[Reactie aan De Standaard op artikel van 30 mei over Clustermunitie]
Het bericht over de clusterbommen klinkt heel hoopgevend, maar het doel is nog niet helemaal bereikt. De landen die de clusterbommen echt willen bannen, dragen nog steeds een grote verantwoordelijkheid, omdat juist de veelgebruikers niet achter het verdrag staan. Onze ontmijners kunnen nog niet hopen dat hun missie in Libanon de laatste was, want Israël wil het verdrag niet ondertekenen.
De belangrijkste overwinnig is dat de niet-ondertekenaars nu openlijk toegeven dat zij niet willen ijveren voor een faire oorlogvoering. Voor hen telt elk effect. Zelfs kinderen en onschuldige burgers mogen jaren later nog slachtoffer worden.
Ook de passage dat de ondertekenaars mogen samenwerken met landen die wel clustermunitie gebruiken is dubieus. Voor mij klinkt het zoals: "Moord is verboden, maar je mag wel een huurmoordenaar inhuren." Het blijft bijgevolg nog steeds de taak van de individuele landen om zelf te weigeren deel te nemen aan militaire operaties wanneer de partners het gebruik van de clustermunitie niet afzweren.
Ria Cabus
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten