Tibet, Kosovo en Palestina

[Brief aan Minister Bert Anciaux]

Geachte Heer Minister,

Ik deel uw bezorgdheid over het welzijn van Tibet onder de Chinese bezetting. Ik heb een paar dagen geleden op uw website twee artikels gelezen over Tibet en uw stem op de radio gehoord.Vorig jaar in mei hebt u dit nog eens gedaan. Ik ben het volkomen met u eens dat mensenrechten moeten geëerbiedigd worden, waar ook ter wereld.

Over het Palestijns-Israëlisch conflict echter, hebt u ongeveer gedurende een periode van een jaar, slechts een paar zinnen geschreven en dan nog in vrijblijvende termen. Ik meen dat de situatie in Palestina in die mate overeenstemt met de Tibetaanse, alleen dat ze nog veel erger is.Beiden worden bezet. In beiden worden gronden en eigendommen in beslag genomen door de bezetter. In beiden worden bezetters ingeplant op bezet gebied. In beiden worden mensenrechten niet geëerbiedigd. In beiden worden protest tegen de bezetter geweldadig neergeslagen.

Echter: de slachtoffers en de vernielingen in Tibet verbleken in vergelijking met wat door Israël in Palestina wordt aangericht.Voor zover bekend worden in Tibet geen tanks, bulldozers, vliegtuigen, raketten, bommen enz... ingezet, geen ganse woonblokken in puin gelegt, electriciteit, water en bevoorrading afgesneden en medische dienstverlening beperkt. In Tibet spreekt men over honderd doden. In Palestina over duizenden over een periode van een paar jaar. Elke dode is er een teveel.

In Tibet wordt een cultuur vernietigd. In Palestina wordt op een stille manier etnisch gezuiverd.Tibet is een provincie van China geworden. In Palestina 'spreekt' men over onafhankelijkheid. Te velde is de situatie zo, dat van een leefbare Palestijnse staat niet meer kan gesproken worden. Bij wijze van spreken bestaan alleen nog Gent, Hasselt, Zoetenaaie en Erpe-Mere met een muur rond en de vissers van Zeebrugge mogen de haven niet uit. De Palestijnse economie ligt plat.

Op uw website in februari 2008 schrijft u in verband met de onafhankelijkheid van Kosovo: "De Kosovaarse bevolking werd gediscrimineerd, vernederd en belachelijk gemaakt." In Palestina kennen ze dat als geen ander. Het kan toeval zijn dat de Tibetanen nu, met de Olypische Spelen in zicht, de aandacht willen trekken. Ze slagen daarin en internationaal wordt reeds gereageerd. De Palestijnen proberen dat al tientallen jaren zonder resultaat. Vlaanderen blijft bij de boycot-hype van Sarközy niet achter. In het land van eenoog is de blinde koning.

Met vriendelijke groeten

Johan Van Hulle, Zomergem