donderdag, maart 20, 2008
Een land als gevangenis
[Reactie op "Een land als gevangenis" in Kerk en Leven van 20 februari ‘08 en de reactie daaropdoor Willy Cornelis van 5 maart '08 ]
“Het joodse standpunt komt nooit aan bod. Is de jodenhaat na 2000 jaar nog niet verminderd?” vraagt Willy Cornelis in zijn lezersbrief als reactie op een artikel in Kerk en Leven over Gaza. Het gaat hier inderdaad niet over het joodse standpunt, maar ook niet over jodenhaat. Het gaat hier zelfs niet over een houding tegen de joden. Waar het wel over gaat dat is over de staat Israël, die Palestina bezet en zowel in Gaza als in de Westelijke Jordaanoever de controle blijft behouden over de grenzen, het luchtruim en de territoriale wateren. Dat betekent dat Israël volgens het internationaal recht de plicht heeft om te zorgen voor de veiligheid en het welzijn van de burgers die er wonen.
Het Israëlisch leger stelt de burgerbevolking echter bewust bloot aan buitensporig geweld. In zijn militaire operatie trof het ook centra voor voedselbedeling en gezondheidszorg. Door het maandenlange embargo is er tevens een nijpend tekort aan basisvoorzieningen en medicijnen. Israël weigert ook zijn afsluiting op te heffen voor patiënten die dringende medische verzorging nodig hebben. De verminderde levering van benzine en elektriciteit hebben de gezondheidszorg verlamd en maken het leven voor de bevolking ondraaglijk. Wat Hamas betreft waarover lezer Willy Cornelis schreef dat “Hamas predikt en ook uitvoert dat Israël moet verdwijnen en de joden in zee dienen gegooid...” Hierover moet ten eerste gezegd dat Hamas democratisch werd verkozen, ten tweede dat Hamas juist ten gevolge van de politiek van Israël tot stand is gekomen en ten derde dat de machtsovername in Gaza door Hamas Israël absoluut niet het recht geeft tot collectieve bestraffing en zeker niet tot het verrichten van oorlogsmisdaden.
Tenslotte nog dit: de grondoorzaak van het conflict is de zionistische ideologie van de staat Israël, die een etnische zuivering doorvoert om een zuivere joodse staat te bekomen. Ik ben tegen een joodse staat én tegen een moslim staat én tegen een katholieke staat. Om te besluiten: het gaat dus niet tegen de joden, maar wel tegen een zuivere joodse staat en tegen de brutale bezettingspolitiek van Israël.
Mark Cornelis, Leuven
“Het joodse standpunt komt nooit aan bod. Is de jodenhaat na 2000 jaar nog niet verminderd?” vraagt Willy Cornelis in zijn lezersbrief als reactie op een artikel in Kerk en Leven over Gaza. Het gaat hier inderdaad niet over het joodse standpunt, maar ook niet over jodenhaat. Het gaat hier zelfs niet over een houding tegen de joden. Waar het wel over gaat dat is over de staat Israël, die Palestina bezet en zowel in Gaza als in de Westelijke Jordaanoever de controle blijft behouden over de grenzen, het luchtruim en de territoriale wateren. Dat betekent dat Israël volgens het internationaal recht de plicht heeft om te zorgen voor de veiligheid en het welzijn van de burgers die er wonen.
Het Israëlisch leger stelt de burgerbevolking echter bewust bloot aan buitensporig geweld. In zijn militaire operatie trof het ook centra voor voedselbedeling en gezondheidszorg. Door het maandenlange embargo is er tevens een nijpend tekort aan basisvoorzieningen en medicijnen. Israël weigert ook zijn afsluiting op te heffen voor patiënten die dringende medische verzorging nodig hebben. De verminderde levering van benzine en elektriciteit hebben de gezondheidszorg verlamd en maken het leven voor de bevolking ondraaglijk. Wat Hamas betreft waarover lezer Willy Cornelis schreef dat “Hamas predikt en ook uitvoert dat Israël moet verdwijnen en de joden in zee dienen gegooid...” Hierover moet ten eerste gezegd dat Hamas democratisch werd verkozen, ten tweede dat Hamas juist ten gevolge van de politiek van Israël tot stand is gekomen en ten derde dat de machtsovername in Gaza door Hamas Israël absoluut niet het recht geeft tot collectieve bestraffing en zeker niet tot het verrichten van oorlogsmisdaden.
Tenslotte nog dit: de grondoorzaak van het conflict is de zionistische ideologie van de staat Israël, die een etnische zuivering doorvoert om een zuivere joodse staat te bekomen. Ik ben tegen een joodse staat én tegen een moslim staat én tegen een katholieke staat. Om te besluiten: het gaat dus niet tegen de joden, maar wel tegen een zuivere joodse staat en tegen de brutale bezettingspolitiek van Israël.
Mark Cornelis, Leuven
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten