger was toch op zoek naar die verdwenen soldaten en voerde dertig dagen een grondoorlog in de grenszone met Libanon. Hoe kan men dan over "een grote hoeveelheid wapens" overkijken en waarom vindt men die wapens nu wel? Als die werkelijk daar al maanden liggen, dan is het IDF nog chaotischer georganiseerd dan ooit vermoed en dan was men ook nooit op zoek naar de krijgsgevangen soldaten. Dan ging het niet enkel om een drogreden om een oorlog tegen Libanon te beginnen, maar interesseerde men zich evenmin aan de vraag of men de twee krijgsgevangen soldaten zou vinden of niet.
Mario Bergen, Leuven
woensdag, januari 10, 2007
Israël wil vervroegde verkiezingen in Palestina
[Reactie op artikel in het 'Reformatorisch Dagblad' "Niemand gebaat bij scheuring Palestijnen" van George Minsky]
Eerst en vooral, ik heb het hier over datgene wat het woord 'Iraëlisch" dekt, niet de mensen die de Joodse godsdienst belijden, om niet van antisemitisme beschuldigd te worden. Ik weet dat de scheidingslijn hier moeilijk te trekken is, en dat men meestal alle kritiek op Israël als antisemitisme aanwijst. Hierbij wil ik reageren op bepaalde uitspraken en opinies van de heer Minsky:
1. De wereld moet niet "machteloos toekijken tot aan de vooravond van een nieuwe burgeroorlog in het Miden-Oosten." Integendeel, de wereld kijkt 'gedogend' toe, wat Israël betreft, op wat er zich in het Midden-Oosten afspeelt. Israël mag zich daardoor alle vrijheden veroorloven die het maar wil. Negeren van UN-resoluties, schenden van mensenrechten en oorlogsrecht, uitspraak door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag betreffende de muur, enz... Er worden door het Westen alleen woorden gebruikt, of het wordt zelfs gesteund. Men ondertekent verdragen met de NATO en doet mee aan hun oefeningen. De Palestijnen worden echter door datzelfde westen nog gestraft omdat ze democratische verkiezingen gehouden hebben en de uitslag niet deze was die het Westen wilde. Om niet "machteloos" toe te kijken moet de Verenigde Staten alleen maar de geldkraan naar Israël dicht te draaien. Israël kan het zich niet veroorloven zijn huidige militaire en nederzettingspolitiek verder te zetten. Het Westen kan economische sancties treffen in de handelsovereenkomsten met Israël, indien het de mensenrechten niet respecteert.
Het Westen moet ook stoppen met de wapenleveringen aan Israël. Het Westen mag niet stoppen met de financiële steun aan Palestina, en Israël moet de douanegelden waar de Palestijnen recht op hebben, doorstorten. Maar Israël gaat onverstoorbaar door met de nederzettingspolitiek en het bouwen van de muur, en dan nog op Palestijns gebied.
2. "Getouwtrek heeft het Palestijns leven verlamd." Israël heeft er alles aan gedaan om de infrastructuur, de economie en de onderlinge menselijke relaties in Palestina grondig te vernietigen. Honderduizenden op de vlucht gejaagd, hun land afgenomen, onbruikbaar of onbereikbaar gemaakt, hun huizen vernietigd, checkpoints opgericht. Verder de muur, vluchtelingenkampen, werkloosheid, armoede, de dagelijkse vernedering van een gans volk,... Men steekt ze daarenboven in getto's en gevangenissen, met totale isolatie met de buitenwereld. Dit is de perfekte situatie om in die ellende, mensen tegen elkaar op te zetten om toch iets te hebben. Ofwel ze als zombies achterlaten. Dit is precies wat Israël wil. Door het voeden van de inwendige scheuring, Palestina laten uiteenvallen. Dan moeten ze het zelf niet doen...
Ze leveren zelfs wapens aan Abbas en zijn Fatah, trainden troepen om het nog verder op de spits te drijven. Verder demoniseren ze Hamas om de burgeroorlog uit te lokken. Abbas wordt plots de man waarmee te praten valt!
3. Israël erkennen. Welk Israël? Israël is geen onafhankelijke, geen souvereine staat, het is een Joodse staat, zonder grenzen. Wat dit ook moge betekenen. Israël is altijd goed geweest in het scheppen van dualiteiten, zodat het altijd een richting op kan. Waarover heeft men het dan? Van de Eufraat tot aan de Nijl, Sinai, de Jordaan, met of zonder Golan, Libanon, Gaza? Op het grondgebied hen toegekend door de toenmalige UN, waar ze met de oorlog in '48 al onmiddellijk zoveel meer genomen hebben. Op de grenzen van '68 welke ze nog voortdurend wijzigen? Op de vele plekken op de wereld waar Joden wonen? Tot aan de muur met daarbinnen nog nederzettingen? Nog meer wegen 'alleen vir Israëli's' om het land verder op te splitsen? Wegens 'veiligheidsredenen' altijd de mogelijkheid hebben om nog te kunnen wijzigen. 'Veiligheid' , 'Defentie', woorden welke alles toelaten.
4.Bemiddelingsrol. Dat men begint met de UN resoluties uit te voeren, de Palestijnen geven/laten waar ze recht op hebben, hen menswaardig behandelen en hun waardigheid teruggeven en praten. Dan is men reeds zeer ver naar de vrede toe en kunnen de zaken verregaand zichzelf oplossen. Maar geen Vredesproces waar men het nu altijd over heeft, welke Israël tot nu toe zelfs niet wil, omdat ze dan moeten stoppen met hun uitbreiding.
Johan Van Hulle, Zomergem
Eerst en vooral, ik heb het hier over datgene wat het woord 'Iraëlisch" dekt, niet de mensen die de Joodse godsdienst belijden, om niet van antisemitisme beschuldigd te worden. Ik weet dat de scheidingslijn hier moeilijk te trekken is, en dat men meestal alle kritiek op Israël als antisemitisme aanwijst. Hierbij wil ik reageren op bepaalde uitspraken en opinies van de heer Minsky:
1. De wereld moet niet "machteloos toekijken tot aan de vooravond van een nieuwe burgeroorlog in het Miden-Oosten." Integendeel, de wereld kijkt 'gedogend' toe, wat Israël betreft, op wat er zich in het Midden-Oosten afspeelt. Israël mag zich daardoor alle vrijheden veroorloven die het maar wil. Negeren van UN-resoluties, schenden van mensenrechten en oorlogsrecht, uitspraak door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag betreffende de muur, enz... Er worden door het Westen alleen woorden gebruikt, of het wordt zelfs gesteund. Men ondertekent verdragen met de NATO en doet mee aan hun oefeningen. De Palestijnen worden echter door datzelfde westen nog gestraft omdat ze democratische verkiezingen gehouden hebben en de uitslag niet deze was die het Westen wilde. Om niet "machteloos" toe te kijken moet de Verenigde Staten alleen maar de geldkraan naar Israël dicht te draaien. Israël kan het zich niet veroorloven zijn huidige militaire en nederzettingspolitiek verder te zetten. Het Westen kan economische sancties treffen in de handelsovereenkomsten met Israël, indien het de mensenrechten niet respecteert.
Het Westen moet ook stoppen met de wapenleveringen aan Israël. Het Westen mag niet stoppen met de financiële steun aan Palestina, en Israël moet de douanegelden waar de Palestijnen recht op hebben, doorstorten. Maar Israël gaat onverstoorbaar door met de nederzettingspolitiek en het bouwen van de muur, en dan nog op Palestijns gebied.
2. "Getouwtrek heeft het Palestijns leven verlamd." Israël heeft er alles aan gedaan om de infrastructuur, de economie en de onderlinge menselijke relaties in Palestina grondig te vernietigen. Honderduizenden op de vlucht gejaagd, hun land afgenomen, onbruikbaar of onbereikbaar gemaakt, hun huizen vernietigd, checkpoints opgericht. Verder de muur, vluchtelingenkampen, werkloosheid, armoede, de dagelijkse vernedering van een gans volk,... Men steekt ze daarenboven in getto's en gevangenissen, met totale isolatie met de buitenwereld. Dit is de perfekte situatie om in die ellende, mensen tegen elkaar op te zetten om toch iets te hebben. Ofwel ze als zombies achterlaten. Dit is precies wat Israël wil. Door het voeden van de inwendige scheuring, Palestina laten uiteenvallen. Dan moeten ze het zelf niet doen...
Ze leveren zelfs wapens aan Abbas en zijn Fatah, trainden troepen om het nog verder op de spits te drijven. Verder demoniseren ze Hamas om de burgeroorlog uit te lokken. Abbas wordt plots de man waarmee te praten valt!
3. Israël erkennen. Welk Israël? Israël is geen onafhankelijke, geen souvereine staat, het is een Joodse staat, zonder grenzen. Wat dit ook moge betekenen. Israël is altijd goed geweest in het scheppen van dualiteiten, zodat het altijd een richting op kan. Waarover heeft men het dan? Van de Eufraat tot aan de Nijl, Sinai, de Jordaan, met of zonder Golan, Libanon, Gaza? Op het grondgebied hen toegekend door de toenmalige UN, waar ze met de oorlog in '48 al onmiddellijk zoveel meer genomen hebben. Op de grenzen van '68 welke ze nog voortdurend wijzigen? Op de vele plekken op de wereld waar Joden wonen? Tot aan de muur met daarbinnen nog nederzettingen? Nog meer wegen 'alleen vir Israëli's' om het land verder op te splitsen? Wegens 'veiligheidsredenen' altijd de mogelijkheid hebben om nog te kunnen wijzigen. 'Veiligheid' , 'Defentie', woorden welke alles toelaten.
4.Bemiddelingsrol. Dat men begint met de UN resoluties uit te voeren, de Palestijnen geven/laten waar ze recht op hebben, hen menswaardig behandelen en hun waardigheid teruggeven en praten. Dan is men reeds zeer ver naar de vrede toe en kunnen de zaken verregaand zichzelf oplossen. Maar geen Vredesproces waar men het nu altijd over heeft, welke Israël tot nu toe zelfs niet wil, omdat ze dan moeten stoppen met hun uitbreiding.
Johan Van Hulle, Zomergem
Israël wil vervroegde verkiezingen in Palestina
[Lezersbrief naar Reformatorisch Dagblad n.a.v. opinie "Niemand gebaat bij scheuring Palestijnen" van prof. George Mirsky op 10 januari]
Dat niemand baat zal vinden bij een vervroegde stembusgang in Palestina is niet correct. Als deze 'bollekeskermis' zou gewonnen worden door Fatah en president Abbas, staat een Israëlische marionet klaar om de dictaten van Tel Aviv uit te voeren en zo weinig mogelijk eisen te stellen namens het Palestijnse volk. Mahmoud Abbas kan het zijn broodheren niet moeilijk maken. Israël zorgde namelijk voor de bewapening en Amerika gaf opleiding aan de elitekrachten die hem beschermen.
Abbas weet maar al te goed wat het betekent als je de joodse staat tegen hebt. Zijn voorganger Yasser Arafat, eveneens van de Fatah-partij, kreeg het eeuwige zwijgen omdat hij in het Arabisch niet alle geweld wou afzwijgen tegen de bezettingsstaat. Arafat werd vergiftigd met Aconitine uit monnikskap volgens Britse inlichtingendiensten. De substantie van deze plant lost makkelijk op in vloeistoffen en kan twaalf uur na toediening niet meer ontdekt worden in het lichaam door gerechtelijke instanties. Daar 3 tot 5 mg al dodelijk is, heeft men nog minder van het gif nodig om tot een langzame dood te komen, zoals bij de vroegere Algerijnse president Hawari Boumaddine. De Amerikanen wisten wat er met Arafat aan de hand was en hij was dan ook niet welkom in hun Mayo Clinic. Zelfs als er geen vergiftiging zou zijn geweest, heeft Israël door de slopende belegering van Arafat's hoofdkwartier zijn gezondheid verzwakt en zo zijn dood veroorzaakt.
Hoe men het draait of keert: de Israëlische regering is schuldig aan de moord op de Palestijnse leider. President Abbas verkoopt Palestina en de rechten van de Palestijnen al roepend dat we Israël moeten erkennen, om niet hetzelfde lot te ondergaan. Mocht Hamas - opnieuw - de vervroegde verkiezingen winnen eventueel samengaand met een burgeroorlog, dan kan Israël luid scanderen dat de Palestijnen onbekwaam zijn zichzelf te besturen. Het zal dan eenzijdig de grenzen bepalen van de joodse staat en enkele kruimels of bantoestans laten voor de Palestijnen. Die zelfstandige gebiedsdelen kunnen dan voortdurend worden afgegrendeld van de buitenwereld en zijn dan overgeleverd aan de internationale solidariteit. Israël wint dus altijd bij nieuwe verkiezingen ten nadele van de Palestijnen.
Met het sluiten van de Oslo "vredesakkoorden", tekende Arafat eigenlijk voor de kolonisatie van Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Hij streek Syrië daarmee tegen de haren door een eigen koers te varen en zelfstandig te gaan onderhandelen met Israël. Vluchtelingen buiten de bezette gebieden zien dat verdrag nog altijd als verraad omdat er geen enkele waarborg instond voor de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen. Al in 1988 erkende Arafat de staat Israël en verklaarde hij dat de PLO het terrorisme niet meer steunde. Het bracht een Palestijnse staat niet dichterbij.
Vandaag zou Hamas opnieuw het bestaansrecht van Israël moeten erkennen (over welk Israël hebben we het dan, een land immers zonder grondwet of grenzen?). Opnieuw zou men het geweld moeten afzweren en opnieuw land afstaan aan de bezettings- en kolonisatiemacht. 78 % van het historische Palestina verkwanselde Arafat reeds in zogenaamde "vredesbesprekingen". Het is dan ook een terecht standpunt van Hamas om voet bij stuk te houden en niet nog meer rechten te verkopen aan de zionistische politici zonder iets in weergave te krijgen. Ook moet er een oplossing komen voor de 3,7 miljoen Palestijnse vluchtelingen die (volgens de VN) buiten het historische Palestina in kampen leven en velen die nog verder in ballingschap leven. Alleen de Jordaanse koning verleende 200.000 vluchtelingen het Jordaans staatsburgerschap. Als joden na bijna 2.000 jaar ballingschap nog het recht hebben om terug te keren naar het Heilige Land, dan mogen Palestijnen die door oorlog maximum zestig jaar geleden werden verdreven dat zeker.
In 135 na Chr. zocht het joodse volk verstrooiing na een mislukte couppoging tegen Julius Severus. Belangrijk om weten is dat de joden uit Palestina vertrokken tot 1900 en slechts af en toe - meestal om godsdienstige reden - zich korte tijd vestigden in enige delen van Palestina. De zionisten blijven de Thora niet trouw. Het joodse volk had de Eeuwige immers beloofd zich niet in het Heilig Land te vestigen voordat de Messias is gekomen. Tot die tijd moet het joodse volk geduldig wachten in ballingschap. Maar het zionisme en Herzl dachten er ander over. Na de schurk Bar Kochba geloofden zionistische joden opnieuw een in valse messias.
Mario Bergen, Leuven
Dat niemand baat zal vinden bij een vervroegde stembusgang in Palestina is niet correct. Als deze 'bollekeskermis' zou gewonnen worden door Fatah en president Abbas, staat een Israëlische marionet klaar om de dictaten van Tel Aviv uit te voeren en zo weinig mogelijk eisen te stellen namens het Palestijnse volk. Mahmoud Abbas kan het zijn broodheren niet moeilijk maken. Israël zorgde namelijk voor de bewapening en Amerika gaf opleiding aan de elitekrachten die hem beschermen.
Abbas weet maar al te goed wat het betekent als je de joodse staat tegen hebt. Zijn voorganger Yasser Arafat, eveneens van de Fatah-partij, kreeg het eeuwige zwijgen omdat hij in het Arabisch niet alle geweld wou afzwijgen tegen de bezettingsstaat. Arafat werd vergiftigd met Aconitine uit monnikskap volgens Britse inlichtingendiensten. De substantie van deze plant lost makkelijk op in vloeistoffen en kan twaalf uur na toediening niet meer ontdekt worden in het lichaam door gerechtelijke instanties. Daar 3 tot 5 mg al dodelijk is, heeft men nog minder van het gif nodig om tot een langzame dood te komen, zoals bij de vroegere Algerijnse president Hawari Boumaddine. De Amerikanen wisten wat er met Arafat aan de hand was en hij was dan ook niet welkom in hun Mayo Clinic. Zelfs als er geen vergiftiging zou zijn geweest, heeft Israël door de slopende belegering van Arafat's hoofdkwartier zijn gezondheid verzwakt en zo zijn dood veroorzaakt.
Hoe men het draait of keert: de Israëlische regering is schuldig aan de moord op de Palestijnse leider. President Abbas verkoopt Palestina en de rechten van de Palestijnen al roepend dat we Israël moeten erkennen, om niet hetzelfde lot te ondergaan. Mocht Hamas - opnieuw - de vervroegde verkiezingen winnen eventueel samengaand met een burgeroorlog, dan kan Israël luid scanderen dat de Palestijnen onbekwaam zijn zichzelf te besturen. Het zal dan eenzijdig de grenzen bepalen van de joodse staat en enkele kruimels of bantoestans laten voor de Palestijnen. Die zelfstandige gebiedsdelen kunnen dan voortdurend worden afgegrendeld van de buitenwereld en zijn dan overgeleverd aan de internationale solidariteit. Israël wint dus altijd bij nieuwe verkiezingen ten nadele van de Palestijnen.
Met het sluiten van de Oslo "vredesakkoorden", tekende Arafat eigenlijk voor de kolonisatie van Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Hij streek Syrië daarmee tegen de haren door een eigen koers te varen en zelfstandig te gaan onderhandelen met Israël. Vluchtelingen buiten de bezette gebieden zien dat verdrag nog altijd als verraad omdat er geen enkele waarborg instond voor de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen. Al in 1988 erkende Arafat de staat Israël en verklaarde hij dat de PLO het terrorisme niet meer steunde. Het bracht een Palestijnse staat niet dichterbij.
Vandaag zou Hamas opnieuw het bestaansrecht van Israël moeten erkennen (over welk Israël hebben we het dan, een land immers zonder grondwet of grenzen?). Opnieuw zou men het geweld moeten afzweren en opnieuw land afstaan aan de bezettings- en kolonisatiemacht. 78 % van het historische Palestina verkwanselde Arafat reeds in zogenaamde "vredesbesprekingen". Het is dan ook een terecht standpunt van Hamas om voet bij stuk te houden en niet nog meer rechten te verkopen aan de zionistische politici zonder iets in weergave te krijgen. Ook moet er een oplossing komen voor de 3,7 miljoen Palestijnse vluchtelingen die (volgens de VN) buiten het historische Palestina in kampen leven en velen die nog verder in ballingschap leven. Alleen de Jordaanse koning verleende 200.000 vluchtelingen het Jordaans staatsburgerschap. Als joden na bijna 2.000 jaar ballingschap nog het recht hebben om terug te keren naar het Heilige Land, dan mogen Palestijnen die door oorlog maximum zestig jaar geleden werden verdreven dat zeker.
In 135 na Chr. zocht het joodse volk verstrooiing na een mislukte couppoging tegen Julius Severus. Belangrijk om weten is dat de joden uit Palestina vertrokken tot 1900 en slechts af en toe - meestal om godsdienstige reden - zich korte tijd vestigden in enige delen van Palestina. De zionisten blijven de Thora niet trouw. Het joodse volk had de Eeuwige immers beloofd zich niet in het Heilig Land te vestigen voordat de Messias is gekomen. Tot die tijd moet het joodse volk geduldig wachten in ballingschap. Maar het zionisme en Herzl dachten er ander over. Na de schurk Bar Kochba geloofden zionistische joden opnieuw een in valse messias.
Mario Bergen, Leuven
Israël bespot al 900 dagen rechtspraak Den Haag
[Lezersbrief aan het Nieuwsblad]
Het aantal kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever nam het afgelopen jaar toe met 14.792 eenheden of 5,8 %. Op 1 januari 2007 telde het Israëlische departement van Binnenlandse Zaken 268.163 joodse kolonisten op de Palestijnse Westbank. Intussen is 500 van de 650 km Apartheidsmuur al gebouwd, ondanks de onwettigheid ervan volgens het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Op 9 juli 2004 verklaarde dit strafhof niet enkel de muur in strijd met het internationaal recht, maar eveneens alle aan deze schending verbonden verstrekkende gevolgen.Het Hof verklaarde ook dat de Palestijnse Gebieden bezette gebieden zijn die onder controle staan van het leger van Israël. Het verklaarde dat deze gebieden bezet zijn door Israël sinds een gewapend internationaal conflict van 1967.
Het grootste deel van de muur ligt in Palestijns gebied en zou 400.000 Palestijnen omsluiten in enclaves indien deze wordt gebouwd zoals gepland. Er is ook de schepping van een nieuw administratief bewind. Inwoners op de strook tussen de "Groene Lijn" en de Apartheidsmuur mogen enkel in deze zone verblijven als ze daarvoor toestemming krijgen van de bezettende macht. Het Hof oordeelde eveneens - in tegenstelling met de Israëlische staat - dat mensenrechten en verdragen zoals het Verdrag inzake de Rechten van het Kind en het Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten, ook van toepassing zijn bij een gewapend conflict.
Ook het Internationale Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten is van toepassing indien een overheid buiten zijn gebied rechtspraak uitoefent. Het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk wordt geschonden daar de aslijn van de muur de politiek van illegale nederzettingen ondersteund. Het zelfbeschikkingrecht wordt eveneens door het versnipperen van Palestijns gebied geschonden. Door de muur ontstaat een voldongen feit van grensbepaling tussen Israël en Palestina en vormt zich een feitelijke annexatie.
Het overbrengen van de eigen bevolking naar bezet gebied en het afhandig maken en vernietigen van eigendommen is verkrachting van het humanitair recht. Rechten op verplaatsing, werk, onderwijs en een behoorlijke standaard van leven worden evenmin toegepast. Israël schendt dus op grote schaal het internationaal recht.
Volgens het Internationaal Gerechtshof in Den Haag moet Israël de toestand op het terrein herstellen voor men aan deze Apartheidsmuur begon te bouwen. Dit houdt tegelijk in het aanleggen van boomgaarden met olijven en ander fruit en de teruggave van de gestolen grond. Besluitvorming rond de bouw van de muur die het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk hinderen, moeten door alle staten teniet worden gedaan, aldus Den Haag. 900 dagen na dit duidelijke arrest van het Hof negeert Israël niet enkel deze internationaal aanvaarde rechtspraak, maar wordt de kolonisatiepolitiek en de bouw aan de Apartheidsmuur nog botweg verder gezet.
Mario Bergen, Leuven
Het aantal kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever nam het afgelopen jaar toe met 14.792 eenheden of 5,8 %. Op 1 januari 2007 telde het Israëlische departement van Binnenlandse Zaken 268.163 joodse kolonisten op de Palestijnse Westbank. Intussen is 500 van de 650 km Apartheidsmuur al gebouwd, ondanks de onwettigheid ervan volgens het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Op 9 juli 2004 verklaarde dit strafhof niet enkel de muur in strijd met het internationaal recht, maar eveneens alle aan deze schending verbonden verstrekkende gevolgen.Het Hof verklaarde ook dat de Palestijnse Gebieden bezette gebieden zijn die onder controle staan van het leger van Israël. Het verklaarde dat deze gebieden bezet zijn door Israël sinds een gewapend internationaal conflict van 1967.
Het grootste deel van de muur ligt in Palestijns gebied en zou 400.000 Palestijnen omsluiten in enclaves indien deze wordt gebouwd zoals gepland. Er is ook de schepping van een nieuw administratief bewind. Inwoners op de strook tussen de "Groene Lijn" en de Apartheidsmuur mogen enkel in deze zone verblijven als ze daarvoor toestemming krijgen van de bezettende macht. Het Hof oordeelde eveneens - in tegenstelling met de Israëlische staat - dat mensenrechten en verdragen zoals het Verdrag inzake de Rechten van het Kind en het Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten, ook van toepassing zijn bij een gewapend conflict.
Ook het Internationale Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten is van toepassing indien een overheid buiten zijn gebied rechtspraak uitoefent. Het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk wordt geschonden daar de aslijn van de muur de politiek van illegale nederzettingen ondersteund. Het zelfbeschikkingrecht wordt eveneens door het versnipperen van Palestijns gebied geschonden. Door de muur ontstaat een voldongen feit van grensbepaling tussen Israël en Palestina en vormt zich een feitelijke annexatie.
Het overbrengen van de eigen bevolking naar bezet gebied en het afhandig maken en vernietigen van eigendommen is verkrachting van het humanitair recht. Rechten op verplaatsing, werk, onderwijs en een behoorlijke standaard van leven worden evenmin toegepast. Israël schendt dus op grote schaal het internationaal recht.
Volgens het Internationaal Gerechtshof in Den Haag moet Israël de toestand op het terrein herstellen voor men aan deze Apartheidsmuur begon te bouwen. Dit houdt tegelijk in het aanleggen van boomgaarden met olijven en ander fruit en de teruggave van de gestolen grond. Besluitvorming rond de bouw van de muur die het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk hinderen, moeten door alle staten teniet worden gedaan, aldus Den Haag. 900 dagen na dit duidelijke arrest van het Hof negeert Israël niet enkel deze internationaal aanvaarde rechtspraak, maar wordt de kolonisatiepolitiek en de bouw aan de Apartheidsmuur nog botweg verder gezet.
Mario Bergen, Leuven
dinsdag, januari 09, 2007
Geef de armen een wapen als ze honger hebben
[Lezersbrief aan Trouw n.a.v. artikel "Olmert ongeliefd na eerste jaar als premier" van 4 januari]
Dat Eerste minister Olmert zo immens onpopulair geworden is, heeft hij grotendeels aan zichzelf te danken.Voornamelijk de keuze van Amir Peretz als minister van Defensie was een miskleun van jewelste. Deze Marokkaanse jood vervulde nog maar net de dienstplicht of hij raakte al gewond in Sinai tijdens de ramadan- of Jom Kipoeroorlog van 1974. Als vertegenwoordiger van de arme Sefardische joden en vakbondsman werd Peretz gekozen tot leider van de Arbeiderspartij. Schoenmaker blijf bij je leest, denk je dan, en doe wat aan de armoede in Israël. 1 miljoen Israëlische werknemers verdient minder dan 600 euro per maand. Vaak moet men daarvoor 12 uur per dag werken. Wie erin slaagt om bijstand te bemachtigen moet rondkomen met maandelijks 200 euro. Met torenhoge huren en zonder huursubsidie moeten de meeste Israëli's de eindjes aan elkaar knopen om rond te komen. Een derde van alle kinderen groeit in Israël in armoede op en het zijn voornamelijk Palestijnse kinderen in Israël die oververtegenwoordigd zijn in armoede-statistieken.
"Als het kankergezwel van bezetting, annexatie en achterstelling niet verdwijnt, zal het Midden-Oosten een brandhaart blijven", zei Max Wieselman van Een Ander Joods Geluid nog enkele dagen geleden. Voor arme Israëliërs is er geen geld. Amir Peretz geeft liever zijn steun aan een oorlog tegen buurland Libanon of de dure bezettingspolitiek. Over de nog veel armere Palestijnen in bezet gebied spreekt men gewoonweg niet. Peretz is voor vrijlating van Palestijnse gevangenen, Olmert wil praten met Syrië en de Israëlische regering wil controleposten afschaffen om het de Palestijnen makkelijk te maken. Het signaal is "luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden", want er veranderd toch niets.
Volgens de Israëlische professor Jeff Halper is Israël voornamelijk bezig met een eigen stappenplan. Dat plan begon met het vernietigen van de Palestijnse infrastructuur in 2002. Nadien werden 480 km apartheidswegen en vier grote schakels met nederzettingen rond 220 Palestijnse eilandjes aangelegd. 12 - voornamelijk vervuilende - industrieparken kwamen te liggen in de rand van de Westbank. Bedoeling is alzo met dit project van 3 miljard dollar de middenklasse van de Palestijnen het land uit te krijgen en een marionet aan het hoofd te zetten van de resterende Palestijnen. Tenslotte niet vergeten die van wapens te voorzien en collaborateurs van beide kanten (Fatah en Hamas) op elkaar te laten schieten om alzo de gekende verdeel-en-heers-strategie toe te passen die de burgeroorlog in Palestina in stand houdt.
Tussen 1980 en 1988 slaagde Israël erin om - via de V.S. - Irak en Iran tegen elkaar op te zetten. In 1990 fluisterde April Gaspie Saddam in het oor dat de aanhechting van Koeweit als historische provincie van Irak geen probleem kon zijn. In 2003 kregen neo-conservatieven een alliantie tot stand om Irak opnieuw aan te vallen en te bezetten. In 2005 kreeg men Syrië zover dat het na de bomaanslag op Hariri de veiligheidstroepen terugtrok uit Libanon. In 2007 stevent Palestina af op een burgeroorlog na de zwarte bewapening van Fatah en de Israëlische collaborateurs die de boel op stelten zetten.Telkens gebeurde deze acties en was Israël erbij gebaat. Telkens werd ook de aandacht afgeleid van het kernprobleem: de zionistische politiek die verantwoordelijk is voor de bezetting van Palestina en onderdrukking van het Palestijnse volk. Peretz is verkozen door de amen, maar kent alleen 'les armes' om te gebruiken voor een oorlog tegen Libanon en een burgeroorlog te ontketenen in de door Israël bezette gebieden.
Mario Bergen, Leuven
Dat Eerste minister Olmert zo immens onpopulair geworden is, heeft hij grotendeels aan zichzelf te danken.Voornamelijk de keuze van Amir Peretz als minister van Defensie was een miskleun van jewelste. Deze Marokkaanse jood vervulde nog maar net de dienstplicht of hij raakte al gewond in Sinai tijdens de ramadan- of Jom Kipoeroorlog van 1974. Als vertegenwoordiger van de arme Sefardische joden en vakbondsman werd Peretz gekozen tot leider van de Arbeiderspartij. Schoenmaker blijf bij je leest, denk je dan, en doe wat aan de armoede in Israël. 1 miljoen Israëlische werknemers verdient minder dan 600 euro per maand. Vaak moet men daarvoor 12 uur per dag werken. Wie erin slaagt om bijstand te bemachtigen moet rondkomen met maandelijks 200 euro. Met torenhoge huren en zonder huursubsidie moeten de meeste Israëli's de eindjes aan elkaar knopen om rond te komen. Een derde van alle kinderen groeit in Israël in armoede op en het zijn voornamelijk Palestijnse kinderen in Israël die oververtegenwoordigd zijn in armoede-statistieken.
"Als het kankergezwel van bezetting, annexatie en achterstelling niet verdwijnt, zal het Midden-Oosten een brandhaart blijven", zei Max Wieselman van Een Ander Joods Geluid nog enkele dagen geleden. Voor arme Israëliërs is er geen geld. Amir Peretz geeft liever zijn steun aan een oorlog tegen buurland Libanon of de dure bezettingspolitiek. Over de nog veel armere Palestijnen in bezet gebied spreekt men gewoonweg niet. Peretz is voor vrijlating van Palestijnse gevangenen, Olmert wil praten met Syrië en de Israëlische regering wil controleposten afschaffen om het de Palestijnen makkelijk te maken. Het signaal is "luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden", want er veranderd toch niets.
Volgens de Israëlische professor Jeff Halper is Israël voornamelijk bezig met een eigen stappenplan. Dat plan begon met het vernietigen van de Palestijnse infrastructuur in 2002. Nadien werden 480 km apartheidswegen en vier grote schakels met nederzettingen rond 220 Palestijnse eilandjes aangelegd. 12 - voornamelijk vervuilende - industrieparken kwamen te liggen in de rand van de Westbank. Bedoeling is alzo met dit project van 3 miljard dollar de middenklasse van de Palestijnen het land uit te krijgen en een marionet aan het hoofd te zetten van de resterende Palestijnen. Tenslotte niet vergeten die van wapens te voorzien en collaborateurs van beide kanten (Fatah en Hamas) op elkaar te laten schieten om alzo de gekende verdeel-en-heers-strategie toe te passen die de burgeroorlog in Palestina in stand houdt.
Tussen 1980 en 1988 slaagde Israël erin om - via de V.S. - Irak en Iran tegen elkaar op te zetten. In 1990 fluisterde April Gaspie Saddam in het oor dat de aanhechting van Koeweit als historische provincie van Irak geen probleem kon zijn. In 2003 kregen neo-conservatieven een alliantie tot stand om Irak opnieuw aan te vallen en te bezetten. In 2005 kreeg men Syrië zover dat het na de bomaanslag op Hariri de veiligheidstroepen terugtrok uit Libanon. In 2007 stevent Palestina af op een burgeroorlog na de zwarte bewapening van Fatah en de Israëlische collaborateurs die de boel op stelten zetten.Telkens gebeurde deze acties en was Israël erbij gebaat. Telkens werd ook de aandacht afgeleid van het kernprobleem: de zionistische politiek die verantwoordelijk is voor de bezetting van Palestina en onderdrukking van het Palestijnse volk. Peretz is verkozen door de amen, maar kent alleen 'les armes' om te gebruiken voor een oorlog tegen Libanon en een burgeroorlog te ontketenen in de door Israël bezette gebieden.
Mario Bergen, Leuven
zondag, januari 07, 2007
Lezersbrief aan Jan Brocatus
[Lezersbrief n.a.v. "de nieuwsweek van aan Jan Brocatus*" in DM van 6/1/07]
Beste Jan,
Ik apprecieer en deel uw bezorgdheid voor het geweld in Palestina, maar ik sta paf van jouw besluiten. Je schrijft "het is dringend tijd om ter plekke onafhankelijke waarnemers te hebben om een objectief oordeel te vellen." Nu, die zijn er al járen, en ze schrijven al járen rapporten en statistieken de waarnemers van de Verenigde Naties, zie http://www.un.org. Maar inderdaad, je leest er bitter weinig van in onze kranten (vandaag niet, twee blz !).
En dan zeg jij: "niemand kent de oplossing." Toch wel, de oplossing staat zwart op wit in de vele resoluties van de Veiligheidsraad. Alleen is het probleem: Israël WIL de resoluties niet toepassen, en de VS vinden dat goed, en Europa wil niets doen. En dan stel je je hoop op "twee grote figuren," mogen dat twee Nobelprijswinnaars van de vrede zijn? Welnu, die hebben we ook al gehad met Yasser Arafat en Shimon Peres. En toen kwam Sharon, en die schoot alles terug kapot, en WILDE niet praten met Arafat.
Dat, Jan, is volgens mij het probleem met Israël en Palestina: er zijn een aantal machthebbers die geen vrede WILLEN. En de wereld kijkt er naar en doet niets.
Pol Van den plas, Gent
** Jan Brocatus is directeur van Amnesty International Vlaanderen
Beste Jan,
Ik apprecieer en deel uw bezorgdheid voor het geweld in Palestina, maar ik sta paf van jouw besluiten. Je schrijft "het is dringend tijd om ter plekke onafhankelijke waarnemers te hebben om een objectief oordeel te vellen." Nu, die zijn er al járen, en ze schrijven al járen rapporten en statistieken de waarnemers van de Verenigde Naties, zie http://www.un.org. Maar inderdaad, je leest er bitter weinig van in onze kranten (vandaag niet, twee blz !).
En dan zeg jij: "niemand kent de oplossing." Toch wel, de oplossing staat zwart op wit in de vele resoluties van de Veiligheidsraad. Alleen is het probleem: Israël WIL de resoluties niet toepassen, en de VS vinden dat goed, en Europa wil niets doen. En dan stel je je hoop op "twee grote figuren," mogen dat twee Nobelprijswinnaars van de vrede zijn? Welnu, die hebben we ook al gehad met Yasser Arafat en Shimon Peres. En toen kwam Sharon, en die schoot alles terug kapot, en WILDE niet praten met Arafat.
Dat, Jan, is volgens mij het probleem met Israël en Palestina: er zijn een aantal machthebbers die geen vrede WILLEN. En de wereld kijkt er naar en doet niets.
Pol Van den plas, Gent
** Jan Brocatus is directeur van Amnesty International Vlaanderen
zaterdag, januari 06, 2007
Corruptie? Israël weet niet beter
[Mail aan de Volkskrant voor hun artikel "Corruptie? Israël weet niet beter"]
Beste redactie
Ik ben blij dat uw journalist, Alex Burghoorn, de problemetiek van corruptie - die historisch in de zionistische staat Israël is ingebakken - durft aanpakken in zijn achtergrondartikel van vandaag, 6 januari 2007. Een dikke pluim voor uw journalist en dat we nog vele kritische stukken van hem mogen lezen over het Midden-Oosten.
Mario Bergen, Leuven
Beste redactie
Ik ben blij dat uw journalist, Alex Burghoorn, de problemetiek van corruptie - die historisch in de zionistische staat Israël is ingebakken - durft aanpakken in zijn achtergrondartikel van vandaag, 6 januari 2007. Een dikke pluim voor uw journalist en dat we nog vele kritische stukken van hem mogen lezen over het Midden-Oosten.
Mario Bergen, Leuven
Brief aan Frank Schlömer
[Brief aan Frank Schlömer van De Morgen n.a.v. lang artikel van 6 januari]
De lovende woorden van Joseph Pearce in zijn boekbespreking over het boek van Norman Finkelstein ' De drogreden van het antisemitisme ' zijn nog niet koud en er valt weer iets uit de bus. Ik heb met veel belangstelling je twee blz in DM van zaterdag 6/01 gelezen. Ik meen dat de verscheidene onderwerpen en de verstrekte informatie o.a. van mensen te velde, tot de meest verregaande behoren welke ik tot nu toe hier in de media heb gevonden en welke overeenkomen met wat men vindt in andere ernstige publicaties en op websites. Ik kan dit alleen maar appreciëren en ik hoop dat veel lezers dit ook zullen doen.
Ik onthou hieruit ergens een belangrijke zin dat "Het stilzwijgen moet doorbroken worden..."
JohanVan Hulle
De lovende woorden van Joseph Pearce in zijn boekbespreking over het boek van Norman Finkelstein ' De drogreden van het antisemitisme ' zijn nog niet koud en er valt weer iets uit de bus. Ik heb met veel belangstelling je twee blz in DM van zaterdag 6/01 gelezen. Ik meen dat de verscheidene onderwerpen en de verstrekte informatie o.a. van mensen te velde, tot de meest verregaande behoren welke ik tot nu toe hier in de media heb gevonden en welke overeenkomen met wat men vindt in andere ernstige publicaties en op websites. Ik kan dit alleen maar appreciëren en ik hoop dat veel lezers dit ook zullen doen.
Ik onthou hieruit ergens een belangrijke zin dat "Het stilzwijgen moet doorbroken worden..."
JohanVan Hulle
donderdag, januari 04, 2007
'Vredesduif voor het Westen' Grossman onder de loupe op Uitpers
In het artikel "Het autisme van David Grossman, doctor honoris causa van de KUL" belichten Lucas Catherine, Wim de Neuter en Ludo De Witte op het E-Zine Uitpers 'vredesduif voor het Westen' David Grossman. Ze komen zoals bij andere berichtgeving over deze man door andere auteurs, tot dezelfde vaststellingen. Er valt heel wat minder fraais te zeggen over de "Peace Now' beweging in Israël. Mijn waardering voor dit artikel.
Johan Van Hulle
Johan Van Hulle
Vrije handel levensnoodzakelijk voor Palestijnen
[Reactie op bericht "Smokkeltunnel tussen Egypte en Gazastrook ingestort" in De Telegraaf]
De Israëlische staat wil dat Egypte het onwettig grensvervoer van produkten tegenhoudt. Een actie hiertegen moet komen na overleg tussen de leiders van Egypte en Israël. Er moet helemaal geen actie komen, maar het grensakkoord van 15 november 2005 tussen de Palestijnse Autoriteit en de staat Israël moet worden nageleefd. Het naleven van het Akkoord over Verplaatsing en Toegang (AMA) blijft een dode letter. Sinds 25 juni 2006 werd de grenspost van Rafa gedurende 86 % van de voorziene openingstijd gesloten. Rafa werd ook niet opengesteld voor de vrije doorgang van goederen naar het buitenland zoals afgesproken. Gemiddeld slechts 12 in plaats van de voorziene 400 vrachtwagens per dag kon voor de uitvoer langs de doorgang van Karni het voorbije jaar. Slechts 4 % van de oogst kon worden binnengehaald tijdens het oogstseizoen.
Het aantal obstrukties op de bezette Westelijke Jordaanoever is het voorbije jaar met 44 % toegenomen. Als er vrij verkeer van goederen en mensen kan tot stand komen tussen de Palestijnse gebieden en de buitenwereld, zoals voorzien in het AMA, kan men handel tot stand brengen en de Palestijnen laten voorzien in hun eigen levensonderhoud. Smokkeltunnels vormen de enige manier om goederen met enige zekerheid over de grens te krijgen. Israël laat met escortes tientallen vrachtwagens uit Egypte en Jordanië, geladen met wapens en munitie voor de Fatah-eltitetroepen van president Abbas rechtstreeks naar de loodsen van Fatah rijden. Zonder hindernissen van controleposten of onderzoek van lading of personen. Het verschil zit hem hierin: Israël is de bezettingsmacht en de Palestijnen het volk dat door die bezetter wordt onderdrukt. Israël verkiest een onderdanige president Abbas boven een kritische stem van het volk die Hamas vertegenwoordigt om straks nieuwe dictaten op te leggen.
Mario Bergen, Leuven
De Israëlische staat wil dat Egypte het onwettig grensvervoer van produkten tegenhoudt. Een actie hiertegen moet komen na overleg tussen de leiders van Egypte en Israël. Er moet helemaal geen actie komen, maar het grensakkoord van 15 november 2005 tussen de Palestijnse Autoriteit en de staat Israël moet worden nageleefd. Het naleven van het Akkoord over Verplaatsing en Toegang (AMA) blijft een dode letter. Sinds 25 juni 2006 werd de grenspost van Rafa gedurende 86 % van de voorziene openingstijd gesloten. Rafa werd ook niet opengesteld voor de vrije doorgang van goederen naar het buitenland zoals afgesproken. Gemiddeld slechts 12 in plaats van de voorziene 400 vrachtwagens per dag kon voor de uitvoer langs de doorgang van Karni het voorbije jaar. Slechts 4 % van de oogst kon worden binnengehaald tijdens het oogstseizoen.
Het aantal obstrukties op de bezette Westelijke Jordaanoever is het voorbije jaar met 44 % toegenomen. Als er vrij verkeer van goederen en mensen kan tot stand komen tussen de Palestijnse gebieden en de buitenwereld, zoals voorzien in het AMA, kan men handel tot stand brengen en de Palestijnen laten voorzien in hun eigen levensonderhoud. Smokkeltunnels vormen de enige manier om goederen met enige zekerheid over de grens te krijgen. Israël laat met escortes tientallen vrachtwagens uit Egypte en Jordanië, geladen met wapens en munitie voor de Fatah-eltitetroepen van president Abbas rechtstreeks naar de loodsen van Fatah rijden. Zonder hindernissen van controleposten of onderzoek van lading of personen. Het verschil zit hem hierin: Israël is de bezettingsmacht en de Palestijnen het volk dat door die bezetter wordt onderdrukt. Israël verkiest een onderdanige president Abbas boven een kritische stem van het volk die Hamas vertegenwoordigt om straks nieuwe dictaten op te leggen.
Mario Bergen, Leuven
Israël: veel beloven en weinig geven
[Reactie op online artikel "Israëlische militairen vallen Ramallah binnen" van 4 januari 2007 in Het Nieuwsblad]
Internationale media zoals Aljazeera melden al vier doden en 25 gewonden bij de grootste militaire operatie sinds mei 2006 in Ramallah. Op 23 december schudden Olmert en Abbas elkaar nog de handen. Maar zonder dat deze het merkte beet Olmert hem een stuk van de oren, zodat deze doof werd voor de stem van het Palestijnse volk. Terwijl het volk lijdt onder de bezetting, zweeft Mahmoud Abbas in hogere sferen, eeuwen verwijdert van de Palestijnen die moeten overleven op wat zout en olijven.
Het Israëlisch Hooggerechtshof bepaalde op 14 december 2006 nog dat het conflict tussen Israël en de Palestijnse verzetsorganisaties de karakteristieken draagt van een gewapend internationaal conflict. Het fundamenteel beginsel van internationale wetgeving inzake gewapende conflicten is het onderscheid tussen burgers en strijders. De rechters benadrukten dan ook dat burgerdoelen niet tijdens een militair offensief aangevallen dienen te worden. "Israël moet zoveel mogelijk trachten de schade aan de burgerbevolking te beperken bij het lanceren van dergelijke militaire acties."
De nieuwe actie van het Israëlisch bezettingsleger in Ramallah toont aan dat Israël geen vrede wil. In de middeleeuwen had men de sterke overtuiging dat de joden verantwoordelijk waren voor het vergiftigen van putten met de builenpest. Als in 1348 de Zwarte Dood zich over Europa verspreid en eenderde van de bevolking sterft, krijgen de joden de schuld van de christelijke bevolking. Paus Clemens VI verklaart de joden onschuldig, maar er volgen pogroms in bijna alle plaatsen waar joden wonen. Duizenden joden worden vermoord. Het klopt inderdaad dat de joden minder snel ziek werden, maar dit kwam omdat joden in die tijd veel hygiënischer waren dan de andere mensen. Recentelijk vertelde mevrouw Arafat aan de echtgenote van Clinton over "het vergiftigen van Palestijnse waterbronnen." Nederzetters maken zich inderdaad met regelmaat schuldig aan het vernielen van putten en waterleidingen voor de Palestijnen. Ook is vervuild water de oorzaak van vele buikziekten. Enkele jaren geleden werden in Amman (Jordanië) talrijke Palestijnen ziek door Israëlisch water en moesten zij naar het ziekenhuis. Water dat Israël levert aan de Palestijnen is van veel mindere kwaliteit en dit alleen al leidt tot ziektes. Door de opsluiting onder bezetting en Israëlische staatsterreur worden dergelijke zaken soms uitvergroot en gaan dan een eigen leventje leiden als stadslegende. Zoals in de veertiende eeuw de joden de schuld kregen voor alles wat slecht ging, zo is het in de 21e eeuw het geval met moslims en Arabieren. Dit terwijl de Palestijnse Arabieren net het slachtoffer zijn van Israëlische overheersings- en vernietigingspolitiek tegenover het Palestijnse volk.
Israël bezet nog altijd Palestijnse grond en blijft zich schuldig maken aan het buitengerechtelijk terechtstellen van Palestijnen.Acties om vrijheidsstrijders op te pakken lopen samen met de vernietiging van het politieke- en handelssysteem van de Palestijnen. Infrastructuur, (overheids)gebouwen en waardevolle zaken zoals auto's en computers worden vernield. De Braziliaanse cartoonist Carlos Latuff maakte ooit een tekening van een joods ventje. Het jongetje staat naast een enorme muur in de getto van een Poolse stad en zegt "Ik ben Palestijn." Een andere spotprent laat de Amerikaanse president jammeren aan een grafsteen met "972 Israëlische doden" zeggende "Sorry dat ik niet meer vliegtuigen, tanks en geld stuurde naar de Israëli's." Even verder staat hij te dansen op het graf van duizenden Palestijnen "Goed zo, goed zo!"
Voor hun bezettingspolitiek hebben de zionisten geen scrupules. De inzet van chemische wapens en verarmd uranium in de bezette Palestijnse gebieden werd nog op 20 december 2006 aangekaart door de Palestijnse minister van Milieu, Yussef Abu Sofia. Abu Sofia beschuldigde Israël er ook van grote hoeveelheden gevaarlijke chemische producten de Palestijnse gebieden te hebben binnengebracht, waardoor het ondergronds waterbekken ernstig vervuild is. "Daarnaast werden de afgelopen zes jaar twee miljoen bomen uitgerukt (door de Israëli's), waaronder een half miljoen olijfbomen", luidde het nog.
Mario Bergen, Leuven
Internationale media zoals Aljazeera melden al vier doden en 25 gewonden bij de grootste militaire operatie sinds mei 2006 in Ramallah. Op 23 december schudden Olmert en Abbas elkaar nog de handen. Maar zonder dat deze het merkte beet Olmert hem een stuk van de oren, zodat deze doof werd voor de stem van het Palestijnse volk. Terwijl het volk lijdt onder de bezetting, zweeft Mahmoud Abbas in hogere sferen, eeuwen verwijdert van de Palestijnen die moeten overleven op wat zout en olijven.
Het Israëlisch Hooggerechtshof bepaalde op 14 december 2006 nog dat het conflict tussen Israël en de Palestijnse verzetsorganisaties de karakteristieken draagt van een gewapend internationaal conflict. Het fundamenteel beginsel van internationale wetgeving inzake gewapende conflicten is het onderscheid tussen burgers en strijders. De rechters benadrukten dan ook dat burgerdoelen niet tijdens een militair offensief aangevallen dienen te worden. "Israël moet zoveel mogelijk trachten de schade aan de burgerbevolking te beperken bij het lanceren van dergelijke militaire acties."
De nieuwe actie van het Israëlisch bezettingsleger in Ramallah toont aan dat Israël geen vrede wil. In de middeleeuwen had men de sterke overtuiging dat de joden verantwoordelijk waren voor het vergiftigen van putten met de builenpest. Als in 1348 de Zwarte Dood zich over Europa verspreid en eenderde van de bevolking sterft, krijgen de joden de schuld van de christelijke bevolking. Paus Clemens VI verklaart de joden onschuldig, maar er volgen pogroms in bijna alle plaatsen waar joden wonen. Duizenden joden worden vermoord. Het klopt inderdaad dat de joden minder snel ziek werden, maar dit kwam omdat joden in die tijd veel hygiënischer waren dan de andere mensen. Recentelijk vertelde mevrouw Arafat aan de echtgenote van Clinton over "het vergiftigen van Palestijnse waterbronnen." Nederzetters maken zich inderdaad met regelmaat schuldig aan het vernielen van putten en waterleidingen voor de Palestijnen. Ook is vervuild water de oorzaak van vele buikziekten. Enkele jaren geleden werden in Amman (Jordanië) talrijke Palestijnen ziek door Israëlisch water en moesten zij naar het ziekenhuis. Water dat Israël levert aan de Palestijnen is van veel mindere kwaliteit en dit alleen al leidt tot ziektes. Door de opsluiting onder bezetting en Israëlische staatsterreur worden dergelijke zaken soms uitvergroot en gaan dan een eigen leventje leiden als stadslegende. Zoals in de veertiende eeuw de joden de schuld kregen voor alles wat slecht ging, zo is het in de 21e eeuw het geval met moslims en Arabieren. Dit terwijl de Palestijnse Arabieren net het slachtoffer zijn van Israëlische overheersings- en vernietigingspolitiek tegenover het Palestijnse volk.
Israël bezet nog altijd Palestijnse grond en blijft zich schuldig maken aan het buitengerechtelijk terechtstellen van Palestijnen.Acties om vrijheidsstrijders op te pakken lopen samen met de vernietiging van het politieke- en handelssysteem van de Palestijnen. Infrastructuur, (overheids)gebouwen en waardevolle zaken zoals auto's en computers worden vernield. De Braziliaanse cartoonist Carlos Latuff maakte ooit een tekening van een joods ventje. Het jongetje staat naast een enorme muur in de getto van een Poolse stad en zegt "Ik ben Palestijn." Een andere spotprent laat de Amerikaanse president jammeren aan een grafsteen met "972 Israëlische doden" zeggende "Sorry dat ik niet meer vliegtuigen, tanks en geld stuurde naar de Israëli's." Even verder staat hij te dansen op het graf van duizenden Palestijnen "Goed zo, goed zo!"
Voor hun bezettingspolitiek hebben de zionisten geen scrupules. De inzet van chemische wapens en verarmd uranium in de bezette Palestijnse gebieden werd nog op 20 december 2006 aangekaart door de Palestijnse minister van Milieu, Yussef Abu Sofia. Abu Sofia beschuldigde Israël er ook van grote hoeveelheden gevaarlijke chemische producten de Palestijnse gebieden te hebben binnengebracht, waardoor het ondergronds waterbekken ernstig vervuild is. "Daarnaast werden de afgelopen zes jaar twee miljoen bomen uitgerukt (door de Israëli's), waaronder een half miljoen olijfbomen", luidde het nog.
Mario Bergen, Leuven
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
