Het terreurbeleid van Israël en de VS is 'angstmanagement'

[Lezersbrief aan De Standaard n.a.v. artikel "de vijand is onder ons]

Het terreurbeleid dat de Israëlische staat op de Palestijnen uitoefent onder de noemer "anti-terreur-operaties" is eigenlijk angstmanagement. Na het verdwijnen van het communisme kwam het kapitalisme, maar het oude vijandbeeld verdampte. George W. Bush en gelijkgezinden vonden een nieuwe vijand in de vorm van Arabieren en moslims.

Onder de noemer "anti-terreur-operaties" verkoopt de Russische president Poetin zijn oorlog tegen de Tsjetsjenen en Olmert die tegen Palestijnen. Men boezemt de bevolking angst in en gebruikt bovenwettelijke middelen tegen die kunstmatige angst. De vroegere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger zei op 19 november 2006 dat militaire winst in Irak niet meer mogelijk is. Sinds een jaar is Kissinger één van de top-adviseurs van Bush. Destijds verkocht hij beleidspropaganda. De media geloofde inderdaad dat Nixon met het bombarderen van Hanoi zodanig de Noord-Vietnamezen ontmoedigd had dat het de Amerikanen werd toegestaan om een diplomatieke overwinning met de communisten te bereiken. Het was een wansmakelijke leugen.Anno 2007 zal Kissinger via buikspreekpop Bush het volk verkopen dat verregaande anti-terreuroperaties - "license to kill" aldus CNN - de Amerikanen aan een overwinning hebben geholpen in Irak. Ongeacht hoeveel Amerikaanse lijkzakken nog besteld moeten worden en ongeacht de hoge tol aan burgerslachtoffers die nog te verwachten is.

Israël past de Kissinger-strategie al sinds 1948 toe. Eerste minister na eerste minister start anti-terreur-operaties tegen Palestijnen die "noodzakelijk zijn om het Israëlische volk te beschermen." Enkel zo kan men later - zoals Bush straks in Irak - de overwinning uitroepen. Eerst met harde hand de "terroristen" opkuisen en daarna zegevieren.

Het probleem in Vietnam, Irak of Israël is hetzelfde. Men weet dat men de oorlog niet kan winnen. De bezettingsoorlog die Israël uitoefent in de Palestijnse gebieden kost voornamelijk burgers de dood of verminkt ze levenslang. En toch verkoopt men keer op keer dit als operaties tegen terroristen. Terwijl men het terrein van een ander land en volk zelf betreden heeft en gewapenderhand daar de macht heeft ingenomen. In dat geval is het goed verstaanbaar dat het volk in opstand komt tegen de bezettingsmacht.

"Israël is een racistische staat die oorlogsmisdaden begaat en neemt zijn toevlucht tot terrorisme dat erger is dan aangewend door de Palestijnen." Deze uitspraak kwam van voormalig Israëlisch minister van Onderwijs, Shulamit Aloni. Zij benadrukte dat de Israëlische leiders het volk willen doen geloven dat het de Palestijnen zijn die hen in zee willen gooien, maar dat het eigenlijk de Israëli's zijn die misdaden tegen de menselijkheid begaan en daarvoor terecht moeten staan. De Israëlische politica zei nog in hetzelfde vraaggesprek met Kul-al-Arab: "Ik kan u Mussolini's boeken over fascisme tonen. Als u hen leest zult u de onmiskenbare conclusie nemen dat de ministers in de huidige Israëlische overheid dezelfde weg opgaan. Israël verschilt in niets met racisten uit Zuid-Afrika zolang het zich voordoet als een joodse staat in plaats van een staat voor al haar inwoners."

Mario Bergen, Leuven